text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งโซ่สวมกรวมคอไม่ต่อเถียง <bot>:ฝ่ายพี่เลี้ยงสมคะเนแกล้งเสสรวล พระแสนแค้นแน่นในใจรัญจวน จนองค์ซวนเซล้มไม่สมประดี | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:เห็นพร้อมพรักเผ่าพงศ์พระวงศา จึงทูลความทรามชมก้มวันทา ลูกขอลาเลิกทัพกลับธานี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แปดนครรีบไปมิได้ช้า <bot>:ถึงพารานคเรศทุกเขตขัณฑ์ เสด็จขึ้นปรางค์มาศปราสาทสุวรรณ พร้อมกำนัลสุโขมโหฬาร ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบความสามพระองค์ซึ่งทรงพรต <bot>:เป็นดาบสสร้างสมพรหมวิหาร พระปิตุราชมาตุรงค์พระวงศ์วาน อยู่สำราญทั่วทั้งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พวกพี่นี้พามาถวาย <bot>:แต่ดีร้ายยังไม่เห็นเป็นไฉน ถ้าไล่เลียงเที่ยงแท้แน่แก่ใจ จึงจะได้ทูลความแม่ทรามเชย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีโคมรายซ้ายขวาระย้าย้อย <bot>:ทั้งโคมห้อยสายระยางสว่างไสว หน่อกษัตริย์นัดดาลาครรไล เสด็จไปสู่สถานพระมารดา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่กำกับสำหรับรถ <bot>:มาสั่งหมดถ้วนทั่วตัวทหาร ให้เทียมรถพระที่นั่งอลังการ อาชาชาญผูกใส่เร่งไคลคลา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาคอยเฝ้าพระมุนินทร์นรินทร์รัตน์ <bot>:เคยปรนนิบัติตามกิจศิษย์ฤๅษี ถวายน้ำกับสีฟันอัญชลี ทั้งสองชีพากันมาศาลาลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เหลือบ้างต่างวิ่งทิ้งอาวุธ <bot>:ไม่ต่อยุทธ์โยธีแตกหนีหาย สาวสุรางค์นางกระษัตริย์วิ่งพลัดพราย ต่างวุ่นวายแซ่ทั้งในวังเวียง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเวลาราตรีเข้าที่ลับ <bot>:ให้เคลิ้มหลับคล้ายจริตนิมิตฝัน ว่าองค์ท้าวเจ้าพาราเมืองมารัน ยื่นพระขรรค์ให้พระองค์ทั้งธงชัย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ตามพระบาทสิทธาเข้าป่าระหง สถิตในรถสุวรรณอันบรรจง จัตุรงค์แลหลามตามกันมา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกไพร่ได้สดับไม่รับรบ <bot>:ออกนอบนบนับถือพระฤๅษี ต่างเรียกเพื่อนเกลื่อนมาในราตรี ที่ต่อตีตัวนายก็วายปราณ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งเยาะเย้ยมเหสีที่ทรงรถ <bot>:ยุดทรงยศเหยียดกรป้อนสลา แล้วยืนดูอยู่ตรงทัพที่พลับพลา แกล้งรอเรียงเคียงหน้าพระสามี ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงปืนใหญ่ได้ฤกษ์ตีกลองศึก <bot>:เสียงครั่นครึกโยธาโกลาหล อเนกแน่นแสนยาพลาพล ออกเกลื่อนกล่นยกออกนอกกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอำลาดาบสประณตน้อม <bot>:ลงจากจอมเขาเขินเนินไศล สินสมุทรยุดนางไม่ห่างไกล กลับลงในเภตราพอสายัณห์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาพาพระองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ไปจังหวัดเวียงชัยไอศวรรย์ ทั้งข้าไทไพร่นายอีกหลายพัน ไปด้วยกันพร้อมพรั่งอยู่ลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโอรสอดสูว่าผู้หญิง <bot>:ถึงงามยิ่งอย่างไรก็ไม่หลง หนังเสือเหลืองเครื่องไตรยังใส่องค์ ไม่เปลื้องปลงเปรมปรีดิ์กับสีกา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนอย่างพราหมณ์งามพริ้มพระยิ้มเยื้อน <bot>:นางอิดเอื้อนอายองค์พระเชษฐา แข็งพระทัยให้พระพี่นำลีลา ออกบัลลังก์นั่งหน้าพลับพลาชัย | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางตรัสถามความสองพี่น้องน้อย <bot>:นางค่อยค่อยทูลกระซิบอุบอิบเสียง หม่อมฉันรักจักใคร่เอาไว้เลี้ยง แต่เธอเลี่ยงหลีกไปไม่ไยดี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกับเราเฒ่าแก่เป็นแม่พ่อ <bot>:ได้งอนง้อขอชีวามารศรี คืนมาให้ได้เห็นกันเช่นนี้ ด้วยบุตรีมีคนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิ่งรำลึกตรึกภาวนาเวท <bot>:ศักดาเดชร้าวฉานบันดาลหาย แต่หิวโหยโดยอดระทดกาย จะปีนป่ายไปไม่ได้ดังใจจง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพกับองค์อนงค์นาฏ <bot>:จากปราสาทมนเทียรวิเชียรฉาย นางเชิญเครื่องเยื้องย่างสำอางกาย ต่างนาดกรายตามเสด็จกรีดเล็บยาว | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดได้เครื่องประดับสำรับเก่า <bot>:มาให้เจ้าสินสมุทรบุตรฤๅษี กุมาราว่าของหมองไม่ดี โปรดเปลี่ยนที่พระธิดามาประทาน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือเอาธรรมกรรมฐานการกุศล <bot>:หวังให้พ้นสมุทัยในตัณหา คิดตัดรอนผ่อนผันด้วยปัญญา ฟังเทศนาที่พระองค์ทรงแสดง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปลูกโรงเลี้ยงดูหมู่พหล <bot>:ริมถนนใหญ่โตรโหฐาน สำหรับเลี้ยงเสนาข้าราชการ ฝ่ายทหารทุกบุรีเสนีนาย | พระอภัยมณี | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าจู้จี้ขี้คร้านฉานสงสัย <bot>:หรือว่าใครกล่าวขวัญถึงฉันมั่ง เล่าแถลงแจ้งจิตอย่าปิดบัง จะขอฟังลิ้นลมคารมพราหมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิงโตเต้นเล่นหางที่หว่างเขา <bot>:บ้างหมอบเจ่าคุดคู้ดูมันขัน มีลูกแอบแนบชิดเข้าติดพัน กิเลนผันเผ่นโผนโจนทะยาน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ควรคู่สุริย์วงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:แม่หมายจัดไว้เป็นเอกภิเษกศรี อย่าปนแปดแพศยาหญิงกาลี จะราคีขัดข้องไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยอยู่เถิดฉันจะลาช้าไม่ได้ <bot>:จะสงสัยซ้ำร้ายเมื่อภายหลัง แล้วลุกมาหาบ่าวพวกชาววัง ไม่รอรั้งรีบไปจะให้ทัน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะนิ่งอยู่อย่างนี้ก็มิชอบ <bot>:จำจะตอบนางยักษ์อีกสักหน ต้องตัดพ้อต่อว่าประสาจน จึงขึ้นบนแผ่นผาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งล้อมห้อมหุ้มเข้ารุมรบ <bot>:ตีตลบเลี้ยวไล่ไพร่ทั้งหลาย พระหัสไชยไล่ฆ่าโยธาตาย แตกข้างซ้ายฝ่ายขวาเข้าราวี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงสั่งสอนสินสมุทร <bot>:ทรงเครื่องยุทธ์อย่างกษัตริย์รัดกระสัน ใส่เสื้อเกราะโพกผ้าเช็ดหน้าพัน เหน็บกั้นหยั่นกริชเล็กล้วนเหล็กดี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอ้อมทางกลางป่ามาหน้าทัพ <bot>:ให้เร่งขับพลเดินเนินสิงขร ครั้นพลบค่ำทำพลับพลาพนาดร ประทับนอนรุ่งทวีปแล้วรีบไป ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอส่วนบุญคุณช่วยฉันด้วยมั่ง <bot>:ให้สมหวังดังจิตคิดประสงค์ ฉันรำลึกนึกในน้ำใจจง เสร็จณรงค์คงจะลารักษาพรต | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกทั้งสองน้องยาจะมาแก้ <bot>:ก็พลอยแพ้ฝรั่งสิ้นทั้งสาม ยังซ้ำเหล่าเผ่าพงศ์มาสงคราม แทบถึงความตายทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่ากับพระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:จงหยุดพักให้สบายจึงผายผัน ขึ้นหลังเมฆไปเถิดหลานสำราญครัน ได้ป้องกันลมฝนบนนภา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูกว้างขวางว่างโว่งตะโล่งลิ่ว <bot>:ไม่เห็นทิวที่สังเกตในเขตรแขวง สุริยนสนธยาท้องฟ้าแดง ยิ่งโรยแรงรอนรอนอ่อนกำลัง | นิราศเจ้าฟ้า | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าชะอุแหม่แก้ลูกเขย <bot>:อย่าช้าเลยไวไวรีบผายผัน แกลุกเดินลงมาเภตราพลัน วันนี้วันฤกษ์พาเวลาดี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจูงหัตถ์ตรัสถามด้วยความรัก <bot>:ไม่หน่วงหนักเลยพ่อคุณมาหุนหวน น้องจะคิดผ่อนผันอย่ารัญจวน แต่พอควรอย่าให้น้องนี้ต้องอาย ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกด่าทอตอแหลชอบแต่ตบ <bot>:ไม่เคยพบหน้าเป็นทะเล้นเหลือ ชะเช่นนี้มีมีดจะกรีดเนื้อ ให้ทานเสือเสียให้สิ้นลิ้นลังกา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครฆ่าฟันวัณฬาจะฆ่าเสีย <bot>:ถึงลูกเมียไม่เอาไว้ให้ข่มเหง มารบพุ่งกรุงไกรมันไม่เกรง แม่ละเวงก็ไม่บอกจะออกตี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมัจฉานารีศรีสวัสดิ์ <bot>:กับกษัตริย์สุดสาครอาวรณ์หวัง ที่โศกสร้อยค่อยหย่อนผ่อนประทัง เพราะได้ฟังเทศนาพระอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมฆก็เลื่อนลอยมาในอากาศ <bot>:ภาณุมาศเกือบอุทัยเสียงไก่ขัน สกุณร้องก้องป่าพนาวัน พระทรงธรรม์ถึงกุฎีที่สำราญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูติดว่าเป็นผู้ใหญ่ได้ปรึกษา <bot>:มิรู้หน้าโง่ผีตาขี้ถัง ชอบแต่กวาดฝุ่นฝอยคอยระวัง เขาจะนั่งเปื้อนกันขนเอาไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เป็นเอกองค์อัคเรศของเชษฐา รู้ระเบียบเรียบร้อยกว่าสร้อยสุดา เช่นนี้น่ากลํ้ากลืนให้ชื่นใจ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาจารย์เราแกแช่งว่าแกล้งบิด <bot>:พี่สุดคิดสุดอาลัยเป็นใหญ่หลวง จะจำพรากจากสมรให้ร้อนทรวง สุดจะหน่วงเนิ่นนานรำคาญจริง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดามาสามิภักดิ์สะพรักพร้อม <bot>:ประณตน้อมยอมใจให้ใช้สอย รับสั่งความตามธรรมเนียมมาเตรียมคอย พระหน่อน้อยค่อยสำราญอยู่บ้านไพร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชตวาดว่า <bot>:มึงอย่ามาร่ำเรื่องให้เคืองหู ถึงลูกสาวเจ้าลังกาจะฆ่ากู ก็จะสู้ตายไปมิใช่การ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวเดินดูหมู่พหลพลรบ <bot>:แซงสมทบหมู่ทหารชาญกำแหง กระบวนตั้งดังพระยาเหราแรง จะวัดแว้งไพรีไม่หนีทัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์หัสกันรีบผันผาย <bot>:พาไพร่นายพวกพหลพลขันธ์ สองพระองค์ตรงไปป่าพนาวัน ถึงเขตคันเฝ้าไทอัยกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เลือกหน้าว่ากันเองเขาอื่นมั่ง <bot>:กระทบกระทั่งไปเสียสิ้นทุกถิ่นฐาน แล้วสั่งให้ไปเรียกหมอมาอยู่งาน พยาบาลนวดฟั้นให้บรรทม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งรางทางเฟือนไม่เหมือนเก่า <bot>:ต้องเดินเดาดั้นดัดจนขัดขา จนเที่ยงจึงถึงเรือเหลือระอา อายตามาตาแก้วที่แจวเรือ | นิราศเจ้าฟ้า | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปสิงคุตรกุฎีที่สถิต <bot>:สำราญจิตมั่นใจในสิกขา ตั้งครัดเคร่งบำเพ็งภาวนา โดยศรัทธาทุกทุกองค์ปลงอารมณ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเกือบรุ่งรางรางน้ำค้างหยัด <bot>:พระพายพัดโรยรินกลิ่นเกสร บุปผาสดรสจรุงฟุ้งขจร บนสิงขรกลางวนชลธาร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะร่ำเรียนเขียนอ่านป่วยการแท้ <bot>:มันดีแต่บิดเบี้ยวเกี้ยวผู้หญิง ดูหน้าตาสารพันขยันจริง ทั้งเพราพริ้งหมดจดดูงดงาม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ร่วมเรียงเคียงเขนยชมเชยกอด <bot>:เจ้าเคยพลอดจุกจิกพี่พลิกหนี แม้รักใคร่ในนางเหมือนอย่างนี้ ให้ฟ้าผี่เถิดสินะไม่ละเลย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังฟั่นเฟือนเหมือนจริงไม่ใช่ฝัน <bot>:กายาสั่นขนพองสยองหัว ต่อเป็นครู่รู้สึกจึงสร่างกลัว พอสุริย์แสงแจ้งทั่วทั้งโลกา | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกจะส่งองค์ธิดาให้ข้าศึก <bot>:แล้วกลับนึกอดสูไม่รู้หาย หวนมานะกษัตราปรีชาชาย ถึงเป็นตายไว้ชื่อให้ลือชา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูเฒ่าพินทพราหมณ์รามราช <bot>:แสนสวาทรักใคร่มิได้หมอง ให้ข้าไทใช้สอยคอยประคอง เข้าในห้องหัดเพลงบรรเลงพิณ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งฟังตรัสเห็นตัดขาด <bot>:แสนฉลาดแหลมหลักนั้นหนักหนา ต่างคำนับรับรสพจนา แล้วทูลลากลับหลังเข้าวังใน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาจัดแจงแต่งกำปั่นสุวรรณมาศ <bot>:เอาใบดาดตบแต่งล้วนแกล้งสรร สายระยางใหญ่น้อยสร้อยสุวรรณ แต่งกำปั่นลำทรงอลงกรณ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสำเร็จจัตุรงค์ลงกำปั่น <bot>:มาพร้อมกันรายทอดจอดไสว คอยรับท้าวเจ้าพาราจะคลาไคล เสร็จแต่ในสองยามตามโองการ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พญากลัวข้าศึก <bot>:เบียดเบียน ชี้บ่เล่าเรียนเขียน อ่านไซร้ ชาวนาละความเพียร คร้านเกี่ยว การนา ทั้งสามสิ่งนี้ให้ โทษแท้สาธารณ์ ฯ | โคลงโลกนิติ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เชิญมาธานีบุรีรัตน์ <bot>:อย่างกษัตริย์สูงชาติราชหงส์ พระฟังคำจำฝืนยืนดำรง ถือผ้าทรงเยื้องย่างเข้าปรางค์ใน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนิกรมพรหมพักตร์อาจารย์เฒ่า <bot>:เข้าไปเฝ้าทูลไทเจ้าไอศวรรย์ พาบาทหลวงไปประนมบังคมคัล เจ้าเมืองนั้นปราศรัยเป็นไมตรี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสะเดาะมิสะเดาะที่เคราะห์ร้าย <bot>:ถึงไม่หายก็ไม่กลัวดอกตัวฉัน พอพรุ่งนี้ดีร้ายที่ทายนั้น จะเห็นกันมั่นคงไม่สงกา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในห้องตรองเขียนหนังสือลับ <bot>:แล้วก็พับไว้มิให้ผู้ใดเห็น พอพลบค่ำน้ำค้างลงเยือกเย็น เดือนก็เด่นดวงกระจ่างสว่างตา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอข้าศึกฮึกฮักเข้าหักหาญ <bot>:ด้วยเตรียมการตามระบอบคอยสอบสวน ไม่ประมาทคาดใจทั้งใคร่ครวญ พอเรือจวนถึงกันโห่สัญญา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าทูลความตามศึกที่ฮึกหาญ <bot>:ตีได้ด่านชาวป่าพนาสี ฆ่าไพร่นายตายล้มไม่สมประดี เห็นจะตีตามมาเมืองป่าตาล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รักษาองค์พระมุนินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ในจังหวัดปากทางหว่างไศล ตั้งทำมาหากินอยู่ถิ่นไพร ทั้งนาไร่มีมากไม่ยากจน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนังสือพระมังคลานราราช <bot>:เป็นเชื้อชาติอังกฤษให้คิดขาม อาจารย์แช่งร่ำไรเป็นใจความ ก็ครั่นคร้ามกลัวจะตายวายพระชนม์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วออกเดินจูงม้าล้อมหน้าหลัง <bot>:มันนึกหวังสมในใจถวิล พลางลงจากเนินผาหน้าคีรินทร์ พร้อมกันสิ้นตุ่มไหไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่กษัตริย์กับบรรดาโยธาหาญ <bot>:ออกจากด่านแล่นหลามตามไสว พวกต้นหนดูเข็มแล่นเล็มไป เมืองของใครใครก็เข้าอ่าวบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ประคองสององค์ออกสรงน้ำ <bot>:ค่อยชื่นฉ่ำชีวาตม์ด้วยธาตุสินธุ์ ถอนน้ำมันอันเป็นกรดหมดมลทิน หน่อนรินทร์รู้สึกลุกคึกคัก | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทมิฬยินดีเป็นที่ยิ่ง <bot>:ถนอมมิ่งเมียขวัญด้วยหรรษา เหมือนอย่างเคยเชยชมภิรมยา แสนสนิทนิทราในราตรี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกคลองล่องลำแม่น้ำวก <bot>:เห็นนกหกเหินร่อนว่อนเวหา กระทุงทองล่องเลื่อนค่อยเคลื่อนคลา ดาษดาดอกบัวขาวคลัวเคลีย | นิราศเจ้าฟ้า | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมเทวสินธุ์นรินทร์รัช <bot>:แจ้งระหัสเหตุอย่างปางประถม จึ่งให้จัดเครื่องสังเวยทั้งเนยนม ใส่โต๊ะกลมแต่งตั้งนั่งบูชา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้วิเศษทั้งสี่พลีสรวง <bot>:แล้วบนบวงเทพไทในสถาน แล้วลงแพพร้อมกันมิทันนาน อ่านโองการโบกธงอัดคงคา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางประภาพิศดูไม่รู้เท่า <bot>:สงสารเจ้าโมราน้ำตาไหล จะไต่ถามขามเขินสะเทิ้นใจ ถอนใจใหญ่แล้วลาเข้ามาวัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปด้วยพี่ที่อยู่ยอดภูผา <bot>:ล้วนศิลาเนาวรัตน์ประภัสสร ต้นไม้ดอกออกช่ออรชร หอมขจรจอมผาทั้งตาปี | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอบวชบรรพชารักษากิจ <bot>:อยู่เป็นศิษย์ในสำนักสักพักพึ่ง พอสมสร้างทางธรรมสำมะดึงส์ ให้ลุถึงพระนิพพานสำราญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิทธาเฒ่าเข้าใจทำไขสือ <bot>:จะสึกหรือบวชไปให้รู้ที่ พอออกปากฝากได้เป็นไรมี แต่ต้องดีนะอย่าด่วนทำลวนลาม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าจะขอหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ <bot>:ไปครองสมบัติเวียงชัยมไหสูรย์ เขาร้องทุกข์กับอาต้องมาทูล พวกประยูรคงต้องให้ไปสักคน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็รู้อยู่ว่าจะเบียนเป็นเสี้ยนหนาม <bot>:ถึงดับความก็ไม่อาจจะหวาดไหว สัญชาติโกงโฉงเฉงไม่เกรงใจ บุราณให้ตรองความดูตามควร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไฉนหนอพ่อจะใคร่ได้เป็นหญิง <bot>:อยากเป็นจริงหรือประดิษฐ์ปริศนา พระนบนอบตอบรสพจนา หม่อมฉันว่าหวังจะใคร่ใกล้พระองค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านยายว่าตาเอ๋ยเคยเงยหงอย <bot>:เหมือนกับหอยกับทากปูลากก้าม คนมันเรียวเดี๋ยวนี้ตะกลีตะกลาม อย่าไปถามไปถ้อยมันหน่อยเลย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจริญลักษณ์อักษรสุนทรสาร <bot>:เขียนใส่ลานทองประจำคำเลขา ขอบังคมสมเด็จพระเจ้าอา ให้ทราบฝ่าบาทมูลทูลละออง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคนอื่นหมื่นแสนไม่เแม้นเหมือน <bot>:พระพี่เพื่อนเจ็บไข้จะได้เห็น อย่าละเมินเหินห่างอย่าว่างเว้น อย่าหลงเล่นตุ๊กตาเลยหนาน้อง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะเพียนทองท่องท้องชลาสินธุ์ <bot>:กระเบนบินดำวนแล้วด้นหนี ปลาวาฬใหญ่ผุดพ่นชลธี ขึ้นลอยรี่ว่ายร่าล้วนปลาวาฬ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควบอาชาม้าทรงเข้ายงยุทธ์ <bot>:สินสมุทรต่อตีไม่หนีหาย ชิงทุรันมันฟาดปราดประกาย เป็นเพลิงร้ายพราวทั่วทั้งตัวตน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยให้ธิดาพาไปห้อง <bot>:เอาแต่น้องไว้สุวรรณบรรจถรณ์ นางลีวันนั้นพาสุดสาคร มาห้องนอนขึ้นนั่งบัลลังก์ทอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสององค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ไม่ควรพลัดพระนิเวศน์เขตสถาน แม้นับถือซื่อตรงเป็นวงศ์วาน อย่าทำการเกินพระราชอาชญา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปางเคราะห์เหมือนอย่างปางราเมศร์ <bot>:เที่ยวทุเรศแรมป่าพนาสัณฑ์ เครื่องพระแสงแบ่งภาคจากเทวัญ พิณพระขรรค์นั้นเป็นพระอนุชา | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้วาบแว่วแก้วหูรู้วิญญาณ์ <bot>:ต่างลืมตาตกใจทั้งไพร่นาย ลุกขึ้นวิ่งทิ้งเครื่องสรรพาวุธ อุตลุดล้มคว่ำคะมำหงาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งค่อยคลายวายโกรธพิโรธเรื่อง <bot>:แต่ยังเคืองไม่รู้แน่ว่าแผลไหน ขอปัญญาฝ่าธุลีช่วยชี้ไป ฉันจะได้แก้ไขในกระบวน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ยินพราหมณ์สามคนเขาหัวร่อ <bot>:ในใจคอคิดอายระคายเขิน ทำเหลียวแลแก้เก้อไปตามเกิน ชม้ายเมินเมียงมาศาลากลาง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะคิดผ่อนปรนพลไพร่ <bot>:กำปั่นใหญ่คอยรับกองทัพเหนือ ทั้งห้าร้อยคอยประจำทุกลำเรือ จัดข้าวเกลือเครื่องเสบียงไว้เลี้ยงพล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นเห็นศึกเว้นว่าง <bot>:ค่อยเสื่อมสร่างเศร้าหมองผุดผ่องใส พาหน่อนาถราชนัดดากับข้าไท เสด็จไปเขาสิงคุตรที่กุฎี | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกเดินนำไปข้างท้ายเขา <bot>:พลางบอกเล่าเวทมนตร์ดลคาถา แล้วไปชี้ที่เพชรเม็ดจินดา ท้าวรายาให้เจาะจำเพาะรอย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝายโยคีมีพรตปรากฏกล้า <bot>:นั่งรักษาทางธรรมกรรมฐาน แสนสว่างทางกสิณอภิญญาณ พระอาจารย์แจ้งจบทั้งภพไตร | พระอภัยมณี | 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.