text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หากว่าแม่รำภาวัณฬาราช <bot>:มาพิฆาตมันจึงไปไกลสถาน หาไม่จักตายดิ้นจนสิ้นปราณ ทั้งลูกหลานมิได้เหลือในเชื้อวงศ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำลึกถึงพึ่งจะพบประสบพักตร์ <bot>:เคยรู้จักกันก็ให้น้ำใจปลื้ม อันหมวกของน้องรักพี่จักยืม ไว้พอลืมตรอมตรมได้ชมเชย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกพวกเรือน้อยที่คอยรับ <bot>:ลงประทับรับไปดั่งใจประสงค์ พระพาโฉมวรนุชบุษบง แล่นไปลงกำปั่นใหญ่ในกลางคืน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากรุงยักษ์พักตร์นิ่วโกรธกริ้วกราด <bot>:กระทืบบาทบนบัลลังก์เวียงวังไหว เหวยเสนาอย่าให้หนีพวกชีไพร จับเป็นไปใส่คุกให้ทุกคน | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสุริยาภาณุมาศลีลาศเลื่อน <bot>:ค่อยคลาเคลื่อนขอบฟ้าป่าระหง กระจ่างแจ้งแสงสว่างในกลางดง สองพระองค์เสด็จออกนอกกุฎี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ลงขวากลากปืนเข้าจุกช่อง <bot>:ทุกหมวดกองเกณฑ์กันล้วนขันแข็ง หอรบรายค่ายป้อมให้ซ่อมแปลง รีบจัดแจงอาวุธยุทธนา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงมังคลานราราช <bot>:พร้อมอำมาตย์แขกชวาโยธาหาญ ให้ยกทัพรีบออกนอกปราการ จากเมืองด่านเดินพหลพลชวา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งให้เหล่าสาวสุรางค์นางน้อยน้อย <bot>:ร้องดอกสร้อยลำนำเฉื่อยฉ่ำเสียง ประสานซอหน้าทับรับจำเรียง เสียงพร้อมเพรียงเพราะพร้องทำนองใน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารพวกวาโหมเข้าโจมจับ <bot>:ฝรั่งรับยิงพื้นแต่ปืนผา พวกวาโหมคงทนด้วยมนตรา ตีประดาเข้าไปได้ในปราการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พากันมาชมกำปั่นกัลปังหา <bot>:ดาษดาเกลื่อนไปในวิถี ต่างยกมือไหว้บุญพระมุนี แล้วพาทีพูดกันสนั่นไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ประสานหัตถ์ทูลแจ้งแห่งนุสนธิ์ มีความสุขแสนสบายทั้งไพร่พล ไม่ขัดสนได้พึ่งพาบารมี ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ไม่ข้องขัดควรความตามวิสัย พระชื่นชมโสมนัสในหทัย จึงสั่งชัยสุริยาปรีชาชาญ | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยได้วิชาของตาเฒ่า <bot>:ไปนอนเล่าฝึกสอนจนอ่อนหู พอได้หน้าลืมหลังตั้งแต่ดู มันไม่รู้จนสักสิ่งยิ่งกริ่งใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นผู้ใดพัวพันไม่หมั่นล้าง <bot>:ก็เสียทางเหมือนไม่รักซึ่งมรรคผล ดั่งดุมวงกงเกวียนต้องเวียนวน ให้เสียผลเสียประโยชน์โพธิญาณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กาดุเหว่าเร้าเร่งพระสุริย์ฉาย <bot>:ให้ผันผายส่องสว่างทางสวรรค์ ไก่ก็ส่งเสียงขันประสานกัน พระสุริยันเร่งรถบทจร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงโลมามาว่ายอยู่คลายคล่ำ <bot>:บ้างผุดดำดำไคลชายสิงขร เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันจร สลับสลอนเวียนว่ายในสายชล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งเดินไปใกล้ศพแล้วทรุดนั่ง <bot>:ข้างฟากฝั่งชายตลิ่งริมสิงขร เอามือจับต้องดูพระภูธร ยังอุ่นอ่อนเออเห็นไม่เป็นไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้จัดแจงแต่งที่บรรยงก์รัตน์ <bot>:ถวายกษัตริย์หยุดพักตำหนักขวา แล้วตรัสเชิญนรินทร์รัตน์กษัตรา กับพระราเมศน้องสองพระองค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนทั้งปวงล่วงรู้จะดูหมิ่น <bot>:เหมือนแผ่นดินไร้หญ้านิจจาเอ๋ย ทั้งต่างรีตกีดขวางยังไม่เคย มิรู้เลยจะคิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอใช้โฉมเฉลาเยาวยอด <bot>:ให้ช่วยกอดกว่าจะหลับกับเขนย พลางแย้มเยื้อนเบือนเบียดทำเฉียดเชย บุญเราเคยคู่ครองแล้วน้องรัก | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลหอกถือหอกออกสะพรั่ง <bot>:กระบี่บั้งเงินทองของประสงค์ สะพายแหล่งแต่งตัวเดินประจง แห่พระวงศ์อิศราเข้าธานินทร์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์อ้นอั้นให้ตันจิต <bot>:ยิ่งซ้ำผิดเพิ่มทวีเพราะหนีหาย แค้นฝรั่งดังอุระจะทลาย พระพี่ชายช่วยว่าอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาใจใส่อย่าให้เคืองในเบื้องบาท <bot>:ทั้งวงศ์ญาติขาดเหลือช่วยเกื้อหนุน ทั้งองค์แก้วเกษราช่วยการุญ เขามีคุณเหมือนกับแม่อย่าแชเชือน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นจับได้อ้ายเจ้าของอาวุธนั้น <bot>:เอาตัวมันมัดถามตามสงสัย ให้ต่อแขนแม้นว่าติดเหมือนคิดไว้ จึงฆ่าให้สิ้นโคตรตามโทษกรณ์ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อยังเยาว์เฝ้ากวนเฝ้าชวนพลอด <bot>:ไม่พูดกอดจี้พี่จักดี้หนัก พระนึกหลงทรงพระสรวลเสียงคักคัก คิดอายพักตร์สาวสรรค์กำนัลใน | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพี่นี้สนิทชีวิตน้อง <bot>:ช่วยปกป้องเวียงชัยไอศวรรย์ แล้วสั่งฝ่ายนายทหารชาญฉกรรจ์ เกณฑ์กำปั่นหุ้มทองสักสองร้อย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวกาว่ามีรับสั่งใช้ <bot>:ให้ถามไต่เจ้าพ่อที่ข้อหลัง พระราชบุตรสุดสวาทนิราศวัง ไปไหว้ทั้งเทวฤทธิ์พระอิศรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนหมื่นยักษ์คักคึกสะอึกไล่ <bot>:เรียกบ่าวไพร่พรูตามหลามถนน พวกม้าช้างต่างไล่ต้อนไพร่พล มาเกลื่อนกล่นกลุ้มจับพระรับรบ | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าเอ็นดูผู้ใดเป็นพี่น้อง <bot>:นวลละอองรูปร่างเหมือนอย่างหุ่น ช่วยรบแขกแตกแตนจะแทนคุณ จงการุญราษฎรร้อนอุรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อนาถนักพินิจพิศวง ให้หวิวไหวใจป่วนเซซวนทรง ต่างซบลงลมจับนั่งหลับตา | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จันทน์แห้งกลิ่นห่อนได้ <bot>:ดรธาน อ้อยหีบชานยังหวาน โอชอ้อย ช้างเข้าศึกเสี่ยมสาร ยกย่าง งามนา บัณทิตแม้นทุกข์ร้อย เท่ารื้อลืมธรรม ฯ | โคลงโลกนิติ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกกำปั่นลั่นฆ้องกลองกระหึ่ม <bot>:ประโคมครึ้มครื้นแซ่ทั้งแตรสังข์ ออกจากท่าสาคเรศนิเวศน์วัง ลำที่นั่งลอยเลื่อนค่อยเคลื่อนคลาย | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ก็ปลงให้ <bot>:แกล้งทำไม่รู้ความตามประสา หน่อกษัตริย์จัดตุ๊กตางา ให้น้องยาหลากหลากฉากเล็กเล็ก | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่นงเยาว์เสาวคนธ์อย่าซนวิ่ง <bot>:เป็นผู้หญิงเนื้อตัวจะมัวหมอง พระอนุชาอย่าไปเต้นเล่นคะนอง อยู่ในห้องหัดหนังสืออย่าดื้อดึง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเรือใช้ได้ความตามประสงค์ <bot>:สมจำนงยินดีจะมีไหน จึ่งเสแสร้งแกล้งว่าขอลาไป อยู่ไม่ได้รบพุ่งกันรุงรัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างแล่เถือเนื้อสดรดน้ำส้ม <bot>:ไม่แกงต้มตับดิบพอหยิบได้ ปรุงผักชียี่หร่าโรยพริกไทย ทำเตรียมไว้พร้อมเสร็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นกิริยาว่าอ้ายกาก <bot>:มันช่างอยากยิ่งกว่าข้าวนะเจ้าเอ๋ย ท้าวกุลานึกอายด้วยไม่เคย ก็นิ่งเลยไม่พูดจากับอาจารย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่หนังสือเขามาเคาะมาเยาะเย้ย <bot>:เรานิ่งเฉยเสียไม่อยากเป็นปากเสียง คิดตั้งมันกันไว้ในเชิงเวียง มาใกล้เคียงปืนยิงคอยทิ้งดิน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปราศรัยไต่ถามตามสงกา <bot>:ท่านนี้มาแต่ไหนใครเป็นนาย ช่วยรบตีโจรป่าจนล่าหนี เรายินดีนับเนื้อดังเชื้อสาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งชักอัสดรจรขึ้นหาด <bot>:เสด็จลีลาศตามสิงขรชะง่อนหิน แล้วจึ่งให้อาชาพระยานิล เที่ยวหากินให้สบายตามชายเนิน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะบวชเป็นดาบสหมดทั้งนั้น <bot>:ถือพรหมจรรย์สุจริตกิจฤๅษี ไม่โลภหลงปลงจิตคิดแต่ดี เป็นมุนีอยู่ในป่าสมาทาน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายสำเภาเลากาเจ้าภาษี <bot>:พลอยเข้าด้วยช่วยเศรษฐีตีประจบ ทั้งกองซุ่มรุมระดมออกสมทบ ชาวเมืองหลบหลีกแยกตื่นแตกพัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ภมุกคิ้วค้อมก่ง <bot>:เกาทัณฑ์ เอวอ่อนกำพลพัน รวบรั้ง กัทลีลดาวัลย์ ลมเพิก เพียงเฮย เพิงแพ่งพลับเต้าตั้ง เต่งตั้งผายขจร | โคลงนิราศหริภุญชัย | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงบอกพี่ชี้แจงให้แจ้งเรื่อง <bot>:จะปลดเปลื้องอนุกูลให้สูญหาย ที่โรคร้อนผ่อนใจให้สบาย อย่าวุ่นวายเลยแม่น้องจะหมองมอม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรู้เรื่องเคืองข้องแต่ต้องนิ่ง <bot>:น้องสาวชิงฉีกกระดาษเสียขาดหาย แล้วนิ่งนึกตรึกความตามอุบาย จึงสั่งนายย่องตอดจงดอดไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้รับสั่งบังคมด้วยโสมนัส <bot>:มาเร่งรัดจัดกันเสียงหวั่นไหว เอาเรือรองสองลำล่องน้ำไป รีบใช้ใบร่ำมาในสาคร ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณเขาเจ้ากระบวนสำนวนมาก <bot>:ทั้งฝีปากคารมจะข่มผัว ถ้าทีหลังฟังแม่ว่าเถิดอย่ากลัว เข้าถึงตัวแล้วไม่ตายสบายใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสถามความผู้เฒ่า <bot>:ไยเรือเราจึงมาติดผิดนักหนา ตาพราหมณ์ครูรู้ความตามตำรา จึงทูลว่าผีเสื้อยุดเรือไว้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แสนจนคนผู้จะพบเห็น <bot>:มาหนีเร้นอยู่ในเวิ้งเพิงภูเขา[๕] เหมือนปักษีปีกหักลงพักเซา ต้องเงียบเหงาอยู่ในห้องทั้งสองรา | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งสิ้นดินลูกถูกอาวุธ <bot>:บ้างเหนื่อยทรุดเซล้มทั้งลมจับ พระอนุชาพาหลานไล่ผลาญทัพ ฝรั่งยับเยินแยกแตกกระจาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระคุณทูนเกศของลูกแก้ว <bot>:จะลับแล้วเช้าเย็นไม่เห็นหาย สะอื้นพลางทางทอดระทวยกาย พระหัตถ์พ่ายชลนาโศกาลัย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มองเขม้นเห็นเปลื้องเครื่องหนังเสือ <bot>:ใส่แต่เสื้อสมเพชพระเชษฐา กอดผู้หญิงอิงแอบแนบนิทรา คลอน้ำตาตกใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชทูตพูดล่อทั้งยอเจ้า <bot>:ได้สิบเก้าเข้าปีนี้เป็นปีใหม่ เมื่อคลอดนั้นควันกลบทั้งภพไตร แผ่นดินไหวแว่นแคว้นแดนสุธา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงตรองตรึกนึกไปเหมือนไม้โกร๋น <bot>:สิ้นรากโคนเกือบจะหมดที่รสขม ไปรบรับกับเขาราวกับลม พัดเรือจมบ่อยบ่อยตั้งร้อยพัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ที่นำรับคำตาบาทหลวง <bot>:ก็เดินล่วงเข้าไปในเคหา จึงบอกกับคนใช้ให้ไคลคลา เราจะมาอภิวันท์ท่านอาจารย์ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญท้าวเจ้าพารามาบนตึก <bot>:เสียงครื้นครึกปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ เชิญเสวยเครื่องอานทั้งหวานมัน ขุนนางนั้นเลี้ยงดูทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับหัตถ์ตรัสสอนโอรสราช <bot>:ให้อภิวาทพระเจ้าอาอัชฌาสัย นางอวยพรสรรเสริญเจริญใจ แล้วสอนให้บุตรีไหว้พี่ยา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอารักษ์ลักษมีกลับที่อยู่ <bot>:พวกคนผู้เรือเคลื่อนพอเดือนสาง ลมก็พัดริ้วริ้วเป็นทิวทาง แล่นสล้างตามกันมาในสาคร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครอ่อนใจอาลัยบุตร <bot>:ทั้งแสนสุดสังเวชลูกเชษฐา แล้วกลับคิดผิดพลั้งแต่หลังมา จึงตอบว่าลูกดีเป็นที่รัก | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาตีนเหยียบปากกัดฟัดกระชาก <bot>:เห็นคนมากโดดถลันด้วยขันแข็ง เข้าดีดกัดฟัดล้มจมตะแคง เลือดออกแดงตายกลาดบนหาดทราย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นหนตั้งเข็มท้ายไปทักษิณ <bot>:ประเทศถิ่นคัดหางเสือให้เรือเห ออกแล่นหลามตามกันไปในทะเล หมายคะเนฟากฝั่งเกาะลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่ายี่สนนนทรีมีสะพรั่ง <bot>:ทั้งกุ้งกั้งว่ายเปิดเตลิดหลง จะละเม็ดดาษเดียรว่ายเวียนวง ฝูงกระพงแหวกว่ายในสินธู | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนในเรือเหลือน้อยสักร้อยเศษ <bot>:ไม่รู้เหตุเขตแขวงตำแหน่งไหน จะนั่งนอนถอนสะอื้นฝืนฤทัย เป็นไข้ใจไม่มีสุขทุกข์รันทด | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่วันหนึ่งถึงเวลาสิทธาเฒ่า <bot>:สำรวมเข้านั่งฌานกุมารหนี ลงเล่นน้ำปล้ำปลาในวารี แล้วขึ้นขี่ขับขวางไปกลางชล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะสั่งบังอรสมรมิ่ง <bot>:ครั้นจะนิ่งหนีอนงค์ก็สงสาร รำพึงพลางทางลาพระอาจารย์ จากสถานเลียบเดินเนินคิรินทร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงในวังทั้งระเด่นเซ็นระด่ำ <bot>:ขุนนางนำเข้าไปตึกที่ปรึกษา ทั้งสองข้างต่างถึงถลึงตา พวกเสนาแลดูรู้ทำนอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นวัดวาอารามตามตลิ่ง <bot>:ออกแจ้งจริงเหลือจะจำในคำเขียน พระเจดีย์ดูกลาดดาษเดียร การเปรียญโบถกุฏิ์ชำรุดพัง | นิราศพระบาท | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างภิญโญโมทนาที่ฆ่ายักษ์ <bot>:มันจักคิดผลาญทวีปให้ฉิบหาย มาตั้งกิจพิธีจะหนีตาย ให้กายกลายเป็นเพชรเกือบเสร็จการ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งฟาดพลาดแพลงแทงด้วยกริช <bot>:เจ้าพราหมณ์ปิดป้องกันผันผยอง หน่อกษัตริย์กวัดแกว่งพระแสงกระบอง เข้าตีต้องปังกลิมาชีวาวาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างเข้าเคียงบรรจถรณ์ <bot>:ทำทูลวอนพระธิดามารศรี แม่เป็นไรไสยาไม่พาที หรือวานนี้ไปสวนประชวรมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วครูเฒ่าเดินหน้าพาบาทหลวง <bot>:ครรไลล่วงทางไปดั่งใจหวัง จึ่งเข้าในนัคเรศนิเวศน์วัง ไปยับยั้งคอยเฝ้าเจ้านคร ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรูปงามทรามสงวนนวลระหง <bot>:จะสืบวงศ์ว่านเครือเป็นเชื้อแถว ถือรับสั่งตั้งแต่งตำแหน่งแล้ว คงลอยแก้วเกือบถึงชั้นตรึงส์ไตร | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอนองค์ลงบนแท่นแสนระทด <bot>:โศกกำสรดซบทรงกันแสงศัลย์ โอ้สงสารป่านฉะนี้ศรีสุวรรณ อยู่ด้วยกันหลัดหลัดมาพลัดพราย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยในกำปั่น <bot>:เห็นเงื้อมเงาเขากัลปังหา ฝูงปลาใหญ่ในน้ำว่ายคล่ำมา ทั้งซ้ายขวาหน้าหลังดั่งคีรี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างหนีรอดมอดม้วยบ้างป่วยเจ็บ <bot>:พวกโจรเก็บเสื้อผ้ามาเหลือหลาย กุมาราพาพหลพลนิกาย กลับเข้าค่ายขึ้นป้อมอยู่พร้อมพรัก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดคะนึงถึงตำหรับฉบับแบบ <bot>:จะแฝงแอบแยบยลกลศึก ดูเขตแดนแผนที่มีจารึก แล้วนิ่งตรึกตรองความตามกำลัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงหายโกรธาว่าเช่นนั้น <bot>:เราคิดกันล้วนผู้ใหญ่ค่อยไต่ถาม หัวร่อเร่อเออท้าวเธอเห็นความ ควรจะตามกันทุกสิ่งไม่กริ่งใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปตรวจพลบนป้อมได้พร้อมพรั่ง <bot>:เป็นหน้าหลังกองละหมื่นพร้อมปืนผา แล้วสององค์ทรงนั่งหลังอาชา วายุพัฒน์นัดดาเคลื่อนคลาไคล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจันทรแจ่มกระจ่างนภางค์พื้น <bot>:ถอนสะอื้นหนักอุรานิจจาเอ๋ย หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมรำเพย หวนระเหยกลิ่นบุปผาผกากาญจน์ | พระอภัยมณี | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้กองทัพกลับมาพาราผลึก <bot>:คงเกิดศึกรบพุ่งถึงกรุงศรี ทั้งบิตุรงค์องค์อาสองธานี จะรุมตีเมืองเราด้วยเข้ากัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวาทมาบาดหมาย <bot>:ทั้งไพร่นายถ้วนทั่วตัวพหล พอรุ่งแจ้งสุริย์ใสพร้อมไพร่พล มาเกลื่อนกล่นในชลาหน้าพระลาน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์องค์ศรีสุวรรณราช <bot>:กับหน่อนาถกฤษณาอัชฌาสัย ทั้งบุตรพราหมณ์สามคนกับพลไกร ตั้งโห่ให้เดินธงเข้าดงแดน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลงเดินเนินทางให้นางยักษ์ <bot>:นำทรงศักดิ์ส่งภาษาสนอง เขาเล่าลืออื้อฉาวตามป่าวร้อง เสียงแซ่ซ้องสืบถามฟังความมา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอวยชัยให้ศีลห้าสถาผล <bot>:ตั้งแต่ต้นปาณาไม่ฆ่าสัตว์ ครั้นจบศีลสิกขาสารพัด หมั่นนมัสการเพลิงตะเกิงกอง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนยามสามพราหมณ์เตือนให้ไสยาสน์ <bot>:พระขึ้นอาสน์อิงแอบแนบเขนย นึกประดิษฐ์คิดกลอนไม่นอนเลย พอลงเอยก็พอแจ้งแสงตะวัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ให้จรลีเข้าในวังดั่งประสงค์ กับบาทหลวงเดินไปดั่งใจจง เขานำตรงเข้าไปในพระโรง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะผ่อนผันฉันใดเห็นไม่โปรด <bot>:จะเกิดโทษวุ่นวายต้องอายเขา ทนไปเถิดการทัพสำหรับเรา พี่กับเจ้าไม่พ้นอย่าบ่นเลย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะลวงหน่วงหนักไว้สักหน่อย <bot>:ให้พราหมณ์น้อยไปสำนักอยู่สวนขวัญ ดำริพลางทางสั่งขอเฝ้าพลัน เห็นไม่ทันจะปรึกษาเวลาจวน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคำข้อขอสัตย์เรานัดพบ <bot>:เห็นจะสบสมจิตที่คิดหมาย เมื่อเข้าถึงจึงค่อยบิดคิดอุบาย นางนี้ตายราบแล้วไม่แคล้วเรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยท่าองค์ทรงเดชพระเชษฐา <bot>:เสด็จมาทำการงานฉลอง พุ่มระทาราเชนทร์พระเมรุทอง ทำให้ต้องตามธรรมเนียมตระเตรียมการ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวต่อหน่อกษัตริย์หัสกัน <bot>:กับสุบันเยครูอยู่เป็นสอง ทำหมอยาผ่าฝีมีเงินทอง ชาวบ้านช่องชมชื่อเลื่องลือดี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาลาออกนอกตำหนัก <bot>:มีพร้อมพรักคนหามมาตามหลัง ครั้นถึงครูผู้เฒ่าเล่าให้ฟัง ฝ่ายพระสังฆราชเล่าก็เข้าใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเล้าโลมโฉมยงอนงค์นาฏ <bot>:แล้วไสยาสน์โหยไห้พระทัยหมาง คิดถึงท่านมารดาโศกาพลาง ไม่เว้นว่างชลนาให้อาดูร | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือกำลังครั้งนี้เห็นหนักแน่น <bot>:นับหมื่นแสนผู้คนมากล้นหลาม ขอกองทัพรีบมาอย่าช้าความ ให้เร่งตามลงมาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรทำนายทายว่าจะปรากฏ <bot>:เกียรติยศคู่สร้างต่างภาษา พอสิ้นบุญทูลกระหม่อมจอมลังกา พระธิดาองค์เดียวก็เปลี่ยวใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ที่ความรักสุดสวาทไม่ขาดสูญ แม่เชื้อชาติราชหงส์ทรงตระกูล เหมือนไพฑูรย์เทียมเท่าเขาคีรี | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาพาพระองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ไปจังหวัดเวียงชัยไอศวรรย์ ทั้งข้าไทไพร่นายอีกหลายพัน ไปด้วยกันพร้อมพรั่งอยู่ลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระกฤษณารีบมาก่อน <bot>:เจ้ามังกรมะหุดตามพราหมณ์ยุขัน กับเสนามาข้างหลังสิ้นทั้งนั้น สิบห้าวันทันฝรั่งพวกลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหนือเมืองนั้นวันหนึ่งไปถึงถ้ำ <bot>:มียักษ์ดำโตตาหน้าเหมือนหมี ในเรื่องราวกล่าวคำว่าสามปี มันมาที่เมืองทมิฬเที่ยวกินคน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสะเดาะเคราะห์ร้ายสายสวาท <bot>:ให้แคล้วคลาดโรคาสถาผล สายสุดใจไปเข้าที่มณฑล จะได้พ้นภยันต์อันตราย ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.