text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจอมวังสั่งเสนาพฤฒามาตย์ <bot>:ไปส่งบาทหลวงพลให้ล้นเหลือ แม้นขัดสนขนเอาทั้งข้าวเกลือ ไปส่งเรือเครื่องเสบียงได้เลี้ยงคน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอทราบความตามจริงสักสิ่งหนึ่ง <bot>:นั่นแหละจึงจะสร่างทางสงสัย ถึงยากเย็นเป็นตายก็หมายใจ จะตามไปไม่ขัดพระอัชฌา | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสถานที่พักตำหนักใหม่ <bot>:ฝ่ายท้าวไทชื่นชมสมถวิล มเหสีพระธิดายุพาพิน พร้อมกับสิ้นบนพลับพลาหน้าคีรี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ถึงแม้นมีมิได้มาดปรารถนา เคยถนอมกล่อมกลอกถึงดอกฟ้า เห็นดอกหญ้าไม่นิยมจะชมเชย | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายแม่ยายก็ต้องไปกับลูกสาว <bot>:คนละคราวแล้วไปนั่งช่วยสั่งสอน ข้างลูกเขยก็คำนับรับศีลพร เมื่อจะจรให้เขยรับจับเอามือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรารับจับยามตามโฉลก <bot>:อุษาโยคยามจันทร์เจ็ดชั้นฉาย ลงเลขลับขับไล่ยังไม่ตาย จึงทูลทายว่าข้าเห็นไม่เป็นไร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ถือซองสลาผ้าเช็ดปาก <bot>:แล้วออกจากประตูข้างทางฉนวน ทำกรีดชายกรายก้อยเที่ยวลอยนวล ตรงไปสวนมาลีด้วยปรีดา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อรู้แต่งหนังสืออยู่หรือไม่ <bot>:จงแก้ไขคิดกลอนอักษรสาร แม้นตอบต่อก็พอเห็นจะเป็นการ อันพวกฉานนี้ไม่วางนางพี่เลี้ยง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะวันเที่ยงเสียงหมู่แมงภู่[๑]ผึ้ง <bot>:ดังหึ่งหึ่งเหมือนหนึ่งฆ้องก้องกระหึม ที่หุบห้องปล่องหินกระสินธุ์ซึม สงัดงึมเงื้อมผาดูน่ากลัว | สิงหไกรภพ | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสามารถอาจองทะนงศักดิ์ <bot>:ซํ้าลอบลักลูกแก้วแล้วพาหนี ที่นับถือสื่อชักมันจักมี หรือเทวีเจ้าจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าเพ่อคิดติดตามคอยถามข่าว <bot>:ได้เรื่องราวมั่นหมายจึงผายผัน อันฝรั่งลังกาอย่าฆ่าฟัน เสียสัตย์ธรรม์ทศพิธผิดโบราณ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองหน้าหลังคั่งคับนับสมุทร <bot>:ฤทธิรุทรรบสู้ไม่รู้หนี ทังเกียกกายซ้ายขวาเคยราวี ขุนเสนีนายทัพกำกับพล | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันเดือดด่าว่าดูดู๋อ้ายทองอิน <bot>:ร้องเรียกทำไม่ได้ยินอ้ายฉิบหาย เข้ามุดนอนซ่อนอยู่ในหนังควาย เจ้าคุณนายท่านจะมาดูหน้ามึง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันจะแก่หรือว่าแม่แก่กว่าฉัน <bot>:เพราะเท่านั้นดอกจึงถามทรามสงวน นางละเวงเกรงความจะลามลวน จึงแปรปรวนแก้ไขมิให้อาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่คนน้อยคอยรบประจบรับ <bot>:แทรกสลับเปลี่ยนซ้ายย้ายไปขวา ใส่ธงเทียวเขียวแดงดาษดา เป็นเรือห้าร้อยถ้วนกระบวนรบ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:องค์พระเพ็ชรปาณีท้าวตรีเนตร <bot>:เสียพระเวทผูกทวารกรุงพาลถนอม สุจิตราลาตายไม่วายตรอม ล้วนเจิมจอมธรณีทั้งสี่องค์ | นิราศพระบาท | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำไม่รู้เราก็อยู่หาเห็นไม่ <bot>:ใครเขาให้มากักหาภักษ์ผล หนุ่มกับสาวเขาย่อมว่าเข้าตาจน มิผ่อนปรนช่างเป็นไรใครจะอาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรุ่งแจ้งแสงตะวันสุบันเย <bot>:สมคะเนไม่พักโหมหักหาญ เข้าพาราพาพี่น้องสองกุมาร ขึ้นปราสาทราชฐานสำราญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางพลางว่าแน่แม่ปลาช่อน <bot>:งอนจริงจริงยิ่งกว่าช้อนกว่างอนไถ พาหนังเสือเหลือยากลำบากใจ แล้วก็ไม่สู้ดีเหมือนชีเปลือย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยหน่อไทไปกำกับกำชับช่าง <bot>:อาศรมสร้างสุดงามทั้งสามหลัง ดูครึ้มครื้นรื่นรมย์ที่ร่มรัง มีเขื่อนกั้นบัลลังก์น่านั่งนอน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ฉุนรักสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:เพราะดอกดวงไม้ทองอันผ่องใส กลิ่นเข้าวับจับจ้วงเอาดวงใจ ให้หอมในนาสาดั่งทาจันทน์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครบวรราช <bot>:กับนางนาฏเสาวคนธ์วิมลสมร มากราบกรานทรงฤทธิ์พระบิดร พระอวยพรจงภิญโญเดโชชัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึงเรียกคนใช้ให้ไปหา <bot>:เก็บโหราเท้าสุนัขผักบุ้งขัน กับของชั่วหลายอย่างต่างต่างพรรณ เอามากลั่นชุบผ้าดำทำเป็นธง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกมาเถิดเพื่อนมารดาในป่าเปลี่ยว <bot>:แม่แลเหลียวไม่เห็นใครแล้วลูกเอ๋ย ทั้งแม่พ่อนี้จะได้ไว้ชมเชย นางบ่นเบยหวีดหวาดเพียงขาดใจ ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างแต่งตัวไว้เสร็จ <bot>:สวมเสื้อเกล็ดท่านโตโตดูโอ่โถง ชั้นนอกครุยตามกันไปในพระโรง บ่ายสองโมงกรุงกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์พงศ์นรินทร์สินสมุทร <bot>:สั่งให้จุดปืนสัญญาไม่ฝ่าฝืน เร่งพหลพลทหารชำนาญปืน ให้ออกยืนหน้าค่ายรายระวัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางสั่งให้ตรวจตราทุกหน้าที่ <bot>:วันพรุ่งนี้เห็นจะวุ่นขุ่นหนักหนา เห็นไม่พ้นไพรีมันบีฑา คิดตั้งหน้าสู้กับมันจนบรรลัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่รบทัพจับศึกไม่นึกพรั่น <bot>:หรือมาหวั่นหวาดที่จะมีผัว นางหยิกพลางทางขู่ว่าเคยตัว พ่อเจ้ากลัวก็คนเดียวเพราะเขี้ยวมี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พระองค์ทรงคิดให้รอบคอบ <bot>:ถ้าเห็นชอบท่วงทีจะหนีหาย จึงโปรดใช้ให้องค์พระลูกชาย ไปหาดทรายหาข้าจะมาฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะอีเมียมาด้วยจึ่งป่วยไข้ <bot>:กูเข้าใจบาดแผลพอแลเห็น เพราะมันถึงหวานนักจึ่งมักเป็น เหมือนกับเช่นได้อีแก่ก็แปรปรวน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ประสิทธิ์คิดสงสาร <bot>:มาอยู่นานจงไปหาที่อาศัย ศรีสวัสดิ์วัฒนาจงคลาไคล ท่านจะไปขอให้สมอารมณ์ปอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองกิเลสพาให้หลงเหมือนกงจักร <bot>:เราคิดหักมิได้หลงในสงสาร จึงตั้งใจหมายประโยชน์โพธิญาณ เราแจ้งการให้รู้ทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโยคีแจ้งเหตุเทศนา <bot>:ให้สองราสร่างเสื่อมได้เลื่อมใส อันทุกขังตั้งแต่เกิดกำเนิดใน ที่ร้อนใจมีทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลรบสมทบทัพ <bot>:ดูคั่งคับดาษดาทั้งหน้าหลัง พร้อมกษัตริย์สุริย์วงศ์ดำรงวัง มาเฝ้าบังคมคัลอัญชลี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าทุกข์ทนหม่นหมองเลยน้องแก้ว <bot>:ตกยากแล้วเหลือจะรักซึ่งศักดิ์ศรี จะยากเย็นเป็นตายวายชีวี ตามแต่ที่ผลกรรมได้ทำมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ามมหาวลาหกที่ตกคล้ำ <bot>:ให้ขาดน้ำธาราที่ห่าฝน ทั้งเมฆตั้งบังแสงพระสุริยน นภาดลก็สว่างกระจ่างตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีหนีฝรั่ง <bot>:ไปกับทั้งหญิงชายพร้อมนายไพร่ แต่สองยามตามกษัตริย์หัสไชย หมายจะไปยังเขาเจ้าประจัญ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงกระบองนำน้องรัก <bot>:เหาะตามยักษ์ไล่สกัดตีตัดษัย จนจวนพลบรบพุ่งพ้นกรุงไกร ถึงเขาใหญ่ได้ที่สีหนาม | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางตอบว่าขอบจิต <bot>:กลิ่นชาววังยังติดมาแต่สวน อย่าอาวรณ์ร้อนเร่าเฝ้าคร่ำครวญ จะช่วยชวนมาในฉากไม่ยากเย็น | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบาทหลวงลวงล่อจะรอทัพ <bot>:เขาก็กลับปลอมปนเป็นคนสนิท เข้าจุดไฟไหม้ด่านผลาญชีวิต ไม่ทันคิดรบสู้ทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:โสมนัสดั่งเห็นมิตรกนิษฐา พลางฟังคำตาเฒ่าเจ้าตำรา เชิญพระอาจารย์ช่วยด้วยเถิดคุณ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จุดไฟไล่แล้วค่อย <bot>:ถอยไป เพลิงดับกลับเวียรรไว แวดล้อม หลอดเป่าเท่าไรไร ไม่ว่างช้างเอย ดุจว่าฆ่าศึกห้อม ฮุ่มไว้ใจหาย | นิราศสุพรรณ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดสงสารป่านฉะนี้เจ้าพราหมณ์น้อย <bot>:จะอยู่คอยหรือจะไปเสียไกลสวน เมื่อเดินมาพอพ้นต้นลำดวน ทำแย้มสรวลเหมือนจะชวนจำนรรจา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลำพระอภัยเข้าไปเคียง <bot>:จำสำเนียงอุศเรนได้เจนใจ ดังอู้อู้ครู่หนึ่งท่วมถึงท้าย คนลงว่ายน้ำเรียกกันเพรียกเสียง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งจะส่งองค์พระบุตรีนั้น <bot>:ทมิฬมันจะประมาทพระบาทได้ เป็นเหตุผลต้นความด้วยทรามวัย ขอจงให้นางสะเดาะพระเคราะห์นาม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสเศร้าสร้อยละห้อยหา ว่าหลานเอ๋ยพี่ชายกับนัดดา ไปปราบข้าศึกข้างฝ่ายริมชายชล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิให้ร้อนถึงอาณาประชาราษฎร์ <bot>:ข้าพระบาทกับท่านครูหมู่ทหาร ขอกำจัดเหล่าร้ายให้วายปราณ มิให้นานเนิ่นช้าถึงห้าวัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางก้มกราบบาทบงสุ์พระทรงศิล <bot>:แหวกวารินไปคูหามารศรี ฝ่ายองค์พระภูวไนยอภัยมณี กลับมาที่ศาลาพระอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่ออยู่สองต่อสองในห้องหับ <bot>:จะบังคับมิให้ใครกลุ้มใจมั่ง ถึงโกรธขึ้งอย่างไรก็ไม่ฟัง พลางเข้านั่งแอบข้างไม่ห่างกาย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์พงศ์กษัตริย์จึงตรัสห้าม <bot>:อย่าวู่วามเลยพี่น้องทั้งสองศรี แม่ก็รู้อยู่ว่าเป็นไปเช่นนี้ เพราะว่าพี่ตามติดพระบิดา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยเธอเข้ามาผวากอด <bot>:จนกายคอดขาดกระเด็นออกเป็นสอง เธอรวบรัดหัตถ์รับประคับประคอง ข้าร้องร้องรู้สึกก็นึกอาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่ทำกลศึกมาลึกซึ้ง <bot>:แกรำพึงคับคั่งดังสิงขร มาทับทุ่มในอุราให้อาวรณ์ แต่จะนอนก็ไม่หลับมันคับใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกม้าใช้ไม่ทันจะบอกแจ้ง <bot>:ด้วยเรี่ยวแรงฤทธิ์ยักษ์เร็วหนักหนา พวกกองทัพจับมนุษย์ตามรุดมา ถึงพารารอพลสกลไกร | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าปลอมทัพจับเป็นเห็นจะได้ <bot>:แต่พอให้ปรากฏเป็นยศศักดิ์ ด้วยยังห้ามปรามศึกกันคึกคัก เขาเปิดปักกะตูไว้เห็นได้ที | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางปราศรัยในเล่ห์เสน่หา <bot>:แต่พี่มานั่งคอยอยู่น้อยหรือ เชิญไปแท่นไสยาจะหารือ แม่อย่าถือไปด้วยกันเถิดขวัญใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกิดมาแล้วก็คงตายวายชีวาตม์ <bot>:อย่าหมายมาดรักใคร่ใฝ่ถวิล เพราะกิเลสเจตนาจึ่งราคิน ให้สัตว์ดิ้นอยู่ในบ่วงคือห่วงมาร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสร็จลงเรือกำปั่นสุวรรณหงส์ <bot>:ให้โบกธงออกไปชายกระแส แล้วตีกลองฆ้องระฆังกระทั่งแตร กำปั่นแห่กำปั่นรบขึ้นครบครัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทัพล้อมพร้อมพรั่งก็ตั้งโห่ <bot>:สำเนียงโกลาลั่นสนั่นไหว บ้างก็พุ่งศัสตรายิงมาไป ไล่เข้าใกล้กลัวสง่าจะฆ่าฟัน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเคยถูกหยูกยาข้างฝรั่ง <bot>:จะว่าคลั่งเคลิ้มอีกจึงหลีกหนี เป็นเคราะห์แล้วแคล้วคลาดในชาตินี้ ถึงจะมีผัวข้าไม่ว่าความ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้ววางตักวักนํ้ามาลูบไล้ <bot>:คลี่สไบผูกบนต้นพฤกษา ให้นอนเปลเห่กล่อมกุมารา ได้แต่ช้าแม่อีขับจนหลับไป | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทบิตุรงค์ขึ้นทรงรถ <bot>:มีกลิ้งกลดเกณฑ์แห่แลสลอน สารถีตีกัณฐัศว์อัสดร จากนครแห่ไปท้ายบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนุ่งห่มสมเป็นที่บุตรีเอก <bot>:จุดเทียนเสกมนต์ตามความประสงค์ แป้งน้ำมันจันทน์ลูบทั้งรูปทรง สุคนธ์ผงผัดผ่องละอองนวล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:เวรวิบัติบาปสร้างแต่ปางไหน เมื่อยังเยาว์เล่าก็พรากจากกันไป ไม่บรรลัยก็ได้มาเห็นหน้ากัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะจับวายุพัฒน์ตัดศีรษะ <bot>:ให้สมกะแค้นจิตด้วยริษยา มันไม่เคยลบหลู่แต่อยู่มา ในลังกาก่อนไรก็ไม่มี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์พงศาเข็ดฝรั่ง <bot>:ไม่อยู่วังจะไปช่วยกันด้วยหมด พร้อมกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ทรงพระยศ ขึ้นทรงรถเรียงกันเป็นหลั่นไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ดูเด็กเล็กเหลือหรือเนื้อน้อย <bot>:กระจ้อยร่อยรูปทรงน่าสงสาร แล้วคิดแหนงแรงล้นพ้นประมาณ เมื่อเสียด่านเดินมาตามม้าทัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารสมเด็จเกศกษัตริย์อติเรก <bot>:พระองค์เอกอิศราอาณาจักร ทั้งองค์พระอนุชานราลักษณ์ ประเสริฐศักดิ์สุริย์วงศ์ทรงแผ่นดิน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันชาตินี้มิให้ชั่วเช่นตัวน้อง <bot>:ไม่หมายสองปองรักยศศักดิ์แสง จริงจริงนะจะใคร่ตายให้หายแคลง โอัเสียแรงรักพระองค์มาสงกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นรอยไฟไหม้รอบขอบจังหวัด <bot>:หน่อกษัตริย์ขัดพระทัยให้หมองศรี เข้าทอดท่าหน้าวังทั้งมนตรี ไปเฝ้าที่พระโรงรัตน์ชัชวาล ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ไม่ตั้งอยู่ในสัตย์สุจริต <bot>:มาก่อกิจการชั่วยั่วโทโส แล้วมิหนำทำการพาลพาโล จนใหญ่โตน้ำเนื้อก็เหลือทน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์อ้นอั้นให้ตันจิต <bot>:ไม่นั่งชิดเชษฐาผินหน้าหนี มิไปไยไปดีก็มาดี ฉันไม่มีพี่น้องจึงต้องอาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัสไชยไปตั้งอยู่ข้างเหนือ <bot>:เอาคนเจือนายไพร่รีบผายผัน วลายุดาวายุพัฒน์หัสกัน ทั้งสามนั้นออกไปอยู่บูรพา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำร่ำว่าให้ลาพรต <bot>:เสียวสลดรำลึกนึกขึ้นได้ ด้วยพระเดชะพระกุศลเข้าดลใจ เสียดายไม้เท้าสะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอนุชาว่าหม่อมฉันกับหลานรัก <bot>:สาพิภักดิ์มั่นคงอย่าสงสัย ซึ่งหักหาญราญรอนแต่ก่อนไร ด้วยมิได้แจ้งกระจัดเป็นสัจจา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุลาลีอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:มาสั่งนายเครื่องใหญ่ในราชฐาน แล้วจึ่งเรียกพวกฝรั่งมาสั่งการ ทั้งคาวหวานมีต่างต่างที่อย่างดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากแพแซ่สำเนียงเสียงสนั่น <bot>:ถึงกำปั่นทอดท้ายทั้งซ้ายขวา ทั้งสองนางย่างเยื้องขึ้นเภตรา พร้อมบรรดาสาวสนมกรมใน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นสินสมุทร <bot>:ช้ากว่าอุศเรนเหลือด้วยเรือใหญ่ ทุกคืนค่ำร่ำมาไม่ราใบ พระอภัยทุกข์ร้อนนอนรำพึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันวิชาเรียนร่ำเหมือนน้ำอ้อย <bot>:มันอร่อยซาบซุ่มทุกขุมขน จะได้คิดมั่วสุมประชุมพล ต่อเรือกลจักรไกไว้สำรอง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยใจกล้าว่าพระแม่ <bot>:อย่าท้อแท้ทุกข์ทำไมฉันไม่หนี ถึงโกฏิแสนแน่นมามากกว่านี้ ลูกจะตีตัดออกไปคงไม่ฟัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหัสกันสุบันเย <bot>:มาถึงเทวะสิงสู่ที่ภูผา มีศาลเจ้าเสาหินแก้วศิลา เป็นที่ป่าสูงสงัดถิ่นสัตว์ไพร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชั้นจะยืมของใครเขาไม่เชื่อ <bot>:ด้วยตัวเหลือโป้ปดสบถถี่ ปากก็หวานเหมือนน้ำตาลเพชรบุรี ข้าวของมีให้ไปมิได้คืน | สุภาษิตสอนหญิง | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพวกพราหมณ์ตามจับก็กลับสู้ <bot>:ยิงธนูพลาดเพลี่ยงหลีกเลี่ยงหลบ พอพวกพ้องย่องตอดดอดมาพบ ช่วยกันรบหักออกนอกกำแพง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยคิรีนี้เป็นหลักลังกาทวีป <bot>:ยอดเหมือนกลีบจงกลมณฑลสถาน ครั้นถึงสิบห้าวันก็บันดาล เป็นฝนซ่านโซมสาดไม่ขาดคราว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าเป็นห่วงหน่วงหนักจักไปส่ง <bot>:จะไปลงเภตราเวลาสาย แล้วนำหน้าพาเดินตามเนินทราย ศิษย์ทั้งหลายแวดล้อมมาพร้อมเพรียง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พระเจดีที่ค่างถ้ำ <bot>:บุรำบุราน สูงสักหกสอกประมาณ ลม่อมป้อม ปตูมีที่ช่องดาน ดันปิดสนิดแฮ ปูนเพชรเขดเฃาล้อม แล่งไว้ใบลาน | นิราศสุพรรณ | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงเกรงจิตคิดอดสู <bot>:จะนั่งอยู่ที่นั่นด้วยก็ขวยเขิน แกล้งพาทีมิให้ฤทัยสะเทิน หม่อมฉันเชิญอยู่จนหายเห็นหลายวัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบอกหายฝ่ายองค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:จะพรากพลัดเสียให้ห่างเสนหา ถึงสร่างโศกโรครักหนักอุรา เสวยยาอย่างอื่นไม่ชื่นองค์ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทรามเชยเคยทะเลมาหลายครั้ง <bot>:นางชาววังเคยคลื่นนั่งยืนสลอน พอเวลาสายัณห์ตะวันรอน ลมอ่อนอ่อนออกกลางให้กางใบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวกาว่าทูลละอองบาท <bot>:โอรสราชพระอภัยครองไอศวรรย์ สุดสาครสุริย์วงศ์พระทรงธรรม์ เธอครองขัณฑเสมาในธานี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ที่นี่อีละเวงเก่งกว่าเสือ <bot>:จะฉีกเนื้อเลี้ยงชู้เช่นหมูหัน แม้นโปรดให้ไปรบจะขบฟัน เที่ยวห้ำหั่นเสียให้สิ้นลิ้นลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จอมวงศ์พงศ์กระษัตริย์จัตุพักตร์ <bot>:กับเมียรักบุตรีเสน่หา ขึ้นนั่งบนบาหลีด้วยปรีดา ฝูงกำนัลกัลยาอยู่รายเรียง ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุถึงเชียงใหม่หม้า <bot>:ทวารทอง เวียงวาสปราการสอง เขื่อนขั้ง เหราเฟือดฟัดฟอง คือค่าย งามเอย หอเลิศเลยต้ายตั้ง ข่ามข้าศึกแสลง | โคลงนิราศหริภุญชัย | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญอ่อนสมรมิ่ง <bot>:แม่เป็นหญิงยอดมนุษย์สุดจะหา เพราะรักนางอย่างยิ่งกว่าชีวา จึงอาสาบิตุรงค์ออกสงคราม | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาหัวผีที่พลับพลานั้นมาต่อ <bot>:ได้กับคอแต่คนนี้มันมิใช่ แต่เครื่องทรงนั้นขององค์พระอภัย เหตุไฉนจึงเป็นไปเช่นนี้ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทานโทษโปรดเถิดพระผ่านเกล้า <bot>:เขาเรียกเร้าเร่งเตือนอย่าเชือนเฉย ช่วยโลมเล้าโฉมงามเสียตามเคย อย่าให้เย้ยเยาะเล่นอยู่เช่นนี้ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้นึกแสนแค้นพวกชาวผลึก <bot>:เป็นข้าศึกจะใคร่จับสับเกศา แต่คิดกลัวผัวจะขัดหัทยา ไม่เข่นฆ่าแต่จะทำให้หนำใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอองออยพลอยถามนามวิหค <bot>:นั่นเสียงนกอะไรไซ้ปีกหาง โน่นหรือเจ้าเปล้าลายอยู่ปลายยาง โน่นเรียกนางนวลแนบแอบนางนาน | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิงโตอัดกัดก้านกระหนกเกี่ยว <bot>:เทพเหนี่ยวเครือกระหวัดหัดถ์ขยุ้ม ชมภูพาลกอดก้านกระหนกรุม สุครีพกุมขรรค์เงื้อในเครือวง | นิราศพระบาท | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เช้าในกรุงกาลวาศราชฐาน เวลาเฝ้าเข้าประณตบทมาลย์ พระเห็นหลานจัตุพักตร์ตรัสทักทาย | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขารู้แน่ว่าแม่ยังเป็นสาว <bot>:จะว่ากล่าวลวนลามถึงความหลัง ถ้าทราบถึงพระเจ้าอาก็น่าชัง ด้วยปิดบังมิได้บอกออกให้รู้ | พระอภัยมณี | 59 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.