text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เสาวคนธ์มณฑานิจจาเอ๋ย <bot>:กระไรเลยละน้องให้หมองหมาง เที่ยวสืบถามตามติดทุกทิศทาง น้อยหรือช่างแคล้วคลาดประหลาดใจ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นปราสาทพระบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:เห็นที่จัดแจงพร้อมหอมบุปผา ให้พราหมณ์นั่งยั้งอยู่ดูเวลา พระมารดาเข้าห้องทองบรรทม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่จะไปเพชรกำพลเร่งขวนขวาย <bot>:เอาหัวบ่ายบากไปข้างฝ่ายเหนือ พวกไปเมืองสุลาลัยกลับไปเรือ คัดหางเสือล่องน้ำไปตามทาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จ๋าพี่ที่พระแกลตุ๊กแกร้อง <bot>:ทำบ่วงคล้องมันเสียทีเถิดพี่จ๋า กุมารอุ้มจุมพิตพระธิดา แล้วว่าอย่ากลัวตุ๊กแกเลยแม่น้อง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นกลางคืนคลื่นเหียนอาเจียนด้วย <bot>:หอบระหวยหิวเหลือเบื่ออาหาร ทั้งจุกเสียดเคียดระดมเป็นลมดาน หมออยู่งานก็ไม่หายหลายเวลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนทั้งปวงล่วงรู้จะดูหมิ่น <bot>:เหมือนแผ่นดินไร้หญ้านิจจาเอ๋ย ทั้งต่างรีตกีดขวางยังไม่เคย มิรู้เลยจะคิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นทรงเดชเชษฐามาที่นี่ <bot>:อย่าลุกหนีที่ทางไปข้างไหน แม้นครั้งนี้หนีเร้นไม่เห็นใจ จะเหลาไม้เรียวตีไม่มีเบา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฉีกสาราออกมาอ่าน <bot>:ตามเรื่องสารข้อคดีขมีขมัน พระมังคลาสานุศิษย์คิดทุกวัน แต่นางนั้นป่วยไปไม่สบาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวาโหมทูลลามาที่อยู่ <bot>:พอเช้าตรู่ไปกำปั่นด้วยหรรษา ครั้นรุ่งรางสางแสงพระสุริยา กษัตราพร้อมวงศ์พวกพงศ์พันธ์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกบเขียดเกรียดกรีดจังหรีดเรื่อย <bot>:พระพายเฉื่อยฉิวฉิววะหวิวหวาม วังเวงจิตรคิดคนึงรำพึงความ ถึงเมื่อยามยังอุดมโสมนัศ | นิราศภูเขาทอง | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โทมนัสนึกในพระทัยหวัง จึงปรึกษาห้ากษัตริย์ตรัสให้ฟัง เหลือกำลังที่ไม่เห็นเป็นกลางคืน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระดมปืนครื้นครั่นควันตลบ <bot>:ให้สมทบแขกชวากะลาสี ข้างฝ่ายพวกเพชรกำพลล้วนคนดี ยกเข้าตีฟาดฟันประจัญบาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัปยศอดสูอยู่ไม่รอด <bot>:จะม้วยมอดเสียมิให้ใครเห็นหน้า แล้วชักกริชคิดจะตายวายชีวา พระลูกยาแย่งยุดนางฉุดชิง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะซูบผอมตรอมตรมระทมเทวษ <bot>:ไม่สมเพชบ้างหรือจ๊ะพระเชษฐา สุดสาครผ่อนผันจำนรรจา ซึ่งพ่อว่านี้ก็ควรมันกวนใจ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยุดยั้งนั่งแนบอิงแอบอุ้ม <bot>:ประจงจุมพิตชิดขนิษฐา พี่จะผลาญมารหมู่อสุรา ให้มารดาดูเล่นพอเห็นฤทธิ์ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมรมจักรนคเรศ <bot>:แสนเทวศในพระทัยเจ้าไอศูรย์ จึงปลอบวงศ์พงศาอย่าอาดูร แม้นลับสูญก็คงม้วยลงด้วยกัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สารศรีสี่ฉบับแล้วกลับหลัง <bot>:มาเวียงวังแจ้งความตามประสา ฝ่ายพวกพ้องกองทัพรับสารา มาวันทาทูลองค์นางนงคราญ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวข้าว่าให้อยู่ดูข้างหลัง <bot>:มีรับสั่งสิทธิ์ขาดในราชสาร จะขืนไปให้เคืองเบื้องบทมาลย์ เหมือนหม่อมฉานขัดรับสั่งไม่บังควร ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรายกตามข้ามฝั่งมาครั้งนี้ <bot>:ด้วยปรานีนับเนื้อในเชื้อไข จะอุปถัมภ์บำรุงซึ่งกรุงไกร ช่วยเกลี่ยไกล่ให้เป็นมิตรสนิทกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอายาอาเขยเสวยราชย์ <bot>:คิดประมาทมิได้แคลงแหนงไฉน เมื่อสองกุมารหลานหนีก็ดีใจ หมายว่าไปไม่รอดคงมอดม้วย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จ่ามหาดเล็กอยู่ประตูนอก <bot>:จึงไปบอกไพร่นายทั้งซ้ายขวา พระจะกลับไปประทับที่พลับพลา ได้ปล่อยม้าปล่อยสิงห์วิ่งสบาย ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งว่าหยอกออกเจ็บจะเก็บโกรธ <bot>:พี่ขอโทษเถิดนะเจ้าอย่าเศร้าหมอง พลางลูบกายสายสมรกรตระกอง นอนเถิดน้องพี่จะกล่อมถนอมนวล | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งต้มแกงพะแนงผัดจัดไว้พร้อม <bot>:ให้หม่อมหม่อมสาวสุรางค์ในปรางค์ศรี ไปตั้งเครื่องแต่ล้วนวงศ์พงศ์ผู้ดี ถวายพระภูมีเมืองเหมรา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรืองพระเกียรดิรุ่งเร้า <bot>:ดินบน พระยศพระจบสกล เกริกพื้น พระคุณพระแผ่ผล เผยสุข เกษมแฮ พระเดชพระเฟื่องฟื้น ฟ่องฟุ้งฟูขจร | นิราศวัดรวก | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าสาวสวรรค์ให้ครั่นคร้าม <bot>:คิดไปตามวิสัยน้ำใจหญิง บ้างไปบอกเพื่อนรักที่พักพิง เราอย่าทิ้งกันหนอจนมรณา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิตกจิตคิดจะใคร่ให้พระน้อง <bot>:ไปเฝ้าสองกษัตริย์แทนก็แม้นเหมือน ถ้าน้องแหนงแคลงจิตว่าบิดเบือน เชิญมาเยือนเยี่ยมบ้างที่ข้างใน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างเหลือดีแล้วพระหรือจะล้อ <bot>:ไม่สู่ขอขืนจะปล้ำทำข่มเหง ได้เปล่าเปล่าเจ้าประคุณบุญมาเอง ยังบิดเบือนเหมือนไม่เกรงกลัวพ่อตา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจูงบุตรสุดสวาทขึ้นอาสน์รัตน์ <bot>:หน่อกระษัตริย์บังคมก้มเกศา พระตรัสถามตามยุบลแต่ต้นมา พระลูกยาทูลแถลงให้แจ้งความ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าแว่นแคว้นแดนลังกาเห็นฝรั่ง <bot>:ตระเวนระวังจังหวัดสกัดกั้น ไม่รอรั้งสั่งให้รุกรบบุกบัน ยิงกำปั่นปืนปึงตูมตึงตัง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดแสนแค้นบาทหลวง <bot>:มันจาบจ้วงโยโสทั้งโอหัง เมื่อคราวโน้นแทบจะตายวายชีวัง หนีไปทั้งไพร่พลอ้ายคนโกง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นได้มากลากขนอลหม่าน <bot>:ข้างหาคานคอนสาแหรกบ้างแบกหาม กลัวจะอดอุตส่าห์พยายาม บ้างหิ้วตามกันลงไปในสำเภา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งรถรัตน์อัสดรกุญชรชาติ <bot>:ให้ยุรยาตรลงไปท่าชลาไหล รับเสด็จกับพหลพลไกร เชิญท้าวไทเสด็จมาพาราเรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระงับลมที่อาวรณ์นอนไม่หลับ <bot>:ยาสำหรับกันตะคริวแก้หิวโหย เสวยให้ชื่นจิตที่อิดโรย กับยาโปรยแก้ร้อนนอนสบาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งรุมทุ่มเถียงขึ้นเสียงแซ่ <bot>:ตัวถือแต่สารพระมเหสี เราถือรับสั่งลังกาพระสามี ไม่ต้องที่คำนับรับสารา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะมีกรรมจำพรากจากพระบาท <bot>:ไหนจะอาจครองชีวังสืบสังขาร์ แม้นพาน้องลงไปในเภตรา โปรดเข่นฆ่าเสียให้ตายวายชีวง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมโมลีศรีสวัสดิ์ <bot>:โองการตรัสสั่งพหลคนทั้งหลาย กลาโหมกรมท่าเสนานาย เร่งบาดหมายเกณฑ์กันให้ทันการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงห้าเดือนเฟือนทางสิ้นแผนที่ <bot>:หลงมานี้สารพัดจะขัดสน สิ้นเสบียงเลี้ยงเสนาประชาชน ไปตกวนแทบจะตายวายชีวัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกคิดพลางทางพาบรรดาเด็ก <bot>:ขึ้นเกวียนเหล็กลูกไฟใส่ซ้ายขวา เที่ยวบอกเล่าเหล่าฝรั่งว่าลังกา จะขาดชาติศาสนาเป็นป่าไป | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สวมประคำสำหรับร่ายพระเวท <bot>:ห่มเศวตพัสตร์ผ่องละอองศรี แล้วเจิมพักตร์อักขระพระศุลี เด็กถือกลี่กล่องย่ามมีสามคน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ญาติวงศ์ส่งเสด็จ <bot>:ครั้นสรรพเสร็จคืนหลังยังสถาน เข้านิเวศน์เขตแคว้นแสนสำราญ กับสองมิ่งเยาวมาลย์บานกมล ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมิหนำซ้ำชะอ้อนป้อนชานหมาก <bot>:น่าเหียนรากรังเกียจเกลียดใจหาย จะเข้าเฝ้าเล่าก็เบื่อเหลือละอาย ค่อยแฝงกายเยื้องย่องไปห้องอา | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีลูกงอกออกที่รากหลากประหลาด <bot>:แดงดั่งชาดกลมกลิ่นดั่งดินถนัน ลูกลอยฟูอยู่ในน้ำของสำคัญ คือลูกกัลปังหาในวารี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มีสินทรัพย์น้อยหลั่ง <bot>:ไหลริน คือบ่อน้อยนรกิน อาบได้ ทรัพย์มากหมู่ทมิฬ มีมั่ง ก็ดี คือสมุทรฤๅให้ ท่วยอ้างอาศัย ฯ | โคลงโลกนิติ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกมาชวนเราให้เข้าด้วย <bot>:จำต้องช่วยเจ้าปราบราบให้ได้ จึงรีบรัดจัดพลสกลไกร ทั้งนายไพร่พร้อมหน้าถืออาวุธ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นสองทรามวัยไม่เสวย <bot>:แกล้งนิ่งเฉยเสียไม่ชวนนวลหง นางรู้เท่าเฝ้าอ้อนวอนพระองค์ ไม่โปรดทรงเสวยบ้างเป็นอย่างไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนหกตกแรมดำรัสสั่ง <bot>:ให้แต่งวังที่ประทับรับวงศา เป็นสามแห่งแต่งไว้ใกล้คงคา เสร็จคอยท่าเกี่ยวดองทั้งสองเมือง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พนักงานคลานเข้ามาเปิดเครื่อง <bot>:ขนัดเนื่องสาวสำอางดั่งนางหงส์ บำเรอไทภูวนาถบาทบงสุ์ เหล่าอนงค์โบกปัดพัชนี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายม้ามิ่งวิ่งว่ายไปปลายคลื่น <bot>:เปรียบเหมือนพื้นดินนั่งหลังไม่ไหว ด้วยรักใคร่ได้นายสบายใจ จนอุทัยแจ่มฟ้าถึงธานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราอาณาจักร <bot>:ประเสริฐศักดิ์อิศโรดั่งโกสีย์ แต่เมืองขึ้นหมื่นจังหวัดปัถพี เอกโทตรีจัตวามาประมูล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาลิกาจับนิ่งบนกิ่งเกด <bot>:ฝูงโนเรศรายพลอดบนยอดเขลง นกกระสาจับกระสังเสียงวังเวง ร้องครื้นเครงก้องฟ้าพนาวัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบศพซบทรงกันแสงสะอื้น <bot>:พระเนตรชื้นไปด้วยชลนัยน์ไหล แต่รอรั้งยั้งหยุดไม่จุดไฟ เป็นห่วงใยยักษ์ร้ายที่วายปราณ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บิดาเจ้าเหล่ากอหน่อกษัตริย์ <bot>:บุรีรัตนพลัดพรากจากสถาน มาถึงกูอยู่ศาลานี่ช้านาน พึ่งโดยสารไปบุรีเมื่อปีจอ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหัสกันครั้นรุ่งสะดุ้งตื่น <bot>:เห็นเจ้ายืนอยู่ตรงหน้าร้องปราศรัย ว่าช่างกรองบุปผาพวงมาลัย นับถือเราเอามาให้ขอบใจนัก | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากขวดกวดเกล้าทาเผ้าผม <bot>:ใครเห็นชมรักใคร่ใจกระสัน พอรุ่งเช้าพากันไปข้างในพลัน ท่านท้าวนั้นเห็นว่าพระอาจารย์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงสวัสดิ์ถือสัตย์ศีล <bot>:เห็นโจรจีนล้อมสกัดคิดขัดสน จะหลบหลีกแล่นไปเห็นไม่พ้น จึงขึ้นบนครุฑาร้องพาที | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหนีทุกข์ยุคเข็ญเหมือนเช่นว่า <bot>:อยู่ใต้ฟ้าหนีฝนจะพ้นหรือ แม้เมืองใดใช้คนดีมีฝีมือ จะเลื่องชื่อลือเลิศประเสริฐชาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สักสิบหมื่นพื้นชำนาญในการศึก <bot>:ตามจะนึกนำพลไปหนไหน เกิดวิบัติขัดขวางเป็นอย่างไร ก็จะได้แก้กันอันตราย | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าน้อมคำนับตามรับสั่ง <bot>:แล้วถอยหลังไปถึงศาลอ่านคาถา เขียนหนังสือแล้วก็พับประทับตรา อ่านคาถาให้เป็นนกวิหคบิน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวเมืองช่วยอวยพรถาวรถวาย <bot>:ให้สืบสายสุริย์วงศ์เผ่าพงศา ถึงวังรถจดประทับกับเกยลา พวกเสนาหน้าหลังกราบบังคม ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดสมอรอราอยู่หน้าด่าน <bot>:พวกทหารเห็นรู้จักร้องทักถาม ด้วยเกี่ยวดองสองเมืองรู้เรื่องความ ไม่ห้ามปรามปล่อยให้ขึ้นไปวัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับอนงค์องค์มิ่งมเหสี <bot>:ถึงบุรีเสร็จสมอารมณ์หวัง แสนสำราญผ่านประเทศนิเวศน์วัง ก็มั่งคั่งสุโขมโหฬาร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบพลางทางว่านิจจาน้อง <bot>:ทำหอห้องวุ่นวายนึกอายเหนียม แม่รู้เห็นเป็นอย่างไรในธรรมเนียม เอามาเทียมวงศ์กษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูนงเยาว์เศร้าสร้อยเป็นรอยเล็บ <bot>:ที่แผลเจ็บย่อยยับไม่นับแผล แล้วหวนหุนฉุนชังด้วยรังแก จึงว่าแน่งามน้อยสร้อยสุดา | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือโกรธพี่ที่ไม่มาอยู่ปราสาท <bot>:เหลือประหลาดลืมองค์ให้หลงใหล โรคระทมลมจับวับหัวใจ แต่ก่อนไม่มีเลยไม่เคยเป็น | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบุตรีมิได้ออกข้างนอกห้อง <bot>:เห็นทำนองนั้นจะอายระคายเขิน แต่ทัพกลับกับพี่ทีสะเทิน เรียนเจริญบำเพ็งเห็นเคร่งครัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้พ่อแม่แลเห็นลูกเหลนหลาน <bot>:ย่อมสงสารมีจิตคิดถวิล แต่ร้ายกาจชาติเสือเหลือทมิฬ ก็ไม่กินลูกหลานวงศ์ว่านเครือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นหน้าพระมังคลานราราช <bot>:มาอภิวาทจะลาไปจากไอศูรย์ ความอาลัยในอุราให้อาดูร ยิ่งเพิ่มพูนเศร้าหมองนองสุชล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขึ้นจากกำปั่นมิทันช้า <bot>:เดินไปหาอาจารย์ใหญ่ดั่งใจถวิล แล้วแจ้งความตามที่ไปทวงบุรินทร์ ประเทศถิ่นนครังกรุงลังกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงวัดตั้งฝั่งสมุทพระพุทธร้าง <bot>:ว่าท่านวางไว้ให้คิดปฤษณา แม้นแก้ไขไม่ออกเอาที่ตอกตา นึกก็น่าหัวเราะจำเภาะเปน | นิราศเจ้าฟ้า | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงนกหกผกโผนโจนโจมจับ <bot>:บ้างขันรับร้องเรียกกันเพรียกหู นกโนรีสัตวาน่าเอ็นดู เป็นคู่คู่เคล้าคลอจ้อเจรจา ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ต้องใจนัยนาก็พาชื่น <bot>:ดูอื่นอื่นเห็นแจ้งทุกแห่งหน ที่คิ้วตาหน้าผากปากของตน ถ้าแม้คนใดเห็นจะเป็นบุญ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าขรัวนายแหวกม่านนางกรานกราบ <bot>:ศิโรราบโดยประสาอัชฌาสัย ชาวประโคมก็ประโคมขึ้นทันใด ลั่นฆ้องชัยเป่าสังข์กังสดาล | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูพยนต์พลทรายกายสิทธิ์ <bot>:อักนิษฐ์นับแสนอยู่แน่นหนา รู้โห่ร้องลองแรงแกว่งสาตรา พระบิดาดีใจกระไรเลย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำจ้วงจาบหยาบช้าสารพัด <bot>:พระผลักพลัดตกสุวรรณบรรจถรณ์ นางสงสารผ่านฟ้ายิ่งอาวรณ์ พระกรข้อนทรวงซ้ำร่ำพิไร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตึกกว้านบ้านเรือนดูเกลื่อนกลาด <bot>:ปรางค์ปราสาทสูงเงื้อมดูเลื่อมเหลือง รัศมีสีทองสุกรองเรือง ใครเข้าเมืองนั้นตายสูญหายไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลว่าข้าแต่พระทรงภพ <bot>:แม้ปรารภข้อไรจงไต่ถาม ท้าวทศวงศ์โองการวิถารความ เล่าให้พราหมณ์ตามผู้หญิงมันชิงธง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแจ้งความทรามสงวนประชวรหนัก <bot>:พี่ทุกข์นักจะใคร่เห็นว่าเป็นไฉน จึงเป่าปี่ที่ในทัพให้หลับไป มิทันได้แพร่งพรายว่าร้ายดี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้ววอนว่าข้ากับโอรสราช <bot>:จะรองบาทประดิพัทธ์จนตัดษัย ขอพระองค์ทรงธรรม์ช่วยกันภัย แต่พอได้หยุดหย่อนผ่อนสบาย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้นามตามอย่างข้างมนุษย์ <bot>:ชื่อสินสมุทรกุมารชาญชัยศรี ธำมรงค์ทรงมาค่าบุรี พระภูมีถอดผูกให้ลูกยา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วไปนั่งยังที่เก้าอี้ใหญ่ <bot>:ให้พวกไพร่ทั้งสิ้นบดดินหู กำลูกพลุเผาค่ายใส่ธนู สำหรับกรูกันเข้ายิงชิงเอาเมือง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงชวนพระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:เห็นสมคิดตรองไว้ไปสิหวา แกแต่งตัวรีบไปในพารา พระมังคลาแขกล่ามตามอาจารย์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิสัยโลกโศกสุขทุกข์ธุระ <bot>:ย่อมพบปะไปกว่าจะอาสัญ เบญจเพสเหตุเพราะพระเคราะห์ครัน สารพันเผอิญเป็นไปเช่นนี้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรยุดมือนางรื้อร้อง <bot>:เขม้นมองเห็นผัวทรุดตัวนั่ง นางน้อยน้อยถอยออกจากที่ฉากบัง ยุพาตั้งพานสลาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกบัณฑิตศิษย์วัดซัดลายอย่าง <bot>:เที่ยวลากหากเดินข้ามตามฉนวน เขาจับได้ให้แพรแสสีนวล ออกเดินด่วนเลี้ยวลัดเข้าวัดวา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่แขนขาดบาดแผลเคยแก้หาย <bot>:ที่นี้ร่ายมนตร์เท่าไรก็ไม่ติด มาหาเกลอเธอเหมือนเพื่อนชีวิต จงช่วยคิดฆ่ามันให้บรรลัย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นประสงค์ตรงสตรีที่สาวสาว <bot>:ที่รุ่นราวรูประหงจะส่งถวาย อันนารีมีผัวเสียตัวชาย จะทำลายผัวเสียเอาเมียไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าชาวเมืองเดินเนืองแน่น <bot>:นับหมื่นแสนสาวแก่แซ่ซ้ายขวา เห็นนักสิทธ์พิศวาสเพียงบาดตา น้อยน้อยน่ารักเรียงเดินเคียงกัน | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัคนีมีจิตคิดสังเวช <bot>:จึงตรัสเทศนาว่าวิตถาร ธรรมดาสามัญในสันดาน คำโบราณว่าไว้แต่ไรมา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมารชายฝ่ายท้าวสุทัศน์อุ้ม <bot>:นางประทุมกอดอรุณอุ่นหนักหนา ทรงสำรวลสรวลสันต์จำนรรจา ด้วยนัดดาโอรสยศยง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางซาบเสียวเหลียวดูรู้ว่าพี่ <bot>:ไม่หน่ายหนีนึกสมเพชพระเชษฐา พระแอบอุ้มจุมพิตวนิดา พี่อุส่าห์ติดตามด้วยความรัก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองละพันกลั่นกล้าอาสาศึก <bot>:เวลาดึกแยกไปทั้งซ้ายขวา ถือเสน่าหลาวโล่โตมรา เข้าในป่าดงชัฏสกัดทาง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลถึงสามพราหมณ์ตามมาด้วย <bot>:เป็นเพื่อนม้วยมรณาจะหาไหน พลางตรัสเรียกลูกน้อยกลอยฤทัย ไปกราบไหว้ให้ชิดพระบิตุลา ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างกรายกรีดดีดเพลงกระจับปี่ <bot>:รับซอสีเสียงเอกวิเวกหวาน จนอิ่มหนำสำรวลสรวลสำราญ ดูงานการฟ้อนรำระบำบรรพ์ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังคงเรือเหลือตามสามสิบเศษ <bot>:พอเกิดเหตุลมป่วนให้หวนแห อุศเรนเอนเอกเขนกคะเน คิดถ่ายเทจะทำศึกให้นึกอาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวังจะไว้ให้ประชาเปนค่าจ้าง <bot>:ด้วยจะสร้างบ้านเมืองเครื่องประดับ พอห่ากินสิ้นบุญไปสูญลับ ทองก็กลับกลายสิ้นเปนดินแดง | นิราศเจ้าฟ้า | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยแขนออกแล่นอ้อม <bot>:มาถึงป้อมเรียกหาโยธาหาญ อังกุหร่ามาเปิดบานทวาร เชิญกุมารขึ้นบนป้อมอยู่พร้อมกัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารนางครางครวญให้ป่วนปวด <bot>:ยิ่งเร้ารวดร้อนใจดังไฟจุด สะอื้นอ้อนอ่อนระทวยแทบม้วยมุด หากบุญบุตรบันดาลช่วยมารดา | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเดินมาหน้าประตูร้องอุเหม่ <bot>:อีเจ้าเล่ห์ลวงกูไม่รู้ถึง กูเจ็บแค้นแทนด้วยจึงช่วยมึง เพราะคิดถึงคุณท้าวเจ้าลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงรับจับต้องมองพินิจ <bot>:อักษรผิดลังกาภาษาสยาม เคยเรียนครูรู้ว่าคือหนังสือพราหมณ์ จึงอ่านตามปริศนาว่าอย่าทำ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมดานารีที่มีคู่ <bot>:แม้นผัวชู้ห่างห้องมักหมองหมาง ชอบเคล้าคลึงจึงจะยืดไม่จืดจาง ถ้าเริศร้างนางเมียมักเสียการ | พระอภัยมณี | 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.