text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าเจ้าดีมีวิชายิ่งกว่าคน <bot>:รู้ผ่อนปรนปราบศึกได้ลึกซึ้ง ท่านโปรดด้วยช่วยทูลให้ทราบเหตุ แม้นโปรดเกศก็จะเฝ้าเข้าให้ถึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยรายานั่งหน้าจ๋อย <bot>:ลงง่วงหงอยแทบจะดิ้นสิ้นสังขาร์ จึ่งว่าสุดแต่เจ้าคุณมีบุญญา จะบัญชาอย่างไรใจเจ้าคุณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้ามละเมาะเกาะแก่งทุกแห่งหน <bot>:ทั้งผู้คนยินดีจะมีไหน ต่างแล่นล่องมาในท้องสมุทรไท กำหนดได้เจ็ดวันดั่งสัญญา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะรีบรบพุ่งกรุงผลึก <bot>:ให้เสร็จศึกสมคิดที่จิตหมาย จึงออกนั่งสั่งมหาเสนานาย ตะวันบ่ายลมตกจะยกทัพ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะคบคนเป็นพาลสันดานชั่ว <bot>:จึ่งพาตัวปี้ป่นต้องหม่นหมอง ขอประทานโทษาฝ่าละออง ที่ขุ่นข้องมาแต่หลังตั้งแต่เดิม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าไปทูลเจ้าชวาอาณาจักร <bot>:หมายจะหักเอาให้สมปรารถนา จะกรีทัพไปจับอ้ายมังคลา ดูน้ำหน้าลูกศิษย์มันคิดโกง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ผูกพันวัณฬามาแต่หลัง <bot>:ครั้นคล้ายคลั่งคิดเห็นไม่เป็นผล ปรึกษาพราหมณ์ถามฤกษ์จะเลิกพล เจ้าสานนคอยสนองให้ต้องตาม ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างปราศรัยไต่ถามกันตามเรื่อง <bot>:ถึงบ้านเมืองเป็นสุขสนุกสนาน เหตุไฉนจึ่งได้มากับอาจารย์ หรือต้องการสิ่งไรทั้งไพร่พล ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งมังคลาเหมือนบ้าเลือด <bot>:กำดัดเดือดนัดดาสู้ฝ่าฝืน เร่งเรือทัพคับคั้งประดังปืน เสียงพิลึกครึกครื้นทั้งคลื่นซัด | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาข้าเฝ้าเหล่าทหาร <bot>:มาเตรียมการพร้อมพรั่งนั่งสลอน คอยพระจอมนครินทร์ปิ่นนคร ฝ่ายภูธรสององค์ต่างสรงชล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับท่านครูอยู่ให้สุขสิ้นทุกข์ร้อน <bot>:จึ่งค่อยจรกลับไปยังไอศูรย์ ไปสำนักพักพาราอย่าอาดูร จงเพิ่มพูนภิญโญเดโชชัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโปรดด้วยช่วยบอกโฉมเฉลา <bot>:ให้นงเยาว์รู้แจ้งแถลงไข ว่าพระชนนีนาถจะขาดใจ กันแสงไห้โหยหาไม่ราวัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่าแสมแลเห็นอยู่ริ้วริ้ว <bot>:ให้หวิวหวิววาบวับฤไทยไหว จะหลบหลีกเข้าฝั่งก็ยังไกล คลื่นก็ใหญ่โยนเรือเหลือกำลัง | นิราศเมืองแกลง | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มัติมิงคล์กลิ้งเกลือกเสลือกสลน <bot>:บ้างผุดพ่นฟาดฟันผันผยอง ห้วยละหานธารถ้ำเป็นน้ำนอง สุธารองหวั่นไหวดั่งไกวเปล ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกลังกาล่ากลับทัพผลึก <bot>:ยิ่งโหมฮึกไล่ล้างมากลางฝน ด้วยเคยเป็นเห็นเหตุว่าเวทมนตร์ ทั้งอยู่ต้นลมมาไล่ฆ่าฟัน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อจากกันวันนี้ที่ข้างหน้า <bot>:ดูพักตราผ่านเกล้าเห็นเศร้าสร้อย ยิ่งรำลึกนึกน้ำพระเนตรย้อย แต่หลับม่อยแล้วสะดุ้งจนรุ่งราง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเงือกน้ำกำสรดสลดจิต <bot>:ดังใครปลิดปลงชีวังให้สังขาร์ จะทานทัดขัดสนพ้นปัญญา ชลนาไหลหลั่งลงพรั่งพราย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดสงสารป่านฉะนี้เจ้าพราหมณ์น้อย <bot>:จะอยู่คอยหรือจะไปเสียไกลสวน เมื่อเดินมาพอพ้นต้นลำดวน ทำแย้มสรวลเหมือนจะชวนจำนรรจา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยเจ็บร้อนกับลูกเขยไม่เลยละ <bot>:จริงจริงวะขอบคุณการุญสนอง แม้นเสร็จศึกนึกไว้ดั่งใจปอง จะฉลองคุณมึงให้ถึงดี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดิมเป็นหินศิลานานมาแล้ว <bot>:ดูเป็นแก้วแววเวียนวิเชียรฉาย ปราสาททองช่องชั้นพรรณราย จำหลักลายพรายพร่างกระจ่างตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จำรับขับกล่อมท้าว <bot>:กล่าวกลอน ชมพระศะศริทร ถ่องฟ้า ดาวประดับกับจรรจร แจ่มเมฆวิเวกเอย เพียงราชนาฎนวลหน้า นอบน้อมล้อมสลอน | นิราศสุพรรณ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสิงขรไกรสรสหายรัก <bot>:พญายักษ์เข้าไปในคูหา ไกรสรเรียกกุมภัณฑ์จำนรรจา ไปไหนมาขุนมารช้านานเจียว | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเหล่านี้สิ้นที่พึ่ง <bot>:จนใจจึงแจ้งความตามหนังสือ เหมือนดินหูอยู่ใกล้กองไฟฮือ ลมกระพือพัดวับดับชีวัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบารมียีโฮวะคงจะช่วย <bot>:ไม่เข้าด้วยสัตว์บาปที่หยาบหยาม เราคิดทำคำตอบระบอบความ ให้งดงามตามอารมณ์ชาวชมพู | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรเป็นคู่สู่สมอุดมเดช <bot>:กับราเมศสมพงศ์ในวงศ์หญิง อีกอย่างหนึ่งจะได้เมืองรุ่งเรืองจริง ยังอีกสิ่งจะได้ของที่ต้องตา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิใช่พวกอื่นไกลอ้ายเหล่านี้ <bot>:คือว่าผีเกาะใหญ่ที่ตายโหง แม้นมันขึ้นไปได้ปลายกระโดง เรือก็โคลงจมไปเสียหลายลำ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาทูตเข้าไปในนิเวศน์ <bot>:พอทรงเดชธิบดินทร์ปิ่นไอศูรย์ เสด็จออกแท่นสุวรรณอันจำรูญ เสนาทูลบอกเรื่องเมืองกำพล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผีเสื้อเมื่อเขาบวงสรวงก็รู้ <bot>:มาสิงสู่ยอดมาลารักษาหลาน ถึงเวลาวายุพัฒน์มัสการ ก็บันดาลดั่งหนึ่งเช่นเป็นมนุษย์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปิดประตูพรูพรั่งออกคั่งคับ <bot>:เห็นพวกทัพหลับเกลื่อนดูเหมือนผี ต่างผูกมัดรัดรึงตึงเต็มที ทั้งทุบตีเตะซ้ำให้หนำใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารแตกแยกย้ายพวกนายทัพ <bot>:ต่างต้อนรับรบพลางพานางหนี เปิดประตูพรูออกนอกบูรี เจ้าพราหมณ์ตีติดตามออกหลามมา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือปีศาจชายเขาอ้ายเหล่านี้ <bot>:มันเป็นผีอดอยากถลากถลำ คอยเรือลงตรงกรูเข้าจู่ทำ ยึดเอาลำเรือไว้บ้างป่ายปีน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งอุ้มแอบแนบกายแต่ภายนอก <bot>:ก็ได้ดอกด้วยบัญชาประกาศิต ซึ่งออกโอษฐ์โปรดเกล้าให้เข้าชิด เป็นจนจิตจำขัดพระอัธยา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้าเราจะจับทัพผลึก <bot>:ให้สิ้นศึกเสียไม่เหลือเหมือนเบื่อหนู พวกนายไพร่ใหญ่น้อยจงคอยดู จะได้รู้ความในทำไมมี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อเป็นไรไม่บอกออกให้แจ้ง <bot>:อย่ากันแสงนักเลยจงเงยหน้า แม่รักเจ้าเท่าเทียมกับชีวา ปรารถนาสิ่งใดจะให้ปัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเลี้ยงไว้ใช้สอยอยู่พลางพลาง <bot>:เป็นเพียงนางพระสนมให้สมรัก แล้วสั่งเหล่าเถ้าแก่หลวงแม่เจ้า ให้รับเข้าวังในไปตำหนัก | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองฤๅษีดีใจเมื่อไรคะ <bot>:ฉันอยากจะดูงานนานหนักหนา พระสงสารหลานขวัญจึงบัญชา สุดแต่อารมณ์ฤๅษีทั้งพี่น้อง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาดึกห้าทุ่ม <bot>:เห็นเมฆกลุ้มคลุมฟ้าเวหาหน ให้ตั้งโห่โยธาสัญญาพล ขึ้นปีนปล้นบนกำแพงกวัดแกว่งคบ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเสวยเนยนมขนมหวาน <bot>:กับอาจารย์พูดกันต่างหรรษา ฝ่ายตาเฒ่ากล่าวรสพจนา ว่าดูราไทท้าวเจ้านคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรุ่งแจ้งแสงทองส่องอากาศ <bot>:ภาณุมาศสางสมอารมณ์หวัง พระพลิกฟื้นตื่นจากแท่นบัลลังก์ เสด็จยังไทท้าวเจ้าพ่อตา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสตอบว่าขอบจิต <bot>:เราก็คิดผันแปรยังแก้ไข จะถ่ายเทเล่ห์กลให้คนไป ลวงให้องค์พระอภัยมาในวัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิใช่ใครไม่เคยเป็นบุรุษ <bot>:มันจะยุดใครอยู่กับผู้หญิง แต่เกาะติดชิดปากเหมือนทากปลิง ยังปลิดทิ้งไปเสียได้กระไรเลย ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหน่อท้าวเจ้าพาราการะเวก <bot>:ปรึกษาเอกอำมาตย์ชื่อราชสีห์ เรารั้งรอต่อพอรุ่งขึ้นพรุ่งนี้ ยกเข้าตีเมืองจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ผิวน้องผ่องเขียวมีเขี้ยวเพชร <bot>:รู้ระเห็จเหาะเหินเดินสมุทร ต่างแคล้วคลาดสาตราเครื่องอาวุธ นิ้วเหมือนครุฑครีบแขนแม้นบิดา | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สถิตแท่นอดิเรกเศวกฉัตร <bot>:มณีรัตน์พระที่นั่งบัลลังก์โถง ขุนนางเข้าเฝ้าไทในพระโรง จอมจรรโลงตรัสถามความบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต้องข้ามเขตเขาป่าชลาไหล เป็นลูกเจ้าท้าวพระยาจะคลาไคล มีบ่าวไพร่พร้อมพรั่งจึงบังควร | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นพระมเหสีเสียทีทัพ <bot>:รีบควบขับม้าที่นั่งดังกังหัน เข้าลุยไล่ไพรีทั้งตีรัน คอยป้องกันนางพระยาอยู่หน้ารถ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ดาวิดศิษย์ลงกำปั่นน้อย <bot>:แล้วล่องลอยไปดูตามครูเฉลย เห็นน้ำแดงแข็งเช่นนี้ยังมิเคย แล้วก็เลยไปข้างหน้าเอายาปราย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไหม้ข้างทิศบูรพาเวหาหน <bot>:ทั้งมืดมนตะวันปิดจนมิดแสง แต่สีไฟในอากาศยิ่งดาดแดง ประเทืองแสงรุ่งโรจน์โชตินา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะเวทวิทยามหาเสน่ห์ <bot>:ให้รวนเรร้อนจิตพิสมัย ทั้งพี่เลี้ยงสาวสรรค์กำนัลใน องค์อรไทดวงแขแลตะลึง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณอัญชลีพี่สะใภ้ <bot>:พระหน่อไทคำนับน้อมจอมกษัตริย์ สาวสนมก้มกรานอยู่งานพัด สามกษัตริย์พูดจาประสาใจ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเมืองด่านธารท่าชลาสินธุ์ <bot>:ที่พื้นดินเปล่ามากอยู่หลากหลาย จงสร้างสมตึกรามตามสบาย ที่หาดทรายธารท่าริมสาคร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันบอกว่าธานินทร์บุรินทร์นี้ <bot>:นายมันตีได้สิ้นทุกถิ่นฐาน จะสืบข่าวที่ไหนไม่ได้การ มันกักด่านเสียทุกแห่งไม่แจ้งความ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นกอินทรีที่นั่งบัลลังก์อาสน์ <bot>:มีสิงหาสน์ห้องทองม่านสองไข มาเทียบเกยเคยรับประทับไว้ พออุทัยไตรตรัสชัชวาล ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จมาทรงรถาให้คลาเคลื่อน <bot>:เข้าดงเถื่อนยางยูงสูงไสว เดินนิกรมายังรุ่งถึงกรุงไกร เสด็จเข้าในเวียงวังเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พามาถึงต้นทางไปข้างเขา <bot>:จะคอยเผาทัพเรือเหมือนเสือแฝง ฝ่ายพวกพลบนหอรอจุดคบแดง ต่างต่อแย้งยิงสู้ดูศักดา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพราหมณ์ตามเที่ยวเลี้ยวตลบ <bot>:มาพบรบชุลมุนช่วยหนุนหลัง ให้โยธีตีรุดไม่หยุดยั้ง ฟันฝรั่งล้มตายลงก่ายกัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงรถพระกลดกั้น <bot>:รถกำนัลนั่งเคียงเรียงไสว สารถีตีม้าเคลื่อนคลาไคล ปี่ไฉนกลองชนะตีประโคม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างครวญคร่ำรำลึกสะอึกสะอื้น <bot>:ดังเสียงคลื่นในมหาชลาไหล บ้างเป็นลมล้มกลิ้งนิ่งแน่ไป ต่างแก้ไขค่อยสว่างสร่างวิญญาณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงวอสุวรรณรัตน์ <bot>:พวกโขลนหามสามผลัดหัดขยัน สี่พี่เลี้ยงเคียงวอจรจรัล ฝูงกำนัลติดตามมาหลามทาง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างรีบรัดจัดธูปเทียนบุปผา <bot>:บ้างห่มผ้าผิวไม้สไบเฉียง เครื่องบูชามาตั้งนั่งเรียบเรียง ขี้ข้าเคียงเข้าไปนั่งข้างหลังนาย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งนงเยาว์เสาวคนธ์คุมพลรบ <bot>:ไปสมทบช่วยทุกข์เมื่อยุคเข็ญ เหมือนหนึ่งญาติมาดหมายไม่วายเว้น ขอไว้เป็นธิดาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นจะมาชิงช่วงดวงสมร <bot>:ให้รอก่อนเรายังติดไม่คิดหนี แม้นมิฟังจะตั้งบุกเข้าคลุกคลี ก็จะตีเสียให้ยับทั้งทัพชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกล้งทำสำออยพูดอ้อยอิ่ง <bot>:เข้าแอบอิงเอนทับลงกับตัก ยิ่งถอยหนีก็ยิ่งตามด้วยความรัก ยิ่งพลิกผลักก็ยิ่งแอบแนบอุรา ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายนี่ตัวก่อศึกให้ฮึกโหม <bot>:ตีกระโจมเร่งจับพวกทัพขันธ์ จงรีบเรือเข้าไปอย่าไว้มัน เอาให้ทันเดี๋ยวนี้ตีประดัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ขัดข้องล่องลมถึงรมจักร <bot>:เสียงคึกคักฆ้องกลองแซ่ซ้องเสียง ทหารโห่โล้ล้อมมาพร้อมเพรียง เข้าทอดเรียงรายท่าหน้าธานี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มีอายุอยู่ร้อย <bot>:ปีปลาย ความเกิดแลความตาย ไป่รู้ วันเดียวเด็กหญิงชาย เห็นเกิด ตายนา ลูกอ่อนนั้นยิ่งผู้ แก่ร้อยปีปลาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันแม่สื่อคือปีศาจที่อาจหาญ <bot>:ใครบนบานเข้าสักหน่อยก็พลอยโผง อย่าเชื่อนักมักตับก็คับโครง มันชักโยงอยากกินแต่สินบน | สุภาษิตสอนหญิง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยมืดมัวกลัวศึกจะฮึกโหม <bot>:เข้ารุกโรมเรียงยืนจ้องปืนผา ฝ่ายองค์พระมังคลาวลายุดา กับทั้งวายุพัฒน์เจ้าหัสกัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมาตุรงค์ตรงขึ้นบนปรางค์รัตน์ <bot>:เข้าห้องขัดดาลเงียบไม่เกรียบเสียง พวกล้อมวังนั่งป้อมไม่พร้อมเพรียง ต่างหลีกเลี่ยงหลบตัวด้วยกลัวตาย ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต้องข้ามเขตเขาป่าชลาไหล เป็นลูกเจ้าท้าวพระยาจะคลาไคล มีบ่าวไพร่พร้อมพรั่งจึงบังควร | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจอาวรณ์ถอนสะอื้น <bot>:สุดจะขืนกลืนกล้ำน้ำตาไหล ต่างครวญคร่ำร่ำว่าด้วยอาลัย พระหัสไชยโศกาด้วยอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่เลี้ยงเอี้ยงดูอยู่ไหนเล่า <bot>:ไม่โลมเล้าเจ้านายให้ผายผัน จวนเวลานาทีแม้มิทัน จะพากันกินหวายหลังลายงาม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงห้าเดือนเฟือนทางสิ้นแผนที่ <bot>:หลงมานี้สารพัดจะขัดสน สิ้นเสบียงเลี้ยงเสนาประชาชน ไปตกวนแทบจะตายวายชีวัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปถึงวังนั่งนอนก็เป็นสุข <bot>:มิใช่ทุกข์ร้อนรนต้องขวนขวาย ใช่ขุ่นข้องหมองหมางระคางคาย ตามสบายสารพัดไม่ขัดเคือง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่มาถึงกรุงไกรจะใคร่เห็น <bot>:พาไปเล่นสักเวลาเถิดน้าเอ๋ย สนุกสนานปานใดฉันไม่เคย พอชมเชยเสียสักหน่อยจึงค่อยมา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบุตรพราหมณ์สามนายรายเรือหา <bot>:พบลำพระกฤษณาเวลาดึก ต่างปรึกษาว่าไม่สมอารมณ์นึก ด้วยข้าศึกหลายร้อยเราน้อยนัก | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชายหญิงวิ่งร้องเสียงก้องกึก <bot>:เสียงยิงปืนครื้นครึกพิลึกลั่น บ้างหลีกหลบรบราฆ่าฟันกัน ถึงสามวันสามคืนเสียงครื้นครึก | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนังสือพระเทวสินธุ์นรินทร์ราช <bot>:บังคมบาทขอประมูลทูลแถลง ให้ทราบซึ่งข้อคดีที่ชี้แจง ดั่งแสดงโดยฉบับมากราบทูล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองนี้หรือชื่อว่าวายุพัฒน์ <bot>:จะจับตัดหัวริบให้ฉิบหาย บาทหลวงขับรถฝรั่งกำบังกาย แกมุ่งหมายแค้นขัดอัดอุรา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ปลอมแปลงแต่งกายเหมือนชายไพร่ <bot>:แต่ล้วนใส่หมวกกะลานุ่งผ้าสี แล้วโฉมยงทรงแต่งแปลงอินทรีย์ ทำเป็นทีแขกเทศเพศผู้ชาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นพ่นพิษฤทธิ์เริงดังเพลิงพลุ่ง <bot>:เป็นควันฟุ้งฟ้าดินสิ้นทั้งหลาย ถูกเทวาสารพัดสิงสัตว์ตาย พระนาราย์รู้เรื่องเปลื้องอาดูร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพึ่งบุญทูลกระหม่อมให้พร้อมญาติ <bot>:ก็ตัดขาดญาติวงศ์พงศ์สถาน จะพึ่งบาทมาตุรงค์พระวงศ์วาน ก็เกินการดาลเดือดไม่เงือดงด | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพี่น้องสองกุมารสงสารพี่ <bot>:ร้ายหรือดีก็ไม่แจ้งกันแสงศัลย์ สะอื้นพลางทางว่าถ้าเช่นนั้น ไปด้วยกันฉันไม่อยู่ในบูรี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ทรงพระสรวล <bot>:จึงว่าควรเขาเป็นชายต้องผายผัน เจ้าจงอยู่ดูสุรางค์นางกำนัล ทะเลาะกันเปล่าเปล่าไม่เข้าการ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังเหลือแต่เจ็ดลำทั้งอำมาตย์ <bot>:หัวหมื่นมหาดเล็กเจ้ากรมรมจักร จึงหยุดจอดทอดสมอแต่พอพัก คิดจะหักหาญศึกปรึกษากัน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างยิงปืนคาบชุด <bot>:อุตลุดกึกก้องท้องกระสินธุ์ นายโจรใหญ่ใส่หมวกประดับนิล ถือกะวินขัดกระบี่ขี่อาชา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ว่าพ่อก็จะมาฆ่าลูกหลาน <bot>:ผิดโบราณร้ายกล้ายิ่งกว่าเสือ จะนอบน้อมยอมตายเสียดายเนื้อ กินข้าวเกลือเปลืองมากไม่อยากตาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรีดีใจจะได้ผัว <bot>:ต่างฝากตัวตามแต่ตรัสไม่ขัดขวาง พระสอนสองครองผ้าสารพางค์ ให้ศีลนางพลางแปลแต่ปาณา | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนึกอายชายหญิงวิ่งเข้าป่า <bot>:ไม่รู้ว่าจะไปหนตำบลไหน มาถึงถ้ำกลำพันมันเข้าไป ปีศาจให้ความรู้อยู่ด้วยกัน | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเขียนคำทำตอบให้มอบหมาย <bot>:ไปถวายพระธิดามารศรี ฝรั่งรับกลับมาให้นารี แจ้งคดีโดยดังได้ฟังมา ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วองค์พระอัคนีผู้มีพรต <bot>:บอกกำหนดศีลห้าอานิสงส์ ผู้ใดฟังทั้งหมดเมื่อปลดปลง บุญจะส่งไปสวรรค์ชั้นวิมาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บิดาเจ้าเล่าก็หนีมาอยู่ด่าน <bot>:จึงแจ้งการใจจริงทุกสิ่งสรรพ์ พี่สั่งให้ไปคำนับรับมาพลัน อย่าให้ทันแจ่มแจ้งแสงอุทัย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ผู้ดำรงรมจักร <bot>:เรียกอ้ายยักษ์หมีมาเวลาสาย แล้วจึ่งถามเหตุผลแต่ต้นปลาย มันบรรยายเล่าแถลงแจ้งคดี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวสินชัยในนิเวศน์ <bot>:ให้คิดเจตนานึกอยากศึกษา จิตประสงค์คงจะเพียรเรียนวิชา กับพระอาจารย์เจ้าให้เข้าใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมตรงส่งท้ายหมายชนะ <bot>:แล่นปะทะเลี้ยวเรียงเข้าเคียงข้าง ปล่อยปืนหลักยักกะตราขานกยาง ปืนใหญ่วางวับผึงเสียงปึงปัง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงคลองขวางบางกระเทียมสท้านอก <bot>:โอ้มาตกอ้างว้างอยู่กลางหน เห็นแต่หมอนอ่อนแอบอุระตน เพราะความจนเจียวจึงจำระกำใจ | นิราศเมืองแกลง | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงห้าวันห้าคืนกลืนแต่น้ำ <bot>:ลมมันร่ำเอาเพราะอดรสอาหาร แต่ทำใจแข็งขืนพอชื่นบาน นอนให้การเสียงออกเจ้าเรียกหาคน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งองค์ท้าวรามเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติกรุงไกรไอศวรรย์ ทิวงคตหมดวงศ์หมดพงศ์พันธุ์ จึงยกท่านมเหสีมีตระกูล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างกุมหอกดาบปืนยืนสะพรั่ง <bot>:ทั้งทวนดั้งโล่เขนล้วนเจนจบ แล้วเลือกอัศวราชชาติสินธพ มาผูกครบเครื่องสำหรับกับสงคราม ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขึ้นนั่งหลังมังกรรีบถอนโถม <bot>:โจนกระโจมลงมหาชลาไหล ออกน้ำลึกครึกครื้นตามคลื่นไป กำหนดในทิศทางข้างอุดร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.