text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บ้านไร่ชาวไร่ร้าง <bot>:แรมนาน ยังแต่ซากไร่ขนาน ชื่อรู้ นุชพี่อยู่เรือนชาน หลังโดด เดียวแม่ ฤๅจะสมชู้ชู้ สละแล้วเรียมคืน | นิราศวัดรวก | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเราเล่าจะลาไปเกาะแก้ว <bot>:ตามธารแถวในมหาชลาไหล ด้วยมีความร้อนทรวงในดวงใจ จะต้องไปในเวลารุ่งราตรี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นผ่านเกล้าเอาแต่ที่ให้มีชัย <bot>:เห็นจะได้ดังประสงค์พระทรงธรรม์ พระฟังคำร่ำว่าค่อยน่ารัก ล้วนแหลมหลักลิ้นลมคมขยัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คนใช้ไปลอบคอยฟังข่าว <bot>:ได้เรื่องราวจริงหมดคิดอดสู พระอภัยไม่ตายกลายเป็นชู้ เข้าไปอยู่กับลูกสาวเจ้าลังกา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บ้านใหม่ไร่ฝ่ายสพรั่ง <bot>:ฝั่งชลา ฟ่ายออกดอกฃาวดา เด่นช้อย เนื้อนุชสุดโสภา เพียงฟ่ายไร่เอย ชมฟ่ายคล้ายผิวสร้อย สวาดิเนื้อเหลือนวล | นิราศสุพรรณ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเกณฑ์แห่แออัดเขาจัดเลี้ยง <bot>:มาพร้อมเพรียงหมดด้วยกันต่างหรรษา พอลมชายบ่ายแสงสุริยา พระสุดสาครประนมเรียกลมปราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนามานั่งสั่งเสมียน <bot>:ให้เร่งเขียนข้อรับสั่งสิ้นทั้งหลาย ฝ่ายม้าใช้ได้ตรากราบลานาย ขึ้นม้ารายไปทุกเมืองแจ้งเรื่องความ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนนางต่างกรมสมในนอก <bot>:ต่างหมายบอกเรียกกันเสียงหวั่นไหว พวกนายเวรเกณฑ์การทหารใน ตัดต้นไม้ปรุงปรับประดับประดา | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบว่าองค์ทรงยศโอรสราช <bot>:พระนางนาฏยินดีจะมีไหน จึงหยุดยั้งสั่งมหาเสนาใน ไปบอกให้ทูลแถลงแจ้งคดี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นธุระมารดาสารพัด <bot>:จะปรนนิบัติให้สุขาสถาผล พ่ออย่าได้ห่วงหลังเป็นกังวล จงจรดลไปก่อนอย่าร้อนใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าดูเอาเจ้าแม่เอ๋ย <bot>:กระไรเลยใจจิตผิดผู้หญิง ฉวยกระชากจากนางแล้วขว้างทิ้ง แค้นจริงจริงใจคอใช่พอดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านทั้งหลายนายไพร่ผู้ใหญ่น้อย <bot>:จงโปรดปล่อยเรานี้ถือเป็นฤๅษี พวกเรือแตกแขกฝรั่งไม่มั่งมี มาทั้งนี้แต่ล้วนจนคนเข็ญใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแรกเริ่มเดิมทีมันอยู่เขา <bot>:ไปลักเอาก้อนนิลในหินผา ทราบถึงองค์ทรงฤทธิ์พระอิศรา สาบลงมาอยู่ในวนชลธาร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวรายาเสร็จมาส่ง <bot>:กับทั้งองค์ท่านยายมเหสี ทั้งสามองค์บังคมคัลอัญชุลี ออกจากที่เขตคันนอกสันดอน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดแสนคั่งแค้นครัน <bot>:บังคมคัลพระบิดาแล้วพาที พวกทัพแตกแขกฝรั่งกำลังตื่น เป็นกลางคืนคงจะพลัดกำจัดหนี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครฆ่าฟันวัณฬาจะฆ่าเสีย <bot>:ถึงลูกเมียไม่เอาไว้ให้ข่มเหง มารบพุ่งกรุงไกรมันไม่เกรง แม่ละเวงก็ไม่บอกจะออกตี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเอื้อนอรรถตรัสว่ามาแต่ไหน <bot>:เจ้าชื่อไรไม่รู้จักมาทักถาม อันเราหรือฤๅษีเป็นชีพราหมณ์ เที่ยวมาตามกิจกรมพรหมจรรย์ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุดาว่าคิดจะไปว่า <bot>:ให้ได้มาแนบข้างไม่ห่างเหิน หน่อกษัตริย์ตรัสล่อให้พอเพลิน ค่าเชิงเดินคงจะได้เป็นไรมี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอบังคมสมเด็จพระทรงภพ <bot>:อันเลิศลบธิบดินทร์ปิ่นมหา กำพลเพชรปิ่นเกล้าพระเจ้าอา ให้ทราบฝ่าบาทบงสุ์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เหมือนหมอขอแก้ที่แผลเจ็บ <bot>:แม่เมื่อยเหน็บอย่างไรหนอขอรักษา เฉลยไขพี่จะได้ประกอบยา กันโรคาไข้ใจไม่สบาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะให้พระธิดายุพาพักตร์ <bot>:จะเสียศักดิ์กษัตราน่าบัดสี แม้นมิให้ก็ไม่อยู่ในบุรี เสียดายฝีมือณรงค์ทรงกำลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดวันเจ็ดคืนแต่คลื่นซัด <bot>:นางกษัตริย์โศกศัลย์เฝ้ากันแสง เห็นมัจฉาปลาร้ายขึ้นว่ายแซง ยิ่งแสยงสยองเกล้าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างรำทวนสวนแทงแผลงกำซาบ <bot>:ทั้งดั้งดาบโดดฟาดเสียงฉาดฉับ ฝรั่งแขกแยกกันประจัญรับ ตีสำทับรบรุมตะลุมบอน ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีลูกเต้าเล่าก็พรากไปจากอก <bot>:เหมือนพรากนกพรากกานิจจาเอ๋ย จะออกป่าคาไม้พอไม่เคย โอ้ใครเลยเขาจะมาพยาบาล | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำลึกเห็นเช่นเคยมาเลยลับ <bot>:จะรอดกลับเป็นหรือจะสูญไฉน นิจจาเอ๋ยเคยสนิทร่วมจิตใจ เมื่อชิงชัยช่วยระวังเป็นกังวล | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นไปไปใจแตกลงแหกคอก <bot>:ปะเตะปลอกต้ำผางวางจนเหลิง ควาญหมอรอไม่ติดเห็นผิดเชิง จะเปิดเปิงเข้าป่าไปท่าเดียว | สุภาษิตสอนหญิง | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันที่จริงสิงหลมณฑลทวีป <bot>:ได้ชูชีพชนชาติศาสนา แต่ทวดเฒ่าเหล่ากอต่อต่อมา เมืองลังกาก็มากลับลอยลับลิบ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเราเล่าไซร้ก็ไม่โกรธ <bot>:ไม่ถือโทษดอกอย่าอางขนางแหนง แม้นซื่อสัตย์สุจริตไม่คิดแคลง อย่าระแวงว่าจะคิดแกล้งบิดเบือน ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกวิเสทจัดแจงแต่งสำรับ <bot>:มาคั่งคับตั้งเคียงเรียงถวาย ให้ขบฉันวันละสองเวลาราย ฉันสบายเอมโอชโภชนา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งช้างม้าข้าเฝ้าเขาถวาย <bot>:ค่อยมากมายพรายแพร่งแถลงไข ปลูกประทับพลับพลาพนาลัย เสนาในให้เข้าเฝ้าเหมือนเจ้านาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกใบเสาชาวด่านยิงต้านรับ <bot>:ดูกลอกกลับกลางชลาแล่นฝ่าฝืน จนค่ำพลบรบรุดไม่หยุดปืน เสียงครึกครื้นคลื่นลมระดมดัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัสกันนั้นพึ่งรุ่นชมบุนนาค <bot>:นิยมอยากยิ้มแย้มเหมือนแก้มหญิง ผลไม้ใกล้ทางม่วงปรางปริง ร่วงหล่นกลิ้งเกลื่อนกลาดดาษเดียร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มูรหุ่มคุมทหารเข้าด้านซ้าย <bot>:ข้างขวาฝ่ายบังอลูเข้าจู่จับ หัศเกนเจนจบเข้ารบรับ สมทบกับมะลิปาสารวัด | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์อภัยมุนีนาถ <bot>:ยุรยาตรอ่าองค์จากโรงฉัน ชฎากลีบจีบจัดกระหวัดพัน สะพักผันเบื้องเฉวียงเรียบเรียงงาม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญกัลยาว่าพี่รู้ <bot>:ใจเจ้าอยู่มาแต่ไรมิได้หมอง ว่าเจ้าเหมือนนพคุณสกุลทอง ที่จะหมองมัวไปนั้นไม่มี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาเตือนตีสีข้างผางถนัด <bot>:ทำจุกอัดอั้นใจไม่กระดิก เขาจี้จิ้มทิ่มพุงสะดุ้งพลิก หัวเราะริกรื้อกลับนั่งหลับตา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากเขาเจ้าประจัญเสียงครั่นครึก <bot>:เข้าดงลึกแดนด่านห้วยธารไศล เป็นป่าหลวงจวงจันทน์พรรณดอกไม้ ทั้งเปลือกใบรากหอมมีพร้อมเพรียง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราเมืองกาศึก <bot>:ขอตรองตรึกจะปรึกษามเหสี อีกสามวันเชิญท่านมาอย่าช้าที การอันนี้สุดแท้แต่แม่เรือน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงว่าน่าสมเพชพระเชษฐา <bot>:จะตรึกตราโกรธขึ้งไปถึงไหน แต่ดาบตัดกัทลียังมีใย หรือตัดใจขาดเด็ดไม่เมตตา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระกาลด่านในไพร่ทั้งหลาย <bot>:ที่เหลือตายหลายหมื่นคืนไปหมด ต่างรับสั่งพรั่งพร้อมน้อมประณต จากบรรพตหมายมุ่งไปกรุงไกร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ทรงสั่งกรมท่า <bot>:จัดเภตราทั้งพหลพลขันธ์ เราจะไปเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ในเจ็ดวันจะข้ามฝั่งไปลังกา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่ <bot>:เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับแทบแนบทรวงพระนางนาฏ <bot>:ท้าวอินณุมาศปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ แล้วฟันฟืนก่อไฟใส่เชิงกราน ให้เยาวมาลย์ผิงเปลวพระเพลิงพลัน | สิงหไกรภพ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่ไปเมืองผลึกเหมือนนึกหมาย <bot>:ลมพระพายพัดกระทั่งเข้าฝั่งฝา ถึงปากน้ำก็พอย่ำสนธยา พลางขึ้นหาขุนด่านชานบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างทูลลาพระทรงเดช <bot>:จากนิเวศน์นครินทร์สิ้นทั้งผอง เชิญราชสารไปลงเรือหงส์ทอง ต่างแล่นล่องใช้ใบไปลังกา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระพายชายเฉื่อยเรื่อยเรื่อยริ้ว <bot>:หนาวดอกงิ้วงิ้วออกดอกไสว เกสรงิ้วปลิวฟ้ามายาใจ ให้หนาวในทรวงช้ำสุดกล้ำกลืน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นงลักษณ์อัคเรศอยู่เขตค่าย <bot>:เราเป็นชายไปถึงพระมเหสี จะพูดจาปราศรัยก็ไม่ดี ครั้นจะมิเจรจาก็น่าชัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสุริยงลงลับพยับฟ้า <bot>:ดวงดาราแจ่มกระจ่างกลางเวหน บาทหลวงส่องกล้องคู่ดูฤกษ์บน พร้อมพหลพลยุทธ์ให้จุดไฟ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพลิงสว่างกลางวันเป็นควันกลุ้ม <bot>:ชาวด่านรุมกันมาดับอยู่สับสน ก็ขึ้นฝั่งวารีทั้งสี่คน สำเภายนต์โทรมลงในคงคา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิณพาทย์ฆ้องกลองประโคมเสียงโครมครื้น <bot>:ระดะดื่นดาษดาทั้งหน้าหลัง ถึงแพจอดทอดท่าตรงหน้าวัง พร้อมสะพรั่งนักสนมกรมใน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกณฑ์กำปั่นพันลำประจำครบ <bot>:มีเครื่องรบทุกหมู่ธนูศร เหวยเสนาเร่งรัดจัดนิกร เป็นการร้อนอย่าช้าในห้าวัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกสาวชาวแม่จะแก้ไข <bot>:กูจะให้เป็นพระมเหสี ถึงแม้นอ้ายมังคลามิปรานี กูจะตีด้วยกระบองเหล็กสองตึง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก่อนนั้นขวัญเมืองเฝ้าเคืองขัด <bot>:สารพัดที่จะวอนไม่ผ่อนหา ทีนี้หมดมลทินที่นินทา เจ้าจะว่าเป็นอย่างไรจะใคร่ฟัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเลี้ยงไว้ดอกจึงได้โยธาหาญ <bot>:ช่างว่าขานมิได้อายเท่าปลายผม ช่างโง่เง่านี้เป็นท้าวพระยางม พูดไม่สมแล้วมาเชื่อแต่คุณมี | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงพระมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำราญกิจอิ่มเอมเกษมสันต์ อยู่เกาะแก้วพิสดารสำราญครัน ครบสามวันแล้วจะลาพระอาจารย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพี่พราหมณ์จินดากับข้านี้ <bot>:ร่วมชนกชนนีกันแน่หรือ ท่านรู้เห็นเหตุผลแต่ต้นมือ ช่วยเล่ารื้อเรื่องหลังให้ฟังความ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์ถวายน้ำสังข์ยังพระหัตถ์ <bot>:หน่อกษัตริย์ทรงเสวยเสยเกศา พรหมณ์ก็อ่านมนต์พราหมณ์ตามตำรา พวกโหราตั้งพระเต้าเสาวคนธ์ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนเคยศึกฝึกคล่องทำนองยุทธ์ <bot>:ถืออาวุธดั้งดาบกำซาบสาย หน่อกษัตริย์จัดแจงแกล้งแปลงกาย ให้ละม้ายเหมือนอ้ายม้าใช้มา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านฟังดังหนึ่งได้ชัยชนะ <bot>:สาธุสะศึกเสือเหลือขยัน ไม่กลัวใครได้ครูจะสู้กัน ไล่ห้ำหั่นกินดิบในพริบตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จักเจียนจอมปลวกเตี้ย <bot>:เติมภู- เขาแฮ ดีแต่แล่เนื้อหนู เพิ่มช้าง เบียนเบียดเจียดพิษงู เพิ่มพิษ นาคนา อุตริรองน้ำค้าง ใสซ้ำสาคร ฯ | โคลงโลกนิติ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงเนื้อเบื้อเสือสีห์หมูหมีเม่น <bot>:ต่างตื่นเต้นแตกเตลิดระเสิดระสัง ทั้งนกหกตกร่วงจากรวงรัง ด้วยเสียงสังข์เสียงกลองก้องกังวาน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเชื่อถือมิได้แหนงระแวงจิต <bot>:เห็นสมคิดท่านการุญบุญนักหนา แล้วไปนั่งยังแท่นท้ายเภตรา กับท่านอาจารย์ครูพลางดูดาว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอัยกีแกตีอก <bot>:ตาอย่างกพูดเพ้อละเมอฝัน เมื่อครั้งก่อนมันต้อนไปตามกัน ขังไว้ชั้นเชิงชลาเมืองป่าตาล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเวียงวังทั้งสามถามอำมาตย์ <bot>:ว่าหน่อนาถกับลูกชายตามผายผัน ต่างตกใจไม่อยู่ช้ารีบพากัน ลงกำปั่นคนละลำล่องน้ำไป | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนด่านแจ้งบอกเข้าไปในนิเวศน์ <bot>:นำเอาเหตุเรื่องราวไปกล่าวหนา กับท่านขุนเสนีผู้ปรีชา ให้ทูลฝ่าบาทบงสุ์ดำรงวัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เดิมมีต้นข่างข้า <bot>:คบสุด สูงแฮ หญิงหนุ่มว่าหากบุรุษ ร่างเถ้า ขึ้นตลอดเสมอคุดร์ คบกิ่ง นั้นพ่อ เราจักยอมยอบเข้า คู่ห้องแห่งสถาน | นิราศวัดรวก | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับเช็ดหน้ายาดมพระชมชื่น <bot>:ยิ่งหอมรื่นก็ยิ่งรักสมัครสมาน คิดถึงปล้ำรำภาที่ป่าตาล ยิ่งซาบซ่านเสียวทรวงจนง่วงงง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะเจ้าพรรณลูกไม้ไม่ไกลต้น <bot>:มันร่วงหล่นอยู่ริมกิ่งจริงจริงหนอ มิเสียแรงเกิดกับต้นเจ้าผลยอ พลางพูดพ้อกันพอให้ใจสบาย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้บ่ายเรือเข้าไปที่ชายตลิ่ง <bot>:เห็นคนวิ่งเร็วรี่ขมีขมัน ขอเดินสารท่านด้วยช่วยชีวัน นายกำปั่นถึงท่าให้ซาใบ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอ่านมนต์ฝนลมระดมพัด <bot>:เป็นเมฆกลัดกลุ้มมัวทั่ววิถี สลัดหลุดผุดลุกไล่คลุกคลี ชิงกระบี่พลไพร่แล้วไล่ฟัน | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าพี่นี้จะลาแล้วหนาน้อง <bot>:แม่อยู่ห้องคูหาต่างอาศรม ทรงสิกขาอย่าให้ผิดในกิจกรม จะได้พรหมนิพพานสำราญใจ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปืนจังกาหน้าท้ายทั้งรายข้าง <bot>:เกณฑ์ลูกจ้างจีนไทยพวกไหหลำ ให้ทำค่ายรายตั้งล้วนถังน้ำ ตลอดลำสำหรับไว้ดับเพลิง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชประสาทสั่ง <bot>:ทหารทั้งไพร่นายทั้งซ้ายขวา เอาปรอทหยอดหูดูปัญญา เก็บฟางหญ้าฟืนตองสำรองไว้ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพาสูรกลัวจะเสียมิ่งเมียรัก <bot>:แกล้งหน่วงหนักผันแปรพูดแก้ไข แสนสงสารมารพหลสกลไกร ที่จำใจมาด้วยจะม้วยมรณ์ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะทำศึกนึกดูอดสูสุด <bot>:เหมือนมนุษย์ทุจริตผิดวิสัย แม้นจะทำตามจิตที่คิดไว้ เสียผู้ใหญ่ญาติวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะจะยกเมืองให้พูดไขสือ <bot>:เราไม่ถือดอกอย่าสวดมาอวดผี เอาไว้หลอกทารกยกคดี มันก็มิอยากเชื่อเหลือจะฟัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยรู้สึกปรึกษาพวกข้าเฝ้า <bot>:ที่นี้เราวังเวงแล้วเองเอ๋ย ใครจะกู้บุรีไม่มีเลย เสียลูกเขยคนนี้เหมือนชีวิต | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครค้อนเคืองชำเลืองพิศ <bot>:ระรื่นฤทธิ์รสสุคนธ์ต้องมนต์ขลัง ให้เสียวซาบปลาบปลื้มจนลืมชัง เห็นเปล่งปลั่งพรั่งพร้อมละม่อมละไม | พระอภัยมณี | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเดือดด่าราหูตรีเมฆด้วย <bot>:น้อยหรือช่วยกันรบคบฤๅษี คงเห็นกันมันกับกูได้ดูดี เหวยมนตรีเร่งรัดไปจัดทัพ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยขับม้าออกหน้าทัพ <bot>:เข้ารบรับเปรียบเหมือนงูเข้าสู้หมอ พลไพร่ฝ่ายฝรั่งไม่รั้งรอ บ้างแข็งข้อวิ่งกลมระดมยิง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรารบสู้กู้เมืองช่วยเปลื้องทุกข์ <bot>:ได้ผาสุกสืบสมบัติพัสถาน เห็นทรงฤทธิ์บิดายุพาพาล จะประทานรางวัลเป็นมั่นคง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าเข้าใจที่ในเหตุ <bot>:พลางน้อมเกศทูลแจ้งแถลงไข ต้องคิดรับกันที่ท่าชลาลัย ถึงศึกใหญ่เราอยู่บกเหมือนนกบิน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางตรัสถามความสองพี่น้องน้อย <bot>:นางค่อยค่อยทูลกระซิบอุบอิบเสียง หม่อมฉันรักจักใคร่เอาไว้เลี้ยง แต่เธอเลี่ยงหลีกไปไม่ไยดี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนีรีบรัดไปจัดของ <bot>:ขนมากองตามที่ขมีขมัน บ้างสานแผงตรุยาสารพัน ทาน้ำมันพร้อมพรั่งมาตั้งราย ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยพึ่งบุญพูนสวัสดิ์เหมือนฉัตรแก้ว <bot>:พระทิ้งเมียเสียแล้วไม่กลับหลัง ละลูกรักอัคเรศนิเวศน์วัง ไม่เหลียวหน้ามาสั่งเมียมั่งเลย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเขารักหากว่าข้าพเจ้า <bot>:ไม่รักเขาฆ่าได้ให้เป็นผี แม้นรักเขาถ้าจะฆ่าก็ปรานี เห็นเต็มทีทำใครไม่ได้เลย ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงท่านยายนายวิเสท <bot>:ครั้นสุริเยศบ่ายคล้อยก็คอยหา อีกระจงเป็นกระไรมิใคร่มา จึงสั่งข้าคนใช้ให้ไปตาม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างวางจอบตอบน้องแล้วย่องย่าง <bot>:เข้าใกล้นางกัลยาแล้วว่าขาน หม่อมทั้งสี่นี้หรือขาตระลาการ เมื่อเย็นวานนี้ให้พาฉันมาคุม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้นั่งยามตามไฟอย่าได้หลับ <bot>:ตรวจกำชับอสุรินสิ้นทั้งหลาย ต่างรับสั่งทั้งสี่เสนีนาย ไปบาดหมายหมู่หมวดเที่ยวตรวจตรา | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพี่พราหมณ์จินดากับข้านี้ <bot>:ร่วมชนกชนนีกันแน่หรือ ท่านรู้เห็นเหตุผลแต่ต้นมือ ช่วยเล่ารื้อเรื่องหลังให้ฟังความ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่เลี้ยงรู้เล่ห์เสน่หา <bot>:จะวางยาแก้ไขเสียให้หาย แล้วทูลว่าหน้าไข้ไม่สบาย อย่าวุ่นวายพรุ่งนี้พี่จะไป | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพระกูรู้หรือไม่หวาอ้ายแขก <bot>:มาช่วยแบกช่วยหามตามวิถี เองจงกลับใจมาเถิดหวาดี จะได้มีความสุขไม่ทุกข์ทน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลผลึกฮึกฮักเข้าหักหาญ <bot>:ขึ้นตึกกว้านเก็บทรัพย์ดูสับสน ประตูปิดติดคุกวิ่งซุกซน จะขึ้นบนลงล่างตารางล้อม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นกิริยาว่าอ้ายนี่ <bot>:ดูท่วงทีจะพะวงเห็นหลงใหล จำจะคิดถ่ายถอนที่อ่อนใจ ลุกเข้าไปท้ายบาหลีที่ประทม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นปราสาททรงฤทธิ์บิตุเรศ <bot>:นางก้มเกศอภิวันท์ด้วยหรรษา ทูลสนองสองกษัตริย์ขัตติยา ลูกจะลาออกไปเล่นอุทยาน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นห้องถํ้านํ้าพุทะลุลั่น <bot>:ไหลกระชั้นกระโชกฟาดฉะฉาดฉาน ทั้งสององค์สรงนํ้าเล่นสำราญ ลงท่องธารธาราเก็บมาลี | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งว่าพ่อเป็นหน่อกษัตริย์ศักดิ์ <bot>:จงรู้จักกันไว้เถิดประเสริฐศรี อันบ้านเมืองก็จะได้เป็นไมตรี ถ้าแม้นมีทุกข์ถึงได้พึ่งกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พูดกันเสร็จแล้วคำนับกลับปราสาท <bot>:กำนัลนาฏตามไปทั้งซ้ายขวา ขึ้นนั่งแท่นแสนสบายได้ตำรา ท้าวเธอปราโมทย์กระหยิมอิ่มพระทัย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำเสงี่ยมเจียมตัวผัวไม่เห็น <bot>:ดูเหมือนเช่นปากว่าตาขยิบ ครั้นว่าเขาเข้าใจรู้ไหวพริบ ก็ต้องริบต้องร้างระคางแคลง ฯ | สุภาษิตสอนหญิง | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนตกลึกล่วงทางถึงบางโฉลง <bot>:เปนทุ่งโล่งลานตาล้วนป่าแขม เหงือกปลาหมอกอกกกับกุ่มแกม คงคาแจ่มเค็มจัดดังกัดเกลือ | นิราศเมืองแกลง | 71 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.