text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโมราดมสารภีรื่น <bot>:ช่างหอมชื่นเช่นประภานิจจาเอ๋ย ต่างประคองของคู่ขึ้นชูเชย ไฉนเลยหลบหน้าไม่มาเยือน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่จนใจเพราะมันไปเป็นเขยท้าว <bot>:กลัวจะร้าวรานจิตคิดประสงค์ หมายจะสืบในประยูรตระกูลวงศ์ เป็นเผ่าพงศ์เชื้อกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภุมรินบินลองละอองอ่อน <bot>:อาบเกสรเสาวรสซึ่งสดใส เสาวคนธ์มณฑาพอยาใจ ไม่เหมือนได้ดอกฟ้าลงมาเชย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเรียกเหล่าเถ้าแก่มาแก้ฝัน <bot>:นางรำพันบอกแจ้งแถลงไข เจ้าขรัวยายทายทูลให้ถูกใจ แม่จะได้ลาภล้นคณนา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าพระจะส่งองค์อุศเรนไป <bot>:จึงตรึกไตรตรองความตามปัญญา พระผ่านเกล้าเรานี้อารีเหลือ เหมือนดูถูกลูกเสือเบื่อนักหนา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายนายรองสองคนเป็นแขกเงาะ <bot>:ใส่เสื้อเกราะหน้าหลังฝังด้วยหิน พื้นทองแดงเครื่องตะพายสายกระวิน แต่ล้วนหินสารพันกันสาตรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้นกเอ๋ยเคยบ้างฤๅอย่างพลอด <bot>:นางสาวสาวเขาจะกอดให้ที่ไหน แต่น้องมีพี่ป้าที่อาไลย ท่านยังไม่ช่วยกอดแกล้งทอดทิ้ง | นิราศเจ้าฟ้า | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เดือนหนึ่งถึงเขาเนาวรัตน์ <bot>:เรืองจรัสราวกับแก้วแววเวหา เห็นอาศรมร่มบังครอบหลังคา ค่อยร่อนราลอยลงในพงพี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่หนุ่มเยาว์เฉาโฉดยกโทษไว้ <bot>:จะทำให้สมรับสั่งสิ้นทั้งหลาย แม้นขัดอีกฉีกปากให้ครากตาย ตามกฎหมายข้อขัดกระษัตรา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระยะเดินเถินทางมากลางป่า <bot>:สองร้อยห้าสิบเส้นถึงสระใหญ่ พอได้กึ่งมรคาพนาไลย พี่รีบไสช้างเดินโดยลำลอง | นิราศพระบาท | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยธุระพระก็มีเป็นที่ยิ่ง <bot>:น้องเห็นจริงของพระองค์ไม่สงสัย แต่จะห้ามความรักหักอาลัย มิใคร่ได้ด้วยจะลับไปนับนาน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามภาษาฝรั่งตั้งประณต <bot>:แล้วแห่รถศพมาถึงธานี เข้าในวังยั้งหยุดอยู่ข้างหน้า ให้กราบทูลพระธิดามารศรี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ว่าถ้าดำเนินเดินแสวง <bot>:ทุกเขตแขวงค้นคว้าช้าใจหาย ข้าเหาะได้ไปเที่ยวผู้เดียวดาย แสนสบายไพรีไม่บีฑา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันดวงดาวเจ้าชวาอาณาเขต <bot>:จะเรืองเดชภิญโญสโมสร เองคงได้เสกสมสยมพร ด้วยฤทธิรอนองค์ท้าวเจ้าชวา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเสียเมืองเรื่องนี้กูแสนแค้น <bot>:ในอกแน่นดั่งใครเชือดให้เลือดไหล แล้วมิหน้าซ้ำอ้ายลูกก็จัญไร กลับเป็นไพรีกูผู้อาจารย์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสามองค์ทรงลำกำปั่นใหญ่ <bot>:ให้กางใบล้วนแต่ผ้าแพรสี ทั้งเรือตามสามร้อยลอยวารี พอลมดีใช้ใบไรไรมา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกกับข้าว่าชื่อสินสมุทร <bot>:ราชบุตรพระธิดามารศรี อันโฉมยงองค์สุวรรณมาลี ประเดี๋ยวนี้อยู่ในเรือใหญ่นั้น | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงทรงชี้ให้พี่เลี้ยง <bot>:ใครมาเมียงมองแลชะแง้หา พี่ไปถามตามสงสัยใครใช้มา บอกให้ข้ารู้เรื่องอยู่เมืองใด ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครบังคมประนมสนอง <bot>:ทูลฉลองนางกษัตริย์ไม่ขัดขวาง จะขอให้โหรดูพอรู้ทาง พอได้วางใจคิดไปติดตาม | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระป้องกันฟันฟาดตายดาษดื่น <bot>:อ้ายพวกอื่นเข้ามาอีกไม่หลีกหลบ พอยุพารำภายกมาพบ เข้าช่วยรบรุมสกัดจับหัสไชย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องตกไปไกลที่ถึงสี่โยชน์ <bot>:เดี่ยวสันโดษดังชีวาจะอาสัญ ต่อเช้าตรู่สุริย์ฉายขึ้นพรายพรรณ พระพุธนั้นถึงพฤหัสสวัสดี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นไข้ใจไม่มีสุขด้วยทุกข์ร้อน <bot>:จะนั่งนอนถอนสะอื้นทุกคืนค่ำ ให้หิวโหยโรยราจนหน้าดำ บาทหลวงพร่ำนั่งสอนให้หย่อนคลาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นปรางค์ทองมองเขม้นเห็นลูกเขย <bot>:ชะพ่อเอ๋ยเจ้าประคุณบุญนักหนา คนทั้งหลายหมายว่าพ่อมรณา จะเป็นข้าเขารอมร่อแล้วพ่อคุณ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีโทษโกรธตรัสถึงตัดขาด <bot>:เหมือนพระบาทฟาดฟันบั่นเกศา แต่ลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา มาวันทาพระไม่ทักเลยสักคำ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนเมื่อปีมีวันจันทร์อังฆาต <bot>:โลกธาตุเลื่อนลั่นควันโขมง เขาเนมินท์อิสินธรเคลื่อนคลอนโคลง ทะเลโล่งลมคลื่นเสียงครื้นครึก | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าช่วยพ่อพอให้เสร็จสำเร็จรัก <bot>:จะรู้จักบุญคุณไม่สูญหาย ถ้าทีนี้มิได้มิใช่ชาย จะสู้ตายเสียให้พ้นที่ทรมาน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอวายวางข้างบาทบทเรศ <bot>:พระปิ่นเกศกษัตริย์ชาติราชหงส์ ถึงชาตินี้มิได้อยู่เป็นคู่คง ขอพบองค์ภูวนาถทุกชาติไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าประเทศเขตจังหวัด <bot>:บุรีรัตน์เมืองบุรำสำปันหนา จึ่งออกจากเมืองด่านชานชลา รีบโยธาพระที่นั่งทั้งดั้งกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนึกยิ้มอยู่ในใจว่าอ้ายนี่ <bot>:ไพร่เดิมทีเดรฉานขันหนักหนา มันเป็นพวกเผ่าพาลสันดานกา ฟังพูดจาต่างต่างช่างเป็นไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราดาบสพจนารท <bot>:แสนฉลาดหน่วงเหนี่ยวไม่เฉียวฉุน ซึ่งทรงเดชเจตนาด้วยการุญ ขอบพระคุณควรจะคิดเหมือนบิดร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนุ่งห่มโขมพัตถ์กระหวัดพับ <bot>:เครื่องประดับขาวล้วนนวลหง ชวนกุมารหลานสาวเหล่าอนงค์ มาเฝ้าองค์พระอภัยที่ไพชยนต์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามทัพดับไฟมิได้หยุด <bot>:อุตลุดแตกกระจุยเป็นผุยผง ทั้งสามท้าวถอยล่าเข้าป่าดง เพลิงก็ตรงตามไหม้ไล่กระพือ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเมียเก่าเจ้าพระยากาลวาศ <bot>:ทำภูวนาถเคลิ้มองค์ลุ่มหลงใหล ลืมว่าขานการบำรุงชาวกรุงไกร ให้คลั่งไคล้คลึงเคล้าทุกเช้าเย็น | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเหลือกตาว่าออเจ้าคนเหล่านี้ <bot>:ลุกขึ้นชี้มือด่านัยน์ตาขวาง ไม่รู้จักกูหรือไรในหนทาง กูจะล้างชีวันให้บรรลัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มืดค่ำเรียมไป่รู้ <bot>:ยลใด เล่านา ถนัดแต่กอไผ่ไสว วาบว้า ไผ่โยกยอดไผ่ไกว ลำเบียด ดังแฮ ซอไผ่เพียงซอท้า เอกทุ้มทำนอง | นิราศวัดรวก | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นที่สองรองตั้งไว้สั่งสอน <bot>:พวกนิกรที่มันหลงยังสงสัย แกอุตส่าห์บังคับให้กลับใจ เข้าอยู่ในถ้อยคำโดยลำพัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้พี่มีคู่ที่ชูชื่น <bot>:อันหญิงอื่นตัดขาดไม่ปรารถนา ซึ่งน้องตามข้ามฝั่งมาลังกา พระบิดาจะให้อยู่เป็นคู่ครอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันแกล้งไปบอกกล่าวให้เขารู้ <bot>:จะนั่งอยู่เหมือนจนพ้นวิสัย เองจะช่วยคิดอ่านสถานใด จงว่าไปให้กูรู้ปัญญา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสุริยงเย็นพยับลงลับฟ้า <bot>:ดวงดาราจันทร์กระจ่างสว่างฉาย น้ำค้างพรมลมเรื่อยเฉื่อยสบาย บาทหลวงทายดาราพยากรณ์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณให้พราหมณ์สามมานพ <bot>:เดินบรรจบโจมจับเป็นทัพหน้า สินสมุทรยังอ่อนหย่อนปัญญา คุมโยธาทัพหนุนเป็นขุนพล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้รับสั่งตั้งหมายจ่ายสิ่งของ <bot>:เครื่องเงินทองเสื้อผ้ากะลาสี ให้ขนไปในเภตราท่าบุรี จัดลงที่ห้องหับสำหรัมนอน ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์อย่าวิตกยกธุระ <bot>:ไว้ข้าจะต่อสู้หมู่ทหาร จะลาไปนคราพาอาจารย์ มาคิดการเป่าปัดกำจัดภัย ฯ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะโปรดเปรื่องเฟื่องฟุ้งกระดุ้งกระดิ้ง <bot>:เหมือนอย่างลิงยิงไม่ถูกลูกกระสุน จะลอยแก้วแล้วทีนี้เจ้ามีบุญ ฮึกฮักหุนเห็นว่ากีดอยู่นิดเดียว | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ท้าวไกรจักรโกรธาร้องว่าเจ้า <bot>:ดูถูกเราไว้ตัวยั่วโทโส ยังเด็กน้อยกระจิหริดทำอิศโร มาวางโตเย้ยผู้ใหญ่ไม่ได้การ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสมหวังอย่างคิดชีวิตรอด <bot>:ไม่วายวอดแล้วจะไหว้ถวายหมู จะตั้งศาลเครื่องพล่าทั้งปลาปู สิ่งละคู่จะถวายให้สังเวย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชนิดนางอย่างนี้มีชุมนัก <bot>:เป็นโรครักเกิดมารศีรษะขน ต้องกินยาเข้าสุราพริกไทยปน หมายประจญจะให้ดับที่อับอาย | สุภาษิตสอนหญิง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแว่วเสียงเคียงน้องประคองกอด <bot>:ระทวยทอดประทับทรวงดวงสมร แม่เป็นไรไหวหวั่นขวัญบังอร อย่าอาวรณ์เชิญแถลงให้แจ้งการ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาว่าศึกเห็นฮึกหาญ <bot>:จะต่อต้านตีตัดก็ขัดขวาง แต่ลองสู้ดูหน่อยแล้วถอยพลาง ไปปิดทางปากน้ำที่สำคัญ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสื้อผ้าสารพัดมาจัดแจก <bot>:ตามแผนกไพร่นายฝ่ายทหาร ให้ทำป้อมซ่อมแปลงแต่งปราการ ที่รอยขวานคนธรรพ์ฟันเป็นรอย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามท้าวเสียทีตีสมทบ <bot>:ไม่สู้รบลอดไปทางหว่างสิงขร ลงจากม้าวิ่งวงตามดงดอน พลนิกรติดมาสิบห้าคน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะลวงล่อต่อตามด้วยความลับ <bot>:เอาศึกกลับเป็นมิตรเหมือนคิดหมาย ให้ห้ามทัพกลับไปได้ง่ายดาย คนทั้งหลายก็เห็นคงจะปลงใจ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำถือเทียนเวียนหันสั่นสะเทิ้ม <bot>:ระริกเริ้มรัวเต้นดังเล่นโขน ลูกสมุนหมุนหน้าทับรับตะโพน ท่านยายโยนเหล้าเข้มเข้าเต็มตึง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำดอกไม้ใสสดรสระรื่น <bot>:ค่อยพลิกฟื้นวรองค์พระทรงโฉม พอบ่ายเบี่ยงเสียงคลื่นออกครื้นโครม ยิ่งทุกข์โทมนัสใจจะไกลนาง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตรีเมฆเสนีที่ไปก่อน <bot>:ถึงนครเขื่อนเพลิงริมเชิงผา เห็นพวกพลล้นหลามตามเสมา เดินตรวจตราเตรียมการจะราญรอน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเสด็จทรงรถาเสนาแห่ <bot>:เสียงสังข์แตรก้องกึกอยู่ฮึกโหม พวกทหารยิงปืนครึกครื้นโครม พลโหมโห่เร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันไล่คาบดาบหอกกระบอกน้ำ <bot>:ขบขย้ำย่อยยับดังสับสี เห็นผู้คนพลไพร่ไล่คะยี ทหารหนีสิงโตโผลงน้ำ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่มิใช่ลายมือหนังสือฝรั่ง <bot>:สำนวนทั้งลายลิขิตน่าพิศวง ดูคลับคล้ายลายพระหัตถ์จัดประจง เห็นมั่นคงเชษฐาสุดสาคร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณว่าไม่พอใจเกี้ยว <bot>:แต่มาเที่ยวซื่อซื่อยังอื้อฉาว ถ้าเกี้ยวจริงยิ่งจะมีราคีคาว เหมือนเรื่องราวบุราณร่ำคำภิปราย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ใส่ไว้ในศิลาข้าจะบอก <bot>:เป็นเพชรงอกแวววาวเขียวขาวเหลือง จะบริบูรณ์สมบัติไม่ขัดเคือง แต่พวกเมืองลังกาจะอาดูร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภูเขาขวางทางกั้นอรัญเวศ <bot>:ข้ามประเทศทุ่งท่าชลาไหล เดินกันดารปานปิ้มจะบรรไลย จึงมาได้เห็นหน้าบิดาตัว | นิราศเมืองแกลง | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรเขาดูภูวไนยว่าไม่ม้วย <bot>:จะรอดด้วยเผ่าพงศ์พระวงศา อันองค์สุดสาครที่จรมา ก็บอกว่าเป็นโอรสยศไกร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกกับโจรทันใดว่าให้หา <bot>:เราจะพาเฝ้าพระองค์อย่าสงสัย ให้ขนของบรรณาการคลานขึ้นไป บนเรือใหญ่ตั้งรายถวายตัว | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผู้หญิงพิงทับอยู่กับตัก <bot>:กำเริบรักรูปชายไม่อายเหนียม ชายก็กอดสอดต้องประลองเลียม ตามธรรมเนียมนั่งแนบแอบอุรา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกกษัตริย์หัสไชยว่าให้กลับ <bot>:ตามบังคับกูไปอย่าใหลหลง ให้ทูลลาบิตุราชมาตุรงค์ ว่าสององค์สร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำรำพันเหลือกลั้นสรวล <bot>:ฟังสำนวนรู้เล่ห์มเหสี พระอนุชาว่าถึงหึงก็ดี ไม่เหมือนพี่นางผลึกเหลือครึกโครม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกม้าน้ำทำท่าเหมือนม้าเผ่น <bot>:ขึ้นโดดเต้นในกระสินธุ์ถิ่นวิถี ฝูงช้างน้ำดำด้นชลธี พระภูมีสามกษัตริย์ทัศนา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอาวุธสาตราคงหาไว้ <bot>:พลไพร่สารพัดจะหัดสอน วิสัยจะคิดการข้างราญรอน คงจะต้อนพวกพลสกลไกร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นาคราชผาดแผลงสำแดงฤทธิ์ <bot>:ขึ้นเพ่นพิษที่ในกลางหว่างสิงขร เป็นคลื่นคลั่งฝั่งฝาในสาคร ทั้งมังกรผุดพ่นในวนวัง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตลาดแลแต่ล้วนคึกคักคั่ง <bot>:แม่ค้านั่งเรียงรายทั้งซ้ายขวา ขายเนื้อเบื้อเสือกวางเชือดช้างม้า เต่าจระเข้เหราทั้งปลาวาฬ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยามนอนกรพาดนลาฏนิ่ง <bot>:ยิ่งคิดยิ่งให้วิโยคโศกสงสาร เป็นทุกข์ตรอมผอมเหลืองอยู่เมืองมาร รํ่าแต่อ่านเรื่องนิราศไม่ขาดวัน ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จะใคร่ให้ของสำคัญไว้ <bot>:แหวนกำไลปะวะหล่ำเครื่องทำขวัญ สำหรับผูกลูกเต้าเป็นเผ่าพันธุ์ จะได้กันครหาข้างหน้าไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพกับสุรางค์นางเล็กเล็ก <bot>:สาวเด็กเด็กเดินรายตามผายผัน ขึ้นปรางค์ทองห้องท้าวเจ้ากุมภัณฑ์ ใช้กำนัลไปสิ้นดังจินดา | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาอาลุงทั้งบิตุเรศ <bot>:พระชนนีเกิดเกศทั้งสองศรี พระเจ้าน้าเชษฐาทุกบุรี เจริญศรีสวัสดิชัยให้ทุกองค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียมมาจรล่วงลํ้า <bot>:ลำเนา เนินเฮย เซียบสงัดหงิมเหงา เงียบพื้น ทรวงพี่ยิ่งกำเดา ดาลเทวษ วายฤๅ บงแต่ใบไม้ครื้น ครึ่มต้นเต็มไพร | นิราศวัดรวก | 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเริงรื่นชื่นแช่มแย้มพระโอษฐ์ <bot>:ภิปรายโปรดทุกสุรางค์นางสนม ทั้งใหญ่น้อยค่อยสนิทด้วยชิดชม เพลินอารมณ์โสมนัสกำหนัดใน ฯ | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำไมกับทัพผลึกศึกเท่านี้ <bot>:เหมือนแมลงหวี่โว้เว้เดรฉุน จะขยี้บี้เล่นให้เป็นจุณ เปรียบเหมือนฝุ่นฝอยไหม้ในไฟกาฬ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดแต่ยากแต่จนเร่งขวนขวาย <bot>:อย่าให้กายตกยากลำบากได้ พออิ่มเช้าอิ่มเย็นไม่เป็นไร อย่าพอใจเชื่อช้ำเขาก้ำเกิน | สุภาษิตสอนหญิง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาลิกาจับพลอดบนยอดแก้ว <bot>:เสียงเจื้อยแจ้วฟังเพราะดูเหมาะเหมง ฝูงโนรีจับพุมเรียงเสียงวังเวง ราวกับเพลงซอสีปี่ชวา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กลยอกันยากล้ำ <bot>:เหลือใจ ยอค่อยหย่อยยอใคร ห่อนรู้ ยอย่อมเกิดลาภใน ตนอาต- มานา ชอบเนตรชอบหน้าผู้ เพื่อรู้ยอคน ฯ | โคลงโลกนิติ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบเหตุว่าประชวรจึงด่วนข้าม <bot>:มาฟังความเบาหนักช่วยรักษา พอโรคร้ายหายสูญจะทูลลา พระมารดาบิตุรงค์ไปดงดาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอหมายไปให้มาช้าไม่ได้ <bot>:อย่านอนใจโดยรับสั่งอย่างกระแส ประเดี๋ยวใจพร้อมพรั่งทั้งสังข์แตร กระบวนแห่ตั้งริ้วเป็นทิวไป ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สง่างามพราหมณ์น้อยสำอางเอี่ยม <bot>:ละม่อมเทียมเทวัญเมื่อผันผาย สั่งบรรดาข้าไททั้งหญิงชาย ท่านทั้งหลายจงระวังซึ่งตึกราม | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงมฤคถึกเถื่อนวิ่งเกลื่อนกลุ้ม <bot>:แอบสุมทุมวนวิ่งตามสิงขร ทั้งเนื้อถึกมฤคาบนป่าดอน เที่ยวสัญจรหากินบนถิ่นไพร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชมละเมาะเกาะแก่งทุกแห่งหน <bot>:ในสาชลคลื่นซัดเสียงฉัดฉาน ฝูงปลาร้ายว่ายวนตามชลธาร เหลือประมาณมากมายมีหลายพันธุ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคะนึงถึงนางมากลางเมฆ <bot>:การเวกร่อนร้องแซ่ซ้องเสียง เหมือนขับกล่อมพร้อมเพราะเสนาะสำเนียง วิเวกเพียงพิณเพลงวังเวงใจ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เก้าคํ่ายํ่ารุ่งร้น <bot>:เรืองแสง พลแห่พัตราแลง เถือกถ้า ฆ้องคึกบันดาลแสยง เสียงปี่ หน้าพี่ตรวจถ้วนหน้า ขาดหน้านางเดียว | โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เกรงใจมเหสีสี่กษัตริย์ <bot>:จะต้องตัดเอาศีรษะเสียบไสว แม้รักตัวกลัวชีวันจะบรรลัย ก็กราบไหว้พวกฝรั่งชาวลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอ็งเร่งคิดการณรงค์ไว้ยงยุทธ์ <bot>:แม้นมือกุดตีนด้วนเองควรหยาม เองอย่าพักอาจองในสงคราม กูจะตามตีกระทั่งจนลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำอ้ำอึ้งตะลึงคิด <bot>:จะเบือนบิดป้องปัดก็ขัดขวาง สงสารลูกเจ้าลังกาจึงว่าพลาง เราเหมือนช้างงางอกไม่หลอกลวง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขืนจะใคร่ไปบวชชวดมีลูก <bot>:นุ่งหนังผูกคากรองทั้งต้องอด อยู่ถิ่นฐานบ้านเมืองมีเครื่องยศ ลองชิมรสลูกฝรั่งมั่งเป็นไร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉลององค์ทรงสวมเกราะนวมกระหนก <bot>:ทับทรวงอกปิดทรวงดวงประดับ กระหวัดองค์ทรงสังวาลผูกบานพับ ปั้นเหน่งทับทิมอร่ามแวววามแวม | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:มอบสมบัติในพระคลังทั้งสิบสอง ทั้งอำมาตย์เสนาข้าทูลละออง สำหรับครองรมจักรนัครา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกกับพวกเฝ้าประตูให้รู้เรื่อง <bot>:ว่าบาทเบื้องบพิตรอดิศร ให้เรามานัดการจะราญรอน จงรีบร้อนเข้าไปแจ้งแสดงความ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครหัสไชยไห้สะอื้น <bot>:ปลุกไม่ฟื้นเสียพระทัยเป็นใหญ่หลวง พลางโศกาอาลัยที่ในทรวง ให้เหงาง่วงเศร้าพระทัยไม่สบาย ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระนุชบุตรีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:มิควรเลยนวลหงจะสงสัย แม้นพี่ส่งนงเยาว์ให้เขาไป ก็ที่ไหนนุชน้องจะต้องรบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราก็วงศ์ขัตติยามหากษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติภพไกรอันไพศาล แล้วตรัสสั่งเสนีปรีชาชาญ จัดปรางค์มาศราชฐานไว้รับรอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชวนองค์นงนุชเข้าหยุดพัก <bot>:ริมชะงักเงื้อมลานชานสิงขร พอสิ้นแสงสุริยันพระจันทร กระจ่างจรแจ่มฟ้านภาลัย | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่นี้เหมือนอกวิหคหงส์ <bot>:ต้องติดกรงตรึงตราน้ำตาไหล เขาปล่อยปละปะคู่ที่ชูใจ สุดจะให้เหินห่างจึงอย่างนี้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเมืองน้อยร้อยเอ็ดมาอภิวาท <bot>:พึ่งพระบาทบุญฤทธิ์อดิศร แก้วประเสริฐเกิดสำหรับประดับนคร เมื่อมารดรครองสมบัติให้ฉัตรชัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบอยู่ <bot>:ท่านรอบรู้ราชการประมาณหมาย แล้วสั่งให้ไพร่พหลพลนิกาย ทั้งตัวนายนั่งนอนผ่อนผลัดกัน | พระอภัยมณี | 59 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.