text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสมียนเขียนสารให้ม้าใช้ <bot>:รีบเข้าไปแจ้งยุบลเหมือนหนหลัง คนที่รับหนังสือไปเข้าในวัง ส่งให้ยังเสนาในธานี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องจงสรงเสวยเหมือนเคยคุ้น <bot>:พระการุญร่ำว่าด้วยอาลัย ฯ ฝ่ายวาลีปรีชาปัญญาแหลม คนสอดแนมเข้าไปแจ้งแถลงไข | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารถีขับพระยาอาชาชาติ <bot>:ล่วงลีลาศรีบเดินเนินสิงขร ไม่หยุดยั้งรั้งราพลากร ถึงดงดอนสิงคุตรหน้ากุฎี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งมืดค่ำคล้ำมัวทั่วอากาศ <bot>:ลมก็กราดไปไม่แจ้งรู้แห่งหน ทั้งเรือไทยเรือฝรั่งในวังวน ก็ซัดปนกันไม่รู้ว่าผู้ใด | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิคลึงเคล้าเล้าโลมอยู่แล้วหรือ <bot>:สนุกมือแล้วไม่มีที่กีดขวาง คิดจะใคร่ไปฟ้องก็ต้องค้าง จะอำพรางปิดงำไว้ทำไม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเสียสัตย์ขัดขวางทางไมตรี <bot>:จึงตามตีให้กระทั่งถึงลังกา ฯ ศรีสุวรรณพรั่นจิตผิดสังเกต แลชม้ายชายเนตรดูเชษฐา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นอำลาดาบสจึงบอกให้ <bot>:ประทานไม้เท้าทรงลงอักษร ได้ปราบผีขี่พระยาม้ามังกร จึงลาจรจากท่านมารดามา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยตื่นไสยาสน์ <bot>:เห็นหน่อนาถราชบุตรสุดสงสาร ตรัสบอกโรคโศกศัลย์สั่นสะท้าน เบื่ออาหารหิวโหยให้โรยรา ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างผลิดอกออกผลต้นระย้า <bot>:พระพายพาพัดเรื่อยมาเฉื่อยฉิว หอมตลบอบออกเกสรปลิว ระเรื่อยฉิวเรณูฟูขจร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกท้าวโกสัยไพร่ทั้งหลาย <bot>:กับบ่าวนายสารพัดไม่ขัดขวาง กับพวกล่ามรู้ภาษาดูท่าทาง ฟังขุนนางเขาจะมาว่ากระไร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างลงน้ำดำดั้นจนบรรลัย <bot>:ชาวเมืองไล่จับกุมตะลุมบอน ส่วนสุวรรณมาลีตีสกัด ให้แตกตัดขึ้นตลิ่งข้างสิงขร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ปล่อยนกสับทั้งคาบชุด <bot>:ฝรั่งจุดปืนผาไม่ฝ่าฝืน ถูกเรือโจรแตกพังกำลังปืน ทหารยืนพุ่งหลาวเอาง้าวฟัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพราหมณ์สยัมภูเอ็นดูบุตร <bot>:ให้เป็นยุติความตามวิสัย นางซ่อนตัวกลัวเจ้าเมืองสินชัย แต่งคนใช้เก็บนางรูปร่างงาม | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้แลเหลียวเปลี่ยวใจให้ละห้อย <bot>:สงสารสร้อยเสาวคนธ์จะหม่นหมอง มาลับนุชสุดสงวนนวลละออง กอดแต่น้องน้อยอุ่นละมุนทรวง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสี่ทุ่มเห็นสว่างกลางอากาศ <bot>:เสียงประหลาดดูเหมือนนกวิหคเหิน ประสานซ้องก้องดังยังฟังเพลิน เลียงกริ่งเกริ่นบนเวหานภาลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนพ้นป่ามาถึงโป่งห้วยโข่งคุด <bot>:มันหมกมุดเหมือนเขาแจ้งแถลงไข เห็นตาลโดดโขดคุ่มกับพุ่มไม้ มีทิวไผ่พงรายเหมือนลายแทง | นิราศเจ้าฟ้า | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระต้องเต้าเต็มหัตถ์นางปัดป้อง <bot>:ตามทำนองศรีสวัสดิ์ผลักหัตถา แล้วตอบคำหน่อกษัตริย์ภัสดา จะบรรพชาแล้วเป็นไรไปหรือยัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ลงเอกเขนกนิ่ง <bot>:เจ็ดนางอิงแอบชิดสนิทสนม พระแกล้งกล่อมจอมขวัญให้บรรทม ล่วงปฐมยามแล้วแก้วกลอยใจ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พร้อมสะพรั่งในพระโรงจำรัสไข ได้ฟังตรัสทูลทัดพระองค์ไป[๑๔] ไม่ต้องในธรรมดาทั้งสากล | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียนับร้อยมิใช่น้อยเมื่อไรหวา <bot>:ทั้งปืนผาประจุไว้อย่าไผลเผล เองจงจำคำครูดูคะเน คิดถ่ายเทหลีกให้พ้นภัยพาล ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ผู้ดำรงรมจักร <bot>:ทั้งหลานรักมุลนายฝ่ายทหาร พร้อมทั้งพวกโหราพฤฒาจารย์ ปรึกษาการข้างอุบายคิดถ่ายเท | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกสั่งเสร็จกลับเข้าไปที่ในห้อง <bot>:กินข้าวของอยู่ที่ในท้ายบาหลี แล้วใส่เสื้อแพรบางที่อย่างดี กังเกงสีตากุ้งดูรุงรัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงศีลจึ่งแสดงให้แจ้งอรรถ <bot>:สารพัดมันเผือกท่านเลือกสรรค์ โอชารสหมดจริงทุกสิ่งอัน สารพันเอมโอชโภชนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันจะได้ไปหาพูดจาด้วย <bot>:มันจะฉวยฉีกเนื้อเหมือนเสือหมี สุริยันนั้นว่าไม่เป็นไรมี เราอยู่นี่แล้วเข้ามาเถิดอย่ากลัว | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังคั่งแค้นแสนสาหัส <bot>:จะใคร่ตัดหัวให้ได้ดั่งใจถวิล แกร้องว่าฮ้าเฮ้ยพวกทมิฬ กูรู้สิ้นดอกอย่ากล่าวให้ยาวความ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอรสรับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:ถึงห้องนางทางถวายสายสมร พระบุตรีคลี่สารออกอ่านกลอน ล้วนโอนอ่อนวอนวิงทุกสิ่งไป ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ขุนนางต่างพระทัยนัยน์เนตร <bot>:รักษาเขตคอยเสด็จจนเสร็จกลับ แม้ผู้ใดไม่ฟังบทบังคับ ก็จะจับฆ่าฟันให้บรรลัย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอแต่องค์อนุชายุดาราช <bot>:กับข้าบาทจะอยู่ท่าหน้ากรุงศรี จะคอยรับกับฝรั่งฟังคดี รักษาที่ข้างท้ายชายทะเล | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้รบสู้กูจะต่อให้พ่อลูก <bot>:จับไปผูกพันธนาตัดขาแขน ถึงกูตายฝ่ายลูกจะผูกแค้น มาทดแทนทารกรรมให้หนำใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าท่านหรือคือเจ้าลังกาทวีป <bot>:อย่าเพ่อรีบเร็วไปจะใหลหลง ถึงม้าเดินน้ำได้ดั่งใจจง แม้นฝนลงถูกฤดูถึงรู้ทาง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจำได้ให้หาพลางปราศรัย <bot>:ท่านมาไยปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ หรือมีทุกข์ที่ในเมืองเรื่องรำคาญ จงแจ้งการไปให้ฟังที่กังวล | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้จับคอนนอนเล่นเจรจา <bot>:ถึงเวลาแสบท้องเคยร้องวอน โอ้จากนกตกมาอยู่ป่าสูง ฟังแต่ฝูงนกเถื่อนไม่เหมือนสอน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏอัยกีมาที่เสวย <bot>:ชมลูกเขยสรวลสันต์ต่างหรรษา กับสะใภ้สร้อยสุวรรณจันทร์สุดา พระนัดดาเคียงประคองทั้งสององค์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลียบเชิงเทินเดินดูเป็นคู่กัน <bot>:ศรีสุวรรณเคียงหน้ารำภาสะหรี เป็นสี่คู่ทั้งยุพาสุลาลี แต่ล้วนมีท้องทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำกลํ้ากลืนสะอื้นอั้น <bot>:เห็นแม่นมั่นเหมือนหนึ่งจิตที่คิดหมาย ประทานทรัพย์กับบรรดาโหราทาย โหรถวายวันทาแล้วลาไป | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้น <bot>:สักหมื่นพันก็ไม่อาจจะหวาดไหว ยักขินีผีสางหรืออย่างไร มาพาไปไม่เกรงข่มเหงกู | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงพระธิดาพระยาแขก <bot>:พึ่งรุ่นแรกสาวสำอางค์ดั่งนางเขียน ดูจิ้มลิ้มพริ้มพร้อมละม่อมละเมียน ดั่งเทพเจียนเจียระไนมาไว้วาง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรัสสั่งเสร็จนางเสด็จยุรยาตร <bot>:ไปปรางค์มาศที่สำนักตำหนักขวา ฝ่ายพระหน่อนรินทร์รัตน์กษัตรา ภิปรายปราศรัยนุชพระบุตรี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์ผู้ทรงภพ <bot>:คิดปรารภเร่งเร้าพระเจ้าหลาน ว่าข้าศึกฮึกโหมมาโรมราญ พวกทหารยกออกรับเร่งดับไฟ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายกองร้องว่าเหวยฝรั่ง <bot>:อวดอหังการ์เกเรเดรฉาน เจ้านายมึงซึ่งเป็นโจรจัณฑาลพาล เที่ยวรุกรานร้ายกาจชั่วชาตินัก | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างยินดีปรีดิ์เปรมเกษมสุข <bot>:บรรเทาทุกข์เหมือนได้ผ่านวิมานสวรรค์ ดูพักตราโชติช่วงดั่งดวงจันทร์ เหมือนเมื่อวันเพ็ญบูรณ์จำรูญเรือง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สมตรัสตัดให้ขาดทั้งญาติมิตร <bot>:จะสนิทถนอมรักให้หนักหนา พระเขียนความตามคำให้รำภา แล้วตรัสว่าพี่ก็ปละสละทิ้ง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ชุ่มชื่นขึ้นจากน้ำ <bot>:สำราน ลว้าเกรี่ยงเลี้ยงอ้อยตาน มตาดมต้อง เงาะป่าว่าหวายหวาน วางต่างต่างเอย อิ่มชื่นรื่นเริงร้อง รับช้าลาธาร | นิราศสุพรรณ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งบัญชาว่าฝรั่งสังฆราช <bot>:พาหน่อนาถหนีทุกข์เกิดยุคเข็ญ จะช่วยรับดับร้อนอย่าซ่อนเร้น นึกเหมือนเช่นเป็นตระกูลประยูรวงศ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นทหารล้านถ้วนกระบวนทัพ <bot>:เรือสำหรับใช้แต่งให้แข็งขัน น้องนัดดามาพร้อมรวมรอมกัน แก้แค้นมันไม่ได้มิใช่ชาย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันกรุงไกรใหญ่ยาวสิบเก้าโยชน์ <bot>:ภูเขาโขดเป็นกำแพงบุรีศรี สะพรึบพร้อมไพร่ฟ้าประชาชี ชาวบุรีหรรษาสถาวร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผิดก็สู้ดูสักทีมีชนะ <bot>:ที่จะละให้อายยักษ์มักกะสัน มากินเล่นเป็นอาหารสำราญครัน ต้องผ่อนผันรบสู้ดูสักที | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธิดาน้อยค่อยสนองให้ต้องจิต <bot>:ยังมืดมิดมิได้เห็นว่าเป็นไฉน แต่พระจันทร์ดั้นเมฆมาไรไร ประเดี๋ยวใจจะสว่างกระจ่างตา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมารดาพาสองพี่น้องน้อย <bot>:มานั่งคอยจะใคร่ถามความกรุงศรี จึงเล่าเรื่องเมืองลังกาพระสามี ประเดี๋ยวนี้เธออยู่ปรางค์นางละเวง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเห็นนิ่งกริ่งจิตคิดประหลาด <bot>:ชุลีบาทบทเรศพระเชษฐา มิออกอรรถมธุรสพจนา หรือโกรธาขัดขวางเป็นอย่างไร | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คะนึงคิดจิตพะวงถึงนงลักษณ์ <bot>:พอยลพักตร์พวกเหล่านางสาวสรรค์ สมประสงค์ตรงที่คิดจิตผูกพัน พระทรงธรรม์เอื้อนอรรถตรัสภิปราย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงละเมาะเกาะขวางหนทางแอบ <bot>:เข้าช่องแคบปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ บาทหลวงเห็นเภตรากลับมาพลัน แกลุกหันออกมานั่งจะฟังความ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่อุตส่าห์มาสะเดาะพระเคราะห์ให้ <bot>:หวังจะได้แจ้งความทรามสงวน ให้เห็นรักหนักในใจรัญจวน จึงกล้าชวนกันเข้ามาอาสารบ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกตลาดนาดกรายเที่ยวจ่ายของ <bot>:ทำยิ้มย่องยักเยื้องชำเลืองเหลียว เห็นคนดูเจ้าพราหมณ์ตามกันเกรียว ทำลดเลี้ยวเล็งแลอยู่แต่ไกล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัวเป็นแต่พระสนมเมืองรมจักร <bot>:ควรจะรักอย่างเป็นข้านราสรรค์ บัดนี้ท้าวทศวงศ์พาพงศ์พันธุ์ มาพร้อมกันอัคเรศเกศสตรี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระกาลราญรอนจนอ่อนจิต <bot>:เป็นสุดฤทธิ์รบต้านทานไม่ไหว ถลาล้มลมจับวับหัวใจ ตรีเมฆให้ไพร่รัดผูกมัดมา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังนั่งหัวร่อพ่ออีหนู <bot>:กูไม่รู้ดูแลเหลือแก้ไข จะวิบัติขัดขวางเป็นอย่างไร ไม่เข้าใจไม่ได้เคยเลยสักที | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารแสงแขงข้อจนขาสั่น <bot>:เห็นเรือหันโกรธบ่นเอาคนหลัง น้ำจะพัดปัดตีไปสีชัง แล้วคลุ้มคลั่งเงี่ยนยาทำตาแดง | นิราศเมืองแกลง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คทาธรศรแผลงพระแสงจักร <bot>:สอดสะพักสะพายแล่งทรงแสงขรรค์ พลางร่ายมนตร์รณรงค์คงกระพัน ประกอบกันแคล้วคลาดทั้งสาตรา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้านอนเรือเมื่อคืนวานซืนนี้ <bot>:พระบุตรีว่ากระไรที่ไหนบ้าง จงเล่าความตามคำอย่าอำพราง พ่อเห็นนางกับเจ้าเฝ้ายิ้มแย้ม ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:เหน็บอาวุธรอบกายามารศรี ขึ้นอยู่ป้อมพร้อมบรรดาฝูงนารี คอยดูทีทัพผลึกนั่งตรึกตรา ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะลูกชั่วตัวน้องก็ต้องผิด <bot>:อย่าเพ่อคิดถือโกรธโปรดเกศี เสียแรงน้องครองสัตย์สวัสดี นึกเหมือนพี่ร่วมครรภ์ไม่ฉันทา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอเรือสักลำกำปั่นใหญ่ <bot>:จะใช้ให้ดาวิดผู้ศิษย์หา ไปประเทศเขตแคว้นแดนลังกา ดูพาราเป็นอย่างไรไม่สบาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับพรอ่อนเกล้าลงเคารพ <bot>:กันแสงซบพักตราน่าสงสาร สะอื้นอั้นตันใจอาลัยลาน เป็นช้านานจึงว่าเคราะห์จำเพาะเป็น | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ปราบเรียบราบเสร็จ <bot>:จึงเสด็จออกที่นั่งนรังสรรค์ ขุนนางเข้าเฝ้าแหนอยู่แน่นนันต์ พร้อมเผ่าพันธุ์พงศาข้างหน้าข้างใน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทูตถือหนังสือถึงเมืองผลึก <bot>:ขึ้นอยู่ตึกตามตำแหน่งแถลงไข พวกเสนาพาเข้าเฝ้าภูวไนย พระสั่งให้อ่านตามเนื้อความมี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้มีสารมาทานทัด <bot>:ว่าสมบัติของสมเด็จพระเชษฐา อย่างไรอยู่ผู้ถือหนังสือมา จงพูดจาให้เราแจ้งที่แคลงใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักสิทธ์เสนาก็มาพร้อม <bot>:เข้านั่งล้อมในศาลาพากันฉัน สำเร็จกิจของตระการทั้งหวานมัน หยุดพร้อมกันพักเหนื่อยที่เมื่อยมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ยามนี้มีแต่จะแลลับ <bot>:มิได้กลับพานพบประสบเห็น วิบากกรรมจำพรากกระดากกระเด็น จะบวชเป็นดาบสสู้อดออม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ากษัตริย์แต่บรรดาที่มาขอ <bot>:พระตัดพ้อแล้วมิหนำซ้ำหยาบหยาม ได้ความอายหลายอย่างเพราะนางงาม จะสงครามกว่าชีวิตจะปลิดปลง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพร้อมสิ้นสินสมุทรให้หยุดยั้ง <bot>:ฟังกำลังข้าศึกเหมือนนึกหมาย แล้วมาหาแม่เลี้ยงเข้าเคียงกาย น้อมถวายอภิวันท์จำนรรจา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูแจ่มแจ้งชวาลาระย้าระยับ <bot>:กระจกจับเพลิงกระจ่างสว่างไสว เห็นนางเอกเขนกนั่งกระทั่งไอ นางตกใจเหลียวเห็นทำเป็นเมิน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นตัวตายภายหลังฝังอินทรีย์ <bot>:เอาเท้าชี้ขึ้นนั้นด้วยอันใด วิสัชนาว่าจะให้ไปสวรรค์ ว่าเท้านั้นนำเดินดำเนินได้ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปจนทันสองพระหน่อวรนาถ <bot>:จึ่งประกาศไพร่นายทั้งซ้ายขวา ให้หยุดยั้งทั้งพหลพลโยธา หน่อนรารีบมาเฝ้าเล่าคดี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปรึกษาพลางว่าเหวยเฮ้ยมนุษย์ <bot>:จะยงยุทธ์ด้วยกำลังไพร่ทั้งหลาย นึกเอ็นดูหมู่พหลพลนิกาย จะพลอยตายเสียเปล่าไม่เข้าการ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตั้งเขนเกณฑ์ไว้รับพวกทัพหนุน <bot>:ขวานญี่ปุ่นทัพชเลยเคยอาสา จัดกระบวนล้วนทุกหมวดแล้วตรวจตรา คอยเวลาเจ้าพิภพจบสกล ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาวาโหมขึ้นทรงรถ <bot>:โศกกำสรดเศร้าหมองไม่ผ่องใส พร้อมพระวงศ์พงศาเสนาใน จากกรุงไกรตรงมาพนาดร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหวนคิดผิดพลั้งก็ช่างเถิด <bot>:เหมือนทองเกิดเป็นตะกั่วย่อมมัวหมอง ถ้าตกยากกรากกรำตามทำนอง เหมือนเพลงร้องว่าสิบนิ้วต้องพลิ้วเอา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลเขม้นเห็นคนมาบนเมฆ <bot>:เดินโยกเยกโย่งเย่งน่าเกรงขาม คอยขวางหน้าตาปลิ้นแลบลิ้นพลาม ฝ่ายพระรามวงศ์มาข้างหน้านาง | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะลูกเต้ารุงรังชังน้ำหน้า <bot>:เขาย่อมว่ากลิ่นตัวเหมือนหัวหอม เหม็นสาบหนอพ่อลูกอ่อนพวกหนอนตอม เขาไม่ยอมเอ็งดอกบอกจริงจริง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงสดับแล้วอภิวาท <bot>:สามพระอาบรรดาญาติทุกกรุงศรี ฝ่ายเอกองค์นงนุชพระบุตรี อัญชลีแล้วก็คลานเข้าม่านทอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีรับสั่งอย่างไรแล้วไม่ขัด <bot>:เชิญช่วยตัดเอาศีรษะไปถวาย พระตอบว่าสรรพางค์รูปร่างกาย มิสูญหายเสียหรือเจ้าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอประจำค่ำเช้าทั้งเถ้าแก่ <bot>:คอยดูแลพร้อมเหล่านางสาวศรี พระโหรพราหมณ์รามราชก็คาดปี ถึงร้อยยี่สิบถ้วนควรบรรลัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลาออกนอกห้องจะลองจิต <bot>:แกล้งป้องปิดฉากชั้นที่กั้นฝา ชวนสาวใช้ไปประทับอยู่พลับพลา กับธิดาร่วมจิตคิดอุบาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบางหลวงเชิงรากเหมือนจากรัก <bot>:สู้เสียศักดิ์สังวาศพระสาสนา เปนล่วงพ้นรนราคราคา ถึงนางฟ้าจะมาให้ไม่ไยดี | นิราศภูเขาทอง | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าว่าแต่ตีระฆังตั้งด่าแช่ง <bot>:จะนอนตะแคงนอนคว่ำคะมำหงาย ไม่คบคนเกเรเพทุบาย ใครทำลายศาสนามาด่าอึง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าเอ็นดูอยู่กับแม่แน่แล้วหนา <bot>:ได้เห็นหน้ากว่าชีวิตจะปลิดปลด จะถนอมกล่อมเกลี้ยงเพียงโอรส อย่าระทดทุกข์ใจเวียนไปมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าชวนท้าวปตาหวี <bot>:ขึ้นพาชีรีบไปไวไวหวา ไปให้ทันการท้าวเจ้าพารา ต่างขึ้นม้าตำมะหงงนำตรงไป ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกันเองอย่าเกรงขาม <bot>:กับสามพราหมณ์อยู่รักษากว่าจะหาย แล้วถามถึงลูกน้อยว่าค่อยคลาย ชวนกำนัลผันผายไปสู่ปรางค์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูบนที่มีหนังสือหยิบถืออ่าน <bot>:ได้ทราบสารแสนวิตกเพียงอกหัก จะเสกลูกปลูกฝังกำลังรัก มาลับพักตร์หนีหายไปหลายวัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นกเป้าจับเปล่าเป้า <bot>:เรรน ขวานแขกเทบินบน ร่ำร้อง เรียมวานโผดแผดล โดยพี่ พลันรา บินบอกนุชเนื้อน้อง พร่องเพื้อทิชาดล | โคลงนิราศหริภุญชัย | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตึกทองห้องที่สะหรีอยู่ <bot>:เห็นประตูเปิดกระจ่างสว่างไสว พรั่งพร้อมหน้าข้าหลวงคอยช่วงใช้ เขาเตรียมไว้แต่หัวค่ำนางรำภา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบธรรมกรรมฐานการสิกขา <bot>:พระยถาสำรวมจิตกิจฤๅษี พวกเผ่าพงศ์วงศาบรรดามี อัญชลีกราบก้มประนมกร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะบุญหนุนนำนางทำไว้ <bot>:เป็นนิสัยที่จะสิ้นจากถิ่นฐาน ด้วยอำนาจภาวนาสมาทาน จะพ้นเพศดิรัจฉานสำราญรมย์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าที่จริงหญิงแก่กับแม่หม้าย <bot>:ค่อยแยบคายเหมือนทุเรียนมีเสี้ยนหนาม สมคะเนเสนาพวกบ้ากาม ต้องทูลตามโต้ตอบชอบพระทัย ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยแก่เฒ่าเคล้าเคลียมีเมียสาว <bot>:มาปล่อยอ่าวพาราสาวัตถี จึงสิงสู่อยู่เกาะละเมาะนี้ พวกนารีทั้งนั้นเป็นภรรยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ให้เคืองขัดในวิญญาณ์ไม่ว่าขาน สั่งเสนาอาลักษณ์พนักงาน จงอ่านสารสินสมุทรสุดอาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างว่าม้าน่ากลัวหัวเหมือนนาค <bot>:บ้างจุปากว่าไม้เท้ายาวจำหนับ บ้างบอกความตามรับสั่งนั่งคำนับ ตรัสให้รับคุณเข้าไปในพระโรง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างหลีกหลบรบรับสัประยุทธ์ <bot>:แกว่งอาวุธดาบหอกกลอกเขนง มันฉุกวิ่งล้มปะทะปะกันเอง เสียงครื้นเครงไพร่พลัดกระจัดกระจาย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกว่งกระบี่แม่ทัพสำหรับยุทธ์ <bot>:แกเร่งรุดเหล่าทหารชาญสมร ใครถอยหลังเหหันจะฟันฟอน แล้วคอยต้อนพลรบสมทบกัน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.