text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองท้าวไหว้เสร็จเสด็จกลับ <bot>:มาประทับบนแท่นที่แผ่นเผิน ฝ่ายนงนุชบุตรีที่จำเริญ นางก็เชิญเครื่องสักการตามมารดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามนารีขี่ม้าสีฟ้าเหลือง <bot>:ประดับเครื่องเครือกุดั่นกั้นพระกลด จามรชอนตะวันเป็นหลั่นลด ให้ชักรถรีบออกนอกกำแพง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไหนจะทุกข์ถึงองค์พระทรงโฉม <bot>:จะต้องโทมนัสไปในวิถี ด้วยแถวทางข้างหน้าในวารี ไม่มีที่อาศัยที่ไหนเลย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางร้องไห้ตายแท้อีแม่เจ้า <bot>:ตัวมันสั่นเทาเทาดั่งเข้าผี บ้างก็เดินลุกล้มไม่สมประดี ลมก็ตีเรือไปในสายชล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรีเมฆว่าราหูเป็นผู้เฒ่า <bot>:ไยไปเข้านับถือพระฤๅษี เสียแรงท้าวเจ้าจังหวัดปถพี ประทานที่บ้านเมืองแลเครื่องยศ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเสด็จทุกพระองค์ขึ้นทรงรถ <bot>:พร้อมกันหมดวงศาปรีชาเฉลิม เดินกระบวนพร้อมพรั่งเหมือนอย่างเดิม เครื่องเฉลิมเกียรติยศหมดทุกองค์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จตุสดมภ์กรมวังที่ยังเหลือ <bot>:เที่ยวดับเชื้อเพลิงลากเก็บซากผี พวกหญิงชายฝ่ายอาณาประชาชี บ้างพลัดพี่เสียน้องนองน้ำตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ของของใครจัดไว้ให้ครบถ้วน <bot>:ตามกระบวนแต่บรรดากะลาสี ใครประมาทราชอาญาจะฆ่าตี ผลาญชีวีผู้นั้นให้บรรลัย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเฝ้าองค์พระมุนีฤๅษีสาม <bot>:แล้วทูลความพระนักสิทธ์ดั่งจิตถวิล ขอถวายบังคมลาไปธานินทร์ ประเทศถิ่นเยี่ยมวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระอภัยมณีซึ่งหนียักษ์ <bot>:กับลูกรักเงือกน้ำไปตามคลื่น บรรลุทางกลางชลาได้ห้าคืน เห็นทะมื่นมาข้างหลังดังสะเทือน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลาสามีลุกลีลาศ <bot>:กับองค์ราชธิดาไปหาหลาน เข้าเคียงข้างพลางแถลงให้แจ้งการ เมื่อเย็นวานสินสมุทรทรุดประชวร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลเขม้นเห็นซบสลบนิ่ง <bot>:ไม่ไหวติงกายามารศรี เอ๊ะเป็นไรไม่มาหาสามี หรือเทวีวายวางเป็นอย่างไร | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เราส่งองค์ราชธิดาถวาย <bot>:จะเคลื่อนคลายกองทัพกลับกรุงศรี เราปรึกษาข้าเฝ้าเหล่าเสนี เขาเห็นดีจะให้ส่งองค์ธิดา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นแต่คนพลรบเขาหลบนั่ง <bot>:ยิ่งแค้นคั่งเคืองในพระทัยแหนง เที่ยวค้นคว้าหานางด้วยคลางแคลง ทุกตำแหน่งหน้าที่มิได้พบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพลิกฟื้นตื่นแลไม่เห็นแก้ว <bot>:พอเสียงแจ้วสกุณินบินถลา ทั้งกาแกแซ่ซ้องก้องโกญจา พระสุริยาเยื้องเยี่ยมเหลี่ยมพระเมรุ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฝรั่งฟังคำยังอ้ำอึ้ง <bot>:เขาวอนถึงหลายหนทนไม่ได้ จึงว่ากูสู้สลัดตัดอาลัย หมายจะไปสู่สวรรค์ชั้นวิมาน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพบเจ้าเยาวลักษณ์แสนรักรูป <bot>:ครั้นกอดจูบรูปงามก็ห้ามหวง อันอกใครในแผ่นดินสิ้นทั้งปวง ไม่เหมือนทรวงพี่ระบมด้วยตรมตรอม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งกระบวนทวนธงประจงจัด <bot>:ฝรั่งยัดปืนใหญ่ใส่ดินหู ทหารยืนหยัดมองทุกช่องคู จุดดินหูฟุบผึงเสียงตึงตัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านจะมาว่าลักคิดหักหาญ <bot>:เหมือนแกล้งพาลพูดดื้อไม่ถือสัตย์ แล้วลวงเหล่าชาวด่านที่ทานทัด ว่าเป็นนัดดาบุตรสุดสาคร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเคืองเข็ญเป็นไฉนก็ไม่รู้ <bot>:ให้หมอดูบ่อยบ่อยสักร้อยหน บนอารักษ์ศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรณ แขวนเบี้ยบนเป็นระนาวทุกเจ้านาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าจะพาไปจับจงกลับหลัง <bot>:ให้ได้ดังมุ่งมาดปรารถนา ไม่เหมือนคำรำพันที่สัญญา จงเข่นฆ่าให้เราม้วยไปด้วยกัน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอถามตามตรงแน่นงลักษณ์ <bot>:เจ้ารู้จักอยู่หนตำบลไหน ถ้าพบนางอย่างประสงค์จำนงใจ จะตามใจสารพัดไม่ขัดกัน | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดามานั่งก็ตั้งกริ้ว <bot>:ว่าบิดพลิ้วสารพัดจะบัดสี หรือว่าพระจะภิเษกนางวาลี พระบุตรีตรึกตรองให้หมองใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเห็นเจ้าเข้านี่ฟ้าผี่[๓]เถิด <bot>:วิไลเลิศเหลือรักน้องนักหนา จะพาไปไว้คีรีของพี่ยา อยู่ห้องใหม่คูหาสถาวร | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสิงหไกรภพส่งศพแล้ว <bot>:ค่อยผ่องแผ้วพักตราตรัสปราศรัย สั่งกุมภัณฑ์บรรดาเสนาใน เราจะไปอยู่บำรุงกรุงโกญจา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันแสงสายกายสิทธิ์ฤทธิ์พระขรรค์ <bot>:เห็นจะกันแก้ได้จึงไม่หนี อันการศึกตรึกตราเห็นช้าที พ่อฟังพี่อย่าเพิ่งรบหลีกหลบองค์ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:อภิวาทแล้วประมูลทูลฉลอง ลูกขอบังคมลาฝ่าละออง กษัตริย์สองอวยชัยไปจงดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คราวสงครามสามทัพคนนับโกฏิ <bot>:ต้องจ่ายโภชนาปรนพลขันธ์ อยู่สำราญด่านเขาเจ้าประจัญ ถึงสามวันครั้นเวลาเป็นราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทรงฟังยังให้สงสัยนัก <bot>:จึงซ้ำซักทรามสวาทเหมือนมาดหมาย สินสมุทรสุดดีไม่มีอาย ทำฟูมฟายชลนาแล้วว่าพลาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทีเหมือนจะล่าทัพกลับเข้าด่าน <bot>:ให้ทหารมาประชุมแล้วทุ่มเถียง ขนอาวุธสาตราออกมาเรียง ว่าจะเลี่ยงหลีกไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาทำศึกนึกว่าสมอารมณ์หมาย <bot>:ก็ซ้ำร้ายกลายกลับอัปยศ เสียประยูรสูญบุรินทร์สิ้นพระยศ ยิ่งง่วงเหงาเศร้ากำสรดสลดทรวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับพรถาวรสวัสดิ์ <bot>:เชิญกษัตริย์สิ้นทั้งนั้นให้ผันผาย ขึ้นสรงชลบนบัลลังก์ที่นั่งราย เขาไขสายกลไกข้างใต้ดิน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามเดือนครึ่งถึงบุรีรมจักร <bot>:ขึ้นหาอัครเสนาพาผายผัน เข้าสู้ห้องท้องพระโรงทูลทรงธรรม์ อภิวันท์อ่านตามเนื้อความมี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรูปโฉมก็ประโลมลานสวาท <bot>:ดูผุดผาดพึ่งรุ่นเจริญศรี กรุงกษัตริย์ขัตติยาทุกธานี มาขอสู่ภูมีไม่ให้ใคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเข้ารีตเสียกับกูกินหมูหัน <bot>:จะป้องกันเป่าปัดไม่ขัดสน พระเป็นเจ้ารักใคร่แล้วไม่จน คงช่วยขนบาปไปให้สบาย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ศิษย์ทั้งปวงบอกว่านางมาข้างหน้า โมโหหุนหมุนออกนอกศาลา เห็นลูกสาวเจ้าลังกาเคียงสามี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อุ้มอุทรทุกข์ใจมิใคร่หาย ทุกทิวาราตรีไม่มีสบาย ด้วยเป็นหม้ายหมองช้ำระกำตรอม | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะบาทหลวงแกมาจะว่าขาน <bot>:ที่การงานข้อไรจะได้เห็น จะชวนน้องไปด้วยกันตะวันเย็น แต่พอเห็นหน้ากันดั่งสัญญา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ยินเสียงระฆังข้างหลังเขา <bot>:เห็นผู้เฒ่าออกจากชะวากผา ดูสรรพางค์ร่างกายแก่ชรา แต่ผิวหน้านั้นละม้ายคล้ายทารก | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาว่าเราตีด้วยฝีปาก <bot>:ไม่เหนื่อยยากโยธาหามิได้ จึงแต่งตอบปลอบนางเป็นทางใน ด้วยเข้าใจกลศึกที่ลึกซึ้ง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอนมเพื่อนรักไปสักหน่อย <bot>:จะได้เลี้ยงลูกน้อยไม่อาสัญ พอเป็นเพื่อนเข็ญใจในไพรวัน เหมือนช่วยกันบำรุงกุมารา | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยตื่นไสยาสน์ <bot>:เห็นหน่อนาถราชบุตรสุดสงสาร ตรัสบอกโรคโศกศัลย์สั่นสะท้าน เบื่ออาหารหิวโหยให้โรยรา ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับเชิญท่านขุนนางผู้ใหญ่ด้วย <bot>:ว่าเราอวยพรไปให้นักหนา เป็นวันใหญ่ในฝรั่งข้างลังกา ขอเชิญมาเลี้ยงกันเป็นวันดี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงพระยาพาหนะ <bot>:เรียงระกะมหาดเล็กเด็กสลอน ขุนนางนั้นกั้นกลดบทจร สุดสาครควบม้าเข้าธานี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมพหลพลถ้วนกระบวนทัพ <bot>:ขึ้นไปยับยั้งอยู่ก่อนค่อยผ่อนผัน จะถอยทัพกลับไปเขาเจ้าประจัน อย่าให้ทันรุ่งรางสว่างตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ให้พวกเรือใช้ไปไต่ถาม <bot>:แจ้งเนื้อความอ้ายจัญไรจะไพล่เผล แม้นได้ช่องล่องลมสมคะเน ตีให้เซสาดออกนอกสันดอน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกท้าวนางต่างซักตระหนักแน่ <bot>:ออกวิ่งแร่เรียกกันเสียงหวั่นไหว บ้างบอกเพื่อนเรือนเรียงเคียงกันไป ภูวไนยเสด็จมาอยู่หน้าวัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบเดินทัพขับพลจนสว่าง <bot>:ถึงที่ทางร่มรุกขาป่าระหง วลายุดาวายุพัฒน์ขัตติย์วงศ์ ทั้งสององค์ตรงไปเฝ้าเจ้าลังกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อพบปะจะต้องหมอบต้องนอบนบ <bot>:ยิ่งปรารภร้อนจิตคิดอดสู มิห่วงลูกผูกจิตคิดคิดดู ไม่ขออยู่สู้ตายวายชีวา ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรีบเร่งอาชาม้าที่นั่ง <bot>:ไม่หยุดยั้งรีบไปในไพรสัณฑ์ มาพักเดียวถึงเขาเจ้าประจัน พอตะวันแสงส่องสักสองโมง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีผู้รับสั่งมาตั้งขน <bot>:เรียกผู้คนแบกหามตามไสว บรรทุกลำกำปั่นด้วยทันใด พลไกรลงประจำในลำทรง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงบอกทั้งสังฆราชกับลูกรัก <bot>:อย่าฆ่าองค์ทรงศักดิ์ให้ตักษัย ไม่รบสู้กูจะกลับกองทัพไป แม้ขืนให้ฆ่าฟันทำอันตราย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความชอบของสองนางเป็นอย่างยิ่ง <bot>:เขียนแล้วทิ้งไว้ที่ท่าชลาไหล พอฤกษ์ดีมีลมมาสมใจ ใช้ใบไปไกลฝั่งฟากลังกา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าบุรินทร์เหมราช <bot>:ภูวนาถลงบัลลังก์ที่นั่งหงส์ มเหสีเจ้าจอมหม่อมอนงค์ พากันลงลำที่นั่งสะพรั่งพรู | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวายุพัฒน์หัสกันรับบรรหาร <bot>:ต่างกราบกรานรับพรอ่อนเกศา ไปจัดพลคนประจำลำนาวา เป็นทัพหน้าร้อยลำประจำธง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ปะพี่วันนี้เป็นบุญหนัก <bot>:ขอพึ่งพักอนุกูลอย่าสูญหาย อันตัวน้องเจ็บไข้ไม่สบาย เหลือภิปรายเล่าให้ผู้ใดฟัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเงือกน้ำคำรพอภิวาท <bot>:นุชนาฏจำได้ไม่ใหลหลง รักษาศีลสุจริตเอาจิตปลง ไม่เวียนวงเหมือนแต่หลังเพราะฟังธรรม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหยอกเย้าเล้าโลมโฉมสมร <bot>:ค่อยวายร้อนร่วมจิตสนิทสนม แนบถนอมหอมรื่นชื่นอารมณ์ เคลิ้มบรรทมหลับไปในไพรวัน ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เคลิ้มเคล้นเห็นเหมือนนางพลางถนอม <bot>:ยิ่งหวนหอมปลื้มจิตพิสมัย กำลังยาวาบวับเข้าจับใจ ให้เสียวในทรวงถวิลกลิ่นอุบล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสิ้นดงตรงบากออกปากช่อง <bot>:ถึงระยองเย่าเรือนดูไสว แวะเข้าย่านบ้านเก่าค่อยเบาใจ เขาจุดไต้ต้อนรับให้หลับนอน | นิราศเมืองแกลง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวฟังคำทำนายค่อยวายเศร้า <bot>:ด้วยครูเฒ่าถึงเอกไม่เสกสรร จึงว่าผู้รู้วิชาที่สามัญ ไม่เทียมทันชันษาท่านอาจารย์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเราเหล่ากอหน่อกระษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติบำรุงซึ่งกรุงศรี มิให้อายหมายว่าถึงธานี จึงจะมีสารตราบรรณาการ | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละอองรองพี่เป็นที่ห้า <bot>:สะอื้นอ้อนวอนว่าน่าสงสาร นางมอดม้วยช่วยรักษาพยาบาล ให้หม่อมฉานชื่นใจว่าไม่ตาย | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศีลสุราว่าเหล้ามันเมาเปรอะ <bot>:พูดเลอะเทอะไปยังค่ำพย่ำเผยอ เที่ยวฉกชิงวิ่งวุ่นหมุนกระเชอ ให้เปรมเปรออยู่ในจิตคิดทะนง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงกลับหลังยังกรุงบำรุงถิ่น <bot>:กันไพรินดูถูกนะลูกเอ๋ย แต่ก่อนไรไพรีไม่มีเลย จึ่งเพิกเฉยอยู่สบายไม่กังวล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสอนสั่งทั้งหลายอุบายบอก <bot>:ช่วยกันหลอกเสนาพวกข้าเฝ้า บ้านผู้ดีที่ไหนนำไปเอา นายสำเภาเจ้าภาษีเศรษฐีพราหมณ์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาพิภักดิ์รักสองละอองบาท <bot>:ไม่รู้ราชกำหนดในกฎหมาย จึ่งลามล่วงหวงหึงโทษถึงตาย ด้วยดีร้ายมิได้ทูลมูลความ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงกลับไปนคราให้ผาสุก <bot>:อย่าไปรุกรบราให้ตาเหลือง กลับไปอยู่ถิ่นฐานครองบ้านเมือง ไม่ได้เรื่องอย่าไปช่วยให้ป่วยการ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำน้ำใจมิได้รัก <bot>:ดูเหมือนยักษ์ร้ายกาจไม่ปรารถนา แกล้งยียวนสรวลสันต์จำนรรจา ขอทานผ้าพี่ชายไม่อายเลย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางประคองต้องเต้าเต็มพระหัตถ์ <bot>:นางป้องปัดมิให้ชิดสนิทสนม แล้วว่าบาปนะไม่ควรกวนอารมณ์ จะขาดพรหมจรรย์ไปพระไม่กลัว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วออกจากธานินทร์บุรินทร์รัตน์ <bot>:เร่งกัณฐัศว์จรจรัลให้ผันผาย เชิญราชสารขึ้นรถาเสนานาย รีบผันผายแห่มาถึงหน้าวัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รักบุตรสิไป่ให้ <bot>:พากเพียร ปราศจากวิทยาเรียน เริ่มร้าง พ่อเหมือนศัตรูเบียน บุตรอีกเล่านา แม่ดั่งไพรีล้าง ลูกให้เสียสกนธ์ ฯ | โคลงโลกนิติ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สลักในใส่ซ้ำพอค่ำพลบ <bot>:ค่อยหลีกหลบลงปราสาทราชฐาน กับพวกหญิงสิงห์ทรงของนงคราญ ออกไปชานชายทะเลลงเภตรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวนางต่างแต่งตามรับสั่ง <bot>:พระเต้าตั้งน้ำมนต์ปนส้มป่อย ประทีปธูปเทียนบูชาระย้าย้อย ให้เตรียมคอยเสร็จสรรพแล้วกลับไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกอิ่มทรวงสมปองที่หมองหมาง ยกทัพใหญ่มาในวิถีทาง พร้อมขุนนางเจ้าพาราปรึกษากัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามท้าวเจ้าชู้รู้น้ำจิต <bot>:ต่างก็คิดจะใคร่ได้ดั่งใจหมาย ต่างก็พูดแสร้งเสเพทุบาย เป็นแยบคายอ้อมค้อมไม่ยอมตัว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ไม่เลี้ยงเที่ยงแท้แล้วแม่นี้ <bot>:ถวายชีวีตามความประสงค์ จะเชือดคอให้ตายทำลายลง จำเพาะตรงพักตราพระสามี ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่ต้นจนยักษ์รบหักหาญ <bot>:แสนสงสารเสียนางกลางสนาม มาหยุดอยู่ภูเขาเห็นเจ้าพราหมณ์ ได้ทราบความจอมนราฝ่าละออง ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ขึ้นโขดโบศเก่าก้ม <bot>:กราบยุคน๐ พระป่าเรไรยน อย่างยิ้ม ยอกรหย่อนบาทบน บงกชแก้วเอย ปลั่งเปล่งเพ่งพิศพริ้ม พระหนั้ง๐ดังองค์ | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะเสียทีที่ประมาทจึงพลาดพลั้ง <bot>:ก็เพราะหวังว่าเป็นเชื้อในเนื้อไข จึ่งได้ตั้งคุมเหงไม่เกรงใจ ทั้งขับไล่รบราจะฆ่าฟัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามวันกัลยาไม่ลาพรต <bot>:โศกกำสรดเสียใจให้สะอื้น ทั้งรักแค้นแสนกระสันให้กลั้นกลืน สุดจะขืนแข็งใจอาลัยลาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางหนีที่ออกนอกตำแหน่ง <bot>:กลับตั้งแต่งต้อนไพร่ได้นักหนา ชาวบุรีหนีไปเข้าจนเบาตา จะยกมารบพุ่งเอากรุงไกร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงโลมามาว่ายอยู่คลายคล่ำ <bot>:บ้างผุดดำดำไคลชายสิงขร เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันจร สลับสลอนเวียนว่ายในสายชล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งให้ผู้รู้ภาษาไปว่ากล่าว <bot>:ที่เรื่องราวกรุงไกรไอศวรรย์ เอาม้าใช้ขี่ไปเป็นสำคัญ ตามกูบัญชาใช้รีบไปมา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างซื้อหาผ้าผ่อนเพชรนิลนาก <bot>:เป็นของฝากชู้เมียสู้เสียหาย จะกลับทัพหลับนอนผ่อนสบาย ทั้งไพร่นายสรวลเสเสียงเฮฮา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตั้งเครื่องสามองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ดูเหมือนจัดเรียงเรียบประเทียบถวาย พอรุ่งแจ้งแสงสุวรรณพรรณราย พลางถวายน้ำฉันอันบรรจง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเที่ยงแท้แน่จิตไม่ผิดนึก <bot>:มันยั่วศึกก็เพราะจิตริษยา ครั้นจะไล่มิให้อยู่ในพารา จะเป็นข้าศึกไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาข้าเฝ้าเหล่าขุนหมื่น <bot>:แต่ล้วนพื้นกองพหลพลขันธ์ เก็บเอาเกวียนพวกฝรั่งสิ้นทั้งนั้น มาจัดบรรทุกเสบียงไว้เรียงราย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาสองพระองค์ทรงจูงหัตถ์ <bot>:นรินทร์รัตน์โฉมเฉลาพระเจ้าหลาน พระบิตุเรศสองพระองค์ทั้งวงศ์วาน เข้าปรางค์มาศราชฐานคอยอนงค์ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงแล่นตามแผนที่ ถึงปากน้ำสำปันหนาไม่ช้าที ให้ทอดที่เมืองด่านชานชลา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายแสนสาวชาวแม่มาแลเห็น <bot>:น้ำตากระเด็นค่อนทรวงเข้าผางผาง แม่ปิ่นเกล้าเจ้านายมาวายวาง สาวสุรางค์ร้องเรียกกันเพรียกไป | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปรารถนาสิ่งใดจงไขขาน <bot>:ให้ลูกหลานรู้บางอย่างกระแส หรือต้องการเล่นชู้มาดูแล ท่ากอแกให้ขุ่นวุ่นทั้งเมือง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้กินราหรือมาต้องเป็นสองผัว <bot>:เหมือนหญิงชั่วชอกช้ำสล่ำสลาย วาสนาอาภัพให้กลับกลาย นางฟูมฟายชลนาโศกาลัย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าคุณอย่าปรารมภ์โทมนัส <bot>:ฉันจะจัดแจงส่งอย่าสงสัย ให้พร้อมพรั่งทั้งพหลสกลไกร จะได้ไปคั่งคับเป็นทัพเรือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนหมื่นรับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:ทั้งสามนายเร็วรวดตำรวจขวา ต่างคนออกนอกวังขึ้นหลังม้า ควบอาชาแยกทางไปกลางแปลง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นทราบเสร็จเชิญเสด็จเข้าวังหลวง <bot>:ทุกกระทรวงแห่ไปเข้าไอศูรย์ ประทับยังวังในอันไพบูลย์ ท้าวนางทูลเสาวคนธ์สุมณฑา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงในวังทั้งระเด่นเซ็นระด่ำ <bot>:ขุนนางนำเข้าไปตึกที่ปรึกษา ทั้งสองข้างต่างถึงถลึงตา พวกเสนาแลดูรู้ทำนอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเช้าตรู่ผู้คุมเที่ยวค้นหา <bot>:ไม่รู้ว่าจะไปหนตำบลไหน เห็นหายสูญกราบทูลพระอภัย พระตรัสใช้นายทหารด่านลังกา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลดกระบี่ที่สำหรับประดับยศ <bot>:ฝังมรกตเพชรรัตน์ประภัสสร กับเครื่องต้นสำหรับทรงอลงกรณ์ ประทานพรให้พิพัฒน์สวัสดี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นุชนาฏหวาดทรงสุบินนิมิต <bot>:ว่าอาทิตย์ตกลงตรงบรรจถรณ์ นางกลืนไว้ในอุราให้อาวรณ์ วิชาธรหนึ่งเหาะระเห็จมา | สิงหไกรภพ | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.