text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกระษัตริย์ทัศนาพระดาบส <bot>:รักษาพรตงดงามตามประสงค์ ล้วนหนุ่มสาวคราวสนุกทุกทุกองค์ อุตส่าห์ทรงศีลธรรมได้จำเริญ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเริศร้างห่างไปไกลสถาน <bot>:เสียวงศ์วานเสียชาติศาสนา ท่านเร่งไปบอกกล่าวเจ้าพารา อย่าอยู่ช้านานไปภัยจะมี | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่หนุ่มเยาว์เฉาโฉดยกโทษไว้ <bot>:จะทำให้สมรับสั่งสิ้นทั้งหลาย แม้นขัดอีกฉีกปากให้ครากตาย ตามกฎหมายข้อขัดกระษัตรา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก้าวกุลามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:โองการตรัสสั่งทั่วตัวพหล อย่าข่มเหงไพร่ฟ้าประชาชน มีกังวลเข้ามาฟ้องร้องฎีกา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วไปบอกทัพหน้าพวกวาโหม <bot>:วาหุโลมรู้ทุกคนต่างขวนขวาย ตามธารท่าสาชลเห็นคนกราย แล้วแวดชายจับมาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระถินกระทุ่มตูมกามณฑาเทศ <bot>:ตะโกเกดแก้วงอกตามซอกเขา เคี่ยมคล้อเขลงเต็งตะเคียนกระเบียนกระเบา เข็มคัดเค้าสาวหยุดพุดพะยอม | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกินราคิดเห็นเป็นผิดนัก <bot>:พระคลายรักรังเกียจดูเดียดฉันท์ จึงว่าพระจะมาถามความเช่นนั้น มิได้ทันสำคัญทำบัญชี | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเตียวบู้นายใหญ่ไล่เรือรบ <bot>:มาสมทบดาษดาทั้งหน้าหลัง ยิงปืนใหญ่ไฟฟูมเสียงตูมดัง ถูกฝรั่งล้มตายลงหลายคน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงเกรงศึกเห็นดึกดื่น <bot>:พวกพลตื่นแตกไปในไพรสัณฑ์ ชวนรำภาผกาสุลาลีวัน ขับม้าดั้นด้นทางมากลางคืน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะบอกไปถึงสามเจ้าพราหมณ์ด้วย <bot>:จะได้ช่วยดูแลคิดแก้ไข ใครอยู่ที่นี่หวาพวกม้าใช้ จงรีบไปหาสามเจ้าพราหมณ์มา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับเล่าเปล่าจิตคิดถึงพี่ <bot>:อยู่ที่นี่พ่อแม่แลไม่เห็น โอ้แต่นี้พี่เจ้าทุกเช้าเย็น มิได้เล่นกันกับน้องทั้งสองรา | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัดแจจามข้ามหน้ามลายู <bot>:พวกญวนอยู่เวียดนามก็ข้ามไป ข้างพวกพราหมณ์ข้ามไปเมืองสาวถี เวสาลีวาหุโลมโรมวิสัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปรับท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:มาในที่ปรางค์ชัยไอศวรรย์ กับองค์พระอาจารย์การสำคัญ จรจร้ลเข้ามาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามท้าวเจ้าชู้รู้น้ำจิต <bot>:ต่างก็คิดจะใคร่ได้ดั่งใจหมาย ต่างก็พูดแสร้งเสเพทุบาย เป็นแยบคายอ้อมค้อมไม่ยอมตัว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เหลืออยู่พรูพรั่งเข้าคั่งคับ <bot>:พระรบรับรอนรันผันผยอง ยิงฆ่าตายนายไพร่เลือดไหลนอง ยิ่งแซ่ซ้องแทรกซ้อนเข้ารอนราญ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้อ่านสารกษัตริย์เหมราช <bot>:บังคมบาทกษัตรามาทั้งสอง ขอเป็นบุตรสุจริตดั่งจิตปอง จะเกี่ยวข้องมาเป็นข้าฝ่าธุลี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้โฉมยงทรงสัตย์สันทัดเที่ยง <bot>:ถึงพลาดเพลี่ยงพลั้งแพ้จะแก้ไข ด้วยรบพุ่งกรุงผลึกเป็นศึกใน เห็นการใหญ่หลวงล้นพ้นกำลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำภาฟังดั่งจะกลืนชื่นในจิต <bot>:แต่ทูลบิดเบี้ยวไปลองใจผัว น้องก็เป็นคนยากหมายฝากตัว แต่นึกกลัวไปข้างหน้าสารพัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่จะไปเฝ้าองค์พระทรงเดช <bot>:ให้แจ้งเหตุทุกข์ร้อนได้ผ่อนผัน พลางจุมพิตธิดาวิลาวัณย์ แล้วโศกศัลย์เสด็จมายังสามี ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จวนจะรุ่งสุริยาในอากาศ <bot>:ภาณุมาศเยื้องเยี่ยมเหลี่ยมไศล แต่อากาศเมฆกลุ้มชอุ่มไป จึงมิได้เห็นสว่างกระจ่างตา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนั่งป้อมล้อมวังสิ้นทั้งนั้น <bot>:ระดมปืนครื้นครั่นเสียงหวั่นไหว พวกวาโหมโรมรบขว้างคบไฟ ที่เข้าในกำแพงปลอมแทงฟัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเสี่ยงทายพรายแพร่งให้แจ้งข่าว <bot>:ถึงองค์ท้าวเจ้าประเทศเหมือนเชษฐา ผู้ใดรับดับแค้นแทนบิดา ปราบปัจจามิตรให้บรรลัยลาญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยรุ่นสาวคราวหนุ่มต่างชุ่มชื่น <bot>:ลืมอื่นอื่นอับอายก็หายหมด นางยุพานั้นแต่ก่อนนั้นงอนชด ครั้นรู้รสเชิงชายเหือดหายงอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแย้มสรวลชวนพระวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:มาแท่นรัตน์โรงพิธีที่ทำขวัญ อยู่พร้อมพรั่งทั้งกษัตริย์ศรีสุวรรณ คอยนับชั้นฤกษ์พาเวลากาล ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแค้นนักจักทำให้หนำจิต <bot>:เอาชีวิตเสียเดี๋ยวนี้แล้วสิหนา ทำตึงตังดังจะเอาซึ่งชีวา นางพระยาตกใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งแลแต่ล้วนศพตายทบทับ <bot>:ดูซ้อนซับนับโกฏิดังโขดหิน โลหิตนองท้องสุธาดังวาริน แลไม่สิ้นศพตายสุดสายตา | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เล้าโลมโจมทับจับสลัด <bot>:เสียงอึดอัดจะเอาผ้าพันตาเสีย จนหายใจไม่พอเข้าคลอเคลีย อีนางเมียมันตะกายเอาหลายที | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นพระแท่นแทนที่ท้าวสุทัศน์ <bot>:บัลลังก์รัตน์อิศโรอันโอ่โถง ขุนนางเข้าเฝ้าแหนแน่นพระโรง จอมจรรโลงชี้ขาดราชการ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกว่าใครไหนหนอมาคลอหญิง <bot>:ดูเย่อหยิ่งกั้นกลดมียศถา สองนงเยาว์เข้าชิดทูลกิจจา พระบิดานะพุคะพระชนนี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองพระองค์ทรงรับพระพรเสร็จ <bot>:แล้วเสด็จสู่บัลลังก์ที่นั่งหงส์ พอฤกษ์ดีคลี่ใบชักสายธง ออกแล่นตรงทักษิณถิ่นพารา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแตกกิ่งแตกก้านขึ้นร้านเขา <bot>:บุราณเล่าเป็นตำราไม่ฝ่าฝืน อันความอายหลายซ้ำต้องกล้ำกลืน จำจะขืนใจทำไปตามเกิน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าจงมาหาพ่ออย่าท้อถอย <bot>:พ่อจะคอยรับขวัญให้หรรษา ได้ฟังความสามองค์ว่ายตรงมา พระมังคลาค่อยค่อยช้อนกรประคอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดปี่เสนีพร้อม <bot>:ให้ยกอ้อมไประวังทางทั้งสอง จับเอาคนนอนหลับทุกทัพกอง อย่าโห่ร้องอื้ออึงคะนึงไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เสวยเนยนมขนมหวาน <bot>:เครื่องตระการหลายอย่างต่างภาษา แต่ล้วนของเอมโอชโภชนา กษัตราเสร็จสบายอยู่หลายวัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นชอบใจกูจะได้ไปว่ากล่าว <bot>:ในเรื่องราวแม้นมิให้การใหญ่หลวง ยกเข้าตีปากน้ำทำกลลวง แม้นได้ท่วงทีเราเอาทั้งแดน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครอาวรณ์หวัง <bot>:จึงตรัสสั่งโดยในพระทัยถวิล เวลาเช้าเราจะเข้าตีธานินทร์ ให้พร้อมสิ้นแต่บรรดาเสนานาย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารอื่นฝืนฝ่ามาไม่รอด <bot>:มันยืนทอดใจใหญ่ให้เปล่าเปลี่ยว แล้วหวนกลับขับพาชีสีกะเลียว ไม่ลดเลี้ยวเลยกระทั่งถึงลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวลายุดาปรีชาฉลาด <bot>:เป็นอุปราชราชวังณรังสรรค์ ฝ่ายซ้ายขวาวายุพัฒน์เจ้าหัสกัน ได้ฤกษ์วันใดพระคุณกรุณา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับจับจ่ายรีบหมายบาด <bot>:ตามข้อราชกิจไปแล้วใส่สวน เร่งกันทำโรงร้านเป็นการจวน ให้สมควรยศท้าวเจ้าชวา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงกระโห้โลมาขึ้นคลาคล่ำ <bot>:บ้างผุดดำเคลื่อนคล้อยลอยสลอน ทั้งกริวกราวเต่าปลาในสาคร เที่ยวสัญจรหากินในสินธู | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญท้าวเจ้าพารามาบนตึก <bot>:เสียงครื้นครึกปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ เชิญเสวยเครื่องอานทั้งหวานมัน ขุนนางนั้นเลี้ยงดูทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะออกอาสาเหมือนว่ากล่าว <bot>:ก็กลัวท้าวจะไม่รับไม่นับถือ จึงรอรั้งฟังข่าวเขาเล่าลือ ถ้าเหลือมือศึกมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปครั้งนี้อีฝรั่งช่างชะอ้อน <bot>:จะขอดค่อนด่าว่าให้สาสม แต่สู้ขืนกลืนแค้นด้วยแสนตรม นิ่งบรรทมมิใคร่หลับนึกอับอาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยค่ายทำต่ำกว่าเนินเชิงเทินป้อม <bot>:ยิงค่ายล้อมแหลกทลายค่ายวิหลั่น พวกฝรั่งทั้งปวงทะลวงฟัน พวกคนธรรม์กองทัพออกรับรบ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาใจผัวผัวจะรักเจ้าหนักหนา <bot>:หมั่นนำพาการเรือนอย่าเชือนเฉย แม้นผัวทุกข์ขุกไข้ไม่เสบย อย่าวายเวยลามลวนให้กวนใจ | สุภาษิตสอนหญิง | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าจะติดตามไปเห็นไม่พ้น <bot>:คงไปวนอยู่ในป่าพนาสัณฑ์ บาทหลวงว่ากูไม่กลัวช่างหัวมัน จะด้นดั้นไปไหนมิใช่การ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สลาตันปั่นป่วนเมื่อจวนรุ่ง <bot>:เป็นฝนฟุ้งฟ้าผ่าถึงห้าหน ต่างแช่มชื่นรื่นสำราญบานกมล พระสุริยนเยี่ยมฟ้านภาลัย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์มัสการอาจารย์เฒ่า <bot>:แล้วท้าวเล่าเรื่องต้นแต่หนหลัง สุดสาครหล่อนประมาทจนพลาดพลั้ง ไปงวยงงหลงฝรั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตบต่อยย่อยยับจะรับแพ้ <bot>:กลัวแล้วแม่แม่เป็นพระมเหสี ถวายชีวิตสิทธิ์ขาดแล้วชาตินี้ เหมือนไม่มีมือมาเป็นข้าไท | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูบำรุงกรุงไกรยกให้ลูก <bot>:ช่วยฝังปลูกแปลกกูไม่รู้จัก พลอยสอพลอก่อศึกทำฮึกฮัก พวกอ้ายอกตัญญูเหมือนงูพิษ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตาเฒ่าเจ้าพระยาหาเสมียน <bot>:ให้เร่งเขียนบอกไปดั่งใจหวัง แล้วเรียกพวกม้าใช้ให้ไปวัง พลางส่งหนังสือให้รีบไคลคลา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงโซ่ตรึงขึงตรึงตราไว้หน้าป้อม <bot>:เข้าไปพร้อมช่วยกันให้ขันแข็ง เอาน้ำกรดรดลงไปเป็นไฟแดง โซ่คงแข็งขาดป่นไม่ทนทาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าปางหลังยังมีเจ้าพราหมณ์น้อย <bot>:โฉมแฉล้มแช่มช้อยดังเลขา ทั้งผิวเหลืองเรืองรองดังทองทา เที่ยวเสาะหานุชนางมาทางไกล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตกใจได้คิดผิดถนัด <bot>:ชลีหัตถ์ก้มเกศกราบเชษฐา น้องว่าหยอกดอกเมื่อกี้พระพี่ยา ฉันขมาขอโทษได้โปรดปราน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเยี่ยงอย่างข้างชมพูต่อสู้รบ <bot>:หรือจึงคบคิดรักกันหนักหนา อันเยี่ยงอย่างข้างฝรั่งเมืองลังกา จะเมตตาเพราะมีไมตรีกัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เครื่องดนตรีตีเองเพลงฝรั่ง <bot>:ฆ้องระฆังไม่ต้องตีดีขยัน ทั้งเครื่องแก้วแกมทองของสำคัญ ตั้งเป็นชั้นเกลื่อนกลาดดาษเดียร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอทัพบกยกออกมาอึงคะนึง <bot>:เสียงหึ่งหึ่งโห่ร้องก้องกังวาน องค์พระมเหสีนั้นขี่รถ กั้นพระกลดแปลงกายเป็นนายทหาร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสร็จแล้วองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:เจ้าจังหวัดจรจรัลรีบผันผาย กับโอรสสุณิสาเสนานาย พอลมชายพัดเฉื่อยระเรื่อยริน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำร่ำทูลพูนเทวษ <bot>:ชลเนตรพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา ให้เลี้ยงดูผู้ถือหนังสือมา เงินเสื้อผ้าแจกให้ทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ <bot>:ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา รู้สิ่งไรไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเฝ้าเสร็จทูลลากลับมาด่าน <bot>:สั่งทหารรีบไปในวังหลวง เรียกขุนนางข้าเฝ้าเจ้ากระทรวง อย่าให้หน่วงช้าไว้เร่งให้ทูล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองทัพกับเจ้าพราหมณ์ที่ตามรบ <bot>:ฟันตลบซ้อนซับดับสังขาร์ ต้องลุยเลือดไหลนองท้องสุธา จนถึงป่าชายทุ่งนอกกรุงไกร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ยินเขาเล่าลือบ้างหรือไม่ <bot>:พระอภัยบิตุเรศกับเชษฐา จงโปรดเกล้าเล่าแถลงแจ้งกิจจา ให้นัดดาทราบความจะตามไป ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุมาลีคลี่คลายขยายเสา <bot>:วรสเร้าโรยรื้อกระพือหอม แมงภู่ผึ้งคลึงเคล้นเฝ้าเฟ้นตอม ระเหยหอมหวนประทิ่นกลิ่นผกา | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นคนพลไพร่นายทหาร <bot>:ออกจากด่านรีบไปท่าชลาไหล ทั้งกำปั่นพันร้อยมันถอยไป สืบไม่ได้กลับไปทูลมูลความ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพวกศิษย์พระมุนีอยู่ที่นั่น <bot>:เหินทรงธรรม์จึงเข้าไปปราศรัยสาร ว่าดูราท่านมาแต่ดงดาน หรือพลัดบ้านหลงป่าพนาราม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:สถิตอาสน์รถที่นั่งกำบังฝา ครั้นรุ่งรางสร่างแสงพระสุริยา สกุณาร้องเรียกกันเพรียกดง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้วิสัยไตรยุคทุกกระทรวง <bot>:แล้วก็ล่วงรู้ประมาณการสงคราม ทั้งดินฟ้าอาเพศเหตุวิบัติ แม้นกษัตริย์สงสัยได้ไต่ถาม | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุมาลีคลี่คลายขยายเสา <bot>:วรสเร้าโรยรื้อกระพือหอม แมงภู่ผึ้งคลึงเคล้นเฝ้าเฟ้นตอม ระเหยหอมหวนประทิ่นกลิ่นผกา | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกำปั่นบรรดาโยธาหาญ <bot>:อลหม่านแล่นหลามมาตามคลื่น พอแสงทองส่องสว่างนภางค์พื้น ต่างยิงปืนรับกันเป็นสัญญา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครเสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์หมอบฟังสั่งกระแส พระปราศรัยว่าพ่ออยู่จงดูแล ระวังแต่ไพรีแม้นมีมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งเช้าเล่าก็ไปกินไคลน้ำ <bot>:ต่อเย็นค่ำจึงมาอยู่ในคูหา ให้กินนมชมลูกทุกเวลา ตามประสายากจนของชนนี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเตือนให้ไหว้ลาสิกขาบท <bot>:ช่วยเปลื้องปลดเครื่องครองเข้าห้องสรง ขัดทองคำน้ำกุหลาบให้อาบองค์ แล้วท้าวทรงขัดสีฉวีวรรณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงวนยศอตส่าห์สามิภักดิ์ <bot>:ถึงมิรักก็คงจะสงสาร ถือทิฐิสิจะกลับอัประมาณ ทั้งเสียการเสียกายเสียดายดี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสเรียกเจ้าพี่น้อง <bot>:เคียงประคองข้างกายทั้งซ้ายขวา พลางกอดจูบลูบหลังกุมารา ได้ตามมาทำคุณเพราะบุญเคย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงองค์ดาบสละเวงวัณฬาราช <bot>:ก็สิ้นชาติเชื้ออังกฤษอย่าคิดหมาย ไม่นับถือคนขี้ข้าบ้าน้ำลาย ท่านมุ่งหมายแต่สวรรค์ชั้นวิมาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมส่งตรงเข้ากำปั่นใหญ่ <bot>:แกว่งคบไฟแล่นสล้างมากลางหน เรือลังกากล้าหาญการประจญ ทั้งคงทนอาวุธยุทธนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือเสยเกยตลิ่งวิ่งขึ้นรบ <bot>:ล้วนถือคบคั่งคับคนนับหมื่น ต่างโห่ร้องก้องกึกเสียงครึกครื้น ไม่ยิงปืนพากันไล่ฟันแทง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสังฆราชแกให้หานางข้าหลวง <bot>:ตามกระทรวงมาไวไวดั่งใจหวัง แล้วมอบเงินให้เขาไปที่ในวัง ทั้งสองถังรีบเอาไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายชีเปลือยเรื่อยมาในสาคเรศ <bot>:ถึงขอบเขตขึ้นฝั่งดังประสงค์ แกถือหวายสายกระสันไว้มั่นคง ขับม้าทรงตรงมาท้ายธานี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ยศศักดิ์จักประทานประการใด <bot>:ไม่ชอบใจเจตนามาทั้งนี้ ด้วยเปลี่ยวใจไม่มีที่จะเห็น จะขอเป็นองค์พระมเหสี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางปักษีดีใจกราบไหว้ว่า <bot>:ขออาสาตัดศีรษะมาถวาย ถึงเสียเชิงเพลิงกรดไหม้หมดกาย รูปทรงหายสูญแล้วเขี้ยวแก้วยัง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงคลี่สีนวลที่หวนหอม <bot>:ออกห่มกรอมนั่งบังคนทั้งหลาย ค่อยชื่นจิตชิดเฉียดเบียดสบาย นางเอียงอายแอบเขนยทำเฉยเชือน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสว่างต่างตื่นยืนสะพรั่ง <bot>:ทั้งพระมังคลาถามตามสงสัย ทราบว่านางโจนลงคงคาลัย ตกพระทัยไห้สะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้อ่านสารศรีสุวรรณราช <bot>:ว่าอุปราชลังกามหาสถาน แจ้งพี่นางต่างมีรสพจมาน ด้วยหม่อมฉานฉุนคิดอนิจจัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์สินสมุทร <bot>:ให้แสนสุดแค้นจิตพิศวง คอยฤกษ์ยามตามที่เรียนเสร็จเวียนวง ดูดาวธงในฉบับตำหรับครู | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ตำราปาโมกข์โลกเชษฐ์ <bot>:ปราบประเทศท้าวทมิฬได้ถิ่นฐาน จึงว่าจะละเมินไว้เนิ่นนาน สงสารทหารหิวโหยโรยกำลัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไฉนหนอพ่อจึงนุ่งหนังเสือเหลือง <bot>:มิทรงเครื่องอย่างกษัตริย์ประภัสสร ไม่หาคู่สู่สมสยมพร จะรีบร้อนไปสวรรค์หรือฉันใด | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจียระบาดตาดปักเครื่องฝรั่ง <bot>:ชายแครงฝังมุกดาลงยาขาว เหน็บพระแสงกัลเม็ดล้วนเพชรพราว จอมสาวสาวเชิญเครื่องเดินเยื้องกราย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อสุริยวงศ์ทรงศิกขา <bot>:ขึ้นศาลาโสรจสรงวารีศรี ข้างพวกเราเฮฮาลงวารี แต่โดยดีใจตนด้วยพ้นพาย | นิราศพระบาท | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเห็นฤทธิ์กฤษณาอานุภาพ <bot>:ก็เข็ดหลาบลมพาตำราหาย ได้กรวดน้ำคว่ำขันจนวันตาย ให้ภูตพรายไพรโขมดที่โขดดิน | นิราศเจ้าฟ้า | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้วิตกอกจะแตก <bot>:เหมือนจะแทรกดินไปเสียให้หาย เขาว่ามีเมียผิดคิดจนตาย ต้องอับอายขายหน้าระอาใจ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ โหราเฒ่าเอาประนินทินออกสอบ <bot>:ตามระบอบลัคนาในราศี อาทิตย์จรถึงพฤหัสสวัสดี จะเปรมปรีดิ์วายร้อนผ่อนสบาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินคดีพระชีเล่า <bot>:กำสรดเศร้าโศกาน่าสงสาร คิดถึงพ่อท้อใจอาลัยลาน พระพลัดบ้านเมืองมาเอกากาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างรำทวนสวนแทงแผลงกำซาบ <bot>:ทั้งดั้งดาบโดดฟาดเสียงฉาดฉับ ฝรั่งแขกแยกกันประจัญรับ ตีสำทับรบรุมตะลุมบอน ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โยนสมอรอเรียงเรือเคียงใกล้ <bot>:ลูกชายไหว้พร้อมทั้งพระกฤษณา ฝ่ายสามพราหมณ์ถามถึงพระอัยกา แขกชวาพาไปหนตำบลใด ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกลำหนึ่งไปพาราวายุภักษ์ <bot>:กษัตริย์ศักดิ์สูงชาติวาสนา ถึงขึ้นเฝ้าเจ้าบุรินทร์ปิ่นประชา ทูลกิจจาเรื่องรับสั่งดั่งสุนทร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำว่าสารภาพ <bot>:ลูกเข็ดหลาบกราบมารดาน้ำตาไหล ไม่ทันคิดผิดจริงทุกสิ่งไป นึกจะใคร่เชือดคอให้มรณา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรับสั่งว่าเอาไปให้บาทหลวง <bot>:ตามกระทรวงสารพัดไม่ขัดขวาง พวกข้างในนำมาศาลากลาง ฝ่ายขุนนางรับไปดั่งใจปอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบุตรพราหมณ์สามนายชายฉลาด <bot>:กับหน่อนาถรักใคร่เวียนไปเสมอ ฝึกละครฟ้อนรำเครื่องบำเรอ เหตุด้วยเธอหนุ่มนักรักสำราญ | พระอภัยมณี | 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.