text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บ่อโศกนามย่านนี้ <bot>:โศกนัก บ่อโศกเสมอจัก ขาดน้ำ เรียมบำราศรักหนัก อกโศก ยิ่งนา ถนัดบ่อโศกโศกซ้ำ โศกซ้อนเสียดทรวง | นิราศวัดรวก | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังสรรเสริญ <bot>:จงเจริญพงศ์พันธุ์ชันษา ซึ่งเกิดเข็ญเห็นว่ากรรมเคยทำมา ไม่โกรธาอย่าระแวงแคลงพระทัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จังหรีดร้องลองไนเรไรเรื่อย <bot>:สำเนียงเฉื่อยเหมือนดนตรีดีดสีสังข์ ดุเหว่าแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยดัง วิเวกวังเวงรื่นชื่นกมล | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแค้นเต็มประดาเหมือนยาพิษ <bot>:แต่จนจิตร้อนเริงดั่งเพลิงผลาญ แม้นมังคลามาด้วยได้ช่วยการ จะล้างผลาญอ้ายเหล่านี้ที่ไม่กลัว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายคนใช้ลุกขึ้นนั่งยังเก้าอี้ <bot>:แล้วนั่งชี้นิ้วประกาศตวาดเสียง พวกเหล่านี้จะไปไหนมาใกล้เคียง ไม่หลีกเลี่ยงถิ่นกูผู้ประจำ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกข้าเฝ้าป่าวร้องเสียงซ้องแซ่ <bot>:ผู้ใดรู้ดูแผลช่วยแก้ไข ให้หายโรคโศกเศร้าที่ท้าวไท จะตั้งให้เป็นขุนนางให้รางวัล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าข้าพเจ้าก็ซ้ำขัด <bot>:เกิดอุบัติหลงมาได้อาศัย จะกลับหลังยังนครก็อ่อนใจ ด้วยมิได้รู้แห่งตำแหน่งทาง | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์ให้เสมียนเขียนอักษร <bot>:คำสุนทรเข้าประมูลให้ทูลถาม ครั้นเสร็จสรรพส่งให้ไปเป็นใจความ สั่งให้ล่ามรีบไปดั่งใจปอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิรุณโรยโปรยปรายเป็นสายสาด <bot>:สุนีฟาดเปรี้ยงลั่นสนั่นหู คำรนร้องก้องกระทั่งฝั่งสินธู ทั้งราหูจับจันทร์ดังสัญญา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตัวเราจงจะไปต่อภายหลัง <bot>:เรียกฝรั่งเกณฑ์หัดจัดปืนผา ทั้งลูกดินน้อยใหญ่รีบไคลคลา ตามท่านตาครูไปในกระบวน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเขาใหญ่ในน้ำง้ำชะเงื่อม <bot>:พระหลบเลื่อมเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน เข้าหาดทรายชายตื้นขึ้นบนเตียน เที่ยววิ่งเวียนวนรอบขอบคิรี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไว้ธุระจะขอลาพาพระน้อง <bot>:รีบยกกองทัพไปเที่ยวไต่ถาม แม้โฉมตรูอยู่ไหนจะไปตาม ให้ได้ทรามสวาทมายังธานี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยท่านครูสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกยังล่วงลัดไปไกลสถาน เป็นจนใจเหลือล้นพ้นประมาณ แต่ทำการศึกกระหน่ำเพราะจำเป็น | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายปิ่นปักนัคราการะเวก <bot>:จึงสั่งเอกเสนาอัชฌาสัย จัดเกณฑ์แห่แตรสังข์เรือดั้งไว้ เราจะไปรับกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพรำจวนจิตฤทธิ์เสน่ห์ <bot>:ให้รวนเรร้อนรุมทุกขุมขน เสน่หากล้าหาญเหลือทานทน ให้ร้อนรนไม่สบายหลายประการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกรีดก้องร้องทูลพระบิตุเรศ <bot>:พระทรงเดชโปรดด้วยช่วยหม่อมฉัน เร็วเร็วพระชนนีสิ้นชีวัน พลางทรงกันแสงสงสารพระมารดา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมโมลีศรีสุวรรณ <bot>:แล่นกำปั่นใบมาไม่ฝ่าฝืน สามเดือนครึ่งถึงปากน้ำพอค่ำคืน ให้ยิงปืนทอดสมอค่อยรอรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อพระพี่นี้กระไรพระทัยอ่อน <bot>:ให้ปลิ้นปล้อนปละปล่อยมาน้อยหรือ เขาลือแล้วแคล้วเคลื่อนไม่เหมือนลือ ฉวยหลุดมือแล้วก็อายเขาตายจริง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้ากรุงบำรุงราษฎร์ <bot>:บรมบาทบพิตรอดิศร สถิตแท่นแว่นฟ้าสถาวร กับบังอรองค์อัครชายา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เล่ามัจฉาปลาใหญ่ในสายสมุทร <bot>:บ้างดำผุดเรียงรายว่ายสลอน ฝูงเพียนทองท่องท้องชโลธร เที่ยวว่ายว่อนดาษดาในวาริน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแก้แค้นแทนคุณพระบิตุเรศ <bot>:ให้เรืองเดชลือแจ้งทุกแห่งหน แล้วโลมเล้าเอาใจพวกไพร่พล ชุมนุมคนสงครามตามกระทรวง | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราอาณาจักร <bot>:ประเสริฐศักดิ์อิศโรดั่งโกสีย์ แต่เมืองขึ้นหมื่นจังหวัดปัถพี เอกโทตรีจัตวามาประมูล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกสำรับกับข้าวเอามาตั้ง <bot>:ล้วนมังสังแพะแกะชำแหละถวาย มัสมั่นไก่ปิ้งกระทิงควาย มาตั้งรายเรียงเรียบเทียบประจำ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเข้าปล้นเรือใหญ่เหมือนใจนึก <bot>:ออกแล่นลึกเรือใบล้วนไหหลำ ประจุปืนใหญ่น้อยออกลอยลำ อาวุธประจำถ้วนทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงว่าน่าแค้นทั้งสามพราหมณ์ <bot>:ไม่ห้ามปรามน้องชายให้ผายผัน มาถึงนี่พี่จะว่าให้สารพัน ปรึกษากันต่างแลชะแง้คอย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาผกาขี่ม้าผาย <bot>:ร้องเรียกนายย่องตอดยอดทหาร ให้นำหน้าพาข้ามตามสะพาน ตรงเข้าด่านฟังเงียบเซียบสำเนียง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสีแสงแดงเขียวบนเวหา <bot>:พื้นนภาเลื่อมลายสายประสาน พระเยื้องย่างทางออกนอกทวาร แจ้งอาการคิดเห็นเป็นมงคล | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเอาตัวผัวลูกสาวของเรานั้น <bot>:ไปฆ่าฟันเสียก็ตามความรับสั่ง จะให้เจ้าเอาไปทำตามลำพัง แล้วแสร้งสั่งคนข้างนอกไปบอกมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะได้เชือดเลือดเนื้อเถือเป็นชิ้น <bot>:กูจะกินเสียจริงจริงอีชิงผัว มาอ้างความสามสองให้หมองมัว เขารู้ทั่วตัวของมันสักพันชาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ดวงเดียวดูยิ่งฟ้า <bot>:อัปศร เป็นปิ่นกามาวจร เจื่องเจ้า บุญบาปแต่ปางก่อน ทักทำ นายนี แสนชาติยังยั้งเฝ้า จึ่งล้วนลุคะนึง | โคลงนิราศหริภุญชัย | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้หลับนอนอ่อนใจได้เป็นสุข <bot>:บรรเทาทุกข์ค่อยสบายหลายสถาน ครั้นรุ่งแจ้งแสงสีรวีวาร เสพอาหารเห็นสบายวายอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงช้างม้าลาร้องออกซ้องแซ่ <bot>:ฮูมแปร้นแปร๋แซ่สนั่นวิ่งหวั่นไหว คนยิ่งตื่นครื้นครั่นหนีควันไฟ ไฟยิ่งไหม้ไปจนรอบขอบกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกจากปากอ่าวเห็นชาวด่าน <bot>:เกณฑ์ทหารให้รีบนำสายน้ำไหล เป็นนาวาห้าสิบสามตามหน่อไท รีบใช้ใบตามคลื่นทั้งคืนวัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจุดเผาข้าวปลาพาหญิงชาย <bot>:หนีไปฝ่ายทะเลลมยมนา ที่เหลืออยู่บูรีก็หนีเร้น มิให้เห็นเนื้อตัวกลัวหนักหนา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระองค์มุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำเร็จกิจขอฉันแล้วบรรหาร จะออกไปเยี่ยมองค์พวกวงศ์วาน ที่เมืองด่านปากน้ำจงนำไป | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสสนทนาสนอง <bot>:จนยามสองเสียงดังระฆังขาน จึงตรัสสั่งอังกุหร่าปรีชาชาญ จงแจ้งการกันให้ทั่วทุกตัวนาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาอาลัยในพระขรรค์ <bot>:ลงกำปั่นแล่นตามมาหลามหลัง ยิงปืนใหญ่ไฟฟูมตูมตึงตัง เรือฝรั่งมังคลามาห้าร้อย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้ปี่มีอยู่หรือไม่เล่า <bot>:นิมนต์เป่าให้โยมชมคารมมั่ง ทั้งพวกเหล่าสาวสุรางค์นางชาววัง จะได้ฟังไพเราะเพราะโยคี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงนกแก้วจับแก้วแล้วร้องพลอด <bot>:กระเรียนกะหรอดร้องเรียกเพรียกพฤกษา ตระเวนดุเหว่าเขาไฟนกไก่ฟ้า ทึดทือถาบินนำสำบัณฑิตย์ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองล้อมป้อมหอรบต่างหลบวิ่ง <bot>:เห็นจวนจริงโจนกำแพงเสียแข้งขา หัสกันนั้นผู้รู้วิชา พาขึ้นม้าฝ่าฟันป้องกันไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเดชะพระเป็นเจ้าของเราช่วย <bot>:ทั้งเจ้าห้วยโตรกเตริ่นที่เนินผา อันสิงสู่อยู่ที่หว่างเกาะลังกา จงช่วยข้าครั้งนี้ให้มีชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยพึ่งบุญทูลกระหม่อมเหมือนฉัตรแก้ว <bot>:ไม่มีแล้วใครจะชุบอุปถัมภ์ จะสู้ตายมิให้เป็นซึ่งเวรกรรม แต่อย่าซ้ำแนมเหน็บให้เจ็บใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาขวานฟันหันหกผงกผงะ <bot>:ไล่ฟันฉะวิ่งแยกแตกกันสอ ฝรั่งเอาง้าวฟันถูกก้านคอ มันหัวร่อเสียงดังก้องกังวาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พายุพัดพลัดพรายกระจายออก <bot>:ตามละลอกมาลิบลิบรีบล่องเหลิง จนดึกดื่นคลื่นซัดกระจัดกระเจิง แล่นเตลิดเปิดเปิงเซอะเซิงไป | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแอบดูรู้เท่าว่าเขาเยาะ <bot>:กลับหัวเราะรีบออกมานอกห้อง เที่ยวถามไถ่ไล่เลียงแล้วเมียงมอง ไม่เห็นน้องที่ในตึกให้นึกอาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บุราณว่าหูผีจมูกมด <bot>:มันรู้หมดอย่างที่ในใจถวิล การที่ในลังกาทั้งธานินทร์ ก็รู้สิ้นรีบไปมิได้นาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปราสาทราชวังในจังหวัด <bot>:ก็รวบรัดเขตแดนไว้แน่นหนา แล้วพ่นพิษปิดแสงพระสุริยา น้องผวาพลิกฟื้นพอตื่นนอน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรนำเดินเนินบรรพต <bot>:แล้วเลี้ยวลดลัดไปดังใจหมาย พวกพหลพลไกรทั้งไพร่นาย แบกกระบายกระบุงตามกันหลามมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราฝันเห็นว่าไฟนั้นไหม้ป่า <bot>:ติดหลังคาบ้านช่องท้องสนาม เราออกไปไฟดับแล้วกลับลาม มาติดตามเนื้อตัวออกทั่วไป | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รถที่นั่งอย่างใหม่ลายกุดั่น <bot>:เป็นเครือวัลย์ฝังพลอยพรายพรอยแสง บัลลังก์ทองรองมุกดาลงยาแดง เป็นใบแพลงพลิ้วพลิกนกจิกพลอย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนพลบค่ำสำเร็จเป็นเสร็จสรรพ <bot>:ให้กองทัพอยู่พลับพลาที่อาศัย ทั้งข้าเจ้าเมาซานสำราญใจ ต่างหลับใหลลืมกายดังวายปราณ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุมาลีขี้หึงว่าถึงหาย <bot>:เธอเสียดายอีวัณฬาไม่มาได้ แต่ถือธงลงยันต์ไว้กันภัย ยังนิ่งได้ให้มันหักเพราะรักมัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บุญจารีขี้หึงคิดขึ้งโกรธ <bot>:ประทานโทษทูลถามตามสงสัย นางโฉมยงวงศ์วานประการใด ได้มาใหม่หรือว่าเขาอยู่เก่ามา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปลดเปลื้องเครื่องทรงอลงการ์ <bot>:ประทานสานนพราหมณ์ด้วยความรัก ทั้งพวกไพร่ได้บำเหน็จแล้วเสร็จสรรพ ทูลลากลับล่องลมไปรมจักร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มโหรีปี่ไฉนจับใจแจ้ว <bot>:วิเวกแว่วกลองโยนตะโพนกระหึม ทุกที่ทับสัปรุษก็พูดพึม รุกขาครึ้มครอบแสงพระจันทร | นิราศพระบาท | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโบกธงตรงออกนอกเมืองหลวง <bot>:คนทั้งปวงรู้สิ้นทุกถิ่นฐาน ฝ่ายมาลามาลัยใจสำราญ คุมทหารปลอมอยู่ในบูรี ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เหมือนอย่างช้างเถื่อนที่เพื่อนเบียด <bot>:เข้าเพนียดแดดิ้นจนสิ้นโขลง เหมือนตัวเราเล่าจะถูกเข้าผูกโรง เพราะญาติโยงยั่วเย้าให้เข้าซอง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นมนุษย์ครุฑาเทวาธิราช <bot>:อย่ารู้ขาดเสนหาจนอาสัญ ให้สมวงศ์พงศ์ประยูรตระกูลกัน อย่าต่างพันธุ์ผิดเพื่อนเหมือนเช่นนี้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าบอกให้ใครรู้อดสูเขา <bot>:ช่างมาเข้าท้องพลุกทั้งลูกหลาน แต่ปลายฝันนั้นสังเกตเป็นเหตุการณ์ จงคิดอ่านกันไปจัดตั้งบัตรพลี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั่งอายุก็จะยืนได้หมื่นกัป <bot>:อเนกนับเหมือนเราว่าใช่พาเหียร คงจะได้สมประสงค์ไม่วงเวียน เหมือนจุดเทียนแสงสว่างกระจ่างตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พากันแตกกลับไปเข้าในด่าน <bot>:ฝ่ายทหารพวกเราตามเผาผลาญ พอฝนตกหนาวล้นเหลือทนทาน จะหักหาญเข้าไปก็ใช่ที | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มานบนอบยอบกายไหว้ดาบส <bot>:พระทรงพรตปราศรัยแล้วให้ศีล เทศนาสอนสั่งนางยุพิน ให้ถือศีลภาวนาสมาทาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยกทัพนับหมื่นเมื่อคืนนี้ <bot>:จะรีบตีตามไปไอศวรรย์ พระทราบสิ้นยินดีที่สำคัญ พอยับยั้งตั้งมั่นประจัญบาน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนารีพี่สาวทูลดาวบส <bot>:บนบรรพตพระดำเนินเดินไม่ไหว ขึ้นบนบ่าข้าจะเชิญเที่ยวเดินไป เห็นพร้อมใจกับพระน้องทั้งสองรา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงสาวสรรค์กัลยาพวกข้าหลวง <bot>:ต่างหยิบช่วงชิงกันอยู่ชั้นล่าง ที่หอมรื่นยื่นถวายเจ้านายพลาง ทั้งสองข้างเหน็บรอบริมขอบรถ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจกล้าเห็นข้าศึก <bot>:ลุกสะอึกองอาจฟาดพระแสง นางแทงอีกหลีกเลี่ยงก็เพลี่ยงแพลง พระต่อแย้งยกปืนขึ้นยืนยิง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันพระจะนิพพานสำราญรื่น <bot>:จนเที่ยงคืนฟังศัพท์เหมือนหลับใหล เงียบสงัดตัดบ่วงไม่ห่วงใย ทั้งเวียงชัยชมบุญมุลิกา ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายต้นหนคนสำคัญจึงนบน้อม <bot>:แล้วว่าจอมจักรพรรดิให้จัดถวาย ด้วยเรือซัดพลัดพหลพลนิกาย มาเป็นหลายคืนวันแทบบรรลัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นผู้หญิงวิ่งรุกมาจุกจิก <bot>:จะใคร่หยิกหนักหนาให้ขาเขียว นางว่าชะพระพี่เช่นนี้เจียว มากราดเกรี้ยวโกรธแค้นเถียงแทนเมีย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามแต่พระทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:จะตอบตัดหรือจะตามเนื้อความสาร พระว่าพี่นี้ตริดำริการ จะแต่งงานเสียให้สิ้นที่นินทา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยกหัตถ์ตรัสชี้นี่แน่เจ้า <bot>:เขาเรียกดาวกุมภีล์ที่เม็ดหาง ผู้ใหญ่ว่ายอดเจดีย์มีอยู่กลาง ที่ในหว่างดาวดึงส์กึ่งพระเมรุ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโฉมยงองค์อภัยมณีนาถ <bot>:เพลินประพาสพิศดูหมู่มัจฉา เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันมา ค่อยเคลื่อนคลาคล้ายคล้ายในสายชล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งสำเร็จเสร็จสรรพมากับน้อง <bot>:เข้าเฝ้าสองกษัตราอัชฌาสัย แล้วทูลความตามหนังสือที่ถือไป พระน้องไม่กลับจะเข้าเฝ้าพระองค์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคนนี้เป็นน้องของหม่อมฉัน <bot>:แม่เป็นพันธุ์พวกยักษ์พ่อปักษา ทั้งพ่อแม่แก่ตายวายชีวา เป็นกำพร้าพี่น้องอยู่สองคน | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าทุกข์สุขชั่วดีทั้งสี่สิ่ง <bot>:ให้ชายหญิงหยั่งคิดเป็นปริศนา กับข้อหนึ่งซึ่งเกิดกำเนิดมา มีหูตาปากจมูกสิ้นทุกคน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:แสนสงสารสุดจิตคิดไฉน จะชิดชมสมเคราะห์[๒]อุ้มเหาะไป ก็เกรงใจยุพินกินรี | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภิเษกสองให้เขาครองเป็นคู่ชื่น <bot>:สำราญรื่นร่วมวงศ์เป็นพงศา อันตัวแม่เล่าก็แก่เฒ่าชรา พอมีผาสุกชื่นทุกคืนวัน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังพราหมณ์ว่าค่อยผาสุก <bot>:เหมือนหยิบทุกข์ขึ้นไปทิ้งบนสิงขร ฝ่ายท่านครูผู้ประสิทธิ์ฤทธิรอน ประนมกรเข้ากสิณอภิญญาณ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สินสมุทรกับผกาสุดากนิษฐ์ <bot>:ก็ร่วมชิดร่วมชมภิรมย์ขวัญ แต่บุตรไม่มีมาเข้าครรภ์ จนพากันไปบุรีไม่มีเลย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่ตำแหน่งมาแต่งเสร็จ <bot>:พอเช้าเจ็ดนาฬิกาสถาผล พระจอมวังย่างเยื้องจรดล จากไพชยนต์ลงกำปั่นให้ลั่นปืน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยินดีปรีดาสั่งข้าเฝ้า <bot>:ไปหาเขาเล่าให้แจ้งแถลงไข เชิญมาหาสักหน่อยอย่าน้อยใจ เราจะได้ให้ลูกสาวเป็นเจ้านาย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากห้องร้องเร่งให้เรียกหมอ <bot>:วิ่งสอสอเซ็งแซ่เข้าแก้ไข พระชี้นิ้วกริ้วอึงคะนึงไป ต่างหลงใหลเลอะเลือนเฟือนอารมณ์ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าข้าแต่พระองค์ทรงพิภพ <bot>:เหมือนปรารภแห่งพระปิ่นบดินทร์สูร มิใช่คนจริงจังดังข้าทูล เห็นเค้ามูลมันก็ผิดจริตคน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเจ็บไข้ใจพี่ไม่มีชื่น <bot>:จนดึกดื่นจึงอุตส่าห์มาให้ถึง พลางเลียมโลมโฉมเฉลาเคียงเคล้าคลึง ด้วยรุมรึงร้อนรนเพราะมนตรา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยพร้อมพรักนักสนมกรมใน <bot>:มาเปลี่ยวใจจรทางอยู่หว่างเนิน เคยเสวยเนยนมภิรมย์รส มาจำอดโอ้อกระหกระเหิน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาอาลุงกรุงกษัตริย์ <bot>:นรินทร์รัตน์เชิญเสด็จทุกเขตขัณฑ์ พระเชษฐาสุริย์วงศ์ในพงศ์พันธุ์ มาพร้อมกันมิได้ขาดญาติวงศ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผลักไสไม่หลุดก็สุดคิด <bot>:สุดจะปิดสุดจะปัดสุดขัดขวาง ซังตายว่าน่าแค้นแม้นมิวาง จะต้องค้างเดี๋ยวนี้และพลางแกะมือ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเที่ยวอยู่ภูเขาลำเนาถ้ำ <bot>:ถือศีลธรรมบำเพ็ญเบญจขันธ์ สมมติเหมือนเพื่อนจงกรมพรหมจรรย์ ให้แม่นมั่นสัญญาจะพาไป ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์จินดาได้ยินสิ้นสติ <bot>:มิได้ปริปากพูดแล้วผินผัน กลัวน้องรักจักรู้เรื่องสำคัญ จึงเสกสรรตอบตามเรื่องความไป | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนครินทร์ปิ่นนิเวศน์ <bot>:ลือพระเดชทศพิธทุกทิศา ทั่วประเทศเขตแคว้นแดนลังกา ได้ความผาสุกสบายมาหลายปี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระศรีดิบหยิบเสวยเลยลีลาศ <bot>:เลียบประพาสพลเรือเห็นเหลือหลาย ลมระเรื่อยเฉื่อยชื่นคลื่นก็คลาย พลางเดินกรายมาถึงห้องพระน้องยา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ช่างพูดแจ้วเจ้าชู้เดิมอยู่ไหน พระลูกรักจักเลี้ยงไว้เวียงไชย จะจับไปบินโบยมาโดยดี | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิได้กันกับพ่อพระหน่อนาถ <bot>:เห็นสิ้นวาสนาน้องเป็นสองม่าย ในชาตินี้มิอยากอยู่จะสู้ตาย แต่นึกอายลูกยาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าอย่าขึ้นเลยนะหวา <bot>:การจะช้าเจ็บจิตดังพิษศร เองจงรีบเข้าไปในนคร เป็นการร้อนขอเสบียงไปเลี้ยงพล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำไฉนจึงจะได้จับตัวฆ่า <bot>:จะสืบหาเล่าก็จนคนก็หนี ลงนอนหงายไม่เป็นสุขทุกข์ทวี ทั้งเสียทีเสียของสองประการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินกระบวนทวนธงตรงไปด่าน <bot>:ถึงสถานเมืองท่าชลาไหล ให้หยุดพวกจัตุรงค์ทั้งธงชัย คอยท้าวไทจะขึ้นมาจากสาคร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกรถทรงกงแตกแปรกหัก <bot>:พระทรงศักดิ์เซซานยึดหลานขวัญ คอยรบสู้อยู่ในรถหมดด้วยกัน รำภาฟันฟาดผิดหวิดหวิดไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าจ๊ะจะถวายไม่วายเสวย <bot>:เชิญชิดเชยชมชิมให้อิ่มหนำ เพราะเป็นน้องต้องยากลำบากกรรม ถึงชอกช้ำช่างเถิดจ๊ะฉันจะไป ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกรงเหล็กเรียงรายอยู่ท้ายเกาะ <bot>:บังหักเดาะช่วยกันแย่งทุกแห่งหน เอาขวานฟันกรงประลัยทั้งไพร่พล ช่วยกันขนซากศพบ้างกลบดิน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไว้ประตูบูรีทั้งสี่ด้าน <bot>:ให้คนอ่านแจ้งจิตทุกทิศา แจกเมืองน้อยร้อยเอ็ดเขตลังกา ปิดไว้หน้าเมืองรอบทั้งขอบคัน | พระอภัยมณี | 58 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.