text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งร้องว่าฝ่าพระบาทประมาทนัก <bot>:เมื่อคนรักหรือพระองค์มาสงสัย พระฤๅษีนี้ประเสริฐเลิศไกร ตั้งพระทัยทำบุญกรุณา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางสองต่างคำนับอภิวาท <bot>:ข้าพระบาทประดิพัทธ์ไม่ขัดขวาง ขอเป็นข้ากว่าชีวาจะวายวาง พระแม่นางเมตตาได้ปรานี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกขุนเสนาข้างฝาหรั่ง <bot>:เข้ามานั่งพร้อมหน้าแล้วปราศรัย เองจงสั่งพวกพลสกลไกร ให้รีบไปสืบข่าวเหล่าประชา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนนีดีใจดังได้แก้ว <bot>:อุ้มหลานแล้วเชยชมสมประสงค์ จอมกระษัตริย์ตรัสชวนนวลอนงค์ ทูลลาองค์อัยกีแล้วลีลา | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเอกองค์ทรงยศโอรสราช <bot>:ออกอำมาตย์เฝ้าฝ่ายทั้งซ้ายขวา ถามเสนีที่ถือหนังสือมา ในสาราว่ากระไรจะใคร่ฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สักห้าสิบรีบลงลำที่นั่ง <bot>:ให้พร้อมพรั่งมีครบเครื่องขบฉัน ทั้งเสบียงเลี้ยงไพร่ได้น้ำมัน ลงเรือกัลปังหาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพลอยให้ไปตกนรกดอก <bot>:เขาคนนอกโอวาทพระศาสนา ถือพระเจ้าเราเถิดน้องสองนัดดา เมื่อยกมาแล้วก็คงทำสงคราม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่หลับกระสับกระส่าย <bot>:สะอื้นอายอางขนางระคางเขิน ในอารมณ์ชมอะไรก็ไม่เพลิน ให้เผอิญแต่อาวรณ์ถอนฤทัย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายหมวดตรวจตราสารวัตร <bot>:ต่างเร่งรัดเรียกหาโกลาหล ถือสาตรามาทั่วทุกตัวคน ดูเกลื่อนกล่นล้นหลามวิ่งตามกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีจิตคิดสงสาร <bot>:อย่านั่งนานมาไปท่าชลาไหล แต่พวกพลที่ขึ้นมาอย่าเพ่อไป ไม่ไว้ใจเห็นจะกลัวตัวไม่เคย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้โอรสยศยงองค์วาโหม <bot>:ครองพาราวาหุโลมเฉลิมศรี นางธิดาชันษาสิบห้าปี ให้เป็นที่อัคเรศเกศกำนัล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์หัสกันพี่ <bot>:ร้อนฤดีพลิกกลับไม่หลับใหล พิศดูขวัญวันชายายิ่งอาลัย คิดจะใคร่ปลอบประโลมนางโฉมยง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกล้งทำกล้ำกลืนสะอื้นอั้น <bot>:กันแสงศัลย์สำออยละห้อยไห้ พระตันอกตกประหม่าด้วยอาลัย เข้าลูบไล้โลมปลอบให้ชอบที | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยามรำลึกนึกเช่นเคยเห็นพักตร์ <bot>:แม่ยอดรักเหมวรรณของฉันเอ๋ย มาเหินห่างปางใดเมื่อไรเลย จะได้เชยชมชิดพระธิดา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นขึ้นยืนป้อมปืนใหญ่ <bot>:ลูกหลานไล่ไพร่ขึ้นรบไม่หลบหนี สะเทื้อนทั้งลังกาทั่วธานี ฝ่ายเทพินนิลกัณฐีตรีพลำ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะทำตามความสั่งพระสังฆราช <bot>:เฉลียวฉลาดแล้วแต่จะแก้ไข บาทหลวงว่ามาเดี๋ยวนี้ไม่มีใคร ขออาศัยสักสี่ห้าทิวาวัน | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างดูท้าวเจ้าละมานชาญฉกาจ <bot>:เขาจำกราดตรึงองค์ไว้กรงเหล็ก แขกฝรั่งทั้งพราหมณ์จีนจามเจ๊ก ผู้ใหญ่เด็กเดินดูเป็นหมู่มุง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ร่องเข้ามันก็เอากำปั่นใหญ่ <bot>:มาจุกไว้สารพัดจะขัดขืน ทั้งสองฝั่งตั้งค่ายมันรายปืน ไว้นับหมื่นป้อมเชิงเทินเนินกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โน่นดาวข่างขึ้นข้างทิศพายัพ <bot>:ท่านบังคับไว้ในที่คัมภีร์ไสย ถ้าแม้นเอียงเลี่ยงบิดไปทิศใด มักเกิดภัยฝนแล้งข้าวแพงครัน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองหรือตัดราคาตัณหาขาด <bot>:มึงหรือปราชญ์จะปรับให้นับถือ อย่ามาพูดสอพลอให้อออือ กูไม่ถือถ้อยคำอย่ารำพัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรพูดจาประสาเด็ก <bot>:ถึงเราเล็กก็ไม่ส่งอย่าสงสัย รับบิดามาก็ช่างใครเป็นไร หรือข้าใช้สอยเจ้าให้เอามา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสชื่นชมสมถวิล ด้วยศัตรูหมู่มารผลาญแผ่นดิน เห็นจะสิ้นเสี้ยนหนามจึงตามมา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องเอาใจมันไว้ก่อน <bot>:ค่อยหลอกหลอนมันดูเรื่องผู้หญิง แล้วจึ่งคิดถ่ายเทประเวประวิง ให้เห็นจริงทุกอย่างทางประโลม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุวรรณจันทร์สุดาอยู่ขวาซ้าย <bot>:เจ้าขรัวนายนั่งระวังอยู่ทั้งสอง ออกจากท่าหน้าเมืองมาเนืองนอง เป็นหลั่นล่องเลื่อนมาอ่าวสาคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ครั้นสุริย์ศรีจวนจะแจ้งส่องแสงฉาย โกกิลากาเมียงบินเรียงราย ดุเหว่าลายร้องขานประสานดัง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแสร้งสั่งนางรำภาว่าไปจัด <bot>:พระปรัศว์แท่นทองที่ห้องกั้น เจ้าเป็นคนปรนนิบัติหัดกำนัล คอยนวดฟั้นเฝ้าพระอนุชา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างซักถามตามแคลงให้แจ้งประจักษ์ <bot>:เสียงคึกคักวิ่งรับอยู่คับคั่ง นางพวกจ่าหาโขลนตะโกนดัง มาพร้อมพรั่งเถ้าแก่ออกแซ่ไป | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจับพามาถวายฝ่ายพระพี่ <bot>:ถือขันตีเสียแล้วมิแคล้วหรือ พระยิ้มพรายคลายโกรธออกโอษฐ์อือ ถึงจะถือก็ทำไมแม้ได้มา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะต้องสู้ดูสักครั้งเหมือนสั่งศึก <bot>:ถ้าสมนึกก็จะเตียนที่เสี้ยนหนาม จงหาคนปลอมพงศ์รูปทรงงาม มาสอนความมารยาให้พาที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสปลอบโฉมเฉลาเสาวภาคย์ <bot>:ไม่จรจากภคินีเจ้าพี่เอ๋ย พี่อยู่ถึงรัตนาได้มาเชย กุศลเคยเคียงคู่อยู่เหมรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดจริงยิ่งกว่าเสือมันเหลือหึง <bot>:ใครไม่ถึงทั้งพิภพสบสมัย เมื่อแม่พ่อก็ไม่ว่าช่วยพาไป มารุมใช้แต่ข้าน่ารำคาญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นเก้าค่ำเดือนสี่นั้นมีโชค <bot>:ต้องโฉลกอดิเรกภิเษกศรี ควรจะใช้ในงานการพิธี เฉลิมศรีจัตุรงค์วันธงชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าชี้หน้าว่าแน่อีแก่แรด <bot>:ทำยาแฝด[๑]ให้พระองค์ลุ่มหลงใหล เชื่อมนตร์ขลังตั้งตัวไม่กลัวใคร จะเป็นใหญ่ยอดอย่างนางพญา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะอยู่ตัวเปล่ามันเหงาหงอย <bot>:มันจึงคอยวุ่นวายต้องขวายขวน ประเวณีมีทั่วทุกตัวคน ก็ต้องจนใจจริงหญิงกับชาย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะอื้นร่ำน้ำพระเนตรลงพรากพราก <bot>:ด้วยอดอยากนมแม่ชะแง้หา เสียงม้าร้องก้องกรรณหวั่นวิญญาณ์ พี่ม้าขาฉันขึ้นไปไม่ได้แล้ว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มหยิบธำมรงค์มาทรงใส่ <bot>:ขอบฤทัยวาจาที่ว่าขาน แล้วแกล้งว่าน่าเบื่อเหลือรำคาญ ไม่ได้การเฉโกเป็นโยคี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถามถึงข้าว่าไปเที่ยวตรวจทหาร <bot>:ระวังการรบพุ่งนอกกรุงศรี ทั้งสามนางต่างรับพระเสาวนีย์ ดูบาญชีเบี้ยหวัดจัดชาววัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นได้ฟังรับสั่งตรัส <bot>:จึงทานทัดทูลฉลองด้วยหมองศรี ซึ่งมีสารการรับสั่งมาครั้งนี้ ให้พระพี่รีบรัดไปจัดการ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับหัตถ์ตรัสว่าแม่มาด้วย <bot>:จะได้ช่วยในงานลูกหลานขวัญ แล้วชวนไปไสยาสน์อาสน์สุวรรณ อย่าเดียดฉันท์เลยแม่นุชบุษบง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จันทร์กระจ่างแจ่มฟ้าเวหาห้อง <bot>:จับผิวพักตร์นุชน้องดูผ่องใส พระจุมพิตชิดชื่นระรื่นใน พลางเคล้นไคล้เคล้าพุ่มปทุมทอง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเกี่ยวหูลู่ลากกระชากชัก <bot>:กลับฮึกฮักฮูมแปร๋นแล่นถลา ลงเล่นนํ้าดำกระเดือกเสือกสุธา กลับเป็นบ้าแทงกระทั่งถึงฝั่งชล | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโอรสอดจิตคิดสมเพช <bot>:เป็นปลายเหตุเวทนารักษาสัตย์ ถึงเจ้าเมืองเคืองแค้นขึ้นแท่นรัตน์ ถีบให้พลัดตกสุวรรณบัลลังก์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ชำนาญฌานกสิณ <bot>:พอครบสิ้นวันพิธีที่ขอฝน ก็ออกจากบัดพลีที่มณฑล พายุฝนหายพลันไปทันที ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฝนตกลงมาจากอากาศ <bot>:เป็นน้ำสาดลงมาคลายยาถอน คนที่ง่วงก็ค่อยคลายหายหาวนอน ทินกรเกือบสร่างกระจ่างตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อไทไล่รบจนพลบค่ำ <bot>:เห็นหมอกคล้ำคลุ้มทะเลพระเวหา แล้วหยุดทัพยับยั้งสั่งโยธา ให้ตรวจตราพร้อมทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มอบตำราแล้วกำชับไว้ถ้วนถี่ <bot>:คัมภีร์นี้เกิดถึงโลกวิสัย พอสอนบุตรสุดสวาทแล้วขาดใจ เสียงร้องไห้รักกันสนั่นเรือน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฆ่าให้หมดเขยสะใภ้มิให้เหลือ <bot>:ในน้ำเนื้อเอาให้สมอารมณ์ถวิล แต่จนใจเขยท้าวเจ้าบุรินทร์ มันไม่ผินหน้าตามาหาใคร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใหัตีฆ้องร้องป่าวบอกราวเรื่อง <bot>:เจ้าบ้านเมืองมีฤทธิ์ทุกทิศา ใครยกหลักปักตรงองค์ธิดา จะวิวาห์ให้เป็นคู่กับผู้นั้น | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทรงฤทธิ์อิศโรท้าวโกสัย <bot>:ฟังอรไททูลแจ้งแถลงสาร ค่อยบรรเทาเร่าร้อนผ่อนสำราญ ด้วยเห็นการจริงสิ้นเธอยินดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยสาวรุ่นฉุนเฉียวประเดี๋ยวหนึ่ง <bot>:ครั้นตรัสถึงเล่นสนุกก็ทุกข์หาย ไม่เหมือนตัวผัวเมียเขาเสียดาย บ่นน้ำลายฟูมปากด้วยอยากพบ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าสายฝ่ายพระหน่อวรนาถ <bot>:ขึ้นนั่งอาสน์อ่าองค์สรงน้ำกลั่น ทรงสุคนธ์ปนทองคำเจืออำพัน กระแจะจันทน์น้ำกุหลาบรินอาบองค์ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบไปถึงบิตุรงค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:เกิดวิบัติรบพุ่งกันยุ่งเก๋ จึงต้องหนีมาในทางกลางทะเล เที่ยวเตร็ดเตร่ไปทุกเมืองเพราะเคืองใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขอเฝ้าสาวสรรค์พากันสึก <bot>:ต่างสมนึกแสนสุขสนุกสนาน แต่องค์สุดสาครร้อนรำคาญ ด้วยเยาวมาลย์มารยาไม่ลาพรต | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายคนใช้ไปถึงวังสั่งอำมาตย์ <bot>:แล้วส่งราชสารให้ในวิถี ถวายพระมังคลาอย่าช้าที จะอยู่นี่คอยฟังรับสั่งความ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาว่าโอ้พ่อเพื่อนยาก <bot>:สู้ลำบากบุกป่าพนาสัณฑ์ มาถึงวังยังไม่ถึงสักครึ่งวัน ยังไม่ทันทดลองทั้งสองคน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเข้านอกออกในมิได้ห้าม <bot>:สั่งว่าตามแต่ถนัดไม่ขัดขืน แต่ก่อนเกลือเหลือเค็มเห็นเต็มกลืน จะต้องฝืนใจดื่มไม่ลืมตา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงฉีกเสื้อเครือปักชักกระดาษ <bot>:เป็นลายลักษณ์ศักราชชาติสิงหล ว่าถึงยุคทุกภาษาจะมาปน ด้วยตั้งต้นแต่ลูกสาวเจ้าลังกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายภิปรายตอบ <bot>:พี่ว่าชอบชี้ทางสว่างไสว ทำไมกับกาพย์กลอนอย่าร้อนใจ จะว่าให้ปลื้มจิตพระธิดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงเครื่องเรืองอร่าม <bot>:เสด็จตามจรจรัลรีบผันผาย มาพร้อมที่พระโรงคัลพรรณราย มาคอยฝ่ายทรงฤทธิ์บิตุรงค์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ขัตติยาสิบห้ากษัตริย์ <bot>:ต่างจบหัตถ์สาธุสะพระฤๅษี โปรดปรึกษาว่าให้เป็นไมตรี ข้าเห็นดีพร้อมพรักจะรักกัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเรือตระเวนเห็นกำปั่น <bot>:ก็ชวนกันแล่นมาถามตามสงสัย ท่านมาจากเมืองบ้านสถานใด หรือจะไปค้าขายในบุรินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิทธาเฒ่าสาวสุรางค์สำรวลสรวล <bot>:เจ้าแม่ม้วนเมินหน้าไม่ว่าขาน กษัตราว่าองค์พระทรงญาณ จงประทานโทษทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีหนทางข้างพายัพเขาซับซ้อน <bot>:ต้องซอกซอนแหวกเดินบนเนินผา ฝ่ายฝรั่งตั้งด่านไว้นานมา เขาเรียกว่าด่านบ้านสะพานยนต์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวพราหมณ์สามนายได้หนังสือ <bot>:แล้วกลับรื้อร้อนในใจถวิล ว่าข้าศึกมาประชิดติดบุรินทร์ ประเทศถิ่นรมจักรนัครา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าพักพูดลอยหน้าว่ากับพระ <bot>:ที่จะละมึงไว้อย่าใหลหลง แล้วว่าเฮ้ยนายทหารชาญณรงค์ เร่งโบกธงแม่ทัพจับเอาตัว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนศาสนาอับปางเสียอย่างเยี่ยง <bot>:จะบ่ายเบี่ยงกำจัดคิดตัดหัว แม้นตายเสียจนจิตต้องคิดกลัว ถ้าว่าตัวกูยังดีมีชีวง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองสนิทพิศวาสบนอาสน์อ่อน <bot>:จนเกสรบานทั่วกลีบบัวหลวง ชื่นอารมณ์สมรักประจักษ์ทรวง เปรียบดั่งดวงสุริยันกับจันทร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็พี่น้องพ้องญาติยังอยู่มั่ง <bot>:หรือสิ้นทั้งว่านเครือในเชื้อสาย นั่นลูกใครน่าดูเป็นผู้ชาย มิตรสหายหรือว่าญาติกากัน | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยิงปืนปากปลาสัญญาหยุด <bot>:อุตลุดหลีกกันเสียงหวั่นไหว ทอดสมอรอหมดแล้วลดใบ กำปั่นใหญ่อยู่กลางขวางคงคา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีนารีราช <bot>:กัมปนาทนึกพรั่นให้หวั่นไหว องค์ระทวยขวยเขินสะเทิ้นใจ จะออกไปก็กระดากวิบากจริง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างเราเป็นลูกเต้าไม่เข้าด้วย <bot>:กลับไปช่วยการะเวกแกล้งเสกสรรค์ ทั้งรมจักรรักเขาพูดเข้ากัน ไม่เที่ยงธรรม์กลอกกลับจึ่งจับมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ที่แต่งตัวไว้จริตผิดกระสวน สุริย์ฉายบ่ายคล้อยเที่ยวลอยนวล เป็นเชิงชวนพวกเจ้าชู้เขารู้กล | สุภาษิตสอนหญิง | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามท้าวองค์สั่นพระขวัญหาย <bot>:แม้นรอดตายจะผนวชบวชเป็นเถร จะถือศีลกินข้าวแต่เช้าเพล นอนให้เย็นอยู่กับวัดตัดกังวล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะเจียมตัวกลัวผิดจึงปิดป้อง <bot>:แทบพระน้องเกษราจะอาสัญ เดชะบุญหนุนมารักษาทัน จะให้ฉันทิ้งนางเสียอย่างไร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าตรู่รู้สึกนึกวิตก <bot>:ศึกจะยกวกทางมาข้างหลัง พอเห็นทางนางสุนีมีกำลัง เชิญขึ้นนั่งบนบ่าแบกพาเดิน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับทั้งท้าวเจ้ามิ่งมไหสวรรย์ <bot>:ด้วยเป็นวันใหญ่ยิ่งจริงนักหนา ครั้นแจกทั่วเสร็จสรรพแล้วกลับมา แจ้งกิจจาบาทหลวงทันท่วงที | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโลมลูกลูบหลังแล้วสั่งสอน <bot>:แม้นแดดร้อนก็จงเล่นอยู่ร่มร่ม จะครั่นตัวมัวหมองต้องแดดลม ไปเชยชมแต่พอชื่นแล้วคืนมา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวสุรางค์นางสนมประนมน้อม <bot>:ดังดาวล้อมจันทร์กระจ่างกลางเวหา จนโฉมยงองค์อัครชายา มีธิดาอายุได้แปดปี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนครินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:โองการตรัสแก่เสนาบดีศรี สุดแท้แต่ฤกษ์พาเวลาดี จึ่งค่อยคลี่โยธาพลากร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับเรื่องราวเข้านิเวศน์ <bot>:คอยปิ่นเกศจะถวายลายอักษร ฝ่ายจอมเจ้านครินทร์ปิ่นนคร เสด็จจรจากมนเทียรวิเชียรพราย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้โยธีตีเคียวไปเกี่ยวข้าว <bot>:สานกระเช้าให้ทุกคนขนข้าวสาร กลางคงคาสารพันจะกันดาร จงคิดอ่านเอาเสบียงไปเลี้ยงกาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังจะมาว่าขานเป็นการหยาบ <bot>:เอาเรื่องบาปหลอกข้ามันน่าหัว นี่หากว่าหนีปลอดได้รอดตัว ถ้าแม้นมัวหลงเชื่อก็เหลือตาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเยี่ยงอย่างข้างชมพูต่อสู้รบ <bot>:หรือจึงคบคิดรักกันหนักหนา อันเยี่ยงอย่างข้างฝรั่งเมืองลังกา จะเมตตาเพราะมีไมตรีกัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชประกาศสั่ง <bot>:ลูกศิษย์ทั้งหลายฝ่ายนายทหาร ยกเสารอกซอกเสมาบนปราการ ใส่กระดานดังหนึ่งหิ่งห้อยชิงช้า | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สูงกว่าม้าลางามสักสามศอก <bot>:แม้ขับออกควบวิ่งเหมือนจิ้งเหลน หน้าเหมือนคนกลศึกได้ฝึกเจน แล้วกะเกณฑ์เกวียนลำเลียงเสบียงพล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงมันล้างศาสนาข้างฝาหรั่ง <bot>:จะตกถังเช่นเขาว่าเลือดตาไหล ไปถูกหลอกอ้ายเจ้าผัวตัวจัญไร พระจะให้มึงไปตกนรกนาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบัดนี้จะภิเษกพระราเมศ <bot>:ขอทรงเดชช่วยไปแจ้งทุกแห่งหน ตามบรรดาพงศาทุกตำบล เชิญเสด็จจรดลมาพารา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสตอบขอบคุณพวกขุนนาง <bot>:ช่วยคิดล้างไพรินให้สิ้นอาย จะถือตราราหูคู่ชีวิต อาญาสิทธิ์สุดแต่บทตามกฎหมาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์จัดองค์ทรงกระบี่ <bot>:ขี่ม้าสีมรกตผยดผยอง อ้ายยักษาหน้าหมีใส่หมวกทอง แบกกระบองเคียงม้าวายุพัฒน์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดึกดื่นรื่นรมลมสงัด <bot>:ดึกกำดัดดาวสว่างพร่างพฤกษา เหมือนเสียงโห่โร่หูข้างบูระพา กฤษฎาได้ฤกษ์เบิกพระไทร | นิราศเจ้าฟ้า | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งฟังว่าเห็นกล้าเหลือ <bot>:บังคมลามาเรือแล้วรีบหนี แค้นอารมณ์ลมไม่ใคร่จะมี ให้พลตีกรรเชียงฝืนคลื่นออกไป ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอนุชามารับคำนับน้อม <bot>:เที่ยวตรวจป้อมปืนประตูคูเขื่อนขันธ์ หยุดพักพลมนตรีอยู่สี่วัน สมทบกันยกมาเมืองป่าตาล ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาข้าเฝ้าเหล่าทหาร <bot>:ลงกราบกรานยินดีจะมีไหน ด้วยนับถือซื่อตรงปลงในใจ ทั้งนายไพร่ทั่วเขตนิเวศน์วัง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายด่านอาจารย์สั่ง <bot>:ให้รอรั้งพักพหลคนทั้งผอง จงตั้งมั่นกันตรวจเป็นหมวดกอง ดูทำนองข้าศึกเห็นฮึกครัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัดแจจามข้ามหน้ามลายู <bot>:พวกญวนอยู่เวียดนามก็ข้ามไป ข้างพวกพราหมณ์ข้ามไปเมืองสาวถี เวสาลีวาหุโลมโรมวิสัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระสติปัญญายิ่งทุกสิ่งสรรพ์ แม้นโอรสยศยงคงชีวัน จะผ่อนผันพามาไม่ช้าที | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างชาวเมืองเยื้องยิงปืนใหญ่ลั่น <bot>:ถูกกำปั่นแตกแตนออกแล่นหนี เห็นโจรไล่ใกล้กลับรับนาวี แกว่งอัคคีขว้างทิ้งแล้วยิงปืน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง <bot>:เสียงโผงผึงเผ่นโผนตะโกนผัว เหตุไฉนไปนั่งกำบังตัว เชิญทูนหัวเยี่ยมหน้ามาหาน้อง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสียบุตรสุดสลดกำสรดโศก <bot>:แสนวิโยคยากเข็ญปิ้มเป็นผี สองปีครึ่งจึงจะมาถึงธานี ประเดี๋ยวนี้เจ้าพราหมณ์นำความมา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกข้าเฝ้าเหล่าฝรั่งจงตั้งจิต <bot>:พึ่งพระคุณบุญฤทธิ์อดิศร ทรงสัตยธรรม์กรุณาสถาวร จะวายร้อนทั่วจังหวัดปัถพี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.