text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาระยำทำวิบัติไอ้สัตว์บาป <bot>:ไม่เข็ดหลาบหยาบคายจะตายโหง มีเวทมนตร์ดลเอกเสกลำโพง พากันโกงกอแกด้วยแก่วัด | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นลูกสาวท้าวจัตุพักตร์ <bot>:สหายรักภัสดาที่อาสัญ เคยเรียกแม่แต่แรกหรือแปลกกัน เดี๋ยวนี้มันมึงกูนางผู้ดี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือตามสามทัพก็กลับหลัง <bot>:เช้าจอดฝั่งต่างก็ขึ้นเก็บปืนผา ฝ่ายพวกพ้องกองทัพวลายุดา กับทั้งวายุพัฒน์หัสกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายตัวนายร่ายมนต์เป็นฝนคลุ้ม <bot>:มืดชอุ่มอับไปในวิถี ไม่เห็นหนสนธยาเหมือนราตรี ยักขินีมันขยับจะจับตัว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยรัตนาธานินทร์บุรินทร์รัตน์ <bot>:เขตจังหวัดใหญ่ยิ่งทุกสิ่งสรรพ์ จะขอน้องไปไว้ด้วยได้ช่วยกัน บำรุงขัณฑเสมาในธานี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ขุนเสนีที่จะไปการรับสั่ง <bot>:ก็ถอยหลังมาเรียกคนพหลทหาร ขึ้นขี่ขับมิ่งม้าอาชาชาญ ลงไปด่านปากน้ำที่สำคัญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจุมพิตชิดชื่นระรื่นกลิ่น <bot>:นางผันผินพักตร์แนบแอบเขนย น่าบัดสีนี่อะไรน้องไม่เคย ไม่อิ่มเลยเจียวหรือเฝ้าแต่เคล้าคลึง ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผีเสื้อเบื่อหูรู้เท่าถึง <bot>:จึงว่ามึงตอแหลมาแก้ไข มาถึงนี่ชี้โน่นเนื่องกันไป แกล้งจะให้ห่างผัวไม่กลัวกู | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวพระบุตรีนารีราช <bot>:ครั้นภาณุมาศเย็นพยับลับเวหา ศศิธรจรกระจ่างสว่างตา ด้วยฤทธิ์อาคมขลังกำลังมนต์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยามนั่งตั้งตรึกรำลึกถึง <bot>:เหมือนศรตรึงตรมอุรานํ้าตาไหล ถึงยามกินสิ้นรสสลดใจ ด้วยอาลัยกลอยสวาทจำคลาดคลา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแกล้งว่าถ้ากระนั้นฉันจะเชื่อ <bot>:เดี๋ยวนี้เนื้อตัวน้องก็หมองศรี จะสู้ซื่อถือสัตย์สวัสดี คนอื่นมิให้ต้องเป็นสองชาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่วิสัยมิใช่ยักษ์ <bot>:จะได้หักคอเมียเสียง่ายง่าย แต่ต้องห้ามปรามปราบที่หยาบคาย ให้หายร้ายรู้จักขอเคยหมอควาญ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวกูก็เป็นพระมึงจะว่า <bot>:มิใช่ข้าพึ่งบุญในคุณหญิง จะมาพูดเกเรประเวประวิง ทำแอบอิงเยาะหยันจำนรรจา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเล่าอุตส่าห์มาเหนื่อยยาก <bot>:แสนลำบากแทบชีวามาผุยผง หมายจะเอาเมืองคืนให้ยืนยง จะได้ทรงศาสนาให้ถาวร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงกำพลเพชร <bot>:ครั้นการเสร็จสมมาดปรารถนา จึ่งว่าพ่อนรินทร์รัตน์กษัตรา อาจะลาไปนิเวศน์เพชรกำพล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขณะนั้นวัณฬามารดานาถ <bot>:อนุญาตหน่อกษัตริย์แล้วตรัสสอน พ่อเอาใจไพร่พหลพลนิกร ให้ถาวรพูนสวัสดิ์กำจัดภัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นางเทพกินราคิดว่าผัว <bot>:ช่างแปลงตัวกลับกลายแยบคายขยัน จึงทูลถามตามประสงค์ว่าทรงธรรม์ จะผ่อนผันคิดอ่านประการใด ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำหรับเดินเชิญพระแส้แห่เสด็จ <bot>:กำหนดเสร็จเจ็ดค่ำจะทำไฉน นางกษัตริย์อัดอั้นตันพระทัย จึงว่าไม่แจ้งจิตสักนิดเลย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับบุตรท้าวเจ้าระเด่นนั้นเป็นแขก <bot>:ล้วนรุ่นแรกรักผู้หญิงชิงอาสา จะรบกันขันสู้ดูศักดา นางวัณฬาลวงล่อให้พอใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาว่าอุเหม่อ้ายเดรฉาน <bot>:ยังต้านทานทุ่มเถียงขึ้นเสียงแข็ง มากั้นกางขวางขัดสกัดสแกง มึงจะแกล้งกลบพระเสาวนีย์ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงมหามาลาขนการเวก <bot>:อติเรกดังออกศึกดูฮึกหาญ เสร็จให้ทรงยานุมาศราชยาน พวกทหารโห่แห่แซ่สำเนียง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกเกรงใจด้วยไม่ควรพอจวนค่ำ <bot>:จะต้องทำมันเสียมั่งเหมือนสั่งสอน พลางควบสิงห์วิ่งทะยานเข้าราญรอน อัสดรโดดหนีไล่ตีรัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจัดการบ้านเมืองเปลื้องธุระ <bot>:มิใช่จะสิ้นเล่ห์เสน่หา พระน้องฟังบังคมชมศรัทธา ทูลลามารั้งรออยู่พอพลบ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงเกรียวกราววาววามโพลงพลามพลุ่ง <bot>:สเทื้อนทุ่งที่บนโขดโบสถ์วิหาร กิ่งโพธิ์โผงโกร่งกร่างลงกลางลาน สาดเข้าสานกรากกรากไม่อยากฟัง | นิราศเจ้าฟ้า | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนโน้นชื่อสินสมุทรบุตรพระพี่ <bot>:นี่อรุณรัศมีบุตรีหม่อมฉัน พระอัยกาอัยกียินดีครัน ต่างชิงกันกอดหลานสงสารนัก | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางมาลีนี้ข้าแค้นแสนสาหัส <bot>:จะต้องตัดเอาศีรษะไปถวาย แม้จะใคร่ได้รอดไม่วอดวาย อย่าอับอายออกมาพูดจากัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรักใคร่กันให้ดีนะศรีสวัสดิ์ <bot>:อย่าข้องขัดใจผัวให้มัวหมอง ท้าวสั่งสอนอรไทในทำนอง นางทั้งสองกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเสียทีคราวนี้ก็ช่างเถิด <bot>:เหมือนหนอนเกิดขึ้นในไส้ไม่ประสงค์ ต้องรื้อรังเสียให้ได้ดังใจจง ว่าแล้วตรงกลับเข้าไปในที่นอน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งตื่นครื้นครึกข้าศึกไล่ <bot>:ต่างหลงใหลตลบเวียนวิ่งเหียนหัน พระมังคลากับวลายุดานั้น วายุพัฒน์หัสกันอยู่ชั้นใน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรารับจับยามตามสังเกต <bot>:วันศุกร์เศษถึงเสาร์เข้าดิถี ที่มืดมัวทั่วจังหวัดปัถพี ด้วยราศีเทวดาเธอมาเล็ง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันน้ำน้อยต้องแพ้เป็นแน่แล้ว <bot>:จะกวาดแผ้วไหนจะดับระงับหาย แต่ช่วยกันมั่นไว้ทั้งไพร่นาย หาอุบายผ่อนผันด้วยปัญญา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งพหลพลทหารโห่เตรียมรถ <bot>:มาพร้อมหมดสมหวังดั่งประสงค์ พวกเกณฑ์แห่แออัดจัตุรงค์ ทั้งทวนธงเขียวแดงแย่งมังกร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รูปชายหญิงทั่วท้อง <bot>:ธาตรี เป็นภักษ์แก่เดือนปี สุดสิ้น อัฐิถมทั่วปถพี รายเรี่ย ประเทศเท่าปีกริ้น ร่างพ้นฤๅมี ฯ | โคลงโลกนิติ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเรียกพระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:เองจะคิดตรองการสถานไหน ทั้งสองท้าวพ่อตาเร่งว่าไป แต่พอให้พ้นตายวายชีวา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภามาไปด้วยกันเจ้า <bot>:ช่วยโลมเล้าพี่น้องทั้งสองศรี แล้วสั่งกรมวังว่าอย่าช้าที เทียมรถที่มีฝาหลังคาบัง | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้บุญปลอดคลอดบุตรสุดสวาท <bot>:จะพาราชตระกูลไปทูลถวาย นางทูลความยามดึกให้นึกอาย ค่อยก้มกรายกราบลากลับมาเตียง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เดือนสามห้ามฤกษ์มงคลราช <bot>:จะต้องคลาดแคล้วเคลื่อนไปเดือนเก้า น่าหัวเราะเคราะห์กระไรไม่บรรเทา แกล้งหยอกเย้ายวนยีศรีสุวรรณ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องก็รู้อยู่ว่าข้ามมาทำศึก <bot>:ใช่จะนึกเสนหารำภาสะหรี แต่ฤทธิ์เดชเวทมนตร์ดลเขาดี จึงเสียทีถูกเสน่ห์หลงเล่ห์กล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแสนรู้ผู้หญิงเข้าสิงสู่ <bot>:ก็เสียรู้แสนร้อนดังศรปัก จะรบศึกนึกไม่เห็นเป็นไรนัก แต่รบรักเรานี้คิดอึดอิดใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโยธีมีศักดาอานุภาพ <bot>:เคยไปปราบธานินทุกถิ่นฐาน รู้เหาะเหินเดินฟ้าลงบาดาล ทั้งเชี่ยวชาญใช้มนตร์กลวิชา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำแดงกายมีมือถือตะกร้า <bot>:ลอยอยู่หน้าเวียงชัยในวิถี แล้วร้องว่าเจ้าจังหวัดปัถพี ตัวเรานี้จะมารับซึ่งบาปกรรม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้หญิงห่มมุ้งหิ้วถุงเบี้ย <bot>:ทั้งผัวเมียสั่นงกดังตกถัง ลงวิ่งฉุยลุยน้ำเหลือกำลัง กลัวฝรั่งมันจะฆ่าปรึกษาเมีย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราดูดวงเจ้าประเทศเขตลังกา <bot>:ไม่มีข้าคนเที่ยวอยู่เดียวดาย อันดวงดาวเจ้าผลึกเป็นศึกสู้ กลับร่วมรู้รักกันขันใจหาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมโมลีศรีสุวรรณ <bot>:ครั้นสุริย์ฉันส่องฟ้าในราศี ฟื้นพระองค์สรงสุคนธวารี เสด็จที่พระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพายุประจุบันเป็นควันกลุ้ม <bot>:มืดชอุ่มคลํ้าฟ้าทุกราศี ไม่เห็นสิ้นถิ่นสุธาเหมือนราตรี พายุตีตึงตังกำลังแรง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำราภาบัญชาตอบ <bot>:เจ้าว่าชอบเชิงความตามวิสัย แต่ยังเยาว์เราจะทำคำสอนไป ช่วยเตือนใจไว้มั่งพอรั้งรา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพระวงศ์พงศาบรรดายักษ์ <bot>:กำนัลนักสนมนาฏนางสาวสรรค์ ออกจากวังคั่งคับนับหมื่นพัน ก็ตามกันลงไปในเภตรา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ในห้องสองนางเคียงข้างที่ <bot>:พูดเซ้าซี้สรวลสันต์ด้วยหรรษา พระชวนน้องสององค์ทรงสกา ทอดหกห้าหูช้างได้ข้างซ้าย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาลงลำกำปั่นให้รันทด <bot>:โศกกำสรดอุตส่าห์ขืนสะอื้นไห้ พอเรือคล้อยลอยแลอยู่แต่ไกล พวกลำใหญ่ยิงปืนเสียงครื้นเครง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงโผโผนโจนจับกิ่งพฤกษา <bot>:ทัศนาเห็นคนอยู่คับคั่ง มเหสีแสนสาวนางชาววัง ประณตนั่งอยู่กับหน้าพญามาร[๓] | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รูปชั่วมักแต่งแกล้ง <bot>:เกลาทรง ใจขลาดมักอาจอง อวดสู้ น้ำพร่องกะละออมคง กระฉอก ฉานนา เฉาโฉดโอษฐ์อวดรู้ ว่ารู้ใครเทียม ฯ | โคลงโลกนิติ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอมระรื่นฟื้นองค์ดำรงนั่ง <bot>:หมอฝรั่งรินยามาถวาย ที่ร้อนเล่าเศร้าสร้อยค่อยสบาย คิดเสียดายพระธิดายิ่งอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูที่ไหนให้เพลินเจริญจิต <bot>:ประไพพิศเพราพริ้งทุกสิ่งสม ทั้งสองแก้มแย้มยิ้มน่าชิมชม ป่วนอารมณ์ก้มพักตร์สู้หักใจ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามเยี่ยงอย่างต้องวางสรรพาวุธ <bot>:บริสุทธิ์จึงเข้าเฝ้าเจ้ากรุงศรี พระอนุชาว่าเองห้ามปรามทั้งนี้ ชอบแต่ที่ข้าบาทราชการ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงกระโห่โลมาแลราหู <bot>:เป็นหมู่หมู่ว่ายเรียงเคียงไสว ฝูงพิมพาพาพวกพิมพาไป ปลาวาฬใหญ่ใหญ่เท่าสำเภาจร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฟื้นองค์ทรงนิลสินธพ <bot>:มาไม่พบเกาะแก่งตำแหน่งไหน สันโดษเดียวเปลี่ยวกายคล้ายคล้ายไป กำหนดได้เดือนเศษถึงเขตคน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:นางกษัตริย์นึกในพระทัยหวัง จนพลบแล้วลูกยาไม่มาระวัง เห็นจะฟังคำพ่อพูดล่อไว้ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สัตว์อะไรที่มันมาอยู่หน้าเจ้า <bot>:ช่วยบอกเราให้สิ้นที่กินแหนง ข้าไล่จับมันก็กัดไล่วัดแวง ล้มตะแคงตายไปเป็นหลายคน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่สึกหาลาพรตเสียก่อนเถิด <bot>:โรคจะเกิดมาปะทะเข้าประสม เมื่อหายโรคโศกเศร้าเบาอารมณ์ จะถือพรหมจรรย์อีกก็ตามใจ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่จะมอบขอบเขตประเทศสถาน <bot>:ให้พ่อผ่านภิญโญสโมสร สำเร็จแล้วแก้วตาพาบิดร ไปนครลูกน้อยจึงค่อยมา | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วออกจากศาลใหญ่เข้าในตึก <bot>:อึกทึกปากโป้งพูดโฉงเฉง อ้ายนี่มันพาลจะตื่นทำครื้นเครง ต้องตามเพลงของมันกันสำนวน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรเธอชำนาญในการรบ <bot>:ให้สมทบยิงระดมเมื่อลมหวน จะได้ทิ้งก้อนหินดินชนวน เมื่อเรือจวนจะปะทะเข้าปะกัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนของเราเอาไปไว้สิไม่ว่า <bot>:คืนเอามาเป็นผิดพูดบิดผัน พระอนุชาวายุพัฒน์พ่อหัสกัน เห็นอาธรรม์หรือไม่เล่ายายเฒ่ารึง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบถึงองค์ทรงฤทธิ์อิศเรศ <bot>:พระทรงเดชออกบัลลังก์สั่งให้หา พวกเสนีน้อยใหญ่ในพารา ไปรักษาป้อมคูประตูวัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันรักเมียยิ่งกว่ากูผู้เป็นพระ <bot>:กูจำจะแก้แค้นให้แสนสา พออุทัยรุ่งรางสว่างตา แกลุกมาจากห้องตรองจะไป | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเร่งเรียกพวกพหลพลรบ <bot>:มาสมทบทัพชวาด่าโขมง เอิกเกริกฤกษ์ดีจะสี่โมง ยิงปืนโผงผางผึงเสียงตึงตัง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ตอบชอบคำเป็นที่ยิ่ง <bot>:ไม่มีสิ่งใดให้เหมือนใจหมาย แม้นเอ็นดูก็จะอยู่สำนักนาย ตัวไม่ตายก็ไม่ลืมพระคุณเลย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะชี้ถามนามไม้จะได้บอก <bot>:จะเย้าหยอกยินดีเจ้าพี่เอ๋ย จะอุ้มแอบแนบนางไม่ห่างเลย ประคองเชยโฉมหอมถนอมนวล | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยบำรุงกรุงผลึกเฉลิมราชย์ <bot>:อุปราชว่าขานการกรุงศรี ตามวิสัยในจังหวัดปัถพี จะเห็นดีด้วยกันหรือฉันใด | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พระจอมมุนินทร์ปิ่นนักสิทธ์ <bot>:ถวายเครื่องบรรพชิตคล้ายกับสงฆ์ ตั้งเรียงรายแล้วถวายทุกทุกองค์ พระก็ทรงยถาตามบาลี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่อำมาตย์มาตุรงค์สามองค์นั้น <bot>:ตั้งป้องกันเกณฑ์โยธาขึ้นหน้าที่ จะหักหาญราญรุกเข้าคลุกคลี เห็นไม่ดีด้วยท่านเป็นมารดา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนไก่เถื่อนเตือนขันสนั่นแจ้ว <bot>:ดุเหว่าแว่วหวาดหมายว่าสายสมร แสงเดือนแอร่มแจ่มอัมพร กองกุญชรผูกช้างมายืนเรียง | นิราศพระบาท | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวาโหมโสมนัสจัดข้าวของ <bot>:สิงโตทองสี่ตัวมามั่วสุม ของวิเศษต่างต่างวางประชุม ให้คนคุมเข้าไปวางกลางพระโรง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกดีใจดั่งได้เหาะ <bot>:กูคิดเหมาะเอาได้มิใช่หรือ คราวนี้เห็นสิงหลไม่พ้นมือ เอาให้ลือสังฆราชดั่งถาดทอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึ่งสั่งบรรดาพวกฝาหรั่ง <bot>:ให้เตรียมทั้งคนเก่าเหล่าทหาร พรุ่งนี้เช้ารีบมาอย่าช้านาน จะไปด่านหาเขาเจ้าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาปัญญาฉลาด <bot>:กับสังฆราชตรึกไตรฟังไต่ถาม จึงเอื้อนอรรถตรัสบอกออกเนื้อความ เมื่อเราข้ามฟากฝั่งไปลังกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับรสพจนารถ <bot>:บังคมบาทพระมุนินทร์ปิ่นมหา จะถือธรรมกรรมฐานการศรัทธา เป็นอัตรายึดมั่นในสันดาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างหางม้าตำราเรียกดาวไถ <bot>:ถัดลงไปข้างขวาหนาแม่หนู จงจำไว้ในตำหรับฉบับครู จะได้ดูเดินตรงไม่หลงทาง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรู้ว่าพระอภัยตีได้ด่าน <bot>:ต่างสงสารศิษย์หาจะอาสัญ จึงลักวลาวายุพัฒน์หัสกัน จากด่านเขาเจ้าประจัญแยกกันไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าพราหมณ์สามคนเป็นจนจิต <bot>:สุดความคิดคิดไปก็ใจหาย พาพหลพลไกรทั้งไพร่นาย มาอยู่ค่ายคอยหาปรึกษาความ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชมสมหวังสั่งอำมาตย์ <bot>:ให้นำราชทูตาไปอาศัย แล้วจากอาสน์ยาตรย่างเข้าปรางค์ใน ตรัสบอกให้อัคเรศแจ้งเหตุการณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จุดเทียนน้อยร้อยแปดนั้นปักรอบ <bot>:ล้อมเปนขอบเขตรเหมือนหนึ่งเขื่อนขันธ์ มนต์มหาวาหุดีพิธีกรรม์ แก้อาถรรพ์ถอนฤทธิ์ที่ปิดบัง | นิราศเจ้าฟ้า | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเนื้อนางอย่างกลิ่นสุคนธ์รื่น <bot>:เป็นที่ชื่นชมโฉมประโลมขวัญ เมื่อเดือนสี่ปีก่อนนั้นโสกันต์ เดี๋ยวนี้นั้นชันษาสิบห้าปี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระองค์ทรงมหาอานุภาพ <bot>:ได้ปรามปราบปรปักษ์สูงศักดิ์ศรี ข้างต้นร้ายปลายมือกลับรื้อดี ในเดือนสี่นี้แหละร้ายหลายประการ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ช้างบ้างาใหญ่เฟื้อย <bot>:เปลือยเปลา ทลวงทลึ่งถึงแทงเสา สวบง้าง งากระเด่นเผ่นท้าวเทา แทงอีกฉลีกเอย บ้าเลือดเดือดดุนช้าง อื่นร้องซ้องเสียง | นิราศสุพรรณ | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นยักษ์ยับแยกย้ายตายหนักหนา ต่างตกใจไปเฝ้าเจ้าพารา ทูลกิจจาข้าศึกเห็นฮึกครัน | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสถิตแท่นสบายท้ายบาหลี <bot>:ฝูงนารีคับคั่งนั่งสลอน แล้วตรัสชี้ชมปลาในสาคร สายสมรชมสัตว์ในนที | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ละลอกลั่นครั่นครื้นเป็นคลื่นซัด <bot>:เรือสะบัดบิดลำเป็นน้ำขัง ทะเลลมยมนาสาครัง กระทบฝั่งแทบจะจมเป็นลมแดง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามหน่อวรนาถกับบาทหลวง <bot>:ครรไลล่วงเข้าในห้องพลางมองหา ฝ่ายโฉมยงองค์พระมังคลา ชักเอาผ้าคลุมประทมทำซมเซา ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแจ้งความรีบไปเข้าในด่าน <bot>:เอาข้อการทูลแจ้งแถลงไข ศรีสุวรรณนิ่งอึ้งตะลึงตะไล ตกพระทัยเพียงจะดิ้นสิ้นชีวง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วลายุดาว่าเหมือนกับเชษฐา <bot>:อันพาราในพระวงศ์ใคร่ส่งเสริม แต่ธานินทร์สินชัยได้แต่เดิม เป็นที่เจิมวาสนามาช้านาน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนักสิทธ์บิตุรงค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:เห็นสองกษัตริย์ไสยาสน์ไม่หวาดไหว ทั้งสาวสรรค์กัลยาเสนาใน ไม่มีใครฟื้นกายดังวายปราณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนพี่ของเราขอเจ้าได้ <bot>:เจ้ามิใช่มเหสีพระพี่หรือ กลับมีชู้สู่ผัวไม่กลัวมือ ยังจะถือตัวดีหรือพี่สะใภ้ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บูราณท่านเทียบแท้ <bot>:แน่เหลือ มืดค่ำคลำศศะเสือ สุดราย ซึ้งซึกพฤกษครุมเครือ ครึมทั่วมัวเอย ย่องย่ำคลำเสือคล้าย ท่านอ้างปางหลัง | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนบ่ายแสงทินกรอาวรณ์หวัง <bot>:ไม่สมดั่งมุ่งมาดปรารถนา ฤดูนี้ใช่ฝนจนปัญญา ไยจึงมาตกพรำจนย่ำเย็น | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งสั่งเสวกาพฤฒามาตย์ <bot>:จงแผ้วกวาดจัดแจงแต่งสนาม สำหรับรับศัตรูสู้สงคราม ทั้งขวากหนามกรวดทรายเอารายกอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลุกขึ้นมองไม่เห็นสองโอรสราช <bot>:ไม่ไสยาสน์เหมือนแต่หลังก็กังขา หรือดวงใจไปอยู่ที่ต้นยา อสุราเยื้องย่องเที่ยวมองเมียง | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นทราบข่าวราวเรื่องอยู่เมืองไหน <bot>:จะรีบไปตามเสด็จไม่เข็ดขาม หรือทรงยศปลดปลงในสงคราม จะตายตามเสียให้ลับที่อับอาย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ฟังนั่งชม้าย <bot>:เห็นนางอายอางขนางระคางขาม จึงตรัสตอบปลอบประโลมนางโฉมงาม ใครห้ามปรามเมื่อไรเล่าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รุ่งพรุ่งนี้ยกออกตีให้แตกยับ <bot>:ตามบังคับพร้อมพรั่งทั้งพหล จัตุรงค์เสนาพลาพล ยกเข้าปล้นจับกษัตริย์มัดเอามา | พระอภัยมณี | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.