text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นนั่งผินหลังนิ่ง <bot>:เสียงผู้หญิงหวั่นไหวฤทัยหวาม ชำเลืองเห็นพระธิดาพะงางาม ให้มีความพิศวาสจะขาดใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทองพระกรตรัสเตร็จเพชรสุหร่ง <bot>:ธำมรงค์นพรัตน์ประภัสสร มงกุฎแก้วแพรวพร่างกระจ่างจร ทั้งแปดกรกุมสาตรามาเกยชัย ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ดีดพิณเสียงสุนีฟาดหวาดผวา กระเดื่องดังกังสดาลสะท้านสุธา ดังฟ้าผ่าพญามารไม่ทานทน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นองค์พระอภัยวิไลโฉม <bot>:งามประโลมแลเลิศดูเฉิดฉาย อร่ามเรืองเครื่องประดับสำหรับกาย เห็นดีร้ายกษัตรามาแต่ไกล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหาะเป็นทิวปลิวฟ้านภากาศ <bot>:ดูเกลื่อนกลาดซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง พระสุริย์แสงแฝงรถก็บดบัง สะเทื้อนทั้งธรณินแผ่นดินแดน | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใบผักชียี่หร่าโรยหน้าพร้อม <bot>:พระแสงส้อมมีดพับสำหรับฝาน สุราเข้มเต็มพระเต้าเก้าทะนาน พนักงานตั้งเตียงไว้เรียงราย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเหตุด้วยสิ่งใดไฉนหนอ <bot>:แล้วเสกต่อร่ำบ่นไปจนสาย ทั้งฟ่อนหญ้าที่ลำดับไม่กลับกลาย แกยักย้ายร่ำไปก็ไม่เป็น | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนตาเฒ่าเหย่าย่างมาข้างสระ <bot>:เห็นระยะหญ้าแพรกแตกไสว จึงวัดวาหน้าที่ให้ทันใด ใครทำให้ค้างอยู่กูไม่ฟัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำชำเลืองดูรูปโฉม <bot>:งามประโลมหลากจิตคิดสงสัย หรือข้าศึกนึกพรั่นประหวั่นใจ หรือท้าวไทแปลงมาเหมือนพาที | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งน้องรักหักหาญทำการศึก <bot>:เห็นจะนึกแหนงว่าข้าอาสัญ แม้รู้ว่ามาเป็นคู่อยู่ด้วยกัน ศรีสุวรรณก็จะกลับกองทัพไป | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ทรมานมิตรด้วยไป่ <bot>:พูดกับ เขานา ผจญหมู่โจรจำขับ เฆี่ยนไซร้ ตัดเมียไป่มอบทรัพย์ สมบัติ ให้แฮ ร้อนราคจริตให้ โภชน์น้อยพึงกุญช์ ฯ | โคลงโลกนิติ | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งทัพเงาะเกาะวลำสำปะหลัง <bot>:พลอยแตกทั้งสามทัพรับไม่หยุด พระหน่อไทได้ทีเที่ยวตีรุด อุตลุดรบพุ่งจนรุ่งราง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่พี่มิได้พบประสบเจ้า <bot>:ดูโศกเศร้าซูบลงน่าสงสาร เพราะเริศร้างห่างชมมานมนาน อย่าอยู่งานเลยขยับมาหลับนอน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเตียวบู้นายใหญ่ไล่เรือรบ <bot>:มาสมทบดาษดาทั้งหน้าหลัง ยิงปืนใหญ่ไฟฟูมเสียงตูมดัง ถูกฝรั่งล้มตายลงหลายคน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะถามความรู้เจ้าชู้ก่อน <bot>:ไปผันผ่อนพูดประโลมโฉมเฉลา แล้วตรัสสั่งนายประจำลำสำเภา หาคนเก่ามีคู่ชิดชู้เมีย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองนำลํ่าสันครบพันล้วน <bot>:ถือธงทวนแห่สล้างกลางเวหา พวกพยนต์พลนิมิตวิทยา อยู่ซ้ายขวาถาโถมโพยมมาน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกท้าวนางต่างหาบรรดาสาว <bot>:ที่รุ่นราวรูปร่างสำอางศรี เป็นเวรเวียนเปลี่ยนผลัดเข้าพัดวี ไม่ไยดีด้วยเธอคิดถึงธิดา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อย่าเรียนเพียรคิดค้น <bot>:ขุดของ อย่าตริตรึกนึกปอง บ่อนเหล้น อย่าเรียนเวทมนตร์ลอง สาวสวาท แปรธาตุหนึ่งพึงเว้น สี่นี้เบียนตน ฯ | โคลงโลกนิติ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าได้ดีมีบุญเป็นคุณหม่อม <bot>:พี่จะตรอมใจตายอยู่ภายหลัง ขอถามเจ้าเยาวมิ่งที่จริงจัง ถ้าเป็นอย่างนั้นบ้างจะอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูรูปเห็นเป็นชราแต่หน้าอ่อน <bot>:ฟันไม่คลอนเลยทีเดียวเคี้ยวขยัน แต่ผมหงอกดอกจึงแลดูแก่ครัน นอกกว่านั้นดีอยู่ทั้งหูตา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิษยาแฝดก็ค่อยเบาที่เร่าร้อน <bot>:เพราะยาถอนไปชำระที่สะสม บรรเทาคลายหายเหี้ยมที่เตรียมตรม พอขับลมราคร้อนผ่อนสำราญ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้กักขังยังดำรงคงชีวิต <bot>:จะได้คิดแก้ไขเหมือนใจหมาย ใครจะอาสาได้ทั้งไพร่นาย ไปสืบร้ายดีดูให้รู้ความ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จระเข้เหราหน้าต่างต่าง <bot>:มีเขากางเกะกะนั่นตะโขง ปลาวาฬใหญ่ไล่กระเพื่อมแลเลื่อมโล้ง ครีบกระโดงดูเป็นพืดยาวยืดครัน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายพระมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:ตั้งให้ชิดแล้วคำรพเชิญขบฉัน ทั้งเภสัชเพลาสารพัน ฤๅษีฉันเสร็จสรรพระงับกาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยไปมาหาท้าวรามเดช <bot>:หนทางสามเดือนเศษถึงเขตขัณฑ์ จะเชิญมาหาด้วยได้ช่วยกัน ชอบกับฉันชื่อพระเสาร์เป็นเจ้านาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างในวังลังกาอาณาจักร <bot>:เสียงคึกคักเรียกกันให้ผันผาย รีบไปลงเรือใหญ่ทั้งไพร่นาย ให้จับจ่ายเครื่องเสบียงไปเลี้ยงคน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมแนบแอบนางไม่ห่างพักตร์ <bot>:ภิรมย์รักร่วมจิตสนิทสนม ให้หอมหวนนวลเนื้อไม่เบื่อชม ด้วยอาคมลมแสลงแรงรังควาน ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลือกเหล่าสาวสำอางที่คางเพชร <bot>:ไปแก้เผ็ดนางพวกทูตพูดจองหอง ให้โขลนหามตามแห่มาแซ่ซ้อง ครั้นถึงร้องเรียกทูตพูดสำทับ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดเหล่าบ่าวไพร่ทั้งใหญ่น้อย <bot>:กองละร้อยรายไปเหมือนใจหวัง เที่ยวบอกกล่าวป่าวร้องตีฆ้องดัง ให้คนทั้งปวงรู้ทั้งบูรี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบมาดูกูจะบอกให้ไปแก้ <bot>:นั่งดูแลตามตำราครูบาสอน กับดาวิดศิษย์ผู้ใหญ่มิได้นอน จนทินกรส่องสีรวีวรรณ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะพวกพ้องของมันมาพันผูก <bot>:นับพ่อลูกปูย่าเป็นราศี มันจึ่งพูดดุดันขึ้นทันที เป็นไรมีจับฆ่าให้สาใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสายรุ้งพุ่งลงที่ตรงพักตร์ <bot>:เสื้อเมืองยักษ์หญิงแก่ให้แลเห็น ร้องห้ามว่าอย่าไปนะศีรษะกระเด็น แล้วกลับเป็นลมลับวับวิญญาณ์ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอีตาสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:คิดลุล่วงอิ่มเอมเกษมศานต์ เข้าตั้งมั่นอยู่ปากน้ำที่สำราญ แกคิดอ่านจะทำกลปล้นบุรี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาสายย้ายย่างออกข้างหน้า <bot>:พร้อมเสนานับพันพวกฟันเสี้ยม จึงสั่งงานการสงครามตามธรรมเนียม ให้ตรวจเตรียมเภตราพันห้าร้อย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เตรียมราชรถาฝากระจก <bot>:บุษบกเวชยันต์เจ็ดชั้นฉาย จะไปตามโฉมยงพงศ์นารายณ์ ที่เมืองท้ายชานชลาริมสาคร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันองค์พระมเหสีบุตรีผลึก <bot>:ต้องใส่ตึกกักขังอยู่ทั้งสาม ทหารล้อมพร้อมคุมทุกทุ่มยาม จงทราบความตามจะโปรดที่โทษทัณฑ์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกดินสิ้นเสร็จสำเร็จจ่าย <bot>:ให้บาดหมายปืนผาทั้งหน้าหลัง พวกมารับสาตราดาประดัง พร้อมสะพรั่งเกณฑ์หัดจัตุรงค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลงน้ำดำเข้าไปไชกำปั่น <bot>:พอเรือนั้นจมโลดกระโดดโหยง ปีนขึ้นได้ไล่ตีหักซี่โครง วิ่งตะโกรงลากขึ้นฝั่งไม่รั้งรอ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ทรงคิดผิดชอบด้วยรอบรู้ <bot>:จะรบสู้สุริย์วงศ์เผ่าพงศา พวกไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินจะนินทา หรือเชษฐาอาจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผิวฉวีสีสังข์สำอางค์อ่อน <bot>:เหมือนมารดรแต่พระเกศเนตรขนง ดูคมขำอำไพวิไลทรง มาตุรงค์ให้ชื่อพระมังคลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มเยื้อนเอื้อนอรรถตรัสสนอง <bot>:เหมือนหนึ่งน้องนางผิดคิดไฉน ช่วยสอนสั่งบ้างเถิดอย่าถือใจ น้องจะได้พึ่งพาบารมี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าอยู่ไปใครจะเลี้ยงเจ้าเพียงแม่ <bot>:จะร้องแซ่แลหาน่าสงสาร ไม่มีเหล่าเผ่าพงศ์ไร้วงศ์วาน จะทรมานนานช้าอยู่ว่าไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบอกท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:เองอยู่นี่กูจะไปดั่งใจหวัง ให้พวกที่จะไประไวระวัง เข้ามาสั่งเสร็จสมอารมณ์ปอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบตามหน่อวรนาถก็คลาดแคล้ว <bot>:ข้ามทุ่งแถวแนวเนาภูเขาขวาง ไม่เห็นหายหมายไปได้ไกลทาง รีบขับช้างตามเสด็จได้เจ็ดวัน | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวตรัสเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:กับนางนาฏบุตรีศรีสมร นรินทร์รัตน์เปรมปรีดิ์ชุลีกร เสด็จจรไปสำนักตำหนักจันทน์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสตรีมิได้ไปให้ใช้สอย <bot>:อย่านึกน้อยใจน้องจงผ่องใส ประภาษพลางนางประทานพวงมาลัย ให้สาวใช้ไปถวายชม้ายเมิน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโคมฆ้องกลองแตรแซ่สนั่น <bot>:เหล่ากำปั่นน้อยใหญ่ชักใบขึง ยกออกจากปากอ่าวอึงคะนึง พอลมตึงแล่นตามกันหลามไป | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถอนสมอช่อใบขึ้นใส่เสา <bot>:จัดให้เจ้าโมราเป็นต้นหน หน่อกษัตริย์สองพราหมณ์เป็นสามคน ขึ้นนั่งบนบาหลีด้วยปรีดา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:โทมนัสหนักหน่วงเป็นห่วงหลัง เวลาค่ำขึ้นสุวรรณบัลลังก์ จึงตรัสสั่งอัคเรศเกษรา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ลอบเล่นเช่นชู้ทำดูถูก <bot>:แล้วลักลูกกูไปจนไผ่ผอม[๓] ครั้นตามพบรบรอญไม่อ่อนน้อม กูไม่ยอมยังไม่หายไม่คลายแค้น | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนเจนจิตคิดสังเกต <bot>:รู้ว่าเพศพงศ์พราหมณ์ตามวิสัย เป็นโอรสยศยงพระองค์ใด จำจะไปเฝ้าฟังรับสั่งความ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีธุระสิ่งใดอย่างไรหนอ <bot>:จงแจ้งข้อตามอรรถอย่าขัดขืน จะต้องการสิ่งไรในกลางคืน จนดึกดื่นบอกเราให้เข้าใจ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยต่างคนต่างอยู่เป็นผู้อื่น <bot>:ใช่จะขืนเคืองขัดอัชฌาสัย อย่าก่อกรรมทำเวรเวราไป นางพิไรรํ่าว่าแล้วจาบัลย์ ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระทึงกระทุ่มดุมกาเพกากระถิน <bot>:อินทนิลจันคนทามหาหงส์ เสลาสล้างลางลิงมะปริงปรง ต้นคันทรงทรงบาดาลกระวานไพร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จะให้คนถือหนังสือสาร <bot>:เยาวมาลย์ให้พี่พราหมณ์สามสหาย เขายกหนุนตามไปทั้งไพร่นาย กับโฉมฉายรำภาพงางอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าไม่ฟังพระสังฆราช <bot>:คงวิวาทขาดเด็ดไม่เข็ดขาม จะให้เจ้าเหล่านี้ไปไม่ได้ความ ข้าต้องตามไปให้ปะจึงจะดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จะใคร่ให้งามตามกษัตริย์ <bot>:มอบสมบัติอติเรกภิเษกศรี เดี๋ยวนี้เล่าเขามาอยู่ในบูรี เจ้ากับพี่ครั้นจะพาธิดาไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนงลักษณ์ซักถามถึงสามครั้ง <bot>:กลัวรับสั่งจำทูลทำนายถวาย เห็นองค์พระอภัยจะไม่ตาย จะกลับกลายเกลียวกลมภิรมยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อใครไม่เห็นหน้าหากระจก <bot>:จะช่วยยกเงาส่องให้ผ่องศรี อนึ่งนั้นตัณหาตาไม่มี ไม่เห็นที่ทางสวรรค์เป็นสันดาน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสุวรรณมัจฉามารดาเจ้า <bot>:กำสรดเศร้าเคืองเข็ญเป็นไฉน หรืออยู่ดีศรีสวัสดิ์กำจัดภัย พ่อเล่าให้บิตุเรศแจ้งเหตุการณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่หลับนอนร้อนใจจนไก่ขัน <bot>:คิดผ่อนผันจะแก้กลที่หม่นหมอง ดูตำนานการศึกนั่งตรึกตรอง คีตหาช่องในตำหรับไม่หลับนอน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก่อนมันอยู่ได้วิสัยสัตว์ <bot>:ไม่ข้องขัดขาดเหลือช่วยเกื้อหนุน สอนให้ถือกรรมฐานเป็นการบุญ กุศลหนุนสิ้นกรรมที่ทำมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ชื่ออองออยผีป่าพนาสัณฑ์ มีรูปร่างอย่างหญิงทุกสิ่งอัน ศีรษะมันอย่างจระเข้เจ้าเล่ห์กล | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายมังคลานราราช <bot>:ล่วงลีลาศเร็วไวใครจะเหมือน ให้รีบรัดตัดวิถีมาสี่เดือน ไม่แชเชือนแล่นตะบึงถึงพารา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงถามว่าผ้ากรองทองผืนนั้น <bot>:แม่ให้ขวัญเนตรเจ้าเอาไปไหน กุมาราว่าฉันจีบใส่หีบไว้ นางว่าไม่เชื่อดอกมาหลอกกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร้องว่าฉาฉีอีฝรั่ง <bot>:ขึ้นเสียงดังข่มขู่กูหรือหวะ มาแต่งกลปล้นคายหมายชนะ เห็นว่าพระหลงใหลแล้วได้ที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมีทุกข์ขุกเข็ญเหมือนเช่นนี้ <bot>:จงเร่งตีโทนให้ดังอย่างถวิล จะมาช่วยทุกขาที่ราคิน กว่าจะภิญโญยงคงชีวัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือรบเรือไล่เข้าไปแอบ <bot>:ที่ช่องแคบชายกระสินธุ์บังหินผา บาทหลวงให้พวกพหลพลเภตรา ถือปืนผาคอยระวังทั้งนั่งยาม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพลางทางลุกขึ้นถากหญ้า <bot>:แล้วเมินหน้าเสียไม่ดูข้างผู้หญิง พี่เลี้ยงพราหมณ์สามคนเข้าช่วงชิง พ่อนั่งนิ่งอย่าทำให้รำคาญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระทรงฤทธิ์สังหารมารยักษี มาเพลี่ยงแพ้แม่หม้ายเสียดายดี เพราะโลกีกรรมเอ๋ยไม่เคยเป็น | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิงโตเต้นแผ่นผยองลำพองหาง <bot>:ฝูงแรดช้างพลายพังเที่ยวบังแฝง เห็นผู้คนเดินวัดวิ่งลัดแลง เข้าแอบแฝงป่าไม้ในไพรวัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมขลาตาแลมือแบแก้ว <bot>:สว่างแวววามแวมแจ่มจำรัส ยักษ์เขม้นเข่นเขี้ยวไล่เลี้ยวลัด ฝนก็ซัดซู่ซู่อู้อู้อึง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องจำใจจำลาสิกขาบท <bot>:แสนกำสรดเศร้าใจใครจะเหมือน พระอิงแอบแนบชิดสะกิดเตือน พูดแชเชือนที่ตรงเล่ห์ประเวณี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งอำมาตย์ชาติสอพลอทรลักษณ์ <bot>:เห็นเจ้ารักชวนกันคิดริษยา คอยยุยงลงโทษโจทนา ไม่รู้ว่าใจนางจะอย่างไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นทูลเรื่องเสร็จสรรพกลับมาด่าน <bot>:แจ้งอาการกับพระยาท่ากระสินธุ์ ขุนนางรู้รีบไปในบุรินทร์ ทูลพระปิ่นนคเรศนิเวศน์วัง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสาวแส้แร่วิ่งมาชิงผัว <bot>:อันความชั่วดังเอามีดเข้ากรีดหิน ถึงจะคิดปิดหน้าสิ้นฟ้าดิน ก็ไม่สิ้นสุดอายเป็นลายมือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคำข้อขอสัตย์เรานัดพบ <bot>:เห็นจะสบสมจิตที่คิดหมาย เมื่อเข้าถึงจึงค่อยบิดคิดอุบาย นางนี้ตายราบแล้วไม่แคล้วเรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่จะไม่ทำศึกอย่านึกหมาย <bot>:ไปบอกนายมึงให้แจ้งแห่งนุสนธิ์ จะตั้งรับทัพไทยจนวายชนม์ ไม่ย่อย่นกลัวเจ็บจนเย็บตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอ็งอุตส่าห์หาครูที่รู้หลัก <bot>:อยู่สำนักจะได้เลิศประเสริฐศรี ถึงยากเย็นเช่นกับกูเป็นมุนี อยู่กุฎีมีสุขทุกเวลา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตัวไปใจลูกยังผูกคิด <bot>:พอปลดปลิดเปลื้องธุระจะมาหา อย่ากริ้วโกรธโปรดปรานเถิดมารดา ไปไสยาอยู่ในถ้ำให้สำราญ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวข้านี้หรือคืออรหันต์ <bot>:ไม่หวงกันก่งคอพูดตอแหล อันทรัพย์สินสิ่งไรไม่ขอแล ทั้งผ้าแพรสิ่งไรไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงวักนํ้าพรำพรมประนมหัตถ์ <bot>:ช่วยโบกปัดเป่าพระเวทตามเพทไสย ที่หักรันนั้นก็ติดสนิทใน นางทรามวัยพลิกฟื้นเหมือนตื่นนอน | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ตรัสแจ้งแถลงเล่า <bot>:โยมเป็นเจ้าเมืองผลึกนึกหรรษา พาโฉมยงองค์ราชธิดา ชมชลาลมพัดกระจัดกระจาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดวันนั้นต้องยองยองนั่ง <bot>:เหลือกำลังดังอุระจะสลาย แกล้งอัดอั้นกลั้นใจจะให้ตาย ก็ไม่วายชีวาให้อาดูร | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าท้าวพระยาที่มาเก้อ <bot>:อายกับเธอทั้งปวงคิดหวงหึง จะชิงนางต่างตรึกไว้ลึกซึ้ง จนทราบถึงองค์ท้าวเจ้าบูรี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกข้างในคุณหม่อมจอมเถ้าแก่ <bot>:พูดกันแซ่จะวุ่นแล้วคุณเอ๋ย ทั้งหน้าเซียวเหี่ยวไปไม่เสบย การที่เคยแป้งขมิ้นไม่ยินดี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายระเด่นเห็นเขาแคลงจึงแกล้งร้อง <bot>:โอ้แม่น้องวัณฬาผินหน้าหนี ขอหยุดยั้งตั้งรับทัพโยคี มิใช่ผีดอกระเด่นได้เอ็นดู ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจากไปไกลแม่จะแลลับ <bot>:จะทุกข์ทับดังชีวังสิ้นสังขาร์ กอดกุมารหลานแอบแนบอุรา ทรงโศกากำสรดสลดใจ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เข้าเฝ้าบาทบพิตรอดิศร ดอกไม้ทองของสำหรับสดับปกรณ์ ของมารดรช่วยศพทูลครบครัน | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยิงปืนครื้นครั่นกันข้าศึก <bot>:เสียงก้องกึกโกลาดังห่าฝน หน่อกษัตริย์หัสไชยเร่งไล่พล ขึ้นปีนปล้นชิงค่ายชายชลา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งปรึกษาว่าจะขอต้องรอไว้ <bot>:ค่อยลูบไล้ดูท่าก่อนหนาหลาน ฝ่ายท่านย่ารักใคร่คงได้การ จะหักหาญขอสู่ดูไม่ควร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งแค้นคั่งดังชีวิตจะปลิดปลด <bot>:โศกกำสรดเศร้าทรวงดวงสมร คิดเหมือนพี่ที่กำเนิดร่วมอุทร ควรหรือค่อนขอดน้องให้หมองมัว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารองค์พระอภัยอยู่ในห้อง <bot>:แต่ตรึกตรองไม่สมอารมณ์หมาย ครั้นห่างนางสร่างมนต์กระวนกระวาย ให้คิดอายอกใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คาดเพดานศาลตั้งทั้งแปดทิศ <bot>:ผูกม่านปิดรจนาเลขาขำ ทั้งหอรบครบถ้วนกระบวนทำ ตั้งหม้อน้ำเครื่องบวงสรวงเทวา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครบังคมบรมนาถ <bot>:อภิวาทบงกชบทศรี จะป่วยการไพร่ฟ้าประชาชี ไม่พอที่เหนื่อยยากลำบากใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสั่งให้ไขวิสูตร <bot>:พอม่านรูดแลเห็นองค์น่าสงสาร พระพักตร์ผ่องหมองคล้ำเพราะรำคาญ ทั้งซ้ำอ่านอักขราก็พาเฟือน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่สมคิดบิตุราชจะขาดใจ <bot>:เหลืออาลัยลูกยาธิดาดวง เสียดายศักดิ์รักตระกูลพูนเทวษ น้ำพระเนตรมิรู้สิ้นรินรินร่วง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยรบพุ่งยุ่งยิ่งชิงไปได้ <bot>:ก็อาลัยอยู่ด้วยนางจะห่างเห สนิทแนบแยบคายช่างถ่ายเท เขียนจระเข้ขึ้นไว้หลอกตะคอกคน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จขึ้นจากอาสน์ <bot>:ขุนอำมาตย์บังคมก้มเกศี ไปสั่งพวกเมืองด่านชานบุรี คอยฟังข่าวเอาคดีแล้วรีบมา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลาเนื้ออ่อนอ่อนกายขึ้นว่ายเกลื่อน <bot>:ไม่อ่อนเหมือนเนื้อน้องประคองสงวน นางคมค้อนงอนงามตามกระบวน ต่างยั่วยวนหยอกหยิกกันซิกซี้ | สิงหไกรภพ | 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.