text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่กับครูผู้ใดมิได้แจ้ง <bot>:ด้วยนางแปลงเป็นแขกแปลกภาษา ให้เชิญพระแสงแกล้งใช้ใกล้กายา นางบุญจารีหมายว่าชายชาญ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านเล่าว่าเจ้าวาหุโลมราช <bot>:กษัตริย์ชาติเชื้อยักษ์มักกะสัน เลี้ยงนกไก่ไว้กินสิ้นทั้งนั้น สารพันสัตว์ที่มีปีกบิน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดเข้าไปให้ถึงจึงจะค้าง <bot>:ทำลายล้างพิธีดีหนักหนา อันท่านครูผู้เจริญซึ่งเชิญมา มีตำรารู้จบภพไตร | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอุ้มองค์นงลักษณ์สะพักกอด <bot>:ประสานสอดสายทรวงดวงสมร กลัวคนตื่นกลืนยาเป็นวานร อุ้มบังอรเดินเลยมาเกยลา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวราวเรื่องนรินทร์รัตน์ <bot>:หน่อกษัตริย์สมมาดปรารถนา ทูลลาท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นประชา ไปรัตนานคเรศนิเวศน์วัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางสำรวลชวนศรีสุวรรณน้อง <bot>:เดินประคองเคียงกายทั้งซ้ายขวา ขึ้นตำหนักผลักเผยทวารา ทัศนาที่ในห้องทุกช่องชั้น | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งปรึกษาฝรั่งสังฆราช <bot>:เหลือประหลาดหลากในน้ำใจฉัน จนแก่ออกนอกบาญชียังมีครรภ์ จะซุ่มซ่อนผ่อนผันประการใด | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าม้วยมอดวอดวายจะตายด้วย <bot>:เป็นเพื่อนม้วยมรณาให้ปรากฏ พ่อกลับคืนฟื้นพ้นชีวงคต ค่อยเปลื้องปลดทุกข์ทนของชนนี ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งด้าวแดนแม้นประสงค์จำนงไฉน <bot>:จะหาให้สมมาดปรารถนา ฝ่ายอรุณรัศมีว่าพี่ยา แม้รู้ว่านงเยาว์เสาวคนธ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์เจ้าพาราลังกาทวีป <bot>:เธอเร่งรีบคลาไคลถึงไอศวรรย์ เสด็จเลยลงที่นั่งบัลลังก์พลัน พระนักธรรม์ลอยมาอยู่หน้าวัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งชาตินี้มีสุขไม่ทุกข์ร้อน <bot>:เมื่อม้วยมรณ์ก็จะได้ไปสวรรค์ เป็นผัวเมียเสียตัวได้พัวพัน จงรักกันเถิดสีกาดีกว่าชัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำระทดกำสรดสนอง <bot>:ไม่ขัดข้องคิดอางขนางหนี เมื่ออยู่วังลังกาได้พาที กับเทวีเสาวคนธ์ทัณฑ์บนตัว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกชอบปากกินได้มิใช่น้อย <bot>:คล่องคอหอยคว้าใหญ่ใส่หนักหนา พลางสำรวลสรวลสันต์จำนรรจา กินข้าวปลาอิ่มหนำพอสำราญ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายพวกเภตรารักษาอ่าว <bot>:เวลาเช้าแล่นไปแต่ไก่ขัน เห็นเภตรามามากสักห้าพัน ล้วนกำปั่นรบเรียงเคียงกันไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แลลิ่วทิวทุ่งต้น <bot>:ตานราย ลิบลิบลมปลิวปลาย ไปล่แปล้ เล่คนคัด๐ปีกฉาย เฉิบเช่นเหนแฮ เรี่ยเรี่ยเตี้ยต่ำแจ พิศให้ใจเพลิน | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนพลบค่ำย่ำฆ้องยิ่งหมองเศร้า <bot>:เสด็จเข้าในพลับพลาหลังคาสี แสนรำลึกตรึกตราถึงสามี ทรงโศกีกำสรดสลดใจ ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นข้าตายฝ่ายเจ้าเอาตัวรอด <bot>:คิดเล็ดลอดหลีกไปอยู่ไพรสัณฑ์ นางครวญครํ่ารํ่าว่าแล้วจาบัลย์ สะอื้นอั้นอารมณ์ไม่สมประดี | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูหน้าตาสารพางค์เป็นข้างเงาะ <bot>:ต่างหัวเราะเรียกว่ามาประเดี๋ยว ฝ่ายพระเสาร์เข่าคุกขนลุกเกรียว กราบแล้วเลี้ยวหลีกมาหามุนี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสี่นางต่างพากันมาถึง <bot>:พลางรำพึงอยู่ในทรวงดวงสมร เหตุไฉนหน่อกษัตริย์พลัดนคร วานนี้จรไปเป็นคนจนเข็ญใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าถือโทษโกรธขึ้งไปพึ่งพระ <bot>:เห็นพระองค์คงจะไม่เสียได้ จงรีบจัดรถาหาดอกไม้ จะรีบไปขอสมาท่านอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายครูฟังศิษย์ร้องสยองหัว <bot>:แก่แต่ตัวตับกูอ่อนนอนไถล กำลังกลัวพูดพร่ำร่ำพิไร จะหนีไปเห็นไม่พ้นจนปัญญา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งขุนหมื่นคืนกลับไปอภิวาท <bot>:ทูลพระบาทบงกชบทศรี ให้ทัพหลวงล่วงมายังธานี จะปลอมตีราษฎร์พลสกลไกร | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ทำนองปล่องนาคจึงบากข้าม <bot>:ตัดไปตามคลื่นทะเลระเหระหน พอเห็นลำสำเภาที่เสาวคนธ์ ทำด้วยมนต์หมายว่าเภตราทรง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สตรีดีรูปได้ <bot>:เป็นทรัพย์ ชายฉลาดความรู้สรรพ ทรัพย์ได้ พราหมณ์ทรงเวทยานับ ว่าทรัพย์ พราหมณ์นา ภิกษุเกิดลาภไซร้ เพื่อรู้เทศน์ธรรม ฯ | โคลงโลกนิติ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงเครื่องเรืองจรัสไตรตรัสเตร็จ <bot>:ล้วนพลอยเพชรแพรวพร่างสว่างไสว ครั้นเสร็จสรรพจับพระแสงสวมมาลัย กำนัลในนางห้ามตามลีลา | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเงินตราผ้าเสื้อโขมพัตถ์ <bot>:ท้าวเธอจัดมารางวัลท่านทั้งสาม กับโหรเฒ่าราชครูดูฤกษ์ยาม พร้อมทั้งสามผู้ทำนายทายสุบิน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามวิธีที่ได้รู้ดูกำกับ <bot>:จงแต่ทัพไว้ให้ทั่วตัวพหล จงประสิทธิ์ฤทธิ์เดชข้างเวทมนตร์ ให้คงทนแคล้วคลาดซึ่งสาตรา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เดือนครึ่งถึงบุรีรมจักร <bot>:แวะเข้าพักพวกพหลพลขันธ์ พอพรายแพร่งแจ้งความถึงสามวัน ออกกำปั่นไปตามทางกลางคงคา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึงสั่งมุลนายฝ่ายทหาร <bot>:ให้เตรียมการดูแลจะแก้ไข จงจัดแจงแต่งพลสกลไกร ให้แล้วในสามวันดั่งสัญญา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งลังกาพาราผลึก <bot>:ออกแล่นลึกแลเห็นใครก็ไต่ถาม แขกฝรั่งอังกฤษมุหงิดพราหมณ์ ไม่ได้ความมาดูข้างบูรพา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีผัวเดียวเมียเดียวไม่เลี้ยวลด <bot>:ไม่โป้ปดลวงล่อคิดฉ้อฉล จึงมาอยู่สู่สุขสิ้นทุกคน ไม่กังวลวงศ์ญาติเป็นขาดกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกเรือเหลือตายที่พรายพลัด <bot>:แต่เลี้ยวลัดแล่นวนอยู่จนสว่าง บ้างก็ล่มจนตายลงวายวาง บ้างขึ้นค้างเกาะแก่งทุกแห่งไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเคืองขัดตัดขาดประหลาดแล้ว <bot>:ครรไลละลูกแก้วไปเมืองผี ไม่หมายเลยว่าจะเป็นถึงเช่นนี้ เมื่อตะกี้คิดว่าบิดาลวง | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยกับพุ่มหนุ่มตะกอถ่อกระหนาบ <bot>:เสียงสวบสาบแทรกไปด้วยใจหาญ นายแสงร้องรั้งไว้ไม่ได้การ เอาถ่อกรานโดยกลัวจนตัวโกง | นิราศเมืองแกลง | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแรกเริ่มเดิมทีเราพี่น้อง <bot>:หมายจะครองความรักเป็นพักผล บุญหาไม่ให้พี่จากนีฤมล เป็นต่างคนขาดกันแต่นั้นมา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างนางที่ไปรับเสด็จ <bot>:พร้อมกันเสร็จทั้งเสนาโยธาหาญ ฝ่ายพระมิ่งมังคลาปรีชาชาญ ชวนเยาวมาลย์บุษบงอนงค์ใน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงเกรงสินสมุทร <bot>:จะรีบรุดรบพุ่งเอากรุงศรี ชลีกรวอนว่าเป็นอารี จะฆ่าตีพี่น้องไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ขุนพลมนตรีเสนีใหญ่ <bot>:ยังคุมไพร่ต่อตีไม่หนีหาย ข้างฝ่ายหญิงยิงธนูช่วยผู้ชาย อยู่เรียงรายรอบรถทั้งอดทน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลแถลงแจ้งความสามกษัตริย์ <bot>:เหมือนพระตรัสสั่งใช้ให้มาหา สามพระองค์สงสัยในวิญญาณ์ จึงถามว่าจริงกระนั้นหรือฝันไป | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงน้ำเชียวชักใบขึ้นใส่รอก <bot>:ทหารออกมายืนยิงปืนผา ถ้วนยี่สิบสองนัดให้ยาตรา ข้ามมหาสาคโรชโลธร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พระมุนีปรีดาว่าสาธุ <bot>:กุศลลุดั่งจิตเจ้าคิดหวัง ด้วยอำนาจศีลสัตย์วัจนัง แต่หนหลังเสริมส่งให้นงคราญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าเพ่อเข้าไปประจบสมทบทัพ <bot>:ฟังกิตติศัพท์เรื่องราวท้าวโกสัย ให้เร่งทัพขับพหลสกลไกร รีบลงไปกำปั่นมิทันนาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์จงสำราญผ่านสมบัติ <bot>:ไม่เคืองขัดคิดคงเป็นวงศา สามกษัตริย์ตรัสไว้อาลัยลา แล้วลงมาที่ประทับหยุดยับยั้ง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤกษาสวนล้วนได้ระดูดอก <bot>:ตระหง่านงอกริมกระแสแลสล้าง กล้วยระกำอัมพาพฤกษาปราง ต้องน้ำค้างช่อชุ่มเปนพุ่มพวง | นิราศพระบาท | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าให้มันรู้ตัวทั่วจังหวัด <bot>:เอาคบมัดให้สว่างกระจ่างแสง โยนหม้อดินเข้าไปในกำแพง ทหารแซงพร้อมกันฟันประตู | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเวลามารบมิได้ขาด <bot>:ไม่พลั้งพลาดตีตลบรบด้วยฝน พราหมณ์วิเชียรโมราเจ้าสานน เข้ามณฑลโดยตำราวิชาการ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระทวยองค์ลงบนแท่นแสนระทด <bot>:นางประณตแนบนั่งอยู่ทั้งสอง พระพาดพิงอิงเอียงเคียงประคอง ต่างยิ้มย่องยียวนรัญจวนใจ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระเหว่าดงส่งเสียงสำเนียงแจ้ว <bot>:วิเวกแว่วก้องในไพรระหง ดึกสงัดสัตว์ป่าคณาดง ต่างก็ส่งเสียงร้องก้องกังวาน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะชนะจะแพ้เพราะแม่ทัพ <bot>:ที่บังคับคิดอ่านการทั้งปวง อันนักปราชญ์ราชครูผู้สำเร็จ คือสมเด็จสังฆราชพระบาทหลวง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปล่อยให้เข้ามาในด่านอย่าต้านหน้า <bot>:เหมือนดักปลาลงบ่อไม่หลอหลง พระสั่งเสร็จเย็นอับพยับลง พลางแต่งองค์ตรงมาขึ้นพาชี ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะพระมังคลาพาให้ยาก <bot>:ต้องพลัดพรากพาราแทบอาสัญ เธอมาถึงจึงค่อยห้ามปรามด้วยกัน คิดผ่อนผันพูดจาดูท่าทาง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเข้าไปในตึกที่เตียงตั้ง <bot>:เห็นพราหมณ์นั่งทุกข์ร้อนถอนใจใหญ่ เข้าเคียงข้างพลางถามเนื้อความใน พี่อย่าได้โศกเศร้าไม่เข้าการ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เมียประลัยกัลป์ยักษ์ที่ตักษัย ได้แก้วตาของพญานกยูงไว้ ทำแหวนใส่นิ้วนางอย่างมนุษย์ | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อห้ามว่าอย่าเล่นขืนมาเล่น <bot>:จึงต้องเป็นนาคนองนํ้าตาไหล ทีนี้จำพ่ออย่านำน้องมาใน แล้วพาไปถํ้าทองห้องไสยา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อรูปทรงองค์เอวก็อ้อนแอ้น <bot>:ยังขืนแค่นคิดการจะหาญหัก น่าสงสารผ่านฟ้าหนักหนานัก นางซบพักตร์ไห้สะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาม้าทรงโรงในมาให้ขี่ <bot>:แล้วเสนีจงกำกับเป็นทัพหนุน เห็นเพลี่ยงเราเข้าช่วยให้ชุลมุน เดชะบุญก็จะแพ้แก่เจ้าพราหมณ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงโปรดเกล้าเหล่าอาณาประชาราษฎร์ <bot>:เชิญพระบาทออกบำรุงชาวกรุงศรี ตามวิสัยในจังหวัดปัถพี ให้เป็นที่พึ่งอำมาตย์มาตยา ฯ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุรงค์ทรงพระสรวลว่าครวญใคร่ <bot>:เห็นน้ำใจเจ้าสาวจะร้าวฉาน หน่อยจะคิดบิดเบือนให้เลื่อนงาน ไปว่าขานเกลี่ยไกล่เสียให้ดี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเงือกน้ำบอกสำคัญว่านั่นแล้ว <bot>:คือเกาะแก้วพิสดารเป็นชานเขา พระฟังนางสร่างโศกค่อยบรรเทา จึงว่าเราเห็นจะรอดไม่วอดวาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ตรัสประภาษปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ สั่งให้แห่สาราขึ้นมาพลัน พระทรงธรรม์ออกนั่งบัลลังก์ทอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบัดนี้ขุนนางข้างฝรั่ง <bot>:มาอยู่ยังนอกทวารให้ขานไข ถือสารามาอยู่ประตูชัย แล้วสั่งให้กราบทูลมูลความ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับจับเรื่องเมืองฝรั่ง <bot>:ที่ในวังวัณฬามารศรี ได้ครองคู่อยู่กับพระอภัยมณี แต่เดือนยี่ยามหนาวคราวเหมันต์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดเฉียวฉุนหุนหันทั้งพันพักตร์ <bot>:สองพันกรศรีจักรถือหนักหนา สูงใหญ่เยี่ยมเทียมเมฆมหึมา ขับคชาชาญกระเทื้อมชะเงื้อมเงา ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดคืนเจ็ดวันโรมรันรบ <bot>:จนสลบซบอยู่ที่ภูผา จึงเสียนางพลางสะอื้นกลืนน้ำตา พระบิดาว่าวิบากให้จากกัน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาน้ำกลืนคืนเป็นมนุษย์ได้ <bot>:เจ้าชอบใจสรวลสันต์กันทั้งสอง แล้วเอาใบไม้เหลืองมากินลอง เนื้อเป็นทองธรรมชาติสะอาดตา | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เห่เรื่อยเฉื่อยฉ่ำทุกค่ำเช้า <bot>:สำเนียงราวเรไรในไพรวัน ทั้งพี่เลี้ยงนางนมล้วนสมศักดิ์ บำรุงรักตื่นหลับเฝ้ารับขวัญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะปีนขึ้นกูบช้างไม่กางขา <bot>:แต่โดยผ้ากรีดกรอมทำซอมซ่อ มือตะกายสายรัดสคนคอ เห็นช้างงองวงหนีดก็หวีดอึง | นิราศพระบาท | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกเศรษฐีมีปัญญาเมตตาตอบ <bot>:ได้ชิดชอบลอบลักสมัครสมาน นางสั่งว่าเงินทองจะต้องการ มากประมาณสักเท่าไรจะให้ปัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวสุดสาครหยุดหย่อนบ้าง <bot>:ผู้นำทางร่ำเดินเนินไศล ยี่สิบวันครั้นรุ่งถึงกรุงไกร จึงปล่อยให้ม้ามังกรผ่อนกำลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะมันไม่เกรงกูผู้เป็นพระ <bot>:แม้เกะกะจับเสียทั้งเมียผัว อย่าให้ทันยับยั้งได้ตั้งตัว กวาดเอาครัวเสียให้หมดให้อดโซ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีพี่เลี้ยงประณตน้อม <bot>:ทูลลาจอมกษัตราอัชฌาสัย จากประสาทเสด็จหน้าพลับพลาไชย กำนัลในแห่ห้อมมาพร้อมกัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนเอาแก้วออกมาล่อผูกคอหมา <bot>:เสียวิชาของดีคนผีสาง ให้ตำราตำหรับมันจับวาง สักสองอย่างก็ไม่ได้จนใจจริง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแต่งองค์สรงสนานสำราญจิต <bot>:ขึ้นสถิตแท่นทองละอองศรี แล้วตรัสชวนนงนุชพระบุตรี มเหสีสาวสุรางค์นางกำนัล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูพักตร์จักราพฤฒาเฒ่า <bot>:แกก้มเกล้าทูลพลันอย่าผันผาย ให้ลำบากยากใจทั้งไพร่นาย คิดอุบายตั้งมั่นกันบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่เป็นฝ่ายนายทหาร <bot>:ปรีชาชาญเอ็งจงไปไวไวหวา ไปถามว่าเรือใครหาไหนมา จึ่งปิดท่าปากน้ำท่าอะไร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พญายักษ์จักโกรธทำโทษแล้ว <bot>:เหมือนเสียแก้วนัยเนตรของเชษฐา จะรบชิงมิ่งมิตรวนิดา แม้นแก้วตาวอดวายจะตายตาม | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จะเสกเทพินกับกฤษณา <bot>:พระน้องยาเจ้าจะเห็นเป็นไฉน เขาก็วงศ์เทวาสุราลัย ควรจะให้ปกครองกันสองรา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชมโสมนัสแล้วตรัสสั่ง <bot>:อย่ากักขังขุ่นข้องให้หมองศรี รีบใช้ใบไปข้างหน้าอย่าช้าที พวกเรานี้จะรอรั้งหนุนหลังไป | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสินสมุทรมาพลับพลาน้ำ <bot>:ให้แต่งกำปั่นใหญ่ใส่ใบสี ปืนประจำลำละร้อยลอยวารี ได้ถ้วนยี่สิบลำพอย่ำฆ้อง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมดีตีฆ้องฆาตกลองฤกษ์ <bot>:เอิกเกริกแตรสังข์ประดังเสียง ให้คลี่ใบใส่สายรอกรายเรียง หมายเฉลียงบูรพาในสาคร | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระญาติวงศ์พงศาที่มาส่ง <bot>:ตะลึงหลงแลเหลียวเสียวสลด ท้าวทศวงศ์สงสารหลานโอรส จะอดอดอยากอยากลำบากใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นค่อยคลายเรียกนายทัพ <bot>:มากำชับพวกทหารชาญสมร รีบยกไปทอดท่าหน้าสันดอน พลนิกรขานโห่เป็นโกลา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นถิ่นที่ปีศาจร้ายกาจสุด <bot>:เห็นคนผุดล้อมรายทั้งซ้ายขวา จะพลิกคว่ำลำทรงตรงเข้ามา กลับกลัวกัลปังหาสง่ามี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยากใคร่ดูรู้จักทูลซักถาม <bot>:พระบอกนามโรหิณีสุกสีเหลือง โน่นดวงแดงแสงกํ่าประจำเมือง แม้นขึ้นเบื้องบูรพาเป็นการะพฤกษ์[๒] | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนนีพี่ผกาพากันหนี <bot>:ทั้งสะหรีสูญไปแต่ไก่ขัน ฝ่ายองค์พระอภัยตกใจครัน เรียกศรีสุวรรณสินสมุทรสุดสาคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงส่งคำสำเนาให้เราอ่าน <bot>:ราชการร้อนเย็นเป็นไฉน แม้ขืนดื้อถือตัวไม่กลัวใคร จะยิงให้ล่มคว่ำจมน้ำตาย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลองชนะโครมครึกเสียงกึกก้อง <bot>:ประสานซ้องสังข์แตรเซ็งแซ่เสียง จะแจ้วปี่ชวานำส่งสำเนียง ก้องจำเรียงเดินพลตามหนทาง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเล้าโลมโฉมเฉลาว่าเจ้าพี่ <bot>:ไม่ควรที่ตัดรักให้หักหาย จะอยู่ไปไหนเลยจะพ้นอาย พี่ขอตายเสียให้สิ้นเขานินทา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ทุกข์ร้อนอยู่ทุกวันไม่พันผูก <bot>:ทำแต่ลูกเล่นสบายเหมือนขายของ คิดต้นทุนกำไรไว้สำรอง จะทำท้องอีกหรือเองเจ้าเพลงดี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสองท่านพราหมณ์มหาพฤฒาเฒ่า <bot>:เข้าไปเฝ้าทูลแถลงแจ้งนุสนธิ์ พระปราศรัยไต่ถามตามยุบล แต่เรื่องต้นท่านได้รู้แต่บูราณ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าอ้ายแขกตี้นี่ขี้ขลาด <bot>:น้ำใจชาติติดไพร่อ้ายสถุล เสียแรงบอกของดีไม่มีคุณ มันก็วุ่นแต่ตัณหาอ้ายบ้ากาม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำปั้นเจ๋อเย่อหยิ่งมาชิงผัว <bot>:ระวังตัวมึงให้ดีอีจองหอง พลางเข่นเขี้ยวเคี้ยวกรามคำรามร้อง เสียงกึกก้องโกลาลูกตาโพลง ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนสนุกจะมาทุกข์อยู่เพียงพี่ <bot>:ยิ่งทวีความวิโยคให้โศกศัลย์ เห็นคู่รักเขาสมัคสมานกัน คิดถึงวันเมื่อมาดสวาดิ์นาง | นิราศพระบาท | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชี้หน้าว่าอุเหม่อ้ายตรีเมฆ <bot>:พลอยโหยกเหยกเอกกะระอ้ายขบถ กลับมาขู่กูให้ยอมน้อมประณต มึงเหลือคดควรทำลายให้วายปราณ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยชาตินี้มีกรรมจึงลำบาก <bot>:ต้องพลัดพรากสุริย์วงศ์เผ่าพงศา จะถือศิลภิญโญโมทนา ไปชาติหน้าจะได้สุขไม่ทุกข์ทน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่จะให้ไปรับคำนับเขา <bot>:แล้วก็เจ้าจะได้ดูให้รู้จัก สายอยู่แล้วแก้วตาอย่าช้านัก นางนงลักษณ์ออกมานั่งสั่งขรัวนาย | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนวงศ์พงศาคณาญาติ <bot>:สาวสุรางค์นางนาฏในราชฐาน มาลงเรือพระที่นั่งทั้งกุมาร เหล่าทหารขานโห่เป็นโกลา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่รักน้องสองกษัตริย์ก็ทราบสิ้น <bot>:ยุพาพินเจ้าอย่าหมางระคางขาม ขอฟูมฟักรักษาพะงางาม ให้สมความรักใคร่อาลัยลาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอาจารย์พรหเมศได้สดับ <bot>:น้อมคำนับฉลองต่อที่ข้อขำ จะฆ่าฟันฉันใดให้ระยำ ก็เป็นกรรมติดไปไม่จีรัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นอันขาดชาตินี้ไม่มีผัว <bot>:แม้นทำชั่วเชิญพระองค์ลงโทษา จงออกโอษฐ์โปรดตรัสสัตย์สัญญา ที่พูดจาไว้แต่หลังอย่าหวังคิด | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.