text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัตถ์ทรงไม้เท้าของดาวบส <bot>:แล้วประณตน้อมประนมก้มเกศี อธิษฐานนึกถึงคุณพระมุนี ฝ่ายพาชีวิ่งวางผางผางไป | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้สงสารป่านนี้พระพี่เจ้า <bot>:จะโศกเศร้ามัวหมองไม่ผ่องใส ขอเทวัญชั้นฟ้าสุราลัย ให้เห็นในใจหญิงทุกสิ่งอัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระนี้หรือพระบิดามิน่าหนี <bot>:ทั้งท่วงทีไม่สุภาพทำหยาบหยาม จำจะบอกหลอกลวงหน่วงเนื้อความ อย่าให้ตามเข้าไปชิดพระบิดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าชาวเมืองเดินเนืองแน่น <bot>:นับหมื่นแสนสาวแก่แซ่ซ้ายขวา เห็นนักสิทธ์พิศวาสเพียงบาดตา น้อยน้อยน่ารักเรียงเดินเคียงกัน | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นจะขัดตัดประโยชน์ <bot>:กลัวกริ้วโกรธกราบลาอัชฌาสัย เที่ยวสั่งซ้ำกำชับทุกทัพชัย พอพลบให้ขานฆ้องกองอัคคี ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อกำปั่นพันลำทำด้วยเหล็ก <bot>:จ้างพวกเจ๊กตีพื้นแต่ปืนผา ทั้งเสน่าหลาวโล่โตมรา เครื่องสาตรารวมรอมไว้พร้อมเพรียง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรอราซาใบเข้าไปหา <bot>:แล้วถามว่ามาแต่เขตประเทศไหน ดูมิใช่พาณิชเราผิดใจ ท่านจงได้แจ้งกระจ่างในทางความ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเสด็จเสร็จไปเนินสิงคุตร <bot>:ให้รีบรุดเร่งไปไพรระหง กับเสนาอำมาตย์พระญาติวงศ์ ได้ตามองค์พระมุนินทร์ปิ่นประชา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิใช่ชาติทองคำอ้ายซ้ำเสือก <bot>:แกขบเหงือกด่าไปดั่งใจถวิล ใช้ให้ไปหลอกลวงทวงแผ่นดิน เห็นจะสิ้นปัญญาทำตาปรอย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลามาสั่งอังกุหร่า <bot>:จงตรวจตราเตรียมพหลพลทหาร เรือลังกามาหมายจะรอนราญ จะคิดอ่านรับรองทำนองไร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักปราชญ์ราชครูผู้วิเศษ <bot>:ย่อมอาศัยอยู่ในเขตประเทศสถาน รู้เหาะเหินเดินฟ้าปรีชาชาญ แสนสำราญรื่นรอบขอบนคร | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ็ดนางต่างรู้ว่าชูช่วย <bot>:ระทดระทวยทูลแจ้งแถลงไข พระบิดาข้าบำรุงชาวกรุงไกร ทั้งโภไคไอศูรย์มากมูลมอง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกมีกรรมจำลาฝ่าพระบาท <bot>:เพราะบังอาจอ่อนเชิงละเลิงหลง ขอบุญญาฝ่าละอองสองพระองค์ ดำรงทรงยศยืนอยู่หมื่นปี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่จนใจไม่มีเท่าขี้เล็บ <bot>:ขี้เกียจเก็บเลยทางมากลางหน พอรอนรอนอ่อนแสงพระสุริยน ถึงตำบลกรุงเก่ายิ่งเศร้าใจ | นิราศภูเขาทอง | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระหน่อบพิตรอิศเรศ <bot>:ก็ทูลเหตุเรื่องมารดามารศรี ตั้งแต่ต้นจนพามาธานี ถวายองค์พระมุนีให้แจ้งความ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฟ้าขาวเช้าตรู่ก็รู้สึก <bot>:กุมารนึกเศร้าหมองไม่ผ่องใส น้อมประนมบังคมแล้วคลาไคล เข้าห้องในแนบชิดพระบิตุรงค์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงชีวันบรรลัยคงไว้ยศ <bot>:ให้ปรากฏชื่อชายเมื่อภายหลัง พระนุชน้องครองเขตนิเวศน์วัง ขอฝากฝังสาวสนมกรมใน | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนึกยิ้มพริ้มพรายสบายจิต <bot>:ชมความคิดโฉมงามทรามสงวน แกล้งขอสัตย์นัดเช้าให้เราจวน เราก็ควรไปเสียย่ำค่ำวันนี้ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงพามาถึงกรุงเพราะมุ่งมาด <bot>:พึ่งพระบาทบุญฤทธิ์อดิศร แม้นข้าศึกฮึกหาญมาราญรอน จะวายร้อนเพราะพระคุณกรุณา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องประสงค์สิ่งใดในเหมราช <bot>:จึงมุ่งมาดพาพหลพลอาสา มารบพุ่งยุ่งยิ่งชิงพารา ป่าวบรรดาพวกกษัตริย์มาอัดแอ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โขมดดงส่งเสียงสำเนียงแจ้ว <bot>:วิเวกแว่ววิ่งเต้นบ้างเผ่นโผน ที่เนื้อตัวหัวไหม้เป็นไฟโชน บ้างห้อยโหนกิ่งยางร้องครางครวญ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจะรีบไปรักษาลังกาไว้ <bot>:ที่จุดไฟนี่เป็นการท่านทั้งหลาย บาทหลวงรับกลับว่าแม้ฆ่าตาย เอารูปกายพระอภัยมาให้เรา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสาตราอาวุธจะถูกเข้า <bot>:ให้เสกเป่าลงแล้วก็แผ้วหาย ทั้งสองคนเล่ามนตร์สังวัธยาย[๒] ไม่เคลื่อนคลายจำได้ดังใจปอง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพิศดูกุมารก็แม้นเหมือน <bot>:ไม่คลาดเคลื่อนทรงเดชพระเชษฐา แต่ผมหยิกอย่างยักษ์ลักขณา กับสองตาดูแดงยังแคลงใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ใจจะขาดคิดพรั่นประหวั่นไหว ทรงโศกาพาโอรสยศไกร มากราบไหว้วอนว่าพญามาร | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางสั่งพวกช่างแต่ง <bot>:จงจัดแจงให้พิลึกตึกตำหนัก จะรับแขกแปลกประเทศเป็นเพศยักษ์ ให้พร้อมพรักพระที่นั่งเหมือนสั่งไว้ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาบ่ายตั้งแห่ล้วนแตรสังข์ <bot>:คนสะพรั่งปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ เป็นคำรบครบถ้วนถึงสามวัน ก็โสกันต์พระบุตรีฉวีวร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งอังกฤษไม่คิดรบ <bot>:ถลาหลบล้มกลิ้งบ้างวิ่งตื๋อ บ้างหมอบราบกราบก้มประนมมือ เสียงอึงอื้ออ่อนน้อมไม่ยอมตาย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งไพร่นายรายรอบขอบคีรี <bot>:มิให้มีเภทภัยสิ่งใดพาน แล้วชวนพระอนุชากับข้าเฝ้า กลับคืนเข้าพระนิเวศน์เขตสถาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลมเข้าเราจะยกขึ้นบกนั้น <bot>:ถ้าแม้มันโอบอ้อมออกล้อมหลัง ระดมปืนฟืนไฟใส่ประดัง จะเสียเรือเหลือกำลังระวังภัย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาอยู่ในนคเรศเขตสถาน <bot>:ค่อยสำราญปรีดิ์เปรมเกษมศรี หรือโรคภัยสิ่งใดมายายี ต่อเดือนสีจึ่งค่อยจรอย่าร้อนรน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายชายหญิงชาวสิงหล <bot>:เสียงไพร่พลโห่ร้องดังก้องกึก แผ่นดินลั่นหวั่นไหวอกใจทึก รู้ว่าศึกเข้ามาล้อมป้อมกำแพง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพลบค่ำคล้ำฟ้านภากาศ <bot>:ในปราสาทไฟกระจ่างสว่างศรี ฝ่ายนางที่ข้างในอัยกี ก็จรลีพาหลานให้คลานไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาพานางสำอางโฉม <bot>:พวกประโคมดนตรีตีประสาน มาทรงรถพระที่นั่งอลังการ พวกทหารโห่แห่แซ่สำเนียง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเปิดหีบหยิบชิ้นดินถนัน <bot>:ดูสีสันนั้นยังดีไม่มีหมอง นางเชือดใส่ในจานรองพานทอง เป็นส่วนของสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อุตส่าห์ฝืนทูลแจ้งแถลงไข อันองค์พระอัยกานิคาลัย เสียกรุงไกรกับมนุษย์เพราะบุตรี | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้จากหลานบ้านกรำระกำจิตร <bot>:ก็เพราะคิดถึงแม่หญิงมิ่งสมร สู้ฟูมฝนทนฟ้าอุส่าห์จร เปนทุกข์ร้อนแรมทางมากลางไพร | นิราศเมืองแกลง | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาลงเรือพระที่นั่งบัลลังก์รัตน์ <bot>:พร้อมขนัดนาวาโยธาหาญ ให้ตีกลองฆ้องระฆังกังสดาล ทหารขานโห่ลั่นสนั่นดัง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเอนอิงพิงผาศิลาลาด <bot>:อาชาชาติยืนหยัดสะบัดหู สะบัดย่างกางขาแหงนหน้าดู เหมือนจะรู้ฤกษ์บนฝนจะมา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉนากฉลามว่ายตามกระแสสินธุ์ <bot>:กระเบนบินโลมาแลราหู นาคราชผาดผยองขึ้นฟองฟู พระราหูจับจันทร์ไม่ทันกิน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเกี่ยวดองของเจ้าเยาวลักษณ์ <bot>:เห็นแก่พักตร์ธิดามารศรี จัดตึกใหญ่ให้อยู่ตามผู้ดี พอเป็นที่อาศัยอยู่ในวัง | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาบอกชื่อสีกุกตรงด่านข้าม <bot>:เปนสามง่ามน้ำนองในคลองเขิน ปักษาโบกปีกบินลงดินเดิน มัจฉาเพลินผุดพล่านในคงคา | นิราศพระบาท | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชสารการร้อนมาเร่งรัด <bot>:ถ้าผ่อนผัดบิดพลิ้วจะกริ้วหนัก อันตัวพี่นี้ก็ป่วยระหวยนัก จะผ่อนพักพอให้คลายก็หลายวัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญชวนสังฆราชขึ้นอาสน์รัตน์ <bot>:ปรนนิบัติตามประสาอัชฌาสัย เข้าพักผ่อนนอนนั่งอยู่วังใน ตามวิสัยขัดสนเหมือนคนโซ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรู้สึกนึกเก้อทำเรอแก้ <bot>:เอาพับจีบหนีบรักแร้รักนักหนา ทำถามทูตพูดถึงพระธิดา ชันษาโฉมเฉลาสักเท่าไร ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ศรีศะเวียงเสียงแซ่ล้วน <bot>:พวนลาว แก่หนุ่มสุ่มปลาฉาว แช่น้ำ ผ้าบ่อนุ่งพุงฃาว ฃวยจิตรรอิดเอย เดกด่วนชวนเพื่อนค้ำ ค่ามให้ไกลลาว | นิราศสุพรรณ | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเดิมทีพี่น้องร่วมห้องหับ <bot>:แล้วก็กลับได้เสียเป็นเมียผัว นางน้องสาวคราวอ่อนวอนฝากตัว ฉันได้ชั่วดีด้วยช่วยเอ็นดู | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาก้มหน้ายิ้ม <bot>:ดูพรายพริ้มพจนาอัชฌาสัย อันชันษาข้าพเจ้าไม่เข้าใจ มาซักไซ้ไล่เลียงน้องไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพ่นพิษกรอกใส่ลงในหู <bot>:อันพิษงูแล่นกระทั่งทั่วมังสา น้องฟื้นตื่นจากในที่ไสยา ในอุรานึกว่าตายประลัยลม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพวกเหล่าฝรั่งข้างหลังด่าน <bot>:เปิดทวารออกให้ไพร่ทั้งหลาย ออกเกี่ยวหญ้าหาเสบียงมาเลี้ยงกาย ทั้งสามนายปลอมปนพลออกไป | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอแบ่งบุญคุณศีลถวิลถึง <bot>:ให้ทราบซึ่งโสตรทรวงดวงสมร ถึงอยู่ไกลในป่าพนาดร แต่ใจจรจงสวาดิ์ไม่คลาศคลา | นิราศเมืองแกลง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกองทัพยับยั้งนั่งเก้าอี้ <bot>:สั่งให้ตีกลองสัญญาโกลาลั่น ร้องเรียกเรือรบฝรั่งมาทั้งนั้น แล้วแบ่งปันเป็นแผนกแยกนาวา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงจากแท่นแค้นสี่พระพี่เลี้ยง <bot>:เรียกมาเคียงค่อนว่าไม่ปราศรัย นั่งอยู่นี่พี่ยามาเมื่อไร ไม่บอกให้แจ้งจิตแกล้งปิดบัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าผิดพลั้งครั้งนี้พ่อจะขอโทษ <bot>:คงจะโปรดลูกรักคงศักดิ์ศรี ไปเบื้องหน้าอย่าให้เป็นเหมือนเช่นนี้ ฝ่ายนางกรีกุนกราบว่าหลาบจำ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยกันหาถ้าแม้นได้แล้วไม่ม้วย <bot>:ได้ชุบช่วยชีวังนางทั้งสอง ปรึกษาพลางทางชวนนวลละออง ให้พระน้องนำเสด็จระเห็จทะยาน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ฤกษ์เบิกพลีบายศรีขวัญ <bot>:แก้วสุวรรณพรรณรายทั้งซ้ายขวา ข้าราชการขานโห่เป็นโกลา พระโหราฆาตฆ้องก้องกังวาน | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายนารีพี่เลี้ยงเฝ้าเคียงอาสน์ <bot>:เห็นหน่อนาถทุกข์ใจนั้นใหญ่หลวง จึ่งทูลว่าอย่าระทมตรมพระทรวง จะดับง่วงเหงาใจให้หายประชวร | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปลอบเทพกินราอย่ากำสรด <bot>:อยู่กับพี่มิให้ยศเจ้าถดถอย จะปราบปรามตามทำเนียบให้เรียบร้อย มิให้น้อยหน้าใครอย่าได้นึก | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งโศกศัลย์กันแสงแสนเทวษ <bot>:ชลเนตรพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา จนลมจับวับวาบในวิญญาณ์ พระพักตราเศร้าซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งรางสร่างแสงแจ้งกระจ่าง <bot>:ส่องสว่างแจ่มจำรัสประภัสสร ฝ่ายเสาวคนธ์มณฑาพะงางอน กับบังอรกัลยาสุลาลี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้คิดอ่านราญรอนเหมือนก่อนนั้น <bot>:มารบกันกับผู้หญิงเมืองสิงหล ไม่หลบลี้หนีหายสู้วายชนม์ อย่าแต่งกลลวงล่อต่อไปเลย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โน่นแน่เจ้าดาวลูกไก่ผู้ใหญ่กล่าว <bot>:เรียกว่าดาวธงชัยในสวรรค์ โหราเรียกกฤติกาโดยสามัญ แต่ดาวนั้นฤกษ์สามตามคัมภีร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ในวังรังควานประมาณมาก <bot>:เห็นแสนยากยิ่งนักจะรักษา แก้ไม่หายฝ่ายหมอจะมรณา จะอุสาห์สาพิภักดิ์ไปสักครั้ง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จางวางเวรรับไปให้กรมท่า <bot>:ขุนเสนาแจ้งการในสารศรี รีบเข้าไปคอยเฝ้าเจ้าบุรี พร้อมกันที่พระโรงรัตน์ชัชวาล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกที่ถันวัณฬาผวาหวีด <bot>:แต่เกราะกีดขีดเชือดพอเลือดไหล ครั้นยิงซ้ำนางรำภาฉวยคว้าไว้ ละเวงได้สมประดีดูที่ทรวง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบเรื่องเคืองขัดให้อัดอั้น <bot>:ไม่หวังพันผูกรักกับยักษา เสียดายองค์นงลักษณ์ซบพักตรา พระชลนาคลอคลอท้อฤทัย | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยกษัตริย์นัดดาฝ่าพระบาท <bot>:มาอยู่ในเหมราชบุรีศรี ช่วยปราบปรามศัตรูหมู่ไพรี พระคุณมีเหลือล้นคณนา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ฤกษ์ดีตีฆ้องกลองสนั่น <bot>:ออกกำปั่นจากเกาะดั่งเหาะเทิน ชมมัจฉาปลาใหญ่พอใจเพลิน แล้วรีบเดินเรือมาในสาคร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ประทับรถาหน้าตำหนัก <bot>:แล้วหยุดพักเก๋งทองอันผ่องใส ครั้นรุ่งรางสว่างแสงอโณทัย สกุไณโกกิลาพากันบิน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปทูลท้าวเจ้าบุรินทร์ให้สิ้นทุกข์ <bot>:ขอดับยุคให้ภิญโญสโมสร สองกษัตริย์ยินดีชุลีกร แต่นิ่งนอนสนทนากับอาจารย์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารพระชนนีที่ปกเกศ <bot>:ไม่ทราบเหตุเคืองเข็ญเป็นไฉน จะพรายแพร่งแจ้งกระจัดกับหัสไชย จะเสียใจพระน้องไม่ต้องการ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ปิ่นเกล้าเจ้าสิงหล <bot>:กับนงเยาว์เสาวคนธ์ขนิษฐา ตั้งกระบวนล้วนฝรั่งเมืองลังกา ตั้งแห่แหนแน่นมาในวารี ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาปิดปล่องช่องชะวากที่นาคผุด <bot>:ถอนพิษภุชงค์ร้ายให้หายสูญ เหลือเปลวปล่งตรงปล่องเหมือนกองกูณฑ์ เป็นไฟฟูนสักเท่าเขาคิริน ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกไทยได้ทีให้ตีฆ้อง <bot>:แล้วโห่ร้องเรียกในไพรพฤกษา ที่ซุ่มคอยฟังกันเหมือนสัญญา รีบออกมาจากสุมทุมที่ซุ่มพล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระจงจามรีสิงหนัศ <bot>:เล็มระบัดเส้นหญ้าเป็นอาหาร กระแตตุ่นมุ่นพงในดงดาน สุกรฟานกาสรลงนอนแปลง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คิดคำลำฦกไว้ <bot>:ใคร่เตือน เคยรักเคยร่วมเรือน ร่วมรู้ อย่าเคืองเรื่องเราเยือน ยามแก่แม่เอย ใครที่มีชู้ชู้ ช่วยช้ำคำโคลง | นิราศสุพรรณ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมณีศรีสุวรรณ <bot>:เห็นกำปั่นโอบอ้อมเข้าล้อมหลัง ดูมากมายซ้ายขวาดาประดัง จึงตรัสสั่งสินสมุทรสุดศักดา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฉลิมช้องป้องพักตร์จำหลักเพชร <bot>:กรรเจียกเก็จนกอย่างเช่นหางหงส์ ทองกรเพชรเตร็จตรัจกระหวัดวง ธำมรงค์รายพระหัตถ์จำรัสเรือง | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยเสร็จพระเจ้าอาเธอปรารภ <bot>:พอมาครบถ้วนถูกทั้งลูกหลาน พระจึงตรัสแย้มเยื้อนเอื้อนโองการ นี่แน่หลานลูกยามาพร้อมมูล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นฝูงฝูงจูงกันวิ่งหันเหียน <bot>:เลี้ยววนเวียนวิ่งวงเที่ยวหลงใหล ควันตลบกลบกลุ้มมืดคลุ้มไป จนหายใจไม่ใครออกวิ่งซอกซอน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสายรุ้งพุ่งลงที่ตรงพักตร์ <bot>:เสื้อเมืองยักษ์หญิงแก่ให้แลเห็น ร้องห้ามว่าอย่าไปนะศีรษะกระเด็น แล้วกลับเป็นลมลับวับวิญญาณ์ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:หรือรบพลัดพวกพลไปหนไหน ให้ตีฆ้องส่องคบหาจบไป ไม่มีใครพบองค์พระทรงยศ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ขุนเขาสูงร้อยโยชน์ <bot>:คณนา ขุนปราบด้วยโยธา ราบได้ จักล้างพยศสา หัสยาก ยศศักดิ์ให้เท่าให้ พยศนั้นฤาหาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่เสื้อสีตากุ้งนุ่งโสร่ง <bot>:คาดตาโถงผ้าตะบิดโพกปิดหู ตะพายดาบสองมือถือธนู เดินเป็นคู่เคียงรถบทจร ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยักย้ายหลายท่าเพลงอาวุธ <bot>:ฤทธิรุทรต่อแย้งต่างแข็งขัน ไม่เสียท่วงเสียทีดีด้วยกัน บาทหลวงนั้นอยู่ข้างหลังสั่งขุนพล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งปราสาทอาสนะ <bot>:ให้แปดพระสิทธาเธออาศัย เสร็จธุระกระษัตราลาครรไล ไปห้องไพชยนต์รัตน์ชัชวาล | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายล้าต้าต้นหนพลทหาร <bot>:จึงว่าขานโดยคดีไม่หนีหาย อาญาศึกย่อมรู้เป็นผู้ชาย แต่กฎหมายบทนี้ยังมิเคย | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งว่าข้ากลับบังคับเจ้า <bot>:ช่างโฉดเฉาชั่วช้ากะลาสี จะตรงไปให้ถึงท้าวเจ้าธานี อย่าพาทีทุ่มเถียงหลีกเลี่ยงทาง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับสั่งบังคมประนมน้อม <bot>:ยกยาหอมถ้วยฝาอัชฌาสัย ตั้งบนพานคลานประคองเข้าห้องใน ถวายไทเชษฐาด้วยปรานี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าจะสู้เขาไม่ได้ <bot>:เมื่อนานไปก็เป็นเครื่องจะเคืองเข็ญ เพราะรบรุกฉุกเฉินเผอิญเป็น ก็เหมือนเช่นอกข้าเมื่อหย่าทัพ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารนุชบุตรีเคยมีสุข <bot>:ถึงยามทุกข์พระรูปจะซูบผอม ต้องลมแดดแผดส่องจะหมองมอม จะหายหอมเหือดสิ้นกลิ่นสุคนธ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:ตื่นไสยาสน์โสรจสรงทรงภูษา ประดับเครื่องเรืองงามตามชรา ทรงมหามงกุฎแก้วดูแวววาว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:ดีพระทัยชื่นสุดช่วยอุดหนุน แล้วชวนองค์นางพระยาเพราะการุญ พ่อจงคุ้นเคยกันฉันจะลา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาเห็นข้าศึก <bot>:อึกทึกทุกทัพวิ่งสับสน เปิดทวารด้านใต้ต้อนไพร่พล ออกเกลื่อนกล่นกลางคืนยิงปืนไฟ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สั่งสอนกันจนสางสว่างแจ้ง <bot>:ที่เคลือบแคลงมิได้ปิดบอกศิษย์หา พอสายแสงพวกที่แต่งโภชนา ส่งให้ทาสีออกมานอกวัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันอยู่หลังตั้งแต่เสด็จกลับ <bot>:นอนไม่หลับหลากจิตคิดสงสัย พ่อพราหมณ์น้อยพลอยเจ็บเป็นไข้ใจ เคราะห์กระไรร้ายรวบประจวบกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมวกของเจ้าเอาไว้จะได้ชื่น <bot>:แล้วจะคืนให้กับมิตรกนิษฐา พลางใช้ไพร่ให้กลับไปพลับพลา เอาหมวกมาจูบต้องประคองเชย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นจะเคืองเรื่องที่ขัดไม่ตรัสด้วย <bot>:มิให้ช่วยฟูมฟักเฝ้ารักษา พลางสั่งเหล่าสาวใช้อย่าได้ช้า เรียกหมอนวดหมอยามาไวไว ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสังฆราชตวาดก้องร้องขู่คุ <bot>:แกเดือดดุด่าละเวงไม่เกรงขาม มันรักผัวชั่วช้าอีบ้ากาม ช่างบอกความเพชรนิลจนสิ้นตัว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งพลางทางเสด็จเข้าห้องสรง <bot>:สำอางองค์เรืองจำรัสประภัสสร ฝ่ายเสนาข้าเฝ้าเหล่านิกร บ้างก็ถอนสายสมอขันช่อใบ | พระอภัยมณี | 70 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.