text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงยอกรวอนไหว้ทุกไทเทพ <bot>:ซึ่งสมเสพโสฬสหมดทั้งหลาย แม้นเชษฐาข้านี้ยังมิตาย ขอพระพายพัดส่งตรงออกไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อินทร์พรหมครุฑนาคน้ำ <bot>:นำสนอง แดรา จักแบ่งกุศลสอง ส่วนให้ ทวีคูณค่อยปูนปอง หมายเมียด บุญรา บัดชื่นนุชน้องได้ แด่ด้วยอัคชา | โคลงนิราศหริภุญชัย | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมกษัตรานราราช <bot>:เสด็จประพาสตรวจทหารชาญชัยศรี ทอดพระเนตรไปพลันด้วยทันที เห็นเสนีมีประนมแล้วก้มกราน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยักขินีผีเปรตเหล่าเพศแขก <bot>:ทำให้แปลกนั่งลงส่งภาษา แล้วไต่ถามตามกลมารยา ไปไหนมาแจ้งข้อข้าขอฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาจะไปให้พบภูวเรศ <bot>:ถ้าแจ้งเหตุทุกข์ร้อนจะผ่อนผัน พ่ออย่าไปใจเด็กยังดุดัน อยู่กับน้องป้องกันพระชนนี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอัคนีกับพี่เลี้ยง <bot>:เข้าอยู่เพียงตึกโถงที่โรงขวาง พวกเหลือตายนายมุลหมื่นขุนนาง บ้างหลบบ้างเข้าหาเป็นข้าไท | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในวังเวียงเยี่ยงอย่างไปข้างหน้า <bot>:อ้ายม้าลาอย่างนี้ขี่ไม่ได้ หน่อกษัตริย์ตรัสตอบว่าขอบใจ สอนอย่างไรฉันจะทำไม่ก้ำเกิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตาเฒ่าเจ้าพาราเมืองปากน้ำ <bot>:แกให้ทำเลี้ยงคนของล้นเหลือ พวกทหารที่สำหรับกำกับเรือ ใส่หมวกเสื้อกำมะหยี่ล้วนสีทอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้อนาถวาสนาพี่หาไม่ <bot>:จึงมิได้ชิดเชื้อแม่เนื้อหอม เหมือนมดแดงแฝงพวงมะม่วงงอม เที่ยวไต่ตอมเต็มอยู่ไม่รู้รส | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ลงเอกเขนกเหนื่อย <bot>:ลมเรื่อยเรื่อยรื่นแรงค่อยแข็งขัน กับหน่อนาถราชธิดาพร้อมหน้ากัน ดูกุมภัณฑ์พวกยักษ์คึกคักตาม | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เมียดีดุจทาสรู้ <bot>:การเรือน รอบแฮ อายแก่สามีเหมือน ดั่งน้อง เป็นที่ปรึกษาเตือน ดัดดุจ มาดายนา ยามเมื่อผัวเคืองข้อง อดกลั้นกลัวเกรง ฯ | โคลงโลกนิติ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาฝรั่งนายทหาร <bot>:เราทำการพลั้งพลาดประมาทหมาย ใครเห็นเหตุเภทผลกลอุบาย จะแก้อายอัประมาณประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอวางมือรื้อแรงตะแคงผลุด <bot>:ทะลึ่งหลุดแล่นโลดกระโดดหนี พระขึ้นม้าพาไพร่เข้าไล่ตี พวกโยธีแตกตายกระจายไป ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเมืองด่านธารท่าชลาสินธุ์ <bot>:พระภูมินทร์เห็นเรือทอดจอดไสว หยุดประทับตำหนักท่าชลาลัย พลไพร่ล้อมรอบเป็นขอบคัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีแต่ต้องอัปราแก่ข้าศึก <bot>:ยิ่งตรองตรึกหมกหมุ่นยิ่งฉุนเฉียว แต่จนใจแกเป็นครูอยู่ผู้เดียว จะเลี่ยงเลี้ยวหลีกไปก็ไม่ดี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงค์องค์ประไพวิไลลักษณ์ <bot>:นางนงลักษณ์แต่งองค์ทรงภูษา ตามเสด็จจอมกษัตริย์ภัสดา พากันมาที่เฝ้าท้าวสินชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หาโอสถรสรื่นที่ชื่นชอบ <bot>:มาประกอบผันแปรคิดแก้ไข ให้หายโรคโศกเศร้าเบาพระทัย แล้วจะได้เห็นหมอขอตำรา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเคืองขัดตรัสกระโชกอย่าโหยกเหยก <bot>:ชะโหรเอกออกมาทัดพูดขัดขวาง เหวยเสนาข้าเฝ้าเหล่าขุนนาง เร่งผูกช้างชัยณรงค์เคยสงคราม | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิได้ฉันพรรณผลอยู่บนเขา <bot>:ทุกเย็นเช้าฉันแต่วาตะอาหาร อายุยืนหมื่นเศษมีเหตุการณ์ พระอาจารย์แจ้งจบทั้งภพไตร | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้านั่งชิดบิตุรงค์แล้วส่งให้ <bot>:พระดีใจดังได้โลมนางโฉมศรี ค่อยลูบหลังลูกยาแล้วพาที อยู่นอนนี่เถิดนะเจ้าได้เล่าความ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูแสนแค้นแม้นรู้ว่าอยู่ไหน <bot>:จะตามไปเข่นฆ่าให้อาสัญ มาขอสู่กูไม่เอาเป็นเผ่าพันธุ์ อย่าให้มันเข้ามาอยู่ในบูรี | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงสองพระชนกที่ปกเกล้า <bot>:จะสร้อยเศร้าทุกข์ตรอมจนผอมเหลือง แม้นไปถึงธานีบุรีเรือง พอแจ้งเรื่องทุกข์ร้อนไม่นอนใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลเขม้นเห็นทะมึนยืนแยกเขี้ยว <bot>:จะเลี่ยงเลี้ยวหลีกลัดก็ขัดขวาง มันไล่คว้ามาจะจับพระรับพลาง จับจักรขว้างราพณ์ร้ายตัดกายกร | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพี่น้องสองสุดาตำราแน่ <bot>:จะให้แก้ฝันเห็นว่าเป็นไฉน ดำริพลางย่างย่องจากห้องใน เสด็จไปตึกลมที่ชมจันทร์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบธรรมคำเทศน์แจ้งเหตุผล <bot>:ให้ฝูงชนศิษย์จำเอาคำสอน พวกศิษย์พากันไปหลับนอน พระภูธรเข้าในที่ไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่กลัวกันครั้นจะวางจะล้างผลาญ <bot>:ด้วยทหารก็ไม่เห็นเขม้นหมาย พระรักรูปจูบพลางไม่วางวาย นางเหลืออายอดสูกับภูมี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวสุดสาครบวรนาถ <bot>:คุมเรือราชสาราลังกาผลึก ตั้งเข็มข้ามตามแผนออกแล่นลึก เสียงสะทึกสะท้านคลื่นทุกคืนวัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตวันยอจอรเข้ฟู่ <bot>:คู่เคียง ยาวใหญ่ไล่เรือเรียง เราะท้าย เด็กตวาดผาดแผดเสียง แซ่สุ่มขยุมเอย มันบ่หยุดผุดหว้าย วู่คว้างขวางเรือ | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงรบพุ่งกรุงไกรอ้ายฝรั่ง <bot>:แกล้งทำดังแขกเหรื่ออย่าเชื่อถือ ข้าจะอ่านอาคมให้ลมฮือ พัดกระพือทวนทัพถอยกลับมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอละเวงวัณฬาเข้ามาเฝ้า <bot>:นางรู้เท่าทูลแจ้งแถลงไข จะป้องปัดทัดทานประการใด เกรงหน่อไทกับพระอนุชา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสาราว่าพระองค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:ขอเสี่ยงสัตย์ศุภลักษณ์เป็นอักษร ให้ดวงเนตรเกษราพะงางอน ด้วยอาวรณ์หวังสวาทไม่ขาดวัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พบโยธาวายุพัฒน์สกัดกั้น <bot>:พวกลังกาฝ่าฟันล้วนขันแข็ง ต่างพุ่งหอกกลอกทวนเข้าสวนแทง ถูกเลือดแดงดื่นตายลงก่ายกัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นเห็นช้าให้ข้าหลวง <bot>:คนทั้งปวงไปเตือนก็เชือนหาย ท้าวทศวงศ์สงสัยไม่สบาย ด้วยเกรงฝ่ายเกี่ยวดองจะหมองใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับหวนป่วนปั่นแตกกันออก <bot>:คลื่นระลอกตีพวกไทยไปฝ่ายเหนือ แต่พวกแขกลมปัดพัดเอาเรือ ไม่ขึ้นเหนือลงข้างใต้ย้ายกันไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งฤๅษีเสนาพวกข้าเฝ้า <bot>:ผู้เป็นเจ้าคับคั่งนั่งสลอน ให้เลี้ยงดูหมู่พหลพลนิกร ราษฎรอิ่มเอมเกษมใจ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พร้อมสุรางค์นางนาฏมเหสี เคียงประคองจ้องประจงจรลี เข้าสู่ที่ปรางค์รัตน์ชัชวาล | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาว่าประหลาดพระบาทหลวง <bot>:คนทั้งปวงปะใครก็ไต่ถาม จะเป็นตายหายไปไม่ได้ความ ด้วยสงครามเหลือรู้จะสู้รบ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรทรุดองค์ลงอภิวาท <bot>:เข้ากอดบาทพระเจ้าอาน้ำตาไหล สะอื้นอ้อนวอนว่าขออภัย พระอย่าได้ถือโทษจงโปรดปราน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งชวนชอบปลอบประโลมวาโหมน้อย <bot>:ให้เรียบร้อยรักใคร่เหมือนใจหมาย แล้วว่าเช้าเราจะยกพลนิกาย ให้ไพร่นายลงประจำลำนาวา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ามะหุ่งกรุงเตนกุเวนลวาด <bot>:เห็นประหลาดลูกเล็กเด็กที่ไหน เป็นหลายร้อยพลอยวิ่งมาชิงชัย จึงขัดใจวิ่งสมทบเข้ารบรับ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรู้เท่าเซ้าซี้ทีจะวุ่น <bot>:จึงสั่งขุนเสนาอัชฌาสัย จงคุมขังทั้งสองอยู่ห้องใน แต่ว่าให้กินอยู่ดูระวัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางผีเสื้อเนื้อเป็นหินสิ้นไฟธาตุ <bot>:เป็นปิศาจชาติยักษ์ยังรักหลาน สำแดงกายกรายมาหน้ากุมาร จึงแจ้งการก่อนเก่าเล่าให้ฟัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลับหลีกทางต่างคนตามพลไพร่ <bot>:ดูเหมือนในใจหมายทำร้ายฉัน เข้าหุ้มห้อมล้อมรอบเป็นขอบคัน กักกำปั่นมิให้ออกมานอกวง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังตั้งมั่นแข็งแรงหรือหย่อนฤทธิ์ <bot>:จะได้คิดรบพุ่งเอากรุงศรี เองจงไปพูดลวงดูท่วงที ว่ากูนี้ให้บาทหลวงมาทวงเมือง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสามค่ายเห็นไฟผิดประหลาด <bot>:ในอากาศเล่าก็แดงเป็นแสงสี ไหม้พฤกษาป่าดงในพงพี พวกโยธีหาน้ำไว้สำรอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฤๅษีทีรบรู้หลบเลี่ยง <bot>:เห็นพลาดเพลี่ยงผลุนฟาดเสียงฉาดฉับ พวกวาหุโลมล้มตายไพร่นายยับ พระกาลขับโลโตต้อนโยธี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปนพูดชื่อฤๅผีภูตปีศาจหลอก <bot>:ใครช่วยบอกภูตผีมานี่ประเดี๋ยว จะสั่งฝากขนิษฐาสุดาเดียว ใครเกินเกี้ยวแล้วอย่าไว้กำไรเลย | นิราศพระบาท | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งความทรามสงวนว่าจวนรุ่ง <bot>:จะจากกรุงเตรียมองค์ตามวงศา แม่เนื้อคู่อยู่จงดีพี่ขอลา นางโศกากอดบาทไม่คลาดคลาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังมัดถ่างกางเขนตระเวนแขวน <bot>:โอ้แสนแค้นแสนชาติไม่ขาดหาย เมื่อเกิดมาอาภัพต้องกลับกลาย จะสู้ตายก่อนองค์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่หนุ่มเยาว์เฉาโฉดยกโทษไว้ <bot>:จะทำให้สมรับสั่งสิ้นทั้งหลาย แม้นขัดอีกฉีกปากให้ครากตาย ตามกฎหมายข้อขัดกระษัตรา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมก็ส่งตรงมาเหมือนม้าห้อ <bot>:แล่นใบต่อบูรพาหน้าอีสาน จนแจ่มแจ้งแสงสีรวีวาร แสนสำราญทั้งพหลพลไกร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบปะพระเชษฐานัดดาแล้ว <bot>:จะรับแก้วกลอยใจไปไอศวรรย์ ได้ครองคู่ชูชื่นทุกคืนวัน ไม่ทิ้งขวัญเนตรน้องให้หมองใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นลูกดีก็จะมีศรีสง่า <bot>:ญาติวงศ์พงศาก็ผ่องใส ถึงเพื่อนบ้านฐานถิ่นที่ใกล้ไกล ก็มีใจสรรเสริญเจริญพร ฯ | สุภาษิตสอนหญิง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แจกเงินทองของประทานวงศ์วานพร้อม <bot>:ทั้งเตี้ยค่อมข้าหลวงทั้งปวงหมด แล้วอวยชัยให้พระองค์ซึ่งทรงพรต เป็นดาบสบวชจำเริญอยู่เนิ่นนาน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงวังสั่งให้เข้าไปบอก <bot>:ยั้งอยู่นอกสั่งให้ไปฉลอง เสนารับราชกิจดั่งจิตปอง ไปสนองท่านข้างในให้ไปทูล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารถีตีม้าอาชาชาติ <bot>:เผ่นผงาดวิ่งกลมดั่งลมหวน เดินในดงวงอ้อมพร้อมกระบวน ทั้งพลทวนเกาทัณฑ์เป็นหลั่นไป | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่ากูเป็นผู้หญิง <bot>:ไม่รู้สิ่งศึกเสือเหลือวิสัย ราชการภารธุระพระอภัย ไสหัวไปเสียให้พ้นจากมนเทียร ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในวังพรั่งพร้อมประยูรญาติ <bot>:ที่ปราสาทสร้อยสุดามารศรี พวกห้ามแหนแสนสุรางค์ต่างยินดี มาเฝ้าที่ชานพักพร้อมพรักกัน | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีไม้ดอกงอกงามตามเชิงเขา <bot>:เป็นเหล่าเหล่าเรียงรายทั้งไม้ผล ต้นลั่นทมนมสวรรค์อินจันทน์ปน รสสุคนธ์มณฑาสารภี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าดงดอนสิงขรเขาลำเนาป่า <bot>:ร่มรุกขายางยูงสูงไสว พวกนักสิทธ์เสวกาก็คลาไคล ตามภูวไนยไปสิงคุตรอยู่กุฎี ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญองค์พระอภัยมณีนาถ <bot>:มาร่วมอาสน์เนาวรัตน์ตรัสปรึกษา จงคิดอ่านการศึกช่วยตรึกตรา รู้ตำราตำรับบ้างหรืออย่างไร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางสั่งกรมท่า <bot>:ให้จัดหาของข้าวเหล้าอาหนี ทั้งเครื่องกินต่างต่างแต่อย่างดี บรรดามีในประเทศเขตลังกา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิดาว่าเสียดายคงวายวอด <bot>:จะได้รอดชีวีอยู่ที่ไหน โอรสฟังนั่งนึกรำลึกไป สะอื้นไห้ฮักฮักซบพักตรา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งวอนว่าพระอภัยให้ช่วยขอ <bot>:คิดว่าพ่อลูกกันเหมือนมั่นหมาย เมื่อรักหญิงทิ้งสัตย์ตัดผู้ชาย ไม่เสียดายคำแล้วก็แล้วไป | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกข้าเฝ้าเถ้าแก่บ้างแซ่ซ้อง <bot>:เข้าประคองนวดเคล้นเป็นจ้าละหวั่น ค่อยพลิกฟื้นฝืนองค์เผ่าพงศ์พันธุ์ สะอื้นอั้นอ่อนกายฟายน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลอมตะกั่วคั่วทรายเอาปรายสาด <bot>:ดูเกลื่อนกลาดซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง พวกพหลพลชวาดาประดัง กรูขึ้นฝั่งยกล้อมป้อมกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลามาเกณฑ์ตระเวนด่าน <bot>:เรือทหารห้าร้อยลอยสลอน ให้ประจำกำกับอย่างหลับนอน แล้วรีบร้อนเร็วมาถึงธานี ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำเพาะไปได้แต่เท่านั้นหรือ <bot>:สิ้นฝีมือพลนิกรจะผ่อนผัน หรือจะอ้อมไปในทางหว่างอรัญ หนทางนั้นสักกี่แห่งจงแจ้งความ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีแจ้งเหตุเทศนา <bot>:นางมัจฉาดับโศกค่อยเสื่อมสูญ สิ้นห่วงใยในขันธ์อันจำรูญ นางเพิ่มพูนฟังธรรมท่านรำพัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:เสด็จนิวัตลงกำบินด้วยหรรษา รีบใช้ใบไปกระทั่งถึงพารา เข้ามหานคเรศนิเวศน์วัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปกับกูดูเล่นเห็นเลือดฝาด <bot>:อย่าหวีดหวาดคิดพรั่นประหวั่นไหว แล้วนำหน้าพาสนมกรมใน เสด็จไปหน้าพระลานชานชลา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมียของเจ้าเสาวคนธ์ขโมยเพชร <bot>:เอาแก้วเก็จของเราไว้จึ่งไปจับ ยายมาลีมิใช่การแต่งสารลับ มาพลอยรับสมอ้างเอากลางคัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นาสิกสูบจูบจรดรู้รสกลิ่น <bot>:แล้วแลบลิ้นเลียลามตามวิสัย พระหน่อน้อยค่อยจูงพยุงไป เก็บลูกไม้ม่วงปรางข้างคีรินทร์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร้องท้าว่าเหวยนายทหาร <bot>:รบกันวานนี้ประเดี๋ยวไม่เคี่ยวขับ เรามาใหม่ไหนตัวนายกองทัพ ออกมารับรบสู้ดูศักดา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านพาราหูคนผู้เฒ่า <bot>:มาหมอบเฝ้าที่ตรงป้อมพร้อมทหาร นางเห็นหน้าราหูคนบุราณ คิดสงสารคนแก่ให้แก้มัด | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉลององค์ทรงรัดให้ครัดเคร่ง <bot>:คาดปั้นเหน่งเพชรพรายสายกระสัน กรองศอรับทับทรวงดวงดอกจันทน์ สังวาลวรรณแวววับประดับพลอย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาสารภาพกราบพระบาท <bot>:ขอรับราชอาชญาถึงอาสัญ ด้วยศัตรูจู่มาไล่ฆ่าฟัน ใครไม่ทันรู้ทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมพัดจัดมาเวลาดึก <bot>:เสียงครั้นครึกกลางมหาชลาไหล ให้ตีกลองฆ้องระฆังประดังไป ยิงปืนใหญ่ออกกำปั่นมิทันนาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดนารีปรีดิ์เปรมเกษมสนุก <bot>:ต่างลืมทุกข์อาบกินกระสินธุ์สนาน พระรามวงศ์หลงปลื้มลืมรำคาญ เลือกหักก้านโกมุทบุษบัน | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายทัพรับสั่งอยู่พรั่งพร้อม <bot>:นอนกองล้อมวงวังตั้งอาศัย ถึงราตรีตีฆ้องให้กองไฟ ประทับอยู่เมืองใหม่พร้อมไพร่นาย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังปลอบขอบคุณการุญโปรด <bot>:สมาโทษทูลแจ้งแถลงไข ด้วยองค์พระมหาสุราลัย บัญชาให้ฉันลงมาเป็นทารก | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงคิดสร้างเมืองใหม่อยู่ภายนอก <bot>:ทางเข้าออกชายทะเลริมเทวฐาน ให้ตัดไม้ข่มนามตามบูราณ แล้วตั้งศาลบัดพลีพิธีกรรม | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:อภิวาททูลพลันด้วยหรรษา อยากจะใคร่ไปเที่ยวชมยมนา พระมารดาบอกพลางนางสำรวล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงงกตกประหม่าให้ล่าทัพ <bot>:จะย้อนกลับไปไม่ได้ดั่งใจหมาย ให้รีบเร่งพวกพหลพลนิกาย ไปหาดทรายเต็มกลัวหนังหัวพอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพรหมเดชเศรษฐีให้ศรีฟ้า <bot>:รีบไปหาว่ากล่าวลูกสาวศรี เข้าในห้องมองเห็นหน้าบุญจารี ไม่มีดีตีอกตกตะลึง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างทูลลาเจ้าบุรินทร์ปิ่นสิงหล <bot>:ภูวดลบพิตรอดิศร พระอวยชัยให้สุขาสถาพร ครองนครไปให้ยืนสักหมื่นปี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จงรอพอให้ได้สืบสวน <bot>:จะทบทวนถามข่าวชาวกรุงศรี ใครรู้เรื่องเมืองพระอภัยมณี แจ้งคดีจะได้หาบรรณาการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เนตรก็กลมผมไว้ทั้งใบหู <bot>:ปลายแหลมชูดูสกนธ์ขนนักหนา เสียดายเหลือเชื้อชาติราชธิดา แต่ไม่น่าแนบชิดสนิทใน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพื่อนเขาแกล้งตบมือกระพือผัด <bot>:ช้างสบัดบุกไปในไพรสัณฑ์ ผงะหงายคนท้ายเขาคว้าทัน โอ้แม่จันเจียนจะไม่เห็นใจจริง | นิราศพระบาท | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลดพระองค์ลงเชิญให้มานั่ง <bot>:บนบัลลังก์ลายทองอันผ่องใส คำนับนางต่างพี่ด้วยดีใจ นางรับไหว้อนุชาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกออกรับทัพลังกาอย่าให้ชิด <bot>:ฉวยเพลิงติดลมพัดจะขัดสน ให้รบสู้ดูกำลังลำพังตน ต่ออับจนเจ้าจึงโจมออกโรมรัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหยั่งน้ำเห็นปลิงจริงนะเจ้า <bot>:นัยน์ตาเขาลืมได้มิใช่หลับ พี่มาลีศรีผลึกกินลึกลับ อย่าให้น้องต้องขับจงกลับไป ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองพระองค์กราบกรานประสานหัตถ์ <bot>:กรุงกษัตริย์ชื่นชมด้วยสมหวัง แล้วเชิญชวนเข้าเขตนิเวศน์วัง พระตรัสสั่งเสนีผู้ปรีชา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสมียนเขียนคำทำอักษร <bot>:ไปนครเร็วพลันด้วยหรรษา ถึงแล้วเข้ากราบทูลมูลิกา เจ้าชวาทราบสิ้นก็ยินดี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณการุญรัก <bot>:จงหยุดพักรั้งรอแต่พอหลาน ค่อยเสื่อมโศกโรคภัยในสันดาน จึ่งคิดอ่านยกไปตีให้มีชัย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์สินสมุทรสุดสลด <bot>:โศกกำสรดโศกาเกศาสยาย พวกข้าเฝ้าเจ้าพราหมณ์ทั้งสามนาย ต่างฟูมฟายชลนาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเขาเชิญเสด็จไปในกำปั่น <bot>:จะป้องกันพูดยากเป็นปากเสียง ฉวยเสียทีการอุบายพูดไล่เลียง มันพร้อมเพรียงจะเข้ากลุ้มตะลุมบอน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทูตเดินเชิญพานสารอักษร <bot>:ชุลีกรคอยรับสั่งฟังกระแส พร้อมพระวงศ์พงศ์กษัตริย์หมอบอัดแอ ฟังกระแสพระดำริคอยตริตรอง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายร่มพรมหนังเครื่องสังเค็ด <bot>:ครั้นสรรพเสร็จสวดสิกขาฉันอาหาร ฝ่ายชาวคลังบังคมก้มกราบกราน ขึ้นทิ้งทานกำมพฤกษ์[๑]เสียงคึกคัก | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังตอบชอบชื่นระรื่นจิต <bot>:สุจริตรักเหลือเหมือนเนื้อไข จึงตรัสว่าถ้ากระนั้นอย่างพรั่นใจ โยมจะไปด้วยเจ้าคุณพระมุนี | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.