text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งแขกแปลกภาษาก็มาซื้อ <bot>:ชอบฝีมือเจียระไนหลายภาษา ทั้งข้าวของขายดีมีราคา เรือไปมามิได้เว้นเป็นนิรันดร์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโรงใหญ่ไปดูพบผู้เฒ่า <bot>:นั่งชันเข่าเหลาตอกผมหงอกขาว เป็นชายอยู่ผู้เดียวหญิงเกรียวกราว ล้วนสาวสาวน้อยน้อยสักร้อยคน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยไม่มีพี่น้องเป็นชายชาติ <bot>:จะหมายมาดช่วยทุกข์เมื่อขุกเข็ญ จึงเรียนเผื่อเมื่อธุระจะจำเป็น พอพบเห็นเข้าก็ได้แก้ไขกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบห้าวันบรรลุถึงสถาน <bot>:ถวายสารแล้วประมูลทูลฉลอง พระจึ่งให้คลี่สารในลานทอง ซึ่งจำลองลายลักษณ์อักขรา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งพรั่งพร้อมน้อมคำนับ <bot>:ขอไปกับพระอภัยเหมือนใจหมาย ถึงยากเย็นเป็นข้ากว่าจะตาย ถ้าเจ้านายไปไหนไปด้วยกัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครวญครํ่ารำลึกสะอึกสะอื้น <bot>:สุดจะฝืนแรงดำรงองค์ไม่ไหว ด้วยหิวโหยโดยอดสลดใจ สลบไปปิ้มชีวิตจะปลิดปลง ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ลูกชั่วหัวดื้อทำซื้อรู้ <bot>:จนพี่ป้าย่าปู่ไม่รู้จัก ผลาญพงศ์เผ่าเหล่ากอทรลักษณ์ ชื่อว่าอกตัญญูชาติงูพิษ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันก็คงจะเป็นใหญ่ในไตรจักร <bot>:ประเสริฐศักดิ์อิสรามหาศาล เพราะมัวหลงไปกับเมียจึ่งเสียการ จะว่าขานสักเท่าไรก็ไม่ฟัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตัวนายหายไปข้างไหนเสีย <bot>:ไม่พาเมียมาช่วยรบหลบไปไหน ยังน้องชายฝ่ายนางพวกข้างใน ทำไมไม่ออกมาช่วยราวี | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกชวนพระมังคลานราราช <bot>:กับสามนาถหน่อไทไวไวหวา ทั่งสองท้าวเจ้าประเทศเขตชวา ให้ไคลคลารีบเดินดำเนินพล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องไม่มีที่เห็นด้วยเป็นหญิง <bot>:อย่าทอดทิ้งน้องรักให้ตักษัย กลัวแต่จะละเลยเชือนเฉยไป สักเมื่อไรจักได้มาเห็นหน้าน้อง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพกลับเข้าปรางค์ปราสาท <bot>:ขุนอำมาตย์รับสารแล้วขานไข เอาพานทองสองชั้นใส่สารไป รีบครรไลแห่ตรงไปลงเรือ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระญาติวงศ์พงศาทั้งข้าเฝ้า <bot>:กำสรดเศร้าแซ่ซ้องร่ำร้องไห้ หน่อกษัตริย์จัดโกศแก้วประไพ เชิญศพใส่ไว้ปราสาทกั้นราชวัติ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่แตกล่มจมตายเสียหลายร้อย <bot>:ทั้งยับย่อยเต็มประดาแทบอาสัญ เหลือจะฝืนคลื่นลมระดมกัน สลาตันตีส่งให้หลงทาง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกราบกรานมารดรอ่อนศิโรตม์ <bot>:สมประโยชน์ยินดีจะมีไหน มาสั่งเหล่าสาวสรรค์กำนัลใน จัดดอกไม้ธูปเทียนเจียนประจง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเหลือบลงตรงโตรกชะโงกเงื้อม <bot>:น้ำกระเพื่อมแผ่นผาศิลาเผิน กระจ่างแจ้งแสงจันทร์แจ่มเจริญ พระเพลิดเพลินพลางเรียกสำเหนียกใจ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ทรงจักรขว้างยักษ์ผิด <bot>:ยิ่งเคืองคิดแค้นค้อนลั่นศรแผลง ไม่ถูกต้องสองนางคิดคลางแคลง จนอ่อนแรงรู้ว่าดีมีศักดา | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างพวกไทยมีชัยให้ตั้งมั่น <bot>:เร่งตรวจกันไว้ให้ทั่วตัวพหล จัตุรงค์เสนาพลาพล อย่าให้คนเข้าออกทั้งนอกใน ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกิดเป็นหญิงสิ่งสำหรับอัปยศ <bot>:ต้องถอยยศศักดิ์ศรีเพราะมีผัว พิเคราะห์ดูบุรุษก็สุดมัว น้องนี้กลัวจะเป็นน้อยถึงย่อยยับ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายแม่ทัพทั้งสี่เสนีใหญ่ <bot>:ต่างสอดใส่เสื้อแดงดูแข็งขัน คาดเข็มขัดรัดผ้าเช็ดหน้าพัน สวมเกราะกันอาวุธยุทธนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพระองค์ทรงกระสันพันพระศอ <bot>:เข้ายุดข้อหัตถาชิงผ้าได้ พระยุดแย่งแกล้งสะบัดทำขัดใจ นางกราบไหว้วอนว่าโศกาพลาง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ยามนี้วิบัติต้องพลัดพราก <bot>:ต่างจำจากจำไกลจิตใจหาย ทุกค่ำเช้าเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย มิได้วายวันนึกนิ่งตรึกตรอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำว่าน่าสงสาร <bot>:ช่างอ่อนหวานน้อยหรือพระฤๅษี แล้วตอบคำทำว่าอย่าพาที คนทั้งนี้เขาได้ยินจะนินทา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโรยรินดินดำคว่ำหอยโข่ง <bot>:จะเปิดโป่งปูนเพ็ชรเปนเคล็ดขลัง พอปักธงลงดินได้ยินดัง สำเนียงตังตึงเปรี้ยงแซ่เสียงคน | นิราศเจ้าฟ้า | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกคนธรรพ์นั้นว่าลมระดมพัด <bot>:คลื่นก็ซัดลมแดงแรงใจหาย ทั้งเรือรับเรือหนุนเกิดวุ่นวาย แตกกระจายเสียทีรบไม่พบกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฝรั่งบังอลูมูรหุ่ม <bot>:เข้ารบรุมห้อมนายให้ผายผัน เข้าด่านได้ไพร่ตายเสียหลายพัน แล้วไล่กันขึ้นล้อมป้อมปราการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลานหัวเราะเยาะว่าประดาเสีย <bot>:คิดถึงเมียหรือร้องไห้มิใคร่หาย กุ๋ยกุ๋ยกษัตราน่าไม่อาย เมื่อกลัวตายไยทะนงมาสงคราม ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนใจคอจึงทรยศ <bot>:เป็นขบถบพิตรอดิสร มาชวนเราเข้าด้วยให้ม้วยมรณ์ ทำยอกย้อนอย่างนั้นด้วยอันใด | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเช่นนั้นฉวยเกิดเหตุ <bot>:แม้นอาเพศเดือดร้อนมิอ่อนหู แกว่าช่างมันเป็นไรทำไมกู ทำไม่รู้ไม่เห็นจะเป็นตาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะช่วยทำน้ำทิพมนต์ถวาย <bot>:พระเคราะห์คลายข้าศึกจะนึกขาม จะอาสาพระองค์ทำสงคราม ช่วยปราบปรามปัจจามิตรที่ติดเมือง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเสียงฆ้องย่ำรุ่งสะดุ้งตื่น <bot>:กับคนอื่นไม่กล้าบอกออกบัดสี จึงแก้ฝันแม่อุบลจงกลนี เขาว่าดีอยู่แล้วก็แล้วกัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางว่าจะลาก่อน <bot>:เป็นการร้อนยังพะวงคิดสงสัย จะไปเยี่ยมญาติวงศ์เหมือนจงใจ ขอลาไปจากพาราเมืองป่าตาล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นนงลักษณ์รักพระองค์เหมือนทรงรัก <bot>:ควรสมัครแลกชีวิตไม่คิดหนี จะมาม้วยด้วยนางเหมือนอย่างนี้ จะเป็นที่ครหาในสามัญ ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระชนนีนางอยู่ปรางค์รัตน์ <bot>:ครั้นสงัดฆ้องย่ำยามปฐม นึกปรานีศรีสุวรรณจะบรรทม จึงเชยชมลูกน้อยค่อยประคอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสถามทรามสวาทประหลาดแล้ว <bot>:เป็นไรแก้วนัยเนตรของเชษฐา อยู่ดีดีมิได้ขัดพระอัชฌา มาโศกากีดขวางเป็นอย่างไร | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้พี่เข้ารีตฝรั่งแล้ว <bot>:จะคลาดแคล้วเสาวคนธ์อย่าหม่นหมอง จะรับเจ้าเข้ามาเลี้ยงเคียงประคอง ฝรั่งสองเมียห้ามบอกตามจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายยักษ์หมีเห็นคนมาล้นหลาม <bot>:ขู่ค่ารามแกว่งขวานสะท้านไหว ออกโลดเต้นเข่นเขี้ยวประเดี๋ยวใจ เข้าลุยไล่พวกฝรั่งไม่รั้งรอ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนบนอบหมอบเมียงเข้าเคียงอาสน์ <bot>:คลี่กระดาษออกถวายลายเลขา พวกข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์มาตยา ต่างต้องตาต้องจิตให้ติดใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาก็เขาเราก็เราเจ้าความคิด <bot>:สู้ป้องปิดความในไม่ไขขาน สนทนาปราศรัยไปตามการ เสร็จสำราญเลี้ยงลากันคลาไคล ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องกลองสนั่น <bot>:ออกกำปั่นแล่นเรียงเคียงไสว พวกต้นหนชักสายระบายใบ แล่นออกไปตามทันพ้นสันดอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่มุสาวาทีมิได้ปด <bot>:สุรารสเมรัยมิได้เสวย คือศีลห้าสิ่งใดไม่เปรียบเลย จะได้เชยชมพระนฤพาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พอออกนอกกำแพงสิ้นแรงเรี่ยว <bot>:เห็นกาเหยี่ยวแร้งร่อนว่อนไสว เสียงโห่ทั้งสังข์แตรปรวนแปรไป เหมือนร้องไห้แซ่ซ้องสยองเย็น | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบถึงองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:เธอให้จัดข้าวปลาผลาผล ทั้งคาวหวานมาประทานเมื่อคราวจน พระคุณล้นเหลือดีที่เมตตา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นวันดีสี่ค่ำจะทำศึก <bot>:ให้สมนึกเดชะบุญเจ้าคุณเอ๋ย ขอเดชะยะโฮวาอย่าละเลย ด้วยข้าเคยสอนสั่งอยู่ลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะคอกขู่ผู้เฒ่าจึงเล่าความ <bot>:ว่าสงครามข้ามอ่าวมาคราวนี้ จะสังหารผลาญอาณาประชาราษฎร์ ให้วินาศนองเนืองไปเมืองผี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางช่างพลอดฉอดฉอดเสียง <bot>:เหมือนแม่เลี้ยงเหลือดีจะมีไหน จึงตอบว่าข้าจะขับกองทัพไป มิให้ใครรบพุ่งกรุงลังกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเป็นน้อยย่อยยับยิ่งคับแค้น <bot>:ยังซ้ำแสนอดสูไม่รู้หาย หรือคิดเห็นเป็นผลกลอุบาย จะยักย้ายอย่างไรเห็นไม่ฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพบปะจะได้ชื่นขืนให้ชวด <bot>:กลับถือบวชตรวจน้ำแกล้งทำเข็ญ เฝ้าห่างเหเรรวนไม่ควรเป็น ดูเหมือนเช่นมิใช่คู่ไม่รู้รัก | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งหมกมุ่นฉุนเฉียวเสียวแสยง <bot>:เพลิงราคแรงร้อนใจดังไฟเผา เสน่หาปรารภเห็นซบเซา ขยับเข้าเคียงข้างไม่ห่างกาย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางครวญคร่ำรำลึกจนดึกดื่น <bot>:หลับลงคืนวันนั้นให้ฝันเห็น ว่าเดือนหงายฉายช่วงดวงกระเด็น มาติดเป็นเพลิงร้อนเผากรกาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกกระบวนทวนธงลงไปด่าน <bot>:พร้อมทหารตรงไปท่าชลาสินธุ์ จัดบัลลังก์ที่นั่งศรีมณีนิล พร้อมกันสิ้นดั้งกันเป็นหลั่นไป | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ขวัญอ่อนนอนเถิดพี่จะกล่อม <bot>:งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว เป็นบุญเคยเชยชื่นระรื่นใจ พี่พึ่งได้ดอกฟ้าลงมาเชย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มหาชินธาตุเจ้า <bot>:จอมจักร เป็นปิ่นทศลักษณ์ เลิศหล้า เลงแลมิใครทัก เทียมแทก ใดเลย เทาดิวางหว้ายฟ้า ฟากด้าวดาวดึงส์ | โคลงนิราศหริภุญชัย | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จเข้าวังราช <bot>:ขุนอำมาตย์เตรียมทั่วตัวทหาร เข้านิเวศน์เขตแคว้นแสนสำราญ พระผู้ผ่านธรณีเธอปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุวรรณจันทร์สุดาผวาหวีด <bot>:ร้องกราดกรีดกอดแม่เข้าแก้ไข ต่างนวดฟั้นสั่นเพลาสักเท่าไร มิหวาดไหวกายายิ่งจาบัลย์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าหลวงเหล่าชาววังยังกำดัด <bot>:นุ่งสุหรัดซัดแต่ล้วนแพรสี หนุ่มหนุ่มเหล่าเจ้าชู้ลูกผู้ดี เห็นนารีรูปงามตามเป็นพรวน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ดาวิดศิษย์ลงกำปั่นน้อย <bot>:แล้วล่องลอยไปดูตามครูเฉลย เห็นน้ำแดงแข็งเช่นนี้ยังมิเคย แล้วก็เลยไปข้างหน้าเอายาปราย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาท้าวเจ้าพิภพ <bot>:ให้ปรารถถึงมิ่งมเหสี แต่แข็งใจไปกำปั่นด้วยทันที สถิตบัลลังก์ใหญ่ท้ายเภตรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือกำลังวังชาข้าพเจ้า <bot>:จงโปรดเกล้าอย่างประณตบทศรี แม้นช้านักเมืองด่านชานบุรี จะเสียทีข้าศึกเหมือนตรึกตรอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็เห็นว่าจะมาเยือนแม่เพื่อนยาก <bot>:พี่กระดากใจอยู่ไม่รู้หาย เจ้าจงทำแสร้งเสเพทุบาย คิดแยบคายเหมือนเป็นไข้มาหลายวัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรับโห่เร้าจะเอาฤกษ์ <bot>:เอิกเกริกโกลาสุธาไหว เสียงกลองศึกกึกก้องทั้งฆ้องชัย พลไกรเกรียงกรูเป็นหมู่มา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระกาลด่านในให้ไปอยู่ <bot>:คงเป็นผู้รั้งด่านชานกรุงศรี ที่นอกนั้นบรรดาช่วยราวี ให้แทนตรีเมฆราหูเป็นผู้รั้ง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวสินชัยในนิเวศน์ <bot>:ภูวเรศสั่งเสนาปรีชาหาญ ให้จัดรถพระที่นั่งอลังการ เอาผ้าม่านเทียมประจำเป็นสำคัญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดวงดาราบนอากาศก็กลาดเกลื่อน <bot>:ดูแม้นเหมือนกับมณีเปล่งสีแสง พระตรัสบอกมเหสีแล้วชี้แจง แม่จงแจ้งดูจำเอาตำรา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนเต่าใหญ่ไข่ปิดให้มิดหลุม <bot>:จะคุ้ยขุมขุดรื้อออกอื้อฉาว ยังมิหนำซ้ำแล่นข้ามแดนดาว มาว่ากล่าวนางละเวงไม่กรงกลัว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกดีใจสั่งให้ชักธงรับ <bot>:เหมือนคำนับภักดีอารีเหลือ แล้วไปเชิญเสวกามาบนเรือ ให้นั่งเหนือเก้าอี้ที่ขุนนาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงสดับอภิวาท <bot>:กัมปนาทนึกพรั่นพระขวัญหาย องค์ระทวยขวยเขินสะเทิ้นอาย ขืนซังตายตอบรสพจมาน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะวันเที่ยงเสียงหมู่แมงภู่[๑]ผึ้ง <bot>:ดังหึ่งหึ่งเหมือนหนึ่งฆ้องก้องกระหึม ที่หุบห้องปล่องหินกระสินธุ์ซึม สงัดงึมเงื้อมผาดูน่ากลัว | สิงหไกรภพ | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราจึ่งปราศรัย <bot>:เราขอบใจท่านนักเป็นศักดิ์ศรี ประทานของต่างต่างที่อย่างดี แต่ล้วนมีราคาสารพัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มังคลาตาลายข้างฝ่ายพี่ <bot>:ม้าก็หนีลงทะเลเที่ยวเร่ร่อน ต่างออกห่างต่างพาพลากร เข้านครเข้าค่ายชายชลา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลมปี่ดีแต่เพราะเสนาะหู <bot>:ที่จะสู้ลมปากยากหนักหนา แต่ความรักมักจะออกกระบอกตา จะเป็นข้าพวกเขาชาวชมพู | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เลิกทัพกลับมาพลับพลาพัก <bot>:แต่นงลักษณ์ลุกนั่งยังไม่ไหว ยุดพระศอหน่อกษัตริย์หัสไชย ค่อยแข็งใจจากที่นั่งบัลลังก์รถ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนนางต่างคนก็จนจิต <bot>:เป็นสุดคิดสุดพรั่นให้หวั่นไหว ที่ขี้ขลาดชาติหญิงก็นิ่งไป ที่จิตใจแกล้วกล้าว่าข้านี้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพวกกันเดินตามมาถามข่าว <bot>:ในเรื่องราวยุคเข็ญเป็นไฉน สี่เสนาบอกว่าเมื่อข้าไป เข้าชิงชัยรบราถึงฆ่าฟัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชอบปลอบถามถึงทรามสวาท <bot>:พระหน่อนาถแจ้งจริงทุกสิ่งสรรพ์ แล้วห้ามว่าถ้าแม้นพระไปปะกัน อย่าว่าฉันทูลนะฉันจะลา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นั่งนวดพัดพูดจาอัชฌาสัย แม้นหน่วงหนักรักหญิงจะชิงชัย ฉวยขัดขวางอย่างไรจะได้อาย | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางพร้อมน้อมคำนับรับบรรหาร <bot>:มาเตรียมการแตรสังข์นั่งสลอน ป่างพระปิ่นนคเรศเขตนคร เสด็จจรขึ้นบัลลังก์ทรง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอนงค์องค์มิ่งมเหสี <bot>:ต่างยินดีชื่นจิตพิสมัย พระสั่งให้ท้าวนางจัดปรางค์ชัย สำหรับพระภูวไนยจะพักพา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับที่หน้าด่านชานกระสินธุ์ <bot>:พร้อมกันสิ้นเผ่าพงศ์พระวงศา ทั้งนายโจรพวกล่ามก็ตามมา เข้าทอดท่าขึ้นบกยกนิกร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จออกมาบอกให้เรารู้ <bot>:จะเชิญผู้วิเศษไปดั่งใจหวัง เข้าเฝ้าองค์ทรงชัยที่ในวัง ตามรับสั่งพระนรินทร์ปิ่นประชา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอำมาตย์มาตยานัดดาน้อง <bot>:เห็นดีพร้องพร้อมกันสรรเสริญ พระทรงยศทศธรรมจะจำเริญ เทพเชิญมาเป็นเจ้าชาวลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าตำรับบังคับขาด <bot>:ประชาราษฎร์หรือมันจะละวิสัย ต้องถือศิลกินบวชนั้นรวดไป เห็นไม่ได้ดังตำราทั้งธานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารบุตรสุดจะขืนสะอื้นอั้น <bot>:ยังมิทันไต่ถามตามประสงค์ สุดกำลังจะประทังดำรงองค์ กันแสงทรงโศกซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นหลงทรงกันแสง <bot>:โอ้เสียแรงรักใคร่ใครจะเหมือน สู้อุตส่าห์พยายามมาสามเดือน เจ้าพราหมณ์เตือนตกใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:น้อยหรือชะพระพิพากษาขยัน ไม่ซักไซ้ไล่เลียงให้เที่ยงธรรม์ ทำให้มันปั้นปึ่งกระบึงกระบอน | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าพุคะจะถวาย <bot>:ขอให้หายเถิดจะให้ทั้งบายศรี แล้วตรัสสั่งทั้งสองเสนาบดี จัดเสนีนายด่านชำนาญเรือ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอครบถ้วนสามทิวาฟ้าค่อยสาง <bot>:แจ่มกระจ่างเห็นเงาภูเขาหลวง ค่อยสางสางสุริเยนทร์พอเห็นดวง ที่หนาวทรวงก็ค่อยคลายสบายบาน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีพวกเราเจ้าคารมมีถมอยู่ <bot>:ออกไปสู้เขาสิวะเป็นไฉน เจ้าขรัวนายหมายสั่งพวกข้างใน จัดวอใหม่ผูกม่านตั้งพานทอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญตานิจจาเอ๋ย <bot>:ประคองเชยชมมิตรพิสมัย พลางจูงกรกัลยาให้คลาไคล เสด็จเข้าในห้องสรงทรงสุคนธ์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาว่าจะไปทูลให้ทราบ <bot>:ควรได้ลาภแล้วทั้งสองอย่าหมองศรี ทำพูดจาปราศรัยเป็นไมตรี แล้วทั้งสี่เสนาพากันไป ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นุ่งสุหรัดจัดกลีบจีบตะบอย <bot>:ให้เรียบร้อยแลราวกับชาววัง แล้วก็ห่มชมพูมีพู่ติด เห็นมิดชิดชื่นชมด้วยสมหวัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นประตูบูรีเปิดสี่ด้าน <bot>:ถามทหารรู้แจ้งแถลงไข นางสุวรรณมาลีก็ดีใจ ทั้งหัสไชยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาผกาทูลแถลง <bot>:จะต้องแต่งบัตรพลีคัมภีร์ไสย ประตูทั้งแปดทิศให้ปิดไว้ อย่าให้ใครเข้าออกบอกกิจจา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอคู่สร้างนางมาถึงประเทศ <bot>:ให้อาเพศครวญคิดพิสมัย จนลืมเล่นตุ๊กตาไม่อาลัย รัญจวนใจจนจิตพระธิดา | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หนุ่มหนุ่มรุมโห่ขว้าง <bot>:ช้างโขลง มันขเม่นเหนคนโขยง เย่อไม้ ตามุ่งพลุ่งพลามโพลง พลั่งพลั่งปลั่งแฮ ฮูมเค่าเสาหินไง้ งัดง้างสล้างสลอน | นิราศสุพรรณ | 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพี่น้องสองศรีบุตรีเลี้ยง <bot>:นอนอยู่เพียงชั้นล่างที่ข้างฝา มิให้เหล่าสาวใช้ผู้ใดมา จนเวลารุ่งรางสว่างวัน | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นจริงแจ้งไม่แคลงจิต <bot>:สุจริตแท้จริงทุกสิ่งสรรพ์ สบถได้เหมือนอย่างว่าสารพัน จริงของมันมั่นคงปลงอารมณ์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพระองค์ส่งสารแจ้งการศึก <bot>:ฝรั่งฮึกหักเข้าเผากรุงศรี แล้วจ้วงจาบหยาบช้าพาลพาที ว่าบุตรีลักเพชรแก้วเก็จมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาการะเวกเอกอำมาตย์ <bot>:ล้วนองอาจต่อตีไม่หนีหลบ ฝรั่งยิ่งยิงระดมเข้าสมทบ ทิ้งเพลิงคบไปแต่ไกลไม่ใกล้ชิด | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นใครขาดราชการอาญาทัพ <bot>:บทบังคับชีวังถึงสังขาร์ เอาเชือกมัดรัดคอให้มรณา ตามอาญาข้างฝรั่งไม่ฟังกัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.