text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมีไข่กินผัวของตัวหมด <bot>:ทรยศสิ้นประตูเจียวปูเอ๋ย สัตว์จัญไรแพศยาไม่น่าเชย แล้วก็เลยลอยแพไปแต่ตัว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องราวมาแต่ครั้งตั้งนิเวศน์ <bot>:แกรู้เหตุทูลองค์พระทรงศิลป์ ฝ่ายพระจอมรมจักรนครินทร์ เธอทราบสิ้นพราหมณ์อาจารย์บรรยาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัสไชยไปตั้งอยู่ข้างเหนือ <bot>:เอาคนเจือนายไพร่รีบผายผัน วลายุดาวายุพัฒน์หัสกัน ทั้งสามนั้นออกไปอยู่บูรพา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตอบว่าถ้าเจ้าคุณจะขับไล่ <bot>:ฉันก็ไม่ทานทัดไม่ขัดขวาง แต่จะต้องให้บิดาเขาพานาง การมิค้างหรือที่ศึกนึกอย่างไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าแน่นุชเจ้าลำเพาพักตร์ <bot>:ขอฝากรักกับอนงค์ช่วยส่งเสริม เดี๋ยวนี้ครูจะมาทำทั้งซ้ำเติม เหมือนกับเหิมโหมไฟให้ไหม้ทรวง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รูปทรงรื่นรวยสวยสะอาด <bot>:ให้เชิญภาชนะทองอันผ่องใส ไปถวายกษัตรามาแต่ไกล เอาใจใส่มิให้ขาดราชการ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งกลับมาหาอำมาตย์แจ้งราชกิจ <bot>:ว่าทรงฤทธิ์พระมุนินทร์ปิ่นฤๅษี เธอหายไปไม่รู้ว่าร้ายดี พวกมนตรีเร่งเข้าไปในลังกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พอจบศีลแจ้งเหตุเทศนา <bot>:อนิจจาทุกขังดั่งนิสัย เหมือนกงเกวียนกำเกวียนต้องเวียนไป กว่าจะได้มรรคผลจนนิพพาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอายเอียงเมียงหมอบตอบพระโอษฐ์ <bot>:ตามแต่พระจะประโยชน์โปรดเกศา ไม่ขัดเลยเคยขยาดพระอัธยา จะค่อนว่าทารกรรมให้จำตาย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอไทท้าวเจ้านิเวศน์เสด็จออก <bot>:รีบเอาบอกเข้าประณตบทศรี อ่านถวายเจ้าจังหวัดปัถพี ตามคดีขุนด่านให้สารมา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อรบพุ่งกรุงผลึกเป็นศึกใหญ่ <bot>:ได้ใช้อ้ายย่องตอดยอดทหาร เจ้าครองวังลังกาไปช้านาน จงคิดอ่านเอามาเลี้ยงไว้เวียงชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องราวกล่าวกษัตริย์หัสกัน <bot>:กับสุบันเยครูอยู่อาศัย ช่วยกุมารผ่านพาราสุลาลัย แต่งเรือใช้ไปฟังข่าวชาวลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:มาเขียนหมายตามรับสั่งดั่งถวิล ให้ม้าใช้ไปถึงพราหมณ์สามบุรินทร์ ประเทศถิ่นบอกให้ทั่วทุกตัวนาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยามนั่งตั้งตรึกรำลึกถึง <bot>:เหมือนศรตรึงตรมอุรานํ้าตาไหล ถึงยามกินสิ้นรสสลดใจ ด้วยอาลัยกลอยสวาทจำคลาดคลา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขี่ขยับขับขึ้นบนเกาะแก้ว <bot>:ยิ่งคล่องแคล่วควบกระโดดโขดไศล เที่ยวเลียบรอบขอบเกาะเหมือนเหาะไป ประเดี๋ยวใจถึงศาลาพระอาจารย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยส่งท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:มานั่งอัดเรียงรายชายกระแส จวนเวลาเป่าประดังทั้งสังข์แตร กระบวนแห่นำเสด็จจากเขตคัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งซึ่งคำจะดำรัส <bot>:ดำรงสัตย์ซื่อสุทธิ์ไม่มุสา หนึ่งผู้ผิดมิตรญาติแลอาตมา จงตรึกตราตัดสินความตามสัจจัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังไม่กังขา <bot>:ให้จัดหาสารพัดไม่ขัดขวาง ทุกกระทรวงหลวงแม่เจ้าทั้งท้าวนาง รีบไปปรางค์พระธิดายุพาพาล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สติตริตรึกจนดึกดื่น <bot>:จะกลับคืนเขตคันลอบผันผาย พวกเจ็ดนางช่างเถิดเกิดแล้วตาย อันร่างกายไม่น่าจะอาวรณ์ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หนาวน้ำซ้ำเปียกผ้า <bot>:หน้าจ๋อย สุมไส่ไฟโพลงพลอย ผึ่งผ้า เพลิงแรงแฮ่งแล้วคอย ฃึงอื่นผืนแฮ พร้อมพรั่งทังเกรี่ยงลว้า ไว่ตั้งสังเวย | นิราศสุพรรณ | 84 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวกูก็เป็นพระมึงจะว่า <bot>:มิใช่ข้าพึ่งบุญในคุณหญิง จะมาพูดเกเรประเวประวิง ทำแอบอิงเยาะหยันจำนรรจา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ทรงฟังนึกสังเวช <bot>:นํ้าพระเนตรคลอคลอหลั่งหล่อไหล เสียดายรักหนักหน่วงเป็นห่วงใย ด้วยเคียงใกล้ได้กลิ่นรวยรินรส | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รับไมตรีคลี่กระดาษที่วาดรูป <bot>:เห็นงามงูบง่วงซบสลบไสล หมอเข้าแก้แต่อังสาถึงขาตะไกร จึงค่อยได้สมประดีกลับคลี่ชม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นยามเย็นสุริยงจะลงลับ <bot>:ก็หยุดทัพลงในไพรพฤกษา สิบห้าวันดั้นเดินเนินวนา ถึงกรุงแก้วโกญจาเข้าวังใน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่อักอ่วนป่วนใจมิได้ตรัส <bot>:ให้อั้นอัดอาดูรไม่สูญหาย ทุกค่ำเช้าเศร้าพระทัยไม่สบาย ระทวยกายกำสรดสู้อดออม | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าเมืองเป็นแม่ทัพ <bot>:เห็นศึกกลับออกไปได้ยังไม่หนี ให้รีบร้อนต้อนเหล่าชาวบุรี ขึ้นหน้าที่พร้อมทหารเป็นการจวน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นหม่อมมีหยูกยาเมตตาด้วย <bot>:เหมือนชุบช่วยชีวานุชาฉัน ถ้าตลอดรอดฝั่งได้ดังนั้น จะส่งขวัญข้าวหมอให้พอการ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้แต่ตัวแม่ยายลูกชายเจ้า <bot>:ทั้งพงศ์เผ่าที่รักของยักษา ล้วนเชื้อสายฝ่ายกินรกวาดต้อนมา ไว้ใช้เล่นเป็นสง่าในธานี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาทรงม้าผ่าน <bot>:ยกทหารแห่ตามมาหลามหลัง ถึงที่หยุดหยุดประทับยืนยับยั้ง ฝ่ายฝรั่งมังคลาร้องว่าไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใช่ข้าเจ้านี้หนากินยายาก <bot>:ไม่ออกปากขมเฝื่อนไม่เชือนเฉย ถึงเค็มชื่นจริงหนาคะไม่ละเลย โรคมันเฉยเรื้อรังไม่ฟังยา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสินสมุทรกับสามเจ้าพราหมณ์พร้อม <bot>:เข้าตั้งล้อมเมืองด่านชานสิงขร จึงบอกข่าวเล่าการที่ราญรอน ให้รีบร้อนไปยังพระอนุชา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:จึงถามไต่เรื่องต้นแต่หนหลัง บาทหลวงแจ้งเรื่องราวเล่าให้ฟัง มาแต่ครั้งอุศเรนเจนณรงค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงม้าเต้นเผ่นผยองลำพองวิ่ง <bot>:บ้างนอนกลิ้งเล็มหญ้าเป็นอาหาร ละมั่งระมาดดาษดงกระจงฟาน ร้องประสานเสียงดังก้องวังเวง ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงว่าถ้าแม้พบกับแม่เจ้า <bot>:จงบอกเล่าว่าพ่อคิดพิษฐาน ไปชาติหน้าขอให้พบยุพาพาล กับประการหนึ่งนั้นทุกวันนี้ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพิภพจบจังหวัด <bot>:โองการตรัสโดยในพระทัยหวัง ให้ตั้งการพิธีที่ในวัง จะแต่งตั้งอภิเษกเอกอนงค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอ็งนี้หรือคือทูตในสวรรค์ <bot>:มาหลอกกันหรือกระไรขอไต่ถาม กูไม่เชื่อเบื่อหูรู้ในความ มาคุกคามหลอกกันด้วยมารยา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าให้มีที่เราเหล่าผู้ใหญ่ <bot>:ให้เห็นใจสุจริตไม่อิจฉา พ่อก็คิดเหมือนนิสัยน้ำใจอา กันนินทาเสียให้สิ้นมลทินตัว | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงจากรถบทจรเข้าโรงฉัน <bot>:พอทรงธรรม์พระมุนินทร์ปิ่นฤๅษี เสด็จออกนอกคันธกุฎี สองนางชีเล่าก็พากันมาพลัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่หนาวร้อนอ่อนอุ่นละมุนละไม <bot>:ถ้าชิงชัยแคล้วคลาดซึ่งสาตรา แต่ครั้งนี้ท้าวมิได้เอาไปศึก เพราะท้าวนึกห่วงพระแม่แน่นักหนา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหิ่งห้อยน้อยแสงจะแข่งแข <bot>:จะมีแต่อัปภาคย์ยากหนักหนา ถึงได้อยู่สู่สมภิรมยา เหมือนเป็นข้าเมียตัวย่อมกลัวเกรง | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชุบเลี้ยงเพียงนี้เป็นที่สุด <bot>:พระคุณดุจดินฟ้าชลาไหล ถึงจะลงโทษทัณฑ์ทำฉันใด ก็มิได้ตอบโกรธจงโปรดปราน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงสดับให้จับจิต <bot>:แสนสนิทเสน่หาจะหาไหน ชวนรำภาฝรั่งเข้าวังใน แล้วจัดให้ห้องหับที่หลับนอน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตาเฒ่าผัวหัวเราะว่าจริงอยู่ <bot>:ปัญญากูมืดมิดคิดไม่เห็น เสียแรงมีบ่าวไพร่ใช้ไม่เป็น นิ่งให้มันนอนเล่นเสียทั้งวัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าอ้ายนี่หลบไปที่ไหนเล่า <bot>:สองอ้ายเฒ่าคงจะไปให้กูแขวน พาลูกเขยดั้นด้นไปพ้นแดน เห็นแม่นมั่นเหมือนกูคิดไม่ผิดคำ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รอยบาทอนุญาตไว้ยอดเขา <bot>:บุญของเราได้มาเห็นก็เย็นเศียร บังคมคัลวันละสองเวลาเวียน แต่จำเนียรนับไว้ได้สี่วัน | นิราศพระบาท | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรียบเหมือนดังพังแปรกที่แตกฝูง <bot>:เขาจับจูงจากดงด้วยหลงใหล ตามช้างต่อหมอขลังที่นั่งไพร เห็นกิ่งไม้เหมือนหนึ่งป่าอุตส่าห์เดิน | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงหลงเมียเห็นจะเสียพระศาสนา <bot>:แต่บรรดาคนทั้งสิ้นจะกินแหนง มึงอย่าพักมารยาทำตาแดง กูจะแช่งให้มันงอถึงพ่อตา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นจะคืนให้กูอย่าอยู่นี่ <bot>:กลับไปที่พาราเคยอาศัย ทั้งญาติวงศ์พงศาพากันไป กูมิให้เป็นเชื้อเพราะเหลือทน ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร่ายมนต์ดลจิตให้พิศเพ่ง <bot>:ดูปลั่งเปล่งผิวผ่องละอองเหลือง เสร็จแต่งองค์เอี่ยมอร่ามงามประเทือง แล้วย่างเยื้องมายังองค์พระทรงยศ ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางประภาพิศดูไม่รู้เท่า <bot>:สงสารเจ้าโมราน้ำตาไหล จะไต่ถามขามเขินสะเทิ้นใจ ถอนใจใหญ่แล้วลาเข้ามาวัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ข้าเฝ้าเหล่าเสนาพฤฒามาตย์ <bot>:ปรึกษาราชกิจการผ่านกรุงศรี เห็นผู้ใดในจังหวัดปัถพี ที่อารีมีคุณกรุณา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อทินนาทานาว่าด้วยทรัพย์ <bot>:อย่าสับปลับฉกลักเสียศักดิ์ศรี อันกาเมสุมิจฉามีสามี อย่ายินดีกับผู้อื่นชื่นอารมณ์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้ปีชวดฉศกแล้ว <bot>:เกิดหลานแก้วสามปีเข้านี่หนอ แล้วบอกความนามกรทั้งเหล่ากอ แต่ชื่อพ่อชื่อพระอภัยมณี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไว้ถนอมกล่อมเกล้าเยาวลักษณ์ <bot>:ให้สมรักสมใคร่เจ้าไอศูรย์ ให้อยู่ปรางค์สร้างใหม่อันไพบูลย์ พร้อมประยูรญาติวงศ์ดำรงวัง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงทำป่นปี้ทั้งตีตบ <bot>:ไม่น่าคบน่าค้าอ้ายตาเหลือง ดูจริตผิดชนคนทั้งเมือง คิดแต่เรื่องทุจริตเป็นจิตพาล ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งโฉมยงหลงทางมากลางไพร <bot>:เพราะจะได้พบลาภปราบไพรี จงรีบลัดตัดทางไปข้างเขา จะพบชาวบ้านป่าพนาสี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:พอเห็นดวงเดือนกระจ่างพลางมาถาม พวกต้นหนพลฝรั่งที่นั่งยาม เรือเราตามคลื่นมาได้ห้าวัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่านัดดาเขาจะลาไปนคเรศ <bot>:ถิ่นประเทศกรุงไกรไอศวรรย์ พวกสาวใช้รีบไปบังคมคัล อภิวันท์ทูลแถลงแจ้งคดี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสิงหไกรภพส่งศพแล้ว <bot>:ค่อยผ่องแผ้วพักตราตรัสปราศรัย สั่งกุมภัณฑ์บรรดาเสนาใน เราจะไปอยู่บำรุงกรุงโกญจา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ชายใดเร่คบค้า <bot>:นารี เสพสุรายินดี บ่อนเหล้น นกไก่สกาตี มือต่อ พนันนา คนดั่งนี้ฤๅเว้น จากเบื้องฉิบหาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ทันเย็นเห็นศัตรูจะถึงนี่ <bot>:เสด็จหนีเสียเถิดทูลกระหม่อมแก้ว ถ้ารอราช้าไปเห็นไม่แคล้ว พอทูลแล้วลมจับก็หลับตา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:นางทราบเหตุออกพระโรงนรังสรรค์ พนักงานกรานก้มบังคมคัล อ่านสารามารันรำพันความ ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแค้นคั่งสั่งพหลพลรบ <bot>:ให้เตรียมคบครบทั่วตัวทหาร เตือนยุขันนั้นให้คิดในกิจการ เจ้าพราหมณ์อ่านอาคมเรียกลมพลัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโศกาว่าอ้อนวอนทั้งสอง <bot>:ครูประคองอุ้มองค์ด้วยสงสาร อย่าโศกศัลย์กันแสงจงแจ้งการ พ่อไม่ผ่านโภไคยจะให้ปัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เสียอำมาตย์เศร้าหมองไม่ผ่องใส กลัวลูกเขยเลยนั่งระวังภัย นางมิได้นิทราในราตรี | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริยเจ้านครามาข้างหลัง <bot>:พร้อมสะพรั่งเสวกาจากท่ากระสินธุ์ สองกษัตริย์เสด็จมาถึงธานินทร์ เชิญภูมินทร์เสด็จเข้าวังขึ้นปรางค์ทอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ครั้นเห็นดวงสุริยนบนเวหา ให้เตรียมพวกพลไกรจะไคลคลา จัดหยูกยาเครื่องสะกดหมดทุกคน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกราบพระปะดอกประทุมชาต <bot>:พบพระธาตุสถิตย์ในเกสร สมถวิลยินดีชุลีกร ประคองช้อนเชิญองค์ลงนาวา | นิราศภูเขาทอง | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พวกเขาเหล่านั้นสักพันเศษ <bot>:ล้วนแขกเทศวิลันดาพาราณสี พวกที่อยู่ตึกตั้งเขามั่งมี เพราะเกาะนี้คุ้มกันอันตราย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองพาราปตาหวีที่มาอยู่ <bot>:ให้ครองคู่โดยประสงค์จำนงถวิล รับสั่งใช้ให้แม่มาหายุพิน เจ้าจะจินตนาการสถานใด ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกบุตรีชี้หัตถ์แล้วตรัสว่า <bot>:ที่กลางฟ้าเรืองยาวนั้นดาวไถ โน่นดาวธงตรงหน้าอาชาไนย ดาวลูกไก่เขาก็เรียกสำเหนียกนาม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสิงหลนคราของตาเจ้า <bot>:อาก็เข้าใจสิ้นทุกถิ่นฐาน มาไปเฝ้าบิตุรงค์พร้อมวงศ์วาน อันศฤงคารในลังกาทั้งสากล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าสานนนางอุบลกับพลขันธ์ <bot>:ไปพาราสายัณห์ดังบรรหาร ทั้งสามแห่งแปลงซ่อมป้อมปราการ ฝึกทหารด่านทางเที่ยววางคน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ขามานั่งที่นี่ก่อน <bot>:แดดยังร้อนจะรีบไปข้างไหน พระแย้มยิ้มพริ้มพรายละอายใจ นางแม่ค้าอาลัยประโลมลาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่สำนักหลักแหล่งตำแหน่งไหน <bot>:มาเที่ยวในคงคงมหาสมุทร ล้วนน่ารักศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรุทร ขอเชิญสุดสวาทเล่าให้เข้าใจ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวสุรางค์ข้างที่พัดวีถวาย <bot>:เมียงชม้ายชม้อยฟังรับสั่งสนอง นางอยู่งานคลานคำนับประคับประคอง ประจงจ้องนวดฟั้นให้บรรทม | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงพระสรวลว่าควรคู่ <bot>:รู้ขอสู่รู้รักสมศักดิ์แสง เห็นพร้อมวงศ์พงศ์กษัตริย์ช่วยจัดแจง คิดตกแต่งจัดงานการวิวาห์ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปีศาจหายไปสิ้นแสงสว่าง <bot>:เห็นหนทางบากกำปั่นให้หันเห ได้ลมคล่องล่องไปในทะเล ต่างสรวลเสชื่นบานสำราญใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรบนับแสนแน่นขนัด <bot>:ทั่วจังหวัดบกท่าชลาสินธุ์ บำรุงไทท่านท้าวเจ้าแผ่นดิน ทั้งเพิ่มภิญโญยศปรากฏนาม ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางจูงหัตถ์ตรัสขู่ดูดู๋ดื้อ <bot>:ยังแกะมือขืนขัดน่าบัดสี ไม่ละวางนางฉุดพระบุตรี ทั้งหยิกตีเท่าไรไม่ไคลคลา ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดแต่ท้าวเจ้าคุณเป็นแม่ทัพ <bot>:จะบังคับมากน้อยไม่ถอยหนี คงจะเป็นเกือกทองรองธุลี กว่าชีวีข้าจะวายทำลายลาญ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเข้าห้องมองดูภูวนาถ <bot>:จูบกระดาษซูดซูดพูดกับผี เข้าเคียงองค์ทรงธรรม์แล้วอัญชลี ทรงโศกีกลั้นสะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสร็จธุระจะต้องลาไม่ช้านัก <bot>:อย่ารื้อรักชักชิดพิสมัย เชิญพระองค์จงไปชมสนมใน ฉันมิใช่คนชนิดน่าชิดเชย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นลูกสาวเจ้าลังกามาเป็นพวก <bot>:ล้วนถอดหมวกยืนเรียงพี่เลี้ยงสลับ ด้วยถอดหมวกพวกฝรั่งเป็นคำนับ จึงต้อนรับเชิญนั่งที่ตั่งเตียง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับอยู่ครู่หนึ่งจึ่งทรงรถ <bot>:มรกตรจนามุกดาหาร สารถีขับม้าอาชาชาญ จากสถานนคเรศเขตลังกา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นม่อยหลับกลับหลังมายังอาสน์ <bot>:อิงเขนยเผยสิงหาสน์ให้กว้างขวาง เล่าแถลงแจ้งความให้พราหมณ์พลาง พระนุชนางน้องน้อยเห็นค่อยคลาย ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวชมถํ้าลำเนาภูเขาสูง <bot>:มีทั้งฝูงหงส์เหมเกษมสันต์ เก็บดอกไม้ในป่าสารพัน มิให้ขวัญนัยนาเจ้าอาวรณ์ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในวังพรั่งพร้อมล้อมปราสาท <bot>:ต่างมุ่งมาดจะมัดรัดกระสัน นางกระษัตริย์ตรัสสั่งพวกกุมภัณฑ์ ให้พร้อมกันรอราฟังอาการ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกร้อนทรวงคอยหาไม่เห็นหาย อ้ายมังคลาทีจะรู้ในอูบาย อันแยบคายที่กูคิดจึงบิดเบือน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลิกทัพกลับไปเมืองรมจักร <bot>:เสกหลานรักร่วมชีวาสถาผล เหมือนตัดห่วงบ่วงหลังสิ้นกังวล จะได้พ้นทุกข์ร้อนนอนสำราญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบัญชาว่ากับพระน้องแก้ว <bot>:พ่อเห็นแล้วหรือที่ลายลิขิตเขียน สองอาจารย์ปานดวงแก้ววิเชียร เจ้ารักเรียนที่ท่านอาจารย์ใด | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวองค์อุศเรนเจนสมุทร <bot>:ราชบุตรเจ้าพาราภาษาสิงหล คุมกำปั่นพันลำเที่ยวแล่นชล ตามตำบลเกาะแก่งทุกแขวงแคว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำเราเจ้าเกาะสงเคราะห์ท่าน <bot>:จงคิดการบำรุงซึ่งกรุงศรี นั่นแหละจึงจะพิพัฒน์สวัสดี แล้วจากที่หายวับไปกับตา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุเรศเกศเกล้าท้าวให้หา <bot>:จะนิ่งช้าอยู่ไม่ได้เหมือนใจถวิล แต่พอได้แจ้งความตามระบิล รับสั่งสิ้นเสร็จสรรพจะกลับมา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำเนิดกูอยู่ถ้ำที่ต่ำใต้ <bot>:เพราะมิใช่ท้าวพระยาที่อาสัญ จะมาสิงอยู่ที่ศาลกินหวานมัน ชั่วกัลป์อยู่ดำรงทรงแผ่นดิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงตูมตึงผึงผางถูกข้างป้อม <bot>:ชาวเมืองพร้อมยิงลงไปทั้งใต้เหนือ ถูกเชือกเสาเพลาใบที่ในเรือ ทหารเสือขึ้นบกยกเข้าตี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรรับสั่งตั้งมหาชะตานับ <bot>:อาทิตย์ทับภุมมาถึงราหู จึงทูลความตามตำราของตาครู อันชายชู้เชื้อกระษัตริย์สวัสดี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปรารถนาผ้าผ่อนแต่เพียงนี้ <bot>:เห็นท่วงทีก็จะได้คงไม่สูญ ค่อยอยู่เถิดฉันจะลาอย่าอาดูร ได้กราบทูลแล้วจะออกมาบอกความ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครหัสไชยเกณฑ์ไพร่พร้อม <bot>:ทูลลาจอมภพไกรไปทั้งสอง เป็นทัพบกยกไปดั่งใจปอง ไปกักช่องพาราเมืองป่าตาล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงลุงป้าย่าปู่นี้สู้อด <bot>:เห็นปรากฏยศคือยุคะทุกขัง ถึงจะห้ามปรามใครก็ไม่ฟัง เหลือจะสั่งสอนซ้ำให้รำคาญ | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.