text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าพบปะพระบิตุเรศเจ้า <bot>:เธอว่าเปล่าแม่มิได้ความอายหรือ ประชาชนพลเมืองจะเลื่องลือ เหมือนหญิงดื้อด้านหน้าเป็นราคี ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช <bot>:พยาบาทองค์พระมเหสี มันแกล้งใช้ให้มาฆ่าสุลาลี จะออกตีตอบแทนแก้แค้นมัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างคิดสนิทสนอง <bot>:เหมือนพี่น้องน้ำเนื้อในเชื้อสาย ทั้งองค์พระอภัยพระทัยสบาย พลอยอภิปรายปรองดองทั้งสองนาง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชนนีดีฉันฝากกับปู่แล้ว <bot>:จงผ่องแผ้วพักอยู่ในคูหา อย่าถือโทษโปรดให้ลูกไคลคลา ตามศรัทธาที่ฉันคิดถึงบิดร ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฮ้ยออท้าวโกสัยได้ลูกเขย <bot>:กูไม่เคยพบเห็นหน้าเป็นหนู มันละเลยเฉยได้หลายประตู กูเป็นครูมาแต่แม่ยังแชเชือน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาจับถือยื้อยุดแล้วฉุดคร่า <bot>:เรื่องมารยาของสตรีเป็นนิสัย ถึงสาวแก่ไว้ตัวชั่วเมื่อไร มันเป็นไปตามแผลข้างแสงอน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญบาทหลวงกับพระยาปตาหวี <bot>:เอารถมณีแจ่มจำรัสประภัสสร มาให้ทรงองค์ละรถบทจร ไปนครเวียงชัยดั่งใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสสั่งเสวกาพฤฒามาตย์ <bot>:ให้หมายบาดเภตราโยธาหาญ ทุกตำแหน่งแจ้งข้อราชการ พนักงานกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างจัดแจงแต่งชฎาเจิมหน้าโขน <bot>:กลองตะโพนฉิ่งกรับเครื่องนับถือ บ้างไหว้ครูหมูไก่จะให้ลือ อุส่าห์ซื้อเสื้อแสงจัดแจงการ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธามารันทั้งพันถ้วน <bot>:เห็นเรรวนรบสกัดคอยขัดขวาง ไล่ฆ่าฟันกันพลอยู่ต้นทาง บ้างตายบ้างหนีกระจายวิ่งพรายพลัด | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปเบียดเยียดยัดกันสับสน <bot>:แต่ล้วนคนตัดขาดสวาทหวัง วิมานแมนเห็นจะแน่นเหลือกำลัง จงยับยั้งช้าช้าให้ถาวร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมเหสีถือตรีสู้ <bot>:ขวางประตูห้ามฝรั่งสิ้นทั้งหลาย จะเข้ามาว่ากระไรใครเป็นนาย อย่าวุ่นวายบอกเราให้เข้าใจ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังความยามวิโยคยิ่งโศกซ้ำ <bot>:ให้แค้นคำพระอภัยใครจะเหมือน เสียแรงหวังตั้งจิตไม่บิดเบือน มาแชเชือนเสียไม่รับให้อับอาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกนอกวังเคลื่อนคล้อยลอยลิบลิ่ว[๓] <bot>:เป็นแถวทิวปลิวฟ้าในราศี หน่อกระษัตริย์พลัดพรากจากบูรี ทุกข์ทวีเทวษให้อาลัยแล | สิงหไกรภพ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะห้ามปรามตามอย่างแต่ปางก่อน <bot>:ราษฎรจะได้พึ่งเหมือนหนึ่งหมาย แม้มิโปรดโทษปากผิดมากมาย ก็ยอมตายแต่จะห้ามดูตามบุญ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเหม็นสาบเหม็นสางเหมือนอย่างศพ <bot>:ไม่น่าคบน่ารักยักษ์ฉิบหาย มายั่วเย้าเฝ้าเบียดเกลียดจะตาย ไม่มีอายมีเจ็บเท่าเล็บมือ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาข้าเฝ้าเหล่าทหาร <bot>:พลอยสงสารครวญครํ่ารํ่าร้องไห้ ครั้นเสื่อมสร่างโศกเศร้าบรรเทาใจ ภูวไนยสั่งมหาเสนาพลัน | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพี่เก็บกาหลงส่งให้น้อง <bot>:เดินประคองเคียงกันด้วยหรรษา พระน้องเก็บมะลุลีให้พี่ยา ทั้งสองราเดินดมแล้วชมเชย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อลูกแก้วแววตาเจ้าฆ่าพ่อ <bot>:ควรได้ข้อวิตกเพียงอกหัก ยิ่งรํ่าไรไห้สะอื้นเสียงฮักฮัก ปิ้มว่าจักมอดม้วยด้วยลูกยา | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นกอินทรีที่ทรงองค์กระษัตริย์ <bot>:วิมานรัตน์รุ้งพราววาวเวหา มาเรียงเรียบเทียบประทับที่พลับพลา พอเวลารุ่งเสร็จสำเร็จการ ฯ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลับเข้าไปในวังยังสถาน <bot>:แสนสำราญปรีดิ์เปรมเกษมศรี ขึ้นเฝ้าองค์นงนุชพระบุตรี ทูลคดีเหน็บแนมทั้งแต้มเติม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลมแดงแสงแดดจะแผดเผา <bot>:จะโศกเศร้าเสียรูปซีดซูบผอม ยุงก็กินริ้นก็ไต่ไรก็ตอม จะหายหอมมอมแมมทั้งแก้มคาง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารถีตีม้าให้คลาเคลื่อน <bot>:ลีลาศเลื่อนพลแห่แลสลอน ออกจากค่ายเร่งพหลพลนิกร แล้วรีบจรมาถึงพลันด้วยทันที ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์กลับหลังยังนิเวศน์ <bot>:เข้านคเรศเวียงวังดั่งถวิล พวกที่ไปหลายทิวาถึงธานินทร์ พร้อมกันสิ้นทุกพาราไม่ช้านาน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นอยู่วังกับทั้งหลาน <bot>:คิดอ่านการผันแปรจะแก้ไข แต่สินสมุทรกับพระหัสไชย จะใคร่ไปรบฝรั่งมังคลา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนัก <bot>:จะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมู โมโหหุนผลุนออกนอกประตู เที่ยวตามดูรอยลงในคงคา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเกลี้ยกล่อมยอมสมัครล้วนรักเจ้า <bot>:ต่างหนีเข้าเขาไม้ไพรพฤกษา พอทัพหลังนางวัณฬารำภาผกา ตามทัพหน้ามาถึงเขาเจ้าประจัญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทูลนงเยาว์ยอดรักท้าวยักษา อันรามวงศ์ลงเหล็กไว้ตรึงตรา เมื่อเวลาคืนนี้หลบหนีไป | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ให้ไปบุรีรมจักร <bot>:แจ้งพระอัคเรศความตามอักษร เร่งชำระพระที่นั่งเมืองมังกร กับเรือจรเจ็ดลำเป็นกำลัง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถราชวงศ์บรรจงจัด <bot>:พานเภสัชเพลานํ้าชาถวาย ปรนนิบัติพัดวีฤๅษีสบาย แต่เจ็ดนางต่างอายซังตายดำรง | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ สองนางชีปรีดาต่างปราศรัย <bot>:อยากจะใคร่พบพี่เป็นที่หวัง พระสิทธามากล่าวเล่าให้ฟัง พึ่งสมหวังเห็นพี่น้องดีใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำพิโรธเหมือนโกรธขึ้ง <bot>:ช่างขี้หึงแค้นเคืองถึงเรื่องหลัง เมื่อต้องผีมิได้ทำแต่ลำพัง ครั้นหายคลั่งก็มาเข้าข้างเผ่าพงศ์ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไม่เชื่อเหลือห้ามแต่เจ้า <bot>:อันตัวเราเล่าเหมือนอย่างช้างตีนหลัง แล้วเรียกฝ่ายนายรองกองระวัง มาพร้อมพรั่งสั่งต่อหน้ายุดาพราหมณ์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิ่งนั่งฟังครูค่อยรู้สึก <bot>:คิดตรองตรึกนึกเห็นจะเป็นผล จึ่งว่าฉันฟั่นเฟือนเหมือนมืดมน ค่อยเห็นหนทางนำจะจำจร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพราหมณ์งามราวดาวประดับ <bot>:ถูกสำรับกันกระไรใครจะเหมือน ลูกผู้ดีมิใช่คนพลเรือน ดำริพลางทางเอื้อนโองการทัก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาข้าเฝ้าเห็นเจ้าโศก <bot>:ต่างรู้โรคในอุระซึ่งสะสม บ้างพูดกันสรรเสริญเจริญชม ผู้หญิงรมจักรเพชรกูเข็ดใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ทรงว่ายถอนสายติ่ง <bot>:ทำปลิงทิ้งพระธิดามารศรี นางร้องกรีดหวีดผวาว่ายวารี หนีพระพี่โผไล่เลี้ยวไปมา | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสาวคนธ์มณฑาสุลาลี <bot>:มเหสีหมอบเฝ้าแต่เศร้าหมอง พระทรงหยิบเครื่องเคราไม้เท้าทอง ออกจากห้องปรางค์มาศปราสาทชัย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพี่น้องสองเดินดำเนินหน้า <bot>:นางสุลาลีงามเดินตามหลัง พวกห้ามแหนแสนสาวเหล่าชาววัง มาคอยนั่งดูหน้าสุดสาคร | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่วนกลางห่างตลิ่งข้างสิงหล <bot>:ตรงตำบลปากน้ำสำปันหนา เดี๋ยวนี้เราเข้าในอ่าวแต่เช้ามา สายคงคาเขตวนชลธี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ามะหุตกำกับกองทัพซ้าย <bot>:เจ้ายุขันนั้นฝ่ายข้างปีกขวา มังกรนำกำกับทัพโยธา พระกฤษณากองหนุนเป็นขุนพล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่โอรสพระอภัยมิได้หลับ <bot>:กลับล้อมจับย่องตอดยอดทหาร มีฤทธิ์เดชเวทมนตร์แล้วทนทาน ย่องตอดต้านทานตีต้องหนีมนต์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่มาทูลลากลับ <bot>:น้อมคำนับชวนกันรีบผันผาย ทูลแถลงแห่งยุบลทั้งต้นปลาย บรรยายทูลท้าวเล่าแผ่นดิน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารนางชาวในที่ไปด้วย <bot>:ทั้งโถถ้วยเครื่องแต่งแป้งขมิ้น หวีกระจกตกแตกกระจายดิน เจ้าของผินหน้าหาน้ำตาคลอ | นิราศพระบาท | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเป่าปัดลาดปูยี่ภู่เสร็จ <bot>:แล้วสำเร็จตามประสงค์จำนงหวัง ฝ่ายท่านท้าวเจ้าประเทศนิเวศน์วัง จึงตรัสสั่งมเหสีที่ข้างใน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภูมิ์ประเทศเพชรนิลนากทองเกิด <bot>:เหล็กก็เลิศเหลือดีไม่มีสนิม ชาวบุรีสีเหมือนกับเม็ดทับทิม อยู่ทิศใต้ไปถึงริมหิมพานต์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถึงห้องเหวใหญ่ก็ไม่เห็น <bot>:ยะเยือกเย็นจักจั่นสนั่นเสียง เห็นแต่ใบไม้ร่วงอยู่รายเรียง กิ่งก็เกลี้ยงรอยเก็บไปมากมาย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่มืดมนอนธการบันดาลหาย <bot>:สว่างฉายเห็นทั่วทุกทิศา แต่บรรดาคนเข้าไปในพารา ทั้งมังคลากับท่านครูรู้เหตุการณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้านเศรษฐีมีทรัพย์นับด้วยโกฏิ <bot>:เกิดประโยชน์มั่งมีดีขยัน แต่เมืองขึ้นกษัตราก็กว่าพัน เรือกำปั่นทุกประเทศเขตนคร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่กินข้าวกินปลาสารพัด <bot>:มัธยัสถ์จำเริญศีลกินแต่หวาน บำเพ็งเพียรภาวนาสมาทาน ตัดรำคาญจิตใจอยู่ในครัว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหน่อท้าวเจ้าพาราการะเวก <bot>:ปรึกษาเอกอำมาตย์ชื่อราชสีห์ เรารั้งรอต่อพอรุ่งขึ้นพรุ่งนี้ ยกเข้าตีเมืองจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นางกระษัตริย์เศร้าทรวงดวงสมร คิดพะวงสงสารพระมารดร จะจำจรจำใจจำไกลเมือง | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามนางต่างเห็นทัพรบรับสู้ <bot>:เปิดประตูช่วยพหลพลขันธ์ หอกดาบทวนล้วนทองแดงไล่แทงฟัน พวกคนธรรมพ์นั้นยังน้อยต้องถอยรบ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งองค์ท้าวเจ้าพาราประหม่ายักษ์ <bot>:ลุกขึ้นชักพระแสงทรงวิ่งหลงใหล นางห้ามแหนแสนสนมกรมใน ต่างวิ่งไขว่คว้าเหนี่ยวกันเกลียวกลม | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันฝูงสัตว์ปฏิสนธิ์ในชลสาย <bot>:ก็มากมายในห้องท้องวิถี ทะเลลมยมนาในวารี ก็เหลือที่จะรู้ชัดสัตว์แลนาม | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชี้หน้าด่าอึงหึงนางเงือก <bot>:ทำซบเสือกสอพลออีตอแหล เห็นผัวรักยักคอทำท้อแท้ พ่อกับแม่มึงเข้าไปอยู่ในท้อง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจะอยู่จะไปก็ไม่ห้าม <bot>:มันลวนลามเกเรเดรฉาน เสียแรงกูผู้รักษาพยาบาล ไม่เป็นการจริงละเหวยลูกเขยมึง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขัดเสียแล้วจริงนะพระก็ห้าม <bot>:อันเรื่องความนี้หนามารศรี พระภควันต์บรรพชาในนาคี สิกขามีห้ามไว้ไม่ได้การ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาวาหุโลมเดินโครมครื้น <bot>:บ้างแบกปืนถือทวนชวนเขนง พร้อมพหลพลหมื่นเสียงครื้นเครง ฝูงสัตว์เกรงกลัววิ่งเป็นสิงคลี | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตีเอาเมืองให้จงได้ไล่พิฆาต <bot>:จับหมู่ญาติแก้แค้นให้แสนสา คิดอุบายถ่ายถอนผ่อนปัญญา พระมังคลากราบก้มประนมกร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาเมื่อจะลาบาทหลวงกลับ <bot>:ยืนคำนับพูดละเมียดพอเสียดสี ว่าตัวท่านจะอยู่ไปตรองให้ดี แล้วเสนีกลับหลังเข้าวังใน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมืสุขสืบสายไปภายหน้า <bot>:จึงกลับมาเยี่ยมธาตุท้าวยักษี พลางชวนน้องก่อกองเป็นเจดีย์ ประจุธาตุไว้ที่หว่างบรรพต | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยใช้เสนาการะเวก <bot>:ทหารเอกไปด้วยช่วยเชษฐา สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา ไปทูลลาพระมุนีที่บัลลังก์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือพวกพลคนตามสามสี่ร้อย <bot>:ต่างคอยค่อยบุกป่าไม่ฝ่าฝืน เสียงทัพไล่ใกล้กระชั้นโห่ครั่นครื้น พากันตื่นตัดทางไปกลางดง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มโหรีตีรับทั้งกรับฉิ่ง <bot>:เสนาะพริ้งซอสีดีขยัน พลางโหยหวนครวญเสียงจำเรียงรัน ถวายองค์ทรงธรรม์ในปรางทอง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงโทษบุตรทุจริตทำผิดเหลือ <bot>:เป็นหน่อเนื้อนวลหงก็สงสาร ช่วยว่ากล่าวน้าวโน้มประโลมลาน ให้ลูกหลานคิดคงเป็นพงศ์พันธุ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แท่นบรรจถรณ์อ่อนละมุนอุ่นสะอาด <bot>:กัมปนาทแข็งกระด้างระคางไหว จึ่งสอดส่องทิพเนตรสังเกตไป ตลอดไตรโลกาทั่วฟ้าดิน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดไม่ถึงจึงขอออกนอกตำแหน่ง <bot>:กลับเคลือบแคลงแกล้งตรัสประหัตประหาร ว่าบิดพลิ้วกริ้วโกรธไม่โปรดปราน ขอประทานโทษหม่อมฉันไม่ทันคิด | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิงขรเขาเงาง้ำทุกถ้ำเหว <bot>:เกิดเป็นเปลวไฟสว่างกระจ่างแสง วิหคหงส์ลงกระสินธุ์แทบสิ้นแรง ลงฟุบแฝงกออุบลในชลธี ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลำที่นั่งเหรายาวห้าเส้น <bot>:สลักเป็นเกล็ดกระหนกแผ่นผกผัน ล้วนหุ้มทองรองเรืองเครื่องสุบรรณ เป็นช่องชั้นบัลลังก์ล้วนฝังพลอย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูติดว่าเป็นผู้ใหญ่ได้ปรึกษา <bot>:มิรู้หน้าโง่ผีตาขี้ถัง ชอบแต่กวาดฝุ่นฝอยคอยระวัง เขาจะนั่งเปื้อนกันขนเอาไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายรูปแขกแรกเดินเชิญพระแสง <bot>:ก็กลับแปลงรูปเป็นสาวเกล้าเกศี โฉมสะอ้อนงอนงามพราหมณี ให้อยู่ที่ปรัศว์ซ้ายข้างฝ่ายใน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บวชใช้บนพ้นแล้วไม่แคล้วคลาด <bot>:คงรองบาทบทเรศพระเชษฐา แต่เรือแตกแยกทางกลางคงคา ยังกลับมาพานพบประสบกัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เล็งดวงสุริเยศแปล้ <bot>:ปลาบสาย เนตรนา ยิบยิบระย่อปลาย พฤกษ์พร้อย เพียงพรรณทับทิมราย ราวป่า งามเงื่อนแพรสีห้อย บ่าน้องเสนอโฉม | นิราศวัดรวก | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสว่ากับข้าเฝ้า <bot>:อันตัวเราขาดญาติที่มาดหมาย จะทำศึกปรึกษาบรรดาชาย ก็คิดอายอยู่ว่าเห็นเป็นสตรี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าดาวิดคำนับรับว่าได้ <bot>:ขอเรียนไว้ในสำนักเป็นศักดิ์ศรี มันขยิ่มอิ่มเอมทั้งเปรมปรีดิ์ ออกว่าที่สังฆราชไม่ขาดวัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกตรงหัวขมองอ้ายย่องตอด <bot>:ปวดตลอดลำหูไม่รู้หาย หกล้มลงนิ่งสลบเหมือนศพตาย มนต์ก็คลายคนฟื้นตื่นตกใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาในได้ฟังรับสั่งตรัส <bot>:โสมนัสนึกสมอารมณ์หมาย ให้พวกบ่าวเหล่าทหารสานกระบาย ขึ้นหาดทรายสับสนล้วนคนการ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องโห่ร้องรับ <bot>:ยกกองทัพเรือเรียงเคียงขนาน ขนัดแห่แตรสังข์กังสดาล ประโคมขานฆ้องกลองก้องโกลา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เสือชุมหนุ่มแน่นหนั้ง <bot>:รวังไฟ ดึกยิ่งวิ่งเวียรไว แวดล้อม จำเปนเซ่นพระไพร เพราะเหญื่อเสือแฮ ตัดตับกับเนื้อพร้อม พร่ำตั้งสังเวย | นิราศสุพรรณ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนจิตรามารับไม่ยับยั้ง <bot>:คอยเฝ้าทั้งเสนาแน่นหน้าฉาน พอเสด็จออกข้างหน้าพากุมาร เข้ากราบกรานตรงพักตร์เธอทักทาย | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงห้ามให้สินสมุทรนั้นหยุดปี่ <bot>:พระโยคีรู้สึกนึกอดสู จึงว่าปี่ดีจ้านเจียวหลานกู เล่นเอาปู่ม่อยหลับระงับไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นพาราข้าศึกเขาตีได้ <bot>:อันกรุงไกรเราก็เห็นไม่เป็นผล คงจะมาเบียดเบียนทำเวียนวน เห็นไม่พ้นศัตรูหมู่อรินทร์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนถือคบรบฝรั่งแลอังกฤษ <bot>:กระชั้นชิดฉะฟาดเสียงฉาดฉับ พลลังการารอคอยล่อรับ ให้กองทักตามติดชิดกำแพง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาขวานฟันหันหกผงกผงะ <bot>:ไล่ฟันฉะวิ่งแยกแตกกันสอ ฝรั่งเอาง้าวฟันถูกก้านคอ มันหัวร่อเสียงดังก้องกังวาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกต้นหนคนประจำเรือกำปั่น <bot>:ให้แล่นหันเข้าไปทางหว่างวิถี เห็นเกาะขวางกลางวนชลธี ก็แล่นรี่เข้าจอดทอดเภตรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อโณทัยไขแสงแจ้งกระจ่าง <bot>:ส่องสว่างแจ่มจำรัสประภัสสร โกกิลากากินเที่ยวบินจร ปักษาร่อนร้องเรียกกันเพรียกรัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาลูกชายเอ็งกำกับเป็นทัพหนุน <bot>:เดชะบุญไล่ต้อนให้อ่อนหู แม้นเข้าได้สมหวังพังประตู ช่วยกันกรูเข้าในด่านชานบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเหลือบลงตรงโตรกชะโงกเงื้อม <bot>:น้ำกระเพื่อมแผ่นผาศิลาเผิน กระจ่างแจ้งแสงจันทร์แจ่มเจริญ พระเพลิดเพลินพลางเรียกสำเหนียกใจ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงกำปั่นใช้ใบไปทั้งสาม <bot>:แยกไปตามทิศทางกลางมหา ชลาสินธุ์ถิ่นประเทศเขตพารา ทางไปวาหุโลมนั้นแสนกันดาร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตาลวดยวดยิ่งลว้า <bot>:ป่าเฃียว เคยปะพระเจดีเดียว เที่ยวด้วย ลาสาวเหล่าลว้าเกรียว กรูส่งดงเอย เกรี่ยงเลือกเผือกมันกล้วย แบกบ้างทางไกล | นิราศสุพรรณ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงรับดูลายมือหนังสือแขก <bot>:เออเห็นแปลกประหลาดจิตผิดหนักหนา แล้วส่งให้ไทท้าวเจ้าพ่อตา เธอรับมาอ่านได้ดั่งใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่งกองร้อยคอยเหตุทุกเขตขอบ <bot>:ตระเวนรอบรายกันเที่ยวบรรจบ พอมืดมนสนธยาเวลาพลบ จุดโคมคบเพลิงสว่างดังกลางวัน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ตำราว่างูคือบุรุษ <bot>:ยิ่งแสนสุดตรึกตรองคิดหมองหมาง ตรัสเรียกสี่พี่เลี้ยงมาเคียงนาง ไม่อำพรางทางเล่าให้เข้าใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ <bot>:มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถมาตุรงค์ทรงพระสรวล <bot>:นางค้อนข่วนเชษฐาเบือนหน้าหนี ต่างพูดเล่นเจรจาจนราตรี ลาไปที่ปรางค์รัตน์ชัชวาล ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำราญรอบขอบคันนิคมเขต <bot>:ทั่วประเทศพิณพาทย์ไม่ขาดเสียง สองพระองค์ทรงธรรมไม่ลำเอียง ไร้แต่เพียงบุตราธิดาดวง ฯ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไฟพะเนียงเสียงซู่ขึ้นฟูฟุ้ง <bot>:ทั้งพลุพลุ่งโพลงสว่างกลางเวหา ต่างเพลิดเพลินเดินไขว่กันไปมา ชาวพาราเริงรื่นชื่นอารมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทุกองค์พงศ์กษัตริย์ต่างจัดทัพ <bot>:ลงเรือกลับข้ามคุ้งไปกรุงศรี ต่างถึงเมืองเรืองสำราญผ่านบุรี พอเดือนยี่ยามหนาวคราวเหมันต์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงพราหมณ์สามนายปีกซ้ายขวา <bot>:ต่างขี่ม้าเครื่องกระหนกวิหคหงส์ ให้เดินทัพขับทหารเข้าดานดง ดูทวนธงปลาบปลิวเป็นทิวมา | พระอภัยมณี | 72 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.