text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายจะชุบมือเปิบกำเริบจิต <bot>:ช่างไม่คิดขายหน้านิจจาเอ๋ย ในชาตินี้ที่จะอยู่เป็นคู่เชย หาไม่เลยแล้วพ่อคุณพ่อบุญลือ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ตรงนี้มิได้คืนอย่าขืนแค่น <bot>:ถึงจะแสนโศกาเลือดตาไหล ก็ตายเปล่าเราไม่ยักให้ใครไป อย่ากวนใจจู้จี้ข้าขี้คร้าน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กว่าจะถึงซึ่งมหาศิวาโมกข์ <bot>:สิ้นฟ้าดินสิ้นโอฆสิ้นโศกศัลย์ แม้พลั้งพลาดขาดพรตทศธรรม์ จึงห้ำหั่นบั่นศีรษะเสียบประจาน ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แจ้งคดีสาราเมืองการะเวก <bot>:เสนาเอกเชิญพานสารอักษร พวกขุนด่านพาไปในนคร แจ้งอักษรกรมท่าศาลากลาง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสตรีทีท่วงทำหน่วงเหนี่ยว <bot>:ชอบแต่เกี้ยวกันด้วยเล่ห์เสน่หา แม้เหมือนหมายได้ทั้งเมืองลังกา ทุกพารารู้เรื่องจะเลื่องลือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เขาอ้วนขึ้นก็เห็นว่าเป็นสาว <bot>:แกล้งว่ากล่าวแค้นน่าน้ำตาไหล ส่วนองค์พระอนุชาจะพาไป เป็นผู้ใหญ่ลำเอียงไม่เที่ยงธรรม์ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบางกระไนได้เห็นหน้าบรรดาพี่ <bot>:พวกนารีเรืออ้อยเที่ยวลอยขาย ดูจริตติดจะงอนเปนมอญกลาย ล้วนแต่งกายกันไรเหมือนไทยทำ | นิราศเจ้าฟ้า | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกรวดน้ำคว่ำขันไม่พลันคบ <bot>:มิขอพบขอเห็นไม่เป็นผัว มีลูกเต้าเฒ่าแก่ก็แต่ตัว ใจยังมัวเหมือนหนึ่งว่าสิบห้าปี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงคอยจับปรับไหมชายฝรั่ง <bot>:เฆี่ยนให้หลังลายส่งไปโรงสี ขอพึ่งบุญมุลิกาเป็นสามี พอไพรีรู้ทั่วได้กลัวเกรง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างล้มกลิ้งวิ่งร้องเสียงซ้องแซ่ <bot>:พวกเถ้าแก่กอดสุรางค์นางสนม คิดว่ายักษ์ผลักไสไถลล้ม ผ้านุ่งห่มหายหาละล้าละลัง | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าราหูผู้เฒ่าจะเอาโทษ <bot>:ให้สิ้นโคตรคนที่ถือพระฤๅษี เป็นเคราะห์กรรมจำตายวายชีวี พระมุนีจะคิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝากแต่พระอภัยไพร่ทั้งหลาย <bot>:ให้สบายเหมือนกับบ่าวท้าวทั้งสิ้น จะเดินทางกลางชลาในวาริน จงถือศีลภาวนาสมาทาน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างสอดเสียบเรียบร้อยห้อยไว้รอบ <bot>:ต่างชื่นชอบชมชวนกันสรวลสันต์ ได้ดอกดีตรีพลำให้อัมพวัน เทวัญนั้นให้กัณฐีต่างชี้ชวน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนคราเมืองวายุภักษ์ <bot>:กษัตริย์ศักดิ์สุริย์วงศ์พระทรงศร พลางทูลองค์เชษฐาสุดสาคร จะทุกข์ร้อนไปทำไมกับไพรี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผยพระแกลแลดูดวงบุหลัน <bot>:เห็นพระจันทร์แจ่มฟ้าพฤกษาไสว ดูเวียงวังลังกายิ่งอาลัย แม้เหาะได้จะไปหาสุดาดวง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โคมแอร่มแจ่มสว่างกระจ่างพักตร์ <bot>:วิไลลักษณ์ลํ้าสตรีไม่มีสอง เข้าเอนแอบแนบนอนกรประคอง ถนอมน้องเนื้ออุ่นละมุนละไม ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางรำพึงถึงทางที่กลางเถื่อน <bot>:จึงคล้อยเคลื่อนนาวาเข้าอาไศรย มีมิตรชายท้ายย่านเปนบ้านไทย สำนักในเคหาขุนจ่าเมือง | นิราศเมืองแกลง | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรพูดจาประสาซื่อ <bot>:นั่นแลคือตัวความมาตามหลัง พระรักเขาชาวลังกาหรือว่าชัง อย่าปิดบังบอกความลูกตามจริง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางขับไพร่ไล่ฆ่าพวกฝรั่ง <bot>:ก็แตกพังหลบลี้วิ่งหนีหาย ทหารนางต่างสกัดไล่พลัดพราย ทิ่มแทงตายตีล้มลงซมซาน ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายกษัตริย์ที่ยกมาพากันถอย <bot>:เห็นเสียรอยกลับไปในวิถี ต่างเข้าค่ายของตัวกลัวเสียที คิดราวีต่อไปดั่งใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบเดินทัพขับพลจนสว่าง <bot>:ถึงที่ทางร่มรุกขาป่าระหง วลายุดาวายุพัฒน์ขัตติย์วงศ์ ทั้งสององค์ตรงไปเฝ้าเจ้าลังกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ป่านนี้พี่น้องจะตรองตรึก <bot>:จะรำลึกถึงพี่แล้วแก้วพี่เอ๋ย เป็นเคราะห์กรรมทำไว้ฉันใดเลย จะชวดเชยเช้าค่ำระกำตรอม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารถีขับม้าอาชาชาติ <bot>:ขุนอำมาตย์คั่งคับสลับสลอน พวกขอบขัณฑเสมาประชากร นั่งสลอนกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเงือกน้ำกำลังก็สิ้นสุด <bot>:ครั้นจะหยุดยักษ์ไล่ใกล้นักหนา เรียกลูกสาวคราวนี้พ่อจะมรณา เจ้าช่วยพาภูวไนยไปให้พ้น | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางลงจากเคหา <bot>:หมายมรรคาตรงตัดลัดไพรสาณฑ์ เข้านิเวศน์เขดแคว้นแสนสำราญ ชมเมืองบ้านนคราสง่างาม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางให้หาโหราเฒ่า <bot>:เข้ามาเฝ้าเล่าตามเนื้อความฝัน พระโหรดูรู้โชคโฉลกวัน ฝันว่าจันทร์แจ่มฟ้าในราตรี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอขาดคำร่ำสอนเสียงดีดสี <bot>:ที่อึงมี่สำเนียงเสียงก็หาย สักครู่หนึ่งเปล่งแสงสำแดงกาย กล่าวอุบายแผดร้องก้องตะโกน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้ล่ามถามไปไหนนายทัพ <bot>:มารบรับกันให้งามตามวิสัย อย่าให้พวกรี้พลสกลไกร รบกันไปยากแค้นแสนกันดาร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกท้าวนางต่างรับอภิวาท <bot>:เห็นกริ้วกราดหวาดกลัวตัวเป็นหนู ออกไปสั่งทั้งที่เวนเจนธนู ทุกหมวดหมู่รู้เรื่องต่างเลื่องลือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำเริบใจไปปล้นทุกหนแห่ง <bot>:ตามเขตแขวงตีกระจุยเป็นผุยผง เที่ยวดั้นดัดลัดมาตามป่าดง มันยกตรงเข้ามาเมืองสารัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งคงทนแทงฟันนั้นไม่เข้า <bot>:ถึงไฟเผาก็ไม่ไหม้อย่าได้แหนง พระจึ่งรับดวงมณีที่สีแดง สว่างแสงโชติช่วงดวงมณี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นดึงดื้อถือดีมีมานะ <bot>:จะจับฉะคอเชือดให้เลือดไหล แล้วร้องเร่งพวกทหารอันชาญชัย ยิงปืนใหญ่ที่ประจำทุกลำเรือ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์หัสไชยมาในป่า <bot>:กับเจ้าวาโหมขับทัพทหาร ควบลาลีขี่กิเลนเผ่นทะยาน ข้ามโตรกตรวยห้วยธารสำราญเริง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รบกันประมาณเพลงห้าสิบถ้วน <bot>:ในกระบวนกลศึกต่างฮึกหาญ แต่ราเมศรู้ตำราอาชาชาญ ว่าม้าพานแรงน้อยถอยทุกที | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนชีเปลือยเฉื่อยช้าหลับตาคิด <bot>:มันเรืองฤทธิ์รู้เวทวิเศษไฉน จำจะลวงหน่วงถามถึงความใน เห็นจะได้ดอกเด็กเล็กเท่านี้ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าเฝ้าฟังบังคมบรมนาถ <bot>:ออกเกลื่อนกลาดกลับมาที่อาศัย สั่งให้คนพลรบสมทบไว้ ทั้งนายไพร่พร้อมพรั่งระวังการ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นหงิมหงิมยิ้มเยื้อนเหมือนจะทัก <bot>:จะรับรักหรือระคางกีดขวางขาม จะดีดให้ตื่นฟื้นฟังรับสั่งความ ฝ่ายพระรามวงศ์ว่าเหลืออาวุธ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขลุ่ยระนาดรำมะนาขัดหน้าทับ <bot>:ประสานรับไพเราะล้วนเหมาะเหมง สามกษัตริย์ทรงฟังให้วังเวง เสนาะเพลงดนตรีตีประจำ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งให้จัดกำปั่นสุวรรณมาศ <bot>:จะลีลาศไปประณตบทศรี พระเชษฐาพาองค์พระอัยกี มาอยู่ที่เวียงวังกรุงลังกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกล้งทำสำออยตะบอยบ่น <bot>:เห็นยากจนจึงไม่มาดปรารถนา แม้นมั่งมีเช่นเขาชาวลังกา พระมารดาก็จะไม่ได้ตัดรอน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างร้องไห้ใจคอเพียงจะขาด <bot>:เหมือนฟ้าฟาดฉับเดียวให้เฉียวฉุน สลบนิ่งกลิ้งนอนอ่อนละมุน ที่กลางฝุ่นชายหาดอนาถใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มังคลาม้าล้มลุกถลัน <bot>:พระขรรค์ฟันม้าเป็นไฟโพลงไหม้หัว มังคลาโดดโลดถลาด้วยตามัว ตัวต่อตัวนายพลัดตกอัสดร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้สดับก็รับขวัญ <bot>:เห็นกตัญญูจิตคิดถวิล ยิ่งรำพึงถึงมัจฉายุพาพิน มิรู้สิ้นรักใคร่อาลัยลาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงเรือน้อยลอยไปในนิเวศน์ <bot>:ถิ่นประเทคที่สถิตเมืองมิจฉา ตีกระเชียงเร่งให้กันไคลคลา เข้าที่ท่าเมืองด่านชานบุรี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือใช้ใหญ่น้อยสักร้อยถ้วน <bot>:ตั้งกระบวนปีกหางอย่างปักษา จะข้ามชลวนวังไปลังกา ในเวลาตีสิบเอ็ดให้เสร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็มีคนรู้ผู้วิเศษ <bot>:ในประเทศกว้างใหญ่ดั่งใจถวิล แล้วท้าวเจ้านิเวศน์เกศบุรินทร์ เมื่อจะสิ้นชีวงปลงประทาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตามใจให้เธอเกี้ยวก็เสียวไส้ <bot>:กลัวแต่ใจจะหลงเชื่อเบื่อหนักหนา นางนึกพลางทางประดิษฐ์คิดสารา ด้วยปรีชาเชิงความตามทำนอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันชายอื่นหมื่นแสนทั้งแผ่นภพ <bot>:ไม่ขอคบขอคิดพิสมัย นางครวญคร่ำรำพึงตะลึงตะไล ด้วยจิตใจอยู่ที่ศรีสุวรรณ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสะเทิ้นให้เขินขาม <bot>:จะตอบความลำบากยากใจหาย แต่อิดเอื้อนเยื้อนย้ำคำภิปราย ฉันทำนายทายไม่เป็นเช่นประชวร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงบาทหลวงนั่งง่วงหงับ <bot>:ตัวสั่นหรับเต็มทีไม่มีเสียง ลงครางออดทอดใจใหญ่มุดใต้เตียง ฟังสำเนียงผู้คนบนเภตรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตาเฒ่าเจ้าพระยารักษาสมุทร <bot>:ให้รีบรุดออกไปในราชฐาน ว่าข้าศึกจะมาล้อมป้อมปราการ เรือประมาณห้าร้อยลอยประดัง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสปราศรัยแล้วไต่ถาม ว่าศัตรูราบเตียนเสี้ยนสงคราม หรือได้ความทุกข์อยู่ทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ส่งองค์พระมเหสี <bot>:คืนบุรีร่วมห้องให้ผ่องใส ข้าทั้งสี่นี้จะช่วยกันอวยชัย สิ้นห่วงใยอยู่ประสาเป็นนารี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นว่าแต่มานั่ง <bot>:ก็เจ็บหลังเหลือระอารำภาสะหรี ห้องปรัศว์จัดไว้ที่ไหนมี ขอให้พี่เอนหลังประทังกาย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตั้งจิตลงในพระไตรลักษณ์ <bot>:เห็นประจักษ์ความชั่วที่มัวหมอง เหมือนวารินไหลรี่ย่อมมีฟอง กระทบต้องลมหนักมักกระจาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงทรงฟังพระสังฆราช <bot>:เชิงฉลาดไหว้ว่าสาธุสะ อันทำศึกนึกจะได้ชัยชนะ มิใช่จะจงใจเป็นไมตรี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเติบใหญ่ให้เรียนเขียนหนังสือ <bot>:แล้วฝึกปรือสงครามตามประสงค์ ขี่ช้างม้ากล้าหาญชาญณรงค์ ได้เครื่องทรงท้าวไทอัยกา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างดูรู้ประจักษ์ <bot>:กำเริบรักกรุ้มกริ่มพลางยิ้มสรวล รู้ถนัดอัชฌาสัยในกระบวน เวลาควรสวดจบครบตำรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพารามารับคำนับน้อม <bot>:เชิญพระจอมมุนินทร์บดินทร์สูร เสด็จก่อนเหล่าพระวงศ์พงศ์ประยูร ขึ้นพร้อมมูลพวกนักสิทธ์กิจจงกรม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองวะหลำสำปาละตะนะตาหนา <bot>:ยะระยะลาไกโรโพพิสัย เมืองสวิตปัตหราสุราลัย โรมวิสัยบิตุเกดเจตพัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทัศนาป่าสนุกทุกข์สนัด[๒๑] <bot>:จิตกระหวัดถึงสุรางค์นางสนม แล้วกลืนกลั้นดั้นเดินเนินพนม เห็นนิคมเขตบ้านพวกพรานไพร ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเล่าก็มาช่วยรบรับ <bot>:ในการทัพการค่ายคิดไต่สวน มิใช่จะกล่าวคำทำกระบวน ให้ไปชวนพวกมาช่วยราวี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:นางกราบบาททูลองค์พระทรงโฉม แม้นดาวเคลื่อนเดือนดับพยับโพยม พระทรงโฉมมิได้กลับไปนับวัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาสามารถชาติทหาร <bot>:จึงว่าขานอะไรปากมาถากถาง ถึงชาตินี้ชีวิตจะวายวาง ไม่ไหว้นางอัคเรศเกษรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารองค์ทรงสวัสดิ์ดังฉัตรแก้ว <bot>:ทำร้ายแล้วไม่มีที่จะเห็น จะไปรับดับร้อนให้ผ่อนเย็น จะได้เป็นความชอบประกอบการ | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบทูลพระอภัยสั่งให้ถาม <bot>:เขียนข้อความตามให้การอ่านถวาย ได้ทราบว่าห้ากษัตริย์ไม่พลัดพราย อยู่ตึกท้ายพาราเมืองป่าตาล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บัดนี้พระมเหสีผู้มียศ <bot>:กับโอรสบุตรีมียศถา เสด็จตามข้ามฝั่งมาลังกา อยู่พลับพลาพลพร้อมล้อมพระองค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาน้ำมันมาให้ใส่เป็นขวด <bot>:ที่เจ็บปวดหายเห็นเป็นปัจฉิม แล้วซ้ำหยิบทิพรสให้ซดชิม นางกลืนอิ่มอมฤกรู้สึกองค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยศรีสุวรรณสินสมุทร <bot>:อุตลุดขับไพร่มิให้หลบ อุศเรนรุกร้นพลสมทบ เข้ารุกรบเรือใหญ่ไฟประดัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นไมตรีมิได้กลับมารับรบ <bot>:เล่าจนจบแจ้งความมาตามเรื่อง ซึ่งพี่น้องครองสมบัติต้องขัดเคือง จะไปเปลื้องปลดปราบให้ราบเตียน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกิดแล้วตายว่ายวงในสงสาร <bot>:ทางกันดารมรรคาไม่ฝ่าฝืน คิดก็เป็นอนิจจังไม่ยั่งยืน เป็นแต่พื้นเน่าจมถมแผ่นดิน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบพุ่งรุ่งเช้าข้างเขามาก <bot>:เราอดอยากสารพัดจะขัดสน วันนี้ดึกศึกหลับเราขับพล ขึ้นตีปล้นอ้ายฝรั่งรบสั่งลำ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ถึงหว่างยางพี่น้อง <bot>:สองยาง เก่าแก่แต่ก่อนปาง ป่าต้น เกิดแร่แง่งอกขวาง ขวากระรกะแฮ ถูกปวดรวดเร้าล้น สะล่างแหร้แง่สลอน | นิราศสุพรรณ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ของเจ้าเขาเป็นเชื้อผีเสื้อสมุทร <bot>:ขึ้นไปฉุดฉวยบิดาลงมาได้ จึงกำเนิดเกิดกายสายสุดใจ จนเจ้าได้แปดปีเข้านี่แล้ว | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายท้ายไต้ก๋งหลงประเทศ <bot>:ไม่แจ้งเหตุว่าจะไปข้างใต้เหนือ ชลธีท่วมนองในท้องเรือ ลงจานเจือชื่นชุ่มทุกพุ่มพวง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แว่นตามาใส่ผู้ <bot>:อันธการ คนหูหนวกฟังสำนาน ขับร้อง คนใบ้ใฝ่แสดงสาร โคลงกาพย์ เฉกเครื่องประดับซ้อง ใส่ให้วานร ฯ | โคลงโลกนิติ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญสารมาจากรถมีกลดกั้น <bot>:ขุนนางนั้นตามไปต่อภายหลัง แล้วพากันเข้าไปถึงในวัง เอาพานตั้งบนบัลลังก์ที่นั่งรอง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนุชาว่าการกลศึก <bot>:น้องนี้นึกรักมาแต่ไหนไหน ถ้าเรียนรู้รำกระบองได้ว่องไว จะชิงชัยข้าศึกไม่นึกเกรง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาการะเวกเอกอำมาตย์ <bot>:ล้วนองอาจต่อตีไม่หนีหลบ ฝรั่งยิ่งยิงระดมเข้าสมทบ ทิ้งเพลิงคบไปแต่ไกลไม่ใกล้ชิด | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกฎหมายชายทิ้งหญิงอย่างนั้น <bot>:ก็ขาดกันอย่าให้ต้องถึงฟ้องหา เหมือนปล่อยเต่าเอาบุญกรุณา อย่าข้องขัดศรัทธาจงปรานี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งเล่าเขาก็คงจะคุมแค้น <bot>:มาทดแทนทำศึกเหมือนนึกหมาย พลไพร่ใหญ่น้อยจะพลอยตาย กว่าจะวายศึกเสือสักเมื่อไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปถึงวังแล้วจงทูลพระบิตุเรศ <bot>:สองนิเวศน์ไปมาได้อาศัย แม้นมีทุกข์ขุกเข็ญเป็นอย่างไร จงบอกให้ถึงกันดั่งสัญญา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้ประสิทธิ์สะกดทัพ <bot>:ขึ้นรถขับตามติดอดิศร ยกกระบวนแสนยาพลากร โห่สะท้อนเสียงเร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเกิดมาอาภัพให้ลับเสีย <bot>:ไม่เป็นเมียน้อยหญิงชาวสิงหล จงโปรดให้ไปภิเษกแม่เสาวคนธ์ เข้ามณฑลต่อทีหลังขอรั้งรอ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาไปเฝ้าอัยกีที่ปราสาท <bot>:พวกวงศ์ญาติถามไต่เหมือนใจหวัง ทั้งองค์แก้วเกษราก็มาฟัง พร้อมสะพรั่งตรัสถามความลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเคืองคำทำใบ้ให้พระน้อง <bot>:ต่างจะลองฤทธิ์ยักษ์ชักพระขรรค์ นางยักษ์ยืนยื่นคอหัวร่อกัน สององค์ฟันหันฟาดพลัดพลาดแพลง | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้กินราหรือมาต้องเป็นสองผัว <bot>:เหมือนหญิงชั่วชอกช้ำสล่ำสลาย วาสนาอาภัพให้กลับกลาย นางฟูมฟายชลนาโศกาลัย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เอนดูหนูพี่น้อง <bot>:สองสาว คิดใคร่ได้เลี้ยงลาว ลูกสไภ้ แต่ลูกผูกรักชาว วังเล่าเจ้าเอย จเจ็บเล็บเฃาไว้ ข่วนร้ายคล้ายเสือ | นิราศสุพรรณ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าลืมตัวมัวเดินให้เพลินจิต <bot>:ระวังปิดปกป้องของสงวน เป็นนารีที่อายหลายกระบวน จงสงวนศักดิ์สง่าอย่าให้อาย | สุภาษิตสอนหญิง | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าหยิกตีมิหนำยังซ้ำข่วน <bot>:ใครใช้ชวนฉันทำไมแก้ให้หาย หน่อกษัตริย์ปัดป้องประคองกาย ได้กลิ่นอายแอบอิงเหมือนผิงไฟ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามนางกัลยามาถึงวัง <bot>:ตรงขึ้นยังปรางค์มาศปราสาทศรี เข้าเฝ้าองค์นงนุชพระบุตรี เห็นเทวีค้อนเคืองชำเลืองแล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะเข้ากสิณดูให้รู้แน่ <bot>:จะตายแท้หรือว่าซบสลบไสล จึ่งหลับตาลงพลันด้วยทันใด ก็แจ้งในทางกสิณอภิญญาณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมหาดาบสพจนารถ <bot>:อนุญาตน้ำท่าผลาหาร รูปไม่ห้ามหามิได้ให้เป็นทาน ใครต้องการเก็บได้เอาไปกิน | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองเรียกมาว่ากระไรจะไต่ถาม <bot>:จงแจ้งความจริงไปอย่าไพล่เผล ท้าวปีศาจนึกนิยมสมคะเน จะคิดเพทุบายกินให้สิ้นเชิง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสนาข้าเฝ้าเหล่าทหาร <bot>:ต่างสงสารโศกาน้ำตาไหล บ้างนบนอบปลอบโอรสยศไกร ควรรีบไปให้พบศพพระองค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาที่มาเฝ้า <bot>:เห็นโศกเศร้าซูบทรงน่าสงสาร กระทั่งไอให้เสียงแล้วเมียงคลาน มากราบกรานทรงศักดิ์ตรงพักตรา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเสียทีหลีกหลบประจบยาก <bot>:ครั้นจะบากเข้าไปใกล้สิงขร แล้วก็เป็นหินผาหน้าสันดอน แต่ละก้อนมิใช่น้อยตั้งร้อยพัน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันฤกษ์ยามตามแต่ดีที่ประสงค์ <bot>:โดยจำนงแล้วจงแจ้งแถลงไข เราจะยกเข้าตีให้มีชัย เอาให้ได้ปากน้ำที่สำคัญ ฯ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ก็รู้อยู่ทุกสิ่งอย่านิ่งโกรธ <bot>:จนขอโทษแล้วก็ไม่ใคร่สงบ ถ้ากระนั้นฉันจะขอแต่พอพบ อย่าหลีกหลบเลยจะเล่าให้เจ้าฟัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราขอถามท่านนี้หนามาแต่ไหน <bot>:อยู่เมืองใดปากใต้หรือฝ่ายเหนือ จะเข้าไปในลังกาหาข้าวเกลือ หรือเป็นเรือพ่อค้ามาหากิน | พระอภัยมณี | 59 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.