text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้หญิงริงเรือที่เหลือโศก <bot>:กลายเป็นโรคเรอหาวลมผ่าวหู ให้บ่าวนวดปวดกระดูกถูกเส้นครู กลายเป็นงูพันกันประชันโรง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:โสมนัสในอารมณ์ด้วยสมหมาย จึงตรองตรึกปรึกษาเสนานาย ทหารฝ่ายฟันเสี้ยมเห็นเหี้ยมครัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างว่าม้าหน้าเหมือนมังกรร้าย <bot>:เข้าใกล้กรายกลัวจะดีดไม่กีดขวาง พระแกล้งขับกลับตลบกระทบทาง ให้ฟาดหางหวดคนหลบลนลาน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระหมวดเกล้าเมาลีเฉลิมพักตร์ <bot>:ด้วยความรักสิ้นรังเกียจไม่เดียดฉันท์ นางเทวีสีสุคนธ์ปนสุวรรณ ดูผิวพรรณผุดผ่องละอององค์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนีคลี่ดูเห็นผู้หญิง <bot>:ชะงามจริงเจียวนะจะถวาย เวลาเช้าเข้ามาเตรียมฟูมเฟี้ยมกาย พร้อมทั้งฝ่ายซ้ายขวาข้าราชการ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงสดับนางรับสั่ง <bot>:ประณตนั่งทูลกิจจาอัชฌาสัย ขอทูลลาฝ่าพระบาทนิราศไป ยังเวียงชัยสิงหลข้ามวนวัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนออกลึกนึกสะท้อนถอนใจใหญ่ <bot>:ตัวจะไปใจจะอยู่ที่ผู้หญิง จนเป็นลมดมพิมเสนต้องเอนอิง ให้สวิงสวายวุ่นวายใจ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำเหล่าชาวพาราเขาว่าไว้ <bot>:ใครอยากได้ไปเป็นเมียต้องเสียหอ พระจะมาไว้ยศเที่ยวกดคอ เอาแต่พอสมคิดผิดธรรมเนียม | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกำเริบเติบใหญ่เหมือนไฟติด <bot>:คงแผลงฤทธิ์เผาทุกสิ่งจริงนะหลาน นิ่งไว้ช้าอาก็เห็นไม่เป็นการ คิดต่อต้านจับกุมตะลุมบอน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยถวายองค์ธิดายุพาพักตร์ <bot>:ให้นงลักษณ์แผ่เผือเหมือนเนื้อไข น้องก็มาต่างนิเวศน์ประเทศไกล แต่มีใจจงรักด้วยภักดี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่วอนว่าอาลัยจนใกล้สว่าง <bot>:เห็นท้าวนางก้มหน้าร่ำว่าขาน ค่อยดำรงองค์นางย่างทะยาน กอดกุมารโจรลงในคงคา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือหอกแกว่งแทงพระกาลถูกซานทรุด <bot>:ทิ้งทวนหลุดสุดกำลังกลับหลังหลบ เหล่าทหารด่านกลุ้มเข้ารุมรบ ตีกระทบพระกาลไม่ทานทน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่หีบปัดจัดใส่มาในรถ <bot>:พร้อมกันหมดขึ้นราชรถา สารถีคำนับขับอาชา ให้เคลื่อนคลารถที่นั่งอลังกรณ์ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กล่าวถึงฝ่ายชายหญิงที่ทิ้งบ้าน <bot>:อลหม่านหมายมุ่งมากรุงศรี จนเหนื่อยบอบหอบหืดมืดเต็มที บ้างหลีกลี้หลบตัวด้วยกลัวโจร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:แต่ล้วนอ้วนจํ้ามํ่าดำมิดหมี ดัดปีกเชิดเปิดปั้นนํ้ามันตานี ห่มสองสีซัดสอดขอดเงินเฟื้อง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่ทันพิศคิดว่าแขก <bot>:ด้วยแปลงแปลกรูปจริตขนิษฐา ครั้นรู้แน่แลยิ้มพริ้มพักตรา พอสุดาเดินกลับไปลับองค์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าพรุ่งนี้พี่ไปจะไต่ถาม <bot>:จงห้ามปรามสั่งสอนหล่อนเสียมั่ง แม้นว่ากล่าวคราวนี้เธอมิฟัง ทำทีหลังแล้วจะทูลให้วุ่นวาย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลถามว่าพระองค์ลงมานี้ <bot>:ธุระมีในจังหวัดหรือขัดขวาง ท้าวโกสัยเล่าแถลงแสดงพลาง เอาขุนนางแขกที่ใส่มาในกรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ประสิทธิ์ฤทธิเวท <bot>:จึ่งแจ้งเหตุอาหารขาดไม่ปรารถนา ไม่ต้องการเอมโอชโภชนา เสพย์ผลาผลไม้ในไพรวัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะกล่าวข้างสามพระองค์เธอทรงช้าง <bot>:ไล่ขุนนางชาญกำแหงที่แข็งขืน ต่างเข้าฟันกันตายในกลางคืน ทหารปืนต่างก็ยิงเป็นสิงคลี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่วันหนึ่งจึงองค์นางนงลักษณ์ <bot>:คิดอายพักตร์พวกทมิฬสิ้นทั้งหลาย แม้มีผู้รู้แจ้งจะแพร่งพราย ทั้งระคายคิดถึงองค์จะทรงครรภ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนขึ้นชื่นฉ่ำด้วยน้ำค้าง <bot>:เข้าป่ากว้างหว่างลำเนาภูเขาเขิน ทั้งข้าไทใหญ่น้อยก็พลอยเพลิน ต่างหยอกเอินกันไปพลางในกลางไพร ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงพราหมณ์ที่มาพฤฒาเฒ่า <bot>:กับพวกเหล่าศิษย์หาอยู่อาศัย บนเพิงผาหน้าเกาะเดินเสาะไป เห็นไรไรเหมือนกำปั่นสักพันลำ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางหมอบเมียงเคียงชิดเพ่งพิศพักตร์ <bot>:ดูรู้จักแจ้งจิตทุกทิศา พี่เลี้ยงเหล่าสาวศรีพลอยปรีดา นางท้าวแขนแหงนหน้าตั้งตาแล | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:สั่งให้จัดเครื่องทรงสรงกระสินธุ์ สำหรับสองกษัตราสรงวาริน ให้ครบสิ้นตามอย่างข้างบุราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงฉัวะฉัวะผลัวะผลุทะลุทะลัก <bot>:เลือดพลักพลักพลุ่งพล่านดังธารไหล ทั้งตีนตัวหัวขาดเกลื่อนกลาดไป บ้างลากไส้พุงวิ่งทิ้งอาวุธ | สิงหไกรภพ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ดีดพิณเสียงสุนีฟาดหวาดผวา กระเดื่องดังกังสดาลสะท้านสุธา ดังฟ้าผ่าพญามารไม่ทานทน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงนึกเกรงฤทธิ์ <bot>:ลูกนิดนิดมันแข็งแรงหนักหนา แต่ยังเล็กเด็กอ่อนหย่อนปัญญา จะพูดจาล่อลวงดูท่วงที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่านายกูผู้เป็นใหญ่ในไตรจักร <bot>:จะมาหักเอาด่านชานสิงขร แม้นรบสู้กูมิฟังทั้งนคร ถ้าโอนอ่อนโดยดีมิเป็นไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงเรียกศิษย์หามาไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยกันสิหวาหากุศล ให้ศิษย์ยกโอใหญ่ใส่น้ำมนต์ ไปตามก้นแกวิตกเดินงกงัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งตรัสถามตามประสงค์แก่องค์หลาน <bot>:เขาจัดการเสร็จสมอารมณ์ประสงค์ มากับปู่ย่าไปดั่งใจจง จะได้ลงกำปั่นไปวันไร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทรงศักดิ์รักเหลือไม่เบื่อหน่าย <bot>:ถ้าแยบคายใช้ชิดสนิทสนม หรือพริ้งเพริศเลิศลํ้าทั้งขำคม จะได้ชมโฉมเจ้าแล้วคราวนี้ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นแช่มแย้มยิ้มอะลิ้มอะเหลี่ย <bot>:มาหาเมียจะให้มาเวลาไหน ตำแหน่งพระมเหสีที่จะใช้ ไม่เข้าใจดอกหรือเจ้าเยาวมาลย์ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนรุ่นสาวขาวผ่องละอองฉวี <bot>:เสียงก็ดีตะละนางสำอางขำ เป็นแต่เนื้อสองสีไม่มีดำ สำหรับทำเมื่อเสวยทุกเวลา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงฉนากล้วนฉนากไม่จากคู่ <bot>:เป็นหมู่หมู่ว่ายเกลือกเสลือกสลน เหล่าจระเข้เหราในสาชล บ้างผุดพ่นน้ำพรายกระจายฟอง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงดื่มนํ้ากลํ้ากลืนค่อยชื่นชุ่ม <bot>:กลับเป็นหนุ่มนวลละอองผุดผ่องใส ทรงเครื่องพราหมณ์งามประโลมโฉมวิไล เข้านั่งใกล้กลอยสวาทบนอาสน์ทอง | สิงหไกรภพ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผอิญให้ไปออกที่นอกฝา <bot>:ที่ดาดฟ้ากว้างขวางอย่างประสงค์ ถึงยามปลอดคลอดตามกันสามองค์ ออกก่อนตรงวิ่งไปอยู่บูรพา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลอบลักรักใคร่ถึงได้เสีย <bot>:มิใช่เมียหรือขอรับไม่นับเขย เป็นคราวเคราะห์เพราะบุญไม่คุ้นเคย อย่าถือเลยลูกได้ยึดไม้มือ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเสด็จเชษฐามาเหมราช <bot>:ช่วยประสาทอภิเษกทั้งสองศรี จงทราบใต้บาทาฝ่าธุลี จบสารศรีสองฉบับแล้วกราบลง ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกแขกแตกล่าถูกยาเบื่อ <bot>:เล่นเอาเหงื่อโซมกายรีบผายผัน ทั้งบาทหลวงวิ่งผลุนวุ่นด้วยกัน ต่างตัวสั่นจับจิตด้วยฤทธิ์เมา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรู้ว่าเจ้านายฝ่ายฝรั่ง <bot>:จะออกนั่งยังพลับพลาหลังคาสี จะปลอมแปลงแต่งเป็นชายชาวบุรี ไปดูทีเผื่อจะพาเมียมาตาม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทมิฬกินปักษาชื่อวาโหม <bot>:ไปพาราวาหุโลมส่งโสมถวาย ทหารใหญ่อ้ายย่องตอดนั้นวอดวาย นางสุนีหนีกายสูญหายไป ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารแขกเหลือกำลังจะตั้งมั่น <bot>:พวกคนธรรพ์ไล่กระจุยเป็นผุยผง บาทหลวงถอยเข้าค่ายดังใจจง ให้ยกธงหย่าทัพขับนิกร ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นึกโอกรรมก่อนได้ <bot>:ดลสนอง เราฤๅ บำราศรักเราสอง เสน่ห์ร้าง โฉมนุชจุ่งจิตครอง สงวนร่าง เทอญแม่ เกลือกว่าบุญเราสร้าง มากแล้วคงสม | นิราศวัดรวก | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเตรียมคอยรับเสด็จถึงเจ็ดร้อย <bot>:เครื่องใช้สอยดั้งดาบปืนคาบหิน ของเสบียงไปทัพสำหรับกิน ก็จัดสิ้นพร้อมเสร็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ทรงเครื่องเรืองจรัส <bot>:โสมนัสดังผ่านวิมานสวรรค์ ถนอมแนบแอบนางไม่ห่างกัน เกษมสันต์ซิกซี้ด้วยปรีดา ฯ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อไทได้ยินถวิลหวัง <bot>:เป็นความหลังล้วนจริงทุกสิ่งสรรพ์ บิดาว่าอาชื่อศรีสุวรรณ เห็นสมกันกับกษัตริย์ที่ตรัสมา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ารูปงามสามนางสำอางโฉม <bot>:จะโอ้โลมเล่นประชันกันก็ได้ ล้วนร่วมรักร่วมรู้คู่ฤทัย ไม่ถึงใจก็เห็นเจียนจะเปลี่ยนตัว ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรได้ช่องฉลองอรรถ <bot>:พวกกษัตริย์สุริย์วงศ์เผ่าพงศา มาช่วยการศึกใหญ่ในลังกา ขอทูลลากลับไปดั่งใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สามวันทันผัวกับลูกน้อย <bot>:เห็นเลื่อนลอยลิบลิบยิ่งถีบถอน กระโจมโจนโผนโผชโลทร คลื่นกระฉ่อนฉาดฉานสะท้านมา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสงสารมารดรจะร้อนจิต <bot>:จึงรับผิดสารภาพที่หยาบหยาม จะลาพรตอตส่าห์พยายาม สุดแต่ตามพระจะเลี้ยงสักเพียงไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงที่นี้มีนามชื่อสามโคก <bot>:เปนคำโลกสมมุติสุดแถลง ครั้งพระโกษฐโปรดปรานประทานแปลง ที่ตำแหน่งมอญมาสามิภักดิ์ | นิราศเจ้าฟ้า | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่พระเจ้าเผ่าพันธุ์กัลปังหา <bot>:ไม่มุสาว่าทุกสิ่งเห็นจริงหมด มึงตอแหลแก้เกี้ยวพูดเลี้ยวลด มันเหลือคดขึ้นเสียงเถียงทะเลาะ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งสอนมเหสีผู้มีศักดิ์ <bot>:อันร่วมรักร่วมจิตพิสมัย จงจัดแจงภูษาผ้าสไบ จะเอาไปเภตราอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นทราบถึงพระบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:จะเคืองขัดค่อนว่าให้สาสม จะเจ็บอกฟกช้ำด้วยคำคม ระกำกรมกรอมใจจนวายวาง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนมณฑลต้นกัลปังหา <bot>:โตใหญ่กว่าโยชน์ตั้งครั้งประถม อยากจะใคร่ไปเดินเนินพนม นำไปชมเชิงชานสำราญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชอบพระทัยใช้สอยแต่สาวสาว <bot>:ที่รุ่นราวรู้หลักโปรดหนักหนา ลืมบรรทมลมจับวับวิญญาณ์ พอเวลาไก่ขันสวรรคต | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าถึงที่บุรีเรืองเมืองผลึก <bot>:จะลาสึกออกเป็นข้าอยู่อาศัย นางนงลักษณ์จักเลี้ยงสักเพียงไร แต่พูดจาอย่าให้ใครเขาได้ยิน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเมตตาว่าจะให้ขึ้นไปเฝ้า <bot>:พระคุณเท่าเทียมฟ้าสุธาสถาน แต่ยังป่วยด้วยเป็นลมมานมนาน ขอประทานโทษาฝ่าละออง | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูคิดถึงความหลังแล้วคั่งแค้น <bot>:จะตอบแทนเสียให้สมอารมณ์หมาย แต่ตกไร้ได้ยากลำบากกาย แทบจะวายชีวังเสียกลางชล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ที่ความรักสุดสวาทไม่ขาดสูญ แม่เชื้อชาติราชหงส์ทรงตระกูล เหมือนไพฑูรย์เทียมเท่าเขาคีรี | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันรมจักรนัคราการะเวก <bot>:ทหารเอกเมืองผลีกล้วนศึกเสือ ซึ่งเกณฑ์ไปให้รับกองทัพเรือ คอยดูเมื่อลุงอาจะมารบ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบเรื่องเคืองขัดตรัสประภาษ <bot>:มันสามารถมีหนังสือรับฤๅษี สรรเสริญเกินสังเกตอันเหตุนี้ เห็นท่วงทีถ่ายเททำเล่ห์กล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หกกษัตริย์ปรึกษาให้ล่าทัพ <bot>:ไปตั้งรับเรียงรายอยู่ชายเขา พอพักคนเหนื่อยอ่อนที่นอนเมา ให้กินข้าวเจือจานเครื่องหวานมัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจอ่อนถอนสะอื้น <bot>:อุตส่าห์ฝืนพักตร์ว่านิจจาเอ๋ย แม่ผีเสื้อเมื่อไม่เห็นในใจเลย พี่ไม่เคยอยู่ในถ้ำให้รำคาญ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เวรกรรมทำไว้ไฉนหนอ <bot>:นํ้าเนตรคลอคล้ำพักตร์ท้าวยักษา สงสารสุดบุตรีจะวิวาห์ กลับเป็นข้าศึกแสนที่แค้นเคือง | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเงือกน้ำอำนวยอวยสวัสดิ์ <bot>:อย่าเคืองขัดขุ่นข้องให้ผ่องใส ให้พบปะพระบิดาดังอาลัย อรินทร์ภัยคลาดแคล้วอย่าแผ้วพาน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยมันบุกรุกรบหลบไม่ได้ <bot>:จะแตกไปร้างเริศเตลิดเหลิง เข้าแอบเกาะฟังดูคงรู้เชิง จะแล่นเหลิงเข้าไปใกล้ถ้าไม่ดี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังกลับมาหาสู่ทำจู้จี้ <bot>:ประเดี๋ยวนี้ก็ได้วุ่นจะหุนหัน มาทำเทียมเลียมเล่นเหมือนเช่นนั้น ผิดก็ฉันเชือดคอให้มรณา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดลูบยิ่งวูบวาบ <bot>:เป็นเปลวปลาบปวดแปลบแสบเส้นขน ติดแขนขาผ้าเสื้อจนเหลือทน เหมือนเพลิงลนล้มซบสลบไป | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยซัดมาห้าวันไม่เห็นหน <bot>:เป็นเหลือจนสารพัดจะหันเห เอาแผนที่คลี่ตรองมองคะเน ก็โลเลเลอะไปไม่ได้การ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำปั่นรับกับกำปั่นต่างลั่นปืน <bot>:สะเทื้อนสะทึกครึกครื้นในราตรี ฯ ฝ่ายองค์พระอภัยเจ้าไอศวรรย์ คุมกำปั่นแปดร้อยทำถอยหนี | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นนางไปไข้กลับจับสะท้าน <bot>:ให้รูดม่านปิดป้องด้วยหมองศรี ครั้นนางมาพาสบายเหมือนหายดี ต่างรู้ทีกิริยาพูดจากัน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระลอกซัดพลัดเข้าในปากฉลาม <bot>:ลอดออกตามซีกเหงือกเสือกสลน เห็นฝูงเงือกเกลือกกลิ้งมากลางชล คิดว่าคนมีหางเหมือนอย่างปลา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนลืมตัวมัวแต่ดูพึ่งรู้จัก <bot>:กำเริบรักอิ่มเอมเกษมศรี นึกในใจแม้นได้พระบุตรี จะพลีเทเวศร์สักเจ็ดวัน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฤๅษีสององค์ทรงพระสรวล <bot>:พี่สาวม้วนเมินหน้าประสาหญิง ต่างพูดจาปราศรัยไว้ประวิง ไม่สิ้นสิ่งเสนหาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญท่านครูผู้เป็นปราชญ์ฉลาดเวท <bot>:การวิเศษในตำหรับเคยนับถือ จงจัดแจงการวิชาไปหารือ เห็นสุดมือที่จะใช้คนไปมา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลองค์ทรงฤทธิ์บิตุเรศ <bot>:ลูกฟังฟังสังเวชพระเชษฐา ได้เป็นพี่มีคุณขอทูลลา ไปพามาเสียให้พ้นพวกคนพาล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าแฝงเงาเป่ามนต์คนทั้งหลาย <bot>:เปรียบเหมือนทรายซัดตาไม่ฝ่าฝืน บ้างล้มหลับทับหอกกระบอกปืน ดูดาษดื่นเดินเที่ยวลดเลี้ยวมา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งทรงธงทองกั้นห้องท้าย <bot>:ฝาพระฉายลายเลิศล้วนเฉิดฉิน พระที่นั่งหลังคารูปพานรินทร์ ท้าวกบิลเคยทรงตามคงคา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่พี่ได้ใกล้น้องประคองถนอม <bot>:กลิ่นยังหอมรื่นรื่นชื่นนาสา แม่ตัดสวาทขาดเด็ดไม่เมตตา เจียวหรือจ๋าดวงใจได้ปรานี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงกลับขับเกวียนเที่ยวเวียนวก <bot>:เข้าบุกรกเลี้ยวลัดเดินขัดขวาง เถาวัลย์เหนี่ยวเกี่ยวกระหวัดแกตัดพลาง เสียงโกร่งกร่างกรวบกราบสวบสาบไป | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งอุส่าห์มาตามด้วยความยาก <bot>:หมายจะฝากชีวาเป็นข้าหลวง อันห้ามแหนแสนสุรางค์นางทั้งปวง ไม่หึงหวงห้ามปรามตามพระทัย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับเข้าที่ลำกำปั่นใหญ่ <bot>:ฝ่ายท้าวไทรายาชวาฉวี กับสามองค์พงศ์กษัตริย์สวัสดี ก็เปรมปรีดิ์มาคำนับรับขึ้นไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นชอบตอบว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:ไปเชิญท่านผู้สว่างทางกสิณ เข้ามาที่ปรางค์ชัยในบุรินทร์ แกรู้สิ้นสารพัดได้จัดแจง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือนายชอบผ้าเสื้อที่เรือถม <bot>:อย่าปรารมภ์ของข้าดีมีขยัน จะไปหาจัดแจงมาแบ่งปัน ที่ข้อนั้นนายขาอย่าปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:โคแก่กัดหญ้าอ่อน <bot>:กินใบ อ่อนนา แม่หญิงยินดีใน หนุ่มน้อย ฟันหักมักพึงใจ ของอ่อน บุรุษอายุร้อย รักชู้เมียสาว ฯ | โคลงโลกนิติ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมธิบดินทร์สินสมุทร <bot>:จึงยั้งหยุดตรองความตามวิสัย แล้วทูลองค์ศรีสุวรรณไปทันใด จะขอให้โหราพยากรณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงธรรม์กรุณาแล้วว่าขาน <bot>:ไปถิ่นฐานสิ้นทุกข์เป็นสุขี กูจะช่วยส่งให้ไปบุรี มิให้มีภยันอันตราย | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนนีตีลูกสาวเล็บยาวหยิก <bot>:ทั้งสองนางต่างกระซิกกันแสงศัลย์ อยู่เฝ้าพี่ที่เสวยเคยทุกวัน ทำเชิงชั้นหมั่นไส้กระไรเลย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทูลลาฝ่าละอองสองกษัตริย์ <bot>:แล้วจะตัดโลกข้ามตามประสงค์ พระร่ำพลางทางระทดระทวยองค์ กำสรดทรงโศกาไม่พาที ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นาคราชอาสน์ทิพย์สามสิบเศียร <bot>:ประหวั่นเวียนวงกลมประทมสินธุ์ เสียงรื่นเรื่อยเฉื่อยฉํ่าด้วยอำรินทร์ คอยดีดพิณเพลงสวรรค์กล่อมบรรทม | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพึ่งบุญคนช่วยด้วยสักครั้ง <bot>:ช่วยโปรดสั่งสอนให้เหมือนใจนึก ฯ ฝ่ายฝรั่งสังฆราชพระบาทหลวง ฉลาดล่วงคาดการประมาณศึก | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวยักษาว่าหามีอนงค์ไม่ <bot>:แต่ว่าได้ลูกรักไว้ทั้งสอง เป็นชายโฉมโสภีทั้งพี่น้อง นวลละอองลักขณาวิลาวัณย์ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเมตตาการุญถึงบุญบาป <bot>:ไม่หยามหยาบโฉงเฉงอย่าเกรงขาม เที่ยวไปสอนศาสนาพยายาม เพราะมีความเวทนาในสามัญ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์จงสบายอยู่ภายหลัง <bot>:แม้พลาดพลั้งศึกเสือช่วยเกื้อหนุน ได้มาถึงพึ่งพาพระการุญ ไม่ลืมคุณคุ้มชีวันจนบรรลัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชมสมหวังแล้วสั่งน้อง <bot>:เตรียมพวกพ้องพลนิกายทั้งซ้ายขวา พรุ่งนี้เช้าเราจะได้ยกไคลคลา พระอนุชาน้อมคำนับรับโองการ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ไม่รู้จักฝีมือหรือไฉน แต่จัตุพักตร์ศักดิ์สิทธิ์ฤทธิไกร ยังบรรลัยแหลกลงเป็นผงคลี | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบเรื่องเคืองขัดให้อัดอั้น <bot>:เพราะหมายมั่นไม่เหมือนจิตคิดประสงค์ พระหัสไชยให้รันทดกำสรดทรง เสียดายองค์สร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงร้อยปีพี่จะไปเสียไกลน้อง <bot>:ไม่ขุ่นข้องคิดอางขนางแหนง อันทองคำธรรมชาติใช่ทองแดง ไม่เคลือบแฝงแคลงฝ้าเป็นราคี | พระอภัยมณี | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.