text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าครวญคร่ำกำสรดสลดนัก <bot>:แม่ยอดรักเสาวคนธ์จะหม่นหมอง พี่แกล้งว่าเล่นดอกหยอกพระน้อง อย่าขัดข้องคิดตายวายชีวา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันวารีที่ไหลออกจากปาก <bot>:คือแรงรากษสซ่านเหมือนธารไหล ใครกินน้ำกำลังจะเกรียงไกร ทั้งโรคภัยมิได้มีมาบีฑา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามเดือนเคลื่อนคลายฝ่ายฝรั่ง <bot>:แล่นเข้าลังกาตรงไม่หลงใหล ได้พวกพลคนธรรพ์เหลือบรรลัย ที่ช่วยได้ไม่ตายเหลือหลายพัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยไปกำกับ <bot>:ทำวังรับเมืองผลึกตึกฝาเฝือง ล้วนก่ออิฐปิดทองดูรองเรือง มุงกระเบื้องโบกปูนทั้งพูนดิน ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองหนุนหนุนรบทบกองหน้า <bot>:ไล่ฟันฆ่าฝรั่งวิ่งดังจิ้งเหลน เหลือกำลังทั้งปลัดหัสเกน ลงโคลนเลนหลบตัวด้วยกลัวตาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเหตุเพราะเคราะห์วิบัติให้พลัดพราก <bot>:ต้องลำบากเบญจเพสทั้งเชษฐา พอเคราะห์ดีพี่น้องทั้งสองรา จะกลับมาเขตขัณฑ์เป็นมั่นคง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พึ่งมาเห็นสุริยันในวันนี้ <bot>:พอถึงที่เกาะลังกาหน้าสิงขร ขาดเสบียงเลี้ยงพหลพลนิกร จึ่งรีบร้อนเข้าทอดจอดเภตรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นคราวเคราะห์เพราะว่าพระราหู <bot>:มาสมสู่สุริยาในราศรี อังคารถึงซึ่งพฤหัสบดี ตกต้องที่ช้างฉัททันต์อันตราย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือพระอภัยมาในสมุทร <bot>:รีบแล่นรุดเร็วลัดไม่ขัดขวาง ต้นหนหมายสายน้ำมาท่ามกลาง กำหนดทางสามเดือนไม่เคลื่อนคลาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกิดเป็นพายุระบุระบัด <bot>:มาหอบพัดเอาปราสาทไม่หวาดไหว ในฝันว่าบุษบงองค์อรไท ติดขึ้นไปบนปราสาทประหลาดลอย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:เสด็จนิวัตลงกำบินด้วยหรรษา รีบใช้ใบไปกระทั่งถึงพารา เข้ามหานคเรศนิเวศน์วัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยให้ถือหนังสือลับ <bot>:ไปกองทัพทูลพระบาทนาถนาถา พลางให้สารพานทองรองสารา ส่วนเจ้าวาโหมรับคำนับนาง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ <bot>:เสกทรายเวทอาถรรพณ์ให้กันผี โรยรอบค่ายควายธนูประตูมี ในราตรีตรวจตราเรียกหากัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดของเลี้ยงเสนาท้าววาโหม <bot>:เสียงครึกโครมเลี้ยงทมิฬกินปักษา ครั้นอิ่มเอมกินอยู่หมู่เสนา ฝ่ายท้าววาโหมเข้าเฝ้ามุนินทร์ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าข้าเกลียดขี้เกียจกล่าว <bot>:จะยืดยาวขายหูไม่รู้หาย พลางอวยพรโพยภัยอย่าใกล้กราย ดั่งนารายณ์อานุภาพไปปราบมาร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบังคมก้มกราบสองกษัตริย์ <bot>:สนองอรรถนางพระยาที่ว่าขาน ลูกหมายพึ่งบิตุรงค์เหมือนวงศ์วาน พระโปรดปรานคุณลบภพไกร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโฉมยงองค์อภัยมณีนาถ <bot>:เพลินประพาสพิศดูหมู่มัจฉา เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันมา ค่อยเคลื่อนคลาคล้ายคล้ายในสายชล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่งส่วยสาอากรสมพัตสรถวาย <bot>:ภาษีขายซื้อของฟ้องโรงศาล ค่าฤชาค่าเชิงเดินเผชิญพยาน แทนคุณท่านทุกคราวไม่เปล่าดาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาตีปล้นขนทรัพย์ไปนับหมื่น <bot>:ยังขอผืนผ้าเล่าเจ้าแม่เอ๋ย ละโมบนักมักได้ฉันไม่เคย ไม่อายเลยเจียวหรือพี่พูดดีจริง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึ่งว่าฮ้าเฮ้ยไม่ช้านัก <bot>:อ้ายลูกรักร่วมชีวิตพิสมัย คงจะมามั่นคงเหมือนจงใจ จึงฝันไปจิตมนุษย์ปุถุชน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายย่องตอดกอดสิงห์ล้มกลิ้งคว่ำ <bot>:มันขย้ำหยิกฟัดสะบัดขบ ทั้งขาแข้งแย่งชักให้หักทบ เสือกสลบแล้วลุกขึ้นคลุกคลี | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังบุตรสุดสวาทอนาถนิ่ง <bot>:คิดว่าจริงใจหวั่นมิ่งขวัญหาย ด้วยความรักหักห้ามความละอาย จึงปลอบสายสวาทว่าอย่าอาดูร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงค่อยบางเบาบรรเทาทุกข์ <bot>:เกษมสุขภิญโญสโมสร ได้ลมดีมีมาในสาคร ให้รีบร้อนชักใบในเภตรา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวเจ้าพาราการะเวก <bot>:พึ่งอภิเษกแทนกษัตริย์ที่ตัดษัย สง่างามนามพระสุริโยไทย อายุได้ยี่สิบสองขึ้นครองเมือง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายภิปรายตรัส <bot>:เรียกพระหัสไชยชาติราชหงส์ มานบนอบหมอบเมียงอยู่เคียงองค์ เห็นซูบทรงสงสารรำคาญครัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคลึงเคล้าเย้ายวนให้ป่วนปลื้ม <bot>:นางหลับลืมหลงเล่ห์เสนหา พระเอนแอบแนบชิดวนิดา อุ่นอุราพลอยหลับระงับไป ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอทัพหลังลังกาเข้ามาทัน <bot>:ต้องขยั้นหยุดแลอยู่แต่ไกล ด้วยกลางคืนครื้นครึกเสียงกึกก้อง ทั้งพวกพ้องไม่รู้ว่าอยู่ไหน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพึ่งบุญคนช่วยด้วยสักครั้ง <bot>:ช่วยโปรดสั่งสอนให้เหมือนใจนึก ฯ ฝ่ายฝรั่งสังฆราชพระบาทหลวง ฉลาดล่วงคาดการประมาณศึก | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโยนลงพร้อมกันสักพันก้อน <bot>:ถูกนิกรไพร่นายทั้งซ้ายขวา พลฝรั่งตายกลาดดาษดา ที่แขนขาหักบ้างยังไม่ตาย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกิดทุกข์ยุคเข็ญเสียเป็นแน่ <bot>:หน่อยหนึ่งแม่มันจะมาว่ากูสอน แกกอดเข่าเจ่าจุกเป็นทุกข์ร้อน แล้วลุกถอนใจใหญ่เข้าในกุฎี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างคาดคั้นสัญญาประสารุ่น <bot>:ให้เฉียวฉุนขุ่นข้องไม่ตรองตรึก ต่างหยิบมีดขีดหัตถาเหมือนจารึก ลืมรำลึกจะได้เห็นเหมือนเช่นตรา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระขรรค์นี้พี่จะถือให้ลือฤทธิ์ <bot>:กายสิทธิ์สุดคมสมประสงค์ พาเหาะได้ไม่แปลงจำแลงองค์ ชวนอนงค์นุชน้องลองสาตรา | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยายพราหมณ์ฟังนั่งคิดผิดสังเกต <bot>:ก็เห็นเหตุโกรธขึ้งด้วยหึงสา จึงทูลความห้ามให้ไว้อัชฌา ด้วยได้มารบพุ่งถึงกรุงไกร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญใจวิไลลักษณ์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์สมสกูลประยูรหงส์ มิเสียทีที่ภิเษกเป็นเอกองค์ ฟังอนงค์พูดแก้ไม่แง่งอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีนางยักษ์ควักค้อนแล้วย้อนว่า <bot>:ส่วนร่ำด่ากระนั้นได้เขาไม่ถือ ทีขอจูบแต่พอถูกจมูกเครือ ยิ่งอึงอื้อบ่นว่าเป็นน่าชัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิได้กันกับพ่อพระหน่อนาถ <bot>:เห็นสิ้นวาสนาน้องเป็นสองม่าย ในชาตินี้มิอยากอยู่จะสู้ตาย แต่นึกอายลูกยาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงฟังดั่งได้แก้ว <bot>:พระพักตร์แผ้วผุดผ่องละอองฉวี ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าในราตรี สั่งให้พี่เลี้ยงเสนอเมื่อเธอจร ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกแลรอบขอบสมุทรจนสุดเนตร <bot>:ทั่วประเทศทางเปลี่ยวไม่เหลียวเห็น หรือมอดม้วยด้วยคลื่นไม่คืนเป็น จึงเขม่นมิได้ขาดประหลาดลาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสเรียกนางยุพาเข้ามาใกล้ <bot>:รับสั่งให้หาแล้วลูกแก้วเอ๋ย มิอยากไปให้ปะเธอจะเคย ทำเกินเลยล้ำเหลือน่าเบื่อใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครแลเขม้นเห็นพระน้อง <bot>:นึกจะร้องเรียกหามาปราศรัย แล้วลืมองค์หลงเพ้อเอออะไร เฝ้ากวนใจจู้จี้ไปทีเดียว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะหลอกบอกมนต์กันบนเขา <bot>:ให้เรียนเล่าเสียเชิงละเลิงหลง ถึงตัวดีมีครูจะอยู่คง ผลักมันลงที่ในเหวก็เหลวไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวสุรางค์นางสวรรค์ป้องกันกาย <bot>:รำถวายเอี้ยวองค์ท่าโก่งศร เกษมสันต์หรรษาสถาวร ถวายพรภูวไนยแล้วไคลคลา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนเจนสมุทรจึงพูดแก้ <bot>:อย่าว่าแต่สุริย์วงศ์พระองค์ไหน ถึงหน่อนาถราชโอรสยศไกร มาแต่ไกลก็ต้องห้ามตามทำนอง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำบุญบวชสวดมนต์สนทนา <bot>:บาทหลวงขึ้นมานั่งบัลลังก์พรต ให้จุดโคมโยมญาติมากลาดเกลื่อน ดูดาวเดือนเต็มวงขึ้นทรงกลด | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชั้นบันไดจะขึ้นไปมณฑปนั้น <bot>:สิงโตตันสองตัวกระหนาบข้าง ดูผาดเผ่นเหมือนจะเต้นไปตามทาง พี่ชมพลางขึ้นบนบันไดพลัน | นิราศพระบาท | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าโอบอ้อมล้อมรอบริมขอบค่าย <bot>:จุดคบรายเรียงสว่างกระจ่างแสง บ้างถอนขวากลากเหนี่ยวด้วยเรี่ยวแรง ชาวด่านแย้งยิงปืนเสียงครื้นครึก | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยอำนาจแก้วเก็จเพชรรัตน์ <bot>:สว่างชัดรุ้งร่วงช่วงเวหา ถึงพลบค่ำย่ำแสงพระสุริยา เรือที่มาเห็นสว่างดั่งกลางวัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่เลี้ยงกราบกรานตั้งพานพระศรี <bot>:หมอบอยู่ที่ชานพักตำหนักขวา พระปราศรัยไต่ถามตามกิจจา พี่ออกมาวันนี้ฉันดีใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาเมียมีคิดหนีหมด <bot>:แสนรันทดไม่บรรเทาที่เศร้าหมอง นั่งกอดเข่าเร่าร้อนบ้างนอนตรอง บ้างเข้าห้องโงกหงับลงสับเงา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรีบไปเสียอย่าอยู่ฤดูนี้ <bot>:เป็นถิ่นที่ภูตพรายมันหลายแสน อยู่ไม่ได้ใช่ประเทศพ้นเขตแดน เป็นแว่นแคว้นที่สำนักยักขินี ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่กษัตริย์ขัตติย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:ต่างคำนับน้อมประณตบทศรี แล้วทูลลาท้าวไทพระอัยกี กับบุตรีวงศาลาครรไล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พังภูเขาเอาเพชรแก้วเก็จได้ <bot>:จับพวกไพร่ชายหญิงไปสิงหล พระภูวนาถราษฎรได้ร้อนรน ทุกตำบลบุรีไม่มีสบาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญใต้เท้าไปพาราปตาหวี <bot>:ให้เปรมปรีดิ์ภิญโญสโมสร บาทหลวงว่ารับแก่เขาเจ้านคร ต้องอยู่สอนวิทยาแลอาคม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพูดจาว่ากันภาษาแขก <bot>:ถ้าเรือแตกเราจะด้นไปหนไหน ลางคนว่าน่าเบื่อเหลืออาลัย บ้างบ่นไปเพราะว่ากลัวจนตัวงอ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิบากกรรมจำใจจำให้ผิด <bot>:สุดจะคิดปิดป้องจึงต้องหนี ค่อยแข็งขืนฝืนอารมณ์สมประดี ไปเข้าที่สรงชลสุคนธาร | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดอกพิกุลคุณจงกลเป็นคนร้อย <bot>:ประภาน้อยดอกบุนนาคเขาฝากฉัน ให้สามพราหมณ์ตามมีไมตรีกัน แกล้งรำพันพ้อให้ในทำนอง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายรำภาสะหรีหนีจากด่าน <bot>:กับทหารสามนายรีบผายผัน มาตามทางกลางคืนทั้งกลางวัน ถึงเขตคันเข้าไปเฝ้าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระมังคลาราช <bot>:รับกระดาษครูไว้ฤทัยหมาง แล้วตรัสชวนบุษบงอนงค์นาง เสด็จเข้าปรางค์คลี่สารออกอ่านพลัน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อังนางนี้พี่สะใภ้ได้อภิเษก <bot>:เป็นองค์เอกอัคเรศของเชษฐา ครั้นมีลูกแล้วเที่ยวชมยมนา เสียเภตราพลัดไปทั้งไพร่พล | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นเลยมาในสาคเรศ <bot>:จนสุริเยศลับเงาเขาไศล น้ำค้างพรมลมพาสุมาลัย กลิ่นดอกไม้รินละเมาะตามเกาะเกียน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระวังน้องอย่าให้ร้องนะลูกแก้ว <bot>:กลางวันแล้วพ่อจะมาอย่าหมองหมาง เห็นน้องตื่นชี้ชวนให้เล่นพลาง ที่ห้องกลางนั้นเจ้าอย่าเข้าไป | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพี่น้องนั่งเล่นอยู่บนแท่น <bot>:ให้สุดแสนพิสวาสอุ้มใส่ตัก แล้วโลมลูบจูบจอมถนอมพักตร์ ให้ลูกรักกินนมนางสิงหรา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ทหารขานโห่ขึ้นสามหน <bot>:ดำเนินพลออกทวารอีสานศรี เสียงฆ้องกลองก้องสะเทื้อนธรณี พวกโยธีเดินกระบวนล้วนทวนธง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะโปรดเกล้าเข้ารีตฝรั่งด้วย <bot>:จึงเอออวยอ่อนใจอาลัยหลง แม้วงศามาประสบพบพระองค์ จะยุยงต่างต่างให้จางใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเร่งจอดทอดสมอรออยู่นี่ <bot>:ดูแผนที่เสียก่อนค่อยผ่อนผัน เพราะเรือเราพลัดมาถึงห้าวัน แต่กำปั่นก็ยังหายอยู่หลายลำ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก้มกราบบิตุราชมาตุรงค์ <bot>:ทั้งสององค์ลูบหลังแล้วสั่งสอน จะเดินทางกลางป่าพนาดร จงผันผ่อนตรึกจำคำโบราณ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสานนเข้าไปเฝ้าเล่าแถลง <bot>:ทูลชี้แจงขอพระองค์อย่าสงสัย ข้าตรองตรึกนึกเหมือนอย่างเมื่อครั้งไป รบที่ในเมืองผลึกนึกขึ้นมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตอบโต้โป้ปดโอรสราช <bot>:มิใช่ชาติยักษ์มารชาญสมร เจ้าแปลกหรือคือนี่แลมารดร เมื่อนั่งนอนอยู่ในถ้ำไม่จำแลง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่ามาแต่แรกก็แปลกจิต <bot>:มันพูดผิดคิดขาดพระศาสนา วายุพัฒน์สัตย์ซื่อมันถืออา จงอุตส่าห์สุจริตร่วมจิตใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลำทรงตรงเข้าอ่าวผลึก <bot>:อึกทึกชื่นชมด้วยสมหมาย หน่อนรินทร์สินสมุทรสุดสบาย มาถวายบังคมก้มกราบกราน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นชาตินี้มิได้อยู่เป็นคู่ชื่น <bot>:อันหญิงอื่นเป็นขาดไม่ปรารถนา บิตุราชขาดเด็ดไม่เมตตา จะอุตส่าห์สงครามชิงทรามชม | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสว่าอ้ายฝรั่ง <bot>:มาหลอกทั้งเป็นเป็นเหมือนเช่นผี แต่เป็นทูตพูดจาจะฆ่าตี ก็ไม่ดีอย่าเพ่อทำเอาจำไว้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช้อยจริตกรีดกระหวัดปัดพระแส้ <bot>:ชำเลืองแต่หางตาอัชฌาสัย นางสำหรับขับร้องทำนองใน ก็ท้าทับขับไม้มโหรี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างรู้ในเชิงรัก <bot>:แกล้งหน่วงหนักพจนารถฉลาดเฉลียว แม้นไม่มีที่กลัวตัวคนเดียว จะท่องเที่ยวทารกรรมไปทำไม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภัทวงศ์ทรงกุมข้อพระหัตถ์ <bot>:นางสะบัดเมียงเมินด้วยเขินขาม พระรับขวัญกัลยาพะงางาม จะด่วนตามเสด็จไปทำไมมี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลีวันนั้นว่าเพราะพระสังฆราช <bot>:สอนให้ขาดญาติวงศ์เผ่าพงศา ถ้าไปห้ามปรามพระมังคลา ให้งอนข้อขอสมาสุมาลี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หางเป็นปลาหน้าเป็นแกะเป็นแพะบ้าง <bot>:ตัวเป็นกั้งหัวเป็นหมูดูฉงน อันฝูงสัตว์มัจฉาในสาชล เอาปฏิสนธิ์ต่างต่างทางทะเล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การอุบายหลายอย่างในทางหลอก <bot>:ทั้งในนอกคิดไว้เหมือนใจหวัง แม้นไม่ดิ้นอยู่กับที่กูมิฟัง ให้เหมือนตังคิดตัวทั่วนคร ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ลูกเลี้ยงเคียงคำนับคอยรับสั่ง <bot>:ใช้ฝรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา แล้วเลือกเหล่าสาวสุรางค์สำอางตา เชิญเครื่องชาชุดกล้องประคองพาน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายข้างองค์ธิบดินทร์นรินทร์รัตน์ <bot>:ยิ่งอั้นอัดทรวงในอาลัยถึง หยิบของหวานลืมเสวยเลยตะลึง ไปรำพึงอยู่ที่นางไม่วางตา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:ไปด้วยนายแดนด่านชาญสมร ขึ้นลำทรงองค์พระหน่อบดินทร สุดสาครเรียกหามาข้างนี้ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มังกรกลายว่ายน้ำเหมือนเดินบก <bot>:พอเดือนตกตัดทางกลางวิถี เหมือนสำเภาเขาแล่นเมื่อลมดี เรื่อยเรื่อยรี่เร็วมาในสาคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายราหูแม่ทัพกับทหาร <bot>:มาถึงด่านแดนมหาชลาไหล ให้ตั้งค่ายรายเรียงเคียงกันไป ปักธงไชยเมืองตะวันเป็นสัญญา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุดาเล็งแลกระแสสมุทร <bot>:จิตมนุษย์นึกพรั่นประหวั่นไหว เข้าเคียงบาทพระบิดาประหม่าใจ ตกพระทัยทึกทักซบพักตรา ฯ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าให้ข้าศึกอ้อมเข้าล้อมหลัง <bot>:ฉวยพลาดพลั้งกูก็เห็นไม่เป็นผล คิดอุบายถ่ายเทด้วยเล่ห์กล จงแต่งคนใช้ชิดไว้ติดตาม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเร่งทัพขับพหลพลฝรั่ง <bot>:ปืนประดังยิงกันเสียงหวั่นไหว ฝ่ายพระจอมสินสมุทรวุฒิไกร เสนาในพวกรบสมทบพล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งองค์พระอภัยฤทัยระทด <bot>:โศกกำสรดทั้งพระวงศ์เผ่าพงศา ต่างจุดเทียนข้าวตอกดอกมาลา ขอสมาบิตุราชมาตุรงค์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเอาไปก็แต่พอหัวร่อเล่น <bot>:น้องไม่เห็นที่จะทำเป็นแก่นสาร แม้นเอร็ดอร่อยเหมือนอ้อยตาล หรือเปรี้ยวหวานนั้นแลข้าจะว่าดี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาจารย์หนึ่งชำนาญในการปี่ <bot>:ทั้งดีดสีแสนเสนาะเพราะหนักหนา ผู้ใดฟังวังเวงในวิญญาณ์ เคลิ้มนิทราลืมกายดังวายปราณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุดารารั้งนั่งประณต <bot>:เหลือจะอดตามแต่จะโปรดไฉน มันจองหองต้องทำให้หนำใจ ขอตบให้สมน้ำหน้าปากกล้าดี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครูหัวเราะเพราะว่าเองมันเร่งนัก <bot>:ไม่รั้งรักรอราอัชฌาสัย กำลังหนุ่มสุ่มตรังลำพังใจ จนมีท้องต้องไส้ไม่ไว้มือ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะกล่าวกลับจับเรื่องเมืองวายุภักษ์ <bot>:กษัตริย์ศักดิ์สูงชาติวาสนา เมื่อให้หน่อภัทวงศ์องค์บุตรา ไปวันทาเทวฐานเห็นนานครัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าเดินน้ำทำเป็นเช่นอ้ายหนู <bot>:จะลือกูเฟื่องฟุ้งทั้งกรุงศรี ดำริพลางทางลวงดูท่วงที เป็นไรมีเราก็รู้อยู่แก่ใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างทูลว่าข้าขอรับบรรพชิต <bot>:พอเป็นศิษย์สาพิภักดิ์สมัครหมาย แม้เลยละจะขอเชือดคอตาย สู้ถวายชีวาไม่อาลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จำใจจำเร่งให้ <bot>:นายเกวียน เร็วแฮ เทียมกระบือชำเนียน แนบขู้ ของบรรทุกเรือนเกวียน ดูเพียบ พูนแฮ แต่ละนายล้วนผู้ ฉลาดใช้ชาญกระบือ | นิราศวัดรวก | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเอามีดกรีดแหวะแฉละโล่ง <bot>:ให้เปล่าโปร่งปลดห่วงที่ควงขัน ไม่เห็นหนมนมืดเป็นหมอกควัน ตีกำปั่นไปทิศอาคเนย์ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรบสู้ผู้ใดก็ไม่ช่วย <bot>:จะอยู่ด้วยอนุชาประสาฉัน ถ้าลูกยาฆ่าน้องจะป้องกัน แม้นท่านฟันลูกยาไม่ว่าไร | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสรรเสริญเจริญสวัสดิ์ <bot>:ตบพระหัตถ์สรวลสันต์ด้วยหรรษา ให้จัดแจงแต่งโต๊ะตั้งสุรา เลี้ยงโยธาทั้งขุนนางให้รางวัล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารพระองค์ทรงบำรุงกรุงผลึก <bot>:ไปปราบศึกเสร็จเตียนที่เสี้ยนหนาม พระหัสไชยไปด้วยช่วยสงคราม แล้วทูลความขอพระน้องสองธิดา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรกุมารชาญฉลาด <bot>:ฟังพระบาทบิตุรงค์ให้สงสัย จึงทูลถามความจริงด้วยกริ่งใจ เหตุไฉนจึงจะเป็นไปเช่นนั้น ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.