text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะอื้นพลางทางว่านิจจาเอ๋ย <bot>:พ่อละเลยมารดาให้อาสัญ แม่มีกรรมจำตายวายชีวัน นางก้มกันแสงกำสรดสลดใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหอมหวานซ่านเสียวมีเรี่ยวแรง <bot>:ที่ศอแห้งหิวหายสบายบาน พอม้ามิ่งวิ่งมาแล้วอ้าปาก รู้ว่าอยากยื่นให้ม้าเป็นอาหาร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติเฟื่องฟุ้งทั้งกรุงศรี เมื่อวันนั้นไสยาในราตรี บนแท่นที่เศวตฉัตรจำรัสพราย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ข้าศึกนึกหน่วงเป็นห่วงเจ้า <bot>:จะลวงเผาเสียให้ได้ดังใจหมาย พวกนายทัพรับความตามอุบาย ดูศพตายคิดว่าพระอภัยมณี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ <bot>:เงียบสงัดง่วงเหงาให้เศร้าหมอง เคลิ้มหลับใหลไสยาสน์บนอาสน์ทอง ฝืนว่าต้องฟ้าฟาดองค์ขาดไป | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเล้าโลมโฉมเฉลาว่าเจ้าพี่ <bot>:พระชนนีชรานักอยู่รักษา ทั้งลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา เหมือนมณฑามาลีซึ่งมีรส | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นข้าได้อ้ายนี่ดีขยัน <bot>:จะผูกพันเอาไปเหมือนใจหมาย ข้าจะไปยกย่องว่าของนาย พูดเบี่ยงบ่ายขออะไรจะให้ปัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายรำภาสะหรีเห็นผีพ่อ <bot>:น้ำตาหล่อหลั่งตกซกซกไหล โอ้บิดามาช่วยลูกชิงชัย เหลืออาลัยแลลับวับวิญญาณ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าพระสิงหไกรภพเล่า <bot>:แม้นใจเจ้าจะเป็นเชื้อนับเนื้อไข แม่จะขอพ่อรามวงศ์ไว้ แต่พอได้ชื่นจิตเห็นธิดา ฯ | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งซ้ายขวาฝรั่งออกคั่งคับ <bot>:พอเพลิงดับมืดเขม้นไม่เห็นแสง ทหารตามสามกษัตริย์ต่างพลัดแพลง พระอ่อนแรงรอลงข้างคงคา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือกำลังวังชาข้าพเจ้า <bot>:จงโปรดเกล้าอย่างประณตบทศรี แม้นช้านักเมืองด่านชานบุรี จะเสียทีข้าศึกเหมือนตรึกตรอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เดือนหนึ่งถึงพาราการะเวก <bot>:ต้นหนเอกหยั่งดิ่งให้ทิ้งสาย ทอดสมอรอเคียงอยู่เรียงราย เสนานายนำข่าวทูลท้าวไท ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่นี้ก็จะอนุญาต <bot>:แต่จะปรารถนาคำเป็นกำหนด อันข้อที่จะลารักษาพรต จะได้จดจำไว้ในอุรา | พระอภัยมณี | 53 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เทียรจุดขุดแร่หลั้น๐ <bot>:ควันเฃียว พลุ่งพลุ่งมุ่งดูประเดียว ดุ่มคล้าย หนุ่มเหนเช่นลิงเหลียว เลื่อนกลับลับแฮ ฟุ้งพิศฤทธแร่ร้าย รู้เถ้าเจ้าหวง | นิราศสุพรรณ | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงเสือสิงห์วิ่งตะเพิ่นกระเจิ่นเจียว <bot>:นางหลีกเลี้ยวหลงทางไปกลางดง แต่เดือนหงายฉายแสงแจ้งกระจ่าง ดูพรายพร่างพฤกษาป่าระหง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าทั้งสองมันปองร้าย <bot>:เสียชาติชายกลายกลับอัปลักษณ์ เจ้ามาหาอานี้ยินดีนัก จะร่วมรักภักดีร่วมชีวา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพลานี้พี่จะอดสะกดจิต <bot>:พอมืดมิดก็จะมาหาให้ถึง แล้วผันผายกายก่ำดังตำลึง ให้รุมรึงร้อนรนสกนธ์กาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม้รวกรากฝากหินมีดินเกาะ <bot>:ดูจำเพาะแลชอุ่มเป็นพุ่มเขียว บ้างแตกหน่อหนุนขึ้นรุ่นเรียว เป็นลำเขียวงอกบนเขาลำเนาเนิน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เขาควายรายร่องนิ้ว <bot>:นิทานนานเอย ว่าพญาภาลีทยาน ยุท๐พลิ้ว ศรีศะกระบือกระบาน บั่งบั่งยังแฮ นึกเช่นเปนรอยนิ้ว เหนี่ยวเน้นเหนรอย | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระจอมเทวสินธุ์ <bot>:หน่อนรินทร์ตรัสสั่งคนทั้งหลาย ให้ไปบอกเสนาบรรดานาย อย่าวุ่นวายไปมิใช่พวกไพรี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฤๅษีมิได้ทำให้จำม้วย <bot>:สู้ตายด้วยขายพักตร์นั้นหนักหนา หวังจะใคร่ไว้ชื่อให้ลือชา พระลูกยาจงสำราญผ่านบุรี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงรมจักร <bot>:สงสัยนักทรงแคลงแห่งนุสนธิ์ หรือจะมาท่าไรเป็นไกกล ฟังยุบลให้กระจ่างทางบุราณ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารสมเด็จบิตุราชมาตุรงค์ <bot>:สองพระองค์ทรงภพสบสมัย แสนคะนึงถึงโอรสยศไกร พระอภัยมณีศรีโสภา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรางวัลบรรดาที่มีความชอบ <bot>:ซึ่งลักลอบเอาศีรษะมาถวาย ให้มียศงดงามทั้งสามชาย เป็นตัวนายฝ่ายทหารผลาญศัตรู | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีที่ถือหนังสือบอก <bot>:ขับม้าออกพักเดียวไม่เหลียวหลัง ถึงลังกาคลาไคลเข้าในวัง ถวายหนังสือตามเนื้อความมี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางอิงแอบแนบนุชสุดสวาท <bot>:พจนารถด้วยสุนทรอันอ่อนหวาน จงแข็งขืนกลืนกลั้นในสันดาน ความรำคาญมีทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าบุรินทร์สิ้นสงสัย <bot>:ลงกราบไหว้ว่าท่านชุบอุปถัมภ์ ได้สิ้นทุกข์เพราะเจ้าคุณช่วยหนุนนำ พระคุณล้ำเลิศลบภพไตร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไม่มีศึกเสือข้างเหนือใต้ <bot>:ลูกไม่ไปจากท่านครูอยู่อาศรม จะอยู่กับมารดาเหมือนอารมณ์ ได้เชยชมชนนีพอปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนบัลลังก์ตั้งพระแท่นเพดานดาด <bot>:วิสูตรตาดสลับสีไม่มีหมอง เขนยอิงพิงพาดที่อาสน์รอง แต่ล้วนของอย่างดีมีราคา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กอดประทับกับกายสายสวาท <bot>:นุชนาฏถนอมจิตสนิทสนอง เสน่ห์แนบแอบเอียงเคียงประคอง ตามทำนองสองสนิทไม่บิดพลิ้ว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉีกขาแข้งแย่งชิงกันสูบเลือด <bot>:เอามีดเชือดกินเล่นเป็นภักษา ต่อนานนานเรือซัดพลัดเข้ามา มันมารยาทำอุบายให้ตายใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งบัญชาว่าจะชุบอุปถัมภ์ <bot>:พระคุณล้ำโลกาจะหาไหน ขอพึ่งแต่แผ่นดินอยู่ถิ่นไพร ตามวิสัยสโมสรเหมือนก่อนมา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเห็นนุชสุดสวาทฉลาดแหลม <bot>:โฉมแฉล้มแก้มคางดั่งนางสวรรค์ ทั้งรักพักตร์รักปัญญาสารพัน เหมือนน้องลั่นศรรักมาปักทรวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเป็นเจ้าเยซูผู้ประสิทธิ์ <bot>:ทศพิธตรึงส์ไตรเจ้าไอศวรรย์ รับสั่งให้กูมาห้ามปรามสามัญ อย่าดึงดันจงระงับเร่งกลับใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามเมืองเนื่องไปค่อยใกล้เขต <bot>:สามเดือนเศษถึงสิงหลภาษา เข้าทิศใต้ฝ่ายฝั่งข้างลังกา ทั้งวลาวายุพัฒน์หัสกัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเสียท่าแทบชีวาจะมอดม้วย <bot>:ไปอยู่ด้วยอ้ายเกเรเดรฉาน แล้วมันกลับมาตอแยเป็นแหพาน จนเกิดการชุลมุนวุ่นถึงเรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้สึกองค์ลงจากม้าพระที่นั่ง <bot>:นางฝรั่งเคียงเข้าเป่าคาถา กลับกลัดกลุ้มคลุ้มคลั่งขึ้นหลังม้า ตวาดว่าลูกเมียไปเสียไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอายานัตถุ์ดมพลางพอสร่างโศก <bot>:ระงับโรคที่ในจิตหวิดหวิดไหว แกหยิบยาที่ประสมให้ดมไป ออท้าวไทคำนับรับมาดม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะนบนอบมอบสมบัติพัสถาน <bot>:ให้พระผ่านไตรจักรเป็นศักดิ์ศรี ที่การศึกนึกว่าไม่ราวี จะเป็นที่พึ่งอาณาประชาชน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลองประโคมแตรสังข์ประดังเสียง <bot>:เสนาะสำเนียงดนตรีปี่ไฉน มโหระทึกกึกก้องทั้งฆ้องชัย เสียงหวั่นไหวแว่นแคว้นทุกแดนดาว | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโฉมยงทรงตราพระราหู <bot>:สังเกตดูดังนารายณ์กายสิทธิ์ ด้วยเดชาการุญบุญฤทธิ์ มันกลัวผิดเข็ดหลาบลงกราบกราน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารหน่อสุริย์วงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โทมนัสหม่นไหม้ฤทัยหมอง ด้วยไม่เคยเชยชู้รู้ทำนอง เฝ้าตรึกตรองตรมจิตคิดรำคาญ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อยู่แท่นทองห้องปราสาทราชฐาน นิมิตฝันวันจะรู้เรื่องกุมาร ว่าพวกพรานชูช่วงดวงมณี | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่เลี้ยงฟังสุบินไม่กินแหนง <bot>:ก็รู้แจ้งมั่นคงไม่สงสัย ตำราฝันว่าผู้ชายเขาใส่ใจ แม้นออกไปคงจะสมอารมณ์ตรอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสเรียกบุตรีนารีราช <bot>:อย่าหมายมาดจะพ้นพลทหาร มิลงมาช้านักพวกยักษ์มาร จะพลอยผลาญชีวันให้บรรลัย ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาแล่นมาถ้าเราแล่นไปมั่ง <bot>:จะคับคั่งเคืองใจไม่พอที่ ทอดสมอรอเรียงอยู่เพียงนี้ ดูท่วงทีท่าทางจะอย่างไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกหานายกองรองฝรั่ง <bot>:เข้ามาสั่งเองจงไปข้างฝ่ายเหนือ ไปสืบข่าวให้ได้ความดูตามเรือ เห็นล้นเหลือแต่กำปั่นสักพันลำ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือกระบวนทวนธงเอาลงปัก <bot>:ทั้งคู่ชักแห่แหนดูแน่นหนา มยุรฉัตรพัดบังอย่างชวา ร่มระย้ายาวสั้นกั้นขุนนาง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ด้วยกันหลัดหลัดมาพลัดพราก <bot>:แต่แสนยากแล้วมิหนำมาซ้ำเข็ญ นึกนึกแล้วก็น่าน้ำตากระเด็น จะอยู่เป็นคนไปทำไมมี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างว่าประหลาดแล้ว <bot>:พ่อรูปทองน้องแก้วข้าไปไหน หรือเที่ยวเก็บบุปผาสุมาลัย สงสัยใจย่างย่องมามองเมียง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นนงคราญหอบเหลือจนเหื่อ[๓๑]ไหล อีแม่เจ้าตำข้าวแต่กูไป ยังไม่ได้สักครกเจียวอกกู | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีรูปสัตว์ต่างต่างวางเป็นแถว <bot>:ทำด้วยแก้วแดงก่ำดูน้ำใส ของบุราณตั้งเรียงเคียงกันไป ทั้งนอกในเทวฐานการบูชา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจูงกรนัดดามาเกยรัตน์ <bot>:ให้นางกษัตริย์จรจรัลด้วยหรรษา เสด็จบนอุสงหงันพร้อมกัลยา ก็แห่มาปรางค์มาศปราสาทชัย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรผลุดผลักจากยักษ์ใหญ่ <bot>:ทะลึ่งไล่วายุพัฒน์เลี้ยวลัดหนี พอโพล้เพล้เพลาจะราตรี เห็นรูปผีเสื้อสกัดกั้นนัดดา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าแก่สินสมุทรสุดที่รัก <bot>:แม้นนางยักษ์จะมารับจงกลับหลัง อันตัวพ่อขอตายวายชีวัง กันแสงสั่งลูกยาด้วยอาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงโสรจสรงทรงเครื่องเรืองจำรัส <bot>:เพชรรัตน์พรายพร่างสว่างไสว ออกแท่นทองท้องพระโรงสำราญใจ เสนาในกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งน้ำเขียวเกลียวคลื่นเสียงครื้นครึก <bot>:ไม่รู้สึกสมประดีไม่มีขวัญ บ้างคลื่นเหียนเวียนวิงเข้าพิงกัน ให้หวาดหวั่นวิญญาณ์ระอาใจ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายาแค้นคำแต่จำจิต <bot>:นั่งกรดกริชเสียบรุมกันทุ่มถม ฟังวาจาก็ไม่น่าสมาคม มันโสมมหยาบคายหลายประการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอุทรคลอนเคลื่อนลมเลื่อนลด <bot>:ระทวยทดท้อจิตขนิษฐา ให้ป่วนปวดรวดเร้าเศร้าอุรา ยังอุตส่าห์ทรงแรงแข็งฤทัย | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อุทยานท่านถากสร้อย <bot>:สวนสนิท ชล่ำลายเลยติด ลูกล้อม จุกจ้นจ่ำลองขวิด เกวนมาก มีแฮ หนักหน่วงเนืองเนื่องค้อม กิ่งก้านปัฐพี | โคลงนิราศหริภุญชัย | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์อรุณให้ขุ่นคิ่น <bot>:แต่ได้ยินเริ่มวิวาห์สถาผล คิดถึงองค์นงเยาว์เสาวคนธ์ ให้ทัณฑ์บนไว้ที่วังเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกรกุมอุ้มแอบแนบเขนย <bot>:เอะกรรมเอ๋ยอีกองค์แล้วหลงใหล ต่างอึ้งอั้นตันอกตกฤทัย คลานเข้าไปอัญชลีที่ไสยา | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะครองวังทั้งหลายพวกชายหญิง <bot>:ไม่เห็นจริงจะระแวงว่าแกล้งว่า ให้แล้วกลับรับสมบัติเสียสัจจา จะขอฆ่าตัวให้บรรลัยลาญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าหยามหยาบกราบไหว้จะได้รอด <bot>:กลับไปกอดกันกับพระมเหสี แม้นดึงดื้อถือว่าลูกตาดี ลืมดูนี่แน่ะให้ไฟมาไหม้ลอง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นผู้คนในพาราออกหาผัก <bot>:จึงร้องทักพวกไพร่ในกรุงศรี จงหยุดยั้งรั้งราจะพาที ชาวบุรีซักถามไปตามแคลง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงพิณจินดาดังอาวุธ <bot>:ประเสริฐสุดเสียงดังฟ้าผ่าสลาย ให้ศัตรูหูแตกแหลกทำลาย สวมตะพายสะพักไว้ไม่ไกลองค์ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกยังขืนจะมาชิงเอาสิงหล <bot>:แต่ผู้คนพลัดพรายตายนักหนา จนน้องหลานเขาก็เบื่อเหลือระอา เพราะปัญญาแกมันมากต้องยากเย็น | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แม้นมีความรู้ดั่ง <bot>:สัพพัญญู ผิบ่มีคนชู ห่อนขึ้น หัวแหวนค่าเมืองตรู ตาโลก ทองบ่รองรับพื้น ห่อนแก้วมีศรี ฯ | โคลงโลกนิติ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาว่าตายแล้วยายเอ๋ย <bot>:เสียลูกเขยเขาจะหมิ่นทุกถิ่นฐาน จะปลดปลอดรอดตายหรือวายปราณ ทั้งลูกหลานก็จะซ้ำเป็นกำพร้า | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไม่ให้ไปจริงจะทิ้งน้อง <bot>:ฉันจะต้องเชิญพระองค์ทรงพระแสง ตัดศีรษะฉะเชือดให้เลือดแดง สิ้นเรี่ยวแรงแล้วเมื่อไรจึ่งไคลคลา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูพยนต์พลทรายกายสิทธิ์ <bot>:อักนิษฐ์นับแสนอยู่แน่นหนา รู้โห่ร้องลองแรงแกว่งสาตรา พระบิดาดีใจกระไรเลย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คิดแค้นเคืองสี่นางพี่เลี้ยง <bot>:มาทุ่มเถียงทำฉาวให้ร้าวฉาน จะได้ใครไปแทนแสนรำคาญ เยาวมาลย์ไม่สบายมาหลายวัน ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงไอศวรรย์ <bot>:บังคมคัลทูลนักสิทธ์อดิศร ไปเยี่ยมแม่มัจฉาในสาคร กับภูธรพระโยคีผู้ปรีชา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ล้วนเหล่าเจ้าชู้ประตูข้าง <bot>:มีต่างต่างทูลความตามวิสัย บ้างมีมนต์กลเล่ห์เสน่ห์ใน กราบทูลให้แจ้งกระจัดตามสัจจา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถึงที่พร้อมพรักตำหนักน้ำ <bot>:ตำรวจนำไปถึงท่าหน้าฉนวน กรมแสงถือเสน่าทั้งง้าวทวน โดยกระบวนยาตราพลากร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปลูกบรรณศาลาก่ออาศรม <bot>:ที่รื่นร่มรุกโขรโหฐาน โรงฉันที่สรงน้ำริมลำธาร เป็นชั้นชานชะวากเหมือนฉากบัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาอาณาเขต <bot>:พระอัคเรศครองจังหวัดทรงสัตย์ศิล ผลึกทั้งลังกาสองธานินทร์ เป็นแผ่นดินเดียวกันไม่ฉันทา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเสน่ห์เล่ห์ลมถมถนำ <bot>:ข้าเคยทำพญายักษ์รักใจหาย ให้ผูกจิตพิศวาสไม่คลาดคลาย จะช่วยแม่แก้อายอย่าวายปราณ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เสียยศศักดิ์เศร้าหมองไม่ผ่องใส สู้ทรงกายหมายมุ่งไปกรุงไกร พบม้าใช้คลี่สารออกอ่านดู | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียมน้อมศิระตั้ง <bot>:มนัส ถวายชุลิตกระพุ่มหัตถ์ แช่มช้อย พร้อมพาหนะทุรัศ จรดครู่ หนึ่งนา ดึกสงัดนํ้าค้างย้อย หยัดหญ้าเย็นสยอง | นิราศวัดรวก | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยรบสู้กู้เมืองเมื่อเคืองเข็ญ <bot>:เห็นจะเป็นหน่อเนื้อในเชื้อไข แต่วงศ์วานมารดรนครใด ไม่แจ้งใจจึงยังให้รั้งรา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เสร็จชำระมุขแผ้ว <bot>:ภุญช์ภักษ์ พรรคเพื่อนพาหนะสะพรัก พรั่งหน้า นึกแม่เอกอรอัคร ทาเรศ เรียมเอย ยามเมื่อกินจักถ้า พี่เพี้ยงลืมกิน | นิราศวัดรวก | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกสาวจะได้เสกเป็นเอกระ <bot>:เรียกว่าพระบุษบงอนงค์สนม แม้นได้วังลังกาอย่าปรารมภ์ คงได้ชมบุญแท้เป็นแน่นอน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงปืนตับคาบหินหม้อดินรบ <bot>:เข้าสมทบโลดแล่นดูแน่นหนา พวกทัพไทยทำเป็นหนีทีระอา บาทหลวงว่าได้ทีตีประดัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยามนอนกรพาดนลาฏนึก <bot>:ไม่วายตรึกตรอมตรมอารมณ์หวน เมื่อไรเลยจะได้กล่อมถนอมนวล จะสงวนนิ่มน้องตระกองเกย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหวดซํ้ารํ่าไปมิได้หยุด <bot>:อองออยสุดเจ็บเสือกลงเกลือกกลิ้ง เห็นไม่เชื่อเหลือจะอ้อนวอนประวิง กัดเชือกทิ้งทะลึ่งลุกคุกคำราม | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงทะเลแลเสาะทุกเกาะแก่ง <bot>:ตามเขตแขวงเขื่อนมหาชลาไหล ไม่ได้ความตามตรงขึ้นพงไพร พบม้าใช้พวกที่ถือหนังสือมา | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้เหมือนองค์นางนงลักษณ์ <bot>:สู้ติดตามความรักสมัครสมาน จะทิ้งไว้ในพาราเห็นช้านาน นึกสงสารศรีสวัสดิ์จะขัดเคือง | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ความรู้รู้ยิ่งได้ <bot>:สินศักดิ์ เป็นที่ชนพำนัก นอบนิ้ว อย่าเกียจเกลียดหน่ายรัก เรียนต่อ รู้ชอบใช่หอบหิ้ว เหนื่อยแพ้แรงโรย ฯ | โคลงโลกนิติ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครจะเห็นเป็นอย่างไรไฉนมั่ง <bot>:มันมาตั้งปิดทางหว่างวิถี จะตัดรอนศึกใหญ่ฉันใดดี จึ่งจะมีชัยได้ดั่งใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงมัจฉาปลาร้ายขึ้นว่ายเกลื่อน <bot>:สังเกตเหมือนซิวซ่าปลาสลิด เหล่าละเมาะเกาะแก่งแกล้งพินิจ กระจิริดเรี่ยนํ้าขึ้นรำไร | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงศีลภิญโญสโมสร <bot>:ถวายพรพูดจาอัชฌาสัย อาตมาผาสุกไม่ทุกข์ภัย แต่บวชได้พรรษาก็กว่าพัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมแนบแอบนางไม่ห่างพักตร์ <bot>:ภิรมย์รักร่วมจิตสนิทสนม ให้หอมหวนนวลเนื้อไม่เบื่อชม ด้วยอาคมลมแสลงแรงรังควาน ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องขับไล่ได้พระรามเป็นที่พึ่ง <bot>:ยังไม่ถึงชีวังสิ้นสังขาร์ เมื่อปลายมือรื้อสำราญผ่านลังกา สามปีครึ่งจึ่งจะมาถึงธานี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มหาดเล็กเด็กนั้นพันห้าร้อย <bot>:ล้วนใส่สร้อยสังวาลหาญอาสา ถือธนูคู่องค์พงศ์นรา องค์ละห้าร้อยถ้วนล้วนเล็กเล็ก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้องค์พระอภัยอยู่ไหนเล่า <bot>:ไม่บอกเราหรือกระไรทำไขหู จะควักเอานัยนาออกมาดู ตะคอกขู่คุกถามคำรามรน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระชลเนตรพร่างพรายทั้งซ้ายขวา จึงเล่าความตามทัพอัปรา ต้องสาตรามนุษย์เป็นสุดคิด | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันหนังสือมือเสื้อคงเชื่อได้ <bot>:ด้วยเขียนไว้ก่อนกาลนานหนักหนา คำโบราณท่านว่าคิดผิดตำรา ไปเบื้องหน้าจะลำบากให้ยากเย็น ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสไปพลันด้วยหรรษา ไปเอาขัณฑสกรมาถอนยา ให้เสนารีบไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาก็ยอมงอนง้อมาขอโทษ <bot>:จะถือโกรธพูดไปเหมือนใส่สี เป็นผู้ใหญ่ใครเขารู้ดูไม่ดี ก็ควรที่จะบำรุงกรุงกำพล | พระอภัยมณี | 58 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.