text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้ามึงขึ้นไปที่ในเกาะ <bot>:ช่วยกันเจาะของเอาไปจะให้ผล คือจินดาที่ประสงค์ทั้งคงทน สำหรับตนแทงฟันไม่บรรลัย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นซักไซ้ให้สบถปดไม่ได้ <bot>:ทราบว่าไปรบพุ่งสามกรุงศรี ท้าวทศวงศ์พงศาสุมาลี ทั้งบุตรีกวาดมาไว้ป่าตาล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โลดสลัดพลัดตกพระหกล้ม <bot>:มันกัดกลมกลิ้งคว่ำคะมำหงาย ทั้งเล็บเขี้ยวเคี้ยวขย้ำจนน้ำลาย ลงโซมกายกอดปล้ำด้วยกำลัง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเบิกด่านท่านว่าเป็นขบถ <bot>:แกล้งเลี้ยวลดลวงพระองค์คิดสงสัย ให้ทัพบกยกมาคนม้าใช้ ลอบหนีได้มาแถลงแจ้งคดี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่จนใจใหญ่หลวงสองห่วงแท้ <bot>:ทั้งพ่อแม่แยกกันอยู่ทั้งครูสอน เป็นธุระที่ในกิจพระบิดร จึ่งต้องจรกลับไปอยู่คอยดูแล ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วดูไปหลายอย่างทางจะรบ <bot>:ไปจนจบเห็นอุบายเป็นใหญ่หลวง เรียกว่ากลซ้อนไกในกระทรวง เปรียบเหมือนบ่วงดักนกวิหคบิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุมาลีขี้หึงว่าถึงหาย <bot>:เธอเสียดายอีวัณฬาไม่มาได้ แต่ถือธงลงยันต์ไว้กันภัย ยังนิ่งได้ให้มันหักเพราะรักมัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสมบัติพัสถานการอื่นอื่น <bot>:ก็ไม่ชื่นเหมือนปรางนางซ้ายขวา พลางยิ้มยวนชวนชิดแนบนิทรา จนเบื่อว่าอัศจรรย์ทุกวันคืน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้ถูกลูกแก้วบ้างแล้วหรือ <bot>:จึงดึงดื้อมิได้ทุกข์ถึงยุคเข็ญ เมื่อมิรับดับร้อนให้ผ่อนเย็น คงจะเป็นเสี้ยนหนามสงครามไป ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ป่างพระปิ่นภูวดลกัมพลรัตน์ <bot>:โสมนัสในพระทัยปราศรัยสาร จึ่งว่าพ่อก็ประสงค์เหมือนวงศ์วาน ควรแก่การอยู่แล้วหนาอย่าปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายอัศเรศเกศพัฒน์ <bot>:หวนประหวัดร้อนเริงดั่งเพลิงผลาญ พอพลบค่ำย่ำสนธยากาล ให้เดือดดาลแดดิ้นถวิลครวญ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฝ้าจับกุมหยุมหยิมไม่อิ่มหนำ <bot>:จะลูบคลำเคล้าคลึงไปถึงไหน จงหยุดหย่อนผ่อนสบายให้หายใจ อย่าเพ่อให้ชอกช้ำระกำตรอม ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาค่ำสำนักนอนเนินเขา <bot>:ขอเทพเจ้าจงพิทักษ์ช่วยรักษา จนดึกดื่นรื่นรินกลิ่นผกา ทั้งสองรามาเหนื่อยเรื่อยหลับไป ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สุริโยไทยตามไปส่ง <bot>:พร้อมพระวงศ์อวยไชยดังใจหวัง จนดึกดื่นคืนเขตนิเวศน์วัง ยังรอรั้งอยู่แต่พระหัสไชย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จเสด็จกลับผู้รับสั่ง <bot>:ไม่รอรั้งรีบรัดเร่งจัดสรร เรือสำหรับทัพรบมีครบครัน โซมน้ำมันใหม่เอี่ยมตระเตรียมการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นไรมีที่ประสงค์จำนงนึก <bot>:เราก็ตรึกอยู่ดอกเจ้าอย่าเศร้าหมอง จะเลี้ยงไว้ในบูรีทั้งพี่น้อง เป็นบุตรของบิดาอย่าอาดูร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผัวข้ามาข้าจะกลับไปกับเขา <bot>:จะพาเจ้าไปด้วยกันมาผันผาย พระอภัยไพร่ทุพลจนจะตาย เราฝากกายอยู่กับเขาชาวลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแลเห็นเกาะใหญ่อยู่ในน้ำ <bot>:จวนจะค่ำดูแดงเป็นแสงสี ดอกไม้เพลิงส่องสว่างกลางคิรี เสียงดนตรีอื้ออึงคะนึงใน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ฟังถามพราหมณ์ทูลสนองตอบ <bot>:อันเขตขอบเห็นเป็นทีบุรีใหญ่ เราแวะเข้าดูเล่นก็เป็นไร เผื่อจะได้ข่าวที่พระพี่ยา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสร้อยนวมสวมพระศอลอออ่อน <bot>:ทองพระกรแลกระจ่างอย่างหิ่งห้อย ธำมรงค์เรือนเก็จล้วนเพชรพลอย ดูเรียบร้อยนิ้วพระหัตถ์จำรัสเรือง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบัญชาว่าเจ้าสินสมุทร <bot>:ไปช่วยฉุดศิลาใหญ่ขึ้นให้เขา ขอสมาตาปู่อย่าดูเบา ช่วยอุ้มเอาแกออกไปให้สบาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ดูงามตามทางที่นางอื่น <bot>:ก็หลายหมื่นเหยียบแสนไม่แม้นเหมือน ไม่มีสู้คู่ควรกระบวนเบือน เหมือนแม่เพื่อนชีพชายจนปลายแดน | นิราศเมืองแกลง | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งสายฝ่ายสุดสาครคิด <bot>:ถึงพระบิดายังกำลังหลง น้อมคำนับอภิวาทพระมาตุรงค์ ลูกกับองค์อนุชาทูลลาไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องคิดอ่านการศึกฝึกทหาร <bot>:คอยรอนราญรบพุ่งกันกรุงศรี แล้วพับสารมารดาไม่พาที เก็บซ่อนไว้ในที่ศรีไสยา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระประคองสองบุตรสุดที่รัก <bot>:ขึ้นวางตักข้างละองค์ทรงสะอื้น โอ้เย็นฉ่ำน้ำค้างในกลางคืน เจ้าไม่ฟื้นขึ้นมาสั่งพ่อบ้างเลย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองพลน้อยต้องถอยล่า <bot>:ฝ่ายพวกข้าศึกกระชั้นด้วยขันแข็ง ระดมยิงทิ้งไฟลุกไหม้แดง ติดกระแชงเผาค่ายไหม้กระพือ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถามไถ่ไล่ปีดูพี่น้อง <bot>:เห็นถูกต้องคืนวันชันษา เจ้าพราหมณ์ยิ้มพรายอายวิญญาณ์ พระมารดาซ้ำช่วยอำนวยพร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เมื่อหน่อนาถเสด็จไปแต่ไก่ขัน จะทูลความห้ามไว้ก็ไม่ทัน คิดพรั่นพรั่นไพรีจะบีฑา | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากแพแซ่สำเนียงเสียงสนั่น <bot>:ถึงกำปั่นทอดท้ายทั้งซ้ายขวา ทั้งสองนางย่างเยื้องขึ้นเภตรา พร้อมบรรดาสาวสนมกรมใน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแห่แหนลงไปในกำปั่น <bot>:ส่งให้ท่านบาทหลวงเฒ่ากับข้าวของ ทั้งลูกไม้ของประหลาดใส่ถาดทอง กับสิ่งของเอมโอชโภชนา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าวาหุโลมราช <bot>:กษัตริย์ชาติเชื้อยักษ์มักกะสัน จะหักทัพกับพระกาลชาญฉกรรจ์ ใส่ปีกขันควงทองทั้งสองกร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงนะจะตรวจน้ำคว่ำกะโหลก <bot>:แม้หายโรคเจ็บปวดจะบวชเสีย อย่าย้อนยอกหลอกล้อเฝ้าคลอเคลีย มิใช่เบี้ยพอปากจะมากความ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราอย่ารับกลับคืนถวายไว้ <bot>:จึงค่อยไขข้อความตามประสงค์ พี่คาดจิตบิตุราชมาตุรงค์ คงให้องค์พระธิดาด้วยปรานี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาแก้ไขให้คลายหายเคลิ้มคลั่ง <bot>:ด้วยผีทั้งจักรวาลกลัวท่านหมด แล้วร่ำเล่าคราวกระนั้นตกบรรพต พระดาบสช่วยทันไม่บรรลัย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีนายกองรองกันเป็นหลั่นลด <bot>:ตามกำหนดหน้าท้ายทั้งซ้ายขวา อันเงินทองของสุหรั่งเรียกเอามา แจกบรรดาบ่าวไพร่ได้ทุกคน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลมแดงแสงแดดจะแผดเผา <bot>:จะโศกเศร้าเสียรูปซีดซูบผอม ยุงก็กินริ้นก็ไต่ไรก็ตอม จะหายหอมมอมแมมทั้งแก้มคาง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:ขึ้นปราสาทมนเทียรวิเชียรฉาย ผู้รับสั่งเร่งพหลพลพาย ตามบาดหมายพร้อมเสร็จสำเร็จการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นทรงธรรม์บรรทมชมแต่รูป <bot>:จนซีดซูบเศร้าหมองไม่ผ่องใส เข้าหมอบเมียงเคียงบัลลังก์กระทั่งไอ พระอภัยเหลียวมาเห็นหน้าน้อง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปีนขึ้นได้ไล่คนที่บนป้อม <bot>:มันพรักพร้อมใจกันล้วนขันแข็ง ตีเอาด่านได้พลันไล่ฟันแทง ใครต่อแย้งมันก็ฆ่าชีวาวัง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะชักชวนให้ไปอดเหมือนมดง่าม <bot>:วิ่งซุ่มซ่ามสำทับจะจับขัง จะบวชเรียนเพียรไปไม่จีรัง มิใช่ยังเช่นพระพี่เมียมิยอม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกจะไปครั้งนี้ถึงศีรษะ <bot>:ใครจะฉะเสียให้เด็ดไม่เข็ดขาม แม้การนี้มิเสร็จสำเร็จความ มิขอข้ามคืนมายังธานี ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนุ่งห่มสมศรีฉวีเหลือง <bot>:ประดับเครื่องอย่างเอกเหมือนเมขลา ครั้นเสร็จพระอัยกีชวนลีลา นำธิดาหลานขวัญกำนัลใน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญให้นั่งบนเก้าอี้ยินดีเหลือ <bot>:ราวกะเชื้อวงศ์อันดีไม่มีสอง คำนับน้อมยอมเป็นศิษย์ดั่งจิตปอง ไม่ขัดข้องปรีดาในอาจารย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแลเล็งเพ่งพิศจนลิบลับ <bot>:ให้วาบวับหวาดหวั่นพระขวัญหาย ทั้งแสนสาวท้าวนางเจ้าขรัวนาย แสนเสียดายพระโอรสยศยง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าชะประหลาดแท้แม่อรุณ <bot>:ช่างเฉียวฉุนหงุดหงิดผิดผู้หญิง นี่แน่ะจ๊ะจะขอถามแต่ตามจริง โกรธแค้นสิ่งใดหรือจะดื้อตาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวดไม้เท้าดาบสดังกรดกริช <bot>:พอถูกนิดกายขาดกลาดกลางหน ผีเสื้อร้ายวายปราณไม่ทานทน ต่างทิ้งคนเสียสิ้นแล้วบินไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวนางเห็นเผ่นโผนตะโกนก้อง <bot>:ตีอกร้องเรียกช่วยด้วยเจ้าขา พระแม่โจนน้ำตายวายชีวา ร้องโวยวายฟายน้ำตาต่างอาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อิจฉิตังปัฏฐิตังยังอุทิศ <bot>:พวกนักสิทธ์เหล่าที่ถือเป็นฤๅษี พัดขนนกยกขึ้นรับว่าสัพพี เจริญศรีสุขังมังคลา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ไปลังกาอาณาเขต <bot>:ถิ่นประเทศดั่งนิยมสมประสงค์ จะนิ่งอยู่กับเมียเหมือนเหี้ยดง ไม่พะวงสงครามมาถามกู ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงโฉมประโลมสวาท <bot>:บำรุงราษฎร์เจริญจิตทุกทิศา คิดคะนึงถึงองค์พระธิดา ยังไม่ลาพรตเลยทำเฉยเชือน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันอำนาจชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ <bot>:ปลาไม่กล้ำกรายกลัวทั่วทิศา ด้วยกลิ่นอายคล้ายท่านผู้มารดา เมื่อจับข้าข้าจึงอ่อนหย่อนกำลัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์ตรงมาพลับพลาค่าย <bot>:แต่น้องชายแวะสั่งนางทั้งสอง ฝ่ายเชษฐาอารมณ์ให้ตรมตรอง คอยท่าน้องหน่อกษัตริย์หัสไชย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โน่นดาวโลงตรงหน้ามีกาจับ <bot>:โหรบังคับทายไว้อย่าใหลหลง แม้นดาวกาจับสล้างอยู่กลางวง คนก็คงเจ็บไข้ไม่สบาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงว่าฟ้าฟาดแต่ราชรถ <bot>:คนทั้งหมดมิได้เห็นเป็นไฉน ทั้งนี้เพราะเคราะห์ม้าจึงพาไป ซึ่งจะให้พาชีถึงที่ตาย | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทั้งสี่พี่เลี้ยงค่อยเมียงหมอบ <bot>:แล้วก็ตอบพจนารถสวาทหวัง ขอสนองรองบาทากว่าชีวัง จะรับสั่งใส่เกล้าทุกเช้าเย็น | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยได้ฟังสังฆราช <bot>:แกองอาจการทัพน่านับถือ เหตุไฉนมังคลาระอามือ ไม่นับถือครูบาดูน่าชัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเจ้าพราหมณ์สามนายไปกำกับ <bot>:จะได้รับแก้ไขในวิถี ถ้าแม้นได้ฤกษ์พาเวลาดี จึ่งค่อยกรีธาทัพออกรับรอง ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนุ่งห่มโขมพัตถ์กระหวัดพับ <bot>:เครื่องประดับขาวล้วนนวลหง ชวนกุมารหลานสาวเหล่าอนงค์ มาเฝ้าองค์พระอภัยที่ไพชยนต์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายข้าเฝ้าเจ้าลังกาปลอมพาณิช <bot>:ไปทุกทิศจนถึงยักษ์มักกะสัน เที่ยวหาผู้รู้วิชาสารพัน เมืองสุตันเมืองชลามะดาวิล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนฟังว่าค่อยผาสุก <bot>:เหมือนทิ้งทุกข์สักเท่าภูเขาหลวง สั่งล้าต้าต้นหนคนทั้งปวง ตามกระทรวงซ้ายขวาสิบห้าลำ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอาชารู้ภาษาพูดไม่ออก <bot>:ทำตากลอกร้องมาเหมือนขาขาน พระลูบหลังมิ่งม้าอาชาชาญ ไปถิ่นฐานก่อนเถิดหนาพี่พาชี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารแต่แม่เงือกของลูกน้อย <bot>:จะหลงคอยคิดถึงคะนึงหา ลูกอยากนมสมเด็จพระมารดา แม้นได้มากล้ำกลืนจะชื่นใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสรรพเสร็จเด็ดดอกกุหลาบซ้อน <bot>:ลงอักษรเสกมนต์ให้คนหลง สำหรับมือถือเดินดำเนินตรง มาเฝ้าองค์อัคเรศเกศลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางพร้อมน้อมนอบหมอบชม้าย <bot>:เห็นเจ้านายแน่จิตคิดสงสัย กับนารีมิได้รู้ว่าผู้ใด ยังจำได้แต่กุมารเมื่อราญรอน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาสดับ <bot>:ให้คั่งคับหมกมุ่นนึกหุนหวน เอาขันตีหักห้ามตามกระบวน จะก่อกวนขุ่นหมองไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาเรือหงส์เป็นที่นั่งตั้งพระแท่น <bot>:เครื่องแห่แหนอย่าเอาไปให้หนักหนา เอาแต่ปืนใส่สลักยักกะตรา พอกันข้าศึกไประไวระวัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เออพระพี่นี่อย่างไรมาไล่ฉัน <bot>:ทำเช่นนั้นนี้ก็ได้ไปทูลฉลอง สำคัญว่าปรานีเหมือนพี่น้อง มาเลียมลองลามเหลือน่าเบื่อใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าคลึงเคล้าเฝ้าพลอดทางกอดเกี้ยว <bot>:เราผัวเดียวเมียเดียวกันเจียวหนอ นางแกล้งว่าอย่าเพ่อหวังคอยรั้งรอ น้องไม่ล่อลวงจริงจะยิงยอม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนวิตกอกเอ๋ยมาอ้างว้าง <bot>:ในทุ่งกว้างเห็นแต่แขมแซมสลอน จนดึกดาวพราวพร่างกลางอัมพร กะเรียนร่อนร้องก้องเมื่อสองยาม | นิราศภูเขาทอง | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกด่าพลางทางเร่งกระบวนทัพ <bot>:เอาปืนตับยิงไปดั่งใจหมาย เดินกำกับพวกพหลพลนิกาย ทั้งไพร่นายอย่าประมาทประกาศกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงยืนดูอยู่หน้ารถ <bot>:ได้ปรากฏเสียงสัตว์ประหวัดหวัง เที่ยวแหงนดูหูตรับสดับฟัง สำเนียงดังเพราะพ้องก้องกังวาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรทราบว่ามารดาช่วย <bot>:พลางรื่นรวยสมจิตที่คิดหวัง กันแสงพลางฝืนองค์ทรงกำลัง สั่งให้ตั้งเป็นศาลเชิญมารดา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิจจาเอ๋ยเลยขาดแล้วชาตินี้ <bot>:โอ้อกพี่มีแต่ช้ำเป็นนํ้าหนอง แม้นพบอีผีป่าจะผ่าท้อง เอาศพน้องไปไว้กอดจนวอดวาย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสหลานนี้อารีเหลือ อันธานินทร์ถิ่นฐานล้วนว่านเครือ ไว้ใยเยื่อดีแล้วหลานการนินทา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รุกขาเขาเหล่าสัตว์จัตุบาท <bot>:บ้างวิ่งกลาดตามตรอกซอกละหาน คณานกร่อนร้องก้องกังวาน เสียงประสานซ้อแซ้ฝูงแกกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวายุพัฒน์หัสกันรับบรรหาร <bot>:ต่างกราบกรานรับพรอ่อนเกศา ไปจัดพลคนประจำลำนาวา เป็นทัพหน้าร้อยลำประจำธง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายปาโมกข์โลกเชษฐ์พระเวทขลัง <bot>:จึงให้ตั้งศาลสถิตแปดทิศา ริมรอบวังฝังอาถรรพณ์เกลือธัญญา เพลิงไหม้มามิให้ไหม้ถึงในวัง | พระอภัยมณี | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราไม่กลัวฝรั่งสังฆราช <bot>:มีอำนาจไกรเกรียงสักเพียงไหน คงจะรู้แยบยลในกลไก จะลงไปฟังดูให้รู้การ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอองออยค่อยสบายเหมือนหมายจิต <bot>:แกล้งชี้ทิศทางเดินเนินไศล พระรับคำนำหน้าพาเมียไป นางทรามวัยวันทาตามสามี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอรักษายาพอกเหมือนลอกคราบ <bot>:น้ำมันฉาบแสบริ้วริ้วร้อนผิวหนัง สุดสาครร้อนใจเข้าในวัง เห็นพร้อมพรั่งพระสนมกรมใน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อจำเป็นจำพรากไปจากเจ้า <bot>:อย่าโศกเศร้าหม่นหมองจงผ่องใส พวกคนดีมีวิชาเสนาใน พ่อก็ให้อยู่กับเจ้าถึงเก้าพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำร่ำว่าเจ้าวาโหม <bot>:น้ำตาโซมซึมตกซกซกไหล เห็นโลหิตบิดายิ่งอาลัย ยกขึ้นใส่กลางเกล้าเฝ้าโศกา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวังประโยชน์โปรดคนที่เรือแตก <bot>:ไปช่วยแบกป้องปัดฝูงมัจฉา อันสัตว์ร้ายในกระสินธุ์ถิ่นชลา กลัวฤทธาผู้วิเศษด้วยเวทมนตร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรมวังทั้งหลายจงหมายบอก <bot>:สมในนอกไพร่นายมาให้หมด ปลูกโรงราชพิธีมีชั้นลด ตามกำหนดตำแหน่งจัดแจงกัน | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อน้อยคอยดูอยู่บนป้อม <bot>:เห็นพรั่งพร้อมทวยหาญชาญสนาม ทรงกระบี่ขี่ม้าสง่างาม ให้โห่สามลาออกนอกกำแพง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศิโรราบกราบก้มบังคมบาท <bot>:กับปนาทนึกไปแล้วใจหาย ไม่เห็นองค์นางพระยาเสนานาย จึ่งภิปรายทูลถามด้วยความแคลง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คราวนี้รอนร้านร่ม <bot>:ราวหา ยากเอย จักจอดถึงนัครา ร่มหร้า มัชยาขว่ายอาพา ผัสราค รสเอย เจ็บจ่ำงือหม้ายหม้า แม่ช้ำแถมถนอม | โคลงนิราศหริภุญชัย | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาเป็นจอมนครินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:อย่าให้ขัดเคืองใจค่อยไต่สวน ควรจะอ่อนผ่อนใจคิดใคร่ครวญ ฟังสำนวนจะเป็นการสถานใด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงจะเป็นเช่นชนิดพระบิดา <bot>:เขาลวงมาหลงคลั่งอยู่วังหลวง เห็นจะตัดทัดทานการทั้งปวง ให้เสียท่วงทีทำให้รำคาญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูจะตั้งลังกาให้ผาสุก <bot>:จะดับทุกข์เอาให้เปรมเกษมศานต์ แล้วชวนพระมังคลาปรีชาชาญ กินชัยบานเหล้าเข้มพอเต็มตึง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างแกว่งกลอกหอกดาบดูวาบวับ <bot>:ทั้งหน้าหลังคั่งคับสลับสลอน สมถวิลยินดีชุลีกร กราบบิดรทูลลาจะราวี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รำภาสะหรีไม่หนีหน้า <bot>:ต้อนโยธาหุ้มห้อมเข้าล้อมไล่ ต่างยิงแย้งแทงฟันกันบรรลัย ฝรั่งได้ทีโห่ก้องโกลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอต้นหลพลไพร่ในกำปั่น <bot>:มาพร้อมกันบอกแจ้งแถลงไข ว่าท้าวแขกอยู่เมื่อกี้ก็หนีไป ทั้งบ่าวไพร่เจ็บป่วยไปด้วยกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แจกเงินทองของประทานวงศ์วานพร้อม <bot>:ทั้งเตี้ยค่อมข้าหลวงทั้งปวงหมด แล้วอวยชัยให้พระองค์ซึ่งทรงพรต เป็นดาบสบวชจำเริญอยู่เนิ่นนาน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสาวสาวเหล่าสำหรับไปขับกล่อม <bot>:สะพรั่งพร้อมข้าคนวิ่งขนของ ทั้งเครื่องกินปิ่นโตขันโต๊ะทอง หวีคันฉ่องมีดแหนบแอบเอาไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองภิรมย์สมสวาทในอาสน์รัตน์ <bot>:ประดิพัทธ์รักใคร่จนใหลหลง ไม่ออกจากแท่นสุวรรณอันบรรจง ทั้งบุษบงมังคลาก็กว่าเดือน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ลอยโพยมเยือกจิตพิศวง เคยเชยชื่นรื่นเรียงเคียงอนงค์ มาเปลี่ยวองค์อาทวาเอกาสกนธ์ | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีกำปั่นนั้นยาวยี่สิบเส้น <bot>:กระทำเป็นตึกกว้านสถานถิ่น หมากมะพร้าวส้มสูกปลูกไว้กิน ไม่รู้สิ้นเอมโอชโภชนา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งบิดรสอนมาให้ว่ากล่าว <bot>:พรุ่งนี้เช้าจึงค่อยแจ้งแถลงไข ทุกวันนี้มีกรรมจะจำไกล ถ้าหาไม่ก็ไม่ขัดพระอัชฌา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้อ้ายพวกเหล่านี้เป็นที่พึ่ง <bot>:เปรียบเหมือนหนึ่งพุ่มไม้ไพรระหง พอบังแสงพระอาทิตย์ดั่งจิตจง เป็นป้อมวงโล่ดั้งกำบังกาย | พระอภัยมณี | 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.