text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรทรุดหมอบตอบสนอง <bot>:ฉันยังย่องไม่ถนัดให้ขัดขา แต่ทาไพลไม่หายหลายเวลา พลางนิ่วหน้านวดเพลาเข้ากระบวน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับเพดานม่านกั้นทั้งสี่ทิศ <bot>:ครอบสำริดสำหรับศาลอ่านคาถา พระทรงฟังยินดีทั้งปรีดา จึงชงคาสั่งเสนีทั้งสี่นาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนกชนนียินดีเหลือ <bot>:สมน้ำเนื้อในสกูลประยูรหงส์ กษัตริย์ข้างท้าวกัมพลรณรงค์ มาพร้อมวงศ์พร้อมญาติดาษดา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาหนึ่งจึ่งพระมเหสี <bot>:ขึ้นเฝ้าที่แท่นสุวรรณบรรจถรณ์ เห็นกรีกุนฉุนเคืองชำเลืองค้อน แต่ก่อนก่อนก็เช่นจะเห็นตัว | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาการบุญทูลลารักษากิจ <bot>:โปรดพระบิดาให้ไปสวรรค์ นางนิ่งนึกตรึกความเห็นงามครัน อภิวันท์ชนนีชลีลา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มเยือนเอื้อนอายธิบายแก้ <bot>:เหมือนสาวแส้สมจะเรียงเคียงเขนย นี่ก็รู้อยู่ว่าเบื่อด้วยเหลือเคย จึงเฉยเมยมิได้เหมือนเพื่อนทั้งปวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยข้าศึกฮึกฮักมาหนักแน่น <bot>:เตรียมโล่แพนหอกคู่ธนูศร แม้นสู้ถึงอาวุธสั้นได้ราญรอน ไว้แซกซ้อนปืนนกสับคาบศิลา | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามปีพี่น้องแต่ล่องแล่น <bot>:ทุกเขตแดนเมืองท่าหน้าสิงขร ทั่วประเทศพาราในสาคร แต่รีบร้อนมาทุกแดนแสนกันดาร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างทูลเหล่าเผ่าพงศ์วงศ์กษัตริย์ <bot>:ต่างองค์ตรัสว่าไม่จริงทุกสิ่งสรรพ์ มันทูลมากหลากในฤทัยครัน ต่างพากันออกไปแลดูแต่ไกล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางศรีฟ้าว่าเห็นทีจะวิเศษ <bot>:มีฤทธิ์เวทวิชาจึ่งมาได้ ฝ่ายบิดาว่าก็ตามแต่น้ำใจ คิดรักใคร่เขาก็บอกออกให้รู้ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหวยเสนีตีประทับจับให้ได้ <bot>:เอาปืนใหญ่ยิงเข้าไปทั้งไฟเผา แม้นเข้าใกล้ได้ทีเร่งตีเอา ทหารเราแต่บรรดาโยธาไทย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเชิญพานสารศรีทั้งสี่ฉบับ <bot>:ขึ้นคำนับบาทมูลทูลฉลอง แล้วเล่าความตามพูดทูตเป็นรอง นางยิ้มย่องหยิบสารบนพานมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนสังขารเกิดมาในสารภพ <bot>:ย่อมทวงทบร้าวแยกแตกสลาย นางคิดเห็นเช่นกับท่านบรรยาย ดูร่างกายของตัวทั่วสกนธ์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยฤทธิ์เพชรเม็ดใหญ่ไม่ไหวหวาด <bot>:มันกลับฟาดไฟพรายกระจายแสง ถูกนิ้วมือถือกระบองก็พองแดง พระอ่อนแรงรอรบถอยหลบมา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหนุ่มสาวชาวกรุงมุ่งเขม้น <bot>:คิดว่าเป็นโปร่งเปรตประเภทผี เสียงครึกครื้นตื่นวิ่งเป็นสิงคลี ชาวบุรีร้องอึงคะนึงไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งสวดคาถาข้างฝาหรั่ง <bot>:ตั้งแต่ครั้งพระเยซูเป็นผู้สอน ขอให้สมปรารถนาดั่งอาวรณ์ การนครสิงหลอย่าพ้นมือ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสตรีดีมากอยากเป็นหญิง <bot>:แล้วแกล้งนิ่งจะให้ถามตามสงสัย นางฟังคำล้ำลึกยิ่งตรึกไตร ไม่แจ้งใจไต่ถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องตำรับจับให้มั่นคั้นให้ตาย <bot>:จะทำภายหลังยากลำบากครัน จะพลิกพลิ้วชิวหาเป็นอาวุธ ประหารบุตรเจ้าลังกาให้อาสัญ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงกระบองนำน้องรัก <bot>:เหาะตามยักษ์ไล่สกัดตีตัดษัย จนจวนพลบรบพุ่งพ้นกรุงไกร ถึงเขาใหญ่ได้ที่สีหนาม | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงลังกาแก่กว่าเมืองวายุภักษ์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์เป็นเชษฐามหาศาล ข้างเมืองโน้นเป็นอนุชาปรีชาชาญ สมัครสมานรักใคร่เป็นไมตรี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝายโยคีมีพรตปรากฏกล้า <bot>:นั่งรักษาทางธรรมกรรมฐาน แสนสว่างทางกสิณอภิญญาณ พระอาจารย์แจ้งจบทั้งภพไตร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้ารู้ตัวกลัวตายอย่าหมายรบ <bot>:จงนอบนบบังคมก้มเกศา จะยกโทษโปรดให้ไว้ชีวา แล้วเร่งล่าเลิกทัพถอยกลับไป ฯ | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวเก็บเรือเหลือเผาที่เหล่านั้น <bot>:ได้กำปั่นหลายร้อยรีบถอยมา เอาปืนใหญ่ใส่ลำละร้อยบอก ให้ยกออกโอบฝั่งไปข้างหน้า | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ยุรยาตรเสด็จไปพระทัยประสงค์ จะไปเชิญกษัตราทั้งห้าองค์ แล้วเสร็จลงไปถึงท่าชลาลัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงแกเห็นนางสำอางพักตร์ <bot>:ดูน่ารักล้ำสตรีไม่มีสอง ตะลึงเล็งเปล่งปลั่งทั้งนวลละออง จะหาสองเห็นไม่ได้ในชมพู | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยสวมสอดกอดประทับนางกลับตื่น <bot>:ว่าคนอื่นแอบนุชร้องสุดเสียง เห็นทรงฤทธิ์คิดอายชม้ายเมียง ยังคมเคียงขอสมาพระสามี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบกรานเทวารักษาเกาะ <bot>:ท่านสงเคราะห์ชี้แจงแจ้งวิถี แล้วก็ให้จินดาเพราะปรานี พระคุณนี้เหลือล้ำจะรำพัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้ามณฑลมณฑปอภิวาท <bot>:ประยูรญาติโยคีฤๅษีไสย มโหระทึกกึกก้องทั้งฆ้องชัย พระอภัยน้อมประณตท้าวทศวงศ์ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เราเข้ารีตฝรั่งแล้ว <bot>:จึงคลาดแคล้วเสาวคนธ์อย่าหม่นหมอง จะรับเจ้าเข้าไปเลี้ยงเคียงประคอง ฝรั่งสองเมียห้ามบอกตามจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องไปทูลมูลเหตุ <bot>:ให้ทรงเดชโปรดเกล้าเราทั้งหลาย อย่าว้าวุ่นไปเลยเจ้าทั้งบ่าวนาย มาผันผายไปกับข้าอย่าปรารมภ์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกู่ก้องร้องประกาศปีศาจร้าย <bot>:ทั้งภูตพรายพรั่งพร้อมเข้าล้อมผัว ปีศาจแรงแผลงศักดาดูน่ากลัว นิมิตตัวโตดำกำยำยืน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกินเครื่องกับแกล้มแกมกับเหล้า <bot>:พอมึนเมาพร้อมพรั่งแล้วนั่งเฉย บาทหลวงจึ่งปราศรัยภิปรายเปรย เหมือนอย่างเคยเลี้ยงทุกครั้งแต่หลังมา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งฝูงสัตว์ในมหาชลาสินธุ์ <bot>:ไม่รู้สิ้นเอาชาติปฏิสนธิ์ จะพรรณนาในฉแวกระแสชล เอาปฏิสนธิ์หลายอย่างต่างต่างกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นธรรมดาสามัญเหมือนกันสิ้น <bot>:แทบจะดิ้นเสียด้วยรักเพราะหักหาญ ด้วยเป็นหญิงต้องนิ่งในสันดาน แต่อาการวิปริตผิดทำนอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระไม่เคยจะเสวยพริกเทศเผ็ด <bot>:เคี้ยวเข้าเม็ดหนึ่งก็น้ำพระเนตรไหล อ้ายพรานป่าว่าแม่เจ้าอีชาวไพร[๒๙] ยังกระไรบ้านกูอยู่ไม่เคย | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวาลีมิใช่ชั่วเขาตัวโปรด <bot>:จะเป็นโสดสูงเสริมเฉลิมศักดิ์ ผู้ดีเดิมเหิมฮึกทำคึกคัก จะต้องหักทบทับอัประมาณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธีสี่เมืองมาเนืองแน่น <bot>:สักสิบแสนห้อมหุ้มรุมกันจับ พลกุมารต้านตีทั้งสี่ทัพ ดูกลอกกลับกลางแปลงบ้างแทงฟัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงถอยกลับขับสิงห์ให้วิ่งแหวก <bot>:ทหารแตกตื่นหนีไม่มีขวัญ พอเสียงโห่โยธีศรีสุวรรณ ยกมาทันทัพหลานช่วยราญรอน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสว่างนางพระยาวัณฬาราช <bot>:ออกนั่งอาสน์อำไพด้วยใจหวัง พวกขุนนางต่างเข้ามาหน้าบัลลังก์ ยืนสะพรั่งฟังรสพจมาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จขึ้นปราสาท <bot>:พวกอำมาตย์บาดหมายตามซ้ายขวา บ้างเขียนบอกลอกฉบับประทับตรา สั่งให้ม้าใช้ถือหนังสือไป | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันเจ็บท้องร้องอึงจะออกลูก <bot>:จะต้องถูกได้หรือเป็นฤๅษี แล้วงกเงิ่นเดินมาในราตรี ไหนอยู่ที่ไหนหวาสีกาสีแก | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บุญจารีที่นั่งแอบหลังแม่ <bot>:เราก็แลเห็นอยู่เคยรู้จัก บ้านเขาใหญ่ไพร่ล้อมอยู่พร้อมพรัก จะลอบลักลึกซึ้งไม่ถึงนาง ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนมุนีสี่องค์ได้น้อยน้อย <bot>:ชะโงกคอยจ้องหัตถ์ริมรัถา ต่างฉวยชักหักกิ่งชิงผกา ลืมรักษากิจกรมพรหมจรรย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงที่สุดทดลองก็ทองแท้ <bot>:ด้วยนางแน่อยู่ในสัจอธิษฐาน์ หญิงเดี๋ยวนี้แม้นมีสัตยา ภัสดาก็ยิ่งรักขึ้นหนักครัน ฯ | สุภาษิตสอนหญิง | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เจ้าพารากาลวาศอาจหยาบหยาม พระบิตุรงค์ทรงฤทธิ์ไปติดตาม ได้ปราบปรามพวกบาปที่หยาบคาย | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้รับสั่งตั้งหมายจ่ายสิ่งของ <bot>:เครื่องเงินทองเสื้อผ้ากะลาสี ให้ขนไปในเภตราท่าบุรี จัดลงที่ห้องหับสำหรัมนอน ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสินสมุทรเวลาค่ำก็จำเสวย <bot>:อิ่มแล้วเลยขึ้นสุวรรณบรรจถรณ์ เฝ้าลดเลี้ยวเกี้ยวยุพาด้วยอาวรณ์ เชิญขึ้นนอนเสียบนที่พี่จะพัด | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตาข่ายแก้วปักกรองเปนกรวยห้อย <bot>:ระย้าย้อยแวววามอร่ามฉาย หอมควันธูปเทียนตระหลบอยู่อบอาย ฟุ้งกระจายรื่นรื่นทั้งห้องทอง | นิราศพระบาท | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงเร่งทหาร <bot>:เข้าดงดานเดินทางหว่างสิงขร พอลงเขาเจ้าประจัญตะวันรอน ให้หยุดหย่อนโยธาหน้ากำแพง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์พระกฤษณายังว้าวุ่น <bot>:ให้เฉียวฉุนมิใคร่ร้างห่างสมร เห็นเทพินยินดีมีสุนทร เฝ้าวิงวอนจะให้สึกนึกรัญจวน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เขาบ่เรียกสักหน่อยขึ้น <bot>:เคหา ท่านบ่ถามเจรจา อวดรู้ ยกตนอหังการ์ เกินเพื่อน สามลักษณะนี้ผู้ เผ่าร้ายฤๅดี ฯ | โคลงโลกนิติ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อเรืองฤทธิ์วิทยาทั้งกล้าหาญ <bot>:ชำนาญการกรศึกได้ศึกษา มาช่วยปราบศัตรูกู้พารา อันบิดาก็จะต้องฉลองคุณ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิ่งเข้าค่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:คนทั้งปวงพวกกันต่างหรรษา พอบาทหลวงย่างเท้าก้าวออกมา พวกเสนาสี่นายเข้าไปพลัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังจะมาว่าขานเป็นการหยาบ <bot>:เอาเรื่องบาปหลอกข้ามันน่าหัว นี่หากว่าหนีปลอดได้รอดตัว ถ้าแม้นมัวหลงเชื่อก็เหลือตาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเย็นเยียบเงียบสงัดลมพัดเฉื่อย <bot>:เรไรเรื่อยร้องหริ่งบนสิงขร ถึงหินขวางต่างเขนยที่เคยนอน สะอื้นอ่อนอาลัยใจรันทด | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพหลพลรบที่ในด่าน <bot>:อลหม่านเรียกกันเสียงหวั่นไหว บ้างขึ้นป้อมพร้อมพรั่งระวังภัย ลากปืนใหญ่ขึ้นเชิงเทินเนินกำแพง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบปลุกโฉมฉายสายสวาท <bot>:ภาณุมาศพวยพุ่งจะรุ่งสาง ลุกขึ้นเถิดโฉมยงอนงค์นาง จวนสว่างอยู่แล้วมิ่งอย่านิ่งนอน ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพหลพลรบพวกเรือใหญ่ <bot>:ไม่หลีกไกลรบรับอยู่คับคั่ง ปืนจังกาขวาซ้ายรายประดัง ช่วยรบทั้งโยธีศรีสุวรรณ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพื่อนเขากินข้าวปลาค่อยผาสุก <bot>:ตัวเป็นทุกข์เต็มประดานั่งหน้าจ๋อย โอ้ป่านนี้เมียเราเขาจะคอย คิดก็น้อยใจนายหลายประการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอบิตุรงค์องค์ละเวงวัณฬาราช <bot>:ตื่นไสยาสน์เรียกหาแล้วปราศรัย ให้แต่งองค์ทรงเสวยสว่างใจ พระหัสไชยกราบก้มบังคมลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:แล้วยกทัพทุ่มกลองตีฆ้องขาน เคลื่อนรถรัตน์อัสดรกุญชรชาญ เหาะทะยานลอยละลิ่วเป็นทิวไป | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์จินดาว่าทัพมานับหมื่น <bot>:คนจะตื่นแตกห้ามปรามไม่ไหว รณรงค์องค์เดียวเห็นเปลี่ยวใจ จำจะไปหาผู้ความรู้มี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สถิตแท่นอดิเรกเศวกฉัตร <bot>:เนาวรัตน์เรืองอุไรมไหสวรรย์ โองการถามความนิเวศน์ขอบเขตคัน พวกแต่บรรดาเหล่าชาวบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายศรีสุวรรณวงศ์นั้นองอาจ <bot>:ไม่ขยาดยืนดูอยู่ตรงหน้า เห็นธำมรงค์เรือนครุฑบุษรา ของเชษฐาแน่นักประจักษ์ใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขตเมืองเราหรือของเขานครอื่น[๒๓] <bot>:เมื่อเราตื่นขึ้นก็เห็นแต่ป่ากว้าง[๒๔] เขาถามเราบอกเขาว่าหลงทาง แล้วนำนางเข้าบ้านนายพรานพลัน | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บทปาณาห้ามว่าอย่าฆ่าสัตว์ <bot>:พระบัญญัติไว้ในธรรมกรรมฐาน อย่าได้คิดทำร้ายให้วายปราณ ในสันดานตั้งจิตคิดเมตตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปิดประตูผู้คนห้ามให้ขาด <bot>:ใครล่วงราชอาชญาถึงอาสัญ เร่งปักธงตรงทวารศาลสำคัญ ให้ทันวันฤกษ์รุ่งขึ้นพรุ่งนี้ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกคนใช้รีบเข้าไปยังสถาน <bot>:ทูลพระผ่านธิบดินทร์ปิ่นมหา กษัตริย์เจ้าจอมวังกรุงลังกา ให้ทราบฝ่าบาทบงสุ์ผู้ทรงชัย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ฤกษ์ดีวันไรจะได้ยก <bot>:ไปข้างบกริมท่าชลาไหล อ้ายพวกม้นก็จะแตกแยกกันไป เราแหกค่ายพลอยประสมระดมยิง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูตำหรับกับชะตายังกล้าแข็ง <bot>:คงจะแย่งเอาให้สมที่ปรารถนา แล้วหวนฮึกนึกแค้นพระมังคลา ควรหรือมาเป็นศัตรูทั้งดูแคลน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เจ้าพราหมณ์สามคนอยู่มนเทียร <bot>:ค่อยใกล้ใกล้จะได้เวียนไปมาหา แล้วชวนพระมเหสีให้ลีลา พาธิดากลับหลังเข้าวังใน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรงหน้าวังตั้งค่ายเป็นหลายด้าน <bot>:นายทหารหัดพหลพลขันธ์ ทั้งทัพเรือเหนือใต้หนีไล่กัน เข้าโรมรันรับรองดูว่องไว ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระขวยเขินเมินคิดผิดถนัด <bot>:กอดพระหัตถ์ตอบความทรามสงวน เมื่อตะกี้พี่ถามความประชวร เห็นนิ่มนวลนอนหลับแล้วกลับคราง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองทัพยับแยกต่างแตกตื่น <bot>:ทั้งสองหมื่นครื้นครั่นเสียงหวั่นไหว วิ่งกระจายพรายพลัดพวกหัสไชย ชวนกันไล่ลัดแลงทิ่มแทงฟัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลบุรีสี่หมื่นตายดื่นดาษ <bot>:กลิ้งเกลื่อนกลาดกลางทุ่งจนรุ่งสาง บ้างหลบลี้หนีจนวนอยู่กลาง บ้างเจ็บบ้างตายล้มไม่สมประดี ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารพร้อมน้อมประนมบังคมบาท <bot>:พวกอำมาตย์แห่หามมาหลามเหลือ ตั้งกระบวนทวนธงมาลงเรือ ต้นหนเชื้อมลายูรู้ชำนาญ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระองค์ลงร่วมเรือที่นั่ง <bot>:ทหารตั้งโห่ลั่นสนั่นเสียง ประโคมฆ้องกลองแตรแซ่สำเนียง ออกรายเรียงซ้ายขวาเป็นตาริ้ว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราออกมารับ <bot>:แล้วคำนับพระอาจารย์เชิญผันผาย เข้าไปที่ตำหนักจันทน์พรรณราย ท้าวภิปรายสั่งสุรางค์นางกำนัล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งทูตพูดดีไม่มีขัด <bot>:เหมือนปืนยัดยิงกรอกกระบอกหู แม้นห่างกันพรั่นตัวเหมือนกลัวงู ถ้าเป็นคู่เคียงข้างก็วางใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสงครามพราหมณ์ฆ่าบิดาม้วย <bot>:จะตายด้วยภูวนาถเหมือนมาดหมาย แม้นบิดาฆ่าพราหมณ์ถึงความตาย จะวอดวายชนมาด้วยสามี | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกให้นั่งยังอาสน์ลาดยี่ภู่ <bot>:บรรดาหมู่พวกพหลพลขันธ์ โปรดปราศรัยไต่ถามเนื้อความพลัน เกษมสันต์สุขาหรืออาดูร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้พบปะจะได้ให้ความสัตย์ <bot>:ศรีสวัสดิ์จะสว่างที่หมางหมอง ประการหนึ่งถึงมิอยู่เป็นคู่ครอง เป็นพี่น้องอยู่ด้วยกันจนวันตาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามสิทธามาถึงแล้วจึ่งถาม <bot>:แม้โฉมงามเจ้าประชวรหรือนวลหง ที่เจ็บปวดรวดเร้าบรรเทาลง หรือโฉมยงยังรำคาญประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเราเจ้าสิงหล <bot>:เป็นจอมพลผ่านพิภพสบสมัย ได้ว่าขานการบำรุงทั้งกรุงไกร ควรจะได้รับสารแทนมารดา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงน้ำเชียวชักใบขึ้นใส่รอก <bot>:ทหารออกมายืนยิงปืนผา ถ้วนยี่สิบสองนัดให้ยาตรา ข้ามมหาสาคโรชโลธร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เพลินฟังนั่งโยกจนโงกหงุบ <bot>:ลงหมอบซุบซวนซบสลบไสล พอเสียงปี่ที่แหบหายลงไป ก็ขาดใจยักษ์ร้ายวายชีวา ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายโฉมสร้อยสุมาลัยประไพพักตร์ <bot>:นางนงลักษณ์ร้อนจิตดั่งพิษฝี พอสบเนตรอภิวันท์อัญชุลี ไม่พาทีอัดอั้นตันอุรา | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดรข้อนทรวงเสียงผางผาง <bot>:กันแสงพลางตรงมาหาลูกเขย เห็นคว้ารูปลูบต้องประคองเชย เอะกรรมเอ๋ยกรรมกรรรมทำกระไร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พิหารยาวยิ่งกว้าง <bot>:พิสดาร พุทธรูปองค์อุปพาน เลิศหล้า ยืนยังเยี่ยมพิมาน รมณิยอด โยงเอย สังมิมาพร้อมข้า แต่งตั้งปณิธาน | โคลงนิราศหริภุญชัย | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังรเสริญท่านว่าชอบ <bot>:ต้องระบอบทำอย่างนี้ดีใจหาย ฉันจะจัดหมื่นขุนทั้งมุลนาย เอาเรือรายไว้ที่ท่าสักห้าลำ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขยับทวนสวนแทงพลิกแพลงพลาด <bot>:พระน้องฟาดฟันเปรี้ยงหลีกเลี่ยงหลบ คอยเขม้นเห็นได้ใกล้สินธพ โถมประจบจับน้องด้วยว่องไว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:บทจรเลียบดูภูเขาเขิน พญายักษ์นำหน้าพาดำเนิน นางเพลิดเพลินทางเก็บมาลา | สิงหไกรภพ | 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวทศวงศ์ก็หลงซื่อ <bot>:ด้วยเชื่อถือมั่นคงไม่สงสัย จึงว่าเชิญโฉมงามเจ้าพราหมณ์ไป ที่ข้างในจะได้ช่วยอำนวยการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงหลังมังกรขึ้นก่อนทัพ <bot>:รีบควบขับโจนโจมโถมถลา แลเขม้นเห็นพระอนุชา เข้ารบราฝรั่งกลุ้มตะลุมบอน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบแล้ว <bot>:แม้น้องแก้วก็จงพามาสถาน โอรสรับกลับออกมานอกพระลาน นายทวารกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าติดกรงกงกำเหมือนสำทับ <bot>:ฝรั่งกลับล้อมไล่ไพร่ทั้งหลาย พลผลึกครึกครื้นตื่นกระจาย ด้วยตัวนายติดรถหมดทุกคน ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งถีบถูกลูกตาข้างขวาบอด <bot>:อ้ายย่องตอดเต็มโกรธกระโดดหนี เสียดายนักควักออกมาว่าตานี้ เป็นของดีกว่าอื่นเอากลืนไว้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จขึ้นมนเทียรวิเชียรรัตน์ <bot>:พวกปรนนิบัติพร้อมกันก็หรรษา สุลาลีรำภายุพาผกา มาพร้อมหน้าเฝ้าแหนแสนสบาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลำเราเขาไม่ค้นมาพ้นด่าน <bot>:ดูภูมิฐานทิวชลาพฤกษาไสว ถึงอารามนามอ้างวัดบางไทร ต้นไทรใหญ่อยู่ที่นั่นน้องวันทา | นิราศเจ้าฟ้า | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบัดนี้ข้าศึกกับฮึกหาญ <bot>:ล้อมปราการรอบรายทั้งใต้เหนือ พระสั่งให้นายทัพสำหรับเรือ ขึ้นมาเจือทัพบกจะยกไป | พระอภัยมณี | 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.