text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงวังยั้งยับประทับที่ <bot>:พวกมนตรีคับคั่งนั่งสลอน ท้าวลงจากราชรถบทจร เข้านครเขตขัณฑ์สวรรยา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเสด็จไปด้วยได้ช่วยศึก <bot>:แต่ตื้นลึกพระไม่แจ้งแถลงไข ขอทูลความตามจริงทุกสิ่งไป ให้ท้าวไททราบยุบลแต่ต้นมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:พจนารถทูลท้าวเจ้ากรุงศรี ลูกจะขอพึ่งพาบารมี พอเป็นที่ฉัตรชั้นได้กันภัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณเคียงม้ารำภาชม้อย <bot>:พระหน่อน้อยคอยยุพามารศรี สุดสาครเคียงม้าสุลาลี เดินโยธีทัพละหมื่นเสียงครื้นเครง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับนายโจรผู้ใหญ่เป็นนายทัพ <bot>:ให้เร่งกลับมาเรือศึกเหลือหลาม ถ้าแม้นช้าเห็นว่าจะเสียความ เร่งไปตามนายมาอย่าช้าที ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มสรวลชวนไปเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง <bot>:นางแอบอิงอดสูไม่รู้หาย พระโอบอุ้มนุ่มนิ่มยิ้มแย้มพราย ไม่เหนื่อยหน่ายหนุ่มสาวสิ้นหาวนอน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงวังตำหนักพักพลพอเสวย <bot>:แล้วก็เลยตามแควกระแสไหล ทั้งน้ำลงน่าสลดระทดใจ โอ้น้ำไหลเจียวยังมีเวลาลง | นิราศพระบาท | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บิตุรงค์สงสัยซักไซ้ถาม <bot>:จงแจ้งความขุ่นข้องที่หมองศรี หรือทุกข์โศกโรคภัยสิ่งใดมี หรือราคีขัดขวางเป็นอย่างไร | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งเหล่าเสนาพวกฝาหรั่ง <bot>:เร่งจัดทั้งกำปั่นใหญ่ไวไวหนา เราจะรีบข้ามฝั่งไปลังกา จัดล้าต้าต้นหนที่คุ้นเคย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหยุดยั้งนั่งที่เก้าอี้อาสน์ <bot>:ธิดานาฏเฝ้าฝ่ายทั้งซ้ายขวา ฝ่ายขุนนางข้างฝรั่งเมืองลังกา ต่างก็มาเฝ้าฟังรับสั่งความ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จออกข้างหน้าเสนากลาด <bot>:ระดาดาษพร้อมพรั่งทั้งพหล ครั้นฤกษ์ดีคลี่คลายขยายพล เดินเกลื่อนกล่นจากเมืองแน่นเนืองไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อภัยไหนไม่รู้จักเลยประสก <bot>:เองหยิบยกเล่าให้ฟังที่กังขา ไม่รู้จักกันกับกูแต่อยู่มา จนชรามิได้เห็นเป็นอย่างไร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงพากันจรจรัลลงจากเขา <bot>:ต่างวิ่งเข้าเคียงประคองแล้วร้องไห้ รํ่าร้องเรียกอสุราด้วยอาลัย โอ้เป็นไรบิดาไม่พาที | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขุดบ่อล่อลวงให้ตกลึก <bot>:เราไม่นึกดอกว่าเป็นอาหลาน แม้นมิได้ล้างทมิฬให้สิ้นปราณ คงจะต้านต่อฤทธิ์ไม่คิดเกรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:จึงประภาษชี้แจงแถลงไข บอกชื่อนามมิ่งม้าอาชาไนย ให้แจ้งใจโดยประสงค์จำนงปอง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุด้วยองค์ทรงยศโอรสราช <bot>:แสนฉลาดอาจหาญชาญสนาม พวกยักษ์ย่อท้อฤทธิ์ไม่ติดตาม ไม่ทราบความว่าไปหนตำบลใด | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือดาบขาวหลาวแหลนโล่แพนเขน <bot>:มาหาเจนธนูเป็นผู้จัด เข้ารบเหล่าชาวบุรีตีตะพัด แตกกระจัดกระจายบ้างวายวาง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงยิ้มพริ้มพรายชม้ายค้อน <bot>:ทำเสียงอ่อนอนิจจาน่าสงสาร จะทูลขอหมอหลวงมาอยู่งาน แต่อาการเป็นอย่างไรจะใคร่รู้ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ยินว่าสินสมุทร <bot>:รู้ว่าบุตรมั่นคงไม่สงสัย จะแจ้งความตามจริงก็กริ่งใจ เกลือกมิใช่ลูกยาก็น่าอาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาที่สมัครเพื่อนรักใคร่ <bot>:จะบอกให้มาประจบรบสิงหล อีกหัวเมืองน้อยใหญ่และไพร่พล ช่วยประจญรบรับกองทัพไทย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:โทมนัสนึกนิ่งพิงเขนย สงสารพราหมณ์ความค้างจะห่างเชย โอ้อกเอ๋ยอาภัพอัประมาณ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุดหางเสือเรือเอียงเพียงจะคว่ำ <bot>:พอคลื่นซ้ำซัดกระแทกก็แตกผาง คนกระจัดพลัดพรายบ้างวายวาง เสียงสุรางค์ร้องอึงคะนึงไป | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงนะเจ้าเยาวลักษณ์จงหนักหนวง <bot>:ไม่ล่อลวงนวลหงส์อย่าสงสัย จะทำศึกตรึกตราไปว่าไร พี่มิให้แก้วตาต้องราวี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสว่าถ้าจะให้มีชัยนั้น <bot>:จะผ่อนผันคิดอ่านประการใด นางนบนอบตอบสนองต้องทำเนียบ ภิปรายเปรียบด้วยปัญญาอัชฌาสัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระจับปี่สีซอเสียงกรอกรีด <bot>:บัณเฑาะว์ดีดดนตรีปี่ไฉน นางสำหรับขับร้องทำนองใน บ้างขับไม้มโหรีให้ปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งศาลเพดานดาด <bot>:ปูเสื่อสาดอาสนะพระฤๅษี จุดโคมเวียนเทียนประทีปให้ดิบดี ลาไปที่หลับนอนผ่อนสบาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโมรากรีดเล็บเก็บจำปี <bot>:ให้ประภาวดีศรีสมร เจ้าวิเชียรเก็บกระถินกลิ่นขจร กับพุดซ้อนตามส่งให้จงกล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวาลีขี่ม้ามีเบาะอาน <bot>:คนละด้านเดินรบบรรจบกัน พอเห็นแขกแบกเจ้าลังกาวิ่ง เลียบตลิ่งจะลงลำเรือกำปั่น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพไทใช้เรามาเผาผลาญ <bot>:ผีเสื้อพาลพวกยักษ์มักกะสัน อ้ายนายใหญ่ในน้ำตัวสำคัญ มันป้องกันพวกพลด้วยมนตรา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พึ่งครัดเคร่งเต่งตั้งกำลังรุ่น <bot>:เพราะว่าคุ้นเคยตามไม่ห้ามหวง พระสวมสอดกอดประทับไว้กับทรวง จนเลยล่วงม่อยหลับระงับไป ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเกาะเพลิงเริงแรงแสงสว่าง <bot>:ลุกอยู่กลางเกาะเองน่าเกรงขาม ตีนสิงขรล่อนโล่งพลุ่งโพลงพลาม ยาวสักสามสิบเส้นล้วนเป็นไฟ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกำปั่นเทวสินธุ์นรินทร์ราช <bot>:พอภาณุมาศลับเงาภูเขาเขิน แล่นมาถึงเกาะใหญ่ริมชายเนิน ให้หนาวเกินกับฤดูทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาน้ำดับกลับลุกขึ้นรุ่งโรจน์ <bot>:เป็นแสงโชติทำอย่างไรก็ไม่หาย เหลือกำลังทั้งพหลพลนิกาย พากันตายย่อยยับลงนับพัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้าเราจะออกไปชมสวน <bot>:เกณฑ์กระบวนแห่แหนให้แน่นหนา ประเทียบเหล่าสาวสรรค์กัลยา ให้พร้อมกันทันเวลาจะคลาไคล | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปิดทวารบานบังนั่งสะอื้น <bot>:เสียงครึกครื้นมาใกล้จิตใจหาย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย ระทวยกายกัมปนาทหวาดวิญญาณ์ ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงหยิบข้าวตากใส่ปากป้อน <bot>:อย่าใจอ่อนคิดให้มากถลากไถล คิดถึงพระเยซูของกูไป ท่านจะได้ช่วยเราเมื่อคราวจน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ใส่ปีกหลีกเพื่อนเลื่อนลอยล่อง <bot>:แกว่งกระบองบินคว้างมากลางหน วิรุณพัฒนัดดานำหน้าพล ต่างเร่งร้นรีบตามกันหลามไป ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเสททำสำรับไปเรียงตั้ง <bot>:เลี้ยงนายทั้งทัพพหลพลขันธ์ พวกพาราการะเวกโหยกเหยกครัน เมาบรั่นเรียกสาวสาวชาวลังกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาตำมะหงงตรงเข้าเฝ้า <bot>:พลางก้มเกล้าทูลความตามถวิล พวกพหลพลไพร่ในแผ่นดิน เป็นสุขสิ้นทั้งนครไม่ร้อนรน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปีนข้ามกำแพงลัดแลงออก <bot>:มาชั้นนอกเดินทางกลางวิถี กลับไปยังที่อยู่ของภูมี แล้วจรลีเข้าไปหาพระอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์รับนับหนึ่งไปถึงสี่ <bot>:ปถวีวาโยอาโปกล้า แต่เพลิงธาตุฆาตในไส้ชะตา เสียเดชานุภาพพลางกราบทูล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงชาตินี้มิได้สมอารมณ์คิด <bot>:ด้วยองค์อิศรารักษ์จะหักหาญ ขอให้น้องครองสัตย์ซึ่งปัฏิญาณ ได้พบพานภายน่าเหมือนอารมณ์ | นิราศเมืองแกลง | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สามตามลงไปส่งเสด็จ <bot>:พร้อมกันเสร็จใช้ใบไปสิงหล นรินทร์รัตน์ราเมศท้าวกัมพล จรดลกลับหลังเข้าวังพลัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระวิงวอนอ่อนหวานประทานโทษ <bot>:อย่ากริ้วโกรธตรองตรึกนึกฉงน ไม่หมายมาฆ่าตีนีฤมล มาปลอมพลเพื่อจะให้เห็นใจรัก | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คอยรับทัพเรือเมื่อขากลับ <bot>:ไม่รบรับรู้เห็นเป็นไฉน เมื่อสมทบรบพุ่งที่กรุงไกร ทำไมไม่มาช่วยรบด้วยกัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างผลิดอกออกผลพวงระย้า <bot>:ปีบจำปาสุกรมนมสวรรค์ พระอภัยมณีศรีสุวรรณ ต่างชิงกันเก็บพลางตามทางมา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาภูษาผ้าห่มห่อกระหวัด <bot>:แล้วคาดรัดเอวไว้มิให้หาย ศรีสุวรรณนั้นคุมกระบองกราย พระพี่ชายถือปี่แล้วลีลา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาสามีชี้พระหัตถ์ <bot>:ให้ศรีสวัสดิ์ชมละเมาะมีเกาะขวาง เหมือนฉากชั้นกั้นช่องที่ห้องปรางค์ ไม้ต่างต่างเขียวชอุ่มเป็นพุ่มพวง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแม่พ่อขอเมียมายกให้ <bot>:มันก็ไม่เคียงคู่เข้าสู่หา ยามกลางวันนั้นจะชมภิรมยา ก็อายหน้านางผู้หญิงจริงจริงเจียว | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงเหนเปนเด็กน้อย <bot>:คอยนำ ไว้จุกลูกจ้าวจำ จุดไต้ วู้วู้กู่สมคำ คิดเช่นเหนแฮ ออกจากปากดงได้ ดุ่มด้อมด่อมเดิน | นิราศสุพรรณ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาออกนอกห้องประคองข้าง <bot>:ไปเข้ากลางมณฑลน้ำมนต์สรง พร้อมสุรางค์นางนาฏพระญาติวงศ์ ช่วยกันสรงน้ำนางล้อมข้างเตียง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกม้าใช้รีบไปไม่หยุดยั้ง <bot>:ถึงเวียงวังขึ้นศาลาพาอักษร ส่งให้เจ้าพนักงานด่านนคร เป็นเรื่องร้อนศึกมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเผาศพทรงฤทธิ์พระบิตุเรศ <bot>:อย่าให้เวทนาไว้ในไพรสาณฑ์ จะโศกีพี่เห็นไม่เป็นการ คิดประหารห้ามรักหักฤทัย | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าลุ่มหลงจงอุตส่าห์รักษาศีล <bot>:ให้เพิ่มภิญโญไปดังใจหมาย อย่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิตคิดอุบาย จะจำตายตกนรกอเวจี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยอยู่ด้วยบิตุราชมาตุรงค์ <bot>:ด้วยท้าวทรงพระชราน่าสงสาร ฉวยขุกไข้ได้รักษาพยาบาล อย่าเป็นภารธุระพี่ที่จะไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยแลดูภูวไนยก็ไม่กลับ <bot>:หรือเสียทัพอับปางกลางสนาม ยิ่งใจหายกายสั่นให้ครั่นคร้าม เป็นสุดความคิดนางเพียงวางวาย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ข้าฝ่าละอองฉลองบาท <bot>:ถวายราชไมตรีที่ประสงค์ บังคมขอหน่อนาถบาทบงสุ์ ให้สืบพงศ์ผ่านสมบัติกษัตรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลถวายลายมือหนังสือลับ <bot>:พระทรงรับรู้เหตุว่าเชษฐา ให้หมายสั่งตั้งงานการวิวาห์ จะคิดความตามปัญญานางวาลี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ทำปีกหางขึ้นอย่างเก่า <bot>:ครั้นรุ่งเช้าแฝงไม้ในไพรสณฑ์ จึ่งจัดแจงแต่งตัวทั่วทุกคน ทั่งไพร่พลพร้อมทั่วตัวขุนนาง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับสั่งบังคมประนมน้อม <bot>:มาสั่งพร้อมแสนสาวชาวทหาร ข้าหลวงเหล่าเจ้าคารมมานมนาน ไปออกงานเสียด้วยกันประชันโรง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:เห็นหน่อกษัตริย์นิ่งอนาถไม่หวาดไหว เข้ากอดแอบแนบอกด้วยตกใจ ร่ำพิไรเรียกพลางในกลางคืน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำเพาะถูกลูกตาข้างขวาขวับ <bot>:ตกม้าผลับโผนโลดกระโดดหนี พอโพล้เพล้เวลาจะราตรี จีนตั๋งตีกลองสัญญาเป็นหย่าทัพ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ข้าเฝ้าเข้าในพระราชฐาน <bot>:อย่าคิดอ่านอย่าอพยพหนี แม้นไม่ฟังหนังสือใครถือดี จะฆ่าตีตัดศีรษะเสียบประจาน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพเจ้าเข้าช่วยกันโสรจสรง <bot>:สำอางองค์อวยพรแล้วผายผัน นางพระยาวันทาท้าวเทวัญ แล้วรับขวัญอุ้มองค์พระกุมาร | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วย้อนเสียงเสียงซอแต่พอเพราะ <bot>:ขับเสนาะน่าชมเสียงชมโฉม ยามดึกเดือนเคลื่อนคล้อยลอยประโลม ดังดวงโคมแสงสว่างกระจ่างตา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปไหว้พระเทวกรรมเมืองรามราช <bot>:อภิวาทแล้วกลับมายังฝั่งมหา สมุทรไทรีบไปยังเภตรา ใช้ใบมาตามทางกลางวาริน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเมืองนี้มีพระขรรค์นั้นเป็นกรด <bot>:จึงปรากฏทศทิศต่างคิดขาม แต่นิ่งนึกตรึกตรองสักสองยาม เห็นดาวอร่ามรายเร่ขึ้นเมฆิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอ่านเวทเพศยักษ์ก็สูญหาย <bot>:สกนธ์กายดังกินนรนวลหง เอาธารามาชโลมพระโฉมยง เข้าแอบองค์นวดฟั้นคั้นประคอง ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างแบกกระบุงถุงไถ้ไปใส่ศิล <bot>:มาพร้อมสิ้นซ้ายขวาแน่นหน้าฉาน แล้วล่ามตรงลงเภตราว่าอาจารย์ นิมนต์ท่านเทศน์ธรรม์เหมือนสัญญา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ยิงปืนใหญ่ออกไปช่วย <bot>:จึงได้ด้วยพระปัญญาปรีชาหาญ แล้วหันหน้ามาประณตบทมาลย์ ยกให้ท่านเสียเถิดนะพระมารดา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เย็นระรื่นชื่นฉํ่าด้วยนํ้าค้าง <bot>:เข้าเคียงนางหนาวเบียดชิดเฉียดโฉม พอคํ่าเดือนเลื่อนสว่างเหมือนอย่างโคม ส่องโพยมแจ่มแจ้งแสงพระจันทร์ | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคลี่สารเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ขอเป็นที่รักใคร่อาลัยถึง เจริญราชไมตรีที่คะนึง ด้วยรำพึงอยากประสบพบพระองค์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงดำรัสเรียกพระโอรสราช <bot>:มาริมอาสน์แท่นสุวรรณแล้วบรรหาร พ่อจะแจ้งเจ้าจงจำคำโบราณ อันชายชาญเชื้อกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เพลงยาวหยาบช้าฉันน่าแค้น <bot>:จะตอบแทนเสียให้สมอารมณ์หมาย พลางคลี่สารอ่านซ้ำคำภิปราย แล้วบ่นว่าน่าอายอดสูใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งรักษาพยาบาลในการไข้ <bot>:ยังมิได้แทนคุณการุญสนอง แล้วก็ช่วยปราบศึกต้องตรึกตรอง คิดฉลองคุณประมวลให้ควรการ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสนมกรมในทั้งใหญ่น้อย <bot>:บ้างเศร้าสร้อยบ้างก็เปรมเกษมศรี ด้วยว่างเว้นเป็นม่ายมาหลายปี พึ่งจะมีเวรเฝ้าไม่เปล่าดาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านครูผู้เป็นหมอกับหน่อกษัตริย์ <bot>:ขึ้นปรัศว์ปรางค์ทองอันผ่องใส ต่างถวายอภิวันท์เป็นหลั่นไป นางปราศรัยถามท้าวเจ้าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ <bot>:เป็นพราหมณ์เทศเทวฤทธิ์อิศยมภ์ มีสมบัติพัสถานพานอุดม แต่อารมณ์ไม่สู้รักด้วยมักน้อย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผยพระแกลแลดูดวงบุหลัน <bot>:เห็นพระจันทร์แจ่มฟ้าพฤกษาไสว ดูเวียงวังลังกายิ่งอาลัย แม้เหาะได้จะไปหาสุดาดวง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรักษายาเย็นเห็นไม่ฟื้น <bot>:คงจะกลืนลูกกลอนร้อนสุขุม ยิ่งเดินทางกลางหนที่คนชุม จะกลัดกลุ้มป่วนปั่นเป็นมั่นคง | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่โฉมยงจงอุตส่าห์สวามิภักดิ์ <bot>:บำรุงรักภัสดาอัชฌาสัย อันชายอื่นหมื่นแสนทั้งแดนไตร จะหาสู้ภูวไนยไม่ได้แล้ว | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งบาดหมายไปให้รู้ทุกหมู่หมวด <bot>:ขุนตำรวจเรียกกันเสียงหวั่นไหว ให้เสมียนเขียนหมายรายกันไป มหาดไทยกรมท่าศาลาเวร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดีร้ายถูกหยูกยามหาเสน่ห์ <bot>:จึงโว้เว้พูดจาเหมือนบ้าหลัง พลางยุดพระหัตถ์มัดมั่นกับบัลลังก์ หน่อยจะคลั่งตามพราหมณ์ด้วยความร้าย | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์สั่นให้หวั่นหวาด <bot>:กัมปนาทนึกพรั่นพระขวัญหาย คิดสังเกตเหตุผลกลอุบาย เห็นดีร้ายพระอภัยใจฉกรรจ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเสร็จจากแท่นระบายท้ายบาหลี <bot>:พร้อมเสนีแจ้งระบอบดูสอบสวน แล้วกราบทูลมูลความตามกระบวน เห็นถี่ถ้วนเรือเราซัดเข้ามา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แมงภู่ผอมหอมกลิ่นก็บินรีบ <bot>:ลงแหวกกลีบเกลือกกลั้วกลิ่นบัวผัน แล้วโผนเผ่นเฟ้นระบัดสัตตบรรณ ฟ้าก็ลั่นก้องกระหึมครึกครึมคราง | พระอภัยมณี | 84 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเช่นนั้นฉันจะอยู่อย่าขู่ฉัน <bot>:นางรับขวัญยิ่งรักขึ้นนักหนา ชวนสำรวลสรวลสันต์จำนรรจา จนหลับใหลไสยาในราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รับสั่งให้มาเฝ้าด้วยเศร้าโศก <bot>:ทูลพระโรคร้อนรนที่หม่นหมอง กระดาษเขียนพระอาการในพานรอง ฝ่าละอองอ่านดูของภูวไนย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดีใจไปจริงนะพระเจ้าพี่ <bot>:ไปพรุ่งนี้เถิดนะพระเจ้าป้า นางรับคำรับขวัญจำนรรจา จนเวลาดึกด่วนชวนบรรทม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อี่แม่เลี้ยงเอี้ยงดูคนผู้เฒ่า <bot>:เคยเป็นเจ้าชาวกำพลคนทั้งหลาย ปลอมไปด้วยช่วยว่าเสนานาย ถือกฎหมายอาชญาเฆี่ยนฆ่าตี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เจ้าคุณอุ่นเกล้าทุกเช้าค่ำ <bot>:เปรียบเหมือนน้ำในสมุทรสุดจะหา ซึ่งยากจนผลกรรมได้ทำมา แม่อุตส่าห์ฝ่าฝืนขืนพระทัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถอดเพชรธำมรงค์ที่ทรงก้อย <bot>:วงน้อยน้อยน่ารักเป็นหนักหนา ให้ทหารคลานไปให้ใกล้อาชา ให้ยุพาผกาสุลาลีวัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ของทรงศักดิ์ <bot>:เป็นที่รักหรือจะตัดยังขัดขวาง แกล้งบอกป่วยด้วยจะหน่วงเป็นห่วงค้าง แล้วจะร้างแรมวังเป็นรังกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เมื่อหน่อนาถแนบประทับยังหลับใหล ครั้นรู้สึกนึกอนาถประหลาดใจ จะถอยไปไม่พ้นด้วยมนตรา | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เนตรขนงวงนลาฏไม่คลาดเคลื่อน <bot>:ละม้ายเหมือนพระอภัยนั้นใจหาย มีกำลังนั่งคลานทะยานกาย เข้ากอดก่ายมารดรไม่อ่อนแอ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งให้รู้รบที่หลบไล่ <bot>:ทหารไม่เคยศึกต้องฝึกฝน ทั้งถ้อยคำสำหรับบังคับคน อย่าเวียนวนวาจาเหมือนงาช้าง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันชาตินี้มิตายไม่วายรัก <bot>:จะเฝ้าฟักฟูมประคองครองสงวน ไม่ทอดทิ้งมิ่งขวัญให้รัญจวน อย่าหมองนวลนึกหมายจะวายปราณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารภียี่สุ่นพิกุลเกด <bot>:กระถินเทศกระทุ่มดอกออกไสว พวกผู้หญิงชิงช่วงดวงดอกไม้ บ้างชิงได้ดอกประดู่ซ่อนชู้ชม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างฟั่นเฟือนเหมือนหนึ่งว่านัยน์ตาบอด <bot>:จะไปไหนไม่รอดนั่งกอดอก บ้างลุกล้มซมซานสะท้านสะทก เหยียบกระจกหวีแตกแหลกกระจาย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับไก่แกะแพะเนื้อเถือลงไว้ <bot>:แวะเข้าไปริมหาดปรารถนา จะเกลี้ยกล่อมไว้ใช้ไปลังกา เป็นทัพหน้าเหมาะใจใครจะปาน | พระอภัยมณี | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.