text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ผูกพันฟั่นเฟือนด้วยเพื่อนหญิง <bot>:เฝ้าอ้อยอิ่งอำลาน้ำตาไหล ที่ลางนางทำกระบวนรำจวนใจ เหลืออาลัยแลหาน้ำตาคลอ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่พระองค์ทรงศักดิ์รักแต่ทรัพย์ <bot>:ทำให้หลับแล้วก็ริบให้ฉิบหาย จะผูกมิตรชิดเชื้อก็เหลืออาย ถึงวอดวายไว้ชื่อให้ลือชา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่ต้องไฟกรดหมดทั้งนั้น <bot>:อันผิวพรรณแสบร้อนก็ผ่อนหาย ที่ถูกมากเหลือทนกระวนกระวาย ออกตากสายฝนเบาบรรเทาลง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คะนึงน้องสองสุดานิจจาเอ๋ย <bot>:เมื่อไรเลยจะได้ชิดสนิทสนม เสนหาอาวรณ์ร้อนอารมณ์ จะบรรทมมิใคร่หลับทุกข์ทับทรวง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเจ้ากรุงผลึกราชประสาทให้ <bot>:บิดาได้สู่สมภิรมย์ขวัญ ทูลแถลงแจ้งจริงทุกสิ่งอัน เห็นดุดันเหลือเด็กดังเหล็กเพชร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุลาลีวันมีครรภ์อ่อน <bot>:สุดสาครเขาจะไปก็ใจหาย เห็นง่วงเหงาเศร้าหมองคอยน้องชาย ทำเดินกรายเข้าไปใกล้ก็ไม่ทัก | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างขยับแล้วกลับถอย <bot>:ยึดไว้หน่อยเถิดพ่อคุณพ่อทูนหัว พระหน่อไทไปรับยักษ์กลับตัว ขุนนางกลัวล้มลุกลงคลุกคลาน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอู่ทองสองอู่เป็นคู่กัน <bot>:ทุกคืนวันเวียนระวังเป็นกังวล ฯ จะกลับกล่าวเจ้าลังกาอาณาเขต ปิ่นประเทศแว่นแคว้นแดนสิงหล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ดูดวงสุริฉายก็บ่ายคล้อย <bot>:ชวนพุ่มน้อยจากศาลาที่อาไศรย ออกพ้นย่านบ้านบางลมุงไป ค่อยคลายใจจรเลียบชลามา | นิราศเมืองแกลง | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าหุโลมโรมวิสัย <bot>:ฝรั่งใหญ่มุระหงิดอดิศร ถึงเวลาออกพระโรงอลงกรณ์ ให้ราษฎรเฝ้าแหนแสนสบาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามปลื้มพี่นี้ร่ำปล้ำแต่ทุกข์ <bot>:สุดจะปลุกใจปลื้มให้ลืมหลัง ขออารักษ์หลักประเทศนิเวศวัง เทพทั้งเมืองฟ้าสุราไลย | นิราศเมืองแกลง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกมาตักน้ำในลำคลอง <bot>:ชโลมสองกระษัตริย์รื่นชื่นทั้งขัน แล้วรดให้ไพร่พลคบทั้งนั้น ก็พากันฟื้นสมประดีมา ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกนั่งง่วงคอยสังเกตหาเหตุผล คิดจะเข้าตีด่านชานกำพล ให้ร้อนรนอกใจไม่สบาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าเราดีมีจิตคิดอุปถัมถ์ <bot>:กุศลล้ำเลิศเท่าภูเขาหลวง จะปรากฏยศยิ่งสิ่งทั้งปวง กว่าจะล่วงลุถึงซึ่งพิมาน | สุภาษิตสอนหญิง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอบวชเรียนเขียน ก ข ต่อหนังสือ <bot>:ทำเป็นฤๅษีมั่งได้นั่งฉัน ไม่กินนกกินปลาสารพัน พระทรงธรรม์โปรดข้าดังว่าวอน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสิงหไกรภพเคารพรับ <bot>:จะยกทัพรีบตามความประสงค์ ชุลีลาฝ่าพระบาทมาตุรงค์ มาขึ้นทรงอินทรีมีกำลัง | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครฟังเหตุเทศนา <bot>:เอาปัญญาค่อยระงับให้ดับสูญ พอจบคำธรรมขันธ์อันจำรูญ จึ่งกราบทูลลาองค์พระทรงฌาน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ทรามวัยไม่แถลงให้แจ้งเรื่อง <bot>:มาขัดเคืองคิดอางขนางหนี ด้วยสาราน่าแค้นแสนทวี เหตุทั้งนี้ก็เพราะลูกต้องถูกมนต์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายชีเปลือยเหนื่อยอ่อนลงนอนนิ่ง <bot>:ครั้นรับจริงกลัวจะสั่งให้สังหาร แกล้งบิดเบือนเหมือนเป็นไข้ไม่ให้การ ทำสะท้านเทิ้มเทิ้มระเริ้มริก | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเครื่องแต่งแป้งน้ำมันมุ้งหมอนเสื่อ <bot>:ขนลงเรือเรียกข้าหน้าเป็นหลัง ลงลำทรงหงส์สุวรรณบัลลังก์ ลำที่นั่งสินสมุทรเรือครุฑบิน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางบังคมบรมนาถ <bot>:อันโรคราชธิดาจะช้าหาย ถึงจะแก้แต่ไข้ก็ไม่คลาย ด้วยโรคร้ายรวนเรรำเพรำพัด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศพอสูรมูลกองเต็มท้องทุ่ง <bot>:บ้างไส้พุงเรี่ยรายทั้งซ้ายขวา ที่เหลือตายนายทัพกลับเข้ามา พยนต์พระยาธรทะยานผลาญชีวัน ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเจดีย์วิหารเปนลานวัด <bot>:ในจังหวัดวงแขวงกำแพงกั้น ที่องค์ก่อย่อเหลี่ยมสลับกัน เปนสามชั้นเชิงชานตระหง่านงาม | นิราศภูเขาทอง | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่เมืองเซ็นก็เป็นสุขไม่ทุกข์ร้อน <bot>:ชาวนครอิ่มเอมเกษมศรี บริบูรณ์มั่งคั่งทั้งบุรี พอเป็นที่สุโขมโหฬาร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้แก้มเอ๋ยเคยแต่งเอาแป้งลูบ <bot>:จะต้องจูบเสียแล้วแก้มไม่แจ่มใส อกเอ๋ยอกปกป้องประคองไว้ จะถูกไม้มือน่วมบวมระบม | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเหลียวเห็นเป็นโมโหพาโลว่า <bot>:แค้นหนักหนานอกรีตมากีดขวาง เข้าชิงรูปลูบแลดูแผลพลาง ยังกระจ่างแจ่มดีไม่มีช้ำ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงคิดร้ายหมายสู้กูหรือนี่ <bot>:ว่าไม่มีวาสนาอาชญาสิทธิ์ ขืนขัดขวางทางไว้มึงไม่คิด ประเดี๋ยวนี้ชีวิตจะวายวาง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงโลก <bot>:ไม่วายโศกแสนเทวษถึงเชษฐา บรรทมตื่นแต่งองค์อลงการ์ ออกนั่งหน้าพระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปางพระองค์ผู้ดำรงบุรีรัตน์ <bot>:โองการตรัสการศึกแล้วปรึกษา ว่าทางบกเราก็มั่นกันพารา แต่ทางท่าชลธีไม่มีใคร | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างตั้งเตาเอาลูกปรายกรวดทรายคั่ว <bot>:หลอมตะกั่วคอยสาดเหมือนมาดหมาย ส่วนสามนางต่างแต่งแปลงเป็นชาย ขึ้นเดินกรายตรวจพลบนกำแพง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเขยเราเหมือนเจ้าว่าจะปรากฏ <bot>:เฉลิมยศในตระกูลไม่สูญหาย พอรุ่งแจ้งแสงตะวันพรรณราย เราผันผายพาธิดาจากธานี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาขึ้นรถบทจรจากนิเวศน์ <bot>:ทั้งบิตุเรศนางพระยาอัชฌาสัย เสด็จส่งเขยขวัญด้วยทันใด ตามลงไปถึงท่าหน้าสันดอน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขยับซ้ายย้ายตามด้วยความรัก <bot>:หรือจะชักย้ายทางไปข้างขวา คอยตามไปไม่ขัดหัทยา กุมารารู้ทีก็ดีใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังมเหสี <bot>:ว่ายายนี่แกจะบาปพูดหยาบหยาม ราวกับข้าขัดสนคนตะกลาม จะให้ตามใจยายเห็นตายจริง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์สั่นพระขวัญหาย <bot>:เห็นแรงร้ายรู้ว่าเปรตเป็นเพศผี ตะโกนก้องร้องหาพระสามี อองออยตีตบพัลวันไป | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ทราบข่าวว่าแม่มาพาราพี่ <bot>:ได้เป็นที่ชื่นชิดสนิทสนอง ขอรักแม่สุจริตดั่งจิตปอง เหมือนกับน้องร่วมครรภ์ไม่ฉันทา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งต้องกองสิบสองทัพ <bot>:ยิงปืนรับสู้กันล้วนขันแข็ง ต่างยกออกนอกเมืองเยื้องทแยง แล้วกลับแกล้งเลี้ยวลดล้อมรถกล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงหรือพระจะให้แพ้อีแก่แรด <bot>:ถูกยาแฝดฟั่นเฟือนละเลือนหลง ช่วยชูชุบอุปภิเษกเป็นเอกองค์ ทั้งยุส่งเสริมซํ้าให้ยํ่ายี | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลับหลังบังเบียดล้าง <bot>:ลบคุณ ต่อพักตร์ยกยอบุญ ลึกซึ้ง คบมิตรจิตปานปุน เป็นดุจ นี้นา กลดั่งเสพน้ำผึ้ง คลุกเคล้ายาตาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เล่าเจ้าจะให้แม่ไปหรือ <bot>:กลัวฝีมือเขากระมังนั่งร้องไห้ พระบิดาว่าขานประการใด อย่าร่ำไรเลยช่วยแปลให้แม่ฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรินยินเสียงพญายักษ์ <bot>:ใจก็รักจะใคร่เล่นเกษมสันต์ กระโดดโถมโครมครามลงตามกัน เสียงสนั่นกึกก้องท้องทะเล | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาพากันเข้าบรรจบ <bot>:พลรบทวยหาญชาญกำแหง พอสังฆราชแลไปเห็นไฟแดง ยังนึกแคลงทัพใครที่ไหนมา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นลูกรักพักตร์เศร้าโลมเล้าลูบ <bot>:พ่อโศกซูบศรีหมองไม่ผ่องใส ให้เมื่อยเหน็บเจ็บป่วยระทวยใจ หรืออย่างไรโรคเจ้าจงเล่าความ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างบ่นว่ามาลีที่ในสวน <bot>:แก้วกุหลาบลำดวนจวนจะร่วง แล้วทูลแก้วเกษราธิดาดวง ไปสวนหลวงเล่นสักวันหรือขวัญตา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้จะขืนเข้าไปในปากถ้ำ <bot>:จะจับจำไปประมูลทูลฉลอง ที่จะปล่อยให้ไปเหมือนใจปอง เราจะต้องโทษทัณฑ์เป็นมั่นคง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งฤๅษีชีไพรอย่าให้เหลือ <bot>:จะเป็นเชื้อช่วยกันฆ่าให้อาสัญ ครั้นสั่งเสร็จเสด็จจากอาสน์สุวรรณ เข้าสู่บรรทมแท่นแสนสบาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็แพ้เขาเจ้าเมืองให้ปรับหมาย <bot>:ซ้ำเมียตายเสียใจใครจะเหมือน ต้องจากที่หนีหายขายเย้าเรือน ไปกับเพื่อนค้าขายก็หลายปี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แก้ให้หายคลายเคลื่อนที่เฟือนคลั่ง <bot>:ถอดถอนทั้งอาคมถมถนำ แม้นรูปฝังบังรอยเด็กน้อยนำ ไปขุดจำเพาะที่ไม่มีแคลง | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นปางใดได้สมอารมณ์รัก <bot>:เหมือนผัดพักตร์พี่ยาเป็นราศี ถึงตัวร้างต่างมาจากธานี แต่ใจพี่นี้เข้าไปอยู่ในวัง | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรีบไปแจ้งคดีขุนนางใหญ่ <bot>:เข้าทูลไทบพิตรอดิศร ว่าฝรั่งถือสารการนคร จะเย็นร้อนราชการสถานใด ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นเห็นหน้ารำภาน้อย <bot>:ดูแช่มช้อยชื่นจิตด้วยฤทธิ์ผี พึ่งรุ่นสาวขาวล้ำเหมือนสำลี ได้เป็นที่เจ้าเมืองมีเครื่องยศ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเทือกแถวตาปู่อยู่ที่นั่น <bot>:จึ่งผูกพันอยู่เป็นนิจริษยา แล้วหวนจิตคิดแค้นนางวัณฬา เพราะอีบ้ากามพักรักผัวไทย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปถามความดูให้รู้แน่ <bot>:แม้ลูกแม่แน่ชัดนางมัจฉา จะมีธำมรงค์ครุฑบุษรา กับจุฑามณีที่ประทาน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกก็ให้จุดไฟแผง <bot>:สว่างแดงขับพหลพลขันธ์ เอาหม้อดินโยนเข้าไปไหม้เป็นควัน ทั้งน้ำมันลุกโพลงติดโรงใน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยอยู่ในรถ <bot>:ทุกข์ระทดถึงพี่น้องสองสมร เคยพูดเล่นเจรจาให้อาวรณ์ มาจำจรจากน้องทั้งสององค์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับมาอาศัยเขาใหญ่อยู่ <bot>:ผ้าทองปูเที่ยวหาบุปผาหอม รองเขี้ยวแก้วแล้วก็นั่งอยู่พรั่งพร้อม ดอกไม้รอมรวมกลบกลิ่นอบอาย | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสรรพเสร็จเสด็จเดินนางเชิญเครื่อง <bot>:ตามแน่นเนื่องเยื้องย่างดังนางสวรรค์ ลงเรือครุฑหยุดนั่งบัลลังก์สุวรรณ ได้ฤกษ์ลั่นฆ้องโห่เป็นโกลา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสุวรรณมาลีเห็นดีนัก <bot>:กอดน้องรักร้องไห้จิตใจหาย สะอื้นอ้อนอ่อนระหวยระทวยกาย พระหัตถ์ฟายชลนาร่ำจาบัลย์ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าฮ้าเฮ้ยมึงอย่าพูด <bot>:นี่แลทูตพระเยซูอยู่สวรรค์ มาโปรดกูดูเอาเถิดประเสริฐครัน พูดเป็นควันขู่ขับทับทวี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเงินทองของอะไรเก็บใส่ถัง <bot>:เอาไปฝังเสียในจิตคิดจะหนี ที่แก่เฒ่าเล่าก็บวชเป็นหลวงชี เข้ากุฎีภาวนารักษากาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพินพี่ปรีชาว่ามาบวช <bot>:ถือศีลสวดภาวนาตามดาบส แบ่งผลาอานิสงส์ให้ทรงยศ ด้วยปรากฏทศทิศเป็นนิรันดร์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงค่อยบางเบาบรรเทาทุกข์ <bot>:บังเกิดสุขเห็นผลคนนับถือ เพราะความคิดของตนคนจึ่งลือ มันนับถือตัวกูผู้อาจารย์ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สู้แทรกเสียดเบียดคนเข้าจนชิด <bot>:ดัดจริตนั่งไหว้ให้บุปผา พระขวยเขินเมินพักตร์ไม่พูดจา คนเขาฮาโห่ลั่นสนั่นไป | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองเยื้องยิงปืนใหญ่เรียง <bot>:ลูกส้มเกลี้ยงวับผึงเสียงตึงตัง ถูกท้ายแตกแยกโย้ราโทหัก ทะลุทะลักล่มคว่ำบ้างน้ำขัง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อิจฉิตังปัฏฐิตังยังอุทิศ <bot>:พวกนักสิทธ์เหล่าที่ถือเป็นฤๅษี พัดขนนกยกขึ้นรับว่าสัพพี เจริญศรีสุขังมังคลา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเข้าไปในนิเวศน์ประเทศถิ่น <bot>:แกแสนจินตนาจิตข้างอิจฉา นั่งตรอกตรึกนึกเรื่องเมืองลังกา จนสุริยาส่องแสงแจ้งอัมพร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสนุกลุกขึ้นโลด <bot>:แกว่งดาบโดดลงกำปั่นแล้วผันผาย ให้โบกธงลงข้างขวามาข้างซ้าย สัญญานายเรือรบสมทบทัพ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจขยับจะกลับหลัง <bot>:แต่มนต์คลั่งเคลิ้มรักนั้นหนักหนา ยิ่งเห็นลูกผูกพันถึงวัณฬา จึงตรึกตราตรัสสนองพระน้องรัก | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสถานบ้านพราหมณ์รามราช <bot>:ไปนบบาทเทวรูปเครื่องบุปผา เอาแก้วเก้าเนาวรัตน์ไปบูชา เป็นเยี่ยงอย่างทำมาแต่บุราณ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกให้ฝ่ายหน้าวายุพัฒน์ <bot>:สืบกษัตริย์อัติเรกภิเษกศรี ดูน่าชมสมกันขยันดี ให้บุตรีมียศปรากฏไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายย่องตอดพลอดไม่ใคร่จะชัด <bot>:ด้วยลิ้นขัดแข็งกระด้างเหมือนอย่างใบ้ เสียงล่อแล่แต่เราพอเข้าใจ ด้วยมิได้พูดจามาช้านาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวข้าสามีนี้นะเจ้า <bot>:เธอพาเราเหาะเหินเดินไม่ไหว ทางประเทศเขตแคว้นก็แสนไกล แม้นเหาะได้จะพาไปธานี ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นบุพเพสันนิวาสพาสนา <bot>:กษัตราจะได้คู่ที่สู่สม สำเภาน้อยลอยแล่นมาตามลม ลุอุดมรมจักรนครา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเงียบเสียงเที่ยงคืนชื่นนํ้าค้าง <bot>:ปักษากางปีกปิดขนิษฐา ครั้งรุ่งแจ้งแสงสว่างกระจ่างตา หมายทิศาทักษิณรีบบินไป | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังเปรียบเรียบร้อยค่อยค่อยว่า <bot>:เหมือนลมกล้ายาเย็นเป็นสุขุม ไม่หายโศกโรคจึงจำรึงรุม ต้องหาพุมเสนประสมให้ลมคลาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าระวังนะครั้งนี้ <bot>:หมอคงมีมาเป็นแน่จะแก้ไข คอยป้องกันอันตรายข้างภายใน แต่พอได้ท่วงทีจะตีทัพ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โนปากอ่าวเห็นตลิ่งกรุงสิงหล <bot>:ทั้งไพร่พลพร้อมมูลบุญหนักหนา พระจึ่งสั่งเรือใช้ให้ไคลคลา เอากิจจาเข้าไปแจ้งแสดงความ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างพวกพราหมณ์อยู่ตามพราหมณ์ทั้งนั้น <bot>:ไม่ปนกันวุ่นวายไม่ขวายขวน ภาษาใครใครก็ถือไม่ดื้อซน ทุกตำบลโจรผู้ร้ายมิได้มี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงพลับพลาหน้าเชิงเทินบนเนินป้อม <bot>:ทหารพร้อมทุกหมู่ล้วนคู่ขัน ทั้งสี่พราหมณ์เฝ้าเรียงอยู่เคียงกัน พระทรงธรรม์ตรัสถามตามอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำหนดนั้นพันปีผุดทีหนึ่ง <bot>:เสียงดังตึงแตกฟุ้งจรุงกลิ่น เกิดตรงไหนไอเหงื่อเหมือนเกลือกิน พื้นแผ่นดินก็เป็นโป่งขึ้นตรงนั้น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำร่ำว่าสาพิภักดิ์ <bot>:เห็นพร้อมพรักรักพระองค์ก็สงสาร สิ้นแสนงอนอ่อนพยศจึงพจมาน โปรดประทานโทษให้เหมือนใจจง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางดาบสรับพจนารถ <bot>:รู้ว่าญาติยังถวิลไม่สิ้นสูญ ต้องรบพุ่งยุ่งกันไปในตระกูล นางอาดูรแดดาลสงสารวงศ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รูปเขียนใครได้ยังไม่ทิ้ง <bot>:ยิ่งรูปจริงแล้วก็เห็นจะเป็นการ พลางเหลียวหน้ามาว่ากับสินสมุทร เห็นร้ายสุดเสียกว่าเสือเหลือแล้วหลาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดังดวงจันทร์วันเพ็งเปล่งจำรัส <bot>:เป็นนวลผัดผิวฉวีไม่มีหมอง พระเต้าตั้งดังดอกปทุมทอง ดูขาวผ่องครัดเคร่งเต่งอุรา | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดคะนึงถึงพี่เป็นที่รัก <bot>:เคยพร้อมพรักปรีดิ์เปรมเกษมสรวล เคยคิดบอกดอกสร้อยน้องคอยทวน เคยชี้ชวนชมฟ้าดาราราย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รถม้าเทียบเรียบรับอยู่คับคั่ง <bot>:ทั้งหน้าหลังแลล้วนทวนธงฉาน พอฤกษ์ดีตีฆ้องก้องกังวาน ทหารขานโห่ฮึกเสียงครึกโครม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ฟังเจ้าปราชญ์แจ้งเหตุเทศนา จึ่งว่าเฮ้ยตาเฒ่าเจ้ามารยา ช่างพูดจาหมดจดแกล้งปดเรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพทัพบกยกทหาร <bot>:จากเมืองด่านออกเดินตามเนินถนน ค่ำที่ไหนให้ชาวบ้านย่านตำบล เลี้ยงไพร่พลพวกทหารทุกย่านมา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จะมายับยั้งก็ชั่งเถิด <bot>:อย่าให้เกิดอื้อฉาวจะร้าวฉาน มันชาติคนงอแงเหมือนแหพาน ไม่ต้องการจะให้ยากลำบากคน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากห้องร้องเรียกโยธาหาญ <bot>:มากราบกรานเตรียมแห่แซ่สลอน ชวนขุนนางย่างย้ายกรีดกรายกร บทจรจากพลับพลาเข้ามาวัง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุมาลัยบังคมประนมหัตถ์ <bot>:หน่อกษัตริย์รับไหว้สายสมร พระแลเล็งเพ่งพิศจิตอาวรณ์ ดั่งอัปสรลอยฟ้าลงมาดิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นหม่อมมีหยูกยาเมตตาด้วย <bot>:เหมือนชุบช่วยชีวานุชาฉัน ถ้าตลอดรอดฝั่งได้ดังนั้น จะส่งขวัญข้าวหมอให้พอการ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยอดรักรูปทองของน้องเอ๋ย <bot>:เมื่อไรเลยน้องจะได้ออกไปหา แม้นบ้านเสียเมืองแตกแขกเข้ามา จะอุตส่าห์ไปให้พบประสบองค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้กระนี้ไม่อยากมาคิดว่าซื่อ <bot>:เจ้าแปลกหรือหรือว่าอางขนางแหนง พี่บอกเล่าเจ้าทุกสิ่งเจ้ายิ่งแคลง หรือจะแกล้งกลบเกลื่อนให้เฟือนทาง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รับทั้งสองหน่อไทไปบนตึก <bot>:เพราะสมนึกจริงจังไม่กังขา แล้วปราศรัยไต่ถามตามกิจจา ที่โรคาหายดีมีกำลัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าพราหมณ์สามคนพลสมทบ <bot>:ทำเรือรบเสร็จสมอารมณ์หวัง พอทัพหลวงล่วงมาถึงป่ารัง ยังหยุดยั้งอยู่ไม่มาช่วยราวี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาว่าสุดแท้แต่นายท่าน <bot>:จะผ่อนผันตามชอบอัชฌาสัย สุดแต่รอดชีวันไม่บรรลัย ทั้งนายไพร่ยินยอมพร้อมทุกคน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมพระวงศ์พงศาคณาญาติ <bot>:อยู่ในราชอาณาจักรเป็นศักดิ์ศรี พระเจ้าอาเชษฐาทุกธานี มาถึงที่ฟากฝั่งเกาะลังกา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสห้ามสามพี่เลี้ยง <bot>:อย่าถุ้งเถียงต่อสำนวนจะจวนดึก อันถ้อยคำร่ำว่าจะจารึก ที่ตื้นลึกก็ย่อมรู้อยู่แก่ใจ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คนใดยืนอยู่ร้อย <bot>:พรรษา ใจบ่มีปรีชา โหดไร้ วันเดียวเด็กเกิดมา ใจปราชญ์ สรรเพชญ์บัณฑูรไว้ เด็กนั้นควรยอ ฯ | โคลงโลกนิติ | 71 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.