text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียแรงกูอุปถัมภ์นำสนอง <bot>:ประคับประคองมาจนใหญ่มันไม่ถือ ควรหรือหาทรชนแต่ต้นมือ สิ้นนับถือคุณกูผู้ประคอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียมงงชะงักยั้ง <bot>:ฟังศัพท์ นึกแม่สาวเสน่ห์ขับ กล่อมห้อง วันวิวาห์เรียมรับ นุชร่วม หอแฮ เรียมนิทรแนบน้อง สนิทเนื้อเหนือเตียง | นิราศวัดรวก | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เป็นอันทำกินทุกถิ่นฐาน <bot>:เป็นแต่การรบพุ่งยุ่งนักหนา ช่วยตัดรอนผ่อนผันตามปัญญา จงกรุณาวงศ์วานในว่านเครือ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระปิ่นนครามหากษัตริย์ <bot>:โองการตรัสชี้แจงแจ้งนุสนธิ์ สัตว์ตัวนี้ที่มาอยู่รู้เหมือนคน เราฝึกฝนใช้มาก็ช้านาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วาโหมฟังบังคมประนมหัตถ์ <bot>:มารีบจัดพลนิกายทั้งซ้ายขวา ลงเรือรบครบอาวุธยุทธนา ลำละห้าร้อยถ้วนกระบวนทัพ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โคมแอร่มแจ่มสว่างกระจ่างพักตร์ <bot>:วิไลลักษณ์ลํ้าสตรีไม่มีสอง เข้าเอนแอบแนบนอนกรประคอง ถนอมน้องเนื้ออุ่นละมุนละไม ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงวังลังกาอาณาเขต <bot>:เสร็จประเวศเก๋งทองอันผ่องใส พวกนักสิทธ์เสนาพากันไป อยู่ที่ในเคหสถานตามบ้านโยม ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านยายมเหสีบุตรีท้าว <bot>:จัดสาวสาวน้อยใหญ่ในไอศูรย์ มาเตรียมไว้ครบที่บริบูรณ์ ทั้งประยูรวงศาคณานาง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวความสามทัพหลับสนิท <bot>:ครั้นรุ่งฤทธิ์มนต์สร่างต่างผวา รู้สึกตัวทั่วทัพทุกพลับพลา ต่างเที่ยวหาสินสมุทรสุดสาคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุดานั่งอยู่นั่นกลั้นไม่ได้ <bot>:เขาร่ำไรเรื่องพราหมณ์จนความหมาย นางโฉมยงหลงเชื่อเบื่อจะตาย ให้วุ่นวายว่านี่แน่อย่าแปรปรวน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระธิดาว่าโอ้พระบิตุเรศ <bot>:เคยปกเกศชุบย้อมถนอมขวัญ ให้ผาสุกทุกเวลาทิวาวัน ยังไม่ทันแทนพระคุณมาสูญลับ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรีผีเสื้อจึงซักถาม <bot>:มึงอยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหน เห็นมนุษย์นวลละอองทั้งสองคน มาในวนวังบ้างหรืออย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาว่ามันน้อยมาลอยล้อ <bot>:จะแกล้งล่อให้เราไล่เหมือนใจหมาย จะรบรุมซุ่มพลกลอุบาย แบ่งแต่นายกองสู้ดูกำลัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลอมตะกั่วคั่วทรายเอาปรายสาด <bot>:ดูเกลื่อนกลาดซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง พวกพหลพลชวาดาประดัง กรูขึ้นฝั่งยกล้อมป้อมกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธิบดินทร์ผินพระพักตร์เห็นนักสิทธ์ <bot>:กะจิริดน่ารักเป็นหนักหนา จึงตรัสใช้ให้อำมาตย์ไปราธนา นิมนต์มาพระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หนาวใจไม่มีที่จะพลอด <bot>:ใครจะกอดน้องเล่าลมว่าวเอ๋ย อย่าพัดต้องน้องรักนี้หนักเลย น้องไม่เคยนอนหนาวให้เปล่าใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดอกไม้ร้อยสร้อยสนสุคนธรส <bot>:มะลิสดหอมระรื่นชื่นนาสา แถวถนนหนทางข้างคงคา ให้ปูผ้าขาวรองไว้สองชั้น | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพารามารันไล่ฟันฟาด <bot>:จนเลือดสาดตามทางเป็นรางไหล งูก็กลายเป็นพราหมณ์งามวิไล กลับเข้าในนัคเรศนิเวศน์วัง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กลางดอยยามดึกโอ้ <bot>:อกเรียม สันโดษกำเดาเหนียม หนึ่งหน้า เพลิงราครุ่มทรวงเกรียม กรอมเทวษ เห็นแต่ป่ากับฟ้า ฝากเศร้าสู่สมร | นิราศวัดรวก | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเจ้าอามาคอยอยู่ข้างนอก <bot>:เสด็จออกให้ประสบพบประเดี๋ยว โปรดประทานว่ากล่าวเสียคราวเดียว จะได้เที่ยวตามติดพระบิดา ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แว่วเสียงเพียงรนาดฆ้อง <bot>:หนองเหนง จวนค่ำซ้ำวังเวง หว่างไม้ ฤๅเจ้าเฟ่า๐ฟังเพลง พลอยบ่วงสวงเอย แนะหนุ่มรุมร้องไหว้ สวัดิเจ้าเฃาเขิน | นิราศสุพรรณ | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอุ้มแอบแนบข้างมาปรางค์มาศ <bot>:พร้อมพระญาติวงศาทั้งหน้าหลัง ค่อยวางองค์ลงบนราชบัลลังก์ มุนีนั่งเอี้ยมเฟี้ยมเสงี่ยมใจ ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถูกปรางนางฝรั่งเข้าดังปุ <bot>:แก้มทะลุลูกตลอดไม่ถอดถอน นางร้องกรีดหวีดคว้าสุดสาคร ประคองกรกอดเมียนึกเสียใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงระดมสมทบหอรบใหญ่ <bot>:เป็นแสงไฟส่องสว่างกลางเวหา เสียงประสานขานโห่เป็นโกลา ชาวพาราปล่อยปืนดังครื้นโครม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกำปั่นคนพร้อมน้อมคำนับ <bot>:เสร็จประทับเภตราเลขาขำ ทหารโห่ครั่นครื้นยืนประจำ พร้อมทุกลำถอนสมอขันช่อใบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่จะไปเมืองเซ็นเห็นแผนที่ <bot>:ออกแล่นรี่เร็วรัดไม่ขัดขวาง ได้ลมเรื่อยเฉื่อยฉ่ำไปตามทาง แล่นคว้างคว้างเร็วมาในสาคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรผุดออกนอกรักแร้ <bot>:แล้วล่อแม่ตบหัตถ์ผัดผางผาง แกล้งหลบลี้หนีวนไปต้นทาง หมายให้ห่างพระบิดาได้คลาไคล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นละเมาะเกาะแก่งตำแหน่งไหน <bot>:แวะอาศัยทุกทิวาไม่ฝ่าฝืน เสวยผลอินจันทน์ทุกวันคืน พอชุ่มชื่นในอุราประสาจน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อวรนาถราชบุตร <bot>:สินสมุทรตั้งแต่พระแม่สอน ค่อยคิดเห็นเล่นสนุกไม่ทุกข์ร้อน ร้องละครเมื่ออิเหนาเข้ามะละกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าก็ดูผิวพรรณในสัณฐาน <bot>:เห็นควรการอยู่แล้วเจ้าอย่าเศร้าหมอง ธรรมดาชาติเชื้อเป็นเนื้อทอง จะทดลองลงหินหน้าศิลา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:เสด็จลีลาศกับกษัตริย์ราชหงส์ ทั้งพระหน่อศรีสวัสดิ์ภัทวงศ์ ไปเฝ้าองค์พระนักสิทธ์ผู้บิดร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสสรวลควรอยู่เป็นรู้แล้ว <bot>:เหมือนกวาดแผ้วไพรีดีหนักหนา นางนบนอบลอบสั่งชาวลังกา ให้ไปหาดินปืนทั้งฟืนไฟ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบมอบเมียงอยู่เคียงอาสน์ <bot>:ลักกระดาษดูได้ดังใจหวัง ยิ่งแลเล็งเพ่งพิศยิ่งคิดชัง พระคลุ้มคลั่งผอมซูบเพราะรูปนี้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระหน่อเทวสินธุ์นรินทร์ราช <bot>:แลเห็นบาทหลวงแสนแค้นนักหนา เป็นจนจิตคิดว่าครูบิดา หาไม่ฆ่าเสียให้ตายวายชีวัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเคยเล่นเป็นธรรมเนียมนางรมจักร <bot>:ทั้งร่วมรักร่วมชีวิตพิสมัย กลางคืนเที่ยวเกี้ยวเพื่อนออกเกลื่อนไป เป็นหัวไม้ผู้หญิงลอบทิ้งกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ริมก้อนหินนิลสีบริสุทธิ์ <bot>:นั่นก็บุษราคัมดูน้ำใส แต่ก้อนเหลี่ยมเรียมเรี่ยดังเจียระไน คือเพชรไพฑูรย์ขาวดูวาววับ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับสาวสาวบ่าวไพร่ที่ใช้ชิด <bot>:อุตส่าห์ติดตามนายทั้งซ้ายขวา พอยันตังอังกฤษศิษย์บิดา ถือขวานผ่าฟันรบมาพบนาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำนับลาเจ้านิเวศน์เขตจังหวัด <bot>:กลับไปวัดชื่นชมด้วยสมหมาย เรียกดาวิดมาช่วยคิดการอุบาย สมที่หมายท่านท้าวเจ้าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทรงฟังดังพระกรรณจะลั่นออก <bot>:เหมือนหนามยอกเสียบหูไม่รู้หาย ถึงยามนอนถอนฤทัยให้ระคาย คิดอุบายบาทหลวงเพียงทรวงโทรม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริความยามเฟือนดูเหมือนฝัน <bot>:สุดสำคัญคิดหวังไม่กังขา พิศพระรูปซูบทรงยิ่งสงกา ทัศนานิ่งอึ้งตะลึงตะไล | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมหาอำมาตย์ฉลาดฉลอง <bot>:ให้ถูกต้องวิญญาณ์อัชฌาสัย จำจะคิดติดตามเสด็จไป ถ้าหลงใหลแล้วคงจะวงเวียน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหัสกันคุมกองเรือสองร้อย <bot>:สกดรอยเรียงรายไปซ้ายขวา พอลับตาวายุพัฒน์จัดโยธา ออกนาวาสามร้อยแล่นลอยตาม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเกณฑ์แห่อย่างสำหรับเคยรับทูต <bot>:ทั้งลาอูฐอัดแอแลสลอน ทั้งธงเทียวเขียวแดงแย่งมังกร เดินสลอนคับคั่งตั้งกระบวน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถึงที่มังคลาเธอมาอยู่ <bot>:บอกให้รู้ทูลไขไวไวหวา ฝ่ายพระปิ่นนคเรศเกศประชา เสด็จมาต้อนรับคำนับพลาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อไปเถิดให้เป็นสุขอย่าทุกข์ร้อน <bot>:ถึงมารดรเลยจงมุ่งไปกรุงศรี นางจัดเครื่องสำอางที่อย่างดี ฝากให้ศรีสะใภ้ด้วยแม่อวยพร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนแห่แตรฝรั่งหมายสั่งเสร็จ <bot>:รับเสด็จพลขันธ์เจ็ดพันสอง ให้เร่งกันมาจำเพาะแต่เคาะกลอง ตามทำนองบาดหมายรายบาญชี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นห้องหับลับลี้ที่กำบัง <bot>:ถึงฝรั่งพลเรือนก็เหมือนกัน ใครบรรลัยไปบอกพระบาทหลวง มาควักดวงเนตรให้ไปสวรรค์ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงมังคลานราราช <bot>:อยู่กับบาทหลวงอาจารย์นานใจหาย เมื่อจะพบไพร่ฟ้าเสนานาย ค่อยสบายหลับนอนไม่ร้อนรน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายบาทหลวงอยู่ในห้องจึ่งร้องถาม <bot>:เขาบอกความให้ฟังนึกกังขา เอ๊ะชะรอยคนดีจะมีมา ทำวิชาเป็นแท้แน่แก่ใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กันแสงพลางทางทูลถึงความยาก <bot>:แต่ตรำตรากเล็มไคลในวิถี ได้พึ่งพาเจ้าประคุณพระมุนี ท่านช่วยชี้ทางสวรรค์ทุกวันไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระครวญคร่ำร่ำไรไห้สะอื้น <bot>:สุดจะขืนแข็งอารมณ์พระโฉมศรี ทั้งทุกข์ถึงลูกยาในวารี แต่คืนนี้มิได้เห็นว่าเป็นตาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือทุกข์โศกโรคร้อนมานอนนิ่ง <bot>:บอกจริงจริงเถิดนะแม่จะแก้ไข ความรักเจ้าเท่าชีวิตเป็นจิตใจ เห็นหม่นไหม้แม่นี้ไม่มีสบาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงที่ทางกลางย่านก็หยุดพัก <bot>:มาพร้อมพรักพลไกรไพร่ทั้งหลาย หกกษัตริย์ขึ้นพลับพลาเสนานาย ต่างถวายเครื่องเสวยทั้งเนยนม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมก็ส่งตรงมาเหมือนม้าห้อ <bot>:แล่นใบต่อบูรพาหน้าอีสาน จนแจ่มแจ้งแสงสีรวีวาร แสนสำราญทั้งพหลพลไกร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกลังกาล่ากลับทัพผลึก <bot>:ยิ่งโหมฮึกไล่ล้างมากลางฝน ด้วยเคยเป็นเห็นเหตุว่าเวทมนตร์ ทั้งอยู่ต้นลมมาไล่ฆ่าฟัน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใบผักชียี่หร่าโรยหน้าพร้อม <bot>:พระแสงส้อมมีดพับสำหรับฝาน สุราเข้มเต็มพระเต้าเก้าทะนาน พนักงานตั้งเตียงไว้เรียงราย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงฟังพระลูกรัก <bot>:ไม่รู้จักเดียงสาน่าสงสาร ดูสัตย์ซื่อถือเหมือนสาวคราวโบราณ จะทัดทานก็เหมือนสอนให้งอนความ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นารีพี่น้องทั้งสองนี้ <bot>:ดิฉันมีใจรักเป็นหนักหนา จะขอเลี้ยงเคียงชิดเหมือนธิดา จงโปรดปรานีให้เหมือนใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแย้มสรวลชวนชมภิรมย์รื่น <bot>:ให้แช่มชื่นเชิงรักสมัครสมาน แล้วถามนางปางก่อนนครมาร นอกเมืองนี้ที่สำราญประการใด | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อรบพุ่งกรุงผลึกเป็นศึกใหญ่ <bot>:ได้ใช้อ้ายย่องตอดยอดทหาร เจ้าครองวังลังกาไปช้านาน จงคิดอ่านเอามาเลี้ยงไว้เวียงชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกปากน้ำให้ล่ามออกถามไต่ <bot>:ทั้งนายไพร่พวกที่มากะลาสี จงแจ้งความตามข้อคดีมี ท่านมานี้จะประสงค์ที่ตรงไร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างรับคำนับน้อม <bot>:แล้วขับกล่อมกลอนประดิษฐ์พิสมัย มะโหรีเรื่อยร้องทำนองใน วังเวงใจแจ้วเสียงเมื่อเที่ยงคืน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ามิให้ไปเล่นที่ห้องนั้น <bot>:ของสำคัญคงจะมีกระมังหนา ไปให้รู้ดูสักทีพี่จินดา ว่าแล้วพาพราหมณ์เดินดำเนินไป | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างรู้ว่าขู่หยอก <bot>:จึงว่านอกจากสมเด็จพระเชษฐา สุดจะฝืนขืนขัดพระอัชฌา เสด็จมาแล้วก็เห็นจะเป็นการ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอฝากแก้วเกษราธิดาด้วย <bot>:เอ็นดูช่วยปกป้องเหมือนน้องสาว ศรีสุวรรณนั้นเหมือนหุ่นพึ่งรุ่นราว จะคราวคราวกันกับแก้วเกษรา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นอายทูลบ่ายเบี่ยง <bot>:แต่มาเพียงนี้นั่งยังไม่ไหว ให้เมื่อยเหน็บเจ็บกายทุกหายใจ จงโปรดให้สินสมุทรไปพูดจา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้หาแต่บรรดาขุนนางแขก <bot>:มาแย้มแยกเรื่องความตามนุสนธิ์ กูจะเข้าราวีตีกำพล สั่งพหลไว้ให้ทั่วทุกตัวนาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำปั่นรบเรียงรายอยู่ชายหาด <bot>:สมอขาดปะกันบ้างหันเห คลื่นกระแทกกระทบไหวดั่งไกวเปล คนก็เซซบเมาอดข้าวปลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใบบอกว่าข้าพเจ้าเหล่าอำมาตย์ <bot>:บังคมบาทบงกชบทศรี ด้วยองค์พระชนกชนนี จอมโมลีโลกาสถาวร | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยคล้อยเคลื่อนเลื่อนรถสลดเหลือง <bot>:ดูเรื่อเรืองไรไรมิใคร่ดับ โอ้ดูเดือนเหมือนวัณฬาเมื่อล่าทัพ ไปลิบลับแล้วเมื่อไรจะได้เชย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยสามองค์ทรงศีลถวิลหวัง <bot>:พอใจฟังสังคีตข้างดีดสี บ้างขันไกไขกลดูดนตรี ล้วนแรกรุ่นมุนีต่างปรีดา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หากว่าพระเป็นเจ้าของเราช่วย <bot>:จะไม่ม้วยมรณาพากันหลง เพราะกูสวดอวยชัยให้พระองค์ จึ่งได้คงชีวามาด้วยกัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตรัสถามอัครชายามารศรี เขาวิงวอนงอนง้อขอบุตรี เจ้าเห็นดีหรือจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกใบเสาชาวด่านยิงต้านรับ <bot>:ดูกลอกกลับกลางชลาแล่นฝ่าฝืน จนค่ำพลบรบรุดไม่หยุดปืน เสียงครึกครื้นคลื่นลมระดมดัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคุณของสององค์พระทรงเดช <bot>:ดังบิตุเรศรักบุตรสุดสรรเสริญ ทั้งอุตส่าห์มาส่งจงเจริญ อย่าเพ่อเหินห่างให้อาลัยลาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระต่ายแก่แร่ข้ามมาตามติด <bot>:ช่างไม่คิดขวยอายระคายเขิน เขาเบื่อใจไม่อยู่จนสู้เมิน มาก้ำเกินดูเบาเพราะเมามัว | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลว่าพระองค์ดำรงภพ <bot>:ให้สมทบคอยพหลพลกรุงศรี แล้วรีบเร่งตีม้าไม่ช้าที จนถึงที่ทัพใหญ่เข้าไปพลัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูกหลบพบเงือกจะเสือกหนี <bot>:เหยียบขยี้สองแขนแน่นนักหนา ตะคอกถามตามโมโหที่โกรธา ไยมึงพาผัวพรากมาจากกู | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชีวิตเราเล่าก็ถึงพิฆาตฆ่า <bot>:ท่านจงปรานีด้วยช่วยอุดหนุน เสนาฟังโจรว่านึกการุญ อย่าเพ่อวุ่นวายเราจะเอาความ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงกลับเข้าค่ายให้วิตก <bot>:ระกำอกดังใครเชือดให้เลือดไหล อยู่ในค่ายชายทะเลว้าเหว่ใจ ช่างกระไรฝนแกล้งเหมือนแช่งกัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างคิดขัดขุ่นข้องให้หมองศรี ต่างทูลว่าข้าพเจ้าอยู่เหล่านี้ มิรู้ที่คิดอ่านประการใด | สิงหไกรภพ | 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันน้ำน้อยต้องแพ้เป็นแน่แล้ว <bot>:จะกวาดแผ้วไหนจะดับระงับหาย แต่ช่วยกันมั่นไว้ทั้งไพร่นาย หาอุบายผ่อนผันด้วยปัญญา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสสนองว่ากองทัพ <bot>:มาเสร็จสรรพพร้อมกันต่างหรรษา เดชะสัตย์ปัถพีจะปรีดา กลางชลาลมคลื่นรื่นสำราญ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกศิษย์หาพากันเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง <bot>:ต่างพาดพิงผูกมิตรพิสมัย บ้างลวงหลอกบอกสิกขาประสาใจ ที่บวชใหม่กินแต่งาถั่วสาคู | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ไม่ไปไม่ดีเป็นพี่น้อง <bot>:จะขัดข้องเผ่าพงศ์ขาดวงศา จะเคืองจิตบิตุรงค์องค์อัยกา ฟังยายว่าบ้างเถิดแม่อย่าแชเชือน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัตุรงค์โยธาเสนาพร้อม <bot>:ประนตน้อมเดินกระบวนถ้วนทั้งหลาย พระเสร็จทรงวอสุวรรณพรรณราย ยกขยายเสด็จออกนอกทวาร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันท้าวไทอัยกากรุงผลึก <bot>:มิได้นึกผูกรักสมัครสมาน จึงยกราชธิดายุพาพาล มาประทานให้แก่บิตุเรศเรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพลบนกำแพงตำแหน่งป้อม <bot>:ตั้งโต๊ะล้อมเลี้ยงกันทำหรรษา พูดหยาบหยามตามเล่ห์เสียงเฮฮา บ้างเยี่ยมหน้ายืนมองดูกองทัพ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งซึ่งรักษาเมตตาตั้ง <bot>:ให้สัตว์ทั้งปวงเป็นสุขทุกสถาน ใครยากเย็นเข็ญใจจงให้ทาน อภิบาลบำรุงทั้งกรุงไกร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งว่าเราจะลาไปนิเวศน์ <bot>:เข้าในเขตลังกามหาสถาน ไปเยี่ยมวงศ์พงศาด้วยช้านาน พอแจ้งการเสร็จสรรพจะกลับไพร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้มีคนปรนนิบัติซื้อสัตว์ไว้ <bot>:ตามวิสัยอ้ายยักษ์มักกระสัน อูฐควายม้าลาวัวตัวละวัน เนื้อทรายสมันหมูหมีต้องสี่ตัว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดอกคัดเค้าสายหยุดพุทธชาติ <bot>:ระดาดาษราวกับไม้ในกระถาง พิกุลแก้วแถวทับทิมริมหนทาง ต้นสล้างดอกผลหล่นกระจาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูตำหรับกับชะตายังกล้าแข็ง <bot>:คงจะแย่งเอาให้สมที่ปรารถนา แล้วหวนฮึกนึกแค้นพระมังคลา ควรหรือมาเป็นศัตรูทั้งดูแคลน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนน่ากลัวตัวกลายเป็นหลายอย่าง <bot>:เป็นลิงค่างจระเข้เดรัจฉาน เป็นเนื้อเบื้อเสือลายแรดควายฟาน หน้าเป็นมารมีเขี้ยวล้วนเรี่ยวแรง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสิบหมู่รู้กันสำคัญฆ้อง <bot>:ให้ตีกลองว่องไวทีไล่หนี สงบให้เขามารบราวี จึงตามตีติดพันเหมือนสัญญา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอประกอบยาถวายหลายขนาน <bot>:พระอาหารกลั้วกลืนยังขื่นขม ให้หิวโหยโรยราในอารมณ์ นิ่งบรรทมพอประทังกำลังองค์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจัดแจงแปลงตัวเหมือนผัวเก่า <bot>:จะให้เจ้าจงรักให้หนักหนา ให้เขี้ยวงอกออกมายาวสักเก้าวา จงผินหน้ามาเถิดเจ้าอย่าเศร้าใจ ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ารักนักมักหน่ายมักหายรัก <bot>:ถ้าคิดนักมักงงมักหลงใหล แม้เสร็จศึกนึกหมายข้างภายใน แล้วจะได้ผ่อนผันตามปัญญา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลมคลื่นรื่นราบดังปราบเลี่ยน <bot>:ดูเกาะเกียนกลางมหาชลาไหล เหมือนจอกน้อยลอยแลเห็นแต่ไกล วิเวกใจอ้างว้างกลางคงคา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำช้ำจิตผิดสังเกต <bot>:น้ำพระเนตรหลั่งไหลพระทัยหาย สินสมุทรสุดสุภาพไม่หยาบคาย นี่ดีร้ายอีฝรั่งสิ้นทั้งนั้น | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.