text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดีใจว่าพี่อยู่นี่เถิด <bot>:อย่าเตลิดไปเสียนะฉันจะหลง แล้วนงนุชยุดมือด้วยซื่อตรง อยู่เคียงองค์เชษฐาทั้งขวาซ้าย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดีพระทัยที่จะได้ไปเมืองด่าน <bot>:ไม่แจ้งการลุ่มหลงทรงพระสรวล แล้วกวดเกล้าเมาฬีฉวีนวล นางชักชวนพี่เลี้ยงเคียงประคอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์ปิ่นเหมราช <bot>:บังคมบาทคืนหลังไปปรางค์ศรี กับพระหน่อราเมศจรลี ไปสู่ที่แท่นรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูตคำนับรับสาราทูลลากลับ <bot>:ก็รีบขับม้าไปเข้าไพรสัณฑ์ พอถึงที่ด่านเขาเจ้าประจัน พระสุริยันเย็นคล้ำในอัมพร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งกระบวนเรือแห่มาแออัด <bot>:ให้ตรงตัดเข้าละเมาะริมเกาะขวาง ถึงปากอ่าวเข้าช่องตามร่องทาง พวกขุนนางชาวพาราที่มาคอย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพี่เลี้ยงนารีทั้งสี่สาว <bot>:ต่างก็กล่าวทูลถามตามสงสัย แม่กริ้วโกรธพนักงานประการใด จงโปรดให้ทราบเรื่องเคืองรำคาญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีขี่สินธพ <bot>:ทหารรบที่สำหรับเป็นทัพขันธ์ บาทหลวงขึ้นรถฝรั่งต้องหลังพลัน แต่ห้ามกันอย่าให้อึงคะนึงไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกวงศาข้าเฝ้าสาวสนม <bot>:ชวนกันชมพระพี่น้องผุดผ่องใส ดำก็จริงพริ้งพร้อมละม่อมละไม ต่างกราบไหว้นับถือเลื่องลือชา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้ามาอยู่ในเขตประเทศถิ่น <bot>:เป็นมลทินสารพัดจะบัดสี แล้วก็เป็นหญิงชั่วตัวอัปรีย์ เสียพิธีเสียเดชทั้งเวทมนตร์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำเสียทีตีม้านัยน์ตาจับ <bot>:พลางถอยรับออกให้ห่างเลี้ยวข้างขวา ฝ่ายพระปิ่นนคเรศเกศประชา ก็รู้ว่าแยบยลกลอุบาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเนตรน้องต้องเนตรหน่อกษัตริย์ <bot>:หวนประหวัดหวาดจิตคิดสงสัย องค์ระทวยขวยเขินสะเทิ้นใจ แฝงต้นไม้เมียงชม้อยคอยชายตา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเรียกน้ำอำมฤตมารินรด <bot>:แทรกโอสถทรงชโลมโฉมเฉลา ค่อยหอมชื่นฟื้นองค์นางนงเยาว์ กำสรดเศร้าสำออยตะบอยวอน | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่หนูพัดจัดแจงจุดเทียนส่อง <bot>:ไม่เสียของขาวเหลืองเครื่องอัฏฐะ ด้วยเดชะตบะบุญกับคุณพระ ไชยชนะมารได้ดังใจปอง | นิราศภูเขาทอง | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:ขุนอำมาตย์จัดตามความประสงค์ พระเสด็จเข้าวังดังจำนง แล้วเลยตรงเข้าไปเฝ้าท้าวพ่อตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องหวังรักหนักหนาอุตส่าห์ง้อ <bot>:มาตามขอบวชด้วยพระช่วยสอน รํ่าว่ากล่าวท้าวแขนแสนแสงอน ชะอ้อนอ่อนคอเอียงเข้าเคียงชิด ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลุงมานี่มิได้มีของมาให้ <bot>:แม้นกลับไปจึงจะหามาทำขวัญ เมื่อลุงไปได้ยากลำบากครัน แวะมาวันทาองค์ดำรงวัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าบุรินทร์เหมราช <bot>:สั่งอำมาตย์แต่บรรดาโยธาหาญ ให้สมทบทัพใหญ่อันชัยชาญ ผูกคชสารพระที่นั่งอลังกรณ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสารองค์อัคเรศเกศกษัตริย์ <bot>:เจริญสวัสดิ์ถึงพระน้องทั้งสองศรี ด้วยองค์พระชนกชนนี จอมบุรีรัตนานิคาลัย | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชือกน้ำมันขันกว้านเป็นป่านรั้ง <bot>:ต้องกำลังลงลิ่วปลิวเวหา ให้หย่อนล่ามข้ามภูเขาเข้าพารา พอเวลาลั่นฆ้องได้สองยาม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเอาเรือมาคอยรับ <bot>:เครื่องสำหรับพร้อมหมดตามยศถา บาทหลวงแกดีใจลุกไคลคลา ลงนาวารีบไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่สำนักยักษ์พวกผีเสื้อ <bot>:สตรีเชื้อสูงศักดิ์ช่วยรักษา อีกหนึ่งถึงราหูชูชะตา[๑] จะคืนมานัคเรศนิเวศน์วัง | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งสตรีที่ท่านดีอย่าดูเยี่ยง <bot>:จงหลีกเลี่ยงเสียให้พ้นคนขี้ถัง แม้นร่วมรอยก็จะพลอยระยำมัง ดุจดังเอาทองแดงเข้าแฝงกุม ฯ | สุภาษิตสอนหญิง | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อพลัดพรากยากเย็นเป็นไฉน <bot>:ลูกมิได้รู้ความเที่ยวตามหา ไฉนองค์ทรงฤทธิ์พระบิดา จึงได้มาเรือฝรั่งเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเสียผีพลีบัตรปัดรางควาน <bot>:ปรายข้าวสารกรากกรากไม่อยากคลาย ฝ่ายโฉมยงองค์มิ่งมเหสี เห็นวาลีล้มไข้พระทัยหาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าขอรับอภิวาท <bot>:ลงจากราชรถเสด็จไม่เข็ดขาม บอกฝรั่งนั่งประตูต่างรู้ความ ไม่ห้ามปรามเปิดให้เข้าในวัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าน้องนี้ขอประนมบังคมบาท <bot>:ภูวนาถที่อยู่ในไพรระหง มิได้ไปกราบประณตบทบงสุ์ พระผู้ทรงสิกขาก็ช้านาน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วห้ำหั่นฟันฟาดฉุดฉาดฉะ <bot>:ตัดศีรษะขาดสมอารมณ์หวัง หิ้วหัวออกนอกเขตนิเวศน์วัง ออกไปฝังเสียปลายท้ายกรุงไกร ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเทพินยินขับให้จับจิต <bot>:พระช่างคิดกล่าวกลอนสุนทรเฉลย ฟังคารมคมคายภิปรายเปรย นางชื่นเชยชูจิตไม่บิดเบือน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบอกมนต์กลเล่ห์กระเท่ห์ให้ <bot>:จะจับได้ด้วยพระเวทวิเศษขยัน สุดสาครนอนบ่นมนต์สำคัญ ได้แม่นมั่นเหมือนหนึ่งจิตไม่ผิดเพี้ยน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูลองค์ภูวเรศพระเชษฐา <bot>:ถ้าอยู่ช้าน้องเห็นไม่เป็นผล แม้นเสร็จสิ้นสมหมายวายกังวล ภูวดลกลับมายังธานี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นทรงธรรม์กรุณาประชาราษฎร์ <bot>:อนุญาตยอมถวายให้หายผิด เหมือนให้เหล่าชาวบุรีมีชีวิต ขอพระองค์ทรงคิดให้ควรการ ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกปากน้ำให้ล่ามออกถามไต่ <bot>:ทั้งนายไพร่พวกที่มากะลาสี จงแจ้งความตามข้อคดีมี ท่านมานี้จะประสงค์ที่ตรงไร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ไม่ลืมรักร่วมจิตพิสมัย แม้นตัวพี่ชีวันไม่บรรลัย คงไม่ให้แก้วตาอนาทร | สิงหไกรภพ | 48 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตีอกตกใจด้วยไม่ทราบ <bot>:ช่างหยามหยาบยิ่งนักทำหักหาญ ข่มเหงเหล่าเผ่าพงศ์พวกวงศ์วาน แสนสงสารสองธิดาสุมาลี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรรัตน์ <bot>:อย่างกษัตริย์เจ้าแผ่นดินปิ่นไอศูรย์ ทรงภูษาค่าเมืองเรืองจำรูญ สนับเพลารูปอสูรเครือสุวรรณ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางสั่งพราหมณ์ทั้งสี่ <bot>:กับเสนีพลไกรไพร่ทหาร รีบลงไปเร็วพลันให้ทันการ ที่เมืองด่านปากน้ำดั่งคำนึง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนึกรักปักษีชะนีน้อย <bot>:เรียกใช้สอยปรนนิบัติไม่ขัดขวาง ให้นวดฟั้นบัญชาพูดจาพลาง ทั้งสองนางนั่งยิ้มอิ่มอารมณ์ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จจากรถทรงด้วยองอาจ <bot>:พระหน่อนาถตามเสด็จไม่เข็ดขาม เข้าในวังลังกาสง่างาม รำภาตามทูลหนทางมาข้างใน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เสนาพานรินทร์ไปกินเมือง <bot>:ได้เจียดทองรองเรืองเครื่องประดับ ซึ่งเจ้าพราหมณ์รบแขกให้แตกยับ ก็ต้องกับมีในพระอัยการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าครวญคร่ำรำพึงถึงพระพี่ <bot>:มีสตรีพาไปดังใจหมาย เขาอุปถัมภ์ค้ำชูอยู่สบาย พอเคราะห์คลายเห็นจะพบประสบกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยื่นกระบี่ด้ามงาอาญาสิทธิ์ <bot>:แล้วมอบกิจการทัพให้ขับขัน ท้าวโกสัยสั่งมหาเสนาพลัน ให้เกณฑ์กันแต่บรรดาพวกมาเรือ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเสนีพี่เลี้ยงพร้อมเพรียงหน้า <bot>:จึงตรัสสั่งเสวกาปรีชาหาญ ให้เอาทรายรายรอบขอบปราการ แล้วโอมอ่านอาคมเป่าลมไป | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาถ่อคล่องว่องไวไปเปนยืด <bot>:เรือเราฝืดเฝือมานิจาเอ๋ย ต้องถ่อค้ำร่ำไปทั้งไม่เคย ประเดี๋ยวเสยสวบตรงเข้าพงรก | นิราศภูเขาทอง | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยิบเอาตำรับฉบับใหญ่ <bot>:มาขับไล่หาอุบายหลายสถาน เรื่องพิชัยสงครามตามบุราณ จะคิดการตรองตรึกนึกรำพึง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาขึ้นรถหมดด้วยกันให้ผันผาย <bot>:กระบวนท้ายตามติดด้วยศิษย์หา พวกนักพรตหมดด้วยกันดั่งพรรณนา พระหัสกันนำหน้าพลาพล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พบฝรั่งนั่งโป่งในดงกว้าง <bot>:มันเถือกวางข้างธารละหานไหล วางพี่น้องสององค์เดินตรงไป ทำปราศรัยไต่ถามดูตามแคลง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาขึ้นรถหมดด้วยกันให้ผันผาย <bot>:กระบวนท้ายตามติดด้วยศิษย์หา พวกนักพรตหมดด้วยกันดั่งพรรณนา พระหัสกันนำหน้าพลาพล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปรารภกับพระน้องคิดตรองตรึก <bot>:อยากทำศึกพูดกันต่างหรรษา ฝ่ายราเมศอาจองทรงศักดา จึ่งทูลว่าการศึกไม่นึกเกรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเยซูผู้เป็นเจ้าของเราเอ๋ย <bot>:ช่างเฉยเมยให้มันรุมกันคุมเหง นี่ศาสนาของตัวมากลัวเกรง มันข่มเหงแทบจะตายวายชีวง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพาไปไว้บูรีเป็นที่ชื่น <bot>:สำราญรื่นร่วมเขตนิเวศน์สถาน ได้ใกล้ไกลไปมาไม่ช้านาน หรือเป็นการกีดขวางหรืออย่างไร ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อจับได้ไล่เลียงให้เที่ยงแท้ <bot>:ถ้าดีแน่แล้วจะรักให้หนักหนา จงเลิกทัพกลับหลังไปลังกา จะได้มาแก้แค้นทำแทนทด | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยกพวกพลรบจุดคบส่อง <bot>:ตามแถวท้องทางเถื่อนดังเดือนหงาย รถที่นั่งลังกาให้ตายาย ขึ้นนั่งท้ายรถาไม่พาที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูทำที่ให้อยู่พ้นอู่อ่าว <bot>:จึงมาเล่าบอกให้เองเร่งผายผัน ไปรับแม่ให้ประเวศน์ขอบเขตคัน ได้เห็นกันทุกเวลาบูชาคุณ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาเชื่อวายุพัฒน์ <bot>:ว่าซื่อสัตย์มั่นคงไม่สงสัย ให้ตรวจตราว่าพหลพลไกร ให้อยู่ในค่ายตั้งหลังพลับพลา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นอนค้างคืนตื่นเช้าจากเขาเขิน <bot>:ขึ้นเหาะเหินเดินฟ้าในราศี ที่บวชเก่าเคล้าคลอกันจรลี อสุรีรั้งหลังระวังองค์ ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวเจ้าเมืองสำปันหนา <bot>:แขกชวาล้ำเลิศประเสริฐศรี เจ้าพาราอายุสามสิบปี ชื่อชวีรายาขอบตาแดง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนลมปลิวฉิวถึงมิทันช้า <bot>:เห็นเมายาเข้าจมูกทั้งลูกหลาน แม้นมิเข้าคนทรงให้วงศ์วาน มันแจ้งการจะไม่แก้ที่แพ้ยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขยับขับพระยาม้าพยศ <bot>:รีบชักรถเข้าประตูบูรีศรี ไม่ประทับกับเกยเคยทุกที ประเทียบที่อัฒจันทร์ชั้นชาลา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชวนนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:สถิตอาสน์เนาวรัตน์ประภัสสร แล้วชี้ชวนชมนภาดารากร แน่บังอรบุษบงเจ้าจงดู | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแอบอุ้มจุมพิตแล้วผิดกลิ่น <bot>:เห็นพราหมณ์ผินพักตร์เก้อละเมอหลง แกล้งเลยเดินเมินหมางไปกลางดง กำสรดทรงโศกสะอื้นฝืนอารมณ์ | สิงหไกรภพ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:อภิวาทประนมก้มเกศี พระปิ่นปกทั้งชนกชนนี ขอบารมีคุ้มกันอันตราย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกชวาพาหนีเราตีได้ <bot>:ด้วยนับในญาติเชื้อช่วยเกื้อหนุน จะพาไปไว้พาราด้วยการุญ ยังมาวุ่นวายว่าจะราวี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำพราหมณ์เฒ่าก็เป่าสังข์ <bot>:สำเนียงดังทุ้มเอกวิเวกหวาน มโหรีขับร้องก้องกังวาน ประโคมขานดนตรีตีประโคม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังบังคมบรมนาถ <bot>:สั่งอำมาตย์จิตราอัชฌาสัย จงรีบรัดจัดพหลสกลไกร ท่านคุมไปนำทางกลางอรัญ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายยักษ์หมีผีดิบมันคอยแก้ <bot>:จะผันแปรก็ลำบากยากใจหาย แกแค้นคั่งดั่งจะดิ้นสิ้นใจตาย การอุบายคราวนี้ว่าดีครัน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกดินดำทำไว้ไฟก็ลุก <bot>:ดูสนุกราวกับเช่นเขาเล่นโขน หุ่นพยนต์มนต์ไหม้เป็นไฟโชน บาทหลวงโจนจากที่ให้ตีกลอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก็บเสวยเลยชมพนมมาศ <bot>:ศิลาลาดแลเวิ้งล้วนเพิงผา มีโกรกกรวยห้วยละหานสำราญตา ดูน้ำน่าอาบกินก็ยินดี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศิลมุนินทร์เฒ่า <bot>:แกจึ่งเล่าชี้แจงแห่งนุสนธิ์ อีเงือกน้ำจำศีลเหมือนอย่างคน มันก็ปรนนิบัติมั่นถือขันตี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวราวเรื่องพระสังฆราช <bot>:แกอาฆาตพวกไทยดั่งไม้ขอน มาทุ่มทับอกใจให้อาวรณ์ จะนั่งนอนไม่เป็นสุขทุกทิวา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สองข้อยอยศหญิ้ง <bot>:สิงขร เสวยศุขทุกภุทันดร ห่อนร้าง ไม้งอกออกออรชร ฉัดสพรั่งบังเอย ชุ่มชื่นพื้นพฤกสล้าง สลับล้อมพร้อมไสว | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่อวดอ้างอย่างพี่นี้จะเจ้า <bot>:กับผัวเก่าเห็นเปรียบไม่เทียบถึง อย่านิ่งนึกบึกบึนทำมึนตึง ถึงจะอึงอื้อไปก็ไม่พ้น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือนายชอบผ้าเสื้อที่เรือถม <bot>:อย่าปรารมภ์ของข้าดีมีขยัน จะไปหาจัดแจงมาแบ่งปัน ที่ข้อนั้นนายขาอย่าปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลโล่โตมรศรกำซาบ <bot>:ทั้งดั้งดาบตั้งรายอยู่ชายสวน จวนจะรุ่งสุริย์ฉายรายกระบวน ทั้งธงทวนฉัตรชั้นกรรภิรมย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยข้าศึกฮึกฮักเข้าหักหาญ <bot>:คงกันดารสารพัดจะขัดสน จำจะคิดถ่ายเทด้วยเล่ห์กล ผูกหุ่นมนต์ไว้รับกองทัพมัน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันร้องกรีดหวีดหวาดขยาดโขมด <bot>:ลุกกระโดดโลดผึงทะลึ่งถลา พระโกรธนางขว้างจักรอันศักดา ถูกขาขวาขาดสิ้นยังตีนเดียว | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบห้าวันครั้นเย็นแลเห็นด่าน <bot>:มีปราการก่อป้อมคร่อมสิงขร สำเภาจอดทอดท่าริมสาคร เห็นแน่นอนนางจะมาเภตรานี้ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอดสะพายสายธุรำประคำถือ <bot>:สวมข้อมือศิษย์แซ่ตามแห่โหม ไปถึงที่เทวฐานจัดการโคม เสียงครึกโครมจุดไฟในกลางลาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงทรงเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:อย่างบุรุษรัดกระสันให้ถันหาย ใส่เสื้อกลีบจีบเอวสำอางกาย สังวาลสายสร้อยสลับประดับเพชร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์คนพลรบไว้ครบถ้วน <bot>:ตั้งกระบวนยาตราเป็นราหู ให้ครบนามตามตำรับฉบับครู จะโจมจู่จับเขาเจ้าประจัญ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดอ่านขุดวารินพอกินอาบ <bot>:พวกสัตว์บาปคุมคิดกันอิจฉา มันแกล้งทำเหมือนขโมยเที่ยวโรยยา ชาวพาราบอกให้ทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรากับไพร่ห้าสิบจะรีบร้อน <bot>:ถืออักษรขึ้นไปยังวังสิงหล เจ้ารบล่อฝรั่งเป็นกังวล เผื่ออับจนจึงล่าไปเมืองใหม่เรา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องกรากกรำร่ำมาในสาคเรศ <bot>:แสนเทวษตั้งแต่ไปไม่วายโหย ทั้งเหน็ดเหนื่อยเมื่อยซ้ำระกำโกย พอลมโชยมาต่อยชื้นฟื้นอารมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าหาไม่ใจหมายจะตายเสีย <bot>:ไม่เป็นเมียน้อยมนุษย์สุดบัดสี เคยปลอมยักษ์รักใคร่เคยได้ที แต่เพียงนี้อกน้องจะพองพัง | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมีผู้รู้ส่อว่าหมอฝรั่ง <bot>:รู้ดูทั้งรู้ผ่าหยูกยาขยัน นำข้าเฝ้าเข้าไปหาพูดจากัน พาสุบันเยไปเข้าในวัง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อจวนค่ำย่ำแสงพระสุริยง <bot>:อัสดงเย็นพยับลับสิงขร จึ่งค่อยเคลื่อนโยธาพลากร จากสิงขรแดนเขาเข้าในดง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกแสนสาวท้าวนางต่างหัวเราะ <bot>:รู้ปอเหลาะน่ารักเป็นนักหนา ท้าวทศวงศ์สงสัยในวิญญาณ์ จึงตรัสปราศรัยนางทางไมตรี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระกฤษณานุชารุ่น <bot>:เกิดต่างท้องน้องอรุณรัศมี ชื่อเทวัญชันษาสิบห้าปี น้องสาวมีคมขำชื่ออัมพวัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังวังเวงวิเวกเสียง <bot>:หวนสำเนียงเสนาะน้ำคำเฉลย ฉลาดขับจับใจกระไรเลย น่าใคร่เชยชมโฉมประโลมลาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งอาสาสงครามเพราะความรัก <bot>:พระคุณหนักยิ่งกว่าสุธาสถาน แม้นมีชัยไพรินทมิฬมาร จะสำราญเริงรื่นทุกคืนวัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยเจ้าไตรจักร <bot>:ละล่ำละลักถึงลูกสาวเจ้าสิงหล ให้หวนเห็นเป็นเหตุด้วยเวทมนตร์ หอมสุคนธ์เหมือนเมื่อได้เข้าใกล้เคียง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งปลาบปลื้มลืมภาวนานั่ง <bot>:ด้วยใจยังอยู่ข้างหนุ่มให้ลุ่มหลง จนรุ่งรางสร่างแสงพระสุริยง ออกเดินตรงมากุฎีพระชีไพร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถามถึงข้าว่าไปเที่ยวตรวจทหาร <bot>:ระวังการรบพุ่งนอกกรุงศรี ทั้งสามนางต่างรับพระเสาวนีย์ ดูบาญชีเบี้ยหวัดจัดชาววัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ว่าถูกหยูกยานํ้าตาตก <bot>:สะอื้นอกองค์สั่นมิ่งขวัญหาย บอกว่าผัวกลัวจะล้างให้วางวาย คิดอุบายบอกความตามปัญญา | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์ <bot>:จะม้วยมุดมรณาเป็นห่าโหง ดาวดวงลำสำเภามีเสากระโดง สายระโยงระยางหางเสือยาว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีอัญชลีสนองถ้อย <bot>:เหมือนสาวน้อยเล่าแจ้งแถลงไข พระยิ้มพลางทางถามว่าทรามวัย เจ้าชื่อไรรูปร่างสำอางองค์ ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหนีนางวางวิ่งขึ้นสิงขร <bot>:แอบชะง่อนเงื้อมผาศิลาเผิน ผีเสื้อไล่ไปถึงเขาลำเนาเนิน ให้เผอิญล้มลุกลงคลุกคลาน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาดึกตรึกไตรมิใคร่หลับ <bot>:โอ้อกอับอายพักตร์เสียศักดิ์ศรี มาเศร้าสร้อยคอยค้างอยู่อย่างนี้ ชาวบูรีรู้สิ้นจะนินทา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคนนี้ที่ข้าแลเห็นแต่แรก <bot>:ดูเหมือนแขกเคียงเดินเชิญพระแสง มาอยู่วังตั้งเป็นหม่อมเหมือนปลอมแปลง จะใคร่แจ้งจริงนางอย่าพรางกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นทีพระจะเข้าหาเวลาค่ำ <bot>:ได้นัดคำกันไว้แท้แน่ไฉน ดำริพลางทางว่าอาสั่งไว้ เพราะจะใคร่ไต่ถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้พระจะมาอยู่กับชู้ชื่น <bot>:เหมือนกับฟื้นโลกธาตุศาสนา อันลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา กับสุดสาครเศร้าทุกเช้าเย็น | พระอภัยมณี | 57 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.