text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปชาติหน้ามาเกิดกับอกแม่ <bot>:อย่าห่างแหเสน่หาจนอาสัญ ในชาตินี้วิบากจะจากกัน เพราะต่างพันธุ์ผิดเพศสังเวชใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวเจ้าบุรีรมจักร <bot>:กับองค์อัครชายามารศรี ทั้งโฉมแก้วเกษราปิ่นนารี องค์อรุณรัศมีศรีโสภา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางออกนั่งยังหน้าพลับพลาโถง <bot>:ท้องพระโรงทิวทุ่งริมกรุงศรี แสนรำลึกตรึกตราถึงสามี จะอยู่ที่ห้องไหนหนอในวัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเก็บไว้ให้ฟังสิ้นทั้งสอง <bot>:จะได้ร้องไห้รักให้หนักหนา แล้วอ่านสารสำคัญของวัณฬา เจ้าลังกาปิ่นเกศนิเวศน์วัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวใช้รีบออกไปแล้วแจ้งเหตุ <bot>:ว่าทรงเดชผู้บำรุงซึ่งกรุงศรี ให้เชิญพระขรรค์ไปถวายในบูรี อย่าช้าทีไวไวไปในวัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรจะให้วิทยาตำราตำรับ <bot>:ที่ลึกลับกรุณังช่วยสั่งสอน ได้ไว้ชื่อไว้ลายกระจายจร เที่ยวสั่งสอนอธิบายคล้ายกับครู | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงดูฤกษ์ยามตามสังเกต <bot>:วันศุกร์เศษโชคดีคัมภีร์ไสย จึงสั่งพวกโยธาเสนาใน เร่งใส่ใบเถิดอย่าช้าเพลาดี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่ากับมังคลาสานุศิษย์ <bot>:เอาเมียติดไปหรือหวาพลางปราศรัย เป็นเสบียงเลี้ยงตัวไม่กลัวใคร เป็นวิสัยสามัญตามสัญญา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอกุศลผลพลาอานิสงส์ <bot>:มาช่วยส่งค้ำจุนเถิดทูนหัว ให้คลื่นลมหายตลอดให้รอดตัว จะบวชตัวเป็นแท้จนแก่เลย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เอ็นดูมุนีฤๅษีน้อย <bot>:ให้ละห้อยโหยหาน้ำตาไหล เข้ากราบเท้าเจ้าตาด้วยอาลัย หลานจะไปกังวลด้วยชนนี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาชมเตร็จเพชรนิลแผ่นดินไหว <bot>:เพราะจะได้ปรากฏเป็นยศศักดิ์ ไม่วุ่นวายร้ายรองดอกน้องรัก ทั้งไตรจักรจะเป็นสุขสนุกสบาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่พรั่นประหวั่นหวาด <bot>:สั่งอำมาตย์มูลนายฝ่ายทหาร แม้นกองทัพหลับใหลเห็นได้การ เปิดทวารออกไปมัดให้รัดรึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลัดตกช้างพลางสะบัดสลัดหลุด <bot>:ทิ้งอาวุธไว้ทั้งเกราะแล้วเหาะหนี พวกกรุงไกรไล่โถมกระโจมตี ทั้งโยธีแตกตายพลัดพรายกัน ฯ | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงแก้ไขไพร่พลให้คนตื่น <bot>:แล้วกลับคืนข้ามไปอยู่ไอศวรรย์ จะเห็นจริงสิ่งสวัสดิ์เป็นสัตย์ธรรม์ อย่ารำพันพูดเปล่าไม่เข้าการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีเหล่านี้ขี้เซาเบาอยู่หรือ <bot>:ฉุดข้อมือให้มันตื่นขึ้นจงได้ แล้วเหลียวมาพาทีด้วยชีไพร เพราะสุดใจเจียวปี่ดีจริงจริง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งยุพาลาลีสะหรีด้วย <bot>:ยกไปช่วยกันล้อมให้พร้อมหมด ฝ่ายสามคู่อยู่พร้อมน้อมประณต ลงบรรพตพากันมาทรงพาชี ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงโปรดเกล้าคราวเดียวอย่าเหนี่ยวหน่วง <bot>:ให้ได้ล่วงเหมือนจิตคิดประสงค์ ถึงน้อยไปไม่อายขายบาทบงสุ์ ด้วยเผ่าพงศ์พวกพ้องของบิดา ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาดีใจเห็นได้ช่อง <bot>:ค่อยย่างย่องเข้าไปในสวนขวัญ เข้าแฝงพุ่มชงโคตะโกวัน ริมขอบคันสระศรีมีปทุม ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระรื่นร่มลมเชยรำเพยพัด <bot>:ปักษาสัตว์ต่างต่างเหมือนอย่างเขียน กระสาจับกิ่งสนบินวนเวียน ฝูงกระเรียนจับรังร้องวังเวง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนราอ่าองค์สอดทรงเครื่อง <bot>:จับผิวเหลืองเรืองจำรัสขัดพระขรรค์ เจ้าวาโหมชโลมสินธุ์ใส่กลิ่นจันทน์ ทรงเครื่องมั่นเหมือนอย่างครุฑยุทธนา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ไม่ขยาดเกรงฤทธิ์ไม่คิดขาม จึ่งว่าเหวยยักขินีผีตะกลาม มึงลวนลามหลอกกูไม่รู้กล | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นตัวชั่วช้ำระยำแล้ว <bot>:จะปัดแผ้วถางฝืนไม่คืนที่ เหมือนทองแดงแฝงฝ้าเป็นราคี ยากจะมีผู้ประสงค์จำนงใจ | สุภาษิตสอนหญิง | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณชั้นเชิงฉลาดแหลม <bot>:จึงเยื้อนแย้มยิ้มย่องสนองไข จะโลมเล้าเยาวมาลย์ประการใด ตามแต่ใจจะถนัดไม่ขัดกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดุเหว่าแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยร้อง <bot>:ประสานซ้องบรรเลงวังเวงหวาน สกุณากาสักในคัคนานต์ ไก่ประสานขานขันสนั่นครวญ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัวออกมาว่ากล่าวพูดก้าวเฉียง[๒] <bot>:รักลูกเลี้ยงหลานเอกแกล้งเสกสรร ไม่ขอพบคบค้าคนอาธรรม์ เมืองมารันของสหายที่วายปราณ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเมืองล่มจมสมุทรมนุษย์ม้วย <bot>:ประกอบด้วยยักขินีพวกผีดิบ เห็นมนุษย์สุดอยากปากยิบยิบ เสียงซุบซิบเสแสร้งจำแลงกาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระคุณทูนเกศของลูกแก้ว <bot>:จะลาแล้วลับไปไกลสถาน ด้วยพระองค์ทรงศักดิ์เป็นยักษ์มาร จะอยู่นานไปก็แคลงระแวงกลัว | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเป็นศิษย์คิดคุณการุญรัก <bot>:ด้วยศรัทธาสามิภักดิ์สมัครสมาน ขอทูลถามนามวงศ์พระทรงญาณ อยู่ดินดานแดนใดไปไหนมา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางบ่นว่าน่าเบื่อทำเหลือล้ำ <bot>:จนแก้มช้ำกรรมเอ๋ยกรรมจะทำไฉน หยุดเถิดคะจะขอถามอย่าลามไป เธอชื่อไรใคร่รู้จักศักดิ์ตระกูล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จะดีชั่วก็แต่ยังกำลังสาว ลงจนสองสามจืดไม่ยืดยาว จะกลับหลังอย่างสาวสิเต็มตรอง | สุภาษิตสอนหญิง | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมหาเสนาพฤฒามาตย์ <bot>:เห็นหน่อนาถนิ่งแน่เข้าแก้ไข ทั้งสองตื่นฟื้นกายระกำใจ ชลนัยน์แนวนองทั้งสององค์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างแนบคู่ชูคอเข้าซ้อแซ้ <bot>:เสียงจอแจโจนจับสลับสลอน บ้างคลอเข้าเคล้าเคียงประเอียงอร เอาปากป้อนปีกปกอกประคอง | นิราศเจ้าฟ้า | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือองค์พระเยซูผู้เป็นเจ้า <bot>:ครูของเราจะช่วยชุบอุปถัมภ์ ไม่ช้านานจะมารับซึ่งบาปกรรม แล้วจะนำไปสวรรค์ถึงชั้นบน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ค่อยเปลื้องปลดทุกข์ทนกมลหมอง พินิจดูกุมารในพานทอง ผิวผุดผ่องเพ่งพิศเพียงบิดา | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นมัจฉาหน้าคนขึ้นกล่นเกลื่อน <bot>:ต่างเคล้าเพื่อนเหมือนมนุษย์สุดอดสู เหราร้ายว่ายล่องขึ้นฟ่องฟู เป็นคู่คู่เขาไม่พลัดกระจัดกระจาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายรำภานารีคนมีสัตย์ <bot>:สุดจะขัดสุดจะขืนฝืนนิสัย ต้องทูลความตามจริงทุกสิ่งไป ถึงใจไม่ปรารถนามีสามี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำกำแพงด้วยศิลาหนาสองศอก <bot>:ทางเข้าออกแน่นดีไม่มีเหมือน กั้นเป็นขอบรอบเขาตั้งเหย้าเรือน ดูกล่นเกลื่อนแน่นหนาริมท่าธาร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมจันทวดีชลีสนอง <bot>:ดูทำนองนั้นเห็นรักสมัครสมาน เพราะใคร่ได้พระองค์เป็นวงศ์วาน จึงว่าขานเลี่ยงเลียบเป็นเปรียบเปรย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันจะกลับเข้าไปดูพระภูวนาถ <bot>:ตื่นไสยาสน์ช่วยชโลมโซมสนาน จะทูลถามความมาบอกอาการ นางแหวกม่านคลานเข้าในที่ไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเวลาสายัณห์หยุดประทับ <bot>:พระขึ้นพลับพลาสำราญชานสิงขร ฝ่ายฝรั่งลังกาพลากร ต่างหลับนอนนั่งยามตามตะเกียง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหน่อนาถบาทหลวงออกจากเฝ้า <bot>:พากันเข้าไปอยู่ตึกนั่งปรึกษา ควรจะต้องหยุดสำนักพักโยธา เจ้าชวาเล่าก็เห็นเธอเอ็นดู | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทรงฟังสังฆราชฉลาดล้ำ <bot>:แม้ตามคำเอาชนะพอจะได้ แค้นแต่ตัวกลัวจะปะพระอภัย จะอ่อนใจเสียไม่ฆ่าด้วยการุญ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะลูกหลานผ่านกรุงทำยุ่งยิ่ง <bot>:พลอยฉิบหายชายหญิงทั้งสิงหล เปิดทางรับทัพเสด็จให้เดินพล จึงจะพ้นโทษทั่วทุกตัวนาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหราจับกระดานคูณหารเลข <bot>:เสียโปกเปกคูณหารการเหตุผล อันสี่ค่ำฤกษ์เย็นเป็นมงคล ศุกร์จรดลมาอุตม์ถึงพุธา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยให้พระน้องสองโอรส <bot>:แยกไปหมดมุ่งหามารศรี ทัพละหมื่นดื่นป่าพนาลี แสงอัคคีคบสว่างดังกลางวัน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภิเษกสองให้เขาครองเป็นคู่ชื่น <bot>:สำราญรื่นร่วมวงศ์เป็นพงศา อันตัวแม่เล่าก็แก่เฒ่าชรา พอมีผาสุกชื่นทุกคืนวัน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าฮ้าเฮ้ยมึงอย่าวุ่น <bot>:ทำเฉียวฉุนให้ตัณหานั้นกล้าหาญ เพราะลมราคมากมายหลายประการ กูสงสารจะช่วยแก้ให้แปรไป | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าจริงจังหวังจะรักเป็นพักผล <bot>:น้องจะพ้นมือพระพี่ไปที่ไหน ขืนรักเร้าเย้ายีอย่างนี้ไป จะกลั้นใจตายเสียดอกบอกจริงจริง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลูกหลานว่านเครือในเชื้อสาย <bot>:ขอถวายไว้ธุระพระฤๅษี ช่วยรักษาอย่าให้ตายวายชีวี วันพรุ่งนี้ข้าจะลาพระคลาไคล ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองกิเลสพาให้หลงเหมือนกงจักร <bot>:เราคิดหักมิได้หลงในสงสาร จึงตั้งใจหมายประโยชน์โพธิญาณ เราแจ้งการให้รู้ทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาทำศึกมิได้นึกแก่ชีวิต <bot>:เพราะหวังจิตจะได้ชมสมสมร ควรหรือน้องข้องขัดพูดตัดรอน พระมารดรบิตุรงค์ปลงพระทัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาสานุศิษย์สนิทสนอง <bot>:ให้อยู่ห้องใหญ่ท้ายข้างฝ่ายเหนือ ท้าวโกสัยห้องขวางในกลางเรือ ทหารเสือโห่เร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าข้าศึกมาประชิดติดปากน้ำ <bot>:ท่านเร่งนำเข้าไปเฝ้าเจ้าไอศูรย์ ยังไม่ออกบอกให้ข้างในทูล เป็นเค้ามูลศึกมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเห็นทหารข้างด้านเหนือ <bot>:ไม่เผาเรือใหญ่ได้เหมือนใจหวัง ให้เกียกกายซ้ายขวาดาประดัง ลำที่นั่งหนุนรุกเข้าคลุกคลี ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเชิญวงศ์พงศารับมาไว้ <bot>:ด้วยอาลัยมิให้ญาตินั้นขาดสูญ ตามวิสัยใจรักศักดิ์ตระกูล ให้พร้อมมูลพูนสวัสดิ์อยู่อัตรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกำปั่นจอดเรียงเคียงขนาน <bot>:พระผู้ผ่านลังกาตรัสปราศรัย แล้วเสด็จขึ้นกำปั่นด้วยทันใด พลางเข้าไปกราบก้มบังคมคัล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกำปั่นนั้นว่าข้าคนซื่อ <bot>:มิได้ถือโจรกรรมเที่ยวทำฉาว การโกหกฉกชิงหรือวิ่งราว ท่านอย่ากล่าวหยามหยาบจะบาปกรรม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูพักตร์จักราพฤฒาเฒ่า <bot>:จึงก้มเกล้าทูลแถลงแจ้งนุสนธิ์ คงจะเป็นการร้ายอุบายกล จงเตรียมพลออกไปค่ายระไวระวัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งมืดสิ้นดินฟ้ามหาสมุทร <bot>:จะทิ้งพุทธภาวนาภาษาไสย อันโยคีที่ให้ฟื้นใช่อื่นไกล คือผู้ใหญ่อยู่ในศีลพระชินวงศ์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกบัณฑิตศิษย์วัดซัดลายอย่าง <bot>:เที่ยวลากหากเดินข้ามตามฉนวน เขาจับได้ให้แพรแสสีนวล ออกเดินด่วนเลี้ยวลัดเข้าวัดวา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อสั่งเครื่องอภิเษกเอกฉัตร <bot>:ตามกษัตริย์อิศรามหาศาล ศรีสุวรรณรับรสพจมาน มาสั่งการกับมหาเสนาใน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงมังคลานราราช <bot>:นึกถึงบาทหลวงด่าไม่ปราศรัย จึงจัดแจงแต่งพลสกลไกร ยกตามไปโดยพลันมิทันนาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมล่องต้องใบครรไลเลื่อน <bot>:ตามคลื่นเคลื่อนเกลื่อนทางไปกลางหน เห็นไรไรใบสล้างระยางบน มีผู้คนขึ้นไปนั่งระวังคอย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำเช่นนี้ดีแท้ทั้งแม่พ่อ <bot>:น่าหัวร่อพระกำเนิดบังเกิดหัว สำทับถมข่มเหงเหลือเกรงกลัว ไม่มีชั่วตัวเอกโกกเกกโกง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดแค้นแสนรำคาญ <bot>:จึงว่าวานนี้หม่อมฉันลั่นวาจา ว่าขึ้นรบพบผู้หญิงอย่านิ่งไว้ สังหารให้ม้วยมุดสุดสังขาร์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรีพลำก็ยิ่งซ้ำแสนเทวศ <bot>:ถึงดวงเนตรอัมพวันกระสันถวิล ป่านนี้แก้วกัลยาจะราคิน จะโดยดิ้นหาพี่ทุกวี่วัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาโลโสวัดกำจัดเสีย <bot>:เที่ยวเคาะเขี่ยอวดดีให้ผีสิง เองก็มาอวดฉลาดพูดพาดพิง อย่าเย่อหยิ่งฮึกเหิมเหมือนเดิมมา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญไปด้วยช่วยพระหน่อวรนาถ <bot>:ให้หายขาดคืนเขตนิเวศน์สถาน พระตรัสตอบชอบอยู่ครูอาจารย์ ท่านเชี่ยวชาญชาวเมืองย่อมเลื่องลือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแก่แลเห็นเขม้นมุ่ง <bot>:โมโหฟุ้งร่ำด่าไม่ปราศรัย อีตอแหลแร่ออกมาหากูไย กูมิได้ปรารถนาคบค้ามึง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนกฎหมายข้างฝรั่งตั้งพิกัด <bot>:เอาเชือกรัดคอตายมิให้เหลือ ทั้งนายท้ายนายลำประจำเรือ ให้เป็นเหยื่อมัจฉาในสาคร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มารีบรักนักโทษเหมือนโหดไร้ <bot>:นี่งามหน้าหาอะไรทำได้หรือ จะลุกลามความใหญ่เหมือนไฟฮือ มันขืนถือที่ผิดจึงบิดบัง | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกลอยลำกำปั่นเป็นหลั่นล่อง <bot>:เสียงฆ้องกลองเซ็งแซ่ทั้งแตรสังข์ ออกมหาสาชลข้ามวนวัง ทั้งหน้าหลังแล่นตามกันหลามทาง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่แบ่งบุญบรรพชาสถาผล <bot>:ส่วนกุศลให้สุดามารศรี กลับไปอยู่คูหาในวารี อย่าได้มีห่วงใยอาลัยลาน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยเข้าไปเฝ้า <bot>:พระเรียกเข้าไปที่แท่นแสนสงสาร พานพระศรีที่บัลลังก์ตั้งประทาน ให้กุมารร่วมเสวยชมเชยพลาง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สลุบแล่นลมหวนให้ป่วนคลื่น <bot>:จะฝ่าฝืนไปไม่รอดก็จอดสู้ มังกรผุดพ่นฟองขึ้นฟ่องฟู ต่างร่วมรู้รสรักประจักษ์ใจ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฝ้าจับกุมหยุมหยิมไม่อิ่มหนำ <bot>:จะลูบคลำเคล้าคลึงไปถึงไหน จงหยุดหย่อนผ่อนสบายให้หายใจ อย่าเพ่อให้ชอกช้ำระกำตรอม ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปิ่นเกล้าเจ้าลังกาบัญชาใช้ <bot>:ให้คุมไพร่มาบำรุงชาวกรุงศรี เร็วเร็วเถิดเปิดประตูพระบูรี อย่าช้าทีโทษมึงจะถึงตาย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอเชิญเดินขึ้นนั่งเสียข้างบน <bot>:ที่นี่คนจะได้เดินไปมา ฯ นางฟังคำสำคัญให้หวั่นหวาด เหลือประหลาดลูกเล็กเด็กหนักหนา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าหัวร่อพ่อเจ้าเธอเคล่าคล่อง <bot>:เห็นได้ช่องแล้วก็เกี้ยวเอาเฉยเฉย ถ้าทีหลังสั่งความพ่อทรามเชย อย่ารับเลยทีเดียวนะแม่จะตี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่ากับพระยาปตาหวี <bot>:กลับมาที่อยู่ก่อนลงนอนเขลง แล้วปรึกษาพยายามกันตามเพลง ของที่เองจัดมาบรรดามี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาอาลัยฉันใดมั่ง <bot>:จงตรัสสั่งถึงละเวงอย่าเกรงขาม ไว้ความลับกับยุพาพะงางาม จะผ่อนตามสารพัดไม่ขัดเอย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรทำนายทายว่าจะปรากฏ <bot>:เกียรติยศคู่สร้างต่างภาษา พอสิ้นบุญทูลกระหม่อมจอมลังกา พระธิดาองค์เดียวก็เปลี่ยวใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลแห่แตรฝรั่ง <bot>:เดินคับคั่งรายเรียงเคียงสลอน ทั้งดาบดั้งเสโล่แลโตมร บทจรจากด่านชานบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:ฟังอำมาตย์ทราบสิ้นบดินทร์สูร จึงตรัสกับเสวกาที่มาทูล จะอนุกูลอย่าวิตกในอกใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อำมาตย์พร้อมน้อมประณตบทศรี <bot>:ขึ้นพาชีเร่งกันเสียงหวั่นไหว พลางขับอัศวราให้คลาไคล แล้วรีบไปจนกระทั่งถึงลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอพิทักษ์รักษาพยาบาล <bot>:คิดรำคาญด้วยลูกสาวเจ้าลังกา ฯ ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช แสนสามารถมาในไพรพฤกษา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ครั้นช้าวสาวสบหน้า <bot>:ลาสาว จากขนอนอ่อนหนาว หนุ่มเศร้า คราวได้ไม่โลมลาว ลองซู่ดูแฮ ครั้นลับกลับรฦกเหล้า ลูกโหง้โซสาว | นิราศสุพรรณ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์องค์สั่นอยู่งันงก <bot>:พลาดพลัดตกจากเตียงเสียงดังผลุง สาวสุรางค์นางพระยาอุส่าห์พยุง พอจวนรุ่งรางรางค่อยสร่างควัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเหล่าอำมาตย์มาตยา <bot>:ขออาสาสิ้นชีวิตไม่คิดกาย ประการหนึ่งซึ่งตราพระราหู เป็นของคู่ขัตติยาเทวาถวาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แมงภู่ผึ้งคลึงเคล้าจะเอากลิ่น <bot>:เที่ยวโบกบินเวียนชมเมื่อลมหวน เข้าเฟ้นฟอนในเกสรเรณูนวล ยังไม่ควรที่จะแย้มแกมผกา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นกตฃาบคาบตขบเต้น <bot>:เผ่นโจร๐ บ้ารบุ่นขุนแผนโผน ผ่านหน้า เหล่านกหกหิ้วโหน ห้อยไต่ไม้แฮ ไก่เถื่อนเกลื่อนไก่ฟ้า ฟุบไม้ไซ้ขน | นิราศสุพรรณ | 86 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้น้องน้อยคอยรับทัพเรือรบ <bot>:ช่วยสมทบกองตระเวนเกณฑ์อาสา แต่พลโล่โตมรศรศัสตรา เป็นหมื่นห้าพันยกขึ้นบกไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางจัดแจงของบูชาสมาโทษ <bot>:อ่อนศิโรตม์ขอทางกลางวิถี ให้พบปะเจ้านายร้ายหรือดี จะจรลีไปอยู่ไหนไม่ได้ความ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือพระมังคลามาถึงฝั่ง <bot>:พวกฝรั่งลงมาถามตามภาษา ครั้นรู้ว่าฝรั่งเมืองลังกา ต่างพูดจาปราศรัยเป็นไมตรี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพี่น้องสองนางว่าปางก่อน <bot>:ฉันยอมหย่อนตามประสงค์เหมือนวงศา พระคิดวุ่นทูลขอเป็นบริจา เสร็จวิวาห์สิพุคะจึงจะควร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นเร็วรัดลมพัดฉิว <bot>:ทั้งธงทิวหกหันผันผยอง อีกวันครึ่งก็จะถึงดังจิตปอง เอากล้องส่องเห็นไวไวยังไกลตา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิบากกรรมจำใจจำให้ผิด <bot>:สุดจะคิดปิดป้องจึงต้องหนี ค่อยแข็งขืนฝืนอารมณ์สมประดี ไปเข้าที่สรงชลสุคนธาร | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มันเหลือเพราะพระช่างพูดว่ามุสา เป็นเพื่อนรักจักได้พึ่งจึงออกมา พกโมโหโกรธารํ่าด่าทอ | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไล่วลาวายุพัฒน์ <bot>:ต่างเลี้ยวลัดสะบัดเวียนวนเหียนหัน พระตามติดคิดว่าจะฆ่าฟัน เป็นพงศ์พันธุ์พี่ยาสุดสาคร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางทราบราวเรื่องเมืองปากน้ำ <bot>:แล้วจึงนำเข้าไปดั่งใจหวัง ทูลท่านท้าวทศวงศ์ดำรงวัง ใท้ทราบยังบาทาฝ่าธุลี ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.