text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือแล่นมาในทางกลางกระสินธุ์ <bot>:ลมก็กินใบริ้วปลิวไสว อากาศเกิดเมฆแดงเป็นแสงไฟ ตั้งขึ้นในทิศพายัพจับคงคา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำลังกายหมายมาตรสิ้นชาติหนึ่ง <bot>:ก็ไม่ถึงซึ่งนิเวศน์ประเทศสถาน จะทิ้งนุชสุดเสียดายจะวายปราณ แสนสงสารทรามวัยกระไรเลย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสารานารีน้องที่หก <bot>:นํ้าตาตกซกโซมชโลมไหล ชุลีกรวอนว่าด้วยอาลัย พระไปไหนน้องจะตามเป็นความจริง | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับลูกรักอัคเรศสังเกตแน่ <bot>:แต่แลแลหมกมุ่นให้ขุ่นหมอง กลับเคลิ้มเห็นเป็นว่าพากันมามอง พิโรธร้องเรียกสาวใช้ให้ไสคอ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเวกหวีดกรีดเสียงสำเนียงสนั่น <bot>:คนขยั้นยืนขึงตะลึงหลง ให้หวิววาบซาบทรวงต่างง่วงงง ลืมณรงค์รบสู้เงี่ยหูฟัง | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนโฉมยงทรงกระบี่แล้วลีลาศ <bot>:มาทรงราชรถาฝาพระฉาย ขุนนางแห่แต่ล้วนดาบกำซาบสะพาย ออกทางท้ายเมืองมาถึงอาราม ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าพหลพลขันธ์พวกฟันเสี้ยม <bot>:นั่งพรมเจียมดื่มเหล้าเมาหนักหนา เริงสำรวลสรวลเสเสียงเฮฮา กินวัวพล่าควายยำคำโตโต | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ร้องโปรดช่วยด้วยเถิดพระทูลกระหม่อม <bot>:เพลิงไหม้ล้อมรอบจะวายตายเป็นผี บ้างเลยหลงวงวิ่งเป็นสิงคลี มาข้างนี้ไปข้างโน้นตะโกนกัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาเช้าเราจะยกเข้าตีด่าน <bot>:เตรียมทหารกองแซงให้แข็งขัน กระบวนหน้าวาหุโลมพวกโจมฟัน พลขันธ์บินได้ในอัมพร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายโยธาพวกวาโหม <bot>:ไปคอยโจมตัดหลังหว่างสิงขร ถูกไฟกรดแล้วพหลพลนิกร ไปซอกซ่อนชายเขาลำเนาเนิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คุมเหงเหล่าชาวเมืองแค้นเคืองข้อง <bot>:ต้องว้าวุ่นขุ่นหมองไม่ผ่องใส อันสมบัติพัสถานประการใด เรามิได้ปรารถนาทั้งธานี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็รู้สิ้นพิภพจบสถาน <bot>:ว่าอาจารย์พระฝรั่งแขกทั้งผอง ไปเสียทัพอัปรามาทั้งกอง พายุต้องตกในวนชลธี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายลังกาอาณาจักร <bot>:ก็พร้อมพรักเลิกทัพกลับสิงหล ชนะศึกจับได้ทั้งไพร่พล ให้แบกขนเครื่องอาวุธยุทธนา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระดาบสอดปากมิอยากได้ <bot>:ใครใช้ให้มึงรักกันหนักหนา ส่วนลูกไม่ใคร่ออกสิบอกตา สมน้ำหน้าปวดท้องร้องเบยเบย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การของเราที่ในใจอย่าไขขาน <bot>:เหมือนหญิงด้านอดสูไม่รู้หาย จะเป็นคนอัปลักษณ์ไปชักชาย เหมือนเรือพายเอามาจอดทอดตะพาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกิดของดีวิเศษในเขตแคว้น <bot>:ทั้งแก้วแหวนเงินทองเป็นของหลวง หนึ่งม้าช้างนางงามตามกระทรวง ของทั้งปวงเป็นของท้าวเจ้าแผ่นดิน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างร้องด่าว่าอ้ายน้ำใจพาล <bot>:มาล้อมท่านเจ้าสุธาไว้ว่าไร แล้วรบรุกบุกบั่นเข้าฟันฟาด โจรวินาศหนีกระจายทั้งนายไพร่ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าประคุณทูลกระหม่อมของเมียเอ๋ย <bot>:พระไม่เคยคลาคลาดปราสาทศรี จะนับเดือนเลื่อนลับไปนับปี ชาวบุรีราษฎรจะร้อนรน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นไม่ไว้ใจฝรั่ง <bot>:จึงตรัสสั่งนายทหารชาญสนาม เร่งเตรียมเรือเพื่อสำหรับรับสงคราม ไว้สักสามสิบลำประจำการ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งฟังฟื้นตื่นขึ้นสิ้น <bot>:คิดถึงถิ่นฟูกหมอนที่นอนเขนย ที่รอนราญการศึกไม่นึกเลย ต่างแหงนเงยเห็นพระอภัยมณี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:เห็นนางนาฏกลับมาพระปราศรัย น้องเห็นพี่มานี่ค่อยคลายใจ พลางพิไรถามซักที่ชักพา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าเข้ามณฑลเรียกคนเอก <bot>:แล้วยกเมฆฉายดูหมู่ทหาร ที่แขนขาขาดไปไม่ได้การ พวกทหารเคราะห์ร้ายมิให้จร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างหมายเห็นคลายคลั่ง <bot>:ด้วยมนตรีขลังเคลื่อนคลายสายกระสัน ต่างชมฤทธิ์วิทยาเจ้ามารัน อยู่พร้อมกันคอยเฝ้าดูเจ้านาย ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทัพหน้ากล้าหาญเข้าราญรบ <bot>:เร่งกระทบตีประดาทั้งหน้าหลัง โจรก็เร่งโยธาดาประดัง บ้างแกว่งทั้งอาวุธยุทธนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเรือแห่แออัดจัดกันเสร็จ <bot>:เชิญเสด็จขึ้นไปวังอย่ากังขา ว่าบัดนี้องค์ท้าวเจ้าชวา มาคอยท่าภูวไนยอยู่ท้ายวัง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณปัญญาฉลาดแหลม <bot>:จึงยิ้มแย้มเยื้อนตอบพระเชษฐา ธำมรงค์เรือนมณีมีราคา จะคิดค่าควรแสนตำลึงทอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปรึกษาข้าเฝ้าเหล่าทหาร <bot>:ศึกมาต้านต่อแย้งด้วยแข็งขัน จงเร่งรัดจัดทัพสลับกัน ให้เป็นปัญจเสนาสง่างาม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสว่างต่างคนกินผลไม้ <bot>:แล้วเข้าไพรพฤกษาพนาสัณฑ์ ฝ่ายท่านครูสุบันเยอุ้มเวชายัน พระหน่อหนุ่มอุ้มวันชายา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนครินทร์สินสมุทร <bot>:กับพระสุดสาครรับเป็นทัพขัน ให้ทหารดับไฟไหม้เป็นควัน แล้วเร่งกันเรียงหน้าดาประดัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางนางแกล้งแต่งหนังสือ <bot>:ให้ทูตถือรีบไปปราศรัยถาม พวกทัพหน้าพาขึ้นเฝ้าฝ่ายเจ้าพราหมณ์ ให้อ่านตามหนังสือซึ่งถือมา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องกลองสนั่น <bot>:ประโคมลั่นสังข์แตรแซ่ไสว มโหระทึกกึกก้องแซ่ซ้องไป พลไกรเดินกระบวนถือทวนธง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอโดยสารท่านพอเข้าถึงฝั่ง <bot>:จะเซซังหมายมุ่งไปกรุงศรี อันพวกข้าถ้าการของท่านมี ก็ตามทีแต่จะใช้ได้เมตตา ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่คิดร้ายหมายรบไม่คบแล้ว <bot>:หรือน้องแก้วแลดูยังรู้จัก ที่เมืองใหม่ไฟสว่างกระจ่างพักตร์ แม่นงลักษณ์ลืมแล้วหรือแก้วตา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดให้เราเฝ้าแหนนอกแดนก่อน <bot>:ต่อแน่นอนแล้วจึงจะทูลฉลอง อย่าล่วงด่านหาญฮึกจงตรึกตรอง ให้ถูกต้องตามวิสัยเป็นไมตรี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิพพานปานประหนึ่งศีศะขาด <bot>:ด้วยไร้ญาติยากแค้นถึงแสนเข็ญ ทั้งโรคซ้ำกรรมซัดวิบัติเปน ไม่เลงเห็นที่ซึ่งจะพึ่งพา | นิราศภูเขาทอง | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสำเร็จเสร็จการด่านปากน้ำ <bot>:คนประจำฝึกหัดไว้ขัดขวาง ตั้งตึกใหญ่ใส่อาหารไว้ย่านกลาง เมื่อขัดขวางเครื่องเสบียงได้เลี้ยงพล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าตรู่รู้อึงคะนึงไป <bot>:เสียงร้องไห้แซ่ซ้องทั้งกองทัพ พวกเสนาว่าโอ้พระทูลกระหม่อม นิพพานพร้อมเพราะสิ้นแผ่นดินกลับ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉบับสองถึงละเวงวัณฬาราช <bot>:เนื้อความพาดถึงผการำภาสะหรี ฉบับสามถามนุชาด้วยปรานี ฉบับสี่ให้โอรสยศไกร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายภิปรายสั่ง <bot>:ให้ฝรั่งหยิบปี่ข้างที่ให้ สถิตนั่งเหนือบัลลังก์ลอยวิไล สำรวมใจจบหัตถ์นมัสการ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงออกนอกห้องมองเขม้น <bot>:เห็นเมฆเด่นสีขาวราวกับเขียน เป็นรูปสัตว์มัจฉาปลาตะเพียน ฉวัดเฉวียนบนอากาศดาษดา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายดาบสสองยุพาสุดาสมร <bot>:ขึ้นบรรจถรณ์ที่ในเก๋งเคร่งใจหาย รักษาพรตงดงามตามสบาย เพราะมุ่งหมายทางธรรมสำมดึงส์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเข้าไปกราบทูลว่าข้าศึก <bot>:ดูเหิมฮึกยกหนุนมาแน่นหนา อีกสองทัพตั้งอ้อมล้อมเข้ามา แต่โยธานับแสนดูแน่นราย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหวนลงส่งลำบทคำหวาน <bot>:พิณประสานสายเอกวิเวกเสียง ดังดนตรีปี่แก้วแจ้วจำเรียง ซ้อนสำเนียงนิ้วกรีดเดาะดีดดัง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยามานั่งลูบหลังไหล่ <bot>:แม่ขอบใจแม่วัณฬานิจจาเอ๋ย ได้พบเห็นเป็นบุญได้คุ้นเคย อย่าโกรธเลยลูกเต้าเหมือนเผ่าพันธุ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฟื้นองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:พูนเทวษหวั่นไหวอาลัยเหลียว เหมือนสิ้นเหล่าเผ่าพงศ์อยู่องค์เดียว ยิ่งเปล่าเปลี่ยวในใจให้วังเวง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องจะทำคำสั่งเป็นหนังสือ <bot>:พี่ลอบถือไปถวายสายสมร แล้วให้แผ่แผ่นสุวรรณอันบวร เขียนอักษรสั่งความตามพระทัย | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยเบือนเบียดเฉียดโฉมเล้าโลมลูบ <bot>:ประจงจูบปรางซ้ายแล้วย้ายขวา ครั้นกลับเห็นเป็นหมอนอ่อนอุรา นึกอายหน้าสารถีที่ขับรถ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าอยู่ใกล้ได้เห็นอยู่เช่นนี้ <bot>:ถึงจะมีทุกข์ร้อนก็ผ่อนหาย จะไปด้วยช่วยสะเดาะพระเคราะห์ร้าย ลูกผู้ชายเหมือนพ่อหน่อนงลักษณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าแน่แม่วันชายาน้อง <bot>:จะให้ต้องกล่อมอย่างป่างประถม นี่ก็จนเป็นสาวคราวประทม จะให้ชมเชยถนอมทั้งกล่อมไกว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกว่งภุขรรค์อันที่ได้ไว้แต่เล็ก <bot>:ด้วยเป็นเหล็กเพชรพลามวามเวหา ทั้งฤทธิ์แก้วแคล้วคลาดเครื่องสาตรา พระมังคลาฟันฟาดก็พลาดแพลง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลอบประโลมพระธิดายุพาพักตร์ <bot>:ให้นงลักษณ์แต่งองค์สรงเสวย ถึงยามค่ำเข้าบรรทมทำชมเชย บ้างรำเพยพัดวีด้วยปรีดา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะพรั่งพร้อมน้อมคำนับหมอบพับเพียบ <bot>:ได้ระเบียบมิให้สไบขยาย บ้างขวยเขินเมินเมียงบ้างเอียงอาย บ้างชม้ายชม้อยดูพระภูวไนย | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันมีชู้รู้เห็นอยู่เป็นแน่ <bot>:ชอบแต่แล่เนื้อให้กาเป็นอาหาร จะทำให้ไฟกัลป์นั้นบันดาล ประหารผลาญเสียให้ยับทั้งทัพชัย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กว่าจะสิ้นชีวังดับสังขาร <bot>:พระภูบาลจะประสงค์ที่ตรงไหน จะอาสากว่าชีวันจะบรรลัย จงทราบใต้บาทาฝ่าละออง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราได้กลิ่นดินถนันให้รัญจวน <bot>:ด้วยธุระพระอิศวรเธอสาปไว้ ให้อยู่เฝ้าเขาอังกาศขาดครึ่งซีก สุดจะหลีกเลี่ยงกรรมจะทำไฉน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งบอกกล่าวราวเรื่องให้รู้เหตุ <bot>:ผู้วิเศษจะบำรุงเจ้ากรุงศรี แม้จริงจังดังว่าอย่าช้าที บอกให้ตรีเมฆมาพูดจากัน ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาในได้สดับคำรับสั่ง <bot>:มาเตรียมพรั่งพร้อมทัพสลับสลอน ลำที่นั่งบังห้องช่องบัญชร มีบรรจถรณ์แท่นตั้งล้วนฝังพลอย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสิงหลนครามาแต่ก่อน <bot>:ของมารดรลุงตามาแต่หลัง แม้นมิยอมโดยดีก็มิฟัง กูจะตั้งรบมันจนบรรลัย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าพบปะพระบิตุเรศเจ้า <bot>:เผื่อผ่านเกล้าคิดความจะตามหา ทูลแถลงแจ้งการณ์ว่ามารดา บังคมลาสู่สวรรคครรไล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยให้แล่นตามแผนนอก <bot>:ต่างตัดออกลึกรายไปฝ่ายขวา พระทรงส่องกล้องสว่างกลางคงคา เหมือนต่อตาช่วงโชติสามโยชน์ยาว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิยอมให้เราผู้เจ้าของ <bot>:ก็จะต้องรบราเหมือนว่าขาน กว่าชีวาข้าจะตายทำลายลาญ พอจบสารพระก็สั่งให้รั้งรอ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ฤกษ์ดีตีฆ้องฆาตกลองศึก <bot>:ทหารฮึกโห่ลั่นสนั่นเสียง ต่างขับไพร่ไล่ล้อมเข้าพร้อมเพรียง ฝรั่งเรียงรายทัพออกรับรบ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระยาวาโหมประโลมสนอง <bot>:ข้าตรึกตรองเห็นจริตผิดนักหนา แล้วไม่มีสำเนียงเสียงพูดจา พวกที่มาล้อมรอบขอบกำแพง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ไกลตัวกลัวว่าปัจจามิตร <bot>:จะแนบชิดเคียงประโลมแม่โฉมฉาย จึงกลับมาพาไปมิให้อาย อย่าเคลื่อนคลายเคลือบแคลงระแวงใจ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่างหวงหึงขึ้งเคียดทำเดียดฉันท์ <bot>:แก่สุรางค์นางกำนัลที่สาวสาว รักษาตัวอย่าให้มีราคีคาว จะแตกร้าวรานกันเพราะฉันทา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโมราสานนพราหมณ์วิเชียร <bot>:ตกใจเจียนชีวาจะอาสัญ ต่างรีบรัดจัดพลได้คนละพัน ขึ้นขี่ม้าพากันรีบยกมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทานทัดนัดดาอย่าว่ากล่าว <bot>:คอยฟังข่าวฟังความตามวิสัย แล้วแกล้งถามนางรำภาว่าเจ้าไป สักเมื่อไรจึงจะออกมาบอกกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ตอบชอบอยู่อย่าดูหมิ่น <bot>:ชาติทมิฬเหมือนยักษ์มักกะสัน แต่ครั้งนี้ฉันเห็นไม่เช่นนั้น เป็นกลกันช้างโขลงเข้าโรงใน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีญาณว่าหลานแก้ว <bot>:จงผ่องแผ้วสมหวังดั่งประสงค์ แล้วออกจากกุฏิ์ใหญ่ดั่งใจจง แกนำตรงไปที่เขาลำเนาเนิน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอายเอียงเมียงหมอบตอบพระโอษฐ์ <bot>:ตามแต่พระจะประโยชน์โปรดเกศา ไม่ขัดเลยเคยขยาดพระอัธยา จะค่อนว่าทารกรรมให้จำตาย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพาสูรฉุนแค้นแสนสลด <bot>:อ่อนระทดระทวยล้มจมลมจับ ประลัยกัลป์นั้นเข้าประคองรับ นวดประทับให้สหายค่อยคลายใจ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตระเวนแจงใจได้สดับ <bot>:พากันกลับมาถึงด่านเอาการสนอง แก่ผู้ช่วยสารวัตรปลัดกอง โดยทำนองราชการด่านข้างใน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับดวงใจไม่ดับไปกลับชาติ <bot>:เป็นปีศาจสังหรณ์อยู่ก้อนหิน ถูกไอน้ำซ้ำได้ไอแผ่นดิน บันดาลหินนั้นให้งอกออกทุกที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจำเริญสุขาอย่ามีทุกข์ <bot>:ให้ผาสุกภิญโญสโมสร จงเรืองสิทธ์ฤทธิไกรขจายขจร ทั่วนครชนะหมดปรากฏไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านฟังสั่งเสมียนให้เขียนบอก <bot>:แล้วคัดลอกความลงไม่สงสัย ประทับตราพร้อมกันในทันใด เรียกมาใช้สั่งกำชับรับไปพลัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโฉมยงทรงเลือกมาลัยเล่น <bot>:มิได้เห็นองค์แอบเข้าแนบข้าง ค่อยเชยโฉมโลมลูบพระปฤษฎางค์ นางหวีดวางดอกจำปาประหม่าใจ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้พระจริตก็ผิดนัก <bot>:วรลักษณ์ผิดรูปซีดซูบผอม จะสิ้นบุญสูญปิ่นบดินทร์จอม จะเสียพร้อมทั้งตระกูลประยูรวงศ์ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พึ่งพาบารมีเป็นที่ยิ่ง <bot>:ไปพักพิงพระช่วยชุบอุปถัมภ์ ได้พ้นทุกข์พ้นยากที่ตรากตรำ พระคุณล้ำเลิศลบภพไกร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้เหมือนเจ้าถึงเฒ่าแก่ <bot>:นางสาวแส้เหล่านี้ไม่มีเหมือน เมื่อกระนั้นนั่นสิน้องไม่ต้องเตือน เดี๋ยวนี้เบือนบิดตะกูดช่างพูดเพราะ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าศพพระอภัยอยู่ไหนเล่า <bot>:ชี้ให้เราจะได้ออกคลอกทหาร นางรำภาว่านั่นแน่แลที่ลาน พระอาจารย์ลงไปเห็นเขม้นมอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หาไม่จะล่มกำปั่นทั้งพันเศษ <bot>:ให้อาเพศแตกจมสมถวิล แล้วจะได้ฉะเชือดสูบเลือดกิน เอาให้สิ้นแต่บรรดามาด้วยกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลีลาพาลูกกับหลานรัก <bot>:ลงตำหนักแพพร้อมหม่อมหม่อมหญิง พระทรงนั่งยังที่เก้าอี้อิง ให้จัดสิ่งเสื้อผ้ามาประทาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเวรเฝ้าเข้าไปให้ใช้สอย <bot>:เห็นโฉมสร้อยสุดามารศรี ดังเดือนเพ็งเปล่งฟ้าไม่ราคี ถึงทั้งมีลูกเต้ายังเพราพริ้ง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามองค์ทรงเห็นเหมือนเช่นว่า <bot>:ท่านเมตตาปรานีไม่มีสอง จะตามคำจำจารึกไว้ตรึกตรอง แล้วพี่น้องอำลากลับมาเรือ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระปิ่นอิศราวายุภักษ์ <bot>:แจ้งประจักษ์เรื่องบพิตรอดิศร จึ่งให้หาภัทวงศ์องค์บังอร พระภูธรแจ้งความตามคดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครขับม้าพาพระน้อง <bot>:เที่ยวเก็บช้องนางหาบุปผาสด เก็บกระถินอินจันข้างบรรพต มาริมรถให้พระน้องสองบังอร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นอุปราชฝ่ายหน้าให้ว่าขาน <bot>:กึ่งสถานช่วยบำรุงซึ่งกรุงศรี ให้โหราหาฤกษ์ตั้งพิธี ตามคัมภีร์ไสยเวทวิเศษมนต์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เนื้อหอมจอมนางสำอางโฉม <bot>:ปลื้มประโลมใจชายไม่หน่ายหนี แม้นน้องแก้วแววตาไม่ปรานี จะฆ่าตีเสียก็ตามเถิดทรามวัย | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีตาเฒ่าเจ้ามารยาจึงว่าขาน <bot>:ที่ข้อการเมืองมนุษย์จะอุดหนุน จงกลับใจเสียให้ดีจะมีคุณ ผู้การุญจะรับซึ่งบาปกรรม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำปั่นแล่นเร็วร่าดังม้าห้อ <bot>:ตามกันสอแคล่วคล่องว่องนักหนา สังฆราชอิ่มใจในอุรา หมายลังกาสิงหลไม่พ้นกู | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครั้งนี้พี่ยากลำบากจิต <bot>:สุดจะคิดแก้ไขจิตใจหาย ถึงปลดปลงคงกอดเจ้าวอดวาย ไม่ละสายสุดสวาทให้คลาดคลา | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนขุนนางต่างรับคำนับน้อม <bot>:มาจัดพร้อมไพร่นายทั้งซ้ายขวา ไปด่านเขาเจ้าประจัญตามบัญชา ต่างเข้าหาพวกพ้องพี่น้องกัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่กษัตริย์หัสกันนั้นปั่นป่วน <bot>:ให้เรรวนร้อนจิตพิสมัย ออกกำปั่นแล่นล่องตีฆ้องชัย ให้ใช้ใบเลยมาในสาคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพวกเหล่าจับได้พระไม่ฆ่า <bot>:ต่างทูลลากลับไปแจ้งแถลงไข กับกษัตริย์ทุกนิเวศน์เจ็ดเวียงชัย ตามที่ในเรื่องราวให้เจ้าฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทัพราหูอยู่กลางข้างนายด่าน <bot>:ล้อมพระกาลไว้อีกไม่หลีกหลบ เป็นห้าทัพขับโยธีตีกระทบ ต่างรุกรบรับกันประจัญบาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนประจำสำหรับก็หลับอยู่ <bot>:ต่างพิศดูรู้อุบายเป็นสายสน มิใช่องค์พงศ์กษัตริย์มันจัดคน สวมรูปกลแขวนรอกร้องหลอกลวง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยิบชิ้นดินถนันสำคัญของ <bot>:ใส่จานทองนพคุณทูลถวาย แล้วเล่าเรื่องเคืองขัดที่พลัดพราย เจียนจะตายเสียในป่าพนาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกำปั่นมาทันพร้อมกันหมด <bot>:ร้องให้ลดใบเข้าเอาสิหวา พวกโจรปล่อยปืนหลักยักกะตรา แล่นเข้ามาเหนือน้ำถึงลำทรง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังเคืองแค้นแม้นว่าจะลงโทษ <bot>:ไม่ถือโกรธเลยสักนิดผิดหนักหนา ฉันไม่มีที่เห็นเป็นกำพร้า จงเมตตาหลานรักอีกสักครั้ง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแสนแค้นแสนสลดระทดเทวษ <bot>:น้ำพระเนตรมิรู้สิ้นรินรินไหล โอ้กรรมเอ๋ยเคยสร้างไว้ปางไร ลูกในไส้หรือมาเป็นไปเช่นนี้ | พระอภัยมณี | 68 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.