text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำเริบโรคโศกรักสลักจิต <bot>:ด้วยสุดคิดสารพัดจะขัดขวาง เห็นบุตรีพี่น้องทั้งสองนาง นั่งอยู่ข้างแท่นรัตน์กับหัสไนย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนายกองร้องว่าพระมาตุรงค์ <bot>:มิให้องค์โอรสถือกฎหมาย พระหัสไชยได้ตราว่าไพร่นาย อย่าใกล้กรายกลับไปเสียให้พ้น | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นผีดิบเกลื่อนกล่นอยู่บนเกาะ <bot>:เที่ยวละเมาะตามแผ่นดินกระสินธุ์สาย แม้นกำปั่นใครซัดแลพลัดพราย มาถึงชายเกาะนี้มันดีใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นอันขาดชาตินี้แล้วชีวิต <bot>:ไม่ขอคิดสักเท่าซีกกระผีกผม แต่เจ็บใจได้ทะนงเพราะหลงลม นางซบก้มพักตราโศกาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:จะพากันไปเฝ้าเจ้ากรุงศรี เราเดินทางหว่างค่ายพวกไพรี ให้โยธีกองทัพออกจับตัว | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยย่างเหยียบเลียบฝั่งไปนั่งใกล้ <bot>:แล้วปราศรัยไต่ถามตามสงสาร ไปไหนมาอย่ากันแสงจงแจ้งการ อยู่ถิ่นฐานบ้านตำบลแห่งหนใด ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่วิสัยมิใช่ยักษ์ <bot>:จะได้หักคอเมียเสียง่ายง่าย แต่ต้องห้ามปรามปราบที่หยาบคาย ให้หายร้ายรู้จักขอเคยหมอควาญ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาไลยน้องตรองตรึกรำฦกถึง <bot>:หวังจะพึ่งผูกจิตรคิดถวิล เวลาเย็นเห็นนกวิหคบิน ไปที่ถิ่นทำรังประนังนอน | นิราศเจ้าฟ้า | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียดุเหว่าเร่าร้องเมียงมองเรียก <bot>:ยิ่งสำเหนียกนึกว่าคู่เคยสู่สม ร้องขานขามาตามหรือทรามชม เที่ยวมองก้มเงยหาด้วยอาลัย | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นึกโฉมวรรูปน้อง <bot>:นงพาล พี่เอย คิดเนตรจำสัณฐาน ถี่ถ้วน เรียมตกตะลึงลาน ลืมหลับ เนตรแฮ โฉมแม่โองามล้วน ระลึกแล้วลืมตน | นิราศวัดรวก | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่งให้นางพี่เลี้ยงไปถวาย <bot>:พระโฉมฉายจอมเจิมเฉลิมศรี พี่เลี้ยงรับของพลันด้วยทันที จรลีรีบไปมิได้นาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมล่องต้องใบครรไลเลื่อน <bot>:ตามคลื่นเคลื่อนเกลื่อนทางไปกลางหน เห็นไรไรใบสล้างระยางบน มีผู้คนขึ้นไปนั่งระวังคอย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับศิษย์น้องสองนายล้วนชายหนุ่ม <bot>:น้อยกับพุ่มเพื่อนไร้ในไพรสัณฑ์ กับนายแสงแจ้งทางกลางอารัญ จะพากันแรมทางไปต่างเมือง | นิราศเมืองแกลง | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกตรึกตรองดูตำหรับบังคับไว้ <bot>:นึกอิ่มใจปรีดิ์เปรมเกษมศรี ลุกออกจากห้องพลันด้วยทันที เรียกเสนีทุกตำแหน่งมาแจ้งการ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นเลยมาในสาคเรศ <bot>:ชมประเทศเกาะเกียนดูเหียนหัน ราวกับเขียนช่างระบายลายพู่กัน เป็นเชิงชั้นช่องผาศิลาลาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่เคยเสวยเหล้า <bot>:แต่รักเขาก็ต้องตามด้วยความหลง เก้าอี้ตั้งข้างเตียงเคียงพระองค์ พึ่งสอนทรงหยิบตะเกียบไม่เรียบเลย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสองวันมาให้ทันตามกูสั่ง <bot>:ให้ได้ดั่งมุ่งมาดปรารถนา ถ้าแม้นช้าวันไปไม่ได้มา จะเข่นฆ่าพวกนายให้วายชนม์ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อนานไปจึงจะได้แจ้งประจักษ์ <bot>:ในสำนักกูดอกหวาอย่าถวิล จึ่งจะบอกฤกษ์พาฟ้าแลดิน ให้รู้สิ้นฟากฝั่งทั้งชมพู | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรทุกน้ำลำเลียงเสบียงเพียบ <bot>:ทอดประเทียบประทับท่าหน้าฉนวน พร้อมปืนผาอาวุธชุดชนวน ทหารถ้วนพันประจำในลำทรง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ทัศนาพระหน่อนาถ <bot>:ยุรยาตรเยื้องย่างมากลางสนาม ไม่เพี้ยนผิดบิดาสง่างาม ทหารตามแต่ล้วนเด็กเล็กทั้งนั้น | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างค่อยว่าตาขยิบซุบซิบพูด <bot>:เทวทูตท่านมาเตือนจึงเฟือนฝัน นึกว่าใครไหนจะคิดมาติดพัน มิรู้ว่าพระอนันตนาคา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูขอบใจนักหนาไม่ช้าดอก <bot>:อย่ามาหลอกขายมะพร้าวกับชาวสวน กูรู้สิ้นเสียทุกอย่างทางสำนวน อย่าก่อกวนไปเลยเองไม่เกรงมือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จนั่งยังที่เก้าอี้อาสน์ <bot>:ทั้งอำมาตย์ผู้คนมาล้นเหลือ ท้าวรายาว่าพระหลานเป็นว่านเครือ ตาจะเชื้อเชิญไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนาถนิ่งอิงเขนยเลยสลบ <bot>:เป็นซากศพกระษัตรีหรือผีสาง เข้าห้องเก๋งเพ่งพิศพินิจนาง ล้วนโศกซูบรูปร่างละอย่างกัน | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราได้กลิ่นดินถนันให้รัญจวน <bot>:ด้วยธุระพระอิศวรเธอสาปไว้ ให้อยู่เฝ้าเขาอังกาศขาดครึ่งซีก สุดจะหลีกเลี่ยงกรรมจะทำไฉน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงตรัสว่าผลัดเปลี่ยน <bot>:เป็นเวรเวียนกันไปให้บุปผา ทูลถวายกว่าจะวายดอกมาลา วันนี้พี่ศรีสุดาไปประเดิม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีโรคโศกทุกข์กินสุกดิบ <bot>:เสวยทิพย์โอชากระยาหาร อุส่าห์สร้างทางกุศลผลทาน ถึงนิพพานผาสุกไปทุกวัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีผู้รับสั่งมาร่างหมาย <bot>:ให้ทนายบอกทั่วตัวทหาร แจ้งรับสั่งจอมกษัตริย์เร่งจัดการ เรียกเอาบาญชีค้นที่คนไป | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแลดูหน้าฝรั่งกับทั้งแขก <bot>:ล้วนรุ่นแรกราวโอรสหมดทั้งสอง มาชิงชู้สู้ศึกนึกคะนอง จนตัวต้องติดโซ่เพราะโลกีย์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมล่องกองยาพากันเป่า <bot>:พร้อมกันเข้าหลายคันเป็นควันโหม ดูเหมือนหมอกหอบน้ำค้างกลางโพยม มันประโคมเป่าลงเป็นผงคลี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องไปช่วยอวยสวัสดิ์ <bot>:ให้สองนัดดาสมอารมณ์ถวิล จะได้มีสุขาไม่ราคิน ครองแผ่นดินรัตนาให้ถาวร | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสองนางต่างบังคมด้วยสมนึก <bot>:ลามาตึกเตียงทองเข้าห้องสรง ต่างชำระสระสนานสำราญองค์ แล้วก็ทรงเครื่องพรตดาบสนี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอทัพพระอภัยมาใกล้ด่าน <bot>:เห็นทหารถอยทัพดูสับสน จึงตีกลองกองทัพหยุดรับพล ต่างเกลื่อนกล่นกลับมาพร้อมหน้ากัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าสี่คนจนความคิด <bot>:พอมืดมิดแอบเข้าอยู่ในภูผา ต่อมันเลิกกองทัพกลับพารา จึงหนีมาตามยังฝั่งนที | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาเชือกมัดรัดคอแขวนหอรบ <bot>:ประจานศพข้าศึกเหมือนนึกหมาย บาทหลวงสมความแค้นแสนสบาย เพราะแยบคายกลศึกดูตรึกตรอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเทศนาว่าไปในกองทุกข์ <bot>:เหมือนไฟลุกรุ่มร้อนอาวรณ์หวัง แม้นโลภหลงเข้าเมื่อไรก็ไม่ฟัง มันก็บังเกิดทุกข์เข้าคลุกคลี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนจีนจามพราหมณ์แขกฝรั่งปน <bot>:ทั้งร้อยคนคู่ยากลำบากมา ประทานเมียสาวสาวขาวน้อยน้อย ถ้วนทั้งร้อยรูปงามตามภาษา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกพาราเตรียมกันจะผันผาย <bot>:เกณฑ์ไพร่นายซ่อมเภตราเลขาขำ พวกต้นหนเตรียมตัวทั่วทุกลำ เครื่องประจำอาวุธยุทธนา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินกระบวนออกมาตั้งยังสนาม <bot>:ท่านครูพราหมณ์กำกับเป็นทัพขันธ์ ท้าวโกสัยยกหลามมาตามกัน เสียงสนั่นแต่ล้วนพลทั้งมนตรี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจุดไฟไม่ติดผิดสังเกต <bot>:ก็อาเพศใช่หมู่ฤดูฝน ทั้งคลื่นใหญ่พัดเรือด้วยเหลือทน ต้องผ่อนปรนโยธาพลากร ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุดหัตถ์ตรัสห้ามด้วยความรัก <bot>:ยังเด็กนักหนาพ่อคุณอย่าหุนหัน ล้วนพวกพ้องของสุหรั่งอยู่ทั้งนั้น จะสู้มันที่ไหนได้อย่าไปเลย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงนางอื่นหมื่นแสนเฝ้าแหนห่าง <bot>:ไม่เหมือนอย่างนางเธอเสมอสมาน หรือเห็นว่าข้านี้ขาดราชการ จะมาพาลโกรธขึ้งกระบึงกระบอน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นลมอื้อจะใคร่สื่อสาราสั่ง <bot>:ถึงร้อยชั่งคู่เชยเคยถนอม ให้นิ่มน้องครองศักดิ์อย่าปลักปลอม เรียมนี้ตรอมใจถึงคนึงนาง | นิราศพระบาท | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างเรื่องราวท้าวโกสัย <bot>:ให้แค้นใจสังฆราชไม่ปรารถนา จะอยู่กับเขาไยมิใช่ข้า ให้มันด่าข่มขี่ตีประจาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลเตือนเหมือนจะให้พระได้คิด <bot>:ข้าเห็นว่าพระจริตผิดหนักหนา ในหีบทองของอะไรเขาให้มา จนผ่านฟ้าฟั่นเฟือนไม่เหมือนเคย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราหูฟังสั่งสอนสุนทรปลอบ <bot>:พลอยเห็นชอบเชิงความตามวิสัย สารภาพกราบฤๅษีด้วยดีใจ พระคุณใครไม่เหมือนคุณพระมุนี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะนำนางไปถวายถ่ายชีวิต <bot>:ให้พ้นผิดอยู่บำรุงซึ่งกรุงศรี ไม่ส่งมาถ้าเราได้เข้าตี ชาวบุรีก็จะตายวายชีวา ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนนางข้างฝ่ายกรมท่า <bot>:เอาสาราเข้าประมูลทูลฉลอง ให้ทราบใต้บาทาฝ่าละออง ทำให้ต้องเยี่ยงอย่างทางบุราณ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งกราบทูลบาทบงสุ์พระทรงฤทธิ์ <bot>:คงจะคิดเคี่ยวขับจับประหาร แต่วันนี้มืดมนอนธการ หนาวสะท้านอกใจพวกไพร่พล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระนุชบุตรีฟังพี่กล่อม <bot>:งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว ถึงหนาวลมห่มแพรพอแก้ได้ แต่หนาวในทรวงสะอื้นทุกคืนวัน | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสารศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:บังคมบาทบทเรศพระเชษฐา ซึ่งบุตรีศรีสวัสดิ์กับนัดดา จะวิวาห์นั้นก็งามตามโบราณ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่รั้งรอพอบ่ายถึงชายไพร <bot>:เห็นควันไฟขึ้นโขมงในพงพี มีรอยคนปนเกวียนเดีษรดาษ ดูเกลื่อนกลาดกลางทางหว่างวิถี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เกรงกริ่งสิ่งเดียวด้วยเกี้ยวยาก <bot>:ทั้งฝีปากติดจะจัดคอยขัดขวาง กระบวนกระบิดมิดแม้นไม่เห็นทาง จะทำอย่างไรหนอให้ง้อเรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำดัดแดดแผดร้อนทุกขุมขน <bot>:ไม่มีต้นพฤกษาจะอาไศรย ล้วนละแวกแฝกคาป่ารำไร จนสุดไร่เลียบริมทะเลมา | นิราศเมืองแกลง | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าตรู่สุริยาภาณุมาศ <bot>:ขุนอำมาตย์สั่งบ่าวเหล่าพหล ไปร้องท้าหน้านิเวศน์เขตมณฑล เตรียมพหลออกรบอย่าหลบตัว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกในลำกำปั่นครั้นเขาถาม <bot>:จึงแจ้งความมารยาเป็นพาเหียร พระมังคลาพาหลงเที่ยววงเวียน ตามเกาะเกียนไม่รู้แห่งตำแหน่งนาม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งทำเสียงเพียงเทพาสุรารักษ์ <bot>:เรียกองค์อัครชายามารศรี เร็วเร็วเถิดเปิดบานทวารที ทำอู้อี้อ้าวเสียงค่อยเมียงมอง ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคิดไปใจหายไม่วายเทวษ <bot>:ชลเนตรตกไหลพระทัยเสียว เหมือนเราไม่กตัญญูให้อยู่เดียว จะเปล่าเปลี่ยววิญญาณ์เอกากาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรางวัลทูตถือหนังสือสาร <bot>:โปรดประทานเงินตราเสื้อผ้าสี กับสิ่งของต่างต่างที่อย่างดี แล้วภูมีเสร็จเข้าในไพชยนต์ ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดสอนสั่งมังคลานราราช <bot>:พยาบาทเกิดอยู่ไม่รู้หาย ทุกเช้าค่ำผูกจิตคิดไม่วาย หมายทำลายสุริย์วงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:โองการตรัสเล่าแจ้งแถลงสาร แก่นุชนางโฉมเฉลาลำเพาพาล ว่ากุมารนรินทร์รัตน์กษัตรา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อายพวกผีขึ้เมากินเหล้าหมด <bot>:ทั้งเนื้อสดไก่ด้มขนมผิง ครั้นอิ่มหนำซ้ำว่าอย่าประวิง จะช่วยชิงเอาพาราลังกาคืน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงยับยั้งฟังก่อนอย่าร้อนเร่า <bot>:อันลูกเต้าใช่จะคิดริษยา เราก็ยกกรุงไกรในลังกา ให้สองราลูกหลานผ่านบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ว่าถ้าแม้นคนมาคักคึก <bot>:จะทำศึกช่วงชิงไม่ทิ้งฉาน จะฆ่าท้าวเจ้าบุรินทร์ให้สิ้นปราณ เพราะคิดการโลภลาภเหลือหยาบคาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงพากเพียรเรียนร่ำให้สำเร็จ <bot>:กลเม็ดเหมือนอย่างกริชที่มิดฝัก แต่ฝึกตัวมั่วชายวุ่นวายนัก ใจจะรักเขาเข้าบ้างระวังใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดสมอรอราอยู่หน้าด่าน <bot>:พวกทหารเห็นรู้จักร้องทักถาม ด้วยเกี่ยวดองสองเมืองรู้เรื่องความ ไม่ห้ามปรามปล่อยให้ขึ้นไปวัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายในพาราเวลาพลบ <bot>:เตรียมไต้คบปืนใหญ่ใส่ดินหู ลากมาไว้สำรองช่องประตู ฝ่ายท่านครูผู้เฒ่าเข้าพิธี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เถ้าแก่พร้อมน้อมคำนับอภิวาท <bot>:รีบคลาไคลไปปราสาทมเหสี ผลักทวารบานปิดเห็นผิดที แกล้งเคาะที่ชานเฉลียงค่อยเมียงมอง ฯ | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพื่อพบกันวันใดจะได้แจ้ง <bot>:ว่าพ่อแต่งตามยศโอรสา อย่าตัดญาติขาดเด็ดจงเมตตา ให้บิดาดีใจจึงไกลกัน ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกกำปั่นแต่บรรดาโยธาหาญ <bot>:จากสถานมาตามความประสงค์ พระหัสกันจอมเจิมเฉลิมวงศ์ เสด็จลงเรือกำปั่นสุบรรณบิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งบัญชาว่าฝรั่งสังฆราช <bot>:พาหน่อนาถหนีทุกข์เกิดยุคเข็ญ จะช่วยรับดับร้อนอย่าซ่อนเร้น นึกเหมือนเช่นเป็นตระกูลประยูรวงศ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงประจำกำปั่นสุวรรณมาศ <bot>:ทั้งอำมาตย์มูลนายฝ่ายทหาร พอราตรีตีสิบเอ็ดสำเร็จการ คอยผู้ผ่านพาราริมวารี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชการงานก็ทำไว้สำเร็จ <bot>:คอยเสด็จอยู่ที่นี่ไม่หนีหลบ เสด็จถึงจึงหมอบเฝ้านอบนบ พรั่งพร้อมครบเครื่องเสวยไม่เฉยเชือน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้รู้ว่าข้าศึกอยู่เมืองไหน <bot>:ก็จะได้คิดความไปตามติด ถึงยากเย็นเป็นข้าปัจจามิตร แต่ชีวิตศรีสุวรรณอย่าบรรลัย | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสามโมงนาฬิกากับห้าบาท <bot>:ก็ยุรยาตรจากสุวรรณบรรจถรณ์ เสด็จออกพระโรงคัลอันบวร พร้อมนิกรพวกอำมาตย์มาตยา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ตีฆ้องกลองฝรั่งระวังศึก <bot>:ฉวยเหิมฮึกจะลำบากยากนักหนา จนสั่งกันทุกหมวดเร่งตรวจตรา รายรักษานั่งยามเหมือนตามเดิม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบางผึ้งผึ้งรังก็รั้งร้าง <bot>:พี่ร้างนางร้างรักสมัคหมาย มาแสนยากฝากชีพกับเพื่อนชาย แม่เพื่อนตายมิได้มาพยาบาล | นิราศเมืองแกลง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นแล้งลงคงจะมาไม่ช้านัก <bot>:ให้ทรงศักดิ์ทราบกระแสคิดแก้ไข พระฟังข่าวผ่าวร้อนถอนฤทัย นึกสงสัยไต่ถามพราหมณ์พฤฒา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์มังคลาราช <bot>:พจนารถตอบไปมิให้หมอง พี่รักเจ้าเท่าชีวิตอย่าคิดปอง ขอเชิญน้องปรานีด้วยพี่ยา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหว่างเว้งเพิงผาตรงหน้าถํ้า <bot>:มีธารนํ้าน่ากินกระสินธุ์ใส มีบัลลังก์ดังแกล้งมาแต่งไว้ ต้นโศกใหญ่ยอดงํ้าข้างลำธาร ฯ | สิงหไกรภพ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสกันสุบันเยว่าเทเวศร์ <bot>:ท่านบอกเหตุเห็นจะต้องกับสองศรี ดูผิวพักตร์ลักขณาน่าปรานี ครูอุ้มพี่จุมพิตศิษย์อุ้มน้อง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห่มกรองทองรองซับแพรเขียวอ่อน <bot>:อรชรพริ้งเพริศระเหิดระหง พวกสาวสาวงามงามตามอนงค์ ก็เดินตรงไปที่พักตำหนักจันทน์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดกษัตริย์สุริย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:สำเนียงจับโสตสิ้นถวิลหา ที่มีคู่อยู่ยังเมืองลังกา ที่พาราอยู่ไกลพระทัยครวญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งจะได้พบกับพี่น้อง <bot>:อยู่บ้านช่องพ่อแม่บังเกิดหัว ครั้นจะบอกบิตุรงค์ให้ตรงตัว ก็เกรงกลัวจะมิให้ลูกไคลคลา | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรู้จักรักใคร่กันไว้เถิด <bot>:เสียแรงเกิดร่วมชาติวาสนา เออหลากจิตบิตุรงค์องค์พระอา ไยไม่มาด้วยกันเหตุฉันใด ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระม้วยมอดวอดวายจะตายด้วย <bot>:เป็นเพื่อนม้วยมิให้อางขนางหนี จงหยุดยั้งรั้งรออย่าต่อตี ให้รักษาหน้าที่เชิงเทินไว้ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงได้ฟังว่านัยน์ตาเขียว <bot>:แกโกรธเกรี้ยวลุกขึ้นโลดกระโดดเหยง แล้วชี้หน้าด่าให้มิได้เกรง อ้ายนักเลงสกปรกโกหกกู | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:คิดสมเพชพวกโยธาที่อาสัญ จึงตรัสห้ามรำภาสะหรีนั้น อย่าฆ่าฟันให้ตายวายชีวา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ากษัตริย์มาประนมบังคมบาท <bot>:พระจอมราษฎร์รุ่งพระฤทธิ์มหิศร พร้อมกันในพระที่นั่งลำมังกร พระภูธรรมจักรนครา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำรวลพลางทางสนองพระน้องยา <bot>:ธรรมดามดดำกับน้ำตาล ได้เข้าเรียงเคียงใกล้แล้วไม่อด คงชิมรสรู้กำพืดว่าจืดหวาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าตัวเราจะเข้าไปในสิงหล <bot>:มิใช่กลข้าศึกอย่านึกหวัง ล้วนฤๅษีเป็นเจ้าของเคยครองวัง เพราะจิตหวังที่ในวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียมถามทราบเหตุแล้ว <bot>:ฤๅรอ เดินนึกนุชพี่หนอ เนิ่นแล้ว ปานนี้แม่จักพอ วายเทวษ แล้วฤๅ เรียมคิดทุกย่างแคล้ว ไป่รู้วายคะนึง | นิราศวัดรวก | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพันผูกลูกเขยเพราะเคยเห็น <bot>:หรือซ่อนเร้นรู้แยบมาแอบแฝง หรือในนอกชอกช้ำเห็นดำแดง หรือจะแกล้งถมทับให้อับอาย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏเสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:กับนงลักษณ์มารดาของมารศรี จึ่งจัดแจงแต่งตัวให้บุตรี แล้วจรลีพาไปในปรางค์ปรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลูกเต้าเล่าก็ยังกำลังอ่อน <bot>:จงฝึกสอนตรองตรึกให้ศึกษา การรบพุ่งเล่าก็น้องสองสุดา จงอุตส่าห์สอนเขาให้เล่าเรียน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือน้องนี้ขี้ฉ้อทรลักษณ์ <bot>:ให้ขายพักตร์พระเจ้าพี่สักกี่หน ทั้งผูกแก้วแววตารักษาตน ไม่กลัวคนใครจะกล้ามาว่าไร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้แก้วเนตรเกศพัฒน์ของพี่เอ๋ย <bot>:ไฉนเลยพี่จะได้เข้าไปถึง ลงกอดหมอนถอนจิตคิดรำพึง ครั้นจะดึงดื้อเข้าไปก็ไม่ควร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเสาหงส์ธงลมใส่โคมเวียน <bot>:ดาษเดียรด้วยบุปผาสารพัน จึงหยุดม้าปราศรัยผู้ใหญ่บ้าน นี่วัดท่านองค์ใดอยู่ไพรสัณฑ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งเช้าท้าวออกพระโรงรัตน์ <bot>:หน่อกษัตริย์แต่งองค์ทรงภูษา ไปเฝ้าองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา แล้วทูลลาจอมพิภพจบสกล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งคดีที่อาณาประชาราษฎร์ <bot>:เกิดวิวาทวาทาช่วยตราสิน ได้ทำไร่ไถนาได้หากิน เพราะภูมินทร์ปิ่นประเทศคุ้มเขตแดน | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.