text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาว่าหม่อมฉันฝันประหลาด <bot>:ว่าฟ้าฟาดเปรื่องเปรี้ยงวังเวียงไหว แต่ขวานฟ้ามาเหมือนแก้ววับแววไว วาบเข้าในปากกลืนพอตื่นนอน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนักสิทธ์พระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:เห็นหลานรักมาประณตบทศรี จึงปราศรัยไต่ถามตามคดี ในธานีเวียงวังเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไม่ให้ไปจริงจะทิ้งน้อง <bot>:ฉันจะต้องเชิญพระองค์ทรงพระแสง ตัดศีรษะฉะเชือดให้เลือดแดง สิ้นเรี่ยวแรงแล้วเมื่อไรจึ่งไคลคลา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำสำคัญผิดอั้นอ้น <bot>:ถึงอับจนจำเราจะเปาปี่ จึงสั่งพระอนุชาอย่าช้าที เร่งเอาขี้ผึ้งปั้นปิดกรรณไว้ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายอิศโรท้าวโกสัย <bot>:จึงจัดให้พวกพหลเร่งขนของ เครื่องเสบียงเลี้ยงดูทุกหมู่กอง ทั้งข้าวของจัดให้ลงไปพลัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาวาโหมรุกโรมไล่ <bot>:ฟันนายไพร่ล้มตายพลัดพรายหนี จนมืดมนคนเป็นไม่เห็นมี กลับมาที่หน้าป้อมพรักพร้อมกัน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะวันรอนอ่อนอับพยับคํ่า <bot>:ถึงห้วยนํ้าเหวธารละหานไหล เห็นหว่างเวิ้งเพิงผาพฤกษาไทร มีหินใหญ่อย่างบัลลังก์น่านั่งนอน | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกลมแดงแคลงคลื่นทะมึนมืด <bot>:เป็นเกลียวยืดใหญ่กลิ้งเท่าสิงขร เยือกเขยื้อนเคลื่อนโขยดโลดกระดอน กำปั่นคลอนโคลงป่วนซุนซวนเซ | พระอภัยมณี | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปริงปรางลางสาดผลกลาดกลุ้ม <bot>:แลเป็นกลุ่มสุกดีล้วนสีเหลือง ระย้าย้อยห้อยงามอร่ามเรือง ตัดติดเนื่องตามทางกลางอรัญ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้ทัพยับแยกแตกตลบ <bot>:เรามาพบพ่ายแพ้ต้องแก้ไข เดิมสัญญาว่าขานประการใด จงว่าไปตามจริงทุกสิ่งอัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามแม่น้ำลำคลองทั้งสองฟาก <bot>:ถึงจะอยากก็อย่าตักเอาภักษ์ผล ต่อเจ็ดวันจึงจะหายในสายชล อย่าให้คนกินอาบจงปราบปราม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรุดนั่งคลั่งจิตพลางพิศพักตร์ <bot>:สงสัยนักซักถามตามประสงค์ เจ้าเป็นหญิงนี่ทำไมไม่รักองค์ ไยอนงค์จึงมาชวนให้ยวนยี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางค่อนว่าน่าเบื่อพระเชื่อรูป <bot>:จนเกินซูบแล้วน่าเลือดตาไหล พระว่าเปล่าเล่าก็ดีแต่นี้ไป ฉันมิได้เป็นหม่อมห้ามอย่าลามลวน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีกรุงกษัตริย์ <bot>:มาถึงวังยังประหวัดถวิลหา เห็นเจ้าพราหมณ์งามติดนัยน์ตามา เข้าไสยายามค่ำยิ่งรำจวน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำพวกหนึ่งตัวเป็นปลาหน้าเหมือนค่าง <bot>:มีต่างต่างตามกันว่ายหันเห อันฝูงสัตว์น้อยใหญ่ในทะเล เหลือคะเนมากมายมีหลายพรรณ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เรือใช้ใหญ่น้อยสักร้อยเศษ <bot>:คอยฟังเหตุเช้าเย็นก็เห็นหาย หมอดูดีที่ไหนก็ให้ทาย ว่าไม่ตายแต่จะมายังช้านาน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามทีมิถูกรับลูกได้ <bot>:ด้วยว่องไวไสสิงห์วิ่งถลัน จะฆ่าเสียเมียพี่ทั้งมีครรภ์ เข้าตีรันนางผกาตกพาชี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระกฤษณารีบมาก่อน <bot>:เจ้ามังกรมะหุดตามพราหมณ์ยุขัน กับเสนามาข้างหลังสิ้นทั้งนั้น สิบห้าวันทันฝรั่งพวกลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชมชื่นยื่นเล็บเก็บนางคลี่ <bot>:ให้สุนีบาตชมแซมผมหอม นางเก็บจันทน์คันธรสประณตน้อม ถวายจอมกษัตริย์ตรัสชมเชย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกน้อยกลอยใจจะได้พึ่ง <bot>:ไม่ดื้อดึงดอกจะฟังท่านสั่งสอน ใช่จะดิ้นสิ้นชีพอย่ารีบร้อน นางผันผ่อนเพทุบายให้ตายใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชื่อพระมังคลานราราช <bot>:นางมอบราชสมบัติเหมือนมาดหมาย เลี้ยงเป็นบุตรสุดสวาทไม่คลาดคลาย ไร้สืบสายสุริย์วงศ์เป็นพงศ์พันธุ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกหน้าหอตึกก่อใต้ต้นสน <bot>:เสียงผู้คนมากมายมองซ้ายขวา เห็นองค์ท้าวเจ้าประเทศเสด็จมา พราหมณ์พฤฒาดีใจลงไปรับ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดแท้แต่เราเกี้ยวเขาบ้าง <bot>:พบแต่นางตัวดีไม่มีผัว ยิ่งไม่ปล้ำยำเยงด้วยเกรงกลัว ยิ่งเล่นตัวนี่กระไรเจ็บใจจริง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาวาโหมผู้เรืองฤทธิ์ <bot>:ท่านจะคิดหักหาญสถานไหน จะรบราฆ่าฟันไม่บรรลัย ราวกับได้พรประสิทธิ์พระอิศรา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชักเพลาใบใส่เสาแล่นก้าวเฉียง <bot>:ออกแล่นเรียงข้ามไปไอศวรรย์ สองเดือนครึ่งลุถึงนิเวศน์พลัน แล้วพากันเข้าวังทั้งอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารพระผู้ผ่านกำพลเพชร <bot>:เธอทราบเสร็จตรองการในสารศรี จึงเอื้อนอรรถตรัสพลันในทันที คงจะมีแยบยลกลอุบาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนยักษีผีเสื้อมันเหลือร้าย <bot>:ถึงไม่ตายกลางทางก็คางเหลือง มรคาสารพัดจะขัดเคือง อยู่ข้างเบื้องบูรพาจงคลาไคล | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรบุตรยักษ์มักโมโห <bot>:ขับสิงโตรำทวนสวนถลา เข้ารบรับทัพท้าวเจ้าคุลา ปะทะท่าแทงฟันประจัญบาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงลำกำปั่นมิทันช้า <bot>:เอาสาราแจ้งการแล้วขานไข พระรับพลางทางคลี่ออกทันใด แล้วอ่านในเรื่องลิขิตของบิตุรงค์ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเป็นที่พึ่งพักสำนักญาติ <bot>:จะตัดขาดเช่นสมเด็จพระเชษฐา ฉันก็ไม่ห้ามปรามตามศรัทธา แต่เห็นว่าห่วงใยหลายประการ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หมอแก้แผลศรถอนยาพิษ <bot>:ให้สนิทหายแผลเหมือนแต่หลัง พอเสียงโห่โยธาประดาดัง เห็นทัพทั้งเจ็ดเมืองมาเนืองนอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงขึ้นนั่งรถมีสารถี <bot>:ให้คลายคลี่พวกทหารชาญกำแหง ท้าวโกสัยขับม้าดูร่าแรง ใส่เสื้อแดงคล้ายกับท้าวเจ้าลงกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันมาหลอกบอกว่าผีห่าร้าย <bot>:ให้หญิงชายเฟื่องฟุ้งทั้งกรุงศรี ไม่ฆ่าฟันมันจะเคยเหวยมนตรี ไปจับชีเปลือยมาอย่าช้านาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพี่มิใช่แม่เป็นแต่พ่อ <bot>:จึงรั้งรอการศึกมาปรึกษา แม้คิดเห็นเป็นธรรม์เชิญวัณฬา ยกโยธามากระหนาบช่วยปราบปราม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาทอดท่าหน้าอ่าวแต่เช้าตรู่ <bot>:สังเกตดูไม่ถนัดยังขัดสน ถือสาตราถ้วนทั่วทุกตัวคน แต่ล้วนพลแขกชวามลายู ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงศักดิ์รักใคร่มิได้น้อย <bot>:จึงเศร้าสร้อยโศกาถึงวาลี แล้วพระองค์ทรงสั่งให้ตั้งแต่ง ศพตำแหน่งน้องพระมเหสี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนารีพี่เลี้ยงในวังราช <bot>:แสนสวาทพราหมณ์น้อยละห้อยหา ครั้นสิ้นแสงสุริยนสนธยา มาเฝ้าแก้วเกษราอยู่พร้อมกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัตถ์ประทับกับทรวงดวงสมร <bot>:พลางกล่าวกลอนกล่อมมิตรกนิษฐา โอ้ดวงเดือนเหมือนกับพักตร์พลักขณา เห็นสุดหาเทียมเทียบไม่เปรียบปาน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ด้วยพระมเหสีมีโอรส <bot>:เฉลิมยศฝ่ายหน้าชื่อวาโหม กษัตริย์สองครองพาราวาหุโลม เป็นสุขโสมนัสาทั้งธานี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอประทังนั่งได้จะไปเฝ้า <bot>:จริงนะเจ้าอนุกูลทูลฉลอง แล้วเข้าไปไสยาสน์ปราสาททอง พระเนตรนองชลนาถึงสามี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้กองร้อยลอยล่อมาพอพลบ <bot>:ก็พอพบทัพพระอภัยมณี ด้วยมืดค่ำสำคัญว่าทัพหลวง ก็ล่องล่วงเลียบคุ้งเข้ากรุงศรี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสตอบขอบคุณการุญรัก <bot>:พระนับศักดิ์สุริย์วงศ์ลงมาหา จะตามไปไม่ขัดพระอัชฌา ตามประสาซื่อตรงเหมือนวงศ์วาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างงามเกศเนตรรับกับขนง <bot>:พักตร์อนงค์เรือนผมก็คมสัน บ้างขาวผ่องสองสีฉวีวรรณ ล้วนรู้ชั้นเชิงฉลาดในราชการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโฉมยงทรงกระบองร้องว่ารับ <bot>:ทหารกลับราบเรียบเงียบสงบ บ้างตีฆ้องกองไฟจุดไต้คบ เห็นแต่ศพกลิ้งกลาดดาษดา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูไม้สูงฝูงนกวิหคจับ <bot>:บ้างเรียกรับร้องเร้าริมเขาเขิน นกแซงแซวแก้วกรอดพูดพลอดเพลิน ที่หว่างเนินนกยูงเป็นฝูงฟ้อน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตั้งนามตามวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ศรีสวัสดิ์จงขยับมารับขวัญ ให้บุตรีพี่ชื่อสร้อยสุวรรณ น้องชื่อจันทร์สุดากุมารี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีปรีดาว่าสาธุ <bot>:สืบอายุยืนยงอสงไขย แล้วเคลื่อนคลายหายวับไปฉับไว อโณทัยใสสว่างกระจ่างตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงมาช่วยด้วยเสียดายสหายรัก <bot>:จะเสียศักดิ์ท้าวไทครรไลหงส์ ให้จับหลานท่านยายอ้ายรามวงศ์ เอาจำลงเหล็กตรึงแล้วจึงมา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ากษัตริย์สั่งเสร็จเสด็จกลับ <bot>:อาทิตย์ลับแสงไปในเวหา ถึงนิเวศน์เวียงวังขึ้นปรางค์ปรา พร้อมคณานางเสนอบำเรอไท ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เห็นหญิงมาก็มากเป็นหลากหลาย <bot>:ไม่เหมือนสายสวาทนี้ไม่มีสอง ขอบารมีที่พึ่งเหมือนหนึ่งตรอง ให้ได้ครองคู่เคียงเรียงอนงค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมสะพรั่งตั้งกันเป็นหลั่นลด <bot>:ทั้งเรือบดเรือแพนดูแน่นหนา บาทหลวงแล่นไปข้างหลังค่อยรั้งรา พวกโยธาฮึกหาญจะราญรอน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสตอบชอบแล้วขอเชิญท่าน <bot>:ไปด้วยกันที่ปรางค์มาศปราสาทขวา เอาราเมศหน่อกษัตริย์พระนัดดา ไปดูแก้วกัลยาในปรางค์ทอง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นท่านให้กำลังทั้งอาวุธ <bot>:จะต่อยุทธ์ชิงชัยได้อักโข เปรียบเหมือนถืออาญาสิทธิ์อิศโร มีเขนโล่บังตัวไม่กลัวใคร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นนานไปพลาดท่าเหมือนปลานก <bot>:จะคอยฉกให้ถนัดจับตัดหัว ถึงจะดีมาอย่างไรกูไม่กลัว ได้พันพัวเข้าเมื่อไรแล้วไม่ฟัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แค้นว่าพี่มีคู่ไม่อยู่ด้วย <bot>:จะสู้ม้วยมรณาให้อาสัญ ไปทูลให้อัยกีช่วยตีรัน ก็ผินผันพักตราไม่คลาไคล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม <bot>:ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน แต่ต้องตาพาใจอาไลยวรณ์ สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน | นิราศเจ้าฟ้า | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกประตูผู้คุมมันรุมจับ <bot>:เจ้าพราหมณ์รับรบฆ่าให้อาสัญ ฝ่ายยุพาผกาวิลาวัณย์ ถือเกาทัณฑ์รีบลงมาทรงรถ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ฟังลงนั่งนิ่ง <bot>:ไม่เห็นจริงสารพัดจึงตรัสเถียง แล้วว่าเจ้าเบาใจไม่ไล่เลียง เอาชื่อเสียงผู้ผัวหรือตัวใคร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายฝรั่งนั่งส่องกล้องสว่าง <bot>:เห็นหนทางสามโยชน์โขดไศล ออกน้ำลึกแล่นเลี้ยวเกี่ยวกันไป ไม่พบไม่กลับหลังตั้งแต่ตาม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายชาวบ้านว่าเห็นองค์นางนงลักษณ์ <bot>:อยากรู้จักเพราะจะใคร่ได้ไต่ถาม พระช่วยสอนรอนราญการสงคราม ให้ปราบปรามยุคเข็ญก็เป็นไร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ขวัญอ่อนนอนเถิดพี่จะกล่อม <bot>:งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว เป็นบุญเคยเชยชื่นระรื่นใจ พี่พึ่งได้ดอกฟ้าลงมาเชย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปิ่นเกล้าเจ้าพาราการะเวก <bot>:ให้องค์เอกโอรสทรงยศศักดิ์ มาผลาญเผ่าเหล่ากออ้ายทรลักษณ์ ให้สิ้นพรรคพวกฝรั่งเกาะลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชำเลืองสบหลบเลี่ยงเมียงชม้อย <bot>:ทั้งใหญ่น้อยน่ารักสมัครสมาน สักประเดี๋ยวเสียวมนต์ดลบันดาล ให้ซาบซ่านโศกศัลย์ถึงวัณฬา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนสงสารพราหมณ์น้อยไห้สร้อยเศร้า <bot>:ยิ่งเปลี่ยวเปล่าฤทัยใครจะเหมือน โอ้มารดาอาสัญได้สามเดือน บิดาเคลื่อนละลูกอาลัยลาญ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:มาเขียนหมายตามรับสั่งดั่งถวิล ให้ม้าใช้ไปถึงพราหมณ์สามบุรินทร์ ประเทศถิ่นบอกให้ทั่วทุกตัวนาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาเข็มตั้งลังกาสุธาทวีป <bot>:ให้เร่งรีบตัดละเมาะเกาะสิงขร ได้ลมคล่องล่องมาในสาคร ไม่หยุดหย่อนตั้งแต่มาสิบห้าวัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแต่งแต้มแนมเหน็บล้วนเล็บเขี้ยว <bot>:เราก็เกี้ยวลูกเสือเหลือผู้หญิง จะยุดหางร่างกลอนเฝ้าวอนวิง คงจะกลิ้งลงสักวันหนึ่งมั่นคง ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกเหมือนท่านบอกแจ้งแถลงเล่า <bot>:ข้าพเจ้าขอรับด้วยนับถือ จะตามไปทุกถิ่นให้สิ้นมือ ตาพราหมณ์ฮือเหมือนข้าเจ้าก็เศร้าใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแต่งเรือเร็วใช้ไปไต่ถาม <bot>:ก็ว่าสามพระองค์ทรงสิกขา เสด็จจากฟากฝั่งเกาะลังกา ไม่รู้ว่าจะไปหนตำบลใด | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะเจ้ากรรมทำเข็ญให้เป็นโทษ <bot>:เสียประโยชน์ญาติวงศ์เผ่าพงศา แต่ทราบข่าวเช้าค่ำกลืนน้ำตา เหมือนน้องฆ่าพี่นางให้วางวาย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันยกมาล้าเลื่อยล้วนเหนื่อยอ่อน <bot>:คงจะนอนหลับมากเหมือนซากผี กำหนดสามยามสงัดกำดัดดี ให้โยธีแยกยกเป็นหกทัพ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางหาเสนาผู้ใหญ่ <bot>:มาสั่งให้จัดพหลพลขันธ์ สักห้าหมื่นปืนรบให้ครบครัน ลงกำปั่นร้อยลำประจำการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:ประสานหัตถ์บังคมก้มเกศา พระหัสไชยกราบบาทกษัตรา พระพี่ยาไปดีอย่ามีภัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับทั้งพราหมณ์สามนายก็ร้ายกาจ <bot>:เคยองอาจออกศึกล้วนฝึกฝน ชำนาญในไตรเพทด้วยเวทมนตร์ ทั้งคงทนแทงฟันไม่บรรลัย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตั้งสัตย์ตัดขาดเสียชาตินี้ <bot>:ไม่ขอมีคู่ครองร่วมห้องหับ ขอพี่นางต่างพยานที่การลับ แม้กลายกลับก็มิใช่ใจสตรี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกว่าไม่ไปจากไม่อยากเชื่อ <bot>:น่าหยิกเนื้อหนักหนาจนขาเขียว สัญญาแน่แท้เที่ยงแล้วเลี่ยงเลี้ยว เฝ้าหน่วงเหนี่ยวนึกระแวงแคลงวิญญาณ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มารวบรวมโยธาได้ห้าหมื่น <bot>:ทหารปืนกริชดาบกำซาบสาย แต่เสนีที่กระจัดที่พลัดพราย จะเป็นตายมิได้รู้สักผู้คน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงละเมาะเกาะกาวินถิ่นผีเสื้อ <bot>:ต่างทอดเรือเรียงเรียงเคียงเคียงคั่น ขึ้นตักน้ำลำเลียงพร้อมเพรียงกัน ผีเสื้อมันได้กลิ่นก็บินมา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนรูปแต่งแป้งขมิ้นใส่กลิ่นหอม <bot>:ละมุนละม่อมเหมาะหมดมียศศักดิ์ ทั้งสาวแส้แลลออนรลักษณ์ อย่าหลงรักรูปเขาอย่าเบาความ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยเข้าไปฉุด <bot>:สินสมุทรกับพระพี่วิ่งหนีหญิง แต่พอออกนอกได้ดีใจจริง ขึ้นทรงสิงห์ทรงพระยาม้ามังกร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งเรียกน้องร้องว่าอย่าช้าอยู่ <bot>:แล้วเดินดูใครไม่สงสัยหมด ถึงท้ายเกรินเชิญองค์พระทรงยศ ขึ้นทรงรถแล้วก็กลับกองทัพชัย ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักสิทธ์เสนาบรรดาฉัน <bot>:อิ่มพร้อมกันในพลับพลาหลังคาสี แล้วก็ชวนกันคำนับรับสัพพี ตามวิธีนักพรตหมดทุกองค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คารมจัดขัดข้องเหมือนป้องโล่ <bot>:เรายิ่งโง่ก็ยิ่งใหญ่ไปทุกสิ่ง ยิ่งนึกไปใจอ่อนเฝ้าวอนวิง ฉันรักจริงเจียวนะจ๊ะยุพาผกา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันแกล้งไปบอกกล่าวให้เขารู้ <bot>:จะนั่งอยู่เหมือนจนพ้นวิสัย เองจะช่วยคิดอ่านสถานใด จงว่าไปให้กูรู้ปัญญา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนนงเยาว์เสาวคนธ์แบ่งพลทัพ <bot>:นายกำกับกองละพันล้วนขันแข็ง ห้าสิบสองกองสกัดคัดจัดแจง ตามตำแหน่งหนุนกันให้ทันที | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างงุ้มเงื้อมเลื่อมเหลือบเหมือนเคลือบขลับ <bot>:บ้างวาบวับวามแสงดูแดงก่ำ บ้างเหมือนแม้นแท่นแท่งดังแกล้งทำ มีธารล้ำน้ำพุโปรยปรุปรอย | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบ้านญวนล้วนแต่โรงแลสพรั่ง <bot>:มีของขังกุ้งปลาไว้ค้าขาย ตรงน่าโรงโพงพางเขาวางราย พวกหญิงชายพร้อมเพรียงมาเมียงมอง | นิราศภูเขาทอง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระองค์ทรงศีลนรินทร์ราช <bot>:ตรัสประภาษถามไต่พระทัยหวัง ถึงพระหน่อสุริย์วงศ์ดำรงวัง ไปยับยั้งอยู่หนตำบลใด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์ลั่นเลื่อนเดือนสว่าง <bot>:แจ่มกระจ่างดาวเคลื่อนทั้งเดือนฉาย น้ำค้างพรมลมเรื่อยเฉื่อยสบาย กระแสสายสาชลในวนวัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายว่าผู้อยู่รักษาอาณาเขต <bot>:ครั้นแจ้งเหตุบอกคนใช้ให้ผายผัน ไปกราบเรียนกรมท่าเสนาพลัน เอาความนั้นทูลองค์พระทรงชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:สุดสาครเสาวคนธ์วิมลโฉม ครั้นอุทัยไขสว่างนภางค์โพยม ทรงชโลมสายสหัสนที | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกประเทศเขตพาราระอายศ <bot>:ทั่วกันหมดตรอมใจแทบไผ่ผอม เหมือนกบเฝ้าชายกระแสจนแก่งอม ต้องอดออมเหมือนมดแดงแฝงอัมพวา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสกับหน่อนรินทร์สินสมุทร <bot>:เจ้ารีบรุดออกทางท่าชลาไหล สุดสาครต้อนพหลสกลไกร ยกออกไปทางบกวกถึงกัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายนิกรมชมว่าพระองค์คิด <bot>:สมเหมือนจิตข้าตรองไม่หมองศรี เด็กต่อเด็กช่างเป็นไรทำไมมี ใครไม่ตรีชาชั่วให้มัวมน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างปลอบตอบสมร <bot>:เธอทุกข์ร้อนเล่าแจ้งแถลงไข ชอบมิชอบตอบเล่นก็เป็นไร ไว้อาลัยล่อลวงดูท่วงที | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงท้าวไทให้มาขอคุณพ่อแม่ <bot>:ไม่แยแสแสนชาติไม่ปรารถนา ยังสั่งเหล่าบ่าวไพร่แม้นใครมา ถามให้ว่าลูกหลานท่านไม่มี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเร่งรัดหัศเกนลงเรือรบ <bot>:บรรจุครบเครื่องศัสตราล้วนกล้าหาญ ใส่เสื้อหมวกพวกละพันประจัญบาน เคียงขนานหนุนรับทัพลังกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกราบกรานมารดาประหม่าจิต <bot>:ให้เขินคิดอดสูไม่รู้หาย ทำบิดเบือนเชือนช้าระอาอาย หมอบชม้ายเบือนหน้าไม่พาที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขลุ่ยระนาดรำมะนาขัดหน้าทับ <bot>:ประสานรับไพเราะล้วนเหมาะเหมง สามกษัตริย์ทรงฟังให้วังเวง เสนาะเพลงดนตรีตีประจำ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตึกกว้านบ้านเรือนดูเกลื่อนกลาด <bot>:ปรางค์ปราสาทสูงเงื้อมดูเลื่อมเหลือง รัศมีสีทองสุกรองเรือง ใครเข้าเมืองนั้นตายสูญหายไป | พระอภัยมณี | 68 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.