text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงกระทาจับกระทึงขันอึงจ้า <bot>:ควักข้าวตากฝากตาภาษาเสียง โพระดกจับประดู่เคล้าคู่เคียง โกญจาเรียงจับจันทน์ขันโกญจา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็บจุกสุขุมให้กลุ้มกลัด <bot>:จะได้นัดยาดมให้ลมหาย พลางแนบชิดพิศวาสไม่คลาดคลาย แสนสบายบรรทมเฝ้าชมเชย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบบังคมสมเด็จบดินทร์สูรย์ <bot>:วายุกูลเกิดเกศทุกเขตขัณฑ์ เสมอเหมือนเดือนดวงพระสุริยัน สว่างชั้นดินฟ้าทั้งธาตรี | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นอุ่นอยู่รู้ว่าสลบหลับ <bot>:ยังไม่ดับชนม์ชีพเป็นผุยผง พ่อทูนหัวกลัวน้องนี้มั่นคง ด้วยรูปทรงอัปลักษณ์เป็นยักษ์มาร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกแล่นนำกองทัพไม่สับสน <bot>:ดูเกลื่อนกล่นกลางมหาชลาไหล ประโคมฆ้องกลองแตรเซ็งแซ่ไป ต่างใช้ใบเลี่ยงแล่นตามแผนทาง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราอาณาจักร <bot>:บอกหลานรักดูดาราตาจะสอน สามกษัตริย์ยินดีชุลีกร เรือก็จรมาในทางกลางทะเล | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นออกนอกเรือเหลือประหลาด <bot>:หรือปีศาจสาครหลอนไฉน นิ่งพินิจคิดแคลงใคร่แจ้งใจ เหาะลงไปนาวามีฝาบัง | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระผ่านเกล้าหาวเรอเพราะเธอโศก <bot>:กำเริบโรคร้างรักมาหมักหมม กลัวว่าพระจะรัญจวนประชวรลม หยิบยาดมยอบถวายชม้ายเมิน ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเยี่ยงอย่างปางก่อนบวรนาถ <bot>:เสวยราชย์ร่วมรักเป็นศักดิ์ศรี ย่อมสู่ขอหน่อนาถราชบุตรี ตั้งพิธีทำงานการวิวาห์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกองหลังมลายูธนูศิลป์ <bot>:ปืนคาบหินเขนทองกองอาสา ถือเสน่าหลาวโล่โตมรา เครี่องสาตราถ้วนทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลองค์พระอภัยว่าใช่อื่น <bot>:เสียงครึกครื้นมารนางมากลางหน คงทันกันวันนี้หนีไม่พ้น เห็นสุดจนจำม้วยลงด้วยกัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลองค์ทรงฤทธิ์บิตุราช <bot>:ลูกเป็นชาติเชื้อชายคิดอายเขา จะนิ่งให้อ้ายศัตรูมาดูเบา เหมือนหนึ่งเรารับแพ้ไม่แก้แค้น | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนอยากน้ำกล้ำกลืนแต่กล้วยกล้าย <bot>:จะเหือดหายหิวในน้ำใจหรือ จึงจับต้องของรักไม่หนักมือ แม่อย่าถือโทษเลยที่เชยชม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่สาวน้าวยุดมงกุฎยักษ์ <bot>:น้องสาวควักดวงเนตรเจ้าเขตขัณฑ์ ลืมตากว้างอย่างไฟประลัยกัลป์ สองนางนั้นหายวับไปลับตา ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ท้าวนางข้างในออกไปส่ง <bot>:ส่วนพระองค์มาปราสาทราชฐาน ฝ่ายขุนนางข้างหน้าข้าราชการ เกณฑ์ทหารไว้แต่ดึกเสียงครึกครื้น | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เนินทรายชายฝั่งให้ตั้งค่าย <bot>:หอรบรายเรียงรับสลับสลอน กำปั่นรบครบพันกันนคร ตั้งฝึกสอนสงครามตามทำนอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพร้อมพรักชักศพสองกษัตริย์ <bot>:เข้าเมรุรัตน์รุ่งเรืองดังเมืองสวรรค์ มีโขนละครมอญรำระบำบรรพ์ บ้างรำเต้นเล่นประชันเสียงครั่นครึก | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นํ้าตาไม่ใคร่จะมีขยี้แกล้ง <bot>:ให้ตาแดงดังหนึ่งว่านํ้าตาไหล สะอึกสะอื้นครื้นเครงวังเวงใจ สนั่นในเมรุสุวรรณพรรณราย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ไม่อยู่ในสัตย์เพราะครูสอน <bot>:ทำให้ร้อนรนไปโดยใจถวิล เที่ยวข่มเหงญาติกาทุกธานินทร์ ไม่รู้สิ้นจิตพาลสันดานดึง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเป็นเจ้าทำนายไว้พอครบ <bot>:เร่งหลีกหลบจากแผ่นดินถิ่นวิถี พระสังฆราชใช้เรามาว่าโดยดี ถ้าแม้นมิเชื่อฟังท่านสั่งมา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเทียนธูปบุปผาสารพัด <bot>:มาตั้งจัดแจงไว้ทั้งไก่หมู ที่พวกพ้องของใครบอกให้รู้ ไปฟังผู้วิเศษท่านเทศน์ธรรม์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือหันฟันใบเอาไปทิ้ง <bot>:เข้าตีชิงเอาต่อหน้าไม่ฝ่าฝืน มันโกยเอาสินทรัพย์ไปกับปืน พอมีคลื่นลมกล้าสลาตัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระดูนางรางควานให้ลานรัก <bot>:ประคองพักตร์ผูกจิตพิสมัย ปลอบประโลมโฉมละเวงด้วยเกรงใจ นี่คือใครทิ้งสัตย์เฝ้าขัดเคือง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างปรึกษาพาทีด้วยดีใจ <bot>:จนจวนใกล้สนธยากลับมาเรือน ครั้นรุ่งเช้าชาวบ้านสำราญรื่น บ้างแบกปืนดาบหอกเที่ยวบอกเพื่อน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเวลานาทีสี่โมงเศษ <bot>:พระปิ่นเกศโกญจามหาสวรรย์ เข้าที่สรงทรงสุคนธ์ปนอำพัน กระแจะจันทน์หอมฟุ้งจรุงใจ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนสงสารมารดรบิตุเรศ <bot>:จะตั้งเนตรคอยหายอยู่ภายหลัง จะรีบไปให้ถึงเขตนิเวศน์วัง มาแคล้วคลาดพลาดพลั้งเสียครั้งนี้ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผีเสื้อน้ำซ้ำว่านิจจาเอ๋ย <bot>:ไม่เห็นเลยที่ว่ารักนั้นหนักหนา ซึ่งตามติดคิดว่าพระเมตตา ตามประสาผัวเมียไม่เสียกัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทหารข้างพระคชาล้วนกล้าหาญ เป่าแตรสังข์หลังหน้าคชาชาญ จากพระลานลอยฟ้าเคลื่อนคลาไคล | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีญาติขาดสูญประยูรศักดิ์ <bot>:บาทหลวงรักเลี้ยงไว้มิให้หมอง ข้าสิบสี่ปีปลายข้างฝ่ายน้อง ได้สิบสองปีเศษสังเกตใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงมังกรซอนฟองตระกองเกี้ยว <bot>:ต่างเลื้อยเลี้ยวไล่เวียนวนเหียนหัน ผู้หญิงนั่งแข็งตัวว่ากลัวมัน เห็นเงือกน้ำสำคัญว่าคนลอย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชอบอารมณ์ชมหลานชำนาญศึก <bot>:รู้ตรองตรึกฝึกพหลพลขันธ์ แล้วเกณฑ์คนพลรบสมทบกัน ล้วนรู้ชั้นเชิงชำนาญการศัสตรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พริกเผ็ดใครให้เผ็ด <bot>:ฉันใด หนามย่อมแหลมเองใคร เซี่ยมได้ จันทน์กฤษณาไฉน ใครอบ หอมฤๅ วงศ์แห่งนักปราชญ์ได้ เพราะด้วยฉลาดเอง ฯ | โคลงโลกนิติ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่เลี้ยงทูลฉลองไม่ต้องเปรียบ <bot>:ชักทำเนียบเรื่องนิทานมาขานไข ตัวดิฉันก็นึกว่าเป็นข้าไท พระจะใช้คงสนองรองธุลี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงลักษณ์อัคเรศครั้นเทศน์จบ <bot>:เจียนสลบด้วยเห็นขาดวาสนา พระทรงศิลสิ้นเสร็จมิเมตตา ต่างโศกากอดบาทไม่คลาดคลาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งว่าน้องเหมือนหนึ่งต้องคมอาวุธ <bot>:จะชักฉุดทิ้งถอนเห็นอ่อนหู ถึงแม้นพี่อุปถัมภ์ช่วยค้ำชู เอาไว้ดูหน้ากันฉันสตรี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหย่อมย่านบ้านครำพอค่ำพลบ <bot>:ประสบพบเผ่าพงศ์พวกวงศา ขึ้นกระฎีที่สถิตย์ท่านบิดา กลืนน้ำตาก็ไม่ฟังเฝ้าพรั่งพราย | นิราศเมืองแกลง | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤกษาสูงยูงยางสล้างเสลา <bot>:กรวยกันเกรารกฟ้าแก้วกาหลง ตะเคียนเคี่ยมมันหมูประดู่ดง ทั้งรังรงแคฝอยข่อยพะยอม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทะเลลมยมนาสาคเรศ <bot>:ไม่มีเหตุเกิดระลอกกระฉอกฉาน ปลาอนนต์รองกระสินธุ์แผ่นดินดาน ก้องสะท้านกลอกกลับขยับตัว | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกกวินผินผัดสลัดหลีก <bot>:มันทิ้งอีกโอบกายสายกระสัน สะบัดขาดผาดโผนโจนประจัญ เอาขวานฟันเจ้ากวินสิ้นชีวา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกกำปั่นพรั่งพร้อมเข้าล้อมหลัง <bot>:ไม่หยุดยั้งแล่นลอยคอยสกัด กำดัดดึกครึกครื้นทั้งคลื่นซัด ปืนใหญ่ยัดยิงลั่นเสียงครั่นครื้น | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นว่าเบื่อเมาเอาไม่ได้ <bot>:ไม่มีใครจงรักจะหักหาญ แม้นมีผู้รักษาพยาบาล คงเป็นไม้ต้องการไม่เชื่อเลย | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อุ้มอุทรทุกข์ใจมิใคร่หาย ทุกทิวาราตรีไม่มีสบาย ด้วยเป็นหม้ายหมองช้ำระกำตรอม | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรอนรอนอ่อนแสงพระสุริยง <bot>:อัสดงแดดดับลับเวหา พระเผยแกลแลดูเดือนดารา เหมือนนวลหน้านุชน้องละอองนวล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพระพี่ที่บัลลังก์ตั้งประณต <bot>:มธุรสกลบเกลื่อนที่เงื่อนสาย พระหลานไข้ไม่รู้ไม่สู้สบาย ด้วยวุ่นวายอยู่ในใจมิได้มา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนนางต่างเมินแกล้งเดินหนี <bot>:พวกชาวที่ทูลแจ้งแถลงไข เขาวุ่นวายฝ่ายกษัตริย์หัสไชย ไม่ห่างไกลสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาดาบสที่บวชใหม่ <bot>:ก็ตามไปโดยทางหว่างสิงขร อยากจะไปเยี่ยมเยือนเพื่อนนิกร ได้สั่งสอนให้ศรัทธาสมาทาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลับมาถึงจึงบอกบิดาด้วย <bot>:จะมาช่วยทำขวัญให้หรรษา ครั้นสั่งแล้วเลิกพหลพลเภตรา ไปลังกานคเรศนิเวศน์วัง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังรเสริญเจริญยศ <bot>:จึงมีพจนาตรัสปราศรัย ให้เลี้ยงดูหมู่พหลพลไกร แต่ท้าวไทวาโหมประโลมลาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันน้องข้าเจ้าวลายุดานั้น <bot>:เกิดกับครรภ์มารดารำภาสะหรี แม้จริงจังดังว่าเหมือนพาที เราเป็นพี่มิใช่ใครหาไหนมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำซ้ำให้อ่านสารฝรั่ง <bot>:ต่างทรงฟังศุภลักษณ์ในอักษร ว่าสารศรีพี่ยาสุดสาคร เจริญพรโฉมเฉลาเสาวคนธ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าถ้าจะมาอยู่เหมือนคู่ชื่น <bot>:ฝ่ายคนอื่นเขาก็เห็นว่าเป็นผัว แม้นเมตตาอย่าให้มีราคีมัว ขอครองตัวตามสัตย์ปฏิญาณ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองสวรรค์นั้นก็ไปทางไหนเล่า <bot>:อย่าพูดเปล่าปลิ้นปลอกหลอกผู้หญิง หนีไปไหนก็ไม่รอดจะทอดทิ้ง มานั่งนิ่งอยู่กับเกาะเห็นเหมาะใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ถอนสมออย่ารอรั้ง <bot>:เอาเข็มตั้งบูรพทิศติดอีสาน เกือบจะรุ่งรังสีรรีวาร เร่งจัดการอย่าให้ช้าจะคลาไคล ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเจ้าเยาวมาลย์ประทานพี่ <bot>:ให้เป็นที่รักสมอารมณ์หมาย อย่าควรคิดปลิดเปลื้องเคืองระคาย ขอฝากกายแก้วตาสุลาลี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณครั้นฝรั่ง <bot>:กลับมาวังพอนาฬิกาเที่ยง จึงปรึกษากับพราหมณ์สามพี่เลี้ยง จะบ่ายเบี่ยงแก้ไขไฉนดี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์พวกที่มาเป็นข้าศึก <bot>:ให้เหิมฮึกสมจิตที่คิดหมาย ประชุมพร้อมทั้งบรรดาเสนานาย คิดอุบายจะปลอมเข้าเผาบุรี ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทวราชอาจหาญในการศึก <bot>:นึกตรองตรึกกราบประณตบทศรี ให้พี่น้องสองสุดาออกราวี ทั้งข้านี้จะไปด้วยได้ช่วยกัน | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าลุกไปปราศรัยสนอง <bot>:สมที่ตรองตรึกไว้หลายสถาน ท้าวสินชัยวันทาพระอาจารย์ แสดงการที่ได้เพียรเรียนวิชา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอควันกลุ้มต่อต่อยไม่ถอยหนี <bot>:เสียงอู้อี้วนวิ่งทิ้งข้าวของ บาทหลวงเห็นแปลกจิตผิดทำนอง เห็นจะต้องเวทมนตร์พวกคนดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเขียวสุกทุกตัวสลัวเหลือง <bot>:เอาไปเมืองจะได้ขี่ดีขยัน แล้วจูงลงคงคามาด้วยกัน ขึ้นกำปั่นไปเฝ้าพระเจ้าอา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ดูเดือนเหมือนดวงสุดาแม่ <bot>:กระต่ายแลเหมือนฉันคิดพิศมัย เห็นแสงจันทร์อันกระจ่างค่อยส่างใจ เดือนครรไลลับตาแล้วอาวรณ์ | นิราศเมืองแกลง | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องก้องสนั่น <bot>:เรือดั้งกันลอยรายชายกระแส เสด็จจากชานพักตำหนักแพ กระทั่งแตรเป่าสังข์กังสดาล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมพหลพลถ้วนกระบวนทัพ <bot>:ขึ้นไปยับยั้งอยู่ก่อนค่อยผ่อนผัน จะถอยทัพกลับไปเขาเจ้าประจัน อย่าให้ทันรุ่งรางสว่างตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงเหราน่ากลัวหัวเป็นเขา <bot>:บ้างว่ายเคล้าแว้งวัดสะพัดผัน ฝูงเงือกงูดูงามเลื้อยตามกัน บ้างดำดั้นผุดพ่นชลธี | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสั่งให้นายท้ายบ่ายกำปั่น <bot>:หมายสำคัญทิวธงด้วยสงสัย พวกฝรั่งหยั่งน้ำร่ำเข้าไป ทั้งนายไพร่พร้อมมาในสาคร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงลำใหญ่ให้จอมทอดประทับ <bot>:จุดคบรับรายทางสว่างไสว จึงเชิญองค์พระเจ้าอาให้คลาไคล ไปเก๋งใหญ่ห้าห้องเป็นช่องชั้น | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ปานนี้แก้วพี่จะครวญคร่ำ <bot>:พิไรร่ำโหยหวนรัญจวนหา เคยถนอมจอมขวัญสองกัลยา มานิราร้างไปไกลบังอร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมแนบแอบอุ้มนุ่มนุ่มนิ่ม <bot>:ได้แย้มยิ้มจวนจิตรสนิทสนม นอนเอนหลังนั่งเล่นเย็นเย็นลม ชมพนมแนวไม้รำไรราย | นิราศเจ้าฟ้า | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไปตั้งหลังบรรพต <bot>:รักษาพรตพรหมจรรย์ด้วยพรรษา รำภาสะหรีลีวันยุพาผกา คุมโยธาฝรั่งอยู่ทั้งพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่น้ำจิตมิได้คิดพิศวาส <bot>:เหมือนอย่างญาติเย้ายอมถนอมขวัญ ครั้นรู้รักจักเป็นดังเช่นนั้น กลับขยั้นพรั่นตัวคิดกลัวเกรง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่แท่นทองห้องกลางกระจ่างกระจก <bot>:บุษบกบัลลังก์บังสลับ พอเวลาภานุมาศลีลาศลับ ดูดังดับดวงลงในคงคา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดแจงแต่งกายสายสวาท <bot>:เที่ยวประพาสภูผาพนาสัณฑ์ ถึงยากเย็นเป็นไฉนไม่ไกลกัน จริงนะขวัญนัยนาอย่าอาวรณ์ ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกทุกหนึ่งถึงตัวที่ผัวร้าง <bot>:เปรียบเหมือนอย่างหญิงร้ายอายอดสู ฝูงมัจฉานาคินทร์ในสินธู ที่ล่วงรู้ก็จะว่าเป็นราคี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านชูช่วยอวยพรให้ผ่องแผ้ว <bot>:ดังฉัตรแก้วกางกั้นไว้เหนือหัว อุส่าห์ฝนไพลทารักษาตัว ค่อยยังชั่วมึนเมื่อยที่เหนื่อยกาย | นิราศเมืองแกลง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าทุบทอยต่อยตะกายป่ายปุบปับ <bot>:เสียงตุบดับเตะผางถูกหว่างขา กางเกงแยกแตกควากเป็นปากกา ผู้ชายฮาเฮลั่นสนั่นดัง | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามท่านครูผู้ประสิทธิ์ฤทธิเวท <bot>:แต่ถือเพศอย่างพราหมณ์ตามวิสัย เที่ยวไปทุกเกาะแก่งทุกแห่งไป ตามวิสัยจิตหวังทางเมตตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแอบอิงวิงวอนชอ้อนถาม <bot>:ตำแหน่งนามเกาะแก่งแขวงวิถี ได้เชยชื่นรื่นรศสุมาลี แล้วจะชี้ให้แม่ชมยมนา | นิราศเมืองแกลง | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาฝรั่งอยู่พรั่งพร้อม <bot>:ประณตน้อมนางวัณฬามารศรี ต่างทูลว่าข้าพเจ้าอยู่เหล่านี้ คงต่อตีกว่าชีวันจะบรรลัย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระวงศาว่าทีนี้สิ้นที่พึ่ง <bot>:พระเหมือนหนึ่งโพธิ์ทองอันผ่องใส จะสูญลับนับปีแต่นี้ไป ไม่มีใครครอบครองช่วยป้องกัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกหนุ่มสาวชาวเมืองมาเนืองแน่น <bot>:ดูแห่แหนแสนสนุกทุกภาษา บ้างดูนางต่างลืมดูภัสดา ดูพระวลาหลงชะแง้ลืมแลนาง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เดี๋ยวนี้ยังมิทำได้สำเร็จ <bot>:กัลเม็ดมิดม้วนไม่ควรไข แม้นสำเร็จวิวาห์เวลาไร จึงจะได้เห็นจริงทุกสิ่งอัน ฯ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นผิดอย่างนางกษัตริย์จึงตรัสสั่ง <bot>:ให้ชาวคลังเปิดทวารลูกดาลไข สลักเลื่อนเคลื่อนคล่องเข้าห้องใน ไม่เห็นใครในปราสาทประหลาดนัก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อจะไปให้พบพระบิตุเรศ <bot>:ของดวงเนตรพี่น้องทั้งสองศรี ได้สืบวงศ์ทรงจังหวัดปัถพี เป็นไมตรีกว่าชีวันจะบรรลัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้รู้แจ้งจะได้แต่งกระบวนทัพ <bot>:ไปรบรับยุทธนาจนตาเหลือง คิดลอบลักหักหาญเอาบ้านเมือง แก้แค้นเคืองแล้วจะได้ไปลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกจะเล่นสิ่งไรก็ไม่ห้าม <bot>:มีแต่ตามใจสิ้นทุกสิ่งสรรพ์ ถึงผิดพลั้งสั่งสอนสารพัน ไม่ตีรันด่าว่าด้วยปรานี | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดแค้นให้แน่นจิต <bot>:ทั้งสุดคิดสารพัดจะขัดขวาง ลงจากแท่นแค้นใจร้องไห้พลาง มาหานางนั่งสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องแวะหาปลาแลข้าว <bot>:เสบียงเราขาดลงกลางทางวิถี จะเลี้ยงคนพลไพร่เห็นไม่มี ยังอีกสี่ห้ามื้อต้องซื้อเติม ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บ้านซ่องช่องชวากเวิ้ง <bot>:เซิงหวาย เหล่าที่หนีมุนนาย เนิ่นช้า ซ่องสุมซุ่มเรือนราย ริมกับเกรี่ยงแฮ ใครจับกลับรุมข้า๐ ขัดข้องซ่องหลวง | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะเหตุว่าชาวบ้านนั้นสันทัด <bot>:รู้จักจัดแจงประดับสลับสี มาเรียงเรียบเทียบรถริมคิรี พระบาลีทูลองค์นางนงลักษณ์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกบิลยินเล่าตบเพลาผาง <bot>:เจ้าเป็นกลางอย่างนี้ดีใจหาย มิพลไพร่ไปน้อยพ่อพลอยอาย ทังจะขายหน้าเมียจะเสียยศ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสร่างโศกสงสารพระหลานรัก <bot>:วรพักตร์ผุดผ่องก็หมองศรี ประคองอุ้มนัดดาแล้วพาที ไปบุรีเราเถิดอาจะพาไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ละครชาตรีซัดไกวกวัดแกว่ง <bot>:พลิ้วพลิกแพลงเพลงโทนโยนฉับฉับ ร้องพระรถเรื่องเล่นเอียงเอนทับ ลูกคู่รับกรับส่งตรงรักแร้ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจนจิตคิดสงสารพระผ่านเกล้า <bot>:จะเปลี่ยวเปล่าเศร้าหมองไม่ผ่องใส เพราะลูกเต้าเจ้ากรรมให้ช้ำใจ ช่างกระไรไม่เหมือนแม่แต่สักคน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายพวกผีดีใจน้ำลายหยด <bot>:ลุกขึ้นหมดวิ่งเลือกเสลือกสลน ลงไปลำกำปั่นทั้งพันตน เห็นผู้คนยกเหล้าเอามาวาง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเกี้ยวสาวชาวลังกาที่มาเลี้ยง <bot>:เข้ายืนเคียงขอจูบแล้วลูบหลัง บ้างยื้อยุดฉุดคร่าทำน่าชัง นางฝรั่งร้องอึงคะนึงไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพิชัยสงครามตามโบราณ <bot>:ไม่ทราบการกลศึกที่ลึกลับ สุดแต่องค์นงลักษณ์ศักดิ์กษัตริย์ จะทรงจัดการสำเร็จให้เสร็จสรรพ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะเป็นพนักงานพานพระศรี <bot>:ไปตั้งที่ได้ประมูลทูลแถลง ถ้าแม้นเห็นเป็นทีจะชี้แจง คงจะแจ้งเรื่องราวของท้าวไท ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงมีปีกที่จะหลีกมิได้พ้น <bot>:คงจะหล่นลงมาฟุบตามหุบหิน กลอย่างนี้มีแต่ครั้งตั้งแผ่นดิน พวกทมิฬวางไว้ในตำรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนในลำกำปั่นถูกควันง่วง <bot>:เข้าจับดวงจิตออกกระบอกหู ให้หาวนอนอ่อนเหมือนว่าตำราครู ลงง่วงอยู่กับถิ่นสิ้นกำลัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนกันสิ้นทั้งอินทรีย์ <bot>:พระอัยกีรักใคร่กระไรเลย เห็นหลานมากอยากเลี้ยงเข้าเคียงข้าง พระทัยนางนึกนิยมชมลูกเขย | พระอภัยมณี | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.