text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งกำชับสรรพเสร็จเสด็จขึ้น <bot>:ประโคมครื้นครึกครั่นสนั่นไหว ฝ่ายมนตรีกรมท่าเสนาใน ไม่นอนใจรีบรัดไปจัดแจง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่มึงอย่าหนีหายเป็นชายเชื้อ <bot>:ให้เหมือนเสือฟังกูว่าอย่าตาเหลือง คงจะคิดตอบแทนที่แค้นเคือง ชิงเอาเมืองให้จงได้ดั่งใจปอง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างถือล้วนทวนธนูคู่ชีวิต <bot>:หอกดาบติดตัวไว้มิให้หาย วิ่งหาเพื่อนเกลื่อนกลาดบนหาดทราย บ้างพบนายพบไพร่ดีใจจริง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายโรงรำทำบทกำสรดเศร้า <bot>:นั่งกอดเข่าคิดถึงแม่ชะแง้หา สะอึกสะอื้นฝืนเช็ดชลนา ทั้งร้องช้าปี่เอกวิเวกใจ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารนางแก้วเกษราธิดาท้าว <bot>:เมื่อครั้งคราวจะได้คู่สู่สงวน สถิตอยู่แท่นสุวรรณให้รัญจวน แต่อักอ่วนป่วนใจไม่ไสยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไปบำรุงกรุงผลึก <bot>:จะทำศึกชิงผู้หญิงกับสิงหล ตรงมือชี้นี่นะจำเอาตำบล เป็นมณฑลทิศพายัพอยู่ลับลิบ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะผูกไมตรีเป็นที่หวัง <bot>:ช่วยปลูกฝังให้ภิญโญสโมสร คงปรากฏยศไกรขจายจร ดัสกรทุกประเทศเขตทมิฬ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลำทรงตรงเข้าอ่าวชาวบุรี <bot>:ต่างก็ตีฆ้องโห่เป็นโกลา แล้วลอบลอยปล่อยปืนเสียงครื้นครึก ถูกข้าศึกไพร่นายตายหนักหนา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพ่อครัวหัวป่าพวกฝรั่ง <bot>:ต่างแต่งตั้งโต๊ะเหล้าหวานคาวขนม มาเรียบเรียงเคียงตั้งแล้วบังคม ถวายบรมกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นพ่นพิษฤทธิ์เริงดังเพลิงพลุ่ง <bot>:เป็นควันฟุ้งฟ้าดินสิ้นทั้งหลาย ถูกเทวาสารพัดสิงสัตว์ตาย พระนาราย์รู้เรื่องเปลื้องอาดูร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งให้แหวนแทนองค์ไว้วงหนึ่ง <bot>:ยิ่งตรึกถึงความต้นแต่หนหลัง ด้วยรุ่นรักหักใจเห็นไม่ฟัง จึงตรัสสั่งเสนาบรรดานาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:คอยกษัตริย์ทรงยศโอรสา กำสรดเศร้าเช้าเย็นเขม่นตา โอ้ลูกยาขัดขวางเป็นอย่างไร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางพลางว่านิจจาเอ๋ย <bot>:ไม่เชื่อเลยหนอกรรมจะทำไฉน เมือตัดขาดญาติกาไม่อาลัย พี่จึงได้ติดตามแม่งามมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างนบนอบตอบถ้อยไม่เต็มปาก <bot>:ด้วยกระดากกระเดียมใจมิใคร่หาย ขืนอารมณ์ก้มทูลทั้งอับอาย ว่าโฉมฉายนวลละอองอยู่ห้องใน ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงเชิญพวกพระวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ให้จังหวัดทุกพระองค์เผ่าพงศา ให้เสด็จเรือที่นั่งอลังการ์ ที่จัดมารีบไปในนคร ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากราบก้มบังคมบาท <bot>:กับสองราชเชษฐาเจ้าเล่าแถลง ในเรื่องหลังโดยคดีทูลชี้แจง ที่เคลือบแคลงให้สามองค์พระทรงธรรม์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ศาลาเอยเก่าไร้ <bot>:โรยรา นุชพี่เอยร้างมา เนิ่นแล้ว เวรเพรงพรากจำคลา คลาดสวาดิ จิตไป่วายห่วงแก้ว เนตรน้องเนาหลัง | นิราศวัดรวก | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นขัดสนจนใจเร่งให้ข่าว <bot>:บอกเรื่องราวลุงจะมาช่วยว่าขาน จึ่งขอสู่แต่พอแก้แผลรำคาญ ได้แต่งการอภิเษกเป็นเอกองค์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอสนองมุลิกาฝ่าพระบาท <bot>:ภูวนาถกรุงกษัตริย์จนตักษัย สองนครจะสมัครรักกันไป ตามที่ในแผ่นทองฉลองมา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ชุบเลี้ยงเคียงองค์ดำรงราชย์ <bot>:นับเป็นญาติชาติเชื้อได้เกื้อหนุน เหมือนชนกปกเกศพระเดชพระคุณ ได้ทำบุญข้างฝรั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกของข้าว่ายากก็ลากฉุด <bot>:มาแย่งยุดข่มเหงไม่เกรงขาม เหมือนแกล้งพาลราญทางทำขวางความ เจ้าหน่อนามนคเรศประเทศใด ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดาวเดือนเลื่อนลับพยับฟ้า <bot>:พระสุริยาแย้มเยี่ยมเหลี่ยมไศล ให้นายหมวดตรวจพหลพลไกร ต่างเตรียมไว้รับเสด็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งเรียนรู้ดูดาวสำแดงเหตุ <bot>:รู้มนต์เวทปลุกเสกเมฆฉาย รู้ดูดินถิ่นที่จะดีร้าย รู้อุบายเกลี้ยกล่อมให้พร้อมใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ปูเปี้ยวหัวเปล่าไซร้ <bot>:ตีนยัง งูบ่มีตีนตรัง ไต่ไม้ นมไก่บ่มีหวัง เลี้ยงลูก เป็นแฮ ชายตกเข็ญใจไร้ อย่าได้ดูแคลน ฯ | โคลงโลกนิติ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างหัวเราะเยาะหยอกว่านอกส่วน <bot>:เราก็ควรจะประมูลทูลถวาย แล้วสรวลเสเฮฮาประสาชาย พระยิ้มพรายอายใจด้วยไม่เคย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ต่างคนต่างอยู่ไม่รู้เรื่อง <bot>:หรือขัดเคืองอย่างไรหนอเราขอถาม จึ่งมาคิดเป็นศัตรูคู่สงคราม ท่านเชื้อนามเป็นไฉนไขคดี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมโมลีศรีสวัสดิ์ <bot>:โองการตรัสสั่งพหลคนทั้งหลาย กลาโหมกรมท่าเสนานาย เร่งบาดหมายเกณฑ์กันให้ทันการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวเจ้าลังกาล่าสงคราม <bot>:ถึงท่าข้ามเขตฝั่งข้างลังกา ให้หยุดทัพยับยั้งอยู่หลังถนน คอยรับพลแตกกลับคอยทัพหน้า | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าเห็นท่านปานเห็นบิดาข้า <bot>:เคยไปมาเหมือนหนึ่งญาติไม่ขาดสาย ครั้งนี้ท่านผู้เฒ่ามาเปล่าดาย ข้าใจหายให้คิดเหมือนบิดา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์พระมเหสีอยู่ที่เฝ้า <bot>:คิดอายเหล่าห้ามแหนแสนสนม จะว่าเราเฝ้าจนดึกนึกนิยม น้อมบังคมคืนไปห้องไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกหม่อมห้ามงามยศขึ้นรถประเทียบ <bot>:นั่งพับเพียบพิงพนักเยี่ยมพักตร์สลอน ทั้งหน้าหลังตั้งถ้วนกระบวนจร เดินนิกรกองทัพสลับพล ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นวันดีสี่ค่ำจะทำศึก <bot>:ให้สมนึกเดชะบุญเจ้าคุณเอ๋ย ขอเดชะยะโฮวาอย่าละเลย ด้วยข้าเคยสอนสั่งอยู่ลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเกี่ยวดองสองเมืองมาเนืองแน่น <bot>:ความอายแสนสุดจิตคิดไฉน สงสารท้าวหาวหวอดทอดฤทัย สลบไปเป็นครู่ไม่รู้องค์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะรับดับร้อนช่วยผ่อนผัน <bot>:ให้ทรงธรรม์เธอได้ชิดขนิษฐา ถึงเวรเฝ้าเข้าในที่ไสยา พอเพลาย่ำฆ้องกลองประโคม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงกลนีพี่เลี้ยงฉลาดเฉลย <bot>:ไม่ลวงเลยพี่จะเล่าเนื้อความหวัง แม่ประภาแก้ฝันให้ฉันฟัง ว่าเจ้าพราหมณ์งามดังเทวดา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพี่น้องสองชมพนมพนัส <bot>:กระเพิดกระพัดสกุณินบินหนีปรื๋อ ต่างร้องบอกดอกไม้อยู่ใกล้มือ บ้างเด็ดถือทัดหูเชิดชูชม ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเยี่ยงอย่างข้างกำหนดในกฎหมาย <bot>:โทษถึงตายแต่ไม่รบกลับหลบหนี นี่เราปราบราบได้ด้วยไมตรี พอพรุ่งนี้ก็จะเสร็จสำเร็จการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครั้งนี้มิไปให้ได้ยาก <bot>:แสนลำบากชีวังจะสังขาร์ จึ่งต้องทำป่วยเจ็บเป็นเหน็บชา แกก็ด่ามากมายหลายประการ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาโศกแซมแกมรักสลักหนาม <bot>:เหมือนบอกความรักนางว่าหมางหมอง พี่เลี้ยงรับพับใส่ไว้ในซอง แล้วว่าน้องหวังพี่เป็นที่อิง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยามานั่งลูบหลังไหล่ <bot>:แม่ขอบใจแม่วัณฬานิจจาเอ๋ย ได้พบเห็นเป็นบุญได้คุ้นเคย อย่าโกรธเลยลูกเต้าเหมือนเผ่าพันธุ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์มุนินทร์นาถ <bot>:เห็นพระญาติมาบังคมประนมสนอง จึ่งปราศรัยในวงศ์จำนงปอง มาปรองดองลงกันเป็นฉันใด ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ฝนแล้งรุกขชาติเศร้า <bot>:โศกสลด ฝนชุ่มเชยใบสด สร่างเศร้า ไม้ล้มเพื่อลมกรด ตรงฟัด ตายแต่ยังหนุ่มเหน้า แน่แท้กรรมหลัง ฯ | โคลงโลกนิติ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสาวสาวเจ้าสั่งระวังผิด <bot>:ใครนั่งชิดฉุดคร่าไม่ปราศรัย บ้างทุ่มเถียงเสียงก้องทั้งห้องใน นางกลับได้คิดห้ามปรามทั้งปวง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจุมพิตชิดชวนสำรวลเย้ย <bot>:นิจจาเอ๋ยมีท้องก็ร้องไห้ พลางยั่วเย้าเฝ้าล้ออรไท ตามวิสัยเซ้าซี้ด้วยปรีดา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าหยุดอยู่ที่ศาลาหน้าบรรพต <bot>:พระทรงยศพักพาพออาศัย กับพระยาม้ามิ่งมโนมัย เช้าจะได้เข้าหาพระอาจารย์ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทะเลลมยมนาสาคเรศ <bot>:ทั่วประเทศเป็นระลอกกระฉอกฉาน มัติมิงคล์กลิ้งท้องชโลธาร ก้องสะท้านธรณินในสินธู | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสสั่งคนทั้งหลาย <bot>:ทั้งไพร่นายต้นหนคนขยัน เราจะพากันขึ้นไปไหว้นักธรรม์ จงเร่งกั้นฉนวนน้ำทำสะพาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ช่างเถิดทำไม่รู้เหมือนหูหนวก <bot>:มิใช่พวกอื่นไกลจะอายเหนียม พลางชักพูดทางความตามธรรมเนียม เสร็จมาเยี่ยมอนุชาเพราะการุญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สามองค์ท้าวเข้าไสยาสน์ <bot>:ขึ้นบนอาสน์ตึกใหญ่พระทัยหมอง แต่มังคลาสานุศิษย์เธอคิดปอง จะตรึกตรองแก้ไขฉันใดดี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประนมหัตถ์พัทยาเทพารักษ์ <bot>:สิทธิศักดิ์จงช่วยชุบอุปถัมภ์ ข้าถือสัตย์วัจนังเหมือนยังคำ แล้วบริกรรมคาถามหามนต์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลอมตะกั่วคั่วทรายคอยปรายสาด <bot>:ปืนพิฆาตประจุไว้ใส่ลูกหมอน จงตรวจตราอย่าเห็นแก่หลับนอน คิดผันผ่อนรารอพอกลางวัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกจะบอกออกให้หมดไม่ปดแม่ <bot>:จี้รักแร้แล้วเธอรักเป็นหนักหนา แม้นโกรธขึ้งถึงโมโหจะโกรธา ทำแลบลิ้นปลิ้นตาคงปรานี | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ว่าข้าพเจ้าสำเภาแตก <bot>:เป็นแต่แขกเมืองมาอยู่อาศัย เห็นเขาล้อมป้อมปราการรำคาญใจ ไม่มีใครรบรับกับทมิฬ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาดูให้เห็นจริงที่กริ่งจิต <bot>:ที่มันคิดผูกพันไว้ขันแข็ง กำลังฝนมนต์คาถาพระอย่าแคลง ไม่ต่อแย้งสิ้นเขตสิ้นเวทมนตร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแก้แค้นแทนทดไม่ลดละ <bot>:ขอเดชะพระช่วยเราที่เศร้าหมอง แล้วจึ่งหยิบหญ้าคาออกมากอง จัดสำรองมัดพยนต์เป่ามนตรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ทราบความตามจริงว่าหญิงนี้ <bot>:ผัวเขามีแม้นพระบาทปรารถนา จะส่งให้ไม่ขัดพระอัชฌา ที่จะว่าปากเปล่านั้นเรากลัว | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงลงจากรถที่นั่ง <bot>:ขึ้นทรงหลังม้าต้นพหลหาญ เดชะตราม้าไม่หลับกลับทะยาน นางควบผ่านมาทางข้างกำแพง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระดาบสอุตส่าห์ปลอบว่าชอบอยู่ <bot>:กตัญญูยอดดีจะมีไหน แต่แถวทางกลางย่านที่หลานไป ไกลกว่าไกลกลัวจะหลงเที่ยววงวน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นตาเสือเสือมองจ้องขยับ <bot>:หวังจะจับกินเป็นเหยื่อเสือสมิง ต้นนมควายควายแฝงเข้าแย่งชิง ล้วนมหิงส์เดินรายฝูงควายดง | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์รักใคร่ปราศรัยทัก <bot>:ดูน่ารักทั้งจิตสนิทสนม ทั้งท่วงทีกิริยาก็น่าชม เห็นขำคมพริ้งพร้อมละม่อมละไม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรว่าพี่แพ้แต่ฝีปาก <bot>:เรี่ยวแรงมากไม่ยักพ้นเหมือนหนหลัง ไม่โอนอ่อนผ่อนให้ก็ไม่ฟัง อุยน่ายังหยิกเล่าดูเอาซิ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อายครูไซร้ถ่อยรู้ <bot>:วิชา อายแก่ราชาคลา ยศแท้ อายแก่ภรรยาหา บุตรแต่ ไหนมา อายกับทำบุญแล้ สุขนั้นฤามี ฯ | โคลงโลกนิติ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งช้างม้ากล้าหาญทะยานยุทธ์ <bot>:อุตลุดไล่กันเสียงหวั่นไหว จะผินพักตร์หักหาญออกด้านใด ก็ไม่ได้เป็นเวลาเข้าราตรี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลลังกาห้าทัพไม่รับรบ <bot>:แตกตลบหลีกไปเข้าไพรสัณฑ์ พอทัพหลังนางยุพายกมาทัน ช่วยป้องกันแก้ฝรั่งชาวลังกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูก็รู้อยู่ดอกอีขี้ปะติว <bot>:ตัวจิ๋วจิ๋วจ้านจ้าประดาหาย เหมือนแมงหวี่บี้แบนกูแสนอาย บอกนารายณ์นายมึงมาจึงจะดี ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ลุกจากที่ตามไปพลันด้วยหรรษา บาทหลวงเฒ่าต่างนิสัยไม่ศรัทธา ทำเป็นว่าสรรเสริญเจริญดี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าววะลำสำปันหนาชวาฉวี <bot>:จึ่งให้มีหนังสือไปให้สหาย ว่าผู้คนป่วยไข้ไม่สบาย ทั้งล้มตายเสียก็มากได้ยากเย็น | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงร้องบทบวงสรวง <bot>:พวกช้าหลวงรับเพราะเสนาะเสียง พวกห้ามแหนแสนสุรางค์นางจำเรียง ส่งสำเนียงทุ้มเอกวิเวกใจ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมตตาจริงแล้วอย่าทิ้งให้น้องเริศ <bot>:จงโปรดเถิดกรุณาให้ฝ่าฝืน พระได้ฟังน้ำเสียงเพียงจะกลืน นางสะอื้นโศกศัลย์พันทวี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปิดประตูผู้คนห้ามเข้าออก <bot>:มิให้บอกถ้อยความห้ามหนักหนา ต่อเจ็ดวันจึงจะเลิกสิ้นฤกษ์พา ต้องรอท่ากว่าจะได้ไขทวาร ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำว่าน่าบัดสี <bot>:อะไรนี่น่าชังยังสงสัย ยิ่งโอนอ่อนผ่อนตามยิ่งลามไป เดี๋ยวก็ได้เดือดดอกบอกให้รู้ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อลหม่านบ้านช่องร้องกรีดกราด <bot>:อ้ายโจรดาษดามาทั้งหน้าหลัง ฝ่ายผู้คนบนป้อมพวกล้อมวัง พร้อมสะพรั่งยัดปืนขึ้นยืนยิง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นรูปทูตเยซูผู้วิเศษ <bot>:แล้วอ่านเวทที่สำหรับกับคาถา แกสั่งซึ่งข้อความตามสัญญา โยนขึ้นอากาศดังเสียงวังเวง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นไก่เถื่อนอุ้มเชือนไปชมเล่น <bot>:พ่อแลเห็นหรือไม่โน่นไก่แจ้ กุมาราพูดจาอยู่อือแอ เห็นผิดแม่เจ้าก็ทรงโศกาลัย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ครั้นอุทัยไตรตรัดจำรัสศรี ชวนนงลักษณ์อัคเรศร่วมชีวี พร้อมเสนีนักสนมกรมใน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยลมปี่เป่าดังกระทั่งโยชน์ <bot>:ได้ทราบโสตสิงสัตว์สงัดเสียง ในคงคาปลาร้ายขึ้นว่ายเรียง ฟังสำเนียงปี่แก้วแจ้วจับใจ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่นี้มิม้วยหายป่วยเจ็บ <bot>:จึงจะเย็บปากตรึงให้ตึงติด ไม่พูดจากว่าจะตายวายชีวิต ต้องเจียมตัวกลัวผิดเจ็บจิตใจ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งอุ้มแอบแนบกายแต่ภายนอก <bot>:ก็ได้ดอกด้วยบัญชาประกาศิต ซึ่งออกโอษฐ์โปรดเกล้าให้เข้าชิด เป็นจนจิตจำขัดพระอัธยา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะโกนก้องร้องเรียกทหารรบ <bot>:ซ้ายสมทบรบด้วยช่วยข้างขวา แล้วแกว่งดาบเดินหวดเที่ยวตรวจตรา ให้รักษาเรือใหญ่ระไวระวัง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:อภิวาททูลเหตุพระเชษฐา ว่าเสนีในบุรีรัตนา ชวนกันมาร้องทุกข์ว่าเหลือทน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เถ้าแก่น้อมพร้อมคำนับแล้วรับสาร <bot>:ประคองพานเยื้องย่างไปข้างหน้า บอกสนมกรมวังสั่งกิจจา เร่งจัดม้าใช้ไปให้กองทัพ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังยั้งยืนสะอื้นอั้น <bot>:จึงผ่อนผันพจนาอัชฌาสัย หรือลูกรักหากเห็นไม่เป็นไร จงบอกให้บิดารู้อาการ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระหน่อนฤเบศร์เกศกษัตริย์ <bot>:ขึ้นกองรัตน์ราชัยเหมือนใจหวัง ให้เร่งบอกท้าวนางข้างในวัง มีรับสั่งเร่งนุชพระบุตรี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางเรียกธิดาราช <bot>:มาร่วมอาสน์เนาวรัตน์แล้วตรัสสอน ให้อัญชลีพี่ยาสุดสาคร นางโอนอ่อนอภิวันท์จำนรรจา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวป่าเขามารับอยู่สรรพเสร็จ <bot>:เชิญเสด็จกลับรักษาอาณาจักร จงเปรมปรีดิ์มีชัยวิไลลักษณ์ เป็นปิ่นปักปกเกล้าชาวลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นทางต่างร้องเรียกกองทัพ <bot>:จะถอยกลับกลิ้งเกลือกเสลือกสลน แต่สินสมุทรสุดสาครนางเสาวคนธ์ ไม่ต้องมนต์ยืนม้าปรึกษากัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างทิ้งฟืนปืนผาผ้าขี้ริ้ว <bot>:ดินประสิวดินดำกำมะถัน เข้าปราการด่านเขาเจ้าประจัญ ต่างต้อนกันขึ้นรักษาหน้าเชิงเทิน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นมนเทียรเฝ้าองค์นางนงลักษณ์ <bot>:แจ้งประจักษ์ทูลเรื่องแต่เบื้องหลัง ฝ่ายสุมาลัยอนงค์ได้ทรงฟัง สมที่หวังค่อยสบายวายอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์สุทัตฟังอรรถแล้วก้มกราบ <bot>:ศิโรราบแล้วประมูลทูลฉลอง จะฆ่าเสียเห็นไม่งามตามทำนอง จำจะต้องทำอุบายให้ตายใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเที่ยงคืนฟื้นกายเห็นชายชิด <bot>:มิได้คิดจะคบจะหลบหนี ลุกไม่ขึ้นมึนสิ้นทั้งอินทรีย์ เพราะถึงที่ชีวันจะบรรลัย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้ววอนน้องสองนางให้วางหัตถ์ <bot>:ต่างองค์ช่วยอวยสวัสดิ์พิพัฒน์ผล พระรับพรถอนฤทัยจากไพชนต์ ขึ้นตรวจพลบนเชิงเทินเที่ยวเดินกราย ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิ่งนั่งฟังครูเคยดูแน่ <bot>:ตะลึงแลลานจิตพิศวง ถึงเคราะห์ร้ายพรายน้ำขึ้นลำทรง พอพลบลงลมกล้าสลาตัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รอกแตแลลอดเลี้ยว <bot>:โลดโผน นกหกจกจิกโจน จับไม้ ยางเจ่าเหล่ายางโทน ท่องเที่ยวเยี่ยวเอย โฉบฉาบคาบปลาได้ ด่วนขึ้นกลืนกิน | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญประทับพลับพลาตรงหน้าป้อม <bot>:ทหารล้อมวงรอบเป็นขอบขัณฑ์ นางกษัตริย์ตรัสสั่งคนทั้งนั้น เองพากันไปบอกพระมังคลา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีญาณว่าหลานรัก <bot>:จงสำนักอยู่ให้สมอารมณ์หมาย อันยักษีผีสางสมุทรพราย มาถูกทรายชายหาดก็ขาดใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำกุหลาบอาบอบตลบกลิ่น <bot>:ระรื่นรินรสสุคนธ์ปนบุปผา แล้วทรงเครื่องเยื้องย่างจากปรางค์ปรา ออกเสนาพระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นลูกยามานั่งอยู่ทั้งสอง <bot>:ให้พวกพ้องข้าศึกให้นึกแหนง เรียกมาใกล้ไต่ถามดูตามแคลง ครั้นรู้แจ้งใจจิตให้คิดคุณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยชาวบ้านการศึกได้ฝึกปรือ <bot>:มีฝีมือถือตัวไม่กลัวใคร ทั้งอยากเห็นเช่นเขาว่ามหากษัตริย์ จะเหยาะหยัดอย่างเยี่ยงสักเพียงไหน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศักดิ์กับอัคเรศ <bot>:บ่ายโมงเศษสระสรงทรงภูษา พร้อมพระวงศ์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา กับธิดามาหยุดพักตำหนักชล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผอิญให้โฉมงามทรามสวาท <bot>:มาประพาสชมพรรณบุปผา พี่ยลยอดเยาวเรศเกษรา ช่างโสภานิ่มน้องละอองนวล | พระอภัยมณี | 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.