text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระต่ายกระแตแย้ตุ่นเที่ยววุ่นวิ่ง <bot>:นรสิงห์อรหันโผนผันผิน พวกคุลาแลดำดังนํ้านิล เที่ยวตามหินหาเปี้ยวลดเลี้ยวเดิน | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบิดามารดาของข้านี้ <bot>:อยู่ถิ่นที่นัคเรศประเทศไหน แม้นรักน้องเหมือนหนึ่งน้องจงตรองใจ ช่วยบอกให้แจ้งอรรถแต่สัจจา ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ต้องคิดยักย่ายให้หลายอย่าง <bot>:ในท่าทางที่จะให้ได้ผู้หญิง อย่าคิดอ่านถ่ายเทประเวประวิง เอาความจริงกล่าวไปคงได้การ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงถามสี่พี่เลี้ยงอยู่เคียงอาสน์ <bot>:พระบิตุราชชนนีอยู่ที่ไหน นี่เราหลงลงมาเภตราใคร ทำไมไม่ไปกับพระชนนี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลือกสรรบรรดาเหล่าข้าหลวง <bot>:ที่งามท่วงทีละมุนพึ่งรุ่นสาว เชิญเครื่องทองของประทานทั้งหวานคาว แล้วมีท้าวนางกำกับสำหรับยศ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลถามว่าพระองค์ลงมานี้ <bot>:ธุระมีในจังหวัดหรือขัดขวาง ท้าวโกสัยเล่าแถลงแสดงพลาง เอาขุนนางแขกที่ใส่มาในกรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งปรึกษาว่าจะขอต้องรอไว้ <bot>:ค่อยลูบไล้ดูท่าก่อนหนาหลาน ฝ่ายท่านย่ารักใคร่คงได้การ จะหักหาญขอสู่ดูไม่ควร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงหมอบตอบสนองขอรองบาท <bot>:มีโอกาสแล้วจะนำคำเฉลย ค่ำวันนี้จะอุบายภิปรายเปรย แม้นนางเผยพจมานสถานใด | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยคีมียศพจนารถ <bot>:ให้โอวาทนางยักษ์ไม่หักหาญ จงตัดบ่วงห่วงใยอาลัยลาน อย่าปองผลาญลูกผัวของตัวเลย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเพื่อนสุขทุกข์โศกวิโยคยาก <bot>:ตั้งแต่จากกรุงไกรไอศวรรย์ ระหกระเหินเดินป่าพนาวัน กินเผือกมันต่างข้าวทุกเช้าเย็น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเทศใดเป็นสุขไม่ทุกข์ร้อน <bot>:อาศัยนอนตามจนไม่ขวนขวาย แต่พอถือศาสนาพาสบาย ไม่วุ่นวายป่วยการขี้คร้านฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะลือเดชทุกประเทศมานอบนบ <bot>:ขจรจบแต่บรรดาภาษาสยาม คำนวณเสร็จแล้วประมูลทูลไปตาม ทั้งวันยามในเดือนยี่ปีระกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุดาเคารพอภิวาท <bot>:ไม่ห่างบาทบพิตรสนิทสนม จนแสงทองส่องสว่างน้ำค้างพรม จึงบังคมลากลับไปหลับนอน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งร้องว่าเรือใครที่ไหนเล่า <bot>:อย่าเคียงเข้าชายตลิ่งริมสิงขร จงหยุดยั้งฟังเราว่าอย่าอาวรณ์ คิดผันผ่อนหลีกไปให้ไกลกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะช่วยท่านจนสำเร็จให้เสร็จศึก <bot>:ข้าตรองตรึกพูดจาใช่พาเหียร เป็นความในใจประสงค์ไม่วงเวียน ขอพากเพียรรบรับทัพลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจวนเย็นเป็นพายุพยับฝน <bot>:ให้มัวมนมืดสิ้นดินสวรรค์ คลื่นระดมลมกล้าสลาตัน ตีกำปั่นซัดไปเป็นหลายคืน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไม่สมปรารถนาแล้วล่ากลับ <bot>:มันยากยับช่างหัวมันอย่าหวั่นไหว ถึงลูกหลานว่านเครือเชื่อมันไย ไปพอให้ถึงถิ่นกันนินทา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าชู้ผู้ชายหลายประเทศ <bot>:อวดวิเศษตามประสาอัชฌาสัย บ้างทูลว่าข้าพเจ้าแอบเข้าไป จะหยอกให้หญิงรักจี้รักแร้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประชาชนอลหม่านทุกบ้านช่อง <bot>:บ้างวิ่งร้องเรียกกันสนั่นเสียง พวกหอคอยพลอยตีกลองก้องสำเนียง ทั้งวังเวียงครั่นครื้นตื่นตกใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสว่าของหายาก <bot>:บุญเรามากจึงได้เพชรมาเขตขัณฑ์ ให้เงินทองสองถังเป็นรางวัล ทั้งแพรพรรณเสื้อผ้าบูชาพราหมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดโง่เหมือนโคฝูง <bot>:ตามจะจูงจมูกย่างไปข้างไหน เหมือนครั้งยายเป็นสาวกับท้าวไท ยังอยู่ในถ้อยคำไม่ก้ำเกิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยายพราหมณ์ฟังนั่งคิดผิดสังเกต <bot>:ก็เห็นเหตุโกรธขึ้งด้วยหึงสา จึงทูลความห้ามให้ไว้อัชฌา ด้วยได้มารบพุ่งถึงกรุงไกร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ต้องการบ้านเมืองเอาแต่ของ <bot>:กับเงินทองรวบรุมใส่ตุ่มไห แล้วก็ยกหาบหามตามกันไป ไม่มีใครต่อสู้มันอยู่คง | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงมายืนอยู่สะพรั่งตามฝังน้ำ <bot>:ทั้งโตดำมั่นตั้นขันใจหาย ถือลูกขลุบตามยาวทั้งบ่าวนาย เหน็บพร้าพรายเดินหลามตามกันมา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จไปไหนหนอไม่รู้แน่ <bot>:อยู่แขวงแควนคเรศประเทศไหน ไม่รู้จักแห่งหนตำบลไหน จะได้ไปเสาะหาตามสาคร | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเป็นหญิงจริงอยู่แต่สู้รบ <bot>:หากว่าพบคู่ชีวิตพิสมัย เมื่อเธอมีโอรสยศไกร ก็จะได้เป็นน้องของบุตรี | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับกับบัลลังก์ที่นั่งหงส์ <bot>:เขาชักธงสิแดงดูแข็งขัน ขุนเสนามาเชิญเสด็จพลัน ให้จรจรัลขึ้นไปในเภตรา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยไปหรือดื้อดึงไปถึงสวน <bot>:จะแกล้งกวนก่อความเจ้าพราหมณ์เอ๋ย แม่เมตตาอย่าทูลฉลองเลย เหมือนทรามเชยช่วยหลังไว้ครั้งนี้ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ไหวติงยิงเปล่าเหมือนเป่าเล่น <bot>:ลุกไปเต้นอยู่ไกลไกลไปไม่ถึง ด้วยอำนาจท่านพฤฒาอย่าคะนึง ยิ่งไม่ถึงธารท่าหน้าสันดอน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:ชุลีหัตถ์บังคมก้มเกศ ทั้งสองนางพลางว่ากับบุตรี อัญชุลีเชษฐาอย่าอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครอภิวันท์ประสานหัตถ์ <bot>:ควบกัณฐัศว์ลับเขตประเทศสถาน ม้าก็วิ่งไวไวไปมินาน พระอมแก้วสุริยกานต์วราพร ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:บังคมบาทบงกชบทศรี กับอนุชามาพลันด้วยทันที ขึ้นพาชีเร่งพหลพลไกร ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์ทรงวิตก <bot>:ว่าเอออกเอ๋ยกรรมจะทำไฉน ข้าจะพาลูกยานัดดาไป ช่วยแก้ไขเขยขวัญตามปัญญา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายปิ่นปักนัคราการะเวก <bot>:อดิเรกเรืองเดชทุกเขตขัณฑ์ สถิตแท่นแม้นมหาเวชยันต์ บนสวรรค์บัณฑุอาสน์อมรินทร์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูไปด้วยจะได้ช่วยพูดประจบ <bot>:ให้เขาคบเขารักเป็นศักดิ์ศรี ได้ผูกพันกันไว้เป็นไมตรี คุณจะมีอยู่ดอกหวาพากันไป | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพวกพ้องของมึงเหมือนหนึ่งบ่าว <bot>:ใช้ต้มเหล้าสีเสบียงเลี้ยงทหาร ยังฮึกฮักหักโหมมาโรมราญ เหมือนฝูงฟานจะเป็นภักษ์พยัคฆา ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอม่อยหลับกลับทรงสุบินนิมิต <bot>:ว่าอาทิตย์แจ่มกระจ่างสว่างไสว แล้วกลับมืดมัวคลุ้มชอุ่มไป ประเดี๋ยวใจเกิดเป็นเพลิงขึ้นเริงแรง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นกลัวตายชายหญิงอย่างนิ่งช้า <bot>:จงออกมานั่งข้างทางถนน กูจึงจะประพรำด้วยน้ำมนต์ ให้รอดพ้นความตายสบายใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาธิดาผู้ใหญ่ <bot>:นางเข้าใจจับยามตามดิถี ด้วยได้เรียนรู้ตำราพระบาลี เห็นจะมีเหตุร้ายจึงทายทูล | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฤๅษีชีป่าอีบ้าผัว <bot>:มันรอดชั่วอย่างไรหนอกูขอถาม ไปลอยหน้าอยู่กับเขาเมาตะกลาม นางหม่อมห้ามไม่หยุดสุดฝีมือ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำลังหลงงงงวยด้วยอีสาว <bot>:เปรียบเหมือนกาวแน่นหนาประดาเสีย แล้วป่วยไข้ไหนจะร้างจะห่างเมีย ดูมันเคลียคลอกันทุกวันคืน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นเป็นเช่นแขกแปลกประหลาด <bot>:ล้วนเชื้อชาติชาวฝรั่งคิดกังขา ครั้งเข้าใกล้ให้ล่ามถามกิจจา มึงพาพระอัยกามาว่าไร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพ่อเจ้าเขาไม่แก่ไม่หนุ่มนัก <bot>:อายุสักยี่สิบเก้าเข้าสามสิบ พระบอกพลางทางประทานไม้เท้าทิพย์ ไปทางนี้ผีดิบมันดุดัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิช่วยให้ทันในวันรุ่ง <bot>:จะรบพุ่งศึกเสือเหลือรักษา จะเสียด่านบ้านเมืองเคืองบาทา ชีวิตข้าทั้งหลายจะวายปราณ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอข้าเฝ้าเจ้าพราหมณ์ทั้งสามทัพ <bot>:มาคอยรับอภิวันท์ด้วยหรรษา ทูลเชิญพระมเหสีให้ลีลา ขึ้นพลับพลาที่องค์พระทรงยศ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเขี้ยวแก้วแววไวอยู่ในปาก <bot>:ดูแรงราครูปสาวเห็นห้าวหาญ ประดับเครื่องเรืองจรัสชัชวาล พัดใบตาลต่างจักรป้องพักตรา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คราวสงครามสามทัพคนนับโกฏิ <bot>:ต้องจ่ายโภชนาปรนพลขันธ์ อยู่สำราญด่านเขาเจ้าประจัญ ถึงสามวันครั้นเวลาเป็นราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาว่าแน่กระนั้นหรือ <bot>:เจ้าพราหมณ์รื้อรับว่าอย่าสงสัย สมคะเนเสนีก็ดีใจ พาเข้าไปทูลแถลงแจ้งกิจจา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นกนางนวลดูนวลแสงจันทร์จับ <bot>:ดูขาววับบินเรียงส่งเสียงหวาน พระชี้ให้สององค์นางนงคราญ ชมกิ่งก้านเขาไม้เหมือนลายแร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพลางทางพยุงจูงฝรั่ง <bot>:มันถอยหลังคุกเข่าไม่เข้าใกล้ พอมือหลุดผลุดผลุนวิ่งหมุนไป พระหลงไล่เลี้ยวลัดสกัดสแกง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนประจำกำปั่นสักพันถ้วน <bot>:เลือกแต่ล้วนเข้มแข็งกำแหงหาญ ทั้งล้าต้าต้นหนพวกคนงาน ที่ชำนาญนาวาจะคลาไคล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลพระปิ่นรมจักรนัคเรศ <bot>:ให้ทรงเดชทราบความตามอักษร กับพระศรีอนุชาสุดสาคร ว่าเราจรมาอยู่ด่านชานบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีกำลังดั่งมิ่งม้าวลาหก <bot>:แล้วโผนผกแผดร้องลำพองขน สุดสาครโดดขึ้นหลังลงกลางชล ม้าคำรนเหมือนจะลาพระอาจารย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองแก้มแต้มจันทร์กระแจะลูบ <bot>:เมื่อส่งตัวผัวจะจูบจะได้หอม ใส่เสื้อทองรองนวมให้กรวมกรอม ผ้าห่มห้อมหุ้มเฉลียงเฉวียงองค์ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังสังรเสริญเจริญยศ <bot>:จงปรากฏอิทธิฤทธิ์ทุกทิศา พระคุณท่านเหลือล้นคณนา ขอกราบลาไปบุรินทร์ถิ่นนคร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งเสบียงอาหารก็พานขัด <bot>:จะรีบรัดยกไปเป็นใหญ่หลวง ยังจะต้องจัดพหลพลทั้งปวง ต่อเรือช่วงเรือใช้จะได้จร ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขัดขมิ้นเหลืองจ้อยคล้ายหอยขม <bot>:ทัดยาดมนำหน้าพวกทาสี เที่ยวลอยหน้าดูละครร้อนฤดี จะใคร่มีผัวหนุ่มที่ชุ่มมัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาประเดี๋ยวเฉียวฉุนให้ขุ่นขิ่น <bot>:เหมือนเงี่ยนฝิ่นใฝ่ฝันหุนหันหวน ว่าชักช้าทารกรรมทำกระบวน พระจะด่วนไปข้างไหนหรือใครคอย ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถึงห้องท้องพระโรงเห็นทรงยศ <bot>:พระเลื่อนลดลงบังคมก้มเกศา เชิญขึ้นนั่งบนบัลลังก์อลังการ์ นางพญาโศกเศร้าแล้วเล่าความ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญให้เสนาขึ้นมานั่ง <bot>:ที่โต๊ะตั้งเลี้ยงดูแกรู้ถึง เสนาใส่เหล้าเข้มพอเต็มตึง บางหลวงจึงปราศรัยทั้งให้ปัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจูงนางพลางเข้าปราสาทศรี <bot>:พระชนนีเห็นองค์โอรสา ทั้งเขยขวัญบุษบงองค์ธิดา พากันมามีกังวลที่หนใด ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัวร่อพ่อเองมีอีผีเสื้อ <bot>:ต้องชิดเชื้อเมื่อไปอยู่ในคูหา เองจงจำคำไพร่ชาวไร่นา มันพูดจากันเล่นก็เห็นจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วซักถามนามนางกระจ่างใจ <bot>:พาเข้าไปเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ฯ จึงทูลความตามนางอ้างอาสา อวดวิชายวดยิ่งทุกสิ่งสรรพ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัสไชยไปลังกาอาสาศึก <bot>:เจ้าผลึกจะใคร่ได้ไว้เป็นเขย ก็คิดเห็นเป็นบุญที่คุ้นเคย ไม่แคลงเลยแล้วจะคงเป็นวงศ์วาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงชมปัญญาว่าเจ้าแขก <bot>:เองคิดแยกเหมือนอย่างจิตกูคิดถวิล ช่วยตรองการผลาญศัตรูกู้แผ่นดิน ประเทศถิ่นสิงหลไม่พ้นมือ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าชอบปลอบชอบง้อสอพลอพลอด <bot>:ถึงเง้างอดง้องอนพูดผ่อนผัน ยิ่งข่วนหยิกพลิกผละไม่ละกัน เออกระนั้นหรือจะได้ดังใจนึก | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปยังลังกามหาสถาน <bot>:จงเตรียมการสารพัดจัดปีกหาง จะบินไปให้ดื่นพื้นนภางค์ เตรียมปีกหางไว้ให้ทั่วทุกตัวคน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ก็รู้อยู่ว่าพี่เป็นที่รัก <bot>:อย่าทุกข์หนักเนื้อละม่อมจะผอมเหลือง ไปจัดแจงแต่งงานอยู่บ้านเมือง พอปลดเปลื้องสิ้นธุระไม่ละเลย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรเห็นกำปั่นฝรั่งออก <bot>:แล้วตรัสบอกพวกพหลพลอาสา ให้ปล่อยปืนครื้นครั่นตามสัญญา แล่นเข้ามาใกล้กันประจัญบาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งเล่าเจ้านายที่หมายพึ่ง <bot>:ให้ทราบซึ่งสุจริตพิศมัย อย่าหลงลิ้นหินชาติขาดอาไลย น้ำพระไทยทูลเกล้าให้ยาวยืน | นิราศเจ้าฟ้า | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำรำลึกนึกขึ้นได้ <bot>:ตกพระทัยกลัวจะขาดพระศาสนา นึกประเดี๋ยวเฉียวฉุนด้วยคุณยา รักรำภาพูดแก้ที่แผลเป็น | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนิกรมพรหเมศประจักษ์แจ้ง <bot>:ทูลแถลงโดยที่สุดไม่มุสา ฉันเป็นแพทย์ตรึกตรองใช้ลองยา จะรักษาโรคให้หายวายอาวรณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้เสกเอกองค์นางนงลักษณ์ <bot>:ให้เป็นอัคเรศร่วมเสน่หา พลางกอดจูบลูบหลังพระลูกยา พ่อแกล้วกล้าการณรงค์ทรงกำลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยอกรวอนไหว้ไทเทเวศ <bot>:อมรเมศเมืองฟ้าทุกราศี ถ้าแม้นสิ้นบุญญาพระสามี ให้น้องนี้มอดม้วยไปด้วยกัน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโยคีดีใจจึงไหว้กราบ <bot>:สมาบาปช่วยวิบัติที่ขัดขวาง ความเจ็บปวดรวดเร้าไม่เบาบาง นางครางพลางพลิกกายฟายน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอียงไหล่ให้แลดูแผลเจ็บ <bot>:ยังเมื่อยเหน็บจนกระทั่งถึงอังสา สุดสาครถอนสะอื้นกลืนน้ำตา แล้ววันทาทูลองค์นางนงคราญ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าผู้ชายเคียงข้างนางผู้หญิง <bot>:ทำอ้อยอิ่งอ่อนคอประจ๋อประแจ๋ จนโอ้โลมแล้วเป็นไรจะไม่แท้ ถ้าพูดแก้แล้วจะใส่เสียให้เยิน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนีพระรามกลัวจะตามมารุกรบ <bot>:กงกระทบเขากระจายทลายหมด ศิลาแตกแหลกลงด้วยกงรถ จึงปรากฎตั้งนามมาตามกัน | นิราศพระบาท | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกน้อยกลอยใจไปด้วยเล่า <bot>:เหมือนควักเอาดวงใจน้องไปเสีย น้องร้อนรุ่มกลุ้มใจดังไฟเลีย ทูนหัวเมียช่างไม่ไว้อาลัยเลย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนคั่งแค้นแสนพิโรธ <bot>:แกล้งกลั้นโกรธตรัสประภาษด้วยอาจหาญ ตัวของเจ้าเยาว์ยังกำลังพาล เหมือนหนึ่งหลานลามลวนไม่ควรเลย | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำน้ำเสียงสำเนียงสนอง <bot>:ช่างพร่ำพร้องไพเราะเพราะหนักหนา จึงตรัสตอบปลอบประโลมโฉมวัณฬา อย่าโกรธาเลยจะเล่าให้เข้าใจ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยธาข้าเฝ้าชาวผลึก <bot>:เมื่อเกิดศึกซ่อนหนีตามวิสัย ครั้นทัพกลับลับลี้ต่างดีใจ ทั้งนายไพร่กลับมาเข้าธานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่สนอบกรอบหน้าระย้าย้อย <bot>:ล้วนเพชรพลอยแพรวพรายดอกไม้ไหว แล้วเลือกสาวสันทัดที่หัดไว้ สำหรับใช้ปรนนิบัติกษัตรา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ถึงคุ้งโพกระก้ม <bot>:กราบกราน โพอยู่บูรานนาน เนิ่นแล้ว ชื่นชุ่มพุ่มพิศดาร เดชะพระเอย ฃออย่าให้ไภยแผ้ว ผ่องพ้นกลโกง | นิราศสุพรรณ | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพูดกันมันฟื้นยืนสลัด <bot>:เชือกที่มัดหลุดโลดโดดถลา นางตีซ้ำหนำจิตด้วยฤทธิ์ตรา อุปมาเหมือนจะดิ้นสิ้นชีวิต | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สิทธิ์ขาดราชการด่านสมุทร <bot>:เป็นสุขสุดสมคะเนอยู่เคหา มีเมียสาวราวยี่สิบล้วนโสภา ที่หมดหน้านั้นให้หัดมโหรี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ไม่ได้พาราอย่าเป็นทุกข์ <bot>:ไม่บุกรุกได้ดอกหนาอย่าฉงน แต่ระวังฟืนไฟในมณฑล เรือนไพร่พลจากคาอย่าให้มี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยมิ่งมิตรคิดขัดตัดสวาท <bot>:ต้องนิราศว้าเหว่ระเหระหน เพราะเขาไม่กรุณาเข้าตาจน ดูเหมือนคนดื้อด้านรำคาญใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าคุ้งน่าท่าเสือข้ามกระแส <bot>:พี่แลแลหาเสือไม่เห็นเสือ ถ้ามีจริงก็จะวิ่งลงจากเรือ อุทิศเนื้อให้เปนภักษ์พยัคฆา | นิราศพระบาท | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ก็แจ้งเหตุหนหลังสิ้นทั้งหลาย นางมีกรรมจำเพาะคราวเคราะห์ร้าย ต้องพลัดพรายเพราะโทโสกับโลกีย์ | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกเชิญท้าวไทไปกำปั่น <bot>:ลำเดียวกันตื้นลึกได้ปรึกษา เหมือนชูช่วยปลูกฝังมังคลา จะได้ผาสุกสบายเมื่อปลายมือ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาทำถูกหยูกยานิจจาเอ๋ย <bot>:จึงหลงเลยลืมอารมณ์ดั่งลมหวน จะหิวหอบบอบช้ำประช่ำประชวร น้องใคร่ครวญให้สงสารรำคาญแทน ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณว่าไม่พอใจเกี้ยว <bot>:แต่มาเที่ยวซื่อซื่อยังอื้อฉาว ถ้าเกี้ยวจริงยิ่งจะมีราคีคาว เหมือนเรื่องราวบุราณร่ำคำภิปราย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ตรัสเล่าถึงเจ้าพราหมณ์ <bot>:ที่ทูลความเกี่ยวข้องต้องประสงค์ เห็นท่วงทีศรีสุวรรณนั้นจำนง ในโฉมยงยุพเรศเกษรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถอดหมวกพวกฝรั่งต่างคำนับ <bot>:เป็นลำดับน้อมประณตบทศรี ขอเป็นข้ากว่าจะตายวายชีวี พระเปรมปรีดิ์ปราศรัยทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเรือใช้ได้ความตามนุสนธิ์ <bot>:ก็เร่งคนกลับมายังฝั่งสิงขร เอาความแจ้งแก่ขุนด่านชานนคร ตามสุนทรรีบเอาคำนำไปเรียน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอผ่านเกล้าเป่าปี่ขึ้นที่ทัพ <bot>:ให้คนหลับสิ้นสมอารมณ์หวัง จะอาสาพาไปเข้าในวัง ตามไปลังกาอยู่เป็นคู่ครอง ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าชักนำสำนวนควรจะเชื่อ <bot>:เห็นดีเหลือจริงแล้วมิตรกนิษฐา เจ้ารีบไปบอกกล่าวท้าวพ่อตา แจ้งกิจจาว่าเราเจ็บเป็นเหน็บเย็น | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วผูกหุ่นนับหมื่นยืนไสว <bot>:อยู่ที่ในเมืองด่านชานวิถี แล้วปลุกเสกหุ่นมนต์พยนต์ดี ได้ท่วงทีจะได้รบสมทบกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางทางว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:จะผ่อนผันสัญญาให้มารศรี แม้อิงแอบแนบถนอมยอมโดยดี เว้นแต่ที่ห้ามปรามจะตามใจ | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.