text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะอยู่ดีปรีดิ์เปรมเกษมสุข <bot>:หรือจะทุกข์อย่างไรทั้งใต้เหนือ ถึงเจ็ดปีลูกหลานในว่านเครือ ไม่พบเชื้อเห็นวงศ์พงศ์ตระกูล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนึกว่าหน้าโง่โตเสียเปล่า <bot>:จะหน่วงเจ้าไว้ให้ช้าเลือดตาไหล จึงเสแสร้งแกล้งว่าให้อาลัย แม้รักใคร่จริงจังจงฟังคำ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ลุกช่วงดวงใหญ่เหมือนไข่เป็ด <bot>:สีเหมือนเพชรแจ่มจำรัสประภัสสร จงจำไว้เถิดท้าวเจ้านคร จะเย็นร้อนแจ้งเหตุในเภทภัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงพากเพียรเรียนร่ำให้สำเร็จ <bot>:กลเม็ดเหมือนอย่างกริชที่มิดฝัก แต่ฝึกตัวมั่วชายวุ่นวายนัก ใจจะรักเขาเข้าบ้างระวังใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำเราเจ้าเกาะสงเคราะห์ท่าน <bot>:จงคิดการบำรุงซึ่งกรุงศรี นั่นแหละจึงจะพิพัฒน์สวัสดี แล้วจากที่หายวับไปกับตา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสรรพเสร็จเสด็จเดินนางเชิญเครื่อง <bot>:ตามแน่นเนื่องเยื้องย่างดังนางสวรรค์ ลงเรือครุฑหยุดนั่งบัลลังก์สุวรรณ ได้ฤกษ์ลั่นฆ้องโห่เป็นโกลา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงประดังตังตึงเสียงผึงผาง <bot>:ทั้งสองข้างคั่งคับสัประยุทธ์ ปล่อยมณฑกนกสับปืนคาบชุด ชนวนฟุดไฟวุบเสียงฟุบตึง ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ขอสู่กูพอจะรู้บ้าง <bot>:พูดเป็นทางตามประสาอัชฌาสัย การเช่นนี้ไม่กังวลไม่สนใจ เองให้ไปก็ต้องลองดูที | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างหมายบอกตามตำแหน่งแถลงไข ถึงวันฤกษ์เบิกอรุณวิ่งวุ่นไป ต่างสอดใส่เสื้อแดงตกแต่งกาย | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ข้าศึกแตกพ่ายกระจายหนี <bot>:ในยามนี้ว่าอยู่ในไพรระหง ข้าพระบาททูลความไปตามตรง แล้วแต่ทรงเห็นอย่างไรคงได้การ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลทหารชำนาญรบ <bot>:มิได้หลบข้าศึกไม่นึกหนี พลางร่ายเวทวิทยาวิชามี ล้วนคนดีสารพัดทั้งจัดเจน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าเข้าใจที่ในจิต <bot>:เห็นจริตรักใคร่ไม่หน่ายหนี ในลูกสาวเจ้าจังหวัดปัถพี แกรู้ทีทำเป็นว่ามาทำไม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลูกนี้มิได้เป็นใจด้วย <bot>:จะคิดช่วยกำจัดตัดเกศา ทั้งสององค์ทรงธรรม์จงกรุณา แต่ตัวข้านี้ได้โปรดยกโทษทัณฑ์ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านรับจับธงเดินตรงออก <bot>:แกล้งโบกบอกหญิงชายทั้งซ้ายขวา เราจะไปให้ผู้รู้วิชา มาเข่นฆ่าโคตรท้าวเจ้าบุรี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือสำรองสองร้อยจะคอยซ้ำ <bot>:ถึงเพลี่ยงพล้ำเปลี่ยนผลัดไม่ขัดสน อังกุหร่ากล้าหาญการประจญ เป็นนายพลกองหลังระวังภัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทะเลลมยมนาสาคเรศ <bot>:แม้นเกิดเหตุสารพัดจะขัดขวาง ต่อตกแล้งแต่งเรือไปสืบทาง ทุกด่านขวางขอบเขตประเทศเมือง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดธิดาหน้าซีดร้องกรีดกราด <bot>:สะดุ้งหวาดวิ่งหนีไม่มีขวัญ พระรามวงศ์ทรงศรไล่รอนรัน ยักษ์ขยั้นหยุดยั้งคับคั่งคอย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดุเหว่าแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยร้อง <bot>:ประสานซ้องบรรเลงวังเวงหวาน สกุณากาสักในคัคนานต์ ไก่ประสานขานขันสนั่นครวญ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้เอาข้าวปลาลงมาแจก <bot>:ฝรั่งแขกพลนิกายทั้งนายไพร่ พอได้พบน้องยาอาสะใภ้ แล้วจะได้ตามติดพระบิดร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตัวพี่จะไปแต่ใจอยู่ <bot>:เหมือนเคยคู่เคียงกายสายสมร แม้นผิดพี่ที่รักร่วมอุทร ก็ไม่จรจากน้องให้หมองนวล ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำร่ำเล่าเศร้าสังเวช <bot>:เสียประเทศถิ่นฐานสงสารสมร เป็นลูกสาวท้าวพระยาอนาทร พลอยทุกข์ร้อนรำพึงคิดถึงองค์ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยอกรวอนไหว้ไทเทเวศ <bot>:อมรเมศเมืองฟ้าทุกราศี ถ้าแม้นสิ้นบุญญาพระสามี ให้น้องนี้มอดม้วยไปด้วยกัน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง <bot>:มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเปนน่าอาย | นิราศภูเขาทอง | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้หญิงชิงกันเก็บจนเล็บหัก <bot>:เข้าข่วนผลักเพื่อนสนิทว่าอิจฉา กรุงกษัตริย์ตรัสสั่งพวกเสนา ให้โยธาเกี่ยวข้าวเอาให้พอ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงอยู่ดีอย่าได้มีซึ่งความทุกข์ <bot>:เกษมสุขในสมบัติพัสถาน ไปถึงวังลังกาไม่ช้านาน ไม่มีการศึกทัพจะกลับมา ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลัวจะหนีไม่พ้นบนอากาศ <bot>:ดูเกลื่อนกลาดคึกคักมานักหนา ค่อยรอเรียงเคียงสมรรีบร่อนมา ลงจับค่าคบไม้พระไทรทอง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยพลั้งไปนึกไม่ได้ถึงอ้ายแขก <bot>:เมื่อแต่แรกพูดไปมากถลากถลำ ครั้นจะกลับฝ่าฝืนพูดคืนคำ อายกับน้ำใจตัวได้ชั่วเกิน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุถึงเถียงเส่าสร้อย <bot>:ศรีเสถียร อัศว์ด่ำเรียรถเกวียน คืดเกล้า ไทเห็นอุพาเจียน จันแม่ มาแฮ ยลใช่ชีพิตเข้า พี่ห้อยหฤทัย | โคลงนิราศหริภุญชัย | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงพาราการะเวกเข้าวังราช <bot>:เฝ้าพระบาทบิตุเรศเจ้าเขตขัณฑ์ ทูลเล่าความตามจริงทุกสิ่งอัน ถวายบรรณาการทั้งสารตรา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภานารีชลีฉลอง <bot>:จะตรึกตรองตามพระคุณการุญสอน แล้วกราบลามาวังทูลบังอร นางทุกข์ร้อนรู้ว่าคิดนั้นผิดพลั้ง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิให้เราเข้าไปถึงในถ้ำ <bot>:ต้องคอยทำร้ายอยู่นอกคูหา ท่านช่วยล่อแต่พอให้มันไล่มา เราจะฆ่าตัวนายให้วายชนม์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุดาหน้าเง้าเที่ยวเซ้าซี้ <bot>:จะอยู่นี่แล้วหรือเจ้าจึงเฝ้าแฝง เที่ยวเก็บเล็มเต็มห่อให้พอแรง ยังจะแกล้งชักช้าน่ารำคาญ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าอย่าสลดจงอตส่าห์ <bot>:แม้นลมมาเป่าสำทับคงหลับใหล ในคราวนี้รอดตัวอย่ากลัวใคร เอาให้ได้เมืองด่านชานบุรี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามคู่อยู่ปราสาทราชฐาน <bot>:ทิ้งทหารสามพราหมณ์ห้ามไม่ไหว พ่อมาด้วยช่วยเอ็นดูพระภูวไนย ไปแก้ไขเสียให้ฟื้นกลับคืนเป็น ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยินดีคลี่ผ้าย้อมยาแฝด <bot>:เปรียบเหมือนแรดได้กลิ่นถวิลหา ประจงจำสำคัญของวัณฬา พระเชยผ้าหอมหวนให้ยวนยี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอาชารีบโผนโจนลงน้ำ <bot>:โดดขึ้นลำเรือจอดทอดไสว เข้าโขกกัดฟัดซ้ำทุกลำไป คนเจ็บไข้ล้มลุกลงคลุกคลาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยห้ามปรามตามธรรมเนียมดูเหลี่ยมเล่ห์ <bot>:แม่โว้เว้เนรคุณทำหุนหัน จึงตัวเจ้าเข้าไปหามารดานั้น ตามพงศ์พันธุ์พวกบิดาให้ถาวร ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณพรั่นจิตคิดขยาด <bot>:เชิงฉลาดทูลแจ้งแถลงไข แม้มิโปรดโทษทัณฑ์ก็บรรลัย ซึ่งมิได้กราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นล่องมาในสาคเรศ <bot>:ล่วงประเทศเมืองท่าชลาไหล ได้เดือนครึ่งถึงกำพลสกลไกร ทั้งเรือใหญ่เรือรบประจบกัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นแลเห็นหลานรัก <bot>:พานงลักษณ์เลี้ยวทางมาข้างฝา สำอางเอี่ยมเทียมเทพธิดา สำคัญว่าเทวีเป็นพี่สะใภ้ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพระน้องกองการะเวกผลึก <bot>:ล้วนเจนศึกเวทมนตร์ดลคาถา ครั้งสำเร็จเสร็จสรรพจับสาตรา พระทรงมาที่นั่งนิลมังกร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงมาสู้กูจะทำให้หนำจิต <bot>:ถึงชีวิตมรณาไม่ราถอย พลอยหยาบหยามตามผัวอีหัวพลอย ช่างสำออยออดแอดยาแฝดดี | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขี้เกียจกล่าวชาววังล้วนรังแต่ง <bot>:กระแจะแป้งเป็นต้นด้วยสนจิต แหนบมีดพับกับหวีคู่ชีวิต ไปไหนติดตัวนางไม่ห่างกาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มือหนึ่งจับไก่ดิบหยิบกระชาก <bot>:เอาใส่ปากเคี้ยวเหยอทั้งเรอหาว จับเอาแพะฉีกเชือดเลือดออกพราว แลบลิ้นยาวเลียดูดพูดออกอึง | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้มีสารมาทานทัด <bot>:ว่าสมบัติของสมเด็จพระเชษฐา อย่างไรอยู่ผู้ถือหนังสือมา จงพูดจาให้เราแจ้งที่แคลงใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงลุกเข้าไปที่ในห้อง <bot>:หยิบเอาของกับตำราห่อผ้าสี ทั้งดอกไม้ทำด้วยทองเป็นของดี เอามาที่ท้าวไทแล้วให้ปัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบทเบื้องเรื่องนี้ยกไว้ก่อน <bot>:จะขอย้อนกล่าวข้างแขกแปลกภาษา ท้าวกุลามาลีศรีโสภา รักธิดาจอมนรินทร์เมืองสินชัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกหมู่หมวดตรวจตามความรับสั่ง <bot>:มาพร้อมพรั่งที่ปราสาทราชฐาน ถึงวันนัดสี่ค่ำจะทำการ พนักงานทูลท้าวเจ้าบุรินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุขกะทุกข์ปลุกปล้ำทำให้สัตว์ <bot>:ต้องว่ายวัฏเวียนวงในสงสาร แต่เวียนตายเวียนเกิดกำเนิดนาน โดยประมาณแสนกัปจึ่งดับไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลาพาลูกกับหลานเลี้ยง <bot>:ประคองเคียงซ้ายขวามารศรี ลงเรือน้อยลอยแล่นเข้าธานี ประทับที่ตำหนักแพแลชำเลือง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สารภาพผิดนักควรตักษัย จะตีฆ่าด่าฟันทำฉันใด ไม่นอกใจเจ้าพระคุณกรุณา | สิงหไกรภพ | 49 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านพราหมณ์เฒ่าเอากระแจะมาเจิมพักตร์ <bot>:ให้สูงศักดิ์ล้ำเลิศประเสริฐศรี พลางอวยพรให้พิพัฒน์สวัสดี จงเปรมปรีดิ์ในสมบัติกษัตรา | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจนธนูผู้เป็นพี่ที่วังหน้า <bot>:ให้รักษาราชัยไอศวรรย์ ช่วยว่าขานการแผ่นดินสิ้นทั้งนั้น ตั้งแต่วันนี้ไปเราไม่ดู ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านท้าวเทพาสูรคิดขุ่นข้อง <bot>:เขม้นมองร้องอุเหม่มเหสี หลงรำลึกนึกถึงว่ามึงดี กลับมามีผัวใหม่นอกใจกู | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงลูกเต้าเขาชังก็ช่างเขา <bot>:แต่ใจเราเรายังรักกันหนักหนา ลูกกำเนิดเกิดครรภ์แม่วัณฬา เหมือนลูกพี่มิได้ว่าแม่อาธรรม์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลความตามกระดาษที่วาดรูป <bot>:พระโลมลูบลืมองค์ด้วยหลงใหล ลูกหลากนักลักเอามาเผาไฟ มันไม่ไหม้กลับลุกขึ้นคลุกคลี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ล่วงทางบางบ้านเรียด <bot>:ริมชลา สองฝั่งพรั่งพฤกษา สลับสล้าง ไม้ปลูกลูกดอกดา ดกดาศกลาดเอย ทรงกลิ่นรินรื่นข้าง ขอบคุ้งฟุ้งขจร | นิราศสุพรรณ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพระองค์ทรงเมตตาวายุพัฒน์ <bot>:ไม่ข้องขัดวาสนาอัชฌาสัย แต่หนุ่มนักจักเข้าเฝ้าไม่เข้าใจ จะพาไปได้ช่วยทูลมูลิกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยเห็นใกล้ค่ำ <bot>:จึงวักน้ำลูบปี่อธิษฐาน เป่าเสียงสูงฝูงคนเหลือทนทาน ก้องกังวานวาบวับเสียวจับใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเหลียวหลังยั้งยืนสะอื้นอั้น <bot>:สุดจะกลั้นกันแสงแถลงไข เราถึงที่ชีวันจะบรรลัย เหมือนอกใจนี้จะแตกแหลกทำลาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราก็รู้ว่าท่านเจ้ามารยา <bot>:ที่เรามาหมายเชือดเอาเลือดเนื้อ ไม่สมนึกศึกพลั้งลงครั้งนี้ จะกลับดีด้วยศัตรูอดสูเหลือ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำโบราณท่านเปรียบประเทียบว่า <bot>:อยู่ใต้ฟ้าแล้วตัวอย่ากลัวฝน ถึงรถแตกแยกยับไม่อับจน ทรงช้างต้นตัดทางไปกลางไพร | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พร้อมกันหยุดยั้งอยู่ยอดภูเขา แซ่สำเนียงเสียงโห่เรื่อยโร่เร้า ดูดังเงาเมฆมืดเป็นพืดมา | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกอยู่เกาะเงาะงวงทั้งปวงนั้น <bot>:พวกคนธรรพ์ทั้งสหายหลายภาษา ฝ่ายพวกพ้องกองทัพพระมังคลา ตั้งริมท่าท้ายเมืองจัดเครื่องเลี้ยง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาว่าเมื่อรบได้พบเห็น <bot>:พราหมณ์นี้เป็นตัวนายปีกซ้ายขวา ที่รูปร่างอย่างยักษ์ลักขณา ทั้งสองตาแดงช่วงดังดวงไฟ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในเรื่องความสามพระหน่อวรนาถ <bot>:กราบพระบาทบพิตรอดิศร ด้วยเดิมได้ให้สารสามมารดร จะโอนอ่อนอัภิวาทบาทยุคล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บทเบื้องเรื่องรบสงบไว้ <bot>:จะกล่าวในเมืองลังกามหาสถาน พอว่างศึกสรรพเสร็จสำเร็จการ พระผู้ผ่านรมจักรนัครินทร์ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ใจลูกผูกพันจนฝันเห็น <bot>:มิได้เว้นวายวิตกเลยอกเอ๋ย จึงถือบวชกรวดน้ำไปตามเคย ไม่ละเลยลืมพระคุณกรุณา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:วางบอกแจ้งเจ้าประเทศทุกเขตขัณฑ์ กุมารชัยสุริยามามารัน สมทบกันกับบิดารีบคลาไคล | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายข้าเฝ้าเหล่าทหารพลเรือน <bot>:ไม่บิดเบือนบังคมชมปัญญา พนักงานการสำหรับประดับศพ ก็แต่งครบเครื่องอร่ามตามภาษา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นางเชิญเครื่องเรียงรายทั้งซ้ายขวา ไปตึกทองห้องเทพกินรา เห็นผ่านฟ้าพึ่งจะฟื้นตื่นบรรทม | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเณรน้อยเสด็จมาดูน่ารัก <bot>:พระกลดหักทองขวางกางถวาย พี่เหลียวพบหลบตกลงเจียนตาย กรตะกายกลิ้งก้อนศิลาตาม | นิราศพระบาท | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ปี่ที่เพราะเสนาะเสียง <bot>:ยินสำเนียงถึงไหนก็ใหลหลง อวยพรพลางทางหยิบธำมรงค์ คืนให้องค์กุมาราแล้วว่าพลัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ออกแควแม่น้ำปาก <bot>:คลองโยง แด่น๐ด่านบ้านเรือนโรง เรียดคุ้ง ชื่อลานตากฟ้าโถง ทุ่งรอบขอบแฮ เยนย่ำน้ำค้างฟุ้ง ฟากฟ้าสากล | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพลัดพรากจากวังไปทั้งสอง <bot>:เหมือนตัวของน้องนี้เสียศีรษะ จะกำสรดอดบรรทมลมปะทะ สงสารพระจะระทดสลดพระทัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพราหมณ์เฒ่าเจ้าบ้านนั่งสานพ้อม <bot>:เข้าเกลี้ยกล่อมนั่งไหว้แวะไปหา ฝ่ายตาพราหมณ์ถามไต่ไปไหนมา พวกเสนาบอกความไปตามตรง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์ครั่นครื้นเป็นคลื่นคลั่ง <bot>:เพียงจะพังแผ่นผาสุธาไหว กระฉอกฉาดหาดเหวเป็นเปลวไฟ พายุใหญ่เขยื้อนโยกกระโชกพัด | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงศึกเสือเหลือร้ายข้างภายนอก <bot>:ก็ง่ายดอกด้วยว่ามีที่หนีหลบ เกรงแต่ที่พี่ยาตามมาพบ จะต้องรบรักเหลือจะเบื่อใจ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราก็ควรจะเป็นข้าเหมือนว่ากล่าว <bot>:บรรดาเหล่าพวกพหลพลทหาร เร่งบอกกล่าวชาวไพร่ที่ใช้การ มีประมาณอยู่เท่าไรในบาญชี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงวิหคนกกามาไม่ถึง <bot>:ด้วยลึกซึ้งสายสมุทรสุดกว้างขวาง ไม้จึงงามตามฤดูไม่รู้ร้าง พระชมพลางเพลิดเพลินดำเนินมา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งที่รักยักขินีมิได้พบ <bot>:พากันหลบเสียแล้วกรรมทำไฉน พวกท้าวนางต่างคนต่างจนใจ ต่างกลับไปทูลแถลงแจ้งกิจจา ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวของน้องนี้กับชีวิต <bot>:มอบเป็นสิทธิ์กับหม่อมพี่โปรดดีฉาน ขอพึ่งพากว่ากายจะวายปราณ ช่วยคิดอ่านอนุกูลอย่าสูญใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างกระไรใจคอพระพ่อเจ้า <bot>:พูดกับเราไว้แต่ก่อนล้วนอ่อนหวาน เป็นน่าแค้นแสนเสียดายสายสังวาล จะให้ทานเสียก็ดีไม่มีภัย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์กราบก้มบังคมบาท <bot>:นราราชภพไกรเจ้าไอศูรย์ แล้วสั่งพวกพลไกรอันไพบูลย์ ให้พร้อมมูลส่งเสด็จไปเขตคัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยบนตัวกลัวกรรมจำจะบวช <bot>:ถือศีลสวดมนต์อยู่ที่ภูผา สนองคุณทูลกระหม่อมจอมประชา ตามประสานารีเป็นชีไพร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพระองค์ทรงสุบินว่าเพลิงไหม้ <bot>:จะเกิดภัยรบพุ่งถึงกรุงศรี พระเชษฐามาระงับดับอัคคี ให้มณีแสงสว่างกระจ่างตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ป่าพึ่งพาลพยัคฆ์ร้าย <bot>:ราวี เสือพึ่งไพรพงพี เถื่อนถ้ำ ความชั่วพึ่งความดี เท็จพึ่ง จริงนา เรือพึ่งแรงน้ำน้ำ หากรู้คุณเรือ ฯ | โคลงโลกนิติ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงห้วยโป่งเห็นธารละหานไหล <bot>:คงคาใสปลาว่ายคลายคลายเห็น มีกรวดแก้วแพรวพรายรายกะเด็น บ้างแลเห็นเปนสีบุษราคำ | นิราศเมืองแกลง | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ต้นหนไปค้นหา <bot>:เอาผืนผ้าแผนที่มาคลี่ถวาย ถิ่นประเทศเขตแขกฝรั่งราย มีจุดหมายปากน้ำเป็นสำคัญ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนองค์มังคลานราราช <bot>:ลงจากอาสน์พร้อมกันด้วยหรรษา ไปต้อนรับองค์ท้าวเจ้าพารา เชิญขึ้นมาตึกตั้งจึ่งบังควร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้อย่างเช่นนางหญิง <bot>:ไม่ทอดทิ้งภัสดาสู้อาสัญ พระมารดาว่าสงสารหลานในครรภ์ มันฆ่าตีชีวันจะบรรลัย | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่บอกความตามจริงยังกริ่งแหนง <bot>:ใช่จะแกล้งเอาเท็จมาเสกสรร พ่อแม่ตายไร้ญาติขาดพงศ์พันธุ์ ได้เห็นกันพี่กับน้องทั้งสองรา ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเป็นไรใช้คนไปบอกด้วย <bot>:จะมาช่วยรับรองประคองขวัญ พอสั่งเสร็จนางเสด็จจรจรัล ทั้งทรงธรรม์เธอก็ไปที่ไสยา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มอญรำเรียงเคียงชายมือกรายกวัด <bot>:บ้างเบือนปัดกะปิปั่นผินผันผวน ร้องอะไรใส่จริตกระบิดกระบวน ดูปั่นป่วนเปิงมางปึงปึงรับ | สิงหไกรภพ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบพลางทางชวนสมัครสมาน <bot>:เยาวมาลย์รู้อุบายนึกอายเหนียม พระก็ค่อยสอดประคองทำลองเลียม นางฟุบเฟี้ยมเอียงอายภิปรายเปรย | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:น้ำพึ่งครึ่งกระบอกตั้ง <bot>:หวังริน ฟอดฟอดปรอดกิน กบปล้อง ควักขึ้นลื่นตกหิน หายเปล่าเล่าแฮ หนุ่มห่อ...อยู่ซ้อง แซ่ปล้ำคลำหวาม | นิราศสุพรรณ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าสาธุสะกูจะรับ <bot>:ให้ผัวกลับมาอีกไม่หลีกหนี แต่พวกเขาเล่าไม่ชั่วล้วนตัวดี เราใช้ผีแพ้เขาเราก็อาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสตอบว่าขอบจิต <bot>:แสนสนิทชิดเชื้อเหมือนเนื้อไข แม้นไม่มีธุระการอะไร มาอยู่ในราชฐานกับมารดา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดพี่เลี้ยงนางนมให้สมศักดิ์ <bot>:บำรุงรักพระนัดดาอัชฌาสัย เลือกลูกสาวท้าวพระยาเสนาใน ที่ยังไว้จุกมาให้ห้าร้อย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเสด็จไปชายหาดที่เงือกอยู่ <bot>:ในอ่าวอู่คลื่นซัดอยู่ฉัดฉาน แล้วตรัสเรียกโฉมมัจฉายุพาพาล เยาวมาลย์จงขึ้นมาจะลาจร | พระอภัยมณี | 73 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.