language
stringlengths 2
9
| page_url
stringlengths 25
757
| image_url
stringlengths 54
738
| page_title
stringlengths 1
239
| section_title
stringlengths 1
674
⌀ | hierarchical_section_title
stringlengths 1
1.2k
⌀ | caption_reference_description
stringlengths 1
15.6k
⌀ | caption_attribution_description
stringlengths 1
47.4k
⌀ | caption_alt_text_description
stringlengths 1
2.08k
⌀ | mime_type
stringclasses 7
values | original_height
int32 100
25.5k
| original_width
int32 100
46.6k
| is_main_image
bool 1
class | attribution_passes_lang_id
bool 1
class | page_changed_recently
bool 1
class | context_page_description
stringlengths 1
2.87k
⌀ | context_section_description
stringlengths 1
4.1k
⌀ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
pt | https://pt.wikipedia.org/wiki/Casa-Museu_Dr._Anast%C3%A1cio_Gon%C3%A7alves | Casa-Museu Dr. Anastácio Gonçalves | Obras Seleccionadas | Casa-Museu Dr. Anastácio Gonçalves / Obras Seleccionadas | null | Óleo sobre tela colado em cartão | null | image/jpeg | 776 | 1,090 | true | true | true | A Casa-Museu Dr. Anastácio Gonçalves, ou Casa Malhoa, é uma casa-museu localizada em Lisboa na freguesia de São Sebastião da Pedreira, Lisboa.
Foi projectada pelo arquitecto Norte Júnior nos anos 1904 – 1905. Foi construída com a finalidade de servir de habitação e atelier de trabalho, ao pintor José Malhoa. Esta edificação foi agraciada com o Prémio Valmor em 1905, devido à sua beleza arquitectural. | null |
|
zh-TW | https://zh.wikipedia.org/wiki/%E8%A5%BF%E6%8B%89%E6%B3%95%E8%91%89 | 西拉法葉 | 歷史 | 西拉法葉 / 歷史 | 普渡大學校園旁的商店街 | West Lafayette, Indiana | null | image/jpeg | 1,944 | 2,592 | true | true | true | 西拉法葉是位於美國印第安那州的一個城市，在印第安那波利斯西北方約65英里處，在芝加哥東南方約106英里處。2010年普查時人口為29,596人，隔沃巴什河與拉法葉相望，是普渡大學主校區所在地。 | 西拉法葉最先在1836年時由奧古斯特斯·懷里（Augustus Wylie）於沃巴什河畔洪水區南麓的的李維區（Leeve）開始發跡。由於經常性淹水的影響，懷里的鎮從未真正的設立過。目前西拉法葉城鎮的規模是由鄰近的幾個地區，包括瓊西區（Chauncey）、橡樹區（Oakwood）及金士頓區（Kingston，在沃巴什河另一側的拉法葉市旁）所合併。這三個鎮原本是三個相鄰的小型村落，金士頓區是1855年由傑西·拉茲（Jesse B. Lutz）所設立，瓊西區則是由來自費城從事土地投資的富豪瓊西家族在1860年時設立。瓊西區和金士頓區在1866年成立市政府並選定瓊西為新的城鎮名
直到1869年普渡大學的成立之前，這個新市鎮初期依舊只是個郊區的小村落。1871年時，由於無法提供完善的城市公共設施，諸如良好的街道、供水、警察及消防系統，於是瓊西鎮投票表決併入拉法葉市。但由於改善瓊西鎮缺少的公共設施所需的花費太過高昂，拉法葉市隨即表決反對併入瓊西鎮
。1888年西拉法葉市正式成立時，普渡大學的成長已足以帶動這個小鎮的成長。普渡大學的地址也在20世紀之後由拉法葉轉成西拉法葉。西拉法葉從來沒有設立過鐵路運輸的車站，並且在建設及公共設施上落後拉法葉數年，但在1940年時，西拉法葉已經成為一個獨立的城市。 |
|
la | https://la.wikipedia.org/wiki/Candes-Saint-Martin | Candes-Saint-Martin | null | Candes-Saint-Martin | Candes-Saint-Martin:despectus in vicum | Village of Candes-Saint-Martin, situated on the Loire river near Tours in the département of Indre-et-Loire in the Region Centre/France - view across the river | null | image/jpeg | 1,650 | 2,200 | true | true | true | Candes-Saint-Martin est commune Francicum 222 incolarum praefecturae Andrae et Ligeris in provincia media. | Candes-Saint-Martin est commune Francicum 222 incolarum (anno 2009) praefecturae Andrae et Ligeris in provincia media. |
|
sv | https://sv.wikipedia.org/wiki/Villa_Adolfsberg | Villa Adolfsberg | null | Villa Adolfsberg | Villa Adolfsberg i juli 2016. | Svenska: Villa Adolfsberg | null | image/jpeg | 3,300 | 4,725 | true | true | true | Villa Adolfsberg är en kulturhistorisk intressant byggnad vid Wivalliusgatan 25 i Marieberg på Kungsholmen i Stockholm. Villan uppfördes 1851 som sommarnöje för Jonas Adolf Walldén, dåvarande ägare och chefredaktör för Stockholms Dagblad. För att undgå rivning flyttades villan 1959 cirka 100 meter västerut till sitt nuvarande läge. Idag har Stockholms Livsmedelshandlareförening sitt kansli här. | Villa Adolfsberg är en kulturhistorisk intressant byggnad vid Wivalliusgatan 25 i Marieberg på Kungsholmen i Stockholm. Villan uppfördes 1851 som sommarnöje för Jonas Adolf Walldén, dåvarande ägare och chefredaktör för Stockholms Dagblad. För att undgå rivning flyttades villan 1959 cirka 100 meter västerut till sitt nuvarande läge. Idag har Stockholms Livsmedelshandlareförening sitt kansli här. |
|
vi | https://vi.wikipedia.org/wiki/Ng%C6%B0%E1%BB%9Di_Do_Th%C3%A1i | Người Do Thái | Thể thao thể dục | Người Do Thái / Các sắc tộc Do Thái khác nhau / Người Sephardi Do Thái / Người Sephardi Do Thái nổi tiếng / Thể thao thể dục | null | עברית: אבי כהן, צולמה במסגרת משחק הכדורגל של מכבי נתניה אותה אימן אבי כהן. התמונה צולמה במגרש הכדורגל בנתניה. | null | image/jpeg | 663 | 547 | true | true | true | Người Do Thái là một sắc tộc tôn giáo là một dân tộc có nguồn gốc từ người Israel, còn gọi là người Hebrew, trong lịch sử vùng Cận Đông cổ đại. Các đặc tính sắc tộc, dân tộc và tôn giáo của người Do Thái có liên quan chặt chẽ với nhau, khi mà Do Thái giáo là tín ngưỡng truyền thống của dân Do Thái, cho dù mức độ hành đạo của họ rất đa dạng, từ tuân thủ nghiêm ngặt cho tới hoàn toàn không thực hành.
Người Do Thái bắt nguồn từ một nhóm dân tộc và cũng là một nhóm tôn giáo ở Trung Đông trong thiên niên kỷ thứ hai trước công nguyên, ở một phần của vùng Levant được gọi là mảnh đất của Israel. Merneptah Stele khẳng định sự tồn tại của một dân tộc được gọi là Israel nằm ở đâu đó trong vùng Canaan từ khoảng thế kỷ thứ XIII trước công nguyên. Người Israel phát triển từ dân số Canaanite, củng cố các tổ chức của họ với sự xuất hiện của Vương quốc Israel và Vương triều Judah. Một số người cho rằng các dân tộc định cư ở vùng Canaan này kết hợp với các nhóm du mục di cư đến được gọi là người Hebrew. | null |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Cabbage | Cabbage | Cultivars | Cabbage / Cultivation / Cultivars | White cabbage | Brassica oleracea viridis Cabbage at a market near Greenville, Mississippi. Image #96cs1134/CD1468-014. Deutsch: Weißkohl-Pflanzen Español: El col se cultiva en el municipio Čeština: bílé hlávkové zelí Українська: Бруньки можуть досягати великих розмірів. | null | image/jpeg | 456 | 640 | true | true | true | Cabbage is a leafy green, red, or white biennial plant grown as an annual vegetable crop for its dense-leaved heads. It is descended from the wild cabbage, and belongs to the "cole crops" or brassicas, meaning it is closely related to broccoli and cauliflower; Brussels sprouts; and Savoy cabbage.
Cabbage weights generally range from 500 to 1,000 grams. Smooth-leafed, firm-headed green cabbages are the most common, with smooth-leafed purple cabbages and crinkle-leafed savoy cabbages of both colours being more rare. Under conditions of long sunny days, such as those found at high northern latitudes in summer, cabbages can grow quite large. As of 2012, the heaviest cabbage was 62.71 kilograms. Cabbage heads are generally picked during the first year of the plant's life cycle, but plants intended for seed are allowed to grow a second year and must be kept separate from other cole crops to prevent cross-pollination. Cabbage is prone to several nutrient deficiencies, as well as to multiple pests, and bacterial and fungal diseases.
Cabbage was most likely domesticated somewhere in Europe before 1000 BC, although savoys were not developed until the 16th century AD. | There are several cultivar groups of cabbage, each including many cultivars:
Savoy – Characterized by crimped or curly leaves, mild flavor and tender texture
Spring greens – Loose-headed, commonly sliced and steamed
Green – Light to dark green, slightly pointed heads.
Red – Smooth red leaves, often used for pickling or stewing
White, also called Dutch – Smooth, pale green leaves
Some sources only delineate three cultivars: savoy, red and white, with spring greens and green cabbage being subsumed into the latter. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/German_submarine_Wilhelm_Bauer | German submarine Wilhelm Bauer | Salvage, refit and new service | German submarine Wilhelm Bauer / Salvage, refit and new service | The four bow torpedo tubes on the submarine (Class 241) | Deutsch: Die vier Bugtorpedorohre vom U-Boot Wilhelm Bauer als Klasse 241 | null | image/jpeg | 3,264 | 4,928 | true | true | true | Wilhelm Bauer is a Type XXI U-boat of Nazi Germany's navy, completed shortly before the end of World War II. It was scuttled at the end of the war, having never gone on patrol. In 1957, it was raised from the seabed off Flensburg Firth, refurbished and recommissioned for use by the West-German Bundesmarine in 1960. Finally retired fully in 1983, it is the only floating example of a Type XXI U-boat. It has been modified to appear in wartime configuration and exhibited at the Maritime Museum in Bremerhaven, Germany. | In June 1957, after more than 12 years on the floor of the Baltic Sea, U-2540 was raised and overhauled at Howaldtswerke, Kiel. The submarine was commissioned as a research vessel in the Bundesmarine, serving from 1 September 1960 until 28 August 1968 as a test boat (class 241). On relaunch she was renamed Wilhelm Bauer, after the designer of the first German U-boat, Brandtaucher, built in Kiel by August Howaldt in 1850. From May 1970 she again entered service, this time with a civilian crew and served as a testbed for the technical innovations of the class 206 U-boat. After an underwater collision with the German destroyer Z-3 (D172) on 6 May 1980 Wilhelm Bauer was discharged from use at Eckernförde on 18 November 1980 and finally released from service in 1983. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Saint-Sylvestre,_Haute-Vienne | Saint-Sylvestre, Haute-Vienne | null | Saint-Sylvestre, Haute-Vienne | The church in Saint-Sylvestre | This building is inscrit au titre des Monuments Historiques. It is indexed in the Base Mérimée, a database of architectural heritage maintained by the French Ministry of Culture, under the reference PA00100491 . беларуская (тарашкевіца) | বাংলা | brezhoneg | català | Deutsch | Ελληνικά | English | Esperanto | español | euskara | suomi | français | magyar | italiano | 日本語 | македонски | Nederlands | português | português do Brasil | română | русский | sicilianu | svenska | українська | +/− | The church in Saint-Sylvestre | image/jpeg | 1,600 | 1,163 | true | true | true | Saint-Sylvestre is a commune in the Haute-Vienne department in the Nouvelle-Aquitaine region in west-central France. | Saint-Sylvestre (Occitan: Sint Sauvéstre) is a commune in the Haute-Vienne department in the Nouvelle-Aquitaine region in west-central France. |
|
pl | https://pl.wikipedia.org/wiki/Warunki_naturalne_w_Bydgoszczy | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/66/Las_Osowa_G%C3%B3ra_a.jpg | Warunki naturalne w Bydgoszczy | Lasy bydgoskie | Warunki naturalne w Bydgoszczy / System przyrodniczy Bydgoszczy / Lasy bydgoskie | Las między Czyżkówkiem, a Osową Górą | Polski: Las Osowa Góra-Czyżkówko w Bydgoszczy | null | image/jpeg | 768 | 1,024 | true | true | true | Warunki naturalne w Bydgoszczy – środowisko przyrodnicze, w którym osadzona jest aglomeracja Bydgoszczy. Obejmuje ono geologię, geomorfologię, rzeźbę terenu, położenie fizycznogeograficzne, sieć hydrograficzną, gleby, zasoby naturalne, jak i system przyrodniczy miasta i okolic. | Cechą wyróżniającą środowisko naturalne w Bydgoszczy i okolicach jest wysoka lesistość, sięgająca 30% w obszarze administracyjnym miasta i 80% w jego otoczeniu, co znacznie przekracza odsetek średni dla kraju i województwa kujawsko-pomorskiego. Oryginalną cechą Bydgoszczy, której nie powtarza żadne duże miasto w Polsce jest położenie na ogromnej śródleśnej polanie (ok. 100 km²), otoczonej od południa Puszczą Bydgoską, od północy Lasem Bydgoskim, powiązanym przestrzennie z Borami Tucholskimi, zaś na zachodzie i wschodzie kompleksami porastającymi terasy Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, m.in. Lasami Zamojskimi i Lasami Ostromeckami.
Od pradziejów był to teren porośnięty zbiorowiskami potencjalnej roślinności naturalnej: łęgami, grądami oraz borami. Kronika bernardynów bydgoskich w 1604 r. podaje:
Pierwsze lasy po ustąpieniu lodowca na tym terenie pojawiły się w Allerødzie ok. 12÷11 tys. lat temu. Były to rzadkie lasy brzozowo-sosnowe. W późniejszym okresie wzrósł udział sosny (okres borealny 9÷7 tys. lat temu), zaś w ciepłym okresie atlantyckim (7÷4 tys. lat temu) rozprzestrzeniły się masowo gatunki liściaste jak: dąb, lipa, a na wilgotnych siedliskach jesion i olcha. W okresie subatlantyckim ok. 500 r. p.n.e. rozprzestrzenił się buk. Od schyłku średniowiecza najważniejszym czynnikiem kształtującym szatę roślinną była działalność człowieka, w wyniku czego większość lasów rosnących na żyznych siedliskach (grądy) wycięto, a w zachowanych kompleksach leśnych zwiększył się udział gatunków iglastych. Większość terenów, na których rosną zachowane obecnie lasy w okolicy Bydgoszczy nigdy nie była użytkowana rolniczo. W XIX wieku wskutek sztucznych nasadzeń zmienił się ich skład gatunkowy z borów mieszanych na monokultury sosnowe. Dopiero pod koniec XX w. przystąpiono do odtworzenia dawnego składu drzewostanów. Pierwotny bór sosnowy z połowy XIX wieku zachowano w rezerwacie przyrody Łażyn w Puszczy Bydgoskiej, dąbrowę świetlistą w rezerwacie Dziki Ostrów, a las łęgowy w rezerwacie Wielka Kępa Ostromecka. |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Estienne_Roger | Estienne Roger | null | Estienne Roger | Roger's bookshop in Kalverstraat was the first or second on the right on the corner at the Gapersteeg. | English: Kalverstraat 1-39 seen in direction of Damsquare. Drawing. Amsterdam, Stadsarchief Amsterdam (inv.nr. 010055000264). Nederlands: Kalverstraat 1-39 gezien in de richting van de Dam. Tekening. Amsterdam, Stadsarchief Amsterdam (inv.nr. 010055000264). | null | image/jpeg | 2,256 | 1,716 | true | true | true | Estienne Roger was a francophone printer, bookseller and publisher of sheet music working in the Netherlands. | Estienne Roger (1664 or 1665 in Caen, France – 7 July 1722 in Amsterdam) was a francophone printer, bookseller and publisher of sheet music working in the Netherlands. |
|
ms | https://ms.wikipedia.org/wiki/Guk | Guk | Gomguk | Guk / Jenis / Gomguk | Dawji Gukbap | 한국어: 부산의 대표음식 중 하나인 돼지국밥 | null | image/jpeg | 2,848 | 4,288 | true | true | true | Guk, juga kadang kala dikenali sebagai Tang, adalah golongan hidangan seperti sup dalam masakan Korea. Guk dan tang biasanya dikumpulkan bersama dan dianggap sebagai jenis hidangan yang sama, walaupun guk lebih berair dan hidangan asas untuk penetapan meja makan Korea, dan biasanya dimakan di rumah; tang mempunyai kurang air daripada guk dan telah dikembangkan untuk dijual di restoran. | Lembu
Gomguk/gomtang (곰국/곰탕, Sebutan bahasa Korea: [koːmk͈uk, koːmtʰaŋ]):
Sagol gomtang (사골곰탕), air rebusan tulang dengan potongan ekor atau punggung lembu
Kkori gomtang (꼬리곰탕), sup ekor lembu
Seolleongtang (설렁탕): sup tulang kaki lembu direneh selama lebih daripada 10 jam sehingga sup menjadi putih susu. Biasanya dihidangkan dalam mangkuk yang mengandungi somyeon dan kepingan daging lembu. Hirisan daun bawang dan lada hitam digunakan sebagai perasa
Galbitang (갈비탕), dibuat dengan galbi atau rusuk lembu
Yukgaejang (육개장), sup daging lembu dengan kepingan cili merah, kicap dan taugeh
Doganitang (도가니탕), sup dari buku jari dan tulang
Ayam dan daging babi
Samgyetang (삼계탕), sup yang dibuat dengan ayam pedaging Cornish yang disumbat dengan ginseng, hedysarum, pulut, jujube, bawang putih, dan buah berangan; sup ini secara tradisinya dimakan pada musim panas
Gamjatang (감자탕, "stew kentang"), sup pedas yang dibuat dengan tulang belakang babi, sayur-sayuran (terutamanya kentang), dan cili; tulang belakang biasanya dipisahkan, dan hidangan yang sering disaji sebagai snek lewat malam tetapi juga boleh disajikan untuk makan tengah hari atau makan malam
Dwaeji gukbap (돼지국밥), sup babi bahagian daging serantau dengan nasi dari persisiran pantai Gyeongsang-do |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_historic_properties_in_Tempe,_Arizona | List of historic properties in Tempe, Arizona | Buildings, Bridges and Houses of religious worship | List of historic properties in Tempe, Arizona / Buildings, Bridges and Houses of religious worship | null | English: Mills Ave. Bridge built in 1931 in Tempe, Az. Listed in the National Register of Historic Places. This is an image of a place or building that is listed on the National Register of Historic Places in the United States of America. Its reference number is 81000137 | null | image/jpeg | 810 | 1,080 | true | true | true | This is a list, which includes a photographic gallery, of some of the remaining historic structures and monuments in Tempe, Arizona. Tempe, known as Oidbaḍ by the Pima Native-American tribe, was also known as Hayden's Ferry during the territorial times of Arizona. It is a city in Maricopa County, Arizona | The following are images with a brief description of Tempe's historic Buildings, Bridges and Houses of religious worship. They are considered historical by the National Register of Historic Places and/or the Tempe Historic Property Register.
Hayden Flour Mill - originally built by Charles T. Hayden in 1874, thus the name "Mill Avenue" (THPR).
Tempe Hardware Building - built in 1875. It is located at 520 S. Mill Ave.. It was added to the National Register of Historic Places in 1980. Reference number 80000767.
The Andre Building - built in 1888 and located at 401-403 S. Mill Ave.. While living in Phoenix, R. G. Andre built the commercial building at the southwest corner of Mill and 4th Street in 1888, and opened a saddle and harness shop. It was listed in the National Register of Historic Places on August 10, 1979 reference #79000419.
The Borden Milk Company a.k.a. Creamery and Ice Factory - built in 1892 and located in 1300-1360 E. 8th St. This particular buildings' address is 1300. It was listed in the National Register of Historic Places on October 10, 1984, reference #84000171.
The Borden Milk Company - This particular buildings' address is 1340
The Borden Milk Company - The particular address of these buildings' are 1350 and 1360.
The historic Laird and Dines building - built in 1893. Both J. A. Dines and Hugh E. Laird served as mayors of Tempe and this building, which was once a drug store, served as Tempe's unofficial City Hall during their administrations.
The Vienna Bakery Building - built in 1893 located at 415 S. Mill Avenue. The Vienna Bakery Building was built in the Victorian commercial style, was modernized in 1928, to the Spanish Colonial Revival style that was popular at the time. The building is associated with a German immigrant family which carried on a bakery business in this location from 1904 until 1963. Listed in the National Register of Historic Places on June 30, 1980 references #80000764.
The St. Mary's Church - Our Lady of Mount Carmel Catholic Church - built in 1903.
The Goodwin Building - built in 1907 and located 514-518 S. Mill Ave. In 1907, Garfield Abram Goodwin completed his building with three commercial bays ─ two rentals and one for his curio store and Wells Fargo Agency. The back of half of the store was furnished as a home for the Goodwin family. The restored Goodwin building remains as the last example of cast-iron façade architecture in Tempe. Goodwin served as mayor of Tempe from 1924 to 1926. On May 6, 1984, the National Park Service (National Register of Historic Places) certified Goodwin Building as a national historic site, and assigned it the reference number 84000710.
The Southern Pacific Railroad Bridge - The bridge over Tempe Lake was built in 1912. Listed in the National Register of Historic Places in 1985 as the Salt River Southern Pacific RR Bridge, reference #85003546.
The Wooden Trestles of the 1912 Southern Pacific Bridge over Tempe Lake.
Tempe National Bank Building - built in 1912. The Tempe National Bank was established on January 4, 1901, by pioneer Tempe businessmen and agriculturalists. From its establishment in 1901, the bank operated under the control and direction of the community’s most intrepid pioneers., including: Carl T. Hayden, Arizona's longtime Congressman and Senator; Cyrus Grant Jones, first president of the Tempe National Bank; and Albert E. Miller, son of Tempe pioneer Winchester Miller, a director of the Tempe Irrigating Canal Company. Thanks Anderson, Mayor of Tempe from 1930‐1932 and 1934‐1937, began his banking career here in 1915 and went on to become branch manager and then vice‐president of the bank. Benjamin Baker Moeur, a physician and businessman in Tempe who served two terms as Governor of Arizona, had his practice in the building.
Ruins of the Old 1913 Ash Avenue Bridge - The bridge was built with a narrow span which was designed more for wagons and couldn’t handle two lanes of traffic. bridge closed to vehicles when the Mill Avenue Bridge opened in 1931. The bridge needed repairs, however the city of Tempe decided to demoli |
|
da | https://da.wikipedia.org/wiki/Nationalparker_i_Kenya | Nationalparker i Kenya | null | Nationalparker i Kenya | Større nationalparker i Kenya. | Svenska: De större nationalparkerna i Kenya | null | image/png | 1,237 | 1,108 | true | true | true | Kenyas nationalparker har siden 1990 været finansieret og bevogtet af Kenya Wildlife Services. Blandt nationalparkerne findes så forskellige naturformer som ørken og regnskov. Her findes også nogle af verdens mere kendte nationalparker, som Masai Mara, Tsavo og Nakurusøen, en af sodasøerne i Rift Valley.
Nationalparksturisme udgør en af Kenyas største industrier. 2006 genererede turismen indkomster på svarende til 803 millioner amerikanske dollars, næsten fem procent af landets BNP. | Kenyas nationalparker har siden 1990 været finansieret og bevogtet af Kenya Wildlife Services. Blandt nationalparkerne findes så forskellige naturformer som ørken og regnskov. Her findes også nogle af verdens mere kendte nationalparker, som Masai Mara, Tsavo og Nakurusøen, en af sodasøerne i Rift Valley.
Nationalparksturisme udgør en af Kenyas største industrier. 2006 genererede turismen indkomster på svarende til 803 millioner amerikanske dollars, næsten fem procent af landets BNP. |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Parco_San_Giuliano | Parco San Giuliano | Territorio | Parco San Giuliano / Territorio | Uno scenario tipico dell'ambiente del parco San Giuliano. | Italiano: Parco San Giuliano (Mestre) | null | image/jpeg | 1,440 | 2,560 | true | true | true | Il parco San Giuliano è un grande parco urbano situato in comune di Venezia, nell'omonima località. Si affaccia sulla laguna di Venezia, all'inizio del ponte della Libertà e non lontano dall'aeroporto Marco Polo.
Oltre ad essere un'area di recupero ambientale e paesaggistico ed uno dei più importanti luoghi per lo studio dell'ambiente lagunare, si propone quale meta per lo svolgimento di attività sportive e attività culturali per il tempo libero. Realizzato grazie ad un contributo europeo, il parco San Giuliano rappresenta un progetto ambizioso, essendo uno degli interventi di riconversione urbana e di bonifica ambientale più significativi in Italia per complessità e articolazione, oltre che per le sue caratteristiche dimensionali e territoriali.
Il parco San Giuliano ha una superficie di circa 74 ettari. | Il Parco di San Giuliano, esteso ad oggi per 74 ettari, offre aree verdi, pochi spazi ricreativi di ristoro in aree attrezzate, una pista di pattinaggio e un campo sportivo, oltre ad una rete di percorsi pedonali e ciclabili inseriti nel sistema del verde.
È collegato al quartiere San Giuseppe da un ponte strallato ciclo-pedonale (ponte Europa) che permette di superare la SS 14: lungo 140 metri e alto circa 7 dal piano stradale presenta un pennone centrale di 40 metri. |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/M%C3%A9moires | Mémoires | Mémoires et souvenirs du XXe siècle | Mémoires / Mémoires et souvenirs du XXe siècle | Charles de Gaulle | WWII French General Charles De Gaulle A WWII photo portrait of General Charles de Gaulle of the Free French Forces and first president of the Fifth Republic serving from 1959 to 1969. | null | image/jpeg | 3,663 | 2,480 | true | true | true | Les mémoires sont des œuvres historiques et parfois littéraires, ayant pour objet le récit de sa propre vie, considérée comme révélatrice d’un moment de l’histoire. Plus précisément, il s’agit d’un recueil de souvenirs qu’une personne rédige à propos d’événements historiques ou anecdotiques, publics ou privés. L'auteur de mémoires est appelé mémorialiste.
Des mémoires ont été écrits depuis l’Antiquité, comme l’illustre l’emblématique Commentaires sur la Guerre des Gaules de Jules César. Puis, le genre s’est établi au Moyen Âge avec Geoffroi de Villehardouin, Jean de Joinville ou Philippe de Commynes, avant de se développer à la fin de la Renaissance, essentiellement en France et jusqu’à l’âge classique, avec La Rochefoucauld, Retz, Saint-Simon. Le genre des mémoires s’est maintenu jusqu’à aujourd’hui avec de grands textes au XXᵉ siècle, mais aussi avec des témoignages de toutes sortes et des récits de vie de célébrités souvent écrits avec l’aide de collaborateurs. | null |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/BMW_Serie_4 | BMW Serie 4 | La Serie 4 Gran Coupé | BMW Serie 4 / Evoluzione / La Serie 4 Gran Coupé | Vista posteriore della trequarti di una Serie 4 Gran Coupé | English: BMW 4-Series F36 Gran Coupé photographed at the 2014 Avignon Motor Festival in Avignon, France. | null | image/jpeg | 648 | 1,300 | true | true | true | La BMW Serie 4 è un'autovettura di fascia medio-alta prodotta a partire dal 2013 dalla casa automobilistica tedesca BMW in tre varianti di carrozzeria: coupé, cabriolet con tetto rigido ripiegabile e coupé a 4 porte. | Lanciata in contemporanea alla Cabriolet con tetto rigido ripiegabile, la Gran Coupé su base Serie 4 comincia a far capolino nel listino BMW tedesco già nel febbraio del 2014, sebbene negli altri listini europei sia ancora assente. La presentazione ufficiale è stata comunque fissata dalla Casa per il tradizionale appuntamento di marzo al Salone di Ginevra. La Serie 4 Gran Coupé (sigla di progetto F36) sancisce il debutto della Casa bavarese nel settore delle coupé a 4 posti di segmento D, fino a quel momento presidiato da altri modelli tedeschi, vale a dire la Audi A5 Sportback, la Mercedes-Benz Classe CLA e la Volkswagen CC. La differenza sostanziale con le altre Serie 4 sta nella presenza di 5 porte anziché due (è presente infatti anche un vero portellone posteriore) e nel differente disegno del padiglione, atto ad ospitare più comodamente anche i passeggeri posteriori. Proprio per questo motivo, la Serie 4 Gran Coupé ha suscitato fin dalla diffusione delle sue foto ufficiali più di una perplessità presso il pubblico, poiché la si riteneva potenzialmente in grado di innescare fenomeni di cannibalismo commerciale nei confronti della berlina F30, rispetto alla quale le differenze di carrozzeria sono molto meno marcate e comprendono, oltre al differente disegno del tetto nella zona posteriore, anche la presenza dei cosiddetti "air breather" sui parafanghi anteriori e le portiere senza cornice.
Al suo debutto la Serie 4 Gran Coupé è prevista in un ventaglio di motorizzazioni differente da quello previsto per la "sorelle" a due porte nelle rispettive date di debutto, poiché comprende anche una motorizzazione inedita, e solo una parte dei motori previsti per la coupé a partire dall'inizio del 2014. La gamma motori è dunque la seguente:
420i: versione di base spinta da un 2 litri da 184 CV;
428i: versione intermedia equipaggiata con un 2 litri da 245 CV;
435i: versione top di gamma tra quelle a benzina, sotto il cui cofano si cela un 3 litri da 306 CV;
418d: è la vera e propria novità, assente nelle altre Serie 4 e costituita da un 2 litri turbodiesel da 143 CV;
420d: stesso motore della 418d, ma con potenza portata a 184 CV.
Mancano dunque i diesel a 6 cilindri, che però la Casa ha fissato per un secondo momento. La trazione integrale è disponibile a richiesta solo nei modelli 428i e 420d. Il cambio è del tipo a 6 marce, anche se a richiesta si può ottenere l'automatico Steptronic ad 8 rapporti della ZF.
A giugno la trazione integrale viene estesa anche alla 420i, mentre alla fine dell'estate, come promesso dalla BMW, arrivano anche le versioni diesel a 6 cilindri, ossia la 430d, disponibile sia a trazione posteriore che in versione xDrive, e la 435d, disponibile solo a trazione integrale. Quest'ultima soluzione viene abbinata nella stessa occasione anche alla 435i. Nel marzo 2015 anche la 420d Gran Coupé passò da 184 a 190 CV. Il massiccio aggiornamento alla gamma motori avvenuto nella primavera del 2016 si è riflesso anche nella Gran Coupé: la sola differenza è stata che la 420i xDrive non è stata più riproposta come coupé, ma solo come Gran Coupé. Inoltre, per la prima volta dall'avvio della sua carriera, la Gran Coupé viene proposta anche in versione 425d, ossia con il 2 litri B47 bi-turbodiesel da 224 CV. In seguito, la gamma viene soggetta agli stessi step evolutivi della coupé a 2 porte, eccezion fatta per le versioni M, assenti nella gamma della Gran Coupé. |
|
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BE%D0%BA_%D0%BA%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%BB%D0%B5%D0%B9_%D0%94%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B8 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/61/Erik_1._Ejegod.jpg | Список королей Дании | Список монархов Дании | Список королей Дании / Список монархов Дании | null | Erik 1. Ejegod. Det Kongelige Bibliotek. Billedet er langt senere end kongens levetid, så det kan ikke tages som et objektivt udtryk for, hvordan han har set ud. | null | image/jpeg | 382 | 341 | true | true | true | Король Дании согласно Конституции Дании, является главой государства. Королевство Дания, в состав которого входят Дания, Гренландия и Фарерские острова, является конституционной монархией. С 14 января 1972 года царствующим монархом является королева Маргрете II.
Датская монархия, основанная в X веке, является старейшей действующей в Европе. | null |
pl | https://pl.wikipedia.org/wiki/Sony_Pictures_Entertainment | Sony Pictures Entertainment | null | Sony Pictures Entertainment | Brama studia Sony Pictures Entertainment | English: The main entrance to the Sony Pictures Entertainment studio lot in Culver City. | null | image/jpeg | 2,300 | 2,953 | true | true | true | Sony Pictures Entertainment – amerykański producent, dystrybutor filmów oraz programów telewizyjnych należący do Sony Corporation. Siedziba główna Sony Pictures Entertainment znajduje się w Culver City w stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych. | Sony Pictures Entertainment – amerykański producent, dystrybutor filmów oraz programów telewizyjnych należący do Sony Corporation. Siedziba główna Sony Pictures Entertainment znajduje się w Culver City w stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych. |
|
ar | https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A5%D9%8A%D9%84%D8%AC%D8%A7%D8%BA | إيلجاغ | خدمياً | إيلجاغ / تعريف بالقرية / خدمياً | null | العربية: من موسم البندورة الصيفية | null | image/jpeg | 1,200 | 1,600 | true | true | true | إيلَجَاغ قرية سوريّة من كُبرى القُرى التي تقع في الريف الشرقي لمحافظة حلب تتبع إدارياً لناحية شيوخ تحتاني. | كانت من أوائل القرى التي تطلعت لإنبات العلم والمعرفة بين صفوف أبنائها وبنت مدرسة طينية في أواخر سبعينيات القرن الماضي حتى استحدثت الحكومة عام 1998 مدرسة جديدة للمرحلة الابتدائية واتبعتها بمدرسة حديثة بعد بضعة أعوام للمرحلة الاعدادية، فيما كانت من القرى الأولى التي وصلتها خدمات الكهرباء في نهاية الثمانينيات وخدمات الاتصالات الارضية في منتصف التسعينيات. |
|
hu | https://hu.wikipedia.org/wiki/Nicholas_Hilliard | Nicholas Hilliard | Pályafutása | Nicholas Hilliard / Pályafutása | Ismeretlen férfi arcképe (1572) | null | null | image/jpeg | 1,356 | 1,076 | true | true | true | Nicholas Hilliard az angol miniatúrafestészet híres képviselője, arcképfestő, aranyműves, udvari festő. Hilliard az első 16. századbeli angol festőművész, akinek életéről számottevő dokumentummal rendelkezünk. Stílusára az ifj. Holbein hatott, ő maga pedig Isaac Oliverre volt hatással. Nagyrészt miniatúrákat festett I. Erzsébet és I. Jakab udvarának tagjairól, de legalább két nagyobb portrét is készített a királynőről, akinek udvarában élt. 1577-ben festett önarcképével az elsők közé tartozik ebben a sajátos műfajban. Kiváló mester volt, jeles tanítványokat nevelt a miniatúrafestészet terén, köztük a francia származású Isaac Olivert.
Festményei bemutatják az Erzsébet-kori Anglia képi stílusát. Hilliard a kor kiemelkedő művésze, „az egyetlen angol festő, akinek munkája kifinomult mikrokozmoszában Shakespeare korai műveinek világát idézi”.
Miniatúráinak nagy részét a londoni National Portrait Gallery őrzi, e múzeum földszintjén egy külön termet biztosítottak a miniatúrafestőknek. Időrendben helyezték el a műveket, de laikus szemlélő számára is hamar kitűnik, hogy Nicholas Hilliard miniatúrái előkelő helyet foglalnak el művészeti színvonaluk által. | Hilliard olyan korban fejezte be tanoncéveit, amikor „hallatlan szükség volt” egy új királyi portréfestőre. Ismeretlen időpontban nevezték ki I. Erzsébet miniatúrafestőjének és aranyművesének; első ismert miniatúrája a királynőről 1572-ből származik. Két, neki tulajdonított táblakép, a „főnixes” és a „pelikános” kép 1572 és 1576 közt készülhetett. 1571-ben portrékból álló könyvet készített Robert Dudley, Leicester 1. grófjának, a királynő kegyencének. Valószínűleg ezzel vált közismertté az udvarban. Gyermekei közül többet is Leicesterről vagy annak barátairól nevezett el. A királynő 1573-ban felmentette egy bérelt ingatlan visszaadási kötelezettsége alól „jó, igaz és lojális szolgálatáért.” Magas rangú patrónusai támogatása ellenére 1576-ban a friss házas Hilliard elhagyta Angliát és Franciaországba utazott, hogy bővítse tudását és pénzt gyűjtsön, mint azt a párizsi angol nagykövettel, Sir Amyas Paulettel közölte, akinél az ott töltött idő nagy részében lakott. Itt, Párizsban készített egy miniatúrát a nagykövetséggel kapcsolatban álló Francis Baconról. Hilliard 1578-79-ig maradt Párizsban, elvegyült az udvar művészei közt, találkozott a francia királyné szobrászával, Germain Pilonnal, és festőjével, George of Ghenttel, valamint Ronsard-ral. Talán utóbbitól származik az alábbi kétes értékű bók, amelyet Hilliard később idézett: „a szigetekről ritkán származik ravasz ember, de ha igen, akkor az tökéletesen az.”
Hilliardot 1577-ben említi Erzsébet királynő egyik kérője, Alençon hercege, Nicholas Belliart, peintre anglois-ként. Ebben az évben készült miniatúrája Madame de Sourdis-ről, aki a francia udvarban tartózkodott, valamint egy másik hölgyről, feltehetőleg Madame de Sourdis unokahúgáról, Gabrielle d'Estrées-ről, Condé hercegnőjéről.
Hilliard állandó anyagi gondokkal küzdött. Egy miniatúra ára 3 font körül forgott (Cornelis Ketel az 1570-es években egy fontért készített el egy fejet és vállakat ábrázoló portrét és ötért egy teljesalakosat). 1599-től 40 font évi járadékot kapott a királynőtől, 1617-ben pedig monopóliumot kapott arra, hogy miniatúrákat és véseteket készítsen I. Jakabról. Erzsébet még visszautasította ez iránti kérelmét 1584-ben, és ugyanebben az évben Hilliard adósságai miatt a Ludgate börtönbe került. Apósa nyilvánvalóan nem bízott abban, hogy képes eltartani családját, mert 1591-ben kelt végrendeletében leányára évjáradékot hagyott, amelyet az aranyművesek társasága fizetett. Szintén 1591-ben, miután elkészítette a Nagy Pecsétet, a királynő hatalmas összeget, 400 fontot adott neki, talán mert tudta, hogy pénzszűkében van. Miután hazatért Franciaországból, Hilliard befektetett egy aranybányába, az üzlet azonban csalásnak bizonyult, a festő még huszonöt évvel később is keserűen emlékezett vissza erre.
Hazatérése után, 1579-től 1613-ig a cheapside-i Gutter Lane-en álló házban élt és dolgozott. 1613-tól fia és tanítványa, Laurence folytatta itt munkásságát évtizedeken át, Hilliard pedig egy pontosan nem ismert helyre költözött St Martin-in-the-Fields-be, amely a város határán kívül, a királyi udvarhoz közelebb terült el. Hilliard műhelyének megnyitását Strong „forradalomként” jellemzi, mert az nagyban kibővítette a megrendelők körét: immár nemcsak az udvar tagjai, hanem a köznemesek, a század végére pedig már a tehetősebb városi kereskedők is festettek magukról miniatúrát.
Az apja stílusát gyengébb minőségben folytató Laurence-en kívül Hilliard tanítványai közé tartoztak még Isaac Oliver, aki mind közül a legjelentősebb, valamint Rowland Lockey. Úgy tűnik, amatőröket is tanított, egy ifjú hölgy, aki 1595-ben fejezte be tanulmányait Londonban, egy levelében azt írja: „Délutánonként egy órát foglalkozom rajzolással… Úrnőm (…) azt mondja, majd ha jobban érzi magát, megnézi, lehetséges-e, hogy Hilliard tanítson, és ha tudja, megpróbálja rávenni.”
Továbbra is dolgozott aranyművesként, és több olyan ékszeres arcképtartó medált is készített, amilyet a kor szokása szerint a nyakukban hordtak. Ilyen volt például a Lyte-ékszer, amelyet I. Jakab ajándékozott egy udvaroncának, Thomas Lyte-nak 1610-ben. Az Armada-ékszer |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Jardin_des_Pr%C3%A9bendes_d%27O%C3%A9 | Jardin des Prébendes d'Oé | Galerie | Jardin des Prébendes d'Oé / Galerie | null | Buste du poète Racan dans le jardin des Prébendes de Tours. | null | image/jpeg | 3,456 | 5,184 | true | true | true | Le jardin des Prébendes d'Oé est un jardin public, situé au cœur de Tours, créé en 1872 par les frères Bühler. Placé entre la rue des Prébendes, la rue Roger Salengro, la rue Lakanal et la rue du Boisdenier, c'est un jardin à l'anglaise qui offre une belle diversité d'arbres et de fleurs, avec deux kiosques à musique et des statues d'écrivains tourangeaux comme Pierre de Ronsard celle de Jean-Baptiste Marie Meusnier de La Place puis Honorat de Bueil de Racan.
Le jardin a été créé sur un site marécageux où se trouvaient des jardins potagers dont les revenus – les prébendes – étaient versés au prévôt d'Oé sous l'Ancien Régime. Il était traversé par le ruisseau de l'archevêque qui a été canalisé par la ville. À l'exemple des programmes de grands travaux entrepris sous le Second Empire à Paris, les villes de province se dotent progressivement de parcs paysagés à la manière anglaise. Les jardins publics sont un lieu de promenade privilégié pour les familles citadines, un espace récréatif pour les enfants où les adultes se rencontrent à l'occasion de concerts donnés dans le kiosque par les musiques municipales ou militaires. | null |
|
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A5%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B3%D0%B8%D1%8F_%D0%95%D0%B2%D1%80%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D0%B9%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%B0 | Хронология Евромайдана | 20 февраля | Хронология Евромайдана / Хронология событий / 20 февраля | Тела погибших | English: Bodies of protesters in the hotel Ukraine lobby: Yu. Paraschuk, U. Holodnyuk and R. Varenitsya. Events of February 20, 2014 in Kiev Français : Corps de manifestants dans le hall de l'hôtel Ukraine, suite aux affrontements du 20 février 2014 à Kiev, en Ukraine. | null | image/jpeg | 801 | 1,200 | true | true | true | Евромайда́н — массовая многомесячная акция протеста в центре Киева, начавшаяся 21 ноября 2013 года. Поводом для начала акции явилась приостановка правительством Украины процесса подготовки к подписанию соглашения об ассоциации между Украиной и Евросоюзом. После разгона палаточного городка на Майдане, принятия 16 января 2014 года Верховной Радой Украины законов, которые по сути просуществовали недолго и были отменены Верховной Радой 28 января 2014 года, акция приняла резко антипрезидентский и антиправительственный характер, что в конечном итоге в феврале 2014 года привело к смене государственной власти. | null |
|
oc | https://oc.wikipedia.org/wiki/Lista_dels_presidents_de_Tunisia | Lista dels presidents de Tunisia | null | Lista dels presidents de Tunisia | Escut nacional de Tunisia. | null | null | image/svg+xml | 975 | 618 | true | true | true | Vaquí la lista dels presidents de Tunisia aprèp 1957. | Vaquí la lista dels presidents de Tunisia aprèp 1957. |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Crocifisso_di_San_Domenico_ad_Arezzo | Crocifisso di San Domenico ad Arezzo | null | Crocifisso di San Domenico ad Arezzo | null | English: - CrocifissoCimabue-Arezzo-Photo taken by Senet. April 20, 2010-Perspective correction, crop and blackframe with GIMP by Paolo Villa 2019 - This file was derived from: CrocifissoCimabue-Arezzo.JPG - Il crocifisso di Cimabue (1268-1271), restaurato, conservato nella chiesa di San Domenico ad Arezzo. Italiano: - CrocifissoCimabue-Arezzo-Photo taken by Senet. April 20, 2010-Perspective correction, crop and blackframe with GIMP by Paolo Villa 2019 - Il crocifisso di Cimabue (1268-1271), restaurato, conservato nella chiesa di San Domenico ad Arezzo. | null | image/jpeg | 6,326 | 5,128 | true | true | true | Il Crocifisso di San Domenico ad Arezzo è una croce sagomata e dipinta a tempera e oro su tavola di Cimabue, databile attorno al 1268-1271 circa e conservata nella chiesa di San Domenico di Arezzo. Prima opera attribuita al maestro, vi si legge un distacco dalla maniera bizantina all'insegna di un maggior espressionismo. | Il Crocifisso di San Domenico ad Arezzo (336x267 cm) è una croce sagomata e dipinta a tempera e oro su tavola di Cimabue, databile attorno al 1268-1271 circa e conservata nella chiesa di San Domenico di Arezzo. Prima opera attribuita al maestro, vi si legge un distacco dalla maniera bizantina all'insegna di un maggior espressionismo. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/M1956 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/Sleeping_Bag_Carrier_2.JPG | M1956 | null | M1956 | Carrier, sleeping bag M1956 | English: Carrier, sleeping bag M1956 | null | image/jpeg | 3,648 | 2,736 | true | true | true | Die M1956 Load-Carrying Equipment ist ein System von Taschen und Gurten, das von den Streitkräften der Vereinigten Staaten unter anderem während des Vietnamkriegs zum Tragen von persönlicher Ausrüstung genutzt wurde. | Die M1956 Load-Carrying Equipment (Trageausrüstung) ist ein System von Taschen und Gurten, das von den Streitkräften der Vereinigten Staaten unter anderem während des Vietnamkriegs zum Tragen von persönlicher Ausrüstung genutzt wurde. |
sv | https://sv.wikipedia.org/wiki/Philips_PM5540 | Philips PM5540 | null | Philips PM5540 | 'PM5540' Philips mönster (4:3) | English: Philips PM5540 electronic test card - a monochrome forerunner to the PM5544. Used in Holland and Israel to name but two. | null | image/jpeg | 675 | 900 | true | true | true | Philips PM5540 är en testbildsgenerator som kan ses som den svart-vita föregångaren till den mycket utbredda Philips PM5544 testbilden. Denna testbild har använts i Australien, Abu Dhabi, Danmark, Israel, Qatar och Nederländerna. En kraftigt förändrad version av PM5540 testbilden användes av Sjónvarpið på Island mellan 1966 och 1982. | Philips PM5540 är en testbildsgenerator som kan ses som den svart-vita föregångaren till den mycket utbredda Philips PM5544 testbilden. Denna testbild har använts i Australien, Abu Dhabi, Danmark, Israel, Qatar och Nederländerna. En kraftigt förändrad version av PM5540 testbilden användes av Sjónvarpið på Island mellan 1966 och 1982. |
|
pl | https://pl.wikipedia.org/wiki/Oloid | Oloid | null | Oloid | Oloid | Deutsch: Konturlinien des Oloids | null | image/gif | 719 | 968 | true | true | true | Oloid to bryła geometryczna, której twórcą był Paul Schatz.
Oloidy są używane jako elementy dekoracyjne, mogą być wtedy wykonane z przezroczystego lub kolorowego kwarcu i z różnych gatunków drewna. | Oloid to bryła geometryczna, której twórcą był Paul Schatz.
Oloidy są używane jako elementy dekoracyjne, mogą być wtedy wykonane z przezroczystego lub kolorowego kwarcu i z różnych gatunków drewna. |
|
nl | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_personen_geboren_in_1981 | Lijst van personen geboren in 1981 | Februari | Lijst van personen geboren in 1981 / Februari | null | Svenska: Sanna Kallur på Idrottsgalan på Globen i Stockholm den 14 januari 2013. | null | image/jpeg | 2,732 | 2,184 | true | true | true | Dit is een lijst van personen die geboren zijn in 1981.
De inhoud van deze pagina is gebaseerd op gegevens in Wikidata. Als er onvolkomenheden in deze lijst zitten, gelieve dan aldaar de gegevens aan te passen. Achter iedere persoon is hiervoor een link aanwezig met de aanduiding bewerken.
Wijzigingen in Wikidata worden met enige regelmatigheid geautomatiseerd overgenomen naar deze pagina. | Andy Davies, Britse trompettist en jazzmuzikant bewerken
Raúl Neijhorst, Surinaamse fotograaf bewerken
1 - Eric-Jan Lijzen, Nederlandse voetballer bewerken
1 - Pablo Casado Blanco, Spaans lid van het Congres van Afgevaardigden en advocaat bewerken
1 - Federica Faiella, Italiaanse kunstschaatser bewerken
1 - Taiji Nishitani, Japanse wielrenner en ploegleider bewerken
1 - Angie Skirving, Australische hockeyspeler bewerken
1 - Bram Vandenbussche, Belgische voetballer bewerken
1 - Metha de Vos, Nederlandse televisiepresentator en radio-dj bewerken
1 - Bram Willems, Belgische radiopresentator bewerken
1 - Hins Cheung King-Hin, Hongkongse zanger en liedschrijver bewerken
2 - Carl English, Canadese basketballer bewerken
2 - Dmitri Lobkov, Russische schaatser bewerken
2 - Justin Reiter, Amerikaanse snowboarder bewerken
2 - Ramón Ros, Spaanse voetballer en voetbaltrainer bewerken
2 - Emily Rose, Amerikaanse actrice, televisieactrice, filmactrice en stemactrice bewerken
2 - Eduardo du Bala, Braziliaanse voetballer bewerken
3 - Donis Escober, Hondurese voetballer bewerken
3 - Manuel Gaspar Haro, Spaanse voetballer bewerken
3 - Alisa Reyes, Amerikaanse actrice, televisieactrice, stemactrice en filmactrice bewerken
3 - SebastiAn, Franse live-dj, muzikant, kunstenaar, muziekproducent en componist bewerken
3 - Jose Antonio Vargas, Filipijnse journalist bewerken
3 - Wouter de Jong, Nederlandse acteur bewerken
4 - Ruslan Grisjenko, Oekraïense wielrenner bewerken
4 - David Gutiérrez Cataluña, Spaanse wielrenner bewerken
4 - Johan Vansummeren, Belgische wielrenner bewerken
4 - Paul de Lange, Nederlandse voetballer bewerken
4 - Paulien van Deutekom, Nederlandse schaatser (overleden in 2019) bewerken
5 - Kristof Aelbrecht, Belgische voetballer bewerken
5 - Amir Charles, Nederlandse televisiepresentator bewerken
5 - Matthieu Daele, Belgische Waals Parlementslid bewerken
5 - Sara Foster, Amerikaanse actrice, model, filmactrice en televisieactrice bewerken
5 - Mia Hansen-Løve, Franse filmcriticus, filmregisseur, scenarioschrijver en actrice bewerken
5 - Loukas Vyntra, voetballer uit Tsjecho-Slowakije bewerken
5 - Nora Zehetner, Amerikaanse televisieactrice, filmactrice, actrice en kunstenaar bewerken
5 - Julie Zenatti, Franse singer-songwriter en zangeres bewerken
6 - Kenny Arena, Amerikaanse voetballer en voetbaltrainer bewerken
6 - Ricky Barnes, Amerikaanse golfer bewerken
6 - Luis García Fernández, Spaanse voetballer bewerken
6 - Sabine Zimmer, Duitse atleet bewerken
6 - Kohei Miyazaki, Japanse voetballer bewerken
7 - Mohammed Bijeh, Iraanse misdadiger en seriemoordenaar (overleden in 2005) bewerken
7 - Serge De Marre, Belgische radiopresentator bewerken
7 - Danny Guijt, Nederlandse voetballer bewerken
7 - Sean Villanueva, Belgische bewerken
8 - Steve Gohouri, Ivoriaanse voetballer (overleden in 2015) bewerken
8 - Bertrand Grospellier, Franse pokerspeler en professioneel gamer bewerken
8 - Gibran Hamdan, Amerikaanse American footballspeler en Canadian-footballspeler bewerken
8 - Saara Mustonen, Zweedse wielrenner bewerken
8 - Jim Parrack, Amerikaanse filmacteur, televisieacteur en toneelacteur bewerken
8 - Pitto, Nederlandse live-dj en muziekproducent bewerken
8 - Małgorzata Teodorska, Poolse actrice bewerken
8 - Aurélie Védy, Franse tennisser bewerken
8 - Bryan van Dijk, Nederlandse judoka bewerken
9 - Tom Hiddleston, Britse toneelacteur, filmacteur, komiek, muzikant, televisieacteur en filmproducent bewerken
9 - John Walker Lindh, Amerikaanse combatant bewerken
9 - Joshua Ross, Australische atleet bewerken
9 - Bryan Smith, Amerikaanse wielrenner bewerken
9 - The Rev, Amerikaanse muzikant, drummer, pianist, liedschrijver en zanger (overleden in 2009) bewerken
9 - Tian Jia, Chinese beachvolleyballer bewerken
10 - Uzo Aduba, Amerikaanse toneelactrice, filmactrice, televisieactrice en stemactrice bewerken
10 - Fränzi Aufdenblatten, Zwitserse alpineskiër bewerken
10 - Stephanie Beatriz, Amerikaanse actrice, televisieactrice, filmactrice en stemactrice bewerken
10 - Jennifer Hopkins, Amerikaanse tennisser bewerken
10 - Andrew Johnson, Britse voe |
|
iw | https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%97%22%D7%99_%D7%9E%D7%91%D7%98%D7%97 | אח"י מבטח | הספינה כיום | אח"י מבטח / הספינה כיום | null | English: Chebourg Launching | null | image/jpeg | 1,306 | 1,756 | true | true | true | אח"י מבטח הייתה הספינה הראשונה מספינות סער. נבנתה במספנות קונסטרוקסיון מקאניק דה נורמאנדי בשרבורג שבצרפת. שירתה בחיל הים בין השנים 1967–1996. במשך מספר שנים כלל חימושה תותחי 40 מ"מ שימשה כספינת תותחים מהירה, ונקראה דגם סער 1. בתצורה זו עברה את מלחמת יום הכיפורים והשתתפה בקרב לטקיה. בשנת 1974 הותקנה בה מערכת טילי גבריאל ובכך הוסבה לדגם סער 2. | ב-11 בינואר 1996 הורד נס השירות הפעיל מתורן אח"י "מבטח" והיא הועברה למוזיאון ההעפלה וחיל הים בחיפה, שם היא מייצגת את שייטת ספינות הטילים כסטי"ל הראשון של ישראל. |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BE%D0%BD%D0%BE%D0%BC%D0%B0_(%D0%9A%D0%B0%D0%BB%D1%96%D1%84%D0%BE%D1%80%D0%BD%D1%96%D1%8F) | Сонома (Каліфорнія) | null | Сонома (Каліфорнія) | null | Sonoma, CA USA - Mission San Francisco Solano | null | image/jpeg | 1,828 | 3,469 | true | true | true | Сонома — місто в США, в окрузі Сонома штату Каліфорнія. Населення — 10 648 осіб.
У центрі Сономи розташована історична центральна площа міста, залишок іспанських колоніальних часів міста. Сьогодні Сонома — центр каліфорнійської виноробної промисловості, тут переробляється виноград з сільськогосподарчого району долини Сонома. | Сонома (англ. Sonoma) — місто (англ. city) в США, в окрузі Сонома штату Каліфорнія. Населення — 10 648 осіб (2010).
У центрі Сономи розташована історична центральна площа міста, залишок іспанських колоніальних часів міста. Сьогодні Сонома — центр каліфорнійської виноробної промисловості, тут переробляється виноград з сільськогосподарчого району долини Сонома. |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Cylindera_germanica | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c7/Cylindera_germanica_head.JPG | Cylindera germanica | Description | Cylindera germanica / Description | Tête montrant les mandibules acérées de ce prédateur | English: Cylindera germanica from Hungary, head of dead insect with spieder-webs Ricoh R8 | null | image/jpeg | 416 | 448 | true | true | true | Cylindera germanica, la cicindèle germanique, est une espèce d'insectes coléoptères de la famille des Carabidae et de la sous-famille des Cicindelinae. | Corps long d'environ 10 mm, plus arrondi que chez les espèces du genre Cicindela, le thorax est bronzé, les élytres vert foncé, parfois noirs et ornés de trois petites taches claires sur les bords latéraux. |
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%B5%D1%80%D0%BE%D0%B8_%D0%A1%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D1%82%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%A1%D0%BE%D1%8E%D0%B7%D0%B0_%D0%BD%D0%B0_%D0%BF%D0%BE%D1%87%D1%82%D0%BE%D0%B2%D1%8B%D1%85_%D0%BC%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B0%D1%85 | Герои Советского Союза на почтовых марках | «Герои Великой Отечественной войны» | Герои Советского Союза на почтовых марках / Выпуски СССР / Послевоенные выпуски / «Герои Великой Отечественной войны» | null | English: USSR stamp of 1961. Dmitry Karbyshev.Русский: Почтовая марка СССР 1961, посвященная Д. М. Карбышеву. | null | image/jpeg | 1,840 | 1,760 | true | true | true | «Герои Советского Союза на почтовых марках» — тема в филателии, отражённая на почтовых марках, главным образом СССР, России и бывших союзных республик, которые посвящены Героям Советского Союза — довоенным, Великой Отечественной войны, освоения космического пространства. | «Герои Великой Отечественной войны 1941—1945 гг.» — ещё одна серия почтовых марок, выходившая в советское время и увековечивавшая Героев Советского Союза. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der_Kulturdenkmale_in_Dessau-Ro%C3%9Flau | Liste der Kulturdenkmale in Dessau-Roßlau | Roßlau (Elbe) | Liste der Kulturdenkmale in Dessau-Roßlau / Kulturdenkmale nach Ortsteilen / Roßlau (Elbe) | null | Dessau-Roßlau, Mühlenstraße 47, 48, Amtsmühle (Baudenkmal im Denkmalverzeichniss Sachsen-Anhalt, Erfassungsnummer: 094 35856 000 000 000 000 [1]) | Mühle | image/jpeg | 1,944 | 2,592 | true | true | true | In der Liste der Kulturdenkmale in Dessau-Roßlau sind alle Kulturdenkmale der kreisfreien Stadt Dessau-Roßlau und ihrer Ortsteile aufgelistet. Grundlage ist das Denkmalverzeichnis des Landes Sachsen-Anhalt, das auf Basis des Denkmalschutzgesetzes vom 21. Oktober 1991 durch das Landesamt für Denkmalpflege und Archäologie Sachsen-Anhalt erstellt und seither laufend ergänzt wurde. | null |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Sobkou_Planitia | Sobkou Planitia | null | Sobkou Planitia | Mariner 10 image of Sobkou Planitia showing the crater pair Degas and Brontë | English: Mariner 10 mosaic showing the bright ray crater Degas on Mercury. The crater is 45 km in diameter, and the mosaic was produced from images taken during the first and third encounters. North is up. (Mariner 10, Atlas of Mercury, Fig. 3-E) Location & Time Information Date/Time (UT): N/A Distance/Range (km): N/A Central Latitude/Longitude (deg): N/A Orbit(s): Flyby Imaging Information Area or Feature Type: crater, ray crater Instrument: GEC 1-inch vidicon tube (TV) camera Instrument Resolution (pixels): 700 x 832, 8 bit Instrument Field of View (deg): 0.38 x 0.47 Filter: N/A Illumination Incidence Angle (deg): N/A Phase Angle (deg): N/A Instrument Look Direction: N/A Surface Emission Angle (deg): N/A Ordering Information CD-ROM Volume: N/A NASA Image ID number: Fig. 3-E, Atlas of Mercury Other Image ID number: N/A NSSDC Data Set ID (Photo): 73-085A-01S NSSDC Data Set ID (CD): N/A Other ID: N/A Русский: Окрестности кратера Дега на Меркурии. Мозаика из снимков, полученных космическим аппаратом «Маринер-10» во время первого (1974) и третьего (1975) пролёта возле планеты. | null | image/gif | 860 | 1,223 | true | true | true | Sobkou Planitia is a large basin on the planet Mercury. It is named after the ancient Egyptian messenger deity Sobkou. He was associated by the Egyptians with the planet Mercury. | Sobkou Planitia is a large basin on the planet Mercury. It is named after the ancient Egyptian messenger deity Sobkou (whose name is more usually transliterated Sobek). He was associated by the Egyptians with the planet Mercury. |
|
sv | https://sv.wikipedia.org/wiki/Sportskor | Sportskor | null | Sportskor | Sportskor. | English: Sportshoes for Indooruse Deutsch: Hallenturnschuhe At Home | null | image/jpeg | 1,770 | 1,665 | true | true | true | Sportskor är olika typer av skor ägnade för sportliga aktiviteter. Fotbollsskor, basketskor, tennisskor, joggingskor- och löparskor är några exempel. Vissa sportskor är populära som fritidsskor eftersom de ofta är bekväma. | Sportskor är olika typer av skor ägnade för sportliga aktiviteter. Fotbollsskor, basketskor, tennisskor, joggingskor- och löparskor är några exempel. Vissa sportskor är populära som fritidsskor eftersom de ofta är bekväma. |
|
mk | https://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%90%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%B0%D1%81_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D1%87%D0%B5%D0%B2 | Атанас Белчев | Животопис | Атанас Белчев / Животопис | null | Cheta of Atanas Belchev - IMARO | null | image/jpeg | 487 | 988 | true | true | true | Атанас Димитров Белчев — даскал и револуционер, малешевски војвода на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација. | Белчев е роден во малешевското село Русиново. Завршил средно образование и многу години учителствувал низ Малешевијата. Стапил во ВМОРО.
Во 1897 година Белчев учествувал во создавањетото работилницата за оружје на организацијата во пијанечкото село Саблар. Во 1903 година учествувал во Илинденското востание со четата на Христо Чернопеев.
По востанието во 1906 година Белчев постанал раководител на Малешевската револуционерна околија.
На 29 октомври 1910 година четата на војводата Белчев водел борба со првата дружина на античетническиот отред (авџи табур). Битката завршила без победник. |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Khnumhotep_e_Niankhkhnum | Khnumhotep e Niankhkhnum | La vicenda | Khnumhotep e Niankhkhnum / La vicenda | Un'altra raffigurazione che testimonierebbe l'intimità fra i due uomini. | English: Niankhkhnum and Khnumhotep are depicted embracing one another in this scene from their joint mastaba (tomb). The two men are speculated to be lovers, although some Egyptologists argue that they may have been brothers or twins. More information about the mastaba can be found here. See this map for the mastaba's location in the sector of the Pyramid of Unas, and this map for its location within the broader North Saqqara necropolis. | null | image/jpeg | 3,000 | 4,000 | true | true | true | Khnumhotep e Niankhkhnum sono considerati da alcuni egittologi e altri studiosi come la prima coppia omosessuale maschile documentata della storia. Antichi servi reali egiziani, condivisero a corte il titolo ufficiale di "supervisore dei manicuristi del palazzo del Re", durante i regni di Niuserra e Menkauhor, sesto e settimo faraone della V dinastia, che regnarono durante la seconda metà del XXV secolo a.C. Furono seppelliti insieme a Saqqara e sulla tomba in comune sono ricordati come "confidenti del re". Erano anche sacerdoti nel tempio solare ad Abu Gurab. Altri studiosi sostengono invece che i due fossero fratelli, forse addirittura gemelli, che vissero insieme durante la loro vita terrena, congiuntamente alle rispettive famiglie. Essi sono infatti a volte raffigurati con le loro mogli e i loro figli. Nella mastaba che è la loro sepoltura, in ogni caso, più di un affresco rappresenta una fase intima e affettiva di quella che sembrerebbe la loro vita quotidiana come coppia. | Poco dopo il ritrovamento il capo ispettore per le Antichità del Basso Egitto, Mounir Basta, penetrò strisciando nella tomba e per primo testimoniò le rappresentazioni uniche di due uomini in un abbraccio intimo, qualcosa che nessuno aveva mai visto prima in tutte le tombe di Saqqara. Il supposto rapporto romantico tra Khnumhotep e Niankhkhnum si basa quindi sulle rappresentazioni tombali dei due uomini, che vengono più volte raffigurati in piedi naso contro naso, mano nella mano e abbracciati.
I critici sostengono che in altre raffigurazioni nella tomba entrambi gli uomini appaiono con le loro rispettive mogli e figli, suggerendo che gli uomini fossero in realtà fratelli, piuttosto che amanti. Khnumhotep aveva infatti una moglie con il nome di Khenut. La coppia aveva almeno cinque figli chiamati Ptahshepses, Ptahneferkhu, Kaizebi, Khnumheswef e Niankhkhnum il più giovane (che probabilmente doveva il suo nome al compagno del padre o zio, secondo le diverse tesi), nonché una figlia di nome Rewedzawes. La moglie di Niankhkhnum, Khentikawes, raffigurata nella scena di un banchetto, fu invece quasi completamente cancellata già nei tempi antichi e in altre raffigurazioni è Khnumhotep a occupare la posizione di solito designata per una moglie. La coppia appare nella tomba con tre figli maschi chiamati Hem-re, Qed-unas e Khnumhezewef, e tre femmine, Hemet-re, Khewiten-re e Nebet.
È in ogni caso l'unica tomba della necropoli in cui due uomini siano raffigurati abbracciati e mano nella mano; inoltre, i geroglifici dei loro due nomi sono combinati, dando luogo ad un gioco di parole che potrebbe essere un riferimento alla loro relazione. Infatti, la parola egizia ẖnm non è utilizzata solo nel nome del dio Khnum, ma è anche un verbo che significa "unire", e pertanto la frase formata dall'unione dei due nomi
può essere tradotta "uniti nella vita e uniti nella pace".
In una scena di banchetto, Niankhkhnum e Khnumhotep sono intrattenuti da danzatori, applauditori, musicisti e cantanti, con numerose scene di vita quotidiana e artigianale, mentre in un'altra supervisionano i preparativi del loro funerale. Ma i ritratti più sorprendenti sono quelli in cui i due si abbracciano nella posa più intima consentita canonicamente dall'arte egizia, circondati da quelli che sembrano essere i loro eredi.
Qualche studioso, come riportano Tosi e Graves-Brown, ha ipotizzato che i due uomini fossero fratelli o forse gemelli poiché i due uomini non sono solamente rappresentati assieme ma anche con le loro due mogli, le succitate Khentikawes e Khenut, più altre sette consorti sconosciute e numerosi figli.
Ma le modalità con cui sono rappresentati insieme sono del tutto simili a quelle che si riscontrano nelle tombe di coppie eterosessuali, solitamente interpretate dagli studiosi come coppie sposate. Interpretare Khnumhotep e Niankhkhnum come fratelli implicherebbe anche rivedere le altre rappresentazioni come coppie di fratello e sorella piuttosto che come coppie sposate. Questa teoria sarebbe plausibile, ma nessun egittologo l'ha mai sostenuta, anche se la questione resta tuttora dibattuta tra gli studiosi. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/E1_Series_Shinkansen | E1 Series Shinkansen | Pre-refurbishment | E1 Series Shinkansen / Interior / Pre-refurbishment | null | English: Interior of a JR East E1 series shinkansen Green car (upper deck), taken at Gala-Yuzawa Station | null | image/jpeg | 960 | 1,280 | true | true | true | The E1 series was a high-speed Shinkansen train type operated by East Japan Railway Company in Japan from July 1994 until September 2012. They were the first double-deck trains built for Japan's Shinkansen. They were generally, along with their fellow double-deck class the E4 series, known by the marketing name "Max". The fleet was withdrawn from regular service on 28 September 2012.
Originally intended to be classified as 600 series, the E1 series trains were introduced specifically to relieve overcrowding on services used by commuters on the Tohoku Shinkansen and Joetsu Shinkansen. | null |
|
nl | https://nl.wikipedia.org/wiki/Skellerup | Skellerup | null | Skellerup | null | Dansk: Skellerup Kirke i Danmark. Skellerup kirke | null | image/jpeg | 562 | 800 | true | true | true | Skellerup is een plaats in de Deense regio Zuid-Denemarken, gemeente Nyborg. De plaats telt 381 inwoners. | Skellerup is een plaats in de Deense regio Zuid-Denemarken, gemeente Nyborg. De plaats telt 381 inwoners (2008).
Bronnen, noten en/of referenties
Statbank.dk, tabel BEF44: inwoneraantal op 1 januari 2008 (volgens definitie stedelijk gebied) |
|
ca | https://ca.wikipedia.org/wiki/Gat_del_bosc_de_Noruega | Gat del bosc de Noruega | null | Gat del bosc de Noruega | null | Nederlands: Noorse Boskat, head | null | image/jpeg | 640 | 480 | true | true | true | El gat del bosc de Noruega és una raça de gat endèmica dels països escandinaus. Actualment té gran popularitat com a felí domèstic en llars de tot Europa. | El gat del bosc de Noruega és una raça de gat endèmica dels països escandinaus. Actualment té gran popularitat com a felí domèstic en llars de tot Europa. |
|
eu | https://eu.wikipedia.org/wiki/Amanita_proxima | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/60/Ring_and_volva_stipe_icon.png | Amanita proxima | null | Amanita proxima | null | English: icon of a mushroom stem with annulus and volva Русский: Кольцо и вольва (покрывальце) ножки гриба. Svenska: icon för svampens fotkaraktär: Ring och strumpa | null | image/png | 300 | 300 | true | true | true | Amanita proxima Amanita generoko onddoa da. Perretxiko pozoitsua da. | Amanita proxima Amanita generoko onddoa da. Perretxiko pozoitsua da. |
ca | https://ca.wikipedia.org/wiki/Hist%C3%B2ria_de_la_vela_a_Catalunya | Història de la vela a Catalunya | Campions olímpics | Història de la vela a Catalunya / Història / Campions olímpics | null | English: Yacht club flag | null | image/png | 300 | 500 | true | true | true | Breu història de la vela a Catalunya. | A partir de la dècada de 1990 la vela catalana assoleix primer nivell mundial. Els regatistes Josep Maria Van der Ploeg en finn i Begonya Via-Dufresne en 470 es proclamen campions olímpics a Barcelona 1992 i Atlanta 1996 respectivament. Natàlia Via-Dufresne guanyà dues medalles d'argent a Barcelona 1992 en classe europa i a Atenes 2004 en classe 470 (aquesta darrera juntament amb Sandra Azón). Uns anys abans, Miquel Noguer ja havia esta or a Moscou 1980 en flying-dutchman i Pere Lluís Millet plata a Mont-real 1976 en 470.
La vela catalana també ha destacat en el campionats del món. Els regatistes catalans campions del món han estat Begonya Via-Dufresne en 470 (1995, 1996); Laia Tutzó, Júlia Garcia i les germanes Sandra i Mònica Azón en yngling (2002, 2006); Carles Masdevall en europa master (2006); Gisela Pulido en surf d'estel (2006-11, 2013); Jordi Xammar i Àlex Clavillé en 420 (2011); Carlos Robles i Florián Trittel en 29er (2011, 2012); Gerard Marín en europa (2012) i Josep María Van der Ploeg en J80 (2012).
S'obrí el Centre Internacional de Vela de Barcelona, situat al Port del Fòrum, dedicat a tecnificació i alt rendiment dels esportistes. Catalunya també ha estat seu de nombroses proves internacionals de vela com la Setmana Catalana de Vela, l'Olympic Sailing Week (1990), la Barcelona World Race (2007), a més de nombrosos campionats del món i d'Europa. |
|
zh | https://zh.wikipedia.org/zh-cn/%E8%B5%9D%E7%9F%A2%E9%87%8F | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/cd/Impulsmoment_van_autowiel_onder_inversie.svg | 赝矢量 | 物理例子 | 赝矢量 / 物理例子 | 一部要远离的车，各轮子对一观察者产生的角动量为向右的，这部车产生的镜像，各轮子对同一观察者产生的角动量也是向右的 | null | null | image/svg+xml | 135 | 180 | true | true | true | 赝矢量也称为伪矢量，指的是在瑕旋转下，除了随之反射外，还会再上下翻转的矢量。矢量和赝矢量都是广义上的矢量，在一般旋转下的特性相同。但更严格地说，矢量还要求在瑕旋转下，除了空间反演外，不会再改变方向。
在三维空间中，赝矢量p可以表示为二个极矢量a和b的外积：
以此方式计算的p是赝矢量，其中一个例子是有向平面的法矢量。有向平面可以用二个不平行的矢量a和b来定义。矢量a × b垂直此平面，为一赝矢量。
许多物理量是赝矢量，例如磁感应强度、角速度等。在数学上，赝矢量是三维的二重矢量，可以由此推得赝矢量的转换规则。n维几何代数的赝矢量是n − 1维代数的元素，可以表示为Λⁿ⁻¹Rⁿ。可以由赝矢量引申出赝标量及赝张量，在瑕旋转下会比标量及张量多出一个负号。 | 物理中赝矢量的例子包括有磁场、力矩、涡量及角动量。
考虑赝矢量角动量 L = r × p。假设开一部车前进，各轮子产生的角动量会朝左。若考虑车子的镜像，角动量矢量若以一般矢量的观点来看，其镜像应该往右，但真正车子镜像的角动量仍然往左（在镜像中的车轮仍然往前进），因此在赝矢量反射后，会比一般矢量多一个负号。
矢量和赝矢量之间的不同在研究物理系统的对称性时很重要。考虑在一个z = 0平面上的线圈，上面有电流，会产生一个z方向的磁场，此系统在z平面的镜相反射下是对称（不变）的，磁场不会因镜相反射而相反，但是若将磁场视为一个一般的矢量，应该会随镜相反射而相反，其原因就是因为磁场是赝矢量，产生一个额外的负号，因为没有反向。 |
zh-TW | https://zh.wikipedia.org/zh-hk/%E4%B8%AD%E5%BF%83%E6%9C%88%E9%A3%9F%E5%88%97%E8%A1%A8 | 中心月食列表 | 1951–2000 | 中心月食列表 / 中心月食列表 / 1951–2000 | null | English: July 1953_lunar_eclipse view of earth The orientation of the earth as viewed from the center of the moon during greatest eclipse. thumb | null | image/png | 831 | 867 | true | true | true | 中心月食指的是月食發生時，月球盤面會通過地球陰影中心點的月食。因此中心食在食甚時月面亮度會最低，食甚時間較長，也比較罕見。 | 在此50年間一共有14次中心月食： |
|
zh | https://zh.wikipedia.org/zh-my/%E5%8F%B0%E9%90%B5%E6%9F%B4%E6%B2%B9%E5%AE%A2%E8%BB%8A | 台鐵柴油客車 | DR1000型 | 台鐵柴油客車 / DR1000型 | null | 日本語: 内湾方向から九讃頭駅に進入するDR1000型気動車。中文（繁體）: DR1000是台鐵主要的支線用車輛（九讚頭車站）. 一列自內灣方向駛入九讚頭車站的DR1000型柴油客車。 | null | image/jpeg | 597 | 900 | true | true | true | 台铁柴油客车是指台湾铁路管理局辖内，以柴油引擎为动力，驱动车轮行走且无需编组行驶的动力客车，台铁部分官方名称为“机动车”，惟大多数资料仍称柴油客车；至于一般铁道车辆分类中则将该系列的车型定为“自走客车”。 | 台铁在1998年淘汰西部干线无空调的普通车后，也将车龄均已超过60年以上的无空调柴油客车DR2100型到DR2400型全数淘汰。新采购的柴油客车，为DR1000型，具有全车厢空调，营运车种起初定为“冷气柴客”，后来改为区间车，专于平溪、内湾、集集各支线行驶，各支线并结合主线之部分区间来回行驶，1998年12月开始营运。
制造商：日本车辆
最高时速：110km/hr
辆数：36辆
编号末两位为3的倍数者为身障车厢，但因数量不足，未有固定配置
DRC1036改为DSC1001（铁路局长专用车，被昵称为台铁一号）
因为和作为自强号列车使用的DR3100型外观很像，被一些铁道迷称为“支线小自强”
车辆曾配合平溪线、内湾线、集集线三条支线当地的主题特性，制作专属的车体彩绘涂装
曾经支援由桃园县政府租用之林口线通勤客运业务
诸元：
车种：柴油客车
型式：45DR1000
车籍：45DRC1001－45DRC1035，45DSC1001
皮重：39.81公吨
座位：53/90
长宽高：19,774 mm／2,690 mm／3,890 mm
最高车速：110 km/hr
单节最大马力：345匹
主要运用区间
纵贯线（彰化站到二水站）
宜兰线（八堵站到三貂岭站）
平溪线
深澳线
内湾线
集集线
林口线（已停驶）
备注：台铁过去也曾有DR1000的型号（DR1000初代），运用年代相隔久远且无关联。 |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Nordlicht_(Schiff,_1973) | Nordlicht (Schiff, 1973) | null | Nordlicht (Schiff, 1973) | MS Nordlicht im Sommer 1984 im Emder Außenhafen | Deutsch: Dieses Diapositiv der MS Nordlicht zeigt das Schiff im Sommer 1984 an der Reede im Emder Außenhafen. | null | image/jpeg | 1,263 | 1,920 | true | true | true | Die Nordlicht war ein RoPax-Fährschiff des Sietas Typs 79, das zunächst in der Ostsee, dann in der Nordsee und zuletzt in der Südsee fuhr. | Die Nordlicht war ein RoPax-Fährschiff des Sietas Typs 79, das zunächst in der Ostsee, dann in der Nordsee und zuletzt in der Südsee fuhr. |
|
ca | https://ca.wikipedia.org/wiki/Curnier | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a5/Map_commune_FR_insee_code_26112.png | Curnier | null | Curnier | null | Map commune FR insee code 26112.png | null | image/png | 605 | 756 | true | true | true | Curnier és un municipi francès, situat al departament de la Droma i a la regió d'Alvèrnia-Roine-Alps. L'any 2007 tenia 213 habitants. | Curnier (en francès Curnier) és un municipi francès, situat al departament de la Droma i a la regió d'Alvèrnia-Roine-Alps. L'any 2007 tenia 213 habitants. |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Brachistosternus_ehrenbergii | Brachistosternus ehrenbergii | null | Brachistosternus ehrenbergii | null | Figure 7; Telegonus politus L. Koch, 1867 [= Brachistosternus ehrenbergii (Gervais, 1841)], female holotype, habitus A dorsal aspect B ventral aspect. Scale bars: 10 mm. | null | image/jpeg | 1,624 | 1,721 | true | true | true | Brachistosternus ehrenbergii is a scorpion species and the most cited species in the genus Brachistosternus. The species was first described by Paul Gervais in 1841. Its venom is toxic to mice. | Brachistosternus ehrenbergii is a scorpion species and the most cited species in the genus Brachistosternus. The species was first described by Paul Gervais in 1841. Its venom is toxic to mice. |
|
ca | https://ca.wikipedia.org/wiki/Sachin | Sachin | null | Sachin | Bandera mercant de l'estat de Sachin amb la mà de Fàtima en vert | English: Sachin State Merchant Flag: a Red Ensign with a green Hand of Fatima | null | image/png | 280 | 560 | true | true | true | Sachin fou un estat tributari protegit inicialment a l'agència de Khandesh, després anomenada agència de Surat, format per diversos pobles repartits aïlladament, algun rodejats de territori britànic i altres per territoris de Baroda. Estava format per 21 pobles amb una superfície de 109 km². La població el 1881 era de 15.721 habitants i el 1901 de 20.530, 7/8 parts hindús i la resta musulmans amb alguns parsis. El 1931 la població era de 22.107 habitants. La capital era Sachin i darrerament Lachpur. | Sachin fou un estat tributari protegit inicialment a l'agència de Khandesh, després anomenada agència de Surat, format per diversos pobles repartits aïlladament, algun rodejats de territori britànic (districte de Surat) i altres per territoris de Baroda. Estava format per 21 pobles amb una superfície de 109 km². La població el 1881 era de 15.721 habitants i el 1901 de 20.530, 7/8 parts hindús i la resta musulmans amb alguns parsis. El 1931 la població era de 22.107 habitants. La capital era Sachin (ciutat) i darrerament Lachpur. |
|
sv | https://sv.wikipedia.org/wiki/Lista_%C3%B6ver_byggnadsminnen_i_V%C3%A4rmlands_l%C3%A4n | Lista över byggnadsminnen i Värmlands län | Karlstads kommun | Lista över byggnadsminnen i Värmlands län / Karlstads kommun | null | Deutsch: Das Herrenhaus Alster Svenska: Alsters Herrgård | null | image/jpeg | 1,233 | 4,020 | true | true | true | Förteckning över byggnadsminnen i Värmlands län. | null |
|
ja | https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%8D%E3%82%AA%E3%83%99%E3%83%B3%E3%82%B5%E3%83%9F%E3%82%A2%E3%83%BB%E3%82%B0%E3%83%A9%E3%82%AD%E3%83%AA%E3%82%B9 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b7/Neobenthamia_gracilis1.jpg | ネオベンサミア・グラキリス | null | ネオベンサミア・グラキリス | null | Neobenthamia gracilis Place:Osaka Prefectural Flower Garden,Osaka,Japan | null | image/jpeg | 2,448 | 3,264 | true | true | true | ネオベンサミア・グラキリス Neobenthamia gracilis は、ラン科の植物の1つで、細長い茎に多数の葉をつけるアシのような姿をしており、多数の白い花をくす玉のように密集して咲かせる。 | ネオベンサミア・グラキリス Neobenthamia gracilis は、ラン科の植物の1つで、細長い茎に多数の葉をつけるアシのような姿をしており、多数の白い花をくす玉のように密集して咲かせる。 |
zh | https://zh.wikipedia.org/wiki/2016%E5%B9%B4%E5%A4%8F%E5%AD%A3%E5%A5%A5%E6%9E%97%E5%8C%B9%E5%85%8B%E8%BF%90%E5%8A%A8%E4%BC%9A%E7%94%B0%E5%BE%84%E5%A5%B3%E5%AD%904%C3%97100%E7%B1%B3%E6%8E%A5%E5%8A%9B%E6%AF%94%E8%B5%9B | 2016年夏季奥林匹克运动会田径女子4×100米接力比赛 | null | 2016年夏季奥林匹克运动会田径女子4×100米接力比赛 | 美国队队员正在庆祝胜利 | Rio de Janeiro - Corredoras dos Estados Unidos Tianna Bartoletta, Allyson Felix, English Gardner e Tori Bowie vencem final do revezamento 4 x 100m nos Jogos Rio 2016, no Estádio Olímpico (Fernando Frazão/Agência Brasil) | null | image/jpeg | 2,334 | 3,500 | true | true | true | 2016年夏季奥林匹克运动会田径女子4×100米接力比赛于2016年8月18日至19日在巴西里约热内卢阿维兰热奥林匹克体育场举行。 | 2016年夏季奥林匹克运动会田径女子4×100米接力比赛于2016年8月18日至19日在巴西里约热内卢阿维兰热奥林匹克体育场举行。 |
|
el | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82_%CE%A1%CE%B9%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AF | Οδός Ριβολί | Μνημεία -Αξιοθέατα | Οδός Ριβολί / Μνημεία -Αξιοθέατα | null | English: Rivoli street - Paris Français : Rue de Rivoli - Paris Ier | null | image/jpeg | 1,456 | 1,644 | true | true | true | Η οδός Ριβολί είναι ένας από τους πιο διάσημους δρόμους στο Παρίσι, ένας εμπορικός δρόμος του οποίου τα καταστήματα περιλαμβάνουν τα πιο γνωστά ονόματα του χώρου της μόδας στον κόσμο. Κατά μήκος της βρίσκονται μνημεία μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας. Βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα, στο 1ο και 4ο διαμερίσματα του Παρισιού.
Έλαβε το όνομα σε ανάμνηση της μάχης του Ριβολί, νίκης του Ναπολέοντα ενάντια στον αυστριακό στρατό, τον Ιανουάριο 1797. | Ο δρόμος περνά από μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης. Τα μνημεία αναφέρονται με κατεύθυνση από ανατολικά προς δυτικά.
Το Οτέλ ντε Βιλ, το δημαρχείο του Παρισιού, χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Ο πύργος Σαιν-Ζακ χρονολογείται από τις αρχές του 16ου αιώνα. Είναι ένα υπόλοιπο της εκκλησίας Σαιν-Ζακ-λα-Μπουσερί, που κατεδαφίστηκε το 1797.
Το πολυκατάστημα Λα Σαμαριταίν βρίσκεται μεταξύ της οδού Ριβολί, της οδού ντε λα Μοναί που οδηγεί στη γέφυρα Πον Νεφ και της Προβλήτας του Λούβρου. Χτίστηκε στα έτη 1928-1930 σύμφωνα με σχέδια του Φρανς Ζουρντάν σε στυλ Αρ Νουβό και Αρ Ντεκό και πρόκειται να μετατραπεί σε ξενοδοχείο.
Ο ναός του Σαιν-Ζερμαίν-λ'Ωσερουά, χτίστηκε από τον 12ο αιώνα μέχρι τον 15ο αιώνα. Ανακατασκευάστηκε τα έτη 1500-1530 και πάλι γύρω στο 1754 και τον 19ο αιώνα.
Το Λούβρο, στεγάζει ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία στον κόσμο. Η βόρεια πτέρυγα Ρισελιέ του 17ου αιώνα βρίσκεται απευθείας στην οδό Ριβολί. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, ήταν η έδρα του Υπουργείου Οικονομικών.
Το μουσείο διακοσμητικών τεχνών σε πτέρυγα του μουσείου του Λούβρου.
Η πλατεία του Παλαί Ρουαγιάλ διευρύνθηκε το 1852, ακριβώς απέναντι από την πτέρυγα Ρισελιέ του Λούβρου. Στην ανατολική πλευρά της πλατείας βρίσκεται το Λούβρο των Παλαιοπωλών (Louvre des Antiquaires), ένα πρώην πολυκατάστημα που μετατράπηκε σε εμπορική στοά. Στεγάζει περίπου 250 καταστήματα με αντίκες σε τρεις ορόφους.
Τα σπίτια απέναντι από το Λούβρο και τον κήπο του Κεραμεικού χτίστηκαν ομοιόμορφα από τον Σαρλ Περσιέ στις αρχές του 19ου αιώνα. Περιλαμβάνουν στοές στο ισόγειο.
Στην πλατεία των Πυραμίδων στη βόρεια πλευρά της οδού Ριβολί βρίσκεται ένα επιβλητικό επιχρυσωμένο ιππικό άγαλμα της Ιωάννας της Λωρραίνης, έργο του Εμανουέλ Φρεμιέ το 1874, σε κοντινή απόσταση από την πύλη Σαιντ-Ονορέ, το σημείο όπου η ηρωίδα τραυματίστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1429.
Στον αριθμό 228 βρίσκεται το ιστορικό ξενοδοχείο Λε Μερίς που κατασκευάστηκε το 1835.
Αναμνηστική πλάκα στο φράκτη του κήπου του Κεραμεικού θυμίζει τον τόπο της Αίθουσας του Ιπποδρομίου (Salle du Manège) στο παλάτι του Κεραμεικού, στην οποία, μεταξύ άλλων, δικάστηκε ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' και συντάχθηκε το πρώτο γαλλικό σύνταγμα. Στην αίθουσα συνεδρίαζαν η Συντακτική Συνέλευση, η διάδοχός της Συμβατική Εθνοσυνέλευση και το 1795 το Συμβούλιο των 500 του Διευθυντηρίου. Το 1799, η Λέσχη των Ιακωβίνων του Ιπποδρομίου είχε την έδρα της εκεί.
Μία αναμνηστική πλάκα στον αριθμό 144 μνημονεύει μία ιστορική απόπειρα δολοφονίας που έγινε σε εκείνο το σημείο. Ο αρχηγός του Ουγενότων Ναύαρχος Γκασπάρ Β' ντε Κολινί πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε λίγο πριν τη σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου του 1572.
Η πλατεία Κονκόρντ, στο ανατολικό άκρο της οδού Ριβολί. |
|
cy | https://cy.wikipedia.org/wiki/Telor_Santa_Marta | Telor Santa Marta | Teulu | Telor Santa Marta / Teulu | null | Golden-winged Warbler Male and Female (Vermivora chrysoptera). | null | image/jpeg | 1,058 | 775 | true | true | true | Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor Santa Marta a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Basileuterus basilicus; yr enw Saesneg arno yw Santa Marta warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn B. basilicus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America. | Mae'r telor Santa Marta yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata. |
|
ja | https://ja.wikipedia.org/wiki/%E4%BB%A3%E3%80%85%E6%9C%A8%E9%A7%85 | 代々木駅 | のりば | 代々木駅 / 駅構造 / 東京都交通局 / のりば | null | 日本語: 代々木駅 改札口 | null | image/jpeg | 2,012 | 3,141 | true | true | true | 代々木駅は、東京都渋谷区代々木一丁目にある、東日本旅客鉄道・東京都交通局の駅である。 | （出典：都営地下鉄:駅構内図） |
|
et | https://et.wikipedia.org/wiki/Ukraina_geograafia | Ukraina geograafia | Ukraina pinnamood | Ukraina geograafia / Ukraina pinnamood | Ukraina pinnamood | null | null | image/jpeg | 954 | 1,400 | true | true | true | Ukraina geograafia on regionaalgeograafia osa, mis uurib loodustingimusi Ukraina territooriumil ja ühiskonna korraldust selles riigis. Jaotatakse Ukraina loodusgeograafiaks ja inimgeograafiaks. | Ukraina pinnamood on üsna mitmesugune ja eriilmeline. 70% Ukraina territooriumist hõlmavad madalikud, 25% – kõrgustikud ja vaid 5% – mäestikud, sellega on territooriumi keskmine üldkõrgus 175 meetrit.
Ukraina territooriumi suurim osa paikneb Ida-Euroopa lauskmaa edelaosas ja talle on iseloomulik tasane ja künklik pinnamood. Vaid riigi lõunaosas on Krimmi mäestik ja lääneosas on Ukraina Karpaadid.
Ida-Euroopa lauskmaal vahelduvad madalikud ja kõrgustikud, nende olemasolu on seotud Ida-Euroopa platvormi ebatasasustega. Kõrgustikud on peamiselt seotud Ukraina kilbiga.
Ukraina territooriumil paiknevad järgmised kõrgustikud: riigi lääneosas Volõõnia-Podoolia, Dnepri, idaosas Aasovi, Donetsi kõrgustik ning Kesk-Vene kõrgustiku edelaosa.
Suurimad madalikud on Polesje madalik Ukraina põhjaosas, Musta mere rannikumadalik riigi lõunaosas ja Dnepri madalik Dnepri jõe keskjooksu vasakkaldal.
Ukraina kõrgeim koht on Goverla mägi (2061 m) Karpaadides, suurimad madalad on Musta ja Aasovi mere rannikul. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Shakti_(Band) | Shakti (Band) | null | Shakti (Band) | null | English: John McLaughlin, L. Shankar, Shakti | Shakti mit John McLaughlin, L. Shankar (1976) | image/jpeg | 695 | 1,200 | true | true | true | Shakti war eine in der Originalbesetzung von 1974 bis 1978 bestehende Fusion- und Weltmusik-Band um den englischen Gitarristen John Mc Laughlin. Mit Ausnahme des Bandleaders stammten alle Mitglieder aus Indien, was in der Musikszene der 1970er Jahre ausgesprochen ungewöhnlich war. Der Name der Band ist vom hinduistischen Wort Shakti abgeleitet, das für die göttliche weibliche Energie steht. | Shakti war eine in der Originalbesetzung von 1974 bis 1978 bestehende Fusion- und Weltmusik-Band um den englischen Gitarristen John Mc Laughlin. Mit Ausnahme des Bandleaders stammten alle Mitglieder aus Indien, was in der Musikszene der 1970er Jahre ausgesprochen ungewöhnlich war. Der Name der Band ist vom hinduistischen Wort Shakti abgeleitet, das für die göttliche weibliche Energie steht. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/George_Selwyn_(bishop_of_Lichfield) | George Selwyn (bishop of Lichfield) | Bishop in New Zealand | George Selwyn (bishop of Lichfield) / Bishop in New Zealand | Memorial in Wellington Cathedral of St Paul | English: George Augustus Selwyn, First Bishop of New Zealand, Bishop of Lichfield | null | image/jpeg | 3,648 | 5,472 | true | true | true | George Augustus Selwyn was the first Anglican Bishop of New Zealand. He was Bishop of New Zealand from 1841 to 1869. His diocese was then subdivided and Selwyn was Metropolitan of New Zealand from 1858 to 1868. Returning to Britain, Selwyn served as Bishop of Lichfield from 1868 to 1878.
After his death, Selwyn College, Cambridge was founded to honour his life and contribution to scholarship and religion. The college and other educational facilities uphold the legacy of the bishop. | Consecrated at Lambeth on 17 October 1841, Bishop Selwyn embarked for his new missionary diocese on 26 December. He appointed William Charles Cotton as his chaplain. The 23 member missionary party set sail from Plymouth late in December 1841 on board the barque Tomatin. In addition to their luggage, the missionaries brought various animals and four hives of bees. On the outbound voyage, Selwyn studied the Māori language with the help of a Māori boy returning from England, and was able to preach in that language immediately on his arrival. He also acquired enough seamanship to enable him to be his own sailing master among the dangerous waters of the Pacific. In April 1842 the Tomatin arrived in Sydney.
The boat hit a rock on landing and, rather than wait for its repair, some of the party, including Selwyn and Cotton, set sail for New Zealand on the brig Bristolian on 19 May. They arrived in Auckland on 30 May. After spending some time as guests of Captain William Hobson, the first Governor of New Zealand, Selwyn and Cotton set sail on 6 June on the schooner Wave to visit the mission stations on the Hauraki Gulf, then north to the Bay of Islands. where he arrived on 20 June. Amongst the party was a clerk, William Bambridge, who was also an accomplished artist and was later to become photographer to Queen Victoria.
In June 1842 Selwyn set up residence at Te Waimate mission, some 15 miles (24 km) inland from Paihia where the Church Missionary Society (CMS) had established a settlement 11 years earlier. On 5 July 1842 Selwyn set out on a six-month tour of his diocese leaving the Mission Station in the care of Sarah, his wife, and Cotton. In November Selwyn travelled on the brig Victoria down the west coast of the North Island to visit Octavius Hadfield at the Otaki mission and the mission at Whanganui; then up the east coast to visit William Williams. By October 1843 more missionaries had arrived at Waimate, and Selwyn, accompanied by Cotton, embarked on his second tour, this time to mission stations and native settlements in the southern part of North Island. Their journey was made partly by canoe but mainly by walking, often for large distances over difficult and dangerous terrain. Part way through the tour Selwyn decided to split the party into two sections with one section led by himself and the other by Cotton. After being away for nearly three months, Cotton arrived back at Waimate early in 1844 and Selwyn returned a few weeks later. Some buildings at Waimate were converted for use by the College of St John the Evangelist, to teach theology to candidates for ordination.
Later in 1844 Selwyn decided to move some 160 miles (257 km) south to Tamaki near Auckland where he bought 450 acres (180 ha) of land, giving it the name of Bishop's Auckland. The party left on 23 October and arrived in Auckland on 17 November. During the first six months of 1845 Selwyn was away for much of the time and management of the settlement, and particularly the schools, fell to Cotton. The Bishop of New Zealand's seat was St Paul's Church, Auckland which served as Auckland's Cathedral for over 40 years, the whole time Selwyn had the role.
Selwyn clashed with Archdeacon Henry Williams, the leader of the CMS in New Zealand, when he supported Governor George Grey's accusations of improper land purchases by Williams. Grey twice failed to recover the land in the Supreme Court, and when Williams refused to give up the land unless the charges were retracted, he was dismissed from the CMS in November 1849. However Selwyn later regretted the position he had taken and in 1854 Williams was reinstated to the CMS after the bishop lobbied for his return to membership. The CMS missionaries held the low church beliefs that were common among Evangelical members of the Anglican Church. There was often a wide gap between the views of the CMS missionaries and the bishops and other clergy of the high church traditions of the Oxford Movement (also known as the Tractarians) as to the proper form of ritual and religious practice. Selwyn held high church (Tracta |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Cattedrali_in_Brasile | Cattedrali in Brasile | Cattedrali cattoliche | Cattedrali in Brasile / Cattedrali cattoliche | null | English: Petrópolis Cathedral, Saint Peter of Alcantara Church, is the burial place of Emperor Pedro II and is located in Petrópolis, Brazil. | null | image/jpeg | 2,995 | 2,668 | true | true | true | Questa è una lista delle cattedrali in Brasile. | null |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Circuit_de_Nevers_Magny-Cours | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/24/Magny_finish2004.jpg | Circuit de Nevers Magny-Cours | Schlüsselstellen | Circuit de Nevers Magny-Cours / Schlüsselstellen | Ziellinie des neuen Kurses mit Haupttribüne gegenüber der Boxengasse | Finish line at french racetrack Nevers Magny-Cours with main grandstands | null | image/jpeg | 1,509 | 1,786 | true | true | true | Der Circuit de Nevers Magny-Cours ist eine Motorsport-Rennstrecke auf dem Gebiet der Gemeinden Magny-Cours und Saint-Parize-le-Châtel, knapp 15 Kilometer südlich von Nevers im Département Nièvre im westlichen Teil Burgunds. Er wurde 1961 als Circuit Jean Behra eröffnet und 1989 in Circuit de Nevers Magny-Cours umbenannt. Auf ihm finden regelmäßig Auto- und Motorradwettbewerbe etwa der Formel 1, der Tourenwagen-WM und der Superbike-WM statt. Auf der 350 Hektar großen Gesamtanlage befinden sich neben der aktuell rund 4,4 km langen GP-Strecke ein 2,53 km langer „Club“-Kurs, eine 1,1 km lange Kart-Piste und ein Offroad-Gelände. | Die Ziellinie liegt am Beginn der Zielgeraden, direkt nach der letzten Schikane. Die Startlinie ist dagegen rund 180 Meter weiter in Richtung Grande Courbe. Dieser Linksknick nach der Zielgeraden wird von der Formel 1 ohne Anbremsen mit über 280 km/h gefahren. Er ist damit eine der schnellsten Kurven der Strecken im Rennkalender. Die folgende, langgezogene und leicht ansteigende Estoril-Rechtskurve ist entscheidend für die Höchstgeschwindigkeit auf der anschließenden, rund 900 Meter langen Golf-Geraden. In dieser Kurve tendieren die meisten Fahrzeuge zum Untersteuern; sie werden am schlecht einsehbaren Kurvenausgang weit nach links bis auf die Curbs hinausgetragen. Die Adelaide-Kurve nach der langen Geraden gilt als der sinnvollste Punkt für einen Überholvorgang durch Ausbremsen. Hier werden Formel-1-Fahrzeuge von über 300 km/h auf unter 50 km/h verzögert. In die Imola-Schikane muss „blind“ eingelenkt werden, weil der Verlauf der in einer leichten Senke liegenden Rechts-Links-Kombination von der vorangegangenen, leicht ansteigenden Geraden aus nicht eingesehen werden kann. Als weitere Überholmöglichkeit hat sich nach dem jüngsten Umbau die Anbremszone vor der mit rund 70 km/h gefahrenen 90-Grad-Rechtskurve im neu gestalteten Complexe du Lycée vor Start und Ziel erwiesen. Beim Formel-1-Rennen 2004 wurde dies eindrucksvoll von Ferrari-Fahrer Rubens Barrichello demonstriert, als er dort in der letzten Runde den Renault-Piloten Jarno Trulli ausbremste, innen überholte und damit noch auf Platz 3 kam. |
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%A3%D0%BB%D1%96%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%BD%D1%96%D0%BE | Уліторніо | Галерея | Уліторніо / Галерея | null | English: A view to the lake Iso-Vietonen from the mountainside of Liinankivaara in the Ylitornio municipality. | null | image/jpeg | 685 | 1,024 | true | true | true | Уліторніо — громада у Фінляндії, в провінції Лапландія. Розташована на кордоні зі Швецією, на березі річки Турнеельвен. Площа — 2213 км². | null |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Verbrennungsmotor | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1c/Miniature_two-stroke_diesel_engine_1960.JPG | Verbrennungsmotor | Nach dem Zündverfahren | Verbrennungsmotor / Einteilung / Nach dem Zündverfahren | Modellbaumotor mit homogenem Gemisch und Kompressionszündung | English: 2.5ccm DA Drabant (David Andersen, made in Norway) diesel engine for model airplane | null | image/jpeg | 750 | 1,000 | true | true | true | Ein Verbrennungsmotor, in der Patentliteratur auch als Brennkraftmaschine bezeichnet, ist eine Verbrennungskraftmaschine, die chemische Energie in mechanische Arbeit umwandelt. Dazu wird in einem Brennraum ein zündfähiges Gemisch aus Kraftstoff und Luft verbrannt. Kennzeichen aller Verbrennungsmotoren ist die innere Verbrennung, also die Erzeugung der Verbrennungswärme im Motor. Die Wärmeausdehnung des so entstehenden Heißgases wird genutzt, um Kolben in Bewegung zu versetzen. Die häufigsten Arten von Verbrennungsmotoren sind Otto- und Dieselmotoren. Eine typische Anwendung dieser Motoren ist der Antrieb von Kraftfahrzeugen wie Automobile, Motorräder, Schiffe und Flugzeuge.
Die kontinuierlich arbeitenden Strahl- und Raketentriebwerke sowie Gasturbinen zählen üblicherweise nicht zu den Verbrennungsmotoren, obwohl auch dort der Kraftstoff innerhalb der Maschine verbrannt wird. Dampfturbinen, Dampfmaschinen oder der Stirlingmotor sind keine Verbrennungsmotoren, da die für ihren Betrieb nötige Wärme außerhalb erzeugt wird. | Fremdzündung, entweder gesteuert oder ungesteuert als Glühzündung
Selbstzündung bzw. homogene Kompressionszündung (HCCI)
Die Fremdzündung ist Merkmal verschiedener Motoren, unter anderem des Ottomotors. Dabei wird das Entzünden des Kraftstoffluftgemisches durch eine Zündhilfe eingeleitet, in der Regel kurz vor dem oberen Totpunkt. Ottomotoren haben dafür Zündkerzen. Gibt es keine Zündkerze und ist die Fremdzündung unkontrolliert, so spricht man von Glühzündung. Die ersten Motoren von Daimler arbeiteten mit Glühzündung. Ein früher verbreiteter Glühzündermotor ist der Glühkopfmotor, nach seinem Erfinder auch Akroydmotor genannt. In Deutschland ist er insbesondere aus Ackerschleppern der Marke Lanz Bulldog bekannt, in Skandinavien als Motor von Fischerbooten, unter anderem von Bolinders. Bei diesen Motoren muss vor dem Start ein Glühkopf genannter Teil des Zylinderkopfs erhitzt werden, etwa mit einer Lötlampe, ehe die Zündung einsetzen kann. In den Glühkopf wird der Treibstoff während des Verdichtungstaktes eingespritzt. Heute werden Glühzündermotoren (die allerdings nicht nach dem Akroydverfahren arbeiten) vorwiegend im Modellbau verwendet. Beim Ottomotor können in seltenen Fällen Glühzündungen nach dem Abstellen des Motors vorkommen, sie wirken sich aber schädlich auf das Triebwerk aus und sind daher unerwünscht.
Die Selbstzündung ist Merkmal verschiedener Motoren, bekanntester Selbstzünder ist der Dieselmotor. Bei einem Selbstzündermotor werden keine Zündhilfen eingesetzt, die Zündung wird stattdessen ausschließlich durch Kompressionswärme eingeleitet. Die Arbeitsweise der Selbstzündermotoren ist von ihrem Funktionsprinzip abhängig: bei einem Dieselmotor wird zuerst reine Luft stark verdichtet und dadurch erhitzt. Kurz vor dem oberen Totpunkt (OT) wird der Dieselkraftstoff eingespritzt, der sich durch die Hitze von selbst entzündet. Da sich der Kraftstoff im Dieselmotor aufgrund der späten Einspritzung entzündet, bevor sich ein homogenes Gemisch bilden kann, spricht man beim Dieselmotor von heterogenem Gemisch. Bei sogenannten HCCI-Motoren wird hingegen ein homogenes Gemisch gebildet, das sich nur durch die Kompressionswärme entzünden soll. Anders als beim Dieselmotor muss daher die Einspritzung des Kraftstoffes früh erfolgen, damit das Gemisch bis zur Zündung gut durchmischt (homogen) ist. Dadurch werden bessere Emissionswerte erreicht. Einige Modellbaumotoren arbeiten ebenfalls mit homogener Kompressionszündung, das Gemisch wird hier mit einem Vergaser gebildet, das Verdichtungsverhältnis kann mit einer Schraube verstellt werden. |
et | https://et.wikipedia.org/wiki/Pikevere | Pikevere | null | Pikevere | Lavka Pikeveres. | Eesti: Autolavka Pikevere külas. | null | image/jpeg | 1,067 | 1,600 | true | true | true | Pikevere on küla Lääne-Viru maakonnas Väike-Maarja vallas.
Külas oli 20. sajandi algul meierei, pood ja sidejaoskond. | Pikevere on küla Lääne-Viru maakonnas Väike-Maarja vallas.
Külas oli 20. sajandi algul meierei, pood ja sidejaoskond. |
|
zh | https://zh.wikipedia.org/wiki/%E5%8D%97%E7%A6%AA%E5%AF%BA_(%E7%84%A1%E9%8C%AB) | 南禪寺 (無錫) | 发展历史 | 南禪寺 (無錫) / 发展历史 | 大雄宝殿 | Nanchan Pagoda in Wuxi, China | null | image/jpeg | 720 | 961 | true | true | true | 南禅寺是江苏省无锡市南门附近的一处佛教寺庙，为南朝四百八十寺之一的古名刹。其毗邻古运河畔，与世界遗产大运河无锡段保护点清名桥历史文化街区相接。 | 南禅寺始建于南朝梁武帝太清年间（547年4月—549年12月），据清代《重修无锡南禅寺碑记》中载：“梁溪十大刹，首惠山，次南禅，属南朝四百八十寺之一”。寺初名“护国寺”，唐高宗咸亨年间改“灵山寺”，北宋天圣年间赐名“福圣禅院”，因处城南，遂俗称为“南禅寺”。作为江南名刹，南禅寺曾驻锡过众多名僧，如南宋之兀庵普宁、明清之诗僧静荪等。
南禅寺东侧，建有七级浮屠妙光塔，为北宋雍熙年间所筑，“妙光”二字为宋徽宗钦赐。该塔命运多揣，元、明两代历遭祝融，塔身无存，直至明宣德二年（1427）由主持一苇发愿重建，经九年方告完工。此后，明、清、民国时期均有修缮，宝塔得以存世至今。
1949年后，南禅寺废，改作民居，妙光塔亦险为拆除。是时正1974年4月江苏溧阳地震，无锡亦狂风骤起，妙塔顶避雷针遭吹落，砸中塔旁一民居。事后，修与不修成了难题，在破四旧正兴之下，无锡市革委会拨款2万元下令拆除，惟由于需要拆塔的脚手架毛竹一时无法买到，只得作罢。不久文革结束，1980年起，无锡市政府予以修缮，并在老建筑工鲍阿五的指引下，挖掘出明代须弥座、莲花座、青石香炉等文物。南禅寺亦于此时恢复。 |
|
en | https://simple.wikipedia.org/wiki/Sacatep%C3%A9quez_Department | Sacatepéquez Department | null | Sacatepéquez Department | Coat of arms | null | null | image/svg+xml | 681 | 774 | true | true | true | Sacatepéquez is a department in Guatemala. The capital is Antigua Guatemala. | Sacatepéquez is a department in Guatemala. The capital is Antigua Guatemala. |
|
pt | https://pt.wikipedia.org/wiki/Joey_King | Joey King | null | Joey King | null | English: Joey King in a photoshoot for Wonderland magazine in 2018. | null | image/png | 325 | 260 | true | true | true | Joey Lynn King é uma atriz norte-americana. Ela interpretou Ramona Quimby em Ramona e Beezus, que é a adaptação de 2010 da série de livros de Beverly Cleary. Ela também apareceu nos filmes Oz: The Great and Powerful, The Conjuring, White House Down, The Kissing Booth, The Kissing Booth 2, Wish Upon, The Suite Life of Zack & Cody, The Act e Slender Man. | Joey Lynn King (Los Angeles, 30 de julho de 1999) é uma atriz norte-americana. Ela interpretou Ramona Quimby em Ramona e Beezus, que é a adaptação de 2010 da série de livros de Beverly Cleary. Ela também apareceu nos filmes Oz: The Great and Powerful, The Conjuring, White House Down, The Kissing Booth, The Kissing Booth 2, Wish Upon, The Suite Life of Zack & Cody, The Act e Slender Man. |
|
ca | https://ca.wikipedia.org/wiki/Llista_de_monuments_d%27Alt_%C3%80neu | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3e/Castell_de_val%C3%A8ncia_SO_panor%C3%A0mica.jpg | Llista de monuments d'Alt Àneu | null | Llista de monuments d'Alt Àneu | null | English: El castillo de València d'Àneu. El que fue reducto de Los Condes de Pallars (Cataluña) Hug Roger III y Caterina Albert, ante la invasión del Conde de Cardona a las ordenes del Rey. Fue reducido a cenizas en el siglo XVI y todavia hoy permanece inexplorado. Para mas info visita -Condado de Pallars- en wikipedia This is a photo of a monument indexed in the Catalan heritage register of Béns Culturals d'Interès Nacional and the Spanish heritage register of Bienes de Interés Cultural under the reference RI-51-0006233. | Castell de València d'Àneu (Alt Àneu) | image/jpeg | 1,371 | 7,746 | true | true | true | Llista de monuments d'Alt Àneu inclosos en l'Inventari del Patrimoni Arquitectònic Català per al municipi d'Alt Àneu. Inclou els inscrits en el Registre de Béns Culturals d'Interès Nacional amb la classificació de monuments històrics, els Béns Culturals d'Interès Local de caràcter immoble i la resta de béns arquitectònics integrants del patrimoni cultural català. | Llista de monuments d'Alt Àneu inclosos en l'Inventari del Patrimoni Arquitectònic Català per al municipi d'Alt Àneu (Pallars Sobirà). Inclou els inscrits en el Registre de Béns Culturals d'Interès Nacional (BCIN) amb la classificació de monuments històrics, els Béns Culturals d'Interès Local (BCIL) de caràcter immoble i la resta de béns arquitectònics integrants del patrimoni cultural català. |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Rarh_region | Rarh region | Extent | Rarh region / Geography / Extent | Districts of West Bengal | null | null | image/svg+xml | 500 | 450 | true | true | true | Rarh region is a toponym for an area in the Indian subcontinent that lies between the Chota Nagpur Plateau on the West and the Ganges Delta on the East. Although the boundaries of the region have been defined differently according to various sources throughout history, it is mainly coextensive with the state of West Bengal, also comprising parts of the state of Jharkhand in India. Linguistically, the region is defined with population speaking the Rahr Bangla local dialect.
The Rarh region historically has been known by many different names and has hosted numerous settlements throughout history. One theory identifies it with the powerful Gangaridai nation mentioned in the ancient Greco-Roman accounts. An inscription of Vallalasena names it as the ancestral place of the Sena dynasty. | According to Britannica, the Rahr plains cover parts of the following districts, divided into northern and southern Rarh by the Damodar river:
Northern Rarh: Murshidabad, Purba Bardhaman, Paschim Bardhaman, and Birbhum
Southern Rarh: Purba Medinipur, Paschim Medinipur, and Bankura
P. R. Sarkar defines the Rarh region as follows:
East Rarh consists of roughly of the following districts:
Western Murshidabad
Northern Birbhum
Eastern Burdwan (Bardhaman)
Hooghly
Howrah
East Midnapore (Medinipur)
Indas of Bankura district
West Rarh consists of the following districts:
Old Santhal Pargana district (today 6 districts: Godda, Deoghar, Dumka, Jamtara, Sahibganj and Pakur)
Most parts of Birbhum
Western Burdwan
Bankura district except for Indas
Purulia
Dhanbad
Most parts of Giridih
Four block of Ranchi, namely Silli, Sonahatu, Bundu and Tamar
Singhbhum
Jhargram subdivision of West Midnapore |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Splendor_Solis | Splendor Solis | Illustrations | Splendor Solis / Illustrations | null | Français : Splendor Solis - Traité d'Alchimie - Le Philosophe à la flasque Fac-similé de l'exemplaire de la Bibliothèque nationale de France. Ms. All.113. XVIe siècle. 1572 env. 30 x 21 cm. | Le Philosophe à la flasque | image/jpeg | 900 | 700 | true | true | true | Le Splendor Solis est un traité alchimique manuscrit du XVIᵉ siècle en allemand, célèbre par sa série d'illustrations en couleur. Le plus ancien manuscrit date de 1532-1535 et se trouve au Kupferstichkabinett du Staatliche Museen zu Berlin. | Splendor Solis est décoré de 22 illustrations pleine page souvent très élaborées :
| |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Conrad_Weitbrecht | Conrad Weitbrecht | Einzelreliefs | Conrad Weitbrecht / Werk / Einzelreliefs | null | Conrad Weitbrecht, Ein Mädchen reicht einem blinden Greis einen Krug, vor 1836, Marmorrelief, Staatsgalerie Stuttgart. | null | image/jpeg | 551 | 483 | true | true | true | Conrad Weitbrecht war ein deutscher Bildhauer und Zeichner des Spätklassizismus und Kunstprofessor in Stuttgart.
Sein plastisches Werk besteht ausschließlich aus Reliefs. Er schuf fünf Reliefzyklen, von denen nur sein Hauptwerk, der Vierjahreszeitenfries in Schloss Rosenstein in Stuttgart ausgeführt wurde, während die anderen als Stichfolgen veröffentlicht wurden. Für die Hüttenwerke in Wasseralfingen schuf er als stilistischer Neuerer ab 1818 eine Vielzahl von Entwürfen für den Eisenkunstguss.
Weitbrechts Reliefs und Zeichnungen zeichnen sich aus durch „dem Leben abgelauschte, volksnahe Inhalte“, die er „mit den Formidealen der klassizistischen Tradition“ verband. Sein Vorlagenwerk, die 1833 veröffentlichte „Ornamenten-Zeichnungs-Schule“ fand eine gute Aufnahme und weite Verbreitung. | null |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Holzschuher_von_Harrlach | Holzschuher von Harrlach | null | Holzschuher von Harrlach | Stammwappen der Holzschuher | Deutsch: Wappen der Holzschuher | null | image/png | 784 | 600 | true | true | true | Die Holzschuher von Harrlach sind eine der ältesten nachweisbaren Patrizierfamilien der Reichsstadt Nürnberg, erstmals 1228 urkundlich mit Heinricus Holzschuher erwähnt.
Die Holzschuher waren ab 1319, mit kurzen Unterbrechungen, bis zum Ende der reichsstädtischen Zeit im Jahr 1806 im „Inneren Rat“ vertreten und gehörten nach dem „Tanzstatut“ des Nürnberger Patriziats zu den zwanzig alten ratsfähigen Geschlechtern. Einige von ihnen waren Bürgermeister. Das Handelshaus der Holzschuher gehörte im Spätmittelalter und in der frühen Neuzeit zu den bedeutendsten Unternehmen der Reichsstadt. | Die Holzschuher von Harrlach (auch: Holzschuher zu Harrlach und Thalheim-Aschbach) sind eine der ältesten nachweisbaren Patrizierfamilien der Reichsstadt Nürnberg, erstmals 1228 urkundlich mit Heinricus Holzschuher erwähnt.
Die Holzschuher waren ab 1319, mit kurzen Unterbrechungen, bis zum Ende der reichsstädtischen Zeit im Jahr 1806 im „Inneren Rat“ vertreten und gehörten nach dem „Tanzstatut“ des Nürnberger Patriziats zu den zwanzig alten ratsfähigen Geschlechtern. Einige von ihnen waren Bürgermeister. Das Handelshaus der Holzschuher gehörte im Spätmittelalter und in der frühen Neuzeit zu den bedeutendsten Unternehmen der Reichsstadt. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Overhead_wire_marker | Overhead wire marker | null | Overhead wire marker | markers on a line near an airfield | Deutsch: Hoch- und Höchstspannungsfreileitungen in Einebenenanordnung beim Flugplatz Karlsruhe-Forchheim Der weitere Verlauf wird anscheinend zur Schonung des Landschaftsbildes auch unter Baumhöhe gehalten. In der Schneise wurde die Kleingartenanlage Heidenstücker angelegt, dort ist das Betreten der Dächer verboten. 110 kV und 220 kV vom Umspannwerk Daxlanden Richtung UW OberwaldEnglish: High-voltage overhead power lines in single-level arrangement at the Karlsruhe-Forchheim Airfield in Germany. This low-profile configuration extends beyond the airfield to protect the landscape by matching tree height. The Heidenstücker allotment garden was developed along the path; roof access there is forbidden. 110 kV and 220 kV from the Daxlanden substation looking towards Oberwald substation | null | image/jpeg | 1,152 | 2,400 | true | true | true | Overhead wire markers are safety instruments applied to the overhead power lines marking transmission lines and ropeways along the flight path during the day.
Markers are often installed on overhead lines near airfields, or at river crossings where there is a possibility of float-equipped aircraft using the river. Some markers contain conductor marking lights or strobe lights to improve visibility at night or in fog. | Overhead wire markers are safety instruments applied to the overhead power lines marking transmission lines and ropeways along the flight path during the day.
Markers are often installed on overhead lines near airfields, or at river crossings where there is a possibility of float-equipped aircraft using the river. Some markers contain conductor marking lights or strobe lights to improve visibility at night or in fog. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Stockholms_tunnelbana | Stockholms tunnelbana | null | Stockholms tunnelbana | null | English: A C20 metro train in Sankt Eriksplan metro station. This photograph was taken with an Olympus E-PL1. | null | image/jpeg | 1,500 | 2,000 | true | true | true | Die Stockholmer U-Bahn, schwedisch Stockholms tunnelbana oder Tunnelbanan, ist die einzige U-Bahn in Schweden.
Da viele Bahnhöfe mit besonderen Kunstwerken dekoriert sind, wird die Tunnelbana zu den größten Kunstgalerien der Welt gezählt. Eigentümer ist AB Storstockholms Lokaltrafik. Der Betreiber wird von SL per Ausschreibung ermittelt: Bis 1. November 2009 war es Veolia Transport, seit dem 2. November 2009 die schwedische Tochtergesellschaft MTR Stockholm des chinesischen Unternehmens MTR Corporation. | Die Stockholmer U-Bahn, schwedisch Stockholms tunnelbana oder Tunnelbanan, ist die einzige U-Bahn in Schweden.
Da viele Bahnhöfe mit besonderen Kunstwerken dekoriert sind, wird die Tunnelbana zu den größten Kunstgalerien der Welt gezählt. Eigentümer ist AB Storstockholms Lokaltrafik (SL). Der Betreiber wird von SL per Ausschreibung ermittelt: Bis 1. November 2009 war es Veolia Transport, seit dem 2. November 2009 die schwedische Tochtergesellschaft MTR Stockholm des chinesischen Unternehmens MTR Corporation. |
|
hu | https://hu.wikipedia.org/wiki/T%C3%B6lcs%C3%A9r_(anat%C3%B3mia) | Tölcsér (anatómia) | null | Tölcsér (anatómia) | A Nassarius fossatus tengeri csiga tölcsére (balra) | A snail in the genus Nassarius, likely Nassarius tiarula, crawling on the sandy bottom at the north side of A-tier in Monterey Harbor. The long siphon probes are in front of the foot and cephalic tentacles. | null | image/jpeg | 576 | 768 | true | true | true | A tölcsér vagy szifó a csigák, kagylók és fejlábúak osztályába tartozó, vízi életmódot folytató puhatestűek testrésze. Leggyakrabban sós- vagy édesvízi csigák, kagylók, polipok és tintahalak rendelkeznek tölcsérrel.
A tölcsér többnyire cső alakú, a puhatestűek lábából módosult testrész, amely vizet továbbít, elkeskenyülő külső része a köpönyegüregből kifelé irányul. A levegőt csak légzésre használják, de a tölcsérben áramló víz a légzésen kívül mozgásra, táplálkozásra és szaporodásra is szolgálhat. A víz áramolhat a köpönyegüreg felé, illetve kifelé.
A csigáknak általában egy tölcsére alakult ki. A kagylóknál a tölcsér páros szerv, amely összeolvadt. a fejlábúak esetében csak egy tölcsér található. | A tölcsér vagy szifó a csigák (Gastropoda), kagylók (Bivalvia) és fejlábúak (Cephalopoda) osztályába tartozó, vízi életmódot folytató puhatestűek testrésze. Leggyakrabban sós- vagy édesvízi csigák, kagylók, polipok és tintahalak rendelkeznek tölcsérrel.
A tölcsér többnyire cső alakú, a puhatestűek lábából módosult testrész, amely vizet (ritkább esetben levegőt) továbbít, elkeskenyülő külső része a köpönyegüregből kifelé irányul. A levegőt csak légzésre használják, de a tölcsérben áramló víz a légzésen kívül mozgásra, táplálkozásra és szaporodásra is szolgálhat. A víz áramolhat a köpönyegüreg felé, illetve kifelé.
A csigáknak általában egy tölcsére alakult ki. A kagylóknál a tölcsér páros szerv, amely összeolvadt. a fejlábúak esetében csak egy tölcsér található (hyponome). |
|
da | https://da.wikipedia.org/wiki/Audi_A2 | Audi A2 | A2 TDI 3L | Audi A2 / A2 TDI 3L | Audi A2 1,2 TDI 3L | Audi A2 1.2 TDI | null | image/jpeg | 1,832 | 3,403 | true | true | true | Audi A2 var en minibil fra Audi, bygget i Neckarsulm mellem november 1999 og juli 2005. | Denne trecylindrede lavenergibil 1,2 TDI adskilte sig på mange punkter fra de øvrige A2-versioner.
Den automatiserede gearkasse blev, ligesom på søstermodellen Volkswagen Lupo 3L TDI, betjent hydraulisk ved hjælp af en gearskifter og gennemtvang gennem en optimeret styresoftware meget tidlige gearskift. I den tilkoblelige Eco-modus blev der automatisk skiftet til friløb når føreren slap speederen, for ikke at miste energi på grund af motorens bremsevirkning. Samtidig blev også start/stop-systemet, som efter fire sekunders stilstand afbrød motoren, aktiveret. Ved kørsel i automatisk gearskiftemodus blev Eco-funktionen automatisk tilsluttet, hvilket ligeledes aktiverede en mere sparsom motorstyring med en reduceret maksimal effekt på 33 kW (45 hk) mod normalt 45 kW (61 hk). Det var dog muligt at skifte gear manuelt ved hjælp af Tiptronic-skiftekulissen.
Af vægtbesparende grunde var undervognen delvist fremstillet af aluminium og mere kompakt opbygget; bagsædet var konstrueret i letbygning og var ikke delt, brændstoftanken kunne kun rumme 20 liter indtil 2003, hvor kunderne uden merpris kunne vælge mellem 20- eller 34-liters tank. Panoramataget Open-Sky var aldrig tilgængeligt til 3L-modellen, og klimaanlæg og servostyring var til denne version sammen med forskellige andre former for ekstraudstyr kun tilgængeligt uden for Danmark. Det skyldes hovedsageligt at-3L versionen blev begunstiget afgiftmæssigt via Lupoloven, hvor den danske stat gav en afgiftsreduktion på kr 50-60.000,- grundet den særlig gode brændstoføkonomi. Det var desværre et uomgåeligt krav fra staten at 3L modellen (gælder også for Volkswagen Lupo) at bilerne intet ekstraudstyr måtte have for at afgiftsreduktionen kunne gives. Dette betyder, at alle 3L-modeller med fabriksmonteret servostyring eller klimaanlæg betyder, at bilen er parallelimporteret som oftest fra Tyskland. Som standard var bilen udstyret med ESP, aluminium/magnesium-fælge med dæk af størrelse 145/80R14, som reducerede rullemodstanden betydeligt.
Grundet vægt- og aerodynamikoptimeringer er bilen indtil i dag med sit normforbrug på 2,99 liter pr. 100 km den eneste serieproducerede femdørs treliterbil. Bilens CW-værdi er 0,25, hvilket placerer den på en med Honda Insight delt førsteplads mellem alle op til 2008 fremstillede, serieproducerede biler.
1,2 TDI-motoren opfyldt fra fabrikken Euro3-normen (fra modelår 2004 Euro4). I Tyskland er det dog muligt at omkode den til D4. I bilens produktionstid kunne den ikke leveres med partikelfilter, men det har siden 2010 kunnet eftermonteres, og herefter ville bilen kunne tildeles den grønne miljømærkat til alle Tysklands miljøzoner. A2 TDI 3L var frem til 31. december 2005 fritaget for ejerafgift i Tyskland. På grund af den høje anskaffelsespris blev der kun fremstillet ca. 6.500 eksemplarer af bilen. |
|
ru | https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%83%D1%81%D1%82%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B9%D1%82%D0%BE%D0%B2,_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87 | Пустовойтов, Иван Иванович | null | Пустовойтов, Иван Иванович | null | English: Ivan Pustovoitov, a member of the First Russian State Duma | null | image/jpeg | 317 | 262 | true | true | true | Иван Иванович Пустовойтов — крестьянин, депутат Государственной думы I созыва от Самарской губернии. | Иван Иванович Пустовойтов (1871 — ?) — крестьянин, депутат Государственной думы I созыва от Самарской губернии. |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Berliner_Mauer | Berliner Mauer | Westdeutsche und West-Berliner Reaktionen | Berliner Mauer / Geschichte / Westdeutsche und West-Berliner Reaktionen | Luftbild des Brandenburger Tors, 1961 | For documentary purposes the German Federal Archive often retained the original image captions, which may be erroneous, biased, obsolete or politically extreme. Im Bild: Schandmauer am Brandenburger Tor. | null | image/jpeg | 591 | 800 | true | true | true | Die Berliner Mauer war während der Teilung Deutschlands ein Grenzbefestigungssystem der Deutschen Demokratischen Republik, das mehr als 28 Jahre, vom 13. August 1961 bis zum 9. November 1989, bestand, und die DDR von West-Berlin hermetisch abriegeln sollte. Sie trennte nicht nur die Verbindungen im Gebiet Groß-Berlins zwischen dem Ostteil und dem Westteil der Stadt, sondern umschloss völlig alle drei Sektoren des Westteils und unterbrach damit auch seine Verbindungen zum Berliner Umland, das im DDR-Bezirk Potsdam lag.
Von der Berliner Mauer ist die ehemalige innerdeutsche Grenze zwischen West- und Ostdeutschland zu unterscheiden.
Die Berliner Mauer als letzte Aktion der Teilung der durch die Nachkriegsordnung der Alliierten entstandenen Viersektorenstadt Berlin war Bestandteil und zugleich markantes Symbol des Konflikts im Kalten Krieg zwischen den von den Vereinigten Staaten dominierten Westmächten und dem sogenannten Ostblock unter Führung der Sowjetunion. Sie wurde aufgrund eines Beschlusses der politischen Führung der Sowjetunion Anfang August 1961 und einer wenige Tage später ergehenden Weisung der DDR-Regierung errichtet. | Bundeskanzler Konrad Adenauer rief noch am selben Tag über Radio die Bevölkerung zu Ruhe und Besonnenheit auf und verwies auf nicht näher benannte Reaktionen, die gemeinsam mit den Alliierten folgen würden. Erst am 22. August, neun Tage nach dem Mauerbau, besuchte er West-Berlin. Auf politischer Ebene protestierte allein der Regierende Bürgermeister Willy Brandt energisch – aber letztlich machtlos – gegen die Einmauerung West-Berlins und die endgültig scheinende Teilung der Stadt. Die westdeutschen Bundesländer gründeten noch im selben Jahr die Zentrale Erfassungsstelle der Landesjustizverwaltungen in Salzgitter, um Menschenrechtsverletzungen auf dem Gebiet der DDR zu dokumentieren und so zumindest symbolisch dem Regime Einhalt zu gebieten. Am 16. August 1961 kam es zu einer Protestdemonstration von Willy Brandt und 300.000 West-Berlinern vor dem Rathaus Schöneberg.
Im offiziellen Sprachgebrauch des Senats wurde die Mauer bald nur noch als Schandmauer bezeichnet. |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Yuri_Larionov | Yuri Larionov | With Bazarova | Yuri Larionov / Programs / With Bazarova | Bazarova/Larionov at the 2011 European Championships | The pairs podium at the 2011 European Figure Skating Championships. From left: Yuko Kavaguti / Alexander Smirnov (2), Aliona Savchenko / Robin Szolkowy (1) and Vera Bazarova / Yuri Larionov (3) | null | image/jpeg | 524 | 787 | true | true | true | Yuri Yuryevich Larionov is a Russian pair skater. With former partner Vera Bazarova, he is the 2012–13 Grand Prix Final silver medalist, a three-time European medalist, the 2007 World Junior silver medalist, and the 2012 Russian national champion. They won six senior Grand Prix series medals outside the final, including gold at the 2012 NHK Trophy. | null |
|
zh-TW | https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E4%B8%8A%E9%99%A2%E5%AF%BA%E9%8A%85%E9%90%98 | 上院寺銅鐘 | null | 上院寺銅鐘 | null | 한국어: 상원사 동종, 대한민국의 국보 제36호 English: Bronze bell at Sangwonsa temple in Pyeongchang, Korea | null | image/jpeg | 1,436 | 1,780 | true | true | true | 上院寺銅鍾是大韓民國國寶中德第36號。 | 上院寺銅鍾是大韓民國國寶中德第36號。 |
|
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Connecticut%27s_4th_congressional_district | Connecticut's 4th congressional district | List of members representing the district | Connecticut's 4th congressional district / List of members representing the district | null | English: William D. Bishop, US Representative from Connecticut | null | image/jpeg | 510 | 443 | true | true | true | Connecticut's 4th congressional district is a congressional district in the U.S. state of Connecticut. Located in the southwestern part of the state, the district is largely suburban and extends from Bridgeport, the largest city in the state, to Greenwich. The district also extends inland, toward Danbury and toward the Lower Naugatuck Valley.
Principal cities include: Bridgeport, Norwalk, and Stamford.
The district is currently represented by Democrat Jim Himes. | null |
|
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Mus%C3%A9e_arch%C3%A9ologique_national_de_Naples | Musée archéologique national de Naples | Cabinet secret | Musée archéologique national de Naples / Œuvres / Cabinet secret | null | Italiano: Tripode di bronzo con satiri itifallici, da Pompei (Praedia di Julia Felix), oggi nel Museo Archeologico di Napoli, sezione Gabinetto Segreto (inv. nr. 27874). Español: Objeto para mantener el fuego con motivos decorativos eróticos, encontrado en Pompeya Français : Tripode de bronze aux satyres ityphalliques : brasero en provenance de Pompéi (maison de Julia Felix), aujourd'hui au musée archéologique national de Naples, section Gabinetto Segreto (Cabinet secret). Numéro d'inventaire : 27874 | null | image/jpeg | 1,594 | 1,063 | true | true | true | Le musée archéologique national de Naples est un musée principalement consacré à l'antiquité classique qui rassemble une des plus riches collections gréco-romaines existant au monde. Il est considéré comme l'un des plus importants musées archéologiques du monde, voire le plus important en termes d'histoire romaine. Sa surface d'exposition totale est de 12 650 m².
Il est abrité dans le Palazzo degli Studi, un des palais monumentaux majeurs du centre historique de Naples. Son fonds s'est progressivement enrichi autour d'un noyau originel constitué par la collection Farnèse et les collections pompéiennes. C'est ce musée qui a inspiré Théophile Gautier pour sa nouvelle fantastique Arria Marcella. | Il abrite diverses œuvres érotiques antiques, provenant surtout de Pompéi et Herculanum. Longtemps censurée par les Bourbons, puis la monarchie italienne, sa visite n'était possible sous Mussolini que sur demande expresse auprès du Ministère de la Culture. La censure a perduré par la suite jusqu'en 1967, puis le ministère a autorisé les visites en 1971, sous certaines conditions. Complètement réaménagée il y a quelques années, la collection a finalement ouvert au public en avril 2000. |
|
fi | https://fi.wikipedia.org/wiki/Soumar | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/81/H-55_AS-15_Kent_2008_G1.jpg | Soumar | Ominaisuudet | Soumar / Ominaisuudet | Soumarin uskotaan olevan kopio venäläisestä Kh-55-ohjuksesta. Valokuvassa Kh-55 Ukrainan ilmavoimien museossa. | Русский: Крылатая ракета Х-55 в музее ВВС ВС Украины English: Raduga Kh-55 (NATO code:AS-15 "Kent") in the Ukrainian Air Force museum | null | image/jpeg | 1,560 | 2,540 | true | true | true | Soumar on Iranissa kehitetty maasta laukaistava risteilyohjus. Ohjus esiteltiin julkisuudessa ensimmäisen kerran vuonna 2015. | Soumar on ilmeisesti läheinen kopio venäläisestä Raduga Kh-55-risteilyohjuksesta. Ukrainalaisten viranomaisten mukaan Iraniin myytiin laittomasti 12 Kh-55 ohjusta ilman niiden ydinkärkiä vuonna 2001. Soumarin kantamaksi on uutisoitu 2 500 kilometriä, mikä vastaisi sen venäläisen vastineen kantamaa. Iranilaisen ohjuksen kantama on kuitenkin rodennäköisesti pienempi, sillä Iranin ei uskota kykenevän tuottamaan yhtä tehokasta suihkumoottoria kuin alkuperäisessä Kh-55-ohjuksessa. Tästä huolimatta vaikka ohjuksen kantama jäisi vain puoleen väitetystä, se yltäisi silti suurimpaan osaan Yhdysvaltojen sotilastukikohdista Lähi-Idässä, sekä Israeliin. Alkuperäinen Kh-55 on ilmasta maahan- ohjus ja se laukaisualustoina toimivat strategiset pommikoneet kuten Tupolev Tu-95 tai Tu-160. Iranilla ei ole käytössään tällaisia pommikoneita ja Soumar laukaistaankin maasta. Maasta laukaisua varten ohjus on varustettu kantoraketilla. |
ko | https://ko.wikipedia.org/wiki/%EC%97%90%EC%8A%A4%EC%99%80%ED%8B%B0%EB%8B%88%EC%9D%98_%EC%9E%AC%EC%99%B8%EA%B3%B5%EA%B4%80_%EB%AA%A9%EB%A1%9D | 에스와티니의 재외공관 목록 | null | 에스와티니의 재외공관 목록 | 에스와티니의 재외공관 | English: Map of Swazi diplomatic missions Español: Mapa de misiones diplomáticas de Suazilandia | null | image/png | 625 | 1,425 | true | true | true | 에스와티니의 재외공관 목록은 에스와티니 주재 대사관과 고등판무관 사무소를 각국에 상주시켜 놓는 것을 의미하며 에스와티니의 재외공관을 나열한 목록이다. | 에스와티니의 재외공관 목록은 에스와티니 주재 대사관과 고등판무관 사무소를 각국에 상주시켜 놓는 것을 의미하며 에스와티니의 재외공관을 나열한 목록이다. |
|
be | https://be.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BF%D1%96%D1%81_%D1%85%D1%80%D0%B0%D0%BC%D0%B0%D1%9E_%D0%91%D0%B0%D0%B1%D1%80%D1%83%D0%B9%D1%81%D0%BA%D0%B0 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4a/Roman-Catholic_church_of_St._Peter_and_Paul_%28Babrujsk%2C_modern_condition%29.JPG | Спіс храмаў Бабруйска | null | Спіс храмаў Бабруйска | null | English: Roman-Catholic church of St. Peter and Paul (Babrujsk, modern condition) Polski: Kościół Apostołów Piotra i Pawła w Bobrujsku. | null | image/jpeg | 1,200 | 1,600 | true | true | true | На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх | null |
fr | https://fr.wikipedia.org/wiki/Sarapis | Sarapis | Culte | Sarapis / Culte | Monnaie de Marcianopolis, Gordien III et Sarapis. | Gordian III & Serapis Æ 28mm of Markianopolis. Magistrate Tullius Menophilus. M ANT GORDIANOC AVG, confronted busts of Gordian & Serapis / VP MHNOFILOU MARKIANOPOLITWN, Demeter standing left with grain ears and long torch; E in field. Pick 1127. | null | image/jpeg | 295 | 600 | true | true | true | Sarapis ou Sérapis est une divinité gréco-égyptienne syncrétique introduite à l'époque hellénistique par Ptolémée Iᵉʳ, premier souverain de la dynastie lagide, afin de se faire accepter par le monde égyptien. Sarapis rassemble des traits d'Hadès, du dieu-taureau Apis et d'Osiris. Aux côtés d'Isis, il devient au IIᵉ siècle de notre ère, l'une des divinités les plus vénérées du panthéon égyptien. Son culte s'étend alors à l'ensemble du bassin méditerranéen. | Le nom de ce dieu est apparu sur un malentendu : le taureau Api (Apis) était une manifestation terrestre du dieu Oser (Osiris). On procédait donc à un culte d'Oser-Api. Mais en grec, « o » est un article, et les prêtres grecs ont donc transformé Oser-Api en « O Serapis », « le » Serapis.
Un des aspects importants de la religion pratiquée à Alexandrie sous les Lagides est le culte de Sarapis. Si Alexandre, en devenant fils d'Ammon, a réussi à asseoir son autorité sur le clergé égyptien, les Lagides ont eux aussi souhaité associer leur nom à une divinité. Pour être accepté par tous, ce dieu devait convenir autant aux Grecs qu'aux Égyptiens. Au tout début du IIIᵉ siècle est apparue la figure de Sarapis. On ignore lequel des deux premiers Ptolémée en est à l'origine mais selon une légende rapportée par Plutarque et Tacite, c'est Ptolémée Iᵉʳ qui l'a institué. Il aurait rêvé d'un dieu qui lui aurait demandé de transporter sa statue jusqu'à Alexandrie. À son réveil, il raconta son rêve et un homme reconnut, d'après la description de Ptolémée, une statue qu'il avait vue dans la colonie grecque de Sinope (au sud de la mer Noire). Le roi voulut s'emparer de la statue mais les habitants refusèrent et, après trois ans d'attente, il décida de la voler. Une autre version de la légende dit que la statue se serait dirigée toute seule vers le bateau qui devait l'emmener à Alexandrie. À son arrivée à Alexandrie, ce dieu fut assimilé par l'entourage du roi à l'Hadès des Grecs à cause du chien Cerbère représenté lui aussi sur la statue.
Le culte de Sarapis existait déjà avant les Ptolémées sous sa forme égyptienne d'Osiris Apis (en grec Osorapis) au Sérapéum de Memphis. Ptolémée Iᵉʳ en a fait une figure mixte, qui regroupait la symbolique égyptienne (en tant que manifestation d'Apis mort, donc de l'Osiris Apis) mais surtout les fonctions des dieux grecs : il reçoit de Zeus son aspect solaire, Hadès le lie à l'au-delà, Dionysos le rapproche de la fertilité agraire et Asclépios lui permet de guérir les malades. Cela deviendra d'ailleurs sa principale fonction. Il prend en plus une apparence « à la Zeus », c’est-à-dire les longs cheveux bouclés et la barbe. Il est souvent représenté avec un calathos sur la tête ou encore trônant avec à ses pieds Cerbère, le chien à trois têtes d'Hadès. Plus tard, il fut apparenté à Isis et Harpocrate, créant ainsi une sorte de triade alexandrine.
Pendant l'époque ptolémaïque, son culte n'a vraiment été pratiqué qu'à Alexandrie et à Memphis mais à l'époque romaine il s'est répandu dans tout le pays. Il a aussi été très populaire en Grèce, en Asie Mineure et même jusqu'à Rome. Preuve de sa popularité : il est représenté sur de nombreuses monnaies provinciales romaines, par exemple au revers de tétradrachmes de Néron, ou encore sur une monnaie émise à Marcianopolis où son portrait apparaît en face à face de celui de l'empereur Gordien III. |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Spinus_lawrencei | Spinus lawrencei | Distribuzione e habitat | Spinus lawrencei / Distribuzione e habitat | Maschio nel chaparral. | Lawrence's Goldfinch Spinus lawrencei, male. Carrizo Plain, San Luis Obispo, California. | null | image/jpeg | 725 | 1,024 | true | true | true | Il lucherino di Lawrence o cardellino di Lawrence è un uccello passeriforme della famiglia Fringillidae. | Il cardellino di Lawrence è una specie nordamericana, diffusa nella porzione occidentale del continente in un areale che va dalla contea di Shasta alla Baja California settentrionale, attraverso soprattutto le aree montuose (Sierra Nevada e Catena Costiera Pacifica). La specie è tendenzialmente migratrice, con la maggior parte degli esemplari (ad eccezione di quelli della Baja California, che tendono ad essere stanziali) che durante l'inverno lasciano il proprio areale d'origine per raggiungere gli stati messicani di Sonora e Chihuahua, spingendosi a nord-est fino in Arizona meridionale e Nuovo Messico sud-occidentale, con singoli esemplari avvistati fino a El Paso: generalmente, i migratori non ritornano nei posti dai quali solo partiti o lo fanno solo raramente, ma seguono i cicli della pioggia, andando nelle zone più umide e quindi più ricche di nutrimento.
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalle aree boschive secche miste a quercia e conifere, intervallate da aree erbose e con presenza di una fonte d'acqua permanente, fino a 2700 m di quota: i lucherini di Lawrence si dimostrano tuttavia molto adattabili, colonizzando anche le aree antropizzate, mentre evitano le zone aride o dalla copertura arborea eccessivamente fitta. |
|
az | https://az.wikipedia.org/wiki/XX_%C9%99srin_ay_tutulmalar%C4%B1 | XX əsrin ay tutulmaları | 1901 və 2000-ci illər arasında baş verən ay tutulmaları | XX əsrin ay tutulmaları / 1901 və 2000-ci illər arasında baş verən ay tutulmaları | null | English: =en:lunar eclipse chart of moon's path through the earth's shadow. thumb | null | image/png | 560 | 601 | true | true | true | XX əsrdə, ümumilikdə, 229 ay tutulması baş vermişdir. Bunlardan 83-ü penumbra, 65-i qismən, 81-i isə tam tutulma olmuşdur. | 2001 və 2002-ci ildə baş verən tutulmalar da son mərhələni tamamlamaq üçün buraya əlavə edilmişdir. |
|
fi | https://fi.wikipedia.org/wiki/Linfen | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/59/Location_of_Linfen_Prefecture_within_Shanxi_%28China%29.png | Linfen | null | Linfen | null | Location of Linfen Prefecture (yellow) within Shanxi Province of China Map drawn in december 2007 using various sources, mainly : Shanxi Province administrative regions GIS data: 1:1M, County level, 1990 Shanxi Counties map from www.hua2.com | Linfenin sijainti Shanxissa, alla sijainti Kiinassa. | image/png | 620 | 800 | true | true | true | Linfen on prefektuuritason kaupunki Kiinan kansantasavallan Shanxin maakunnan lounaisosassa, linnuntietä noin 220 kilometriä maakuntakeskus Taiyuanista etelälounaaseen. Vuonna 2010 kaupungin asukasluku oli 4,317 miljoonaa ja pinta-ala 20 589 neliökilometriä.
Linfen rajoittuu etelässä Yunchengin, lännessä Yan’anin, pohjoisessa Luliangin ja Jinzhongin, sekä idässä Changzhin ja Jinchengin prefektuuritason kaupunkeihin. | Linfen (kiin. 临汾市, pinyin: Línfén Shì) on prefektuuritason kaupunki Kiinan kansantasavallan Shanxin maakunnan lounaisosassa, linnuntietä noin 220 kilometriä maakuntakeskus Taiyuanista etelälounaaseen. Vuonna 2010 kaupungin asukasluku oli 4,317 miljoonaa ja pinta-ala 20 589 (tai 20 275) neliökilometriä.
Linfen rajoittuu etelässä Yunchengin, lännessä Yan’anin, pohjoisessa Luliangin ja Jinzhongin, sekä idässä Changzhin ja Jinchengin prefektuuritason kaupunkeihin. |
vi | https://vi.wikipedia.org/wiki/Astroloba_spiralis | Astroloba spiralis | Hình ảnh | Astroloba spiralis / Hình ảnh | null | English: Astroloba spiralis | null | image/jpeg | 910 | 881 | true | true | true | Astroloba spiralis là một loài thực vật có hoa trong họ Măng tây. Loài này được Uitewaal mô tả khoa học đầu tiên năm 1947. | null |
|
ca | https://ca.wikipedia.org/wiki/Ramsen_(Schaffhausen) | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/44/Karte_Gemeinde_Ramsen_2010.png | Ramsen (Schaffhausen) | null | Ramsen (Schaffhausen) | null | English: Municipality Ramsen Deutsch: Gemeinde Ramsen | null | image/png | 1,394 | 1,476 | true | true | true | Ramsen és un municipi del cantó de Schaffhausen. | Ramsen és un municipi del cantó de Schaffhausen (Suïssa). |
en | https://en.wikipedia.org/wiki/Combinatorial_chemistry | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0f/Split-mix_synthesis.jpg | Combinatorial chemistry | Combinatorial split-mix (split and pool) synthesis | Combinatorial chemistry / Combinatorial split-mix (split and pool) synthesis | Flow diagram of the split-mix combinatorial synthesis | English: Flow diagram of the split-mix combinatorial synthesis | null | image/jpeg | 358 | 250 | true | true | true | Combinatorial chemistry comprises chemical synthetic methods that make it possible to prepare a large number of compounds in a single process. These compound libraries can be made as mixtures, sets of individual compounds or chemical structures generated by computer software. Combinatorial chemistry can be used for the synthesis of small molecules and for peptides.
Strategies that allow identification of useful components of the libraries are also part of combinatorial chemistry. The methods used in combinatorial chemistry are applied outside chemistry, too. | Combinatorial split-mix (split and pool) synthesis is based on the solid-phase synthesis developed by Merrifield. If a combinatorial peptide library is synthesized using 20 amino acids (or other kinds of building blocks) the bead form solid support is divided into 20 equal portions. This is followed by coupling a different amino acid to each portion. The third step is the mixing of all portions. These three steps comprise a cycle. Elongation of the peptide chains can be realized by simply repeating the steps of the cycle.
The procedure is illustrated by the synthesis of a dipeptide library using the same three amino acids as building blocks in both cycles. Each component of this library contains two amino acids arranged in different orders. The amino acids used in couplings are represented by yellow, blue and red circles in the figure. Divergent arrows show dividing solid support resin (green circles) into equal portions, vertical arrows mean coupling and convergent arrows represent mixing and homogenizing the portions of the support.
The figure shows that in the two synthetic cycles 9 dipeptides are formed. In the third and fourth cycles, 27 tripeptides and 81 tetrapeptides would form, respectively.
The "split-mix synthesis" has several outstanding features:
It is highly efficient. As the figure demonstrates the number of peptides formed in the synthetic process (3, 9, 27, 81) increases exponentially with the number of executed cycles. Using 20 amino acids in each synthetic cycle the number of formed peptides are: 400, 8,000, 160,000 and 3,200,000, respectively. This means that the number of peptides increases exponentially with the number of the executed cycles.
All peptide sequences are formed in the process that can be deduced by a combination of the amino acids used in the cycles.
Portioning of the support into equal samples assures formation of the components of the library in nearly equal molar quantities.
Only a single peptide forms on each bead of the support. This is the consequence of using only one amino acid in the coupling steps. It is completely unknown, however, which is the peptide that occupies a selected bead.
The split-mix method can be used for the synthesis of organic or any other kind of library that can be prepared from its building blocks in a stepwise process.
In 1990 three groups described methods for preparing peptide libraries by biological methods and one year later Fodor et al. published a remarkable method for synthesis of peptide arrays on small glass slides.
A "parallel synthesis" method was developed by Mario Geysen and his colleagues for preparation of peptide arrays. They synthesized 96 peptides on plastic rods (pins) coated at their ends with the solid support. The pins were immersed into the solution of reagents placed in the wells of a microtiter plate. The method is widely applied particularly by using automatic parallel synthesizers. Although the parallel method is much slower than the real combinatorial one, its advantage is that it is exactly known which peptide or other compound forms on each pin.
Further procedures were developed to combine the advantages of both split-mix and parallel synthesis. In the method described by two groups the solid support was enclosed into permeable plastic capsules together with a radiofrequency tag that carried the code of the compound to be formed in the capsule. The procedure was carried out similar to the split-mix method. In the split step, however, the capsules were distributed among the reaction vessels according to the codes read from the radiofrequency tags of the capsules.
A different method for the same purpose was developed by Furka et al. is named "string synthesis". In this method, the capsules carried no code. They are strung like the pearls in a necklace and placed into the reaction vessels in stringed form. The identity of the capsules, as well as their contents, are stored by their position occupied on the strings. After each coupling step, the capsules are redistributed among new strings according to definite rules. |
cs | https://cs.wikipedia.org/wiki/Franti%C5%A1ek_Anton%C3%ADn_Kolovrat | František Antonín Kolovrat | Mecenášství | František Antonín Kolovrat / Mecenášství | Audience na vídeňském Hofburgu. Zleva: budoucí car Alexander, hrabě Ladislav z Wrbna, Alexej Orloff, kníže Colloredo-Mannsfeld, kníže Metternich a hrabě Kolowrat. | null | null | image/jpeg | 1,254 | 1,690 | true | true | true | František Antonín Libštejnský z Kolovrat byl český šlechtic a rakouský státník, jenž byl umírněným liberálem oproti stoupencům knížete Metternicha na Vídeňském kongresu, ačkoli oba dva zastupovali rakouského císaře. Hrabě Kolovrat-Libštejnský byl nejvyšším purkrabím v Čechách, státním a konferenčním ministrem, 1. ministerským předsedou Rakouského císařství a členem Císařské rady císaře Ferdinanda I. Stal se držitelem Řádu zlatého rouna, který mu udělil císař František II. dne 29. dubna 1830. Byl posledním mužským příslušníkem libštejnské větve Kolovratů. Proslavil se jako zakladatel Národního muzea a mecenáš české vědy a kultury. | Kromě rodné němčiny zčásti ovládal český jazyk, ale nemluvil jím. Přesto byl zemským patriotem a obdivovatelem i mecenášem české vědy, kultury a jazyka. Stal se dokonce prezidentem Královské české společnosti nauk. Již z Vídně podporoval zakládání českých spolků - například Matice české, Jednoty ku povzbuzení průmyslu v Čechách, Měšťanské besedy a dalších. Hrabě finančně podpořil vydání řady knih, jako například almanach Sebrání písní a zpěvů A. J. Puchmajera.
Zejména v letech 1809–1826 podporoval nejen kulturu, ale i české národní obrození.
Vstoupil mezi členy kruhu aristokratů - zemských vlastenců, kteří roku 1818 pod vedením Kašpara Šternberka, Františka Josefa ze Šternberka a Manderscheidu a za účasti Františka Klebelsberga a Jana Norberta z Neuberka založili Vlastenecké muzeum v Praze. Národní muzeum bylo založeno 15. dubna 1818 v čele jeho prozatímní správy stál nejvyšší purkrabí František Antonín Kolovrat-Libštejnský, ten také jmenoval prozatímní výbor muzea. Jeho zakladatelskou roli symbolizuje zednické kladívko na soklu jeho sochy v Pantheonu národního muzea. Zasloužil se také o vybudování Mostu císaře Františka I. V roce 1855 se hrabě František Antonín stal donátorem sousoší Sv. Františka Serafinského na Karlově mostě, kterou na plné náklady hraběte Kolowrat-Liebsteinského vyhotovil významný český sochař Emanuel Max. Socha byla věnována památce záchrany císaře Františka Josefa I. při atentátu o dva roky dříve.
V roce 1836 se zasloužil o stavbu kostela Navštívení Panny Marie v Nových Domcích u Rozvadova, kterou realizoval tachovský stavitel Anthon Thurner. Kostel byl postaven na původních kamenných základech v empirovém slohu v místě staršího dřevěného kostela pocházejícího z let 1791–1808.
V závěti odkázal Českému vlasteneckému muzeu svou vzácnou knihovnu čítající 35 000 svazků a sbírku minerálů, která se stala nejcennější součástí knihovny muzea.
V letech 1839-1870 získala ulice V Alejích (dnešní ulice Na Příkopě) název Kolowratova třída, a to podle hraběte Kolovrat-Libštejnského. Také Kolowratova skála v bývalém krajském městě západočeských lázní Lokti nad Ohří dosud nese jeho jméno. |
|
it | https://it.wikipedia.org/wiki/Albarreal_de_Tajo | Albarreal de Tajo | null | Albarreal de Tajo | null | Español: Plaza de España en Albarreal de Tajo (Toledo). | Albarreal de Tajo – Veduta | image/jpeg | 3,648 | 5,472 | true | true | true | Albarreal de Tajo è un comune spagnolo di 629 abitanti situato nella comunità autonoma di Castiglia-La Mancia. | Albarreal de Tajo è un comune spagnolo di 629 abitanti situato nella comunità autonoma di Castiglia-La Mancia. |
|
pt | https://pt.wikipedia.org/wiki/A_Coluna_da_Inf%C3%A2mia | A Coluna da Infâmia | A Coluna da Infâmia no Brasil | A Coluna da Infâmia / A Coluna da Infâmia no Brasil | A Coluna da Infâmia fica localizada na Praça da Leitura, no bairro de São Brás. A escultura do artista dinamarquês Jeans Galschiot é uma homenagem aos mortos no Massacre de Eldorado dos Carajás. No pilar, em inglês, "Coluna da Infâmia. O antigo não poderá eternamente destruir o novo. Contra a impunidade." | Português: A escultura do artista dinamarquês Jeans Galschiot, doada à prefeitura de Belém, representa o Massacre de Eldorado dos Carajás, ocorrido em 17 de abril de 1996. Dezenove camponeses sem-terra foram mortos pela Polícia Militar e sessenta e nove ficaram feridos. | null | image/jpeg | 1,158 | 652 | true | true | true | A Coluna da Infâmia é uma série de esculturas do artista dinamarquês Jens Galschiøt. Cada escultura é uma estátua de bronze, cobre e concreto, com oito metros de altura. Três das esculturas foram erguidas de forma permanente em Hong Kong, México e Brasil. O escultor planeja a instalação de dez esculturas no total. | A Coluna da Infâmia chegou ao Rio de Janeiro no dia 9 de abril de 2000. No dia 17 de abril, foi erguida em frente ao parlamento brasileiro, na Praça dos Três Poderes, na capital Brasília. A escultura foi instalada temporariamente em memória dos 19 sem-terra que foram mortos pela polícia militar no estado do Pará, no norte do país, no dia 17 de abril de 1996. A instalação da escultura aconteceu em colaboração com o Movimento dos Sem-Terra e congressistas da oposição. Durante dois dias, ela ergueu-se como uma acusação direta contra ”os três poderes” (o governo, o parlamento e o tribunal supremo), que eram vistos como responsáveis pela injustiça e a impunidade no país. A Coluna da Infâmia foi erguida apesar de muita resistência do bloco da direita e partes do governo. O ministro da justiça havia declarado que a escultura nunca seria instalada em frente ao parlamento brasileiro.
No dia primeiro de maio, a Coluna da Infâmia, doada por Galshciot à prefeitura de Belém, foi instalada na capital do Estado do Pará, onde ocorreu o Massacre de Eldorado dos Carajás, no sul do estado. O fato ocorreu quando 1.500 sem-terra que estavam acampados na região decidiram fazer uma marcha em protesto contra a demora da desapropriação de terras, principalmente as terras da Fazenda Macaxeira. A Polícia Militar foi encarregada de tirá-los do local, porque estariam obstruindo a rodovia BR-155, que liga a capital do estado Belém ao sul do Estado. Durante a tarde de 17 de abril de 1996, as negociações transformaram-se em confronto, deixando 69 camponeses feridos ou mutilados e levando 19 à morte.
O episódio chocou o mundo, inclusive pela impunidade que o acompanhou, e tornou-se símbolo do padrão recorrente de violações de direitos humanos e injustiças cometidas contra camponeses, trabalhadores rurais, povos indígenas e populações tradicionais como quilombolas, pescadores e ribeirinhos.
A escultura foi instalada poucos dias depois de ocorrerem violentos confrontos entre manifestantes contra a impunidade e a polícia. Na inauguração, o prefeito Edmilson Rodrigues declarou que "a Coluna da Infâmia é um símbolo contra a repressão, contra a violência que requer vidas, que nega ao ser humano seus direitos. Mas é, sobretudo, uma prova de amor e de solidariedade com o nosso povo. Apesar da resistência das elites, cumprimos com o nosso compromisso e colocamos a Coluna da Infâmia em uma praça, que foi ocupada pelo MST em umas das ações que fizeram contra a impunidade aqui na capital. Ocuparam a Praça da Leitura, com as suas tendas e redes e trocaram o nome da praça para 'Praça dos mártires do 17 de abril'. Assim, não só aceitamos a escultura, más pensamos que este é o melhor lugar para colocá-la." |
|
sq | https://sq.wikipedia.org/wiki/Dhelpra_Bengaleze | Dhelpra Bengaleze | Paraqitja | Dhelpra Bengaleze / Paraqitja | Këlysh 2-3-vjeçar në Rannin e vogël të Kutch ; vini re majën e bishtit të zi | English: At the Little Rann of Kutch; notice the black tail tip | null | image/jpeg | 1,365 | 2,048 | true | true | true | </nowiki>
Dhelpra Bengaleze, i njohur gjithashtu si dhelpra indiane, është një dhelpër endemike në nënkontinenti indian dhe është gjetur nga ultësirat e Himalajave dhe Terai e Nepal përmes Indis dhe nga Pakistani jugore dhe lindor në lindje të Indisë dhe Bangladeshi juglindor. | Vulpes bengalensis është një dhelpër relativisht e vogël me një surrat të zgjatur, veshë të gjatë, me majë dhe një bisht të shkurret rreth 50 deri në 60% të gjatësisë së kokës dhe trupit. Pelageja e saj dorsale është shumë e ndryshueshme, por kryesisht gri dhe më e paqartë në mënyrë ventrale; këmbët e saj kanë tendencë të jenë kafe ose rufoze . Ёshtë ndërtuar më shumë se Vulpes vulpes . Bishti është kaçurrel me një majë të theksuar të zezë që e dallon atë nga V. vulpes . Pjesa e pasme e veshëve është kafe e errët me diferencë të zezë. Rinari i saj është i zhveshur dhe buzët janë të zeza, me copëza të vogla flokësh të zinj në pjesën e sipërme të hundës (bosht) para syve. Veshët kanë të njëjtën ngjyrë si trupi ose mbase më të errët, por nuk kanë një copëz të errët si V. vulpes . Variacion i gjerë në ngjyrën e palltos ekziston në të gjithë popullsinë dhe sezonalisht brenda popullsisë, por në përgjithësi ndryshon nga gri në kafe e zbehtë. Gjatësia e kokës dhe e trupit është 18 në (46 cm), me një bisht të gjatë 10 në (25 cm). Pesha tipike është 5 deri në 9 paund (2,3 në 4,1 kg).
Gjinia Vulpes mund të ndahet nga Canis dhe Cuon në rajonin Indian me anë të ballit të sheshtë midis proceseve postorbital dhe jo të fryra nga qelizat e ajrit. Proceset në vetvete janë pak konkave me një skaj të përparmë anësor (rrumbullakuar në mënyrë konveksuale në kanione të tjera). Dhëmbët e qenit janë më të gjatë. |
|
zh-TW | https://zh.wikipedia.org/wiki/1994%E5%B9%B4%E5%A4%AA%E5%B9%B3%E6%B4%8B%E9%A2%B1%E9%A2%A8%E5%AD%A3 | 1994年太平洋颱風季 | 颱風帕吉 (Page) | 1994年太平洋颱風季 / 已被國際命名的熱帶氣旋 / 颱風帕吉 (Page) | null | Typhoon Page 03W of the 1994 Pacific typhoon season on May 15 at 12Z, at peak intensity of 90 kt well south of Japan, taken from the GMS-4 satellite. Cropped from original image. | null | image/png | 444 | 393 | true | true | true | 1994年太平洋颱風季泛指在1994年全年內的任何時間，於赤道以北及國際換日線以西的太平洋水域所產生的熱帶氣旋。雖然有關方面並沒有設下本颱風季的指定期限，但大部份於西北太平洋的熱帶氣旋通常都會於六月至十二月期間形成。
本條目的範圍僅侷限於赤道以北及國際換日線以西的太平洋水域。於赤道以北及國際換日線以東的太平洋水域產生的風暴則被稱為颶風。在西太平洋產生的熱帶風暴是由東京颱風中心命名，而在該地區的熱帶性低氣壓的編號都以 W 字母作結。而凡進入或產生於菲律賓風暴責任範圍以內的熱帶性低氣壓，菲律賓大氣地理天文部門 都會為它們訂立一個菲律賓名稱，作當地警報用途；因此同一個風暴有時候會有兩個不同的名稱。
以下各熱帶氣旋資訊以熱帶氣存在期間的最強形態為準。 | PAGASA:Klaring |
|
de | https://de.wikipedia.org/wiki/Eduard_von_Waldow_und_Reitzenstein | Eduard von Waldow und Reitzenstein | null | Eduard von Waldow und Reitzenstein | Eduard von Waldow und Reitzenstein | Porträtfotografie von Eduard von Waldow und Reitzenstein (1796-1873) | null | image/jpeg | 1,402 | 936 | true | true | true | Eduard von Waldow und Reitzenstein, in zeitgenössischen Darstellungen auch von Waldaw und Reitzenstein war ein deutscher Rittergutsbesitzer und Politiker im Königreich Preußen. | Eduard von Waldow und Reitzenstein, in zeitgenössischen Darstellungen auch von Waldaw und Reitzenstein (* 5. Juli 1796 auf Gut Reitzenstein; † 22. April 1873 ebenda) war ein deutscher Rittergutsbesitzer und Politiker im Königreich Preußen. |
|
cy | https://cy.wikipedia.org/wiki/UPF3B | UPF3B | null | UPF3B | null | English: Gene expression pattern of the UPF3B gene. | null | image/png | 530 | 732 | true | true | true | Protein sy'n cael ei godio yn y corff dynol gan y genyn UPF3B yw UPF3B a elwir hefyd yn UPF3B, regulator of nonsense mediated mRNA decay. Segment o DNA yw'r genyn, sy'n amgodio ffwythiant arbennig. Mae'r genyn yma wedi ei leoli ar yr edefyn ôl o gromosom X dynol, band Xq24. | Protein sy'n cael ei godio yn y corff dynol gan y genyn UPF3B yw UPF3B a elwir hefyd yn UPF3B, regulator of nonsense mediated mRNA decay (Saesneg). Segment o DNA yw'r genyn, sy'n amgodio ffwythiant arbennig. Mae'r genyn yma wedi ei leoli ar yr edefyn ôl o gromosom X dynol, band Xq24. |
|
uk | https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%80%D0%B8%D0%B6%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B9_%D0%B3%D1%96%D0%B3%D0%B0%D0%BD%D1%82 | Крижаний гігант | null | Крижаний гігант | Уран | English:  This is an image of the planet Uranus taken by the spacecraft Voyager 2 in 1986. See Uranus.jpg for how Uranus would appear in visible light.Русский :  Это снимок планеты Уран, сделанный космическим аппаратом Voyager 2 в 1986 году. Чтобы увидеть как для человека будет выглядеть Уран в видимом свете, смотрите ссылку.العربية :  صُورة لِكوكب أورانوس التقطتها المركبة الفضائيَّة ڤوياجر 2 سنة 1986. انظر هذا الملف لِترى كيف يبدو أورانوس لِلبشر في الضوء المرئيّ. | null | image/jpeg | 1,720 | 1,720 | true | true | true | Крижаний гігант — окремий клас планет/екзопланет, які складаються в основному з високотемпературних модифікацій льоду і скельних порід. Вміст водню та гелію у крижаних гігантів не перевищує 15-20%. Магнітні поля незвично зміщені і нахилені, сильно відрізняються від дипольного. У нашій Сонячній системі є дві планети подібного класу — Уран і Нептун. Середня температура на планетах такого класу близько −220 °C.
За межами Сонячної системи прикладом крижаного гіганта є екзопланета OGLE-2008-BLG-092L b | Крижаний гігант — окремий клас планет/екзопланет, які складаються в основному з високотемпературних модифікацій льоду (водяного, аміачного, метанового, сірководневого) і скельних порід (близько чверті від маси планети). Вміст водню та гелію у крижаних гігантів не перевищує 15-20%. Магнітні поля незвично зміщені і нахилені, сильно відрізняються від дипольного (наприклад, планета може мати два північних і два південних полюса). У нашій Сонячній системі є дві планети подібного класу — Уран і Нептун. Середня температура на планетах такого класу близько −220 °C.
За межами Сонячної системи прикладом крижаного гіганта є екзопланета OGLE-2008-BLG-092L b |
|
el | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4e/Ss_athenia.jpg | Μάχη του Ατλαντικού | Έναρξη της σύγκρουσης | Μάχη του Ατλαντικού / Οι φάσεις / Έναρξη της σύγκρουσης | Το υπερωκεάνιο Αθίνια στο λιμάνι του Μόντρεαλ, 1933 | English: SS ATHENIA seen in Montreal Harbour - 1933 Credit National Archives of Canada | null | image/jpeg | 882 | 1,257 | true | true | true | Ο όρος Μάχη του Ατλαντικού αναφέρεται στο σύνολο των πολεμικών επιχειρήσεων που έλαβαν χώρα στον Ατλαντικό ωκεανό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και που διήρκεσαν από το 1939 μέχρι τη στρατιωτική κατάρρευση της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945, θεωρούμενη έτσι ως η μακροβιότερη μάχη του πολέμου. Βέβαια μπορεί στο χώρο αυτό να μη συνέβησαν μεγάλες ναυμαχίες ή αεροναυμαχίες όπως αντίθετα δόθηκαν την ίδια περίοδο στον Ειρηνικό ωκεανό, υπήρξε όμως ένα τεράστιο πεδίο κυρίως ανθυποβρυχιακών αγώνων επικυριαρχίας αλλά και επιβίωσης με τεράστιες καταστροφές.
Η πατρότητα του όρου αυτού αποδίδεται στον τότε πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Ουίνστον Τσώρτσιλ Στην διάρκεια της μάχης αυτής το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό χρησιμοποίησε δυνάμεις επιφανείας αλλά, κυρίως, υποβρύχια για να εξουδετερώνει τις αντίπαλες νηοπομπές που προέρχονταν από τις ΗΠΑ και το Νότιο Ατλαντικό με κατεύθυνση κύρια το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σοβιετική Ένωση. Οι Γερμανοί στο πεδίο αυτό βοηθήθηκαν ελάχιστα από το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό, το οποίο ενεπλάκη από τον Ιούνιο του 1940. Αναφέρθηκε ελάχιστη εμφάνιση Ιαπωνικών υποβρυχίων στον Ατλαντικό. | Την έναρξη της μάχης του Ατλαντικού σηματοδότησε η βύθιση του υπερωκεανίου "Αθίνια" (Athenia), 13.581 κ.ο.χ. της εταιρείας "Donaldson Atlantic" από το υποβρύχιο U-30 με κυβερνήτη τον Φριτς - Γιούλιους Λεμπ (Fritz-Julius Lemp). Το "Αθίνια" τορπιλίστηκε και βυθίστηκε 250 μίλια δυτικά του Ντόνεγκαλ (Ιρλανδία). και ενώ εκτελούσε το δρομολόγιο Γλασκώβη - Νέα Υόρκη. Ο Σκώτος πλοίαρχος Τζέιμς Κουκ ήταν έμπειρος ναυτικός που υπηρετούσε σε αυτή τη γραμμή από το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και απέστειλε το εξής λακωνικό τηλεγράφημα στην εταιρεία του ύστερα από τον τορπιλισμό: "Τορπιλιστήκαμε 250 μίλια δυτικά του Inistrahull, Donegal. Επιβάτες και πλήρωμα, εκτός όσων φονεύθηκαν από την έκρηξη, επιβιβάστηκαν στις λέμβους και περισυνελλέγησαν από παραπλέοντα σκάφη." Το σκάφος μετέφερε 1.400 επιβάτες από τους οποίους 311 Αμερικανοί. Σκοτώθηκαν 112 άτομα. Ο Τσώρτσιλ, που τότε υπηρετούσε ως Πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου, δήλωσε στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι ο τορπιλισμός έγινε χωρίς καμιά προειδοποίηση και ότι η ενέργεια αυτή πρέπει να στιγματιστεί ως απάνθρωπη. Ο τορπιλισμός αυτός προκάλεσε σοκ στους αμερικανικούς κύκλους αλλά και στην κοινή γνώμη. Σε σύσκεψη στο Λευκό Οίκο εξετάστηκε το ενδεχόμενο να συνοδεύονται με νηοπομπές όσα σκάφη μεταφέρουν στον Ατλαντικό Αμερικανούς πολίτες. Το ενθουσιώδες πλήρωμα του πλοιάρχου Λεμπ νόμισε ότι το "Αθίνια" ήταν εξοπλισμένο εμπορικό - καταδρομικό, αλλά αυτή η ενέργεια έκανε το Ναυαρχείο να πιστέψει ότι οι Γερμανοί είχαν προχωρήσει στην έναρξη υποβρυχίου πολέμου χωρίς όρια. Ακολούθησε η βύθιση του εμπορικού Bosnia από το υποβρύχιο U-47 του Γκίντερ Πρίεν στις 5 Σεπτεμβρίου 1939. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή, οι Βρετανοί οργάνωσαν για μια ακόμη φορά το σύστημα των νηοπομπών: Τα εμπορικά πλοία ταξιδεύουν σε ομάδες συνοδευόμενα από ένα ή δύο πολεμικά σκάφη εξοπλισμένα για ανθυποβρυχιακό πόλεμο (αντιτορπιλικά ή κορβέτες). Η πρώτη νηοπομπή, OG1, οργανώθηκε στη διαδρομή Ην. Βασίλειο - Γιβραλτάρ τον Οκτώβριο, ενώ εκείνη την εποχή, λόγω της απώλειας των U-42 και U-45 ο Ντένιτς διέθετε μόνο τρία από τα προβλεπόμενα εννέα υποβρύχια εναντίον της νηοπομπής. Η επόμενη, HG3, η οποία ήταν ασυνόδευτη, έχασε τρία από τα 27 πλοία της. Συνολικά τον Οκτώβριο του 1939 βυθίστηκαν 22 βρετανικά, συμμαχικά και ουδέτερα σκάφη (ανεξαρτήτως αιτίας) και δύο γερμανικά υποβρύχια. Τον επόμενο μήνα, καθώς ο Τσώρτσιλ ζητούσε από τα αεροπλανοφόρα να εντείνουν τις περιπολίες και τα σμήνη παράκτιας περιπολίας να επιτίθενται κατά των εντοπιζόμενων υποβρυχίων, αυτό έγινε αλλά τα μεν αεροσκάφη δε διέθεταν πληρώματα κατάλληλα εκπαιδευμένα ούτε αποτελεσματικές ανθυποβρυχιακές βόμβες ενώ η χρήση αεροπλανοφόρων έθετε τα πολύτιμα για τη Βρετανία σκάφη αυτά σε θανάσιμο κίνδυνο.
Στο μεταξύ η γερμανική προπαγάνδα δε μένει απαθής: Ο Völkischer Beobachter (Λαϊκός παρατηρητής), επίσημη εφημερίδα του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος την επόμενη ημέρα της βύθισης του Αθίνια αναγράφει ότι "ο κ. Τσώρτσιλ εβύθισε το Αθίνια με μια καταχθόνια μηχανή, αδιαφορώντας για τη ζωή 1.400 ανθρώπων, προκειμένου να προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ". Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, οι Γερμανοί έγιναν πιστευτοί σε μεγάλο τμήμα της διεθνούς κοινής γνώμης και μόνο κατά τη διεξαγωγή της Δίκης της Νυρεμβέργης διαλύθηκαν όλες οι αμφιβολίες, καθώς ο Χίτλερ επέβαλε ποινή επίπληξης στον πλοίαρχο Λεμπ, έβαλε να παραποιήσουν το ημερολόγιο του σκάφους και επέβαλε όρκο σιωπής στο πλήρωμα του U-30 Τη βύθιση του Αθίνια ακολουθεί το ατμόπλοιο "Ρόγιαλ Σεπτρ" (Royal Sceptre) από το υποβρύχιο U-48 με κυβερνήτη τον Χέρμπερτ Σούλτσε (Herbert Schultze), ο οποίος έστειλε και τηλεγράφημα στο Βρετανικό Ναυαρχείο (υπόψιν κ. Τσώρτσιλ προσωπικώς), ανακοινώνοντας τη θέση βύθισης του σκάφους 300 μίλια νότια του ακρωτ. Φινιστέρου και ζητώντας να ληφθεί μέριμνα για την περισυλλογή των επιζώντων (εννέα μέλη του πληρώματος και ο Πλοίαρχος είχαν φονευθεί από τα πυρά του υποβρυχίου). Ακολουθούν, ανάμεσα στις άλλες, δύο σημαντικές βυθίσεις: Το Σεπτέμβριο το υποβρύχιο U-29 βυθίζει το μετασκευασμένο σε αεροπλανοφόρο "Καράτζους" (Courageous) ενώ στις 14 Οκτωβρίου τορπιλίζεται μ |
Subsets and Splits