text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถวายวันทาคารวะ <bot>:ขอเดชะศรัทธาที่กล้าหาญ พลางเจริญทางกสิณอภิญญาณ หมายสถานสิงคุตรที่กุฎี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรับนางนารีไปภิเษก <bot>:เป็นองค์เอกตามประสาอัชฌาสัย ถ้าแม้นไม่เหมือนกล่าวของท้าวไท เรายกไปราวีทีละราย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องขึ้นไปอยู่ปากอู่อ่าว <bot>:ผู้เป็นเจ้าคงจะมาเหมือนว่าขาน จะได้ฟังเทศนาสมาทาน ถามอาจารย์เรื่องฝันให้ท่านทาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จึงว่าแสนสาหัสแสนบัดสี เห็นยิ่งนิ่งยิ่งซ้ำจะยํ่ายี ช่วยมากี่มากน้อยสร้อยสุดา | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พายุพัดพลัดพรายกระจายออก <bot>:ตามละลอกมาลิบลิบรีบล่องเหลิง จนดึกดื่นคลื่นซัดกระจัดกระเจิง แล่นเตลิดเปิดเปิงเซอะเซิงไป | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พรั่งพร้อมป้อมประตูคอยสู้ศึก <bot>:จะหาญฮึกรบพุ่งเอากรุงศรี ต่อรุ่งแจ้งแต่งทูตที่พูดดี เอาสารศรีไปให้พระอนุชา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือได้คู่กุมารนี้เป็นลูก <bot>:เอาแหวนผูกข้อมือหรือไฉน ไม่แจ้งเหตุเชษฐาให้อาลัย ชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนครินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ท้าวเธอจัดแจงพหลพลทั้งหลาย ให้ไปส่งพระอาจารย์สำราญกาย รีบผันผายไปยังเหมรา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำมันไฟไหม้พหลพลรบ <bot>:ทหารหลบแอบอิงบ้างวิ่งหนี ที่กำลังรบรับทัพทวี เปลวอัคคีไหม้ตายลงก่ายกอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางครวญคร่ำกำสรดสลดจิต <bot>:โอ้สุดคิดสุดที่แม่จะแก้ไข ทั้งห้ามแหนแสนสนมกรมใน ต่างร้องไห้ไม่วายฟายน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเชือดเนื้อเอาเกลือทาให้สาหัส <bot>:แล้วผูกมัดแผ่ตะรางกลางน้ำไหล ใส่พวกพ้องของมนุษย์แล้วจุดไฟ คลอกเสียให้ตายสิ้นด้วยดินปืน ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ตัวเราเล่ามาค้างอยู่กลางเกาะ <bot>:นี่เนื้อเคราะห์กรรมสร้างแต่ปางหลัง มิได้คืนนัคเรศนิเวศน์วัง โอ้แสนสังเวชใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าท่านจะอนุกูลช่วยทูลเรื่อง <bot>:ที่ขัดเคืองแค้นเดือดให้เหือดหาย เราจะได้ไปเฝ้าถึงเจ้านาย อย่าทำร้ายกันเลยกลับกองทัพไป ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่พร้อมพรั่งมเหสีบุตรีหลาน <bot>:ให้อ่านสารฟังความตามสนอง ว่าพระองค์หลงเชิงละเลิงลอง ไปครอบครองนางรำภาเจ้าป่าตาล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างพิโรธโกรธเหลือจนเหื่อตก <bot>:คิดจะยกสั่งพหลพลทั้งหลาย ให้ระดมแต่บรรดาเสนานาย ตั้งเกียกกายกองหนุนทั้งขุนพล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปรึกษาว่ากับพราหมณ์ทั้งสามพี่ <bot>:นครนี้น้องเห็นจะคับขัน จึงระวังตั้งกองอยู่ป้องกัน จะเป็นจันตประเทศหรือท้าวไท ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดีแล้วน้องมันไม่ต้องไปเที่ยวหา <bot>:ได้พงศาพันผูกสืบลูกหลาน ทำอย่างไรจึงจะได้ให้กุมาร เห็นรูปทรงนงคราญก็ครั้งเดียว | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันหว่างทางถ้ากล่าวจะยาวเรื่อง <bot>:ไปถึงเมืองเสียเถิดท่านอ่านขยัน อันองค์พระอภัยมณีศรีสุวรรณ เกณฑ์กำปั่นไปทุกทิศเที่ยวติดตาม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าท่านบอกเราออกก่อน <bot>:ไยมานอนแก้ผ้าน่าบัดสี หรือผ้าผ่อนท่อนสไบนั้นไม่มี ไม่ขูดขี้ฟันบ้างเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ริมวิถีมีลำแม่น้ำกว้าง <bot>:ทั้งสองข้างโขดดอนสิงขรเขิน เป็นร่องกลางทางเซาะจำเพาะเดิน มีเชิงเทินรายรอบขอบบุรี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลากเข้าไปใกล้กันทหารโดด <bot>:บ้างวิ่งโลดเผ่นผยองทำนองเสือ ตะครุบตะครับจับได้อ้ายนายเรือ เก็บเอาเสื้อหมวกผ้าบรรดามี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ปานนี้นักนิ่มเนื้อ <bot>:สมสมร จักโอบเอวองค์อร อ่อนเหล้น หนาวลมล่วงอรชร ใจพี่ มาเอย เปี่ยนเปล่านุชน้องเร้น ร่ำถ้อนถึงอวร | โคลงนิราศหริภุญชัย | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เลิกทัพกลับไปเสียให้หมด <bot>:เราจะงดตามเสด็จพระเชษฐา สินสมุทรพูดไว้แต่ไรมา นึกระอาอายพราหมณ์ทั้งสามนาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างงอกง้ำน้ำท่วมถึงเชิงผา <bot>:แผ่นศิลาแลลื่นคลื่นกระเพื่อม เสียงดังโครมใหญ่ไม่กระเทื้อม เป็นไคลเลื่อมเลื่อมผาศิลาลาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งงูรัดกัดขบจะพบคู่ <bot>:ได้สมสู่กับสตรีฉวีเหลือง ข้างต้นร้ายปลายมือรื้อประเทือง จะรุ่งเรืองฤทธิรงค์สืบวงศ์วาน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เพียเพลิงพอพุ่งขึ้น <bot>:สูงสุด สว่างแฮ ใสส่องเสียนงนุช นาฏน้อ บ่มาเสพสหยุต ย่ามม่วน สันนี ปูนชีพวางแล้วย้อ ย่ามน้องรสดล | โคลงนิราศหริภุญชัย | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปราศรัยไพเราะเสนาะถ้อย <bot>:น้องเศร้าสร้อยแสนสังเวชพระเชษฐา เคยสำราญผ่านสมบัติอยู่อัตรา เสด็จมาบรรทมตรมฤทัย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระเข้าด้วยช่วยป้องปัดไม่ขัดขวาง สร้อยสุดามานะไม่ละวาง กันแสงพลางทางว่ากับสามี | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกระษัตริย์ขัตติยวงศ์ทรงยานุมาศ <bot>:อุปราชทรงเสลี่ยงเรียงตามหลัง กระบวนแห่แซ่สล้างไปกลางวัง หอกดาบดั้งเขนธนูเป็นคู่เคียง | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยให้พ้นวนวังเหมือนดังหมาย <bot>:พอรอดตายคนในเรือช่วยเกื้อหนุน พอไปถึงเขตแดนจะแทนคุณ จงการุญข้าพเจ้าทั้งบ่าวนาย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูกน้อยพลอยชมสมทหาร <bot>:แล้วว่านานไปพระแม่จะเกลียดหมู นางสั่งลูกว่าอย่าให้ผู้ใดรู้ ถึงแลดูก็จะแปลกว่าแขกจริง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้มีศาลาพระอาศรม <bot>:แต่พอร่มฝนฟ้าหน้าวสันต์ ตามประโยชน์โปรดเกล้าแต่เท่านั้น อย่าด้นดั้นไปให้สูญประยูรวงศ์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเกณฑ์เรือเหนือใต้ไปเที่ยวค้น <bot>:ทุกตำบลเกาะแก่งแสวงหา ไม่เห็นหายหมายที่พระพี่ยา จะแวะมาเฝ้าบ้างหรืออย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเคลิ้มว่าถ้าได้เหมือนใจแล้ว <bot>:จะอุ้มแก้วกอดประทับไว้กับตัก พลางคิดอ่านการศึกพูดฮึกฮัก จะหาญหักห้ำหั่นให้บรรลัย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหาดน้อยลอยเลยเข้าเกยตื้น <bot>:ยังชุ่มชื่นชีวาไม่อาสัญ แต่เอวองค์นงลักษณ์นั้นหักรัน ให้หวาดหวั่นไหวติงแน่นิ่งนอน ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเลือกเก็บหัวแหวนแสนสนุก <bot>:บ้างล้มลุกตามธารละหานหิน นางสาวสาวชาวในนั่งไค้ดิน จะหานิลทำแหวนให้แสนงาม ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงถ้อยคำสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ให้หงิมง่วงอ่อนอุราแล้วปราศรัย กับโฉมนุชบุษบงด้วยจงใจ เพราะรักใคร่หวังถนอมเป็นจอมเจิม | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขียนลิขิตปิดทวารทุกบานบัง <bot>:แจกไปทั้งหัวเมืองตามเรื่องความ บ้างก่อป้อมซ่อมแปลงกำแพงใหญ่ บ้างฝึกไพร่หัดลองที่ท้องสนาม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:คิดจะหนีบอกอาจารย์แล้วขานไข ว่าเจ้าคุณกรุณาคิดล่าไป ให้พ้นภัยรอดชีวาอย่าช้าเลย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายในพาราลังกาทวีป <bot>:ต่างเร่งรีบเรียกพหลพลขันธ์ ทั้งต้นหนคนการชำนาญครัน ประจำมั่นมิให้ขาดราชการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ทุกข์ร้อนนอนนั่งยังไม่รอด <bot>:เหมือนหญิงทอดทิ้งผัวชั่วนักหนา จะตามไปในทะเลตามเวรา นี่แวะมาพอประณตบทมาลย์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำไม่คำนับไม่รับสั่ง <bot>:ด้วยแค้นคั่งเคืองอุรามารศรี พอโพล้เพล้เวลาเข้าราตรี สุมาลีลากลับคืนพลับพลา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทรงฟังดังจะดิ้นสิ้นชีวิต <bot>:เป็นสุดคิดที่จะรบหรือหลบหนี จึงปรึกษาข้าเฝ้าว่าคราวนี้ ไม่มีที่อุปถัมภ์กรรมของเรา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:บวรนาถบพิตรอดิศร สั่งให้เตรียมเสนาพลากร เลียบนครตามอย่างทางบุราณ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชมพฤกษายางยูงสูงไสว <bot>:มะเฟืองมะไฟโศกสนุ่นขนุนขนัน มะม่วงมะปรางลางสาดดาดอรัญ พิกุลพิกันเกดแก้วแถวพุมเรียง | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ตรัสประภาษชี้แจงแถลงไข แต่ก่อนเก่าเราอยู่นี่มาแต่ไร แล้วลาไปอยู่ประเทศเขตลังกา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปนบุญจริงจับกิ่งสะแกได้ <bot>:ในจิตรใจยอกเจ็บดังเหน็บหนาม กำลังอายก็ซังตายพยายาม ลงเลียบตามตีนเขาลำเนาไพร | นิราศพระบาท | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากถ้ำกลำพันเห็นควันพลุ่ง <bot>:เป็นฝุ่นฟุ้งพวกผีวิ่งหนีหาย เสียงครึกครึ้นตื่นแตกต้องแยกย้าย ไม่กล้ำกรายกลัวตราบารมี | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำบุญบวชสวดมนต์สนทนา <bot>:บาทหลวงขึ้นมานั่งบัลลังก์พรต ให้จุดโคมโยมญาติมากลาดเกลื่อน ดูดาวเดือนเต็มวงขึ้นทรงกลด | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างแตกกลาดดาษดาถูกอาวุธ <bot>:ที่สิ้นสุดดับชีวังถึงสังขาร์ ทั้งเจ็ดทัพคับคั่งประดังมา เข้าพาราด่านได้ดั่งใจปอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเวียนวงหลงทบตลบเลี้ยว <bot>:ด้วยรกเรี้ยวห้วยหนองเปนคลองขวาง ระหกระเหินเดินภาวนาพลาง พอพบทางลงถึงท้องทเลวน | นิราศเมืองแกลง | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุลาโห่โกกิลขมิ้นอ่อน <bot>:ที่มีหงอนนั้นเรียกนกหัวขวาน โพระดกโฮกร้องก้องกังวาน กระทาขานขันรับกับกระทา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ชายหาดปูหอยลอยสะพรั่ง <bot>:ทั้งกุ้งกั้งตัวลายมีหลายสี ฝูงกริวกราวเต่าตามกันงามดี ชายวารีฝูงกระว่ายปะปน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสแสร้งแกล้งว่านิจจาเอ๋ย <bot>:เมื่อหล่อนเคยเชยชิดสนิทสนอง ถึงว่าพระมเหสีเธอมีท้อง ก็เป็นน้องของฉันแม่วัณฬา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรู้แจ้งแต่ให้เรือใช้มา <bot>:แจ้งกิจจาเจ้านายได้ถ่ายเท ฯ พระอภัยได้ความให้ขามศึก อุตส่าห์ตรึกตรองอุบายเป็นหลายเล่ห์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนักสิทธ์องค์อภัยวิไลลักษณ์ <bot>:เข้าหยุดพักยับยั้งวังสิงหล ครั้นเสร็จศึกสั่งเสนาพลาพล จะจรดลไปสิงคุตรอยู่กุฎี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แจ้วแจ้วแว่วเสียงจังหรีดเรื่อย <bot>:เสียงฉ่ำเฉื่อยชายตลิ่งริมสิงขร เหมือนเสียงสองขนิษฐาพะงางอน เจ้าวิงวอนวัจนาสารพัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเทพินนิลกัณฐีตรีพลำ <bot>:ล้วนน่าชมคมขำล้ำเลขา ทั้งแก่สาวชาววังเมืองลังกา พากันมาเฝ้าแหนดูแน่นนันต์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์ทรงโปรดให้ราเมศ <bot>:เหมือนปกเกศหลานรักเป็นศักดิ์ศรี พออุ่นใจในนิเวศน์เขตบุรี ได้เป็นที่ปรึกษาว่าราชการ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนครั้งนี้มีศัตรูมาดูถูก <bot>:ไม่เห็นลูกเต้ามีอยู่ที่ไหน เหมือนลูกยางห่างต้นหลุดหล่นไป ดังมิใช่ลูกเต้าเผ่าพงศ์พันธุ์ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงฟังเพลงขับ <bot>:ระทวยทับองค์แอบแนบเขนย เสนาะคำทำเนียบช่างเปรียบเปรย นางชมเชยชื่นจิตเหมือนธิดา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงฟังเพลงขับ <bot>:ระทวยทับองค์แอบแนบเขนย เสนาะคำทำเนียบช่างเปรียบเปรย นางชมเชยชื่นจิตเหมือนธิดา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากรุงยักษ์พักตร์นิ่วโกรธกริ้วกราด <bot>:กระทืบบาทบนบัลลังก์เวียงวังไหว เหวยเสนาอย่าให้หนีพวกชีไพร จับเป็นไปใส่คุกให้ทุกคน | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สินสมุทรสุดสาครหล่อนมาได้ <bot>:พระอภัยศรีสุวรรณนั้นยังหลง ช่วยแก้ไขให้ฟื้นกลับคืนคง ทั้งเงินทองสององค์คงรางวัล | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คนทรงลงผีเมื่อพี่เจ็บ <bot>:ว่าเพราะเก็บดอกไม้ที่ท้ายเขา ไม่งอนง้อขอสู่ทำดูเบา ท่านปู่เจ้าคุมแค้นจึงแทนทด | นิราศเมืองแกลง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนด่านฟังสั่งเสมียนให้เขียนบอก <bot>:ผูกม้าหมอกรีบไปไวไวหวา นำเอาท่านราชทูตไปพูดจา แก่เสนาผู้กำกับได้กราบทูล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยอำนาจบาทหลวงแกล่วงรู้ <bot>:เปรียบเหมือนผู้ทำนาจะหาผล ช่วยตัดสินความอาณาประชาชน ที่ขัดสนแจกจ่ายทั้งให้ปัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอ้ายท้าวอิศโรเจ้าโกสัย <bot>:คิดเอาไปช่วยเต้นเหมือนเล่นโขน ไปตีชิงสิงหลอย่างพลโจร กรูกันโผนขึ้นบนบกยกเข้าตี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใคร่แจ้งความถามฝรั่งพระสังฆราช <bot>:พระน้องนาถนัดดาจะอาสัญ หรือจะต้องจองจำทำโทษทัณฑ์ จะพบกันหรือจะสูญตระกูลไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารจอมวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสว่าเป็นจนพ้นวิสัย จะให้เราเอื้อเฟื้อเหลืออาลัย จึ่งสั่งให้เลี้ยงดูผู้ที่มา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะรักใคร่ไม่คิดชีวิตม้วย <bot>:มาอยู่ด้วยขอโทษโปรดดีฉาน ขอเป็นบุตรดุจเจ้าเยาวมาลย์ ตามแต่ท่านจะเมตตาฆ่าก็ตาย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จอมวงศ์พงศ์กระษัตริย์จัตุพักตร์ <bot>:กับเมียรักบุตรีเสน่หา ขึ้นนั่งบนบาหลีด้วยปรีดา ฝูงกำนัลกัลยาอยู่รายเรียง ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างตักน้ำโลดโผนเอาโคลนสาด <bot>:ด้วยอำนาจเพลิงตำหรับดับไม่ไหว ถึงจะขนน้ำท่ามาเท่าไร ไม่ล้างไฟธาตุกสิณอภิญญาณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรุ่งแจ้งแสงกระจ่างนภางค์พื้น <bot>:อุตส่าห์ฝืนองค์มาน่าสงสาร ค่อยทรงกายหมายจำเพาะเหาะทะยาน ตรงไปธารต้นไทรเคยไสยา ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลางอากาศกลาดกลุ้มชอุ่มเมฆ <bot>:แลวิเวกเวหาฟ้าสลัว เสียงครึกครื้นคลื่นระลอกเป็นหมอกมัว ระวังตัวต่างภาวนาดัง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชมสัตว์จัตุบาทผาดผยอง <bot>:โลดลำพองเพลิดเพลินบนเนินผา ฝูงชะนีเหนี่ยวไม้โดดไปมา ห้อยพฤกษาโยนตัวเรียกผัวโวย | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าฮ้าเฮ้ยออศิษย์หา <bot>:กูรบราพวกพหลทนไม่ไหว เอาน้ำมันกรดสาดฟาดเข้าไป พวกทัพไทยแตกย่นไม่ทนทาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตาพราหมณ์ตอบชอบอยู่ท่านครูเฒ่า <bot>:เขาลือเล่าเหลือดีจะมีไหน ต่างพูดกันผันผ่อนพอหย่อนใจ ต่างลาไปพลับพลาทั้งนารี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาโยธาทัพ <bot>:ได้ฟังขับคำเสนาะฉอเลาะเฉลย พิศวงสงสัยกระไรเลย ยังไม่เคยพบเห็นเหมือนเช่นนี้ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกนางช่างบำเรอเสนอขับ <bot>:ปี่พาทย์รับเพราะพริ้งล้วนหญิงสาว บ้างยักย้ายบรรเลงเป็นเพลงยาว ในเรื่องราวร้องขับให้จับใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะหนีออกให้ห่างเป็นทางหล่ม <bot>:ล้วนโคลนตมเหลือเป็นทุกข์บุกไม่ไหว กับทั้งพวกรี้พลสกลไกร ไปไม่ได้สุดจนพ้นปัญญา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองเดือนครึ่งก็พอถึงกำพลเพชร <bot>:พร้อมกันเสร็จคั่งคับสลับสลอน ทั้งไพร่นายฝ่ายพหลพลนิกร จอดสลอนแลลิ่วเป็นทิวไป ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าพวกพ้องของท้าวเจ้าผลึก <bot>:จะทำศึกเคี่ยวเข็ญเป็นไฉน หรือจะง้อขอรับกันกลับไป จะโปรดไว้ชีวาไม่ฆ่าตี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณบรรทมในที่แท่น <bot>:ให้โศกแสนเศร้าหมองไม่ผ่องใส คิดถึงพี่ที่พรากจากกันไป แต่นับได้เก้าปีมิได้พบ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายราหูผู้เฒ่าจึงเล่าเรื่อง <bot>:เดิมคิดเคืองคนนับถือพระฤๅษี เรายกไปให้ทหารเข้าต้านตี จนเสียทีชีวันจะบรรลัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปราศรัยไต่ถามถึงความยาก <bot>:ได้ลำบากเคืองเข็ญเป็นนักหนา จึ่งว่าพ่อหน่อกษัตริย์ขัตติยา ชันษาโฉมเฉลาได้เท่าไร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเงียบไปมิได้ขานนานนักหนา <bot>:ลุกออกมาด่าโป้งเสียงโผงผึง นอนกระไรไม่รู้สึกนึกรำพึง มันเมาถึงขนาดจริงจึ่งนิ่งไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดพราดฟาดภุขัน <bot>:มันหลบทันโถมถลาเข้าคว้าขวาน ดูขวักไขว่ไล่โลดโดดทะยาน สิงโตหาญโฮกฟัดเข้ากัดกัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มิได้ไม่กลับกองทัพแล้ว <bot>:ไม่ละแก้วนัยน์เนตรของเชษฐา ถึงยงยุทธ์สุดคิดสิ้นฤทธา เกาะลังกานั้นเหมือนกับเรือนตาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงศึกเสือเหลือร้ายข้างภายนอก <bot>:ก็ง่ายดอกด้วยว่ามีที่หนีหลบ เกรงแต่ที่พี่ยาตามมาพบ จะต้องรบรักเหลือจะเบื่อใจ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แก่นงเยาว์เสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:ว่าลูกรักเราจะได้มเหสี แต่งสารตรามาแถลงแจ้งคดี ได้บุตรีนงเยาว์ท้าวกัมพล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเคลื่อนคล้อยลอยร่อนเราช้อนได้ <bot>:เอาส่งให้แก่ธิดามารศรี พอรุ่งตื่นฟื้นกายจะร้ายดี พระโหรปรีชาดูให้รู้ความ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างไปทางข้างใต้ไปข้างเหนือ <bot>:บ้างลงเรือลดเลี้ยวไปเที่ยวแฝง นางสาวสาวชาววังนั่งจัดแจง เก็บเครื่องแต่งแป้งขมิ้นใส่ปิ่นโต | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่เสื้อแสงแต่งกายคล้ายฝรั่ง <bot>:มีกำลังเหล็กนั้นทำคันศร ใส่สายลวดกวดกลมพอสมกร ยิงกุญชรแรดควายตายทุกที | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ <bot>:ได้ยินคำโอรสนึกอดสู เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกออกมาหน้าค่ายไฟสว่าง <bot>:แลสล้างดาษดาสุธาไหว โห่สนั่นครั่นครั้นยิงปืนไฟ พลไพร่กองหน้าเข้าราวี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นมาในทางกลางสมุทร <bot>:มิได้หยุดตามวารินกระสินธุ์สาย ที่ล้าเลื่อยเหนื่อยอ่อนค่อยผ่อนคลาย ทั้งบ่าวนายก็เป็นสุขทุกเวลา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้สดับรับจะสอน <bot>:พลางอวยพรเทพพ่อของทั้งสาม เขาจะเพียรเรียนสิกขาพยายาม จงโปรดตามใจให้เหมือนใจจง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลฉลองเถิดว่าน้องนี้คนยาก <bot>:จะหมายฝากชีวงอย่างสงสัย เป็นคนพลัดซัดเซว้าเหว่ใจ เหมือนนกไร้รังนอนจนอ่อนแรง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ผ่านเกล้าเล่าไม่ลดพระยศศักดิ์ <bot>:เป็นแต่รักรูปทรงจำนงหมาย แม้จริงจังดังไม่คิดชีวิตวาย ก็ง่ายดายที่จะพบประสบกัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.